มาแว้วววว
(32)
แสบตาว่ะ แสงแยงตากู
กูค่อยๆหยีตาขึ้น เช้าแล้วนี้หว่า กระพริบตาปรับโฟกัสอยู่สองสามครั้ง
ห้องที่คุ้นเคย ห้องกูกับเมีย
กลับมาได้ยังไงวะ สมองกูกำลังนึกย้อนกลับไปเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
ตายห่า!!!
เมียกูไปรับจากคอนโดไอ้เหี้ยช้างมา แถมยังเห็นฉากกูนอนซุกตักหญิงอีก !!
“ตื่นแล้วเหรอโจ”เสียงเรียบๆเย็นๆจากไอ้นัทดังมาจากด้านหลัง
เหอๆ จะทำเป็นหลับต่อก็กระไร ตื่นก็ตื่นวะ
กูไม่ตอบแต่ลุกขึ้นนั่งพยักหน้ามึนๆ ปวดหัว พะอืดพะอม พูดง่ายๆกูแฮงก์
“ไปอาบน้ำกินโจ๊กก่อนสิ เดี๋ยวเรามีเรื่องต้องคุยกัน”นัทมันบอกนิ่งๆสายตาแม่งเหี้ยมได้อีก
กูยังคงไม่ตอบแต่ลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย
เหอๆ ทำตัวน่ารักกับเมียนิดนึง
ที่กูไม่พูดไม่ใช่อะไร ดูอารมณ์เมียยังคุกรุ่น กูไม่ควรกวนตีน
กูอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน ออกมากินโจ๊กเรียบร้อย นัทมันเอาถ้วยจานที่กูกินไปล้าง กูมองดูมันล้างจานเงียบๆจนเสร็จ แล้วมานั่งฝั่งตรงข้ามกับกู
“เมื่อคืนนี้มันอะไรกัน ”มันเริ่มถามนิ่งๆ กดดันกูฉิบหาย หน้าตาเรียบเฉยแววตาที่มองมาทำให้กูเสียวสันหลัง ประมาณว่า กูควรไตร่ตรองให้ดีก่อนจะตอบคำถามมัน ตอแหลไปวันๆไม่ได้
“อะไร” กูแอ๊บงงไว้ก่อน เดี๋ยวแม่งเล่าเลยจะหาว่ากูร้อนตัว
อย่างน้อยมันควรโฟกัสให้แคบลงว่ามันอยากจะรู้เรื่องไหนบ้าง
ถ้ามีนอกเหนือจากแค่กูนอนซุกตักหญิงกูจะได้อธิบาย
ก็ลองคิดดูสิวะ ถ้าอยู่ๆกูอธิบายไปแล้วมันคนละเรื่องกับที่มันถาม
หายนะมาเยือนของแท้แน่ๆ จากที่มันไม่รู้จะกลายเป็นว่ากูเผยไต๋ให้มันรู้
“ผู้หญิงคนนั้นที่มึงนอนตัก”มันเอ่ยออกมาประโยคสั้นๆแล้วเงียบไป
ถ้ากูแอ๊บงงต่อ คราวนี้เป็นเรื่องอีก ใครมันจะไปโง่ขนาดนั้น
การกระทำเช่นนั้นยิ่งจะสร้างความรำคาญ หงุดหงิดใจ กลายเป็นเพิ่มเชื้อไฟให้เมีย
อีกนัยหนึ่งถ้ายังทำโง่ต่อแม่งมีพิรุธ เพราะมันจะกลายเป็นเหมือนการเฉไฉ
ดังนั้น เรื่องนี้มันไม่มีอะไรตั้งแต่ต้นและกูไม่ผิด กูตอบไปตามจริง
“อ้อ หญิงไอ้ช้าง ” กูบอกมันนิ่งๆไม่ได้มีท่าทางสลดหรือกลัว
“หญิงเพื่อนแล้วไมมึงไปนอนตักได้”
“ไม่รู้ว่ะ” คำตอบนี้ไม่ได้กวนตีนเมียแต่อย่างใด พอมันฟังคิ้วมันกระตุกหน่อยๆ เม้มปากเข้าหากันเหมือนไม่พอใจที่กูตอบแบบนี้ อย่ามาปี๊ดใส่กูนะเว้ย กูพูดความจริง
“มึงจะไม่รู้ได้ยังไง ชอบแบบนั้นก็เลิกกับกูก่อนนะ” มันบอกเรียบๆหลังจากที่มันพยายามระงับสติอารมณ์ที่กำลังเริ่มคุกรุ่น
มันคงคิดว่ากูตอบกวนตีน
แต่ประโยคหลังทำเอากูไม่พอใจ
แม้จะรู้ว่ามันโกรธ แต่กูก็ไม่ชอบให้มันพูดคำว่าเลิกง่ายๆ ถึงอย่างนั้นกูยังเงียบไม่ได้แสดงออกว่ากูไม่พอใจ
ไม่อยากให้ปัญหามันใหญ่กว่าเดิม อะไรนิดหน่อยเอะอะเลิก กูไม่ใช่จะคบใครเป็นแฟนง่ายๆ
“นัท ไม่ใช่ว่ากูชอบรึไม่ชอบหรอกมึง แล้วทำไมมึงไปรับกูได้ล่ะ ”กูถามเรื่องที่กูสงสัย
เพื่อนกู กูมองในแง่ดีก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นแล้วกูจะไม่สงสัย
แม้กูจะเมาแต่สมองกูยังทบทวนเรื่องต่างๆก่อนที่กูจะหลับได้
“พี่ช้างโทรมา ทำไมกูไปไม่ได้มึงมีอะไรปิดบัง” มันบอกกูนิ่งๆน้ำเสียงประโยคท้ายหาเรื่องหน่อยๆ กูก็นั่งฟังเงียบๆเพราะกำลังคิดไปด้วย
“กูไม่มีหรอก เรื่องปิดบังมึงน่ะ กูแค่สงสัยก็เหี้ยช้างมันว่ามันจะมาส่งกู แล้วทำไมกลายเป็นมึงไปรับแทน”
นั่นคือสิ่งที่ไอ้ช้าง มันบอกจริงๆ
มันว่าให้กูเมาได้เต็มที่ นานๆเจอกันที เดี๋ยวมันจะมาส่งกูเอง
ด้วยความที่เพื่อนว่าจะมาส่ง กูเลยบอกว่าหออยู่ที่ไหนกับมันเรียบร้อย
“มึงไม่ต้องไปพาลคนอื่น เค้าโทรมาถามว่าหออยู่ไหนเค้าจะมาส่ง” เมียกู ด่าผัวเข้าข้างคนอื่น สันดาน
“มันจะโทรถามทำไม ในเมื่อมันรู้อยู่แล้ว” มันจะถามทำไม ใช่ว่ากูบอกปากเปล่า กูจดที่อยู่ให้มันด้วย รวมทั้งจดที่อยู่ใส่กระเป๋ากางเกงอีก ถ้าเกิดมันเมาอีกคนมาส่งไม่ได้ จะได้จับกูยัดขึ้นรถแท็กซี่แล้วเอาที่อยู่ให้แท็กซี่ได้ถูก กูยังคงสงสัยเงียบๆกูไม่ควรปรักปรำใคร คงต้องดูๆมันไปก่อน
“พี่ช้างอาจจะลืมก็ได้ มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ ยังไม่เคลียร์เลยนะมึง เรื่องนอนตักหญิงน่ะ ”ไอ้นัทมันด่าดักกูยังกับรู้ทัน เหอะ กูไม่ได้เปลี่ยนเรื่องเว้ย มันอยู่ในเรื่องเดียวกัน
ส่วนเรื่องไอ้ช้าง แม้จะแปลกๆในพฤติกรรม กูคงจะไปปรักปรำใครไม่ได้ อีกอย่างมันเพื่อนกู
ดังนั้น กูเลยได้แต่เก็บความสงสัยไว้เงียบๆคนเดียวไปก่อน
อย่าให้กูรู้แล้วกันว่าแม่งเสือกตีท้ายครัวกู กูไม่เอาไว้แน่!!
จะหาว่ากูเห็นเมียดีกว่าเพื่อน หึหึหึ รึว่าระหว่างเมียกับเพื่อนจะเลือกใคร
เอาตรงๆ ถ้ามันเห็นกูเป็นเพื่อน มันสมควรเหรอวะที่จะแย่งเมียกู จะชอบขนาดไหนก็แม่งไม่สมควร
กูยังไม่ได้บอกนะว่า ไอ้ช้างมันแย่งเมียกู กูแค่คิดเผื่อไว้ ว่าถ้ามันจะต้องมีกรณีแบบนี้เกิดขึ้น
แล้วอีกอย่างใช่ว่าจะเข้าข้างเมีย แต่ลองคิดดูสิวะ
ไอ้นัทมันเป็นคนอย่างนั้น ใช่ว่ามันจะร่านจะแรด กูพอรู้สันดานเมียตัวเองล่ะวะ พอๆกับที่กูรู้สันดานเพื่อนตัวเอง
บอกแล้วปากกูหมา เวลากูหึง กูก็ปากไว แล้วด่ามัน จนมันน้อยใจหลายครั้ง
“มันไม่มีอะไรหรอก” จริงๆแล้วมันไม่มีเหี้ยไรเลย
“ไม่มีก็เล่ามาสิวะ ยิ้มอะไร มันไม่ขำนะโจ”มันเสียงเข้มเอาเรื่องเหมือนกัน โหย เมียรักขอผัวดีใจไม่ได้รึไงว๊า
“ดีใจอะ ที่มึงหึง” แต่กูดีใจจริงๆนะ เดี๋ยวนี้นัทมันอาจจะไม่รู้ตัวแต่หลายๆอย่างที่มันแสดงออกมา หลายๆครั้ง มันทำให้รู้ว่ามันรักกู แม้ว่ามันจะยังไม่เคยบอกว่ารัก กับกู
“โจ!!!” เสียวเขียวเลยเว้ย
“คร้าบ เล่าครับเล่า ที่รักก็ใจร้อนนะ”
“กวนตีน”
“เมื่อคืนตอนแรกพวกกูไปผับกันก่อน พวกไอ้ช้างกับพี่อาร์ทตกหญิงได้หลายคน จากนั้นพวกมันเลยจะย้ายสถานที่มาที่คอนโดไอ้ช้าง ในผับมีหญิงมาสีกูเยอะ แต่กูไม่ได้หิ้วใครมาที่คอนโดไอ้ช้างหรอก มึงต้องเข้าใจนะว่าผัวมึงหน้าตาดี กูรับปากกับมึงแล้วว่าจะแค่กินเหล้า ตอนแรกกูว่าจะกลับตั้งแต่ออกจากผับ แต่พวกเพื่อนกู มันเซ้าซี้ให้กูไปต่อที่คอนโดไอ้ช้างกันอีกหน่อยค่อยกลับ กูเลยไป ”
กูเล่าไปตามจริง กูไม่ได้ทำอะไร ไม่จำเป็นต้องกลัว
กูแค่ห่วงที่สถานการณ์มันเป็นใจให้เมียกูเข้าใจผิด
มันคงนอนไม่หลับแน่ๆเมื่อคืนน่ะ ดูหน้าแล้วหมีแพนด้าตาคล้ำเลยเมียกู
มันยังเงียบให้กูเล่าต่อ ไม่พูดแทรกแค่รับฟังนิ่งๆ มันคงกำลังคิดอยู่ว่ากูโกหกมันรึป่าว
“กูมาที่คอนโดไอ้ช้าง พอกูเริ่มเมามากๆ กูเลยจะกลับ ตอนแรกจะนั่งแท็กซี่ แต่ไอ้ช้างมันว่ามันจะมาส่ง กูก็มึนๆ มันก็ลากกูมานั่งรอที่โซฟารับแขกกับหญิงที่มันจะไปส่งพร้อมกับกู กูก็นั่งสัปหงกรอ มึงก็รู้เวลากูเมามากๆกูจะง่วง แล้วหลังจากนั้นกูจำไม่ได้ รู้ตัวอีกทีตอนมึงมารับ ส่วนกูไปนอนตักเค้าได้ไงอันนี้กูไม่รู้ว่ะ”
“เมื่อคืนนี้มึงตะคอกกูด้วย กูยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะไอ้สัด”
“กูขอโทษ มึงก็รู้เวลากูง่วงหรืออยากจะนอนแล้วไม่ได้นอนมันจะหงุดหงิด กูแก้ไม่ได้ว่ะ มันเป็นสันดาน”ขนาดกับเสียงผีที่บ้านไอ้นัทที่เชียงใหม่ ทำกูนอนไม่ได้ กูยังโมโหเลยเถอะ หึหึ
“สาวคนนั้น เค้าฝากเบอร์โทรให้มึงด้วย”ไอ้นัทมันไม่พูดเปล่าแต่ปากมันกระตุกยิ้ม จริงๆแล้วน่าจะเรียกว่าแสยะยิ้มน่าจะเหมาะกว่าว่ะ
“แล้วไงวะ มึงเอาเบอร์ไปแปะเสาไฟฟ้าไป เผื่อหมาตัวผู้เดินผ่านแล้วเงี่ยนอยากได้”
จะให้กูทำยังไงวะ คนมาอ่อยกู ใช่ว่ากูจะเล่นด้วย จำเป็นที่กูต้องถูกโกรธในเรื่องที่กูไม่ได้ก่อด้วยเหรอวะ
กูว่าไอ้นัทมันน่าจะทำใจ ว่า ผัวมันหน้าตาดี ฮ่าๆ
“ปากเหรอนั้น กูล่ะสงสารผู้หญิงจริงๆ กูไม่มีเบอร์ ไม่ได้เอามา ”มันถอนหายใจเหมือนเอือมๆกับสันดานของกู
“แหม๋ๆ หวงเค้าล่ะซี่”กูเอื้อมมือไปหยิกแก้มมันเบาๆอย่างหมั่นไส้ แต่มันปัดมือกูออกจากแก้มมันอย่างรำคาญกึ่งงอนๆกู น่ารักจริงวะ เมียกู
“มึงไม่ต้องมาปัญญาอ่อน” อะนะ ว่ากูปัญญาอ่อนแต่แม่งเสือกหน้าแดงนะคนเรา หึหึหึ
“แหม หวีดหวานน่ะรู้จักมั้ยที่รัก” กูน่ะชอบแหย่ให้เมียเขิน
“รู้จักแต่หวีดหยองอะ” กูเห็นมันแอบอมยิ้มหน่อยๆ หายโกรธ หายงอนกูแล้วอยากยิ้มก็ยิ้มเถอะวะ จะเก๊กไปไหน ฮ่าๆ
“เรียกผัวจ๋าให้ชื่นใจหน่อยสิ เมียจ๋า”
“ไอ้เหี้ย”ฮั่นแน่เมียกูเขินแล้วพาล ทำเป็นจะเถียงแต่หน้ามันแดงส่วนปากมันยิ้มกว้าง ยักคิ้วกวนตีนกูด้วย
“หูย เรียกซะ น่ารักจริงๆเมียใครวะ”
“เออว่ะเมียใครว่ะ”ตอบมางี้ …..กูจี๊ดเว้ย…..กูทำไปจนขี้ไม่ต้องเบ่ง ยังเสือกจำผัวไม่ได้
“กูต้องทบทวนมั้ยว่ามึงเมียใคร”กูอมยิ้มยักคิ้วกวนตีนมันคืนบ้าง
“อ้าว ขนาดผัวกูมันยังจำไม่ได้เลยว่ากูเป็นเมียมัน” เอากับมันสิวะ ทำหน้ามึนตาใสใส่กูอีก
“เดี๋ยวนี้เมียจ๋าหัดกวนตีนนะ”
“ว่ากูเหรอ”ฮ่าๆ มันงอนว่ะ เริ่มทำปากยื่นแล้ว ไรวะ ทีมึงยังด่ากูกวนตีนบ่อยๆ กูยังไม่เห็นว่าอะไรมึงเลยเถอะ
“หมั่นเขี้ยว ง่ำๆๆ”กูหมั่นไส้มันเลยคว้ามือมันมากัด กัดเบาๆไม่ได้จริงจังอะไร
“ไอ้โจ อี๋ น้ำลายเต็มมือกู”มันดึงมือออกแล้วเอากระดาษทิชชู่เช็ดคราบน้ำลายกูออก ถ้าไม่ติดว่าคุยกันอยู่กูว่ามันคงลุกขึ้นไปล้างมือ
“ทำเป็นรังเกียจ ที่ตอนแลกลิ้นกับกู ดูดเอาๆ”
“หุบปากไปเลยนะ มีผัวกวนตีนนี่ปวดหัว เลิกซะดีมั้ย”
“นัท!!!”
“กูพูดเล่นหรอกน่า ”
“เออ จะใช้คำเหี้ยแค่ไหนกูไม่เคยว่า ถ้ามึงไม่ได้คิดว่าจะเลิกกับกู มึงอย่าพูดคำว่าเลิกอีก ได้มั้ย”
“อือ กูไม่ได้ตั้งใจ”
“กูรู้ แต่กูก็ไม่อยากให้มึงพูดจนเคยชิน อย่าพูดอีกเข้าใจมั้ย”กูพูดหน้านิ่ง น้ำเสียงจริงจัง
เพราะกูจริงจังไงสัด จริงๆแล้วกูพอรู้ว่าไอ้นัทมันจะเกรงๆเวลากูอยู่ในอารมณ์จริงจัง
“อือ มึงโกรธเหรอ”นั้นไง มันเริ่มหงอย ทำตาปรอยๆมองกูอย่างรู้สึกผิด
“กูไม่ได้โกรธ แต่ถ้ามึงพูดบ่อยๆ มันเหมือนมึงจะพูดยังไงก็ได้โดยไม่แคร์ความรู้สึกกู”กูบอกมันอย่างที่กูคิด มันพยักหน้าเข้าใจ
กูเห็นมาเยอะ พวกรักกันแล้วพอทะเลาะกันทีแม่งมีแต่ขู่ว่าจะเลิกๆ เอาไปเอามาแม่งเลิกกันจริงๆ
มันเป็นคำพูดที่ บั่นทอนจิตใจนะกูว่า
พูดเพียงเพราะความสะใจชั่ววูบเหรอวะ ?
พูดเพื่อเอาชนะ แค่นั้น ?
ได้ประโยชน์อะไร มีแต่จะกลายเป็นมะเร็งทางจิตใจเสียใจกันไปทั้งสองฝ่าย
เห็นกูปากหมาอย่างนี้ แต่กูไม่ได้ปากพล่อยนะเว้ย
ส่วนเมียกูไม่ปากหมา แต่มันน่ะปากพล่อย
อย่างคำว่า เบื่อมึง
เกลียดมึง
หรือแม้กระทั่งคำว่า เลิกกัน
คำพวกนี้มีแต่มันพูด แต่ไม่มีสักครั้งที่กูจะเคยพูด เพราะกูกลัวมันจะน้อยใจ กูกลัวมันจะเสียใจ
กูเหมือนคนไม่คิดอะไร ง่ายๆ ชิวๆ สิวๆ แต่ใช่ว่ากูจะคิดไม่เป็น
เรื่องโดย หวานเย็น
....................................................................
หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)! (อ่าน 742738 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก