หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[day9day]

คิดถึง นัท โจ แล้วอ่ะ

[NannY]

พี่ช้างฝากนัทด้วย (เหมือนพอจะพึ่งได้มากที่สุดล่ะ - -)

[yayee2]

นัทกอย่าไปสนิทกับเอียนให้มาก โจต้องห่วงจัดแน่ๆ อยู่ห่างได้เป็นห่าง ชีวิตไม่ปลอดภัยกับคนประเภทนี้
ถึงจะบอกว่าด่วนตัดสินใจไป แต่บางอย่างต้องตัดไฟแต่ต้นลม อยู่ห่างกันผู้คนที่คุ้นเคยยิ่งต้องระวัง

เห็นด้วยกับรีนี้นะ ดูน่ากลัวอย่างไรไม่รู้ ดูเอียนจะชอบและสนุกกับทั้งยาทั้งsex
และดูเหมือนเอียนจะใช้ชีวิตแบบล่องลอยตามอารมณ์ ตามความอยาก ไม่มีแก่นสารน่ะ
และคงไม่คำนึงถึงอะไรมากนัก นอกจากความพอใจของตัวเอง

[beery25]

 :pig4:นัทดูแลตัวเองดีดีนะ ดินแดนเสรีนิสุดๆไปเลย

[malula]

หวังว่านัทจะปลอดภัย และสนุกกะชีวิตในต่างแดน

[TanyaPuech]

 

รำคาญนัท

ไม่ชอบนิยายกลิ่นแบบนี้เลยนะ

น่าเบื่ออ่ะ  เอาสไตล์เก่ากลับมา

[wottisit]

เป็นหว่งโจจังคงคิดถึงเมียมากๆ แต่เมียนีสิกลับไม่สนใจอ่ะไรเรยไม่ใส่ใจในคำพูดโจเลย อย่าลั่นลาเกินไปนะนัท คิดถึงโจบ้างระ

[gayraygirl]

ดูเหมือนนัทจะลืมสิ่งที่โจบอกและเตือนไปแล้ว
เข้าใจว่าอยากเผชิญโลกหรือหาประสบการณ์
แต่การระวังตัวเองเป็นสิ่งที่ดียิ่งในต่างแดนยิ่งต้องเพิ่มมากขึ้น
แต่นี่ดูเหมือนจะชิวเกินไป สรรพคุณเอียนก็รู้ดีอยู่แล้ว
ยังกล้าจะไปไหนมาไหนสองต่อสองตั้งแต่วันแรกอีก
ถึงจะแค่ให้เดินมาส่งก็เหอะ เฮ้อ ปวดจิต 

[SweetSacrifice]

ดัน

รอตอนใหม่!

[┗◎┗◎]

ตอนใหม่มาแบบร้อนๆเลย ลวกมืออ




(42)‏







   ผมได้ทำงานในโรงแรมเล็กๆ   วันนี้ต้องเข้าอบรมการทำงานกับทางโรงแรม อย่างที่บอกว่าภาษาของผมก็ไม่ได้ดีพอจะออกไปใช้สื่อสารในแมนฮัตตันจริงๆ  แต่ก็พอถูไถจนได้ทำในนิวยอร์คก็นับว่าโชคดีสุดๆแล้ว
   จากที่ทำอะไรไม่ค่อยเป็นตอนนี้กลับแปลงร่างเป็นแม่บ้านได้แล้ว หลังจากอบรมเสร็จวันถัดมาผมก็รีบโทรไปบอกไอ้โจทันที



“โจ กูเป็นแม่บ้านแล้วนะ” ผมบอกไปด้วยหัวเราะไปด้วย

“ดีๆ ต่อไปจะได้ไม่ต้องมาเถียงว่าตัวเองกวาดถูห้องไม่สะอาด แล้วอู้ให้กูกวาดแทน” มันบอกเสียงเหนื่อยๆ

“ก็ยังไม่สะอาดเท่าไหร่หรอก แต่ปูเตียงเรียบกริ้บเลยนะ” ผมรีบบอกปัด เพราะเดี๋ยวกลับไปต้องทำความสะอาดห้องเองล่ะแย่เลย ฮ่าๆ

“ออกตัวทันทีเลยนะมึง ฮ่าๆ” จากเสียงเหนื่อยๆของมันเริ่มดีขึ้น

“กูเจอพี่ช้างกับเมทพี่ช้างแล้วล่ะ....ที่ชื่อเอียนอะ มึงรู้จักปะ?” ผมถาม

“อ๋อเอียน รู้จักๆ......นัทอย่าเผลอไปเล่นยาตามมันนะ” ไอ้โจสั่งเสียงเข้ม

“เออน่า”

“อย่าให้กูรู้นะไอ้นัท!” มันขู่

“เออ ไม่ให้รู้หรอก ฮ่าๆ” ผมบอกมันขำๆ ไม่อยากให้มันดราม่า

“ทำเป็นเล่นๆ เฮ้อ...” มันถอนหายใจยาว

“ไม่เล่นๆ” ผมบอกจริงจัง

“ดีแล้วๆ กูไปนอนละ วันนี้เหนื่อยมากๆ” มันบอก

“สงสารมึงอะ ดูจะเหนื่อยจริงๆ อยากนวดให้ อยากจ๊วบๆม๊วบๆบ๊วบๆด้วยอะ” ผมหยอกมัน

“ปากดี!” มันด่าแต่เสือกขำใหญ่เลยอ่ะ! ผมกับไอ้โจบอกลากันอีกรอบมันก็ไปนอน พอวางสายเสร็จผมเลยออกไปหาอะไรรองท้องหน่อย



   ผมเดินเตร็ดเตร่เดินๆไปก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ตาก็ไม่ได้มองข้างทางซักเท่าไหร่



“เฮ้ๆ” เสียงๆนึงเรียกเอาไว้ ผมเงยหน้าขึ้นมามองก็ถึงกับผงะ

“ครับ?” ผมถามสั่นๆ แม่งก็ไอ้ตำรวจนี่ตัวใหญ่ยังกับควาย หน้ามันไปโกรธใครมาก็ไม่รู้ ทำหน้าถมึงทึงเชียว

“#@...?#@” มันพูดอะไรก็ไม่รู้รัวๆยาวๆ

“คุณช่วยพูดอีกครั้งช้าๆได้ไหมครับ? ผมไม่ใช่คนที่นี่” ผมถามหน้างงๆ

“ขอดูพาสปอร์ต!” มันพูดเสียงดัง

“ผมไม่ได้เอามาด้วย อยู่บนอพาร์ตเม้นท์” ผมบอกมันอย่างกล้าๆกลัวๆ

“#####*?” แล้วก็เข้าอิหรอบเดิม มันพูดอะไรไม่รู้ยาวเหยียด แล้วจากนั้นก็วอร์ไปเรียกใครซักคน ซักพักก็มีรถตำรวจมาจอดข้างๆ แล้วมันจับผมโยนไปหลังรถ


           ระหว่างทางผมก็พยายามอธิบายว่าผมว่าผมมาที่นี่กับโครงการเวิคแอนด์ทราเวล แต่ไอ้ตำรวจนี่เสือกไม่รู้จักอีก มันบอกให้ผมบอกทางไปอพาร์ทเม้นท์ แต่เหมือนซวยซ้ำซวยซ้อน ผมเสือกเดินละเมอมาที่ไหนก็ไม่รู้ บอกทางผิดๆถูกๆวนไปวนมาไปหมด พยายามอธิบายอะไรไปต่างคนก็ต่างไม่เข้าใจ...จนท้ายที่สุดมันบอกผมว่าจะพาผมไปที่สถานีตำรวจ!!


ผมนั่งไปหลังเบาะของรถตำรวจก็ได้แต่น้ำตาไหล ทำอะไรไม่ถูก ผมคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงไอ้โจ ชีวิตนี้ผมไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวอะไรเท่านี้ ผมคิดไม่ออกไม่รู้ว่าควรทำยังไง

ไอ้ตำรวจตัวใหญ่ๆลากผมมานั่งรออยู่ตรงเก้าอี้เก่าๆ ข้างหลังมีผู้ชายผิวดำตัวใหญ่ๆจ้องอย่างเอาเรื่อง ผมได้แต่ก้มหน้าแล้วก็นั่งนิ่งๆ มือก็ถูกคล้องกุญแจมือเอาไว้ ไอ้ตำรวจคนเดิมยิ้มเหยียดๆให้ผมแล้วกระซิบลอดไรฟันบอกกับผมว่า ‘ไอ้มืดข้างหลังเป็นขาประจำที่นี่...มันเกลียดคนจีนเข้าไส้ ขอให้สนุกกับเพื่อนใหม่นะ’ ผมเลยบอกไอ้ตำรวจนั่นไปว่า ‘ผมเป็นคนไทย!...ไทยแลนด์ ผมบอกคุณไปแล้วก่อนหน้านี้’ แต่มันทำหน้างงแล้วก็บอกกับผมว่ามันไม่รู้จัก จากนั้นก็ทิ้งผมให้นั่งรออยู่ตรงนั้นอย่างเหลืออด




“คุณพอจะติดต่อใครให้มาที่นี่ได้ไหมครับ” มีตำรวจหน้าตาใจดีกว่าเข้ามาถาม

“มีครับๆ แต่ของๆผม พวกเขาเอาไปแล้ว...ผมจำเบอร์โทรศัพท์ของคนที่ผมจะติดต่อไปไม่ได้” ผมพยายามอธิบาย

“ผมจะหาเบอร์จากโทรศัพท์ของคุณมาให้ คุณจะอนุญาติให้ผมเปิดดูไหม” เขาถามเสียงนิ่ม

“ครับๆ” ผมบอก เขาขอตัวไปพักนึง ระหว่างนั้นไอ้คนข้างหลังผมเริ่มทำเสียงฮึดฮัดแปลกๆ ทุกครั้งที่มันทำอะไรให้เกิดเสียงผมก็สะดุ้งไปตลอด

ปัง! มันถีบเก้าอี้ผม เจ้าหน้าที่แค่เงยหน้ามามองแวบนึงจากนั้นก็ก้มลงไปสนใจเอกสารต่อ

ปัง! มันถีบอีกรอบ ผมตกใจหลับตาปี๋ และยิ่งกลัวเข้าไปอีกจนทำให้ผมสะอื้นออกมาเบาๆ

“เงียบ!” ไอ้คนข้างหลังสั่งผมเสียงเข้ม


   ผมพยักหน้ารัวๆ ตัวสั่นงกๆ พยายามสะกดเสียงตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา

“แก! ไปนั่งตรงโน้น!” ตำรวจคนที่ใจดีกับผมคนเดิมชี้ไล่ให้ไอ้คนข้างหลังของผมย้ายไปอีกมุมนึง

“คุณโอเคไหม?” เขาถาม ผมพยักหน้ารัวๆ

“นี่เบอร์ทั้งหมดในเครื่องของคุณ จะให้เราติดต่อหาใคร” เขายื่นกระดาษมาให้ ผมชี้ไปที่เบอร์พี่ช้าง




   เขาหายไปนานพอควร พอกลับมาเขาก็ทำหน้าตึงเครียดแล้วบอกกับผมว่าไม่สามารถติดต่อกับคนๆนี้ได้ ผมถอนหายใจแล้วก็ถามกับเขาว่าจะเป็นอะไรไหมถ้าจะขอติดต่อเบอร์เอียนอีกคน คราวนี้เขาหายไปประมาณสิบนาทีจากนั้นก็มาแจ้งข่าวดีให้ผมรู้ว่า คนที่ผมคิดว่าพึ่งไม่ได้ที่สุดจะมาถึงภายในสามสิบนาที!

   ผมนั่งรออย่างมีความหวังและพยายามไม่เผลอหันไปมองไอ้ยักษ์ตัวดำๆรอยสักเต็มตัวที่จ้องผมอยู่อีกมุม

“เฮ้” เสียงนึงทักผม ผมเงยหน้าขึ้นก็ยิ้มจนคิดว่าชาตินี้ผมจะยิ้มไม่ได้อีกแล้ว

“นะ..นายมันโง่จริงๆ” เอียนเดินโงนเงนมานั่งข้างๆผม

“ช่วยผมด้วยเถอะ” ผมบอกเขา เพราะนี่คือคำแรกเป็นภาษาอังกฤษที่ผมนึกออก!

“เดี๋..ยว ฉะ...ฉันมา” เอียนบอกแล้วเดินโงนเงนไปหาพนักงาน แล้วก็ถูกตำรวจลากหายไป ผมได้แต่ลุ้นว่าจะเป็นยังไงต่อไป
   


              พักใหญ่ตำรวจก็พาเอียนมานั่งข้างๆผม พร้อมกับกุญแจมือแบบเดียวกับผม!....คนที่ผมหวังจะพึ่ง!


“เอียน...เกิดอะไรขึ้น” ผมถามเขาเสียงสั่น

“ตอนฉันล้วงกระเป๋า..กัญชาแม่งเสือกโผล่ออกมาว่ะ” เอียนบอกฉุนๆ

“นายก็โง่พอกับฉันล่ะน่า” ผมขำทั้งคราบน้ำตา

“เอาไงต่อไป...” ผมถามเอียน

“ฉันทิ้งข้อความไว้กับช้างแล้ว” เอียนบอก อะไรของมันวะ?

“ทำไมไม่โทรบอกคนที่สามารถมาตอนนี้ได้” ผมถาม

“เหอะน่า...อีกชั่วโมงถ้าหมอนั่นไม่ติดต่อกลับมา ฉันจะลองทางอื่น” เขาบอกลอยๆ



   เรานั่งกันเงียบๆ ผมคิดถึงคนที่บ้าน คิดว่าจะเป็นไงต่อ ส่วนเอียนยังลอยๆ คาดว่าคงยังไม่ส่างจากอาการเมาค้าง

“ผมเคยคิดนะว่าอเมริกาจะทำให้ผมสนุก” ผมเล่า ไม่แน่ใจว่าเอียนฟังรึเปล่า แต่ก็พูดสำเนียงประเทศมันนั่นแหละ

“ผมไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ คุณเข้าใจความรู้สึกผมไหม..ต่างภาษา...ต่างสถานที่...ผมไม่รู้จักใครเลย..”

“ขอให้พี่ช้างติดต่อมาด้วยเถอะ...” ผมเริ่มเพ้อ

“ฉันอยากมีตู้ปลาใหญ่ๆ แต่ในนั้นต้องไม่มีปลา...ในนั้นจะมีแต่สาวๆแก้ผ้าว่ายน้ำไปมาแล้วก็ยิ้มให้ฉัน” เอียนบอกจริงจัง! นี่คือประโยคจริงจังของมันที่ผมไม่หวังจะได้ยินเลย...เวลาตอนนี้มันต้องปลอบใจว่าเดี๋ยวนายก็ได้กลับไปน่านัท ช้างน่ะพึ่งพาได้เสมอ..หรืออะไรทำนองนั้น ไม่ใช่เหรอวะ?

“ซีเรียส” ผมบอกสั้นๆ

“ฉันพูดจริงๆนะ ฉันเคยทำแล้วด้วย ฉันสั่งตู้ขนาดใหญ่ สั่งโสเภณีเกรดบีสองสามคนลงไปดำน้ำในนั้น...”

“เอียน” ผมพยายามเรียกสติ

“แต่พวกหล่อนดำน้ำได้ไม่นานพอที่ฉันจะช่วยตัวเองเสร็จด้วยซ้ำ... พวกหล่อนนี่โง่จริงๆ” เขายังเพ้อต่อ

“เฮ้อออ....กูมาหวังอะไรกับมันวะ” ผมถอนหายใจแล้วก็หัวเราะกับตัวเองเบาๆ

“ถามจริงๆ ก่อนที่นายจะมาที่นี่ นายทำอะไรมา” ผมหันไปจ้องหน้าถามเอียนจริงจัง

“ฉันไปปาร์ตี้ นิคกี้เทโค้ก* เป็นแถวยาวราวๆสองนิ้วเป็นสิบแถว จากนั้นฉันก็ม้วนกระดาษเป็นมวนๆ แล้วก็สูดโค้กเข้าทางจมูก นายรู้ไหมมันสุดยอดจริงๆ ความรู้สึกตอนผงขาวๆนั่นเข้ามา...#$%...” มันเพ้อของมันต่อ

“เฮ้ออออออออออออออออออออ” ผมถอนหายใจ แต่เอียนแม่งยังเพ้อต่อไม่หยุด



หมับ!  เอียนจับไหล่ผม


“แต่นายเป็นเพื่อนฉัน พอฉันรู้ว่านายอยู่ที่นี่ฉันก็รีบมาเลยนะ...เพื่อนๆบอกฉันว่า ‘ฉันมักจะเยี่ยมเสมอกับเพื่อนของฉัน’” เอียนย้ำ

“นายใจดีจริงๆ” ผมบอกขำๆ ....แต่มึงไม่มาก็ค่าเท่ากัน
   



             ผมนั่งพูดกับเอียนไปเรื่อยๆ รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เอียนมันก็ขำดีนะ เพราะหลังจากที่มันเริ่มหายแฮงค์มันก็เริ่มพูดรู้เรื่องขึ้นบ้าง เอียนเล่าให้ผมฟังถึงวีรกรรมแสบๆของเขา ผมเล่าเรื่องที่ไทยให้เอียนฟัง เราคุยกันจนลืมไปว่าเรากำลังจะติดคุก!

“เฮ้ๆ” เสียงนุ่มๆจากสวรรค์เข้ามาทัก

“พี่ช้าง/ช้าง” ผมกับเอียนหันไปมองแล้วก็หันมามองหน้ากัน ต่างคนก็ต่างยิ้ม

“เดี๋ยวกูไปเคลียร์เรื่อง มึงรออยู่ที่นี่แหละไอ้หน้าโง่...มึงนี่มันตูดจริงๆ หาเรื่องให้กูตลอด” พี่ช้างพูดกับเอียน ซึ่งถ้าแปลเป็นไทยคงได้อารมณ์นี้แหละ

“นัทรอพี่ไปเคลียร์เรื่องแปบนะครับ” พี่ช้างหันมาบอกผมเป็นภาษาไทยเวอร์ชั่นพ่อพระ! นี่แหละคนที่จะพึ่งได้จริงๆ!






*โค้ก = โคเคน





เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................



มันต้องมีช่วงเวลาที่ได้พบเจอผู้คนหลากหลาย ประสบการณ์แปลกๆใหม่ๆกันมั่งเนอะ

เอาใจช่วยนัทน้อยกันดีกว่า โย่ว 

 

[love2y]

อยากให้นัทกลับเมืองไทยแล้วอ่ะ -"-

[yeyong]

บางอย่างใครห้ามก็ไม่ฟัง
ต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง  จะดีหรือร้ายก็รับไป

[gayraygirl]

นี่แหละด้วยความที่ชิวเกินเหตุ และไม่รู้จักระมัดระวังตัวเอง
เป็นเราคงโทรเรียกจีมาเป็นคนที่สองแทนเอียนอ่ะนะ เหอๆ

[RAKDEK_KA]

ทำไมนัท ดื้อจังเลย เดี๋ยวนะถ้าโจรู้นะเป็นเรื่องแน่ๆ

[SuperCharger]

เอียน มึงเกรียนว่ะ! 55555

[kitty]

 :เฮ้อ:สงสารโจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ

[SweetSacrifice]

นี่กะมาแบบฮาๆนะ

เราน่าจะเข้าใจประเด็นเดียวกันซี้ๆๆๆๆๆๆๆ

[SuperCharger]

^
^
^
ทนไม่ไหวจริง ๆ 5555
ดราม่าอยู่ไหน หาไม่เจอว่ะพี่ กร๊ากกกกก

[CanonDNattari]

เรื่องทั้งหมดจากประสบการณ์จริงของป้าปุ๋ย

[KimGeeHu]

โดนจับซะงั้น คริคริ

[SweetSacrifice]

นี่แหละด้วยความที่ชิวเกินเหตุ และไม่รู้จักระมัดระวังตัวเอง
เป็นเราคงโทรเรียกจีมาเป็นคนที่สองแทนเอียนอ่ะนะ เหอๆ

กรณีช้างนี่เคลียอยู่แล้ว คือพี่ช้างแกคือเด็กเมกา ที่แค่มาอยู่ไทยแป็บนึง แล้วก็กลับไปที่นั่น(กรีนการ์ดอยู่ในมือแน่ๆเผลอๆอาจสอบซิติเซ็นได้แล้ว แต่ยังไม่ได้กล่าวถึงในนิยาย จุดนี้เราบกพร่องเองคะ ขอโทษด้วย)

จียังเด็กอยู่เลยนะคะ อีกอย่างกรณีจีคือเพิ่งไปเรียนต่อ มันเสี่ยงต่อวีซ่าที่น้องถือ และน้องยังทำอะไรเรื่องพวกนี้ไม่ได้

แต่เอียนคือซิติเซ็นคะ แม้ว่ามันจะแย่ขนาดไหนแต่ความเป็นซิติเซ็นมันมีข้อรองรับทางกฎหมายเอื้อกว่ามากคะ

[mamacub]

เบื่อนัทหล่ะ อยากให้โจมีแฟนใหม่ไปเลย

[indy❣zaka]

คือ  นัทมันหง่าวโคตรๆอ่ะค่ะ 
ภาษามันก็ไม่แข็ง  แต่เจือกมาคนเดียว
ถ้ามีเพื่อนมาด้วยอยู่ด้วยอ่ะ จะไม่ว่าเลยยยยยยยยยยนะ 

โจ จับไปในตู้ด่วน อย่าตามใจให้ออกมาเพ่นพ่านนอกสายตาอีกนะ   

[sam3sam]

ขนาดกำลังอัดโค้กก็ยังสามารถมาสถานีตำรวจได้นะเอียน
ไอ้ตามมาช่วยเพื่อนนัทมันก็ดีอยู่หรอกนะ แต่ก็ยังไม่ไว้ใจแกอยู่ดีว่ะเอียน

[BeeRY]

สรุปเอียนมันพึ่งได้จริงหรือเปล่าเนี่ย
แต่ว่าในเวลาแบบนี้ แค่ใครซักคนมาอยู่ข้างๆก็รู้สึกดีแล้วใช่ไหมนัทน้อย
นี่แหละ ที่เค้าบอกว่าที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าบ้านเราหรอก กลับมาอยู่ในอ้อมกอดพี่โจเร็วๆนะนัท

[MiSS-U]

นัทขวัญเสียแย่เลยเป็ประสบการณ์ที่ไม่น่าเกิดอ่ะ

พี่ช้างมาช่วยแล้วดีจัง อย่าไปหวังพึ่งเอียนเลย

[DexTunG]

 

[gayraygirl]

กรณีช้างนี่เคลียอยู่แล้ว คือพี่ช้างแกคือเด็กเมกา ที่แค่มาอยู่ไทยแป็บนึง แล้วก็กลับไปที่นั่น(กรีนการ์ดอยู่ในมือแน่ๆเผลอๆอาจสอบซิติเซ็นได้แล้ว แต่ยังไม่ได้กล่าวถึงในนิยาย จุดนี้เราบกพร่องเองคะ ขอโทษด้วย)

จียังเด็กอยู่เลยนะคะ อีกอย่างกรณีจีคือเพิ่งไปเรียนต่อ มันเสี่ยงต่อวีซ่าที่น้องถือ และน้องยังทำอะไรเรื่องพวกนี้ไม่ได้

แต่เอียนคือซิติเซ็นคะ แม้ว่ามันจะแย่ขนาดไหนแต่ความเป็นซิติเซ็นมันมีข้อรองรับทางกฎหมายเอื้อกว่ามากคะ

กรี๊ดดดดตอนอ่านก็ลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลยแหละ 555+
ดันไปคิดว่าน่าจะเรียกคนที่น่าไว้ใจได้อะไรเทือกนั้น(ปล่อยเป็ดไปเป็นเล้าเล้ยยย)
แต่ว่านะ คราวหลังป้าปุ้ยให้นัทจดที่อยู่แล้วใส่ไว้ในปลอกคอเหมือนแมวก็น่าจะดีนะนี่
จะได้มีคนส่งกลับถูก555+

[a_tapha]

เอียนจะเป็นตัวปัญหาสำหรับนัทและโจเปล่าหว่า ลุ้นนนนน

[badcow]

ง่าวมากก็แอบน่ารำคาญนะเออ!