หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[Jploiiz]

เอาเข้าไปไอ้พี่โจ
เอาเข้าไป   ๕๕๕๕
คิดถึงเมียขนาดหนัก แบบนี้ไม่บินตามไปเลยล่ะ

[vascular]

เข้ามารอนัทกลับ

[wottisit]

พี่โจอย่านอกใจน้องนัทนะ เชียร์ๆ ตะหงิดๆ ว่าต้องมีมือที่สามเข้ามาเอี่ยวอีกแน่ฝั่งพระเอก(โจ)

[Forever_Love]

เขาไม่ชอบกินมาม่านะ
โจห้ามสนิทกับเพื่อนใหม่เกินไปนะ
เมียไม่อยู่แล้วเหงาแอบหวั่นไหวกับคนอื่นล่ะน่าดู

[J_Dargon]

โถ.....พี่โจ คงคิดถึงเมียมากซิน่ะ .. เอาน่า เดือนเดียวเอง แปบ ๆ

[wan]

กลิ่นทะแม่ง ๆ โชยมาจากศรีราชา
+1 ให้คนละแต้ม ส่วนป้าปุ้ยรอตอนหน้า 
ปล. คนบ้าเครื่องครัวไม่เห็นแปลกตรงไหน เพราะเตรียมตัวเป็นแม่บ้านเต็มที่ 

[pita]

ชดช้อย ก็ยังเป็นชดช้อย อะนะ ฮ่าๆๆ
ยุกะมิกแบบนี้ นัทไม่หึงแย่เหรอโจ หุหุ

[หวานเย็น]

ปล. คนบ้าเครื่องครัวไม่เห็นแปลกตรงไหน เพราะเตรียมตัวเป็นแม่บ้านเต็มที่ 

มันไม่แปลกไง ถ้ารู้จักใช้ซะบ้าง แต่นี่เห็นปุ๊บตาวาว

หนูจะเอาๆ   เครื่องทำไอติม

 

หนูจะเอาๆ    เครื่องชงกาแฟ

 

ไม่ได้ซื้อมาเพื่อจะทำนะ ซื้อมาแล้วมันไม่แกะ ปล่อยให้มันใหม่ๆอย่างนั้น วันนี้คืนดีเอาออกมานั่งชื่นชม

 

มันไม่แปลกอะ มันไม่แปลกเล๊ยยยยย จริง จริ๊งงงงงงงง

 

[┗◎┗◎]

ชะ ชะ ใช้ทุกอัน!!!   


อย่าทำร้ายนุ้ง 



+ ไปถึงตอนล่าสุด

[Goodfellas]

ประโยคที่ว่า "นมกูงอกเหรอ ? " เป็นมุกของเพื่อนที่บ้าเครื่องครัวน่ะ เค้าไม่ให้บอกว่าใคร บอกว่าอาย

ไม่เห็นต้องอายเลย ใช้กระทะบังหน้าก็สิ้นเรื่อง 55555

 

คนที่ว่านี้หมายถึงใครกันเร๋อ

[SweetSacrifice]

กลิ่นทะแม่ง ๆ โชยมาจากศรีราชา
+1 ให้คนละแต้ม ส่วนป้าปุ้ยรอตอนหน้า 
ปล. คนบ้าเครื่องครัวไม่เห็นแปลกตรงไหน เพราะเตรียมตัวเป็นแม่บ้านเต็มที่ 

[pkjoe]

อ่านทันจนได้ ชอบมากครับ

[BeeRY]

มาดันรอ

[SweetSacrifice]

^
^
เดี๋ยวโลโล่คงเอามาลงคะ

เพิ่งส่งไปเมื่อวาน แหะๆ

[CanonDNattari]

up ด่วน up ด่วน up ด่วน up ด่วน up ด่วน
up ด่วน up ด่วน up ด่วน up ด่วน up ด่วน

[┗◎┗◎]

(41)‏






ผมไม่ได้ขอให้จีมารับผมที่สนามบินและห้ามจีลับหลังไอ้โจด้วยซ้ำว่าไม่ต้องมา เพราะถ้าห้ามต่อหน้าไอ้โจมีหวังผมกับมันคงได้ทะเลาะกันอีกแน่ๆ เนื่องจากไอ้โจเองนั้นแหละที่บังคับให้น้องมันมารับผมแถมยังสั่งน้องให้จัดการเรื่องซิมและบัตรเติมเงินให้ผมเสร็จสรรพ แล้วไหนจะเรื่องที่ให้จีมาพักกับผมอีก ซึ่งจีก็ยอมทำตามไอ้โจแค่ครึ่งทางเพราะจีจะมาพักกับผมแค่ช่วงเดือนแรกเท่านั้น(ปกติทางเอเจนซี่เค้าจะหาที่พักให้ แต่ผมปฏิเสธไม่รับเรื่องที่พักกับเอเจนซี่)



“มีอะไรก็โทรหาผมได้เลยนะ” จีบอกผมพร้อมกับยิ้มกว้าง พร้อมกับขอกลับไปเคลียตัวเองก่อนแล้วจะมาพักกับผมทีหลัง ซึ่งจีบอกว่าน่าจะเคลียงานเสร็จไม่เกินสามวัน

“ขอบคุณมากๆจี” ผมบอกจีแล้วบอกลากันอีกนิดหน่อยจากนั้นก็โทรไปรายงานไอ้โจว่ามาถึงแล้ว เจอผู้คุมของผมแล้ว ห้องที่ผมอยู่ปลอดภัยและสะดวกสบายมาก แหงล่ะก็มันอยู่ในย่านเมอเรย์ฮิลนี่หว่า ผมกับมันคุยกันอีกแปบนึงต่างฝ่ายก็ต้องบอกลา มันต้องไปตรวจคิวซีที่โรงงาน ส่วนผมก็ต้องจัดการตัวเองและสัมภาระ แล้วก็ตั้งใจว่าจะนอนให้ตายกันไปเลย


แต่เหมือนบุญที่ทำมาไม่พอ เพราะหลังจากที่อาบน้ำและจัดของเสร็จ กำลังจะนอนนั้นก็ถูกเสียงโทรศัพท์รบกวนอีกรอบ


“ฮัลโหล” ผมรับสายแบบกลางๆไว้ก่อนเลือกทักทายแบบฝรั่งแต่สำเนียงไทยชัดเจน เนื่องจากว่าเบอร์ที่โทรมาไม่ใช่เบอร์ไอ้โจและจี


“ฮัลโหล นัท...นี่พี่ช้างเอง” พี่ช้างบอก ผมก็ลุ้นตั้งนานว่าใครกันหว่า

“อ่อพี่ช้าง แล้วได้เบอร์ผมมาได้ไงเนี่ย” ผมเสียมารยาท เพราะผมอยากรู้จริงๆ

“โทรไปถามไอ้จีมา” พี่ช้างบอกเรียบๆ

“เร็วมากอะพี่ช้าง” ผมแซวขำๆ

“เร็วสิวะ เย็นนี้รูมเมทพี่จะจัดปาร์ตี้ที่ห้อง นัทว่างมั้ยล่ะ” พี่ช้างถามอย่างอารมณ์ดี

“ว่างครับ” ผมโกหก อันที่จริงผมกะไว้ว่าหลังจากตื่นนอนผมอยากจะเดินดูย่านนี้ซักหน่อย จากนั้นก็มาเช็คเรื่องเอกสาร อ่านหนังสืออีกนิดเอาให้ชัวร์ๆกับภาษาของผม

“ดีเลย เดี๋ยวพี่ไปรับละกัน ว่าแต่นัทอยากมาใช่มั้ย” พี่ช้างถาม ซึ่งผมก็งงกับพี่แกนิดๆ คือพี่แกจัดแจงรวบรัดเสร็จสรรพแล้วเพิ่งจะมาถามความต้องการของผม ผมละมึนกับพี่แกจริงๆ

“อยากครับ” โกหกอีกละ!

“เดี๋ยวห้าโมงครึ่งพี่ไปรับละกัน ที่อยู่นัทพี่รู้อยู่แล้ว พี่โทรไปชวนเพื่อนคนอื่นต่อล่ะ บาย” พี่ช้างบอกแค่นั้นก็ตัดสายไปเฉยเลย ไม่รอผมบอกลาซักนิด ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่แกต้องชวนเพื่อนอีกกี่คนถึงต้องรีบทำเวลาขนาดนี้ ผมว่าคงไม่ใช่น้อยๆเลยล่ะ





ผมเดินตามหลังพี่ช้างเข้ามายังตึกอพาร์ทเม้นท์ของพี่ช้างอย่างเกร็งๆ จะพูดให้ถูกก็คือผมเดินเกร็งมาตลอดทางเพราะนี่เป็นกระสบการณ์ในอเมริกาครั้งแรกของผม คนเปิดประตูตึกยิ้มให้ผมและพี่ช้างอย่างใจดี พี่ช้างทักทายกับเขาแป็บนึงพี่ช้างก็ขอตัวไปเอาจดหมายที่ห้องจดหมายใกล้ๆล็อบบี้ จากนั้นก็ลากผมเข้ามาในลิฟท์



พี่ช้างเปิดประตูห้องให้ผมเข้าไปก่อน ผมก็ได้แต่มองรอบๆห้อง แล็วก็ต้องสะดุดเข้ากับสิ่งมีชีวิตที่ยืนพิงเค้าเตอร์ตรงห้องครัวอยู่ ผมกับเขาจ้องหน้ากันแป็บนึงเขาก็ยังไปสนใจม้วนบุหรี่ยัดไส้ของเขาต่อ เขาจุดบุหรี่เสร็จก็เดินมาทางผมและพี่ช้าง พี่ช้างแนะนำว่าผมคือเพื่อนคนไทยที่จะมาอยู่ที่นี่สองเดือน จากนั้นพี่ช้างก็แนะนำให้ผมรู้จักกับเอียนรูมเมทของพี่ช้าง เอียนยื่นมือมาเชคแฮนด์กับผม ผมก็เชคแฮนด์ตามมารยาท



แรกๆผมก็ไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เอียนเท่าไหร่หรอก แต่เมื่อพี่ช้างส่งสายตามาผมก็ต้องเชคแฮนด์กับเขาไปตามมารยาท เอียนเป็นผู้ชายร่างสูงโย่งเหมือนตั๊กแตน มีหนวดสีน้ำตาลเข้มเหมือนผมซึ่งยาวประบ่าและสีตาของเขา เอียนสวมกางเกงยีนที่ดูซีดๆสกปรกๆกับเสื้อยืดเก่าสีหม่นๆ มีรูเล็กๆตรงไหล่สองสามรู ผมว่าเขาดูไม่ค่อยเป็นมิตรซักเท่าไหร่ แต่พี่ช้างพยายามบอกกับผมว่าที่เอียนดูเป็นคนขี้โมโหง่าย พร้อมจะเหวี่ยงได้ทุกเมื่อเพราะว่าเอียนเพิ่งจะซัดจินโทนิคไปก่อนที่ผมจะมาถึง แต่ที่ผมสังเกตเห็นอย่างนึงในตัวเอียนแล้วอดขำกับตัวเองไม่ได้ก็ตรงที่ว่าเอียนดูเป็นผู้ชายโคตรเซอร์แต่แม่งใช้กระเป๋าตังค์หลุยส์วิคตอง มันขัดกับลุคจริงๆ




พี่ช้างแวบไปเอาเครื่องดื่มมาให้ผม ปล่อยให้ผมกับเอียนนั่งเงียบๆบนโซฟากันสองคน เหมือนเอียนจะทนไม่ไหวกันความเงียบ เขาเลยเริ่มทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน



“บุหรี่ไหม” เขาถามผม

“ไม่ครับ ขอบคุณ” ผมตอบเงอะงะ แอบกลัวอยู่ลึกว่าถ้าเขาถามอะไรที่คำตอบเป็นเชิงข้อคิดเห็นผมคงลงไปนอนดิ้นตาย

“ดูไอ้พวกงี่เง่าในทีวีสิ ออกมาพูดได้ไม่สะทกสะท้านเลย” เอียนพูดแล้วเริ่มจุดบุหรี่มวนที่สอง

“อะ ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการเมืองที่นี่มากหรอก” ผมบอกเพราะสังเกตเห็นว่าบนจอทีวีน่าจะเป็นข่าวการเมือง

“รีพับลิกัน... รีพับลิกันน่ะรู้จักไหม?...พวกรักทุนนิยมน่ะ....ทุนนิยมน่ะ รู้จักไหม?” ดูเหมือนเอียนเริ่มสนุกกับการแกล้งผม

“ผมรู้จัก แต่ไม่เยอะ” ผมบอก

“ฮ่า ฮ่า สำเนียงนายตลกจัง” เขาขำแล้วส่งบุหรี่ที่เขาม้วนเองให้ผม

“ผมไม่สูบ ขอบคุณครับ” ผมย้ำอีกครั้ง เพราะมั่นใจว่าไอ้ที่เขาส่งมาอะมันคงเป็นกัญชาแน่ๆ

“นายต้องลอง แล้วนายจะชอบมัน” เอียนยัดใส่มือผม

“เฮ้ๆ แกยัดอะไรใส่มือเพื่อนฉันวะ” พี่ช้างหันไปถามแบบเอาเรื่อง เอียนยักไหล่แล้วนอนพิงโซฟาไม่สนใจผมอีกต่อไป

“นัทอย่าไปลองเลย ไอ้ของพวกนี้อะ” พี่ช้างบอกผมแล้วแบมือมาขอบุหรี่คืน

“ผมก็ไม่ได้ตั้งใจลองอะพี่ช้าง” ผมบอก เดี๋ยวพี่แกเข้าใจผิดเอาไปฟ้องไอ้โจ มีหวังผมตายแน่ๆ

“ดีแล้วๆ เดี๋ยวอีกแป็บเพื่อนพี่ก็ทยอยมากันแล้ว นัทไปหาอะไรกินในครัวกับพี่ก่อนดีไหม” พี่ช้างถาม ผมก็พยักหน้ารัวๆแล้วก็ได้โอกาสบอกพี่ช้างไปว่าผมมาอเมริกาในโครงการแบบนี้ ถ้าเค้าจับได้ว่าทำตัวไม่ดีผมมีหวังโดนโยนออกจากประเทศนี้แน่ๆ พี่ช้างก็ตอบกลับแบบเข้าใจ พี่ช้างบอกว่าที่ชวนมาเพราะจะได้รู้จักอพาร์ทเม้นท์ของพี่ช้างและเพื่อนของพี่ช้าง


“เอียนมันเป็นแบบนี้แหละ นัทอย่าตกใจนะ” พี่ช้างนั่งกินเฟรนซ์ฟรายกับผมบนโต๊ะในครัว

“ครับ” ผมพยายามหาจังหวะบอกพี่ช้างว่าผมจะขอกลับก่อน

“มีของที่ต้องซื้อมั้ย พี่ไปส่งที่ดรักสโตร์* ได้นะ” พี่ช้างบอก ซึ่งผมโคตรดีใจเลย เพราะผมอยากได้อะไรหลายๆอย่างอยู่พอดี ซึ่งก็เพิ่งนึกออกตอนจัดของเสร็จนี่แหละ

“ขอบคุณครับ วันที่พี่ช้างว่างละกันครับ” ผมบอกแบบเกรงใจ

“งั้นพรุ่งนี้ได้มั้ย วันนี้พี่คงไปไหนไม่ได้ นัทเข้าใจพี่นะ” พี่ช้างบอก

“ครับๆ พี่ช้างๆ นัทว่านัทจะกลับอพาร์ทเม้นท์ก่อนน่ะครับ” ผมก้มหน้าบอก

“อะงั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง เอาไก่ปาปริก้านี่กับไปกินที่ห้องหน่อยเน๊อะ เดี๋ยวพี่ใส่กล่องให้” พี่ช้างบอก ผมจะบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่ทัน เพราะพี่แกเดินหายไปไหนไม่รู้ กลับมาอีกทีก็ถือกล่องกระดาษมาด้วย จากนั้นพี่ช้างก็ใส่ทั้งไก่ทั้งเฟรนซ์ฟรายมาให้ผม





พี่ช้างกำลังจะไปส่งผม แต่ฝูงเพื่อนพี่เพิ่งมาถึงต่างเข้ามารายล้อมพี่แก จนพี่ช้างตีฝ่าออกมาไม่ได้ ผมเลยบอกพี่ช้างว่าเดี๋ยวผมกลับไปอพาร์ทเม้นท์เองก็ได้ เพราะผมพอจะจำทางกลับได้อยู่ แต่ทันทีที่ผมกำลังจะเปิดประตูก็ต้องสะดุ้งเพราะเอียนบิดตัวมายืนข้างๆผม

“เดี๋ยวฉันไปส่ง ช้างบอกที่อยู่นายให้ฉันรู้แล้ว หน้าลาแบบนี้ไม่น่าจะจำทางกลับได้หรอก” เขาบอกนิ่งๆ ผมว่าไอ้นี่มันกวนตีบชิบเป๋งเลย แม่งมีที่ไหนเพิ่งรู้จักกันแต่มาทำตัวแบบนี้ใส่ ฝรั่งเวรเอ๊ย

“ผมจำทางได้” ผมย้ำ ตอนนี้ผมกับเอียนออกมาเถียงกันอยู่หน้าห้องแล้ว

“ไหนบอกทางมาสิ” เอียนถาม ทำเอาผมหน้าชาไปเลย เพราะผมกะว่าจะเดินตามความเคยชินที่ผ่านมา แต่จะว่าไปผมก็ไม่เคยชินเท่าไหร่นี่หว่า

“จำไม่ได้ล่ะสิ งั้นตามกระผมมาเถอะครับนายท่าน” เขาคำนับแล้วผายมือไปทางลิฟท์

“กวนตีน!” ผมด่าเป็นภาษาไทย เขาทำหน้างงๆแล้วก็ยิ้มเหยียดๆให้ผม

เราเดินออกมาจากตัวตึกรูปร่างโบราณ เอียนเลี้ยวไปอีกทางซึ่งผมมั่นใจว่ามันไม่ใช่ทางนั้นแน่ๆ ผมก็เลยเรียกเขาไว้ก่อน

“มันต้องทางนี้ไม่ใช่เหรอ” ผมสะกิดบอกเขา

“อืมใช่ทางอพาร์ทเม้นท์นายต้องทางนั้น แต่ทางที่ฉันจะไปคือซุปเปอร์มาร์เก็ตตรงหัวมุม” เขาบอกแล้วชี้ป้ายข้างหน้า ผมเลยพยักหน้าบอกเขาแล้วโบกมือลา จากนั้นก็เดินกลับไปอีกทาง ซึ่งเป็นอพาร์ทเม้นท์ของผม

“เฮ้ๆ ไอ้หนู นายจะไม่ตามฉันมาก่อนเหรอ ฉันแค่อยากแวะซื้อของก่อนน่ะ แล้วเดี๋ยวฉันจะเดินไปส่งนายอีกที” เอียนเดินมาประกบข้างๆผม

“อะ โอเค” ผมบอกแล้วเลี้ยวตัวกลับยังทางไปซุปเปอร์มาร์เก็ตอีกครั้ง

“นายตลกจริงๆ” เขาบอก




ผมเลือกของอย่างเชื่องช้า เพราะผมคิดแล้วคิดอีกกว่าจะตัดสินใจซื้อของแต่ละอย่าง เนื่องจากต้องมาคิดราคาด้วยว่ามันคุ้มค่าที่จะยอมควักกระเป๋าไหม ส่วนเอียนเหมือนเขามาเพราะมีจุดมุ่งหมายอยู่แล้ว เขากวาดถุงยางมาเกือบสิบห่อแล้วส่งให้แคชเชียร์คิดเงินตั้งแต่ที่เราเข้ามาถึง จากนั้นก็ไปยืนสูบบุหรี่รอผมข้างหน้าซุปเปอร์มาร์เก็ต สุดท้ายแล้วที่ผมยืนเลือกอยู่ตั้งนานก็ได้มาแค่สเปรย์ดับกลิ่นกายกับน้ำเปล่าขวดนึง พอผมออกมาช้าแล้วได้ของมาแค่นี้ก็โดนเอียนแขวะใหญ่เลย

“ฉันส่งนายแค่นี้นะ” เขาบอกขึ้นมาเมื่อเดินมาถึงแค่หัวมุมตึก

“ขอบคุณครับ” ผมบอกแล้วโบกมือลาให้เขา

“อ้อ เอาเบอร์ฉันไปเผื่อนายต้องการความช่วยเหลือ” เขาบอกแล้วก็บอกเบอร์ของเขาให้ผม ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเซฟพร้อมกับอดจะยิ้มกับความคิดตัวเองไม่ได้ เพราะไม่รู้จะขอความช่วยเหลืออะไรจากเอียนดี จะขอถุงยางหรือบุหรี่ดีวะกู?

“ยิ้มอะไรวะ” เขาถามฉุนๆ

“ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่อยากยิ้มเฉยๆ” โกหกรอบที่สามของวัน!

“ดูถูกฉันอยู่ล่ะสิ กำลังคิดอยู่ล่ะสิว่าพวกหล่อๆมักจะทุเรศแบบนี้” เขาบอกแล้วก็ยิ้มให้ผม ซึ่งผมว่าอาจจะจริงก็ได้ เพราะดูไปดูมาเอียนก็ดูหล่อดีเหมือนกัน

“คุณหลงตัวเองจัง” ผมบอกเขาทีเล่นทีจริง เพราะเริ่มรู้สึกว่าสนิทกับเอียนมากขึ้น แล้วเอียนก็ดูเป็นพวกขำๆบ้าบอคอแตก เลยทำให้ผมกล้าพูดแบบนี้กับเขา

“หรือไม่จริง?” เขาถามยิ้มๆอย่างมั่นใจ

“แค่ส่วนเดียว” ผมบอก ซึ่งที่ผมหมายถึงคือเขาทุเรศ ฮ่าๆ

“หล่อแต่ไม่ได้ทุเรศเหรอ ไม่เห็นพวกผู้หญิงจะบอกฉันบ้างเลย ฉันก็เห็นว่าพวกหล่อนมักจะบอกว่าฉันมันทุเรศหลังจากที่ฉันเลิกกับพวกหล่อน” เขาบอก ผมเลยขำพรืดเลย

“คุณนี่สุดๆไปเลย” ผมบอก

“ฉันต้องไปใช้ของในถุงนี่แล้วล่ะ” เอียนชูถุงจากซุปเปอร์มาร์เกตที่มีแต่ถุงยาง

“ขอให้สนุกล่ะ” ผมบอกขำๆ เราโบกมือลากันและตลอดทางที่ผมเดินไปยังห้อง ผมก็ได้แต่อมยิ้มไปตลอดทาง....







*drug store    คล้ายๆวัตสันกับบูท



เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................



แอบชอบเอียน 

[golove2]

คิดถึงพี่โจกับน้องนัท

 

[SweetSacrifice]

^
^

มาเร็วมาก

บวบๆ

[MiSS-U]

ชีวิตต่างแดนของนัทคงน่าตื่นเต้นและน่าเรียนรู้

แต่ชีวิตโจที่ไทยคงยุ่งฝึกงานและคิดถึงแฟน5555

ปล.เอียนนี่โคตรเถื่อนอ่ะ

[punchnaja]

แหม ชักอยากอ่านเรื่องของเอียน ท่าจะฮาแบบเถื่อนๆ ใครจะได้คู่กับเอียนน๊อ

[chae]

นัทอย่าแอบนอกใจพี่โจนะเว้ย
พี่โจแกจะลงแดงเพราะคิดถึงเมียอยู่แล้ว

[litlittledragon]

นัทกอย่าไปสนิทกับเอียนให้มาก โจต้องห่วงจัดแน่ๆ อยู่ห่างได้เป็นห่าง ชีวิตไม่ปลอดภัยกับคนประเภทนี้
ถึงจะบอกว่าด่วนตัดสินใจไป แต่บางอย่างต้องตัดไฟแต่ต้นลม อยู่ห่างกันผู้คนที่คุ้นเคยยิ่งต้องระวัง

[KimGeeHu]

ยังไงกันนี่ เฮ้อๆ งานนี้โจโดนตีท้ายครัวแหงๆ คริคริ

[love2y]

นัีทจะปลอดภัยมั้ยเนี่ย?

[kenghan]

เอียน ไว้ใจได้ป่าว นัทอย่าไปใกล้มาก
พี่ช้างอีกคนเมาแล้วไรที่โจบอกอะจำไว้ด้วย

[roseen]

ถุงยางใช้กับใครดีละ

นอกจากน้องนัท  ที่อวดเก่งแถมตอนนี้น่าจะโง่ด้วยซ้ำ

[mamacub]

แอบสงสารโจที่เป็นห่วงนัท แต่นัทเหมือนไม่สนใจ
แล้วก็อยู่ไกลๆพวกสองตัวร้อยนั้นด้วย ไม่น่าไว้ใจเลยแหะ

[BeeRY]

ขอให้นัทเจอแต่คนดีๆแล้วกันเนอะ แต่อเมริกา คาดหวังได้เหรอ
แต่ถุงยางเยอะขนาดนั้น จะเอาไปใช้กับใคร ไม่ใช่แค่คนเดียวอ๊ะป่าวเนี่ยเอียน
นัทจ๋า อย่าปล่อยฟีโรโมนมากนะ เดี๋ยวมีเรื่อง พี่โจตามมาถึงเมกาแล้วจะหนาวเน้อ

[sam3sam]

อันนี้คืออยู่ในขั้นตอนเตรียมอุปกรณ์ต้มมาม่ารึเปล่าเนี่ย
กำลังแกะซองมาม่า หรือว่าเอาหม้อน้ำตั้งไฟ
ปล.ท่าทางเอียนไม่น่าไว้ใจ

[DexTunG]