หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[SweetSacrifice]

คาแร็คเตอเอียนมาจากร์จิม อิอิ

[หวานเย็น]

ป้าถึงตอนกูแต่งแล้วเหรอ?

เร็วอะ

ว่าแต่นานๆทีนัทจะโดนคนอ่านบ่น 5555

ปกติ น้องโจกูโดนตลอด

สะจวย ว่าแล้วไปถากถางอิป้าดีก่า

คิคิ

[wottisit]

ที่ไหนๆมันก็ไม่น่าอยู่เท่าบ้านเราหรอกนะครับน้องนัท อยากให้น้องนัทกลับไปหาโจเร็วๆจังเลยอยากให้ทั้งสองคนได้อยู่ไกล้ๆกันอ่ะ

[NaOYaII]

โจรู้เป็นห่วงแย่เลย

[BeeRY]

มารอ! 

[sakuracity]

กำลังสนุกจ้า

[greensnake]

อ่า อ่านตั้งกะเช้าเลยรวดเดียวเลย ชอบคู่นี้จังเลย เริ่มต้นด้วยการอยู่ด้วยกัน ศึกษากันไป ทำให้เข้าใจอีกฝ่ายดีขึ้น อาจจะมีเรื่องบ้างแต่ก็ผ่านกันไปได้เนาะ ตอนท้าย นัทรีบกลับมาอยู่กับพี่โจเหอะนะ 
รอตอนต่อไปค่ะ

[m_pop91]

ไอ้พี่ช้างนี่มันยังไงกัน

[butterfly_bee]

มารอนัทกับโจฮัพพ

ปล.ตอนต่อไปโจใช่มั้ยคะ จะรออ่านน๊าา 

[drasil]

สนุกอ่ะ
อยากอ่านตอนต่อไปจัง

[┗◎┗◎]

 (43)







 
 
กูกำลังจะเดินออกจากตึกบริษัทฝึกงานเพื่อกลับหอ

 


“โจๆๆ รอกูด้วย” กูหันไปตามเสียงเรียก เห็นไอ้มิกมันหอบกระเป๋ามันวิ่งมาหากู จะว่าไปยกเว้นช่วงฝึกงานมันจะแทบจะอยู่กับกูตลอดเวลา มาฝึกงานด้วยกันแต่แยกไปคนละกลุ่ม กลับหอพร้อมกัน กินข้าวด้วยกัน ทั้งข้าวเช้า เที่ยง รวมถึงข้าวเย็น ไม่เห็นมันจะไปหาเพื่อนมันเลยวะ เห็นกูกับไอ้ชดทีไรเสนอหน้ามากับพวกกูตลอด มันให้เหตุผลว่าเพราะเราเป็นเมทกัน 


 
กูหยุดยืนรอ จนมันวิ่งมาถึงตรงที่กูยืนอยู่ มันก้มหน้าหอบเหนื่อย แต่มือข้างนึงจับแขนกูไว้กันไม่ให้กูเดินไปก่อน


 
“กูก็ยืนรอ มึงจะวิ่งให้มันเหนื่อยทำไมวะ กูไม่ได้รอก็ว่าไปอย่าง ”
 
“เกรงใจมึง”
 
“ไม่เข้าเรื่อง หายเหนื่อยยังวะ ไปเถอะกูร้อน”
 
“เออๆ หายแล้ว ปะๆ กินไรดีวะเย็นนี้” มันดึงกูเดินนำออกไป
 
“สัดมิก มึงไม่ต้องจูงกูก็ได้มั้ง กูไม่ใช่ควาย” กูเลิกคิ้วกระตุกยิ้ม บุ้ยปากเหล่ตาไปที่มือมันที่ยังจับแขนกูอยู่ มันยิ้มแหยๆแล้วปล่อยแขนกูโดยดี
 
 



ระหว่าง เดินกลับหอไอ้มิกมันก็คุยเป็นนกแก้วนกขุนทอง กูก็ปล่อยให้มันพูดนั่นแหละ ไม่รู้มันสรรหาเรื่องอะไรมาคุยมาบ่นกับกูได้ทุกวัน เดินจนเกือบถึงหอไอ้ชดมันก็โทรมาบอกว่าพี่ที่ฝึกงานจะพาไปเลี้ยงเหล้า นัดเวลากันเรียบร้อย พี่ๆจะมารับที่หอ ไม่ได้บังคับใครจะไปก็ไป ไม่ไปก็ได้
 


 
“โจ มึงจะไปเหรอวะ”
 
“เออ”
 
“งั้นกูไปด้วย”
 
“เรื่องของมึง อยากไปก็ไปสิวะ” กูตอบแบบไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวรอคนมารับไปแดกเหล้า ฮ่าๆ



 
กูอาบน้ำเสร็จไอ้ชดมันก็กลับมาถึงหอพอดี ดี๊ด๊าเดินเข้าห้องมา ตามประสาคนติสๆอย่างมัน พุ่งตรงไปที่เตียงล้มตัวลงนอนทันที
 


“โจ มิก อีกชั่วโมงนึงปลุกกูด้วยนะ”
 
“ได้ๆ” ไอ้มิกรับปากมัน ส่วนกูได้แต่ส่ายหน้าเอือมๆ นี่ถ้าไอ้นัทมันเจอพี่ชายที่รักมันทำตัวซกมกอย่างนี้ หึหึ กูไม่อยากจะคิด ก็เมียกูเป็นโรครักสะอาดขึ้นสมอง
 


กูกินขนมอ่านการ์ตูนรอจนถึงเวลาที่พี่ๆที่ฝึกงานนัดไว้นั้นแหละ ไอ้มิกมันทำตัวเป็นนาฬิกาปลุกที่ดี ปลุกไอ้ชดพร้อมลากไปอาบน้ำแล้วลงไปรอพี่ๆที่ข้างล่างหอ
 

พวกกูรวมถึงเพื่อนๆที่ฝึกงานที่เดียวกันอีกห้าคน จะมีกูสามคน ที่เหลือก็จะเป็นไอ้ชิน ไอ้ภพ ไอ้ปูน ไอ้เดย์ ไอ้ไว พี่ๆก็นำทีมโดยพี่บอส พี่ที่กวนตีนไอ้มิกน่ะ แล้วก็พี่เจต พี่ส้ม พี่สมจิต ฯลฯ รวมๆแล้วไปเกือบยี่สิบคน
 


บรรยากาศในโต๊ะเหล้าก็เป็นไปอย่างกันเอง พี่บอสยังคงสนุกแซวไอ้มิกให้มันด่าตามเคย โดยมีกูนั่งขั้นกลาง คิดดูว่ากัดกันข้ามหัวกู พอกูจะลุกให้มานั่งข้างๆกันไอ้เหี้ยมิกแม่งก็ไม่ยอม จนคนในโต๊ะพากันแซวกูกับไอ้มิก
 



“คู่นี้มันยังไงๆอยู่นะเว้ย ไม่ใช่พวกมึงสองคนได้กันเอง”เสียงพี่ภพแซวกูกับไอ้มิก
 
“น่าคิดว่ะพี่ ผมเห็นแม่งตัวติดกัน เจอคนนึงต้องเจออีกคนตลอด” ไอ้ไวเสริมอย่างเหยียดๆ กูพอจะรู้ว่ามันเขม่นกูตั้งแต่วันแรกๆ เป็นเหี้ยไรของมันวะ กูว่าจะถามไอ้มิกหลายครั้งแล้ว แต่ไม่ได้ถามสักที พอดีว่ากูลืม ก็มันมาจากมหาลัยเดียวกันกับไอ้มิก
 
“ถือซะว่าแก้วนี้เลี้ยงฉลองให้น้องโจกับน้องมิก อ้าวโชนนนนน” เสียงยานคางของพี่เดย์ยกแก้วขึ้นสูงตามด้วยแก้วหลายๆคนที่พร้อมใจกันยกตามปากก็ว่า แด่คู่บ่าวสาว จากนั้นก็พากันยกซด
 



กูไม่ได้ว่าอะไร รับมุกเล่นไปกับคนแซว กูรู้ไงว่าเค้าแซวกันขำๆเฉยๆ ไม่ได้จริงจังอะไร  ดูไอ้มิกหน้าแดงไม่รู้ว่ามันอายรึว่ามันเมา พี่บอสกับไอ้ไวพอกัน หน้าง้ำแต่ยกเหล้า แดกเอาๆยังกับน้ำเปล่า
 
กูแดกไปเยอะเหมือนกัน คงจะพอรู้ๆกันว่ากูเมาแล้วง่วง ตาจะปิด เห่อๆ
 
 
 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
 
กูรู้สึกตัวเคลิ้มๆกึ่งฝันกึ่งตื่นยังไม่ได้ลืมตา รู้สึกได้ถึงว่ากำลังนอนกอดใครสักคน
 

อืม
 

ความรู้สึกนี้?
 

นัท?
 

พอคิดได้ว่าจะเป็นเมียตัวเองร่างกายมันเป็นไปอัตโนมัติจากที่วงแขนพาดผ่านคนคนนั้น ตอนนี้กลับดึงเข้ามาในอ้อมกอดแน่นกว่าเดิม
 

กลิ่น?
 

ไอ้นัทมันใช้น้ำหอมเหรอวะ?
 



เมีย?
 


เมียกู!!! อยู่เมืองนอก!!!
 


เหี้ย!!! แล้วกูนอนกอดใครวะ !!!
 




พอกูนึกได้ ตาที่กำลังหลับอยู่ลืมขึ้นอย่างตกใจ พร้อมกับผลักคนในอ้อมกอดออกให้พ้นตัวทันทีจนร่างนั้นกลิ้งตกเตียงไปหัวโขกพื้นดังโป๊ก
 


“โอ้ย สัด ใครถีบกูวะแม่ง” เสียงโวยวายที่คุ้นหูมาจากเพื่อนใหม่ต่างมหาลัยที่อยู่ร่วมกันเกือบเดือน กูรู้แล้วว่าใคร ไอ้เหี้ยมิก
 
“โทษที กูตื่นมาเห็นมีคนนอนข้างๆ กูเลยตกใจ ตีนไวไปหน่อยว่ะ แล้วที่ตัวเองมีไม่รู้จักนอนวะมาเบียดกูทำไม” กูกระตุกยิ้มกวนตีนมองไอ้มิกที่ยังนั่งอยู่ที่พื้นเอามือกุมหัวตัวเองไว้สงสัยจะเจ็บมากพอดู  ช่วยไม่ได้อยากมานอนเตียงกูให้กูตกใจเอง

เตียงที่ปกตินอนคนเดียวมันก็เต็มแล้ว แม่งเสือกมาเบียดกูอีก สมน้ำหน้ามึง ไอ้สัดมิก หึหึหึ  ประโยค คำพูดกูรู้สึกผิด แต่หน้าตากูไม่ได้รู้สึกผิดตามคำพูด พอมันเงยหน้ามาเห็นกูที่ไม่ได้รู้สึกผิดเท่านั้นแหละ หน้ามันงอเป็นจวักเลย
 



“โหย สัดโจ กูอยากนอนกับมึงมากเลยมั้ง แม่งเมื่อคืนที่พี่เค้าพาไปเลี้ยงเหล้าเสือกแดกเอาๆ มึงคิดว่าใครเป็นคนแบกมึงกลับห่ะ สำนึกบุญคุณกูมั้งนะสัด”
 
“แหม กระผมรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณครั้งนี้เหลือเกินจนหาที่เปรียบมิได้เลยขอรับ แต่เตียงมันก็เล็กคุณมึงยังมานอนเบียดกระผมนั้นมันก็หน้าคิดนะขอรับ”
 

“มึง นี้กวนตีนได้ตลอดเวลา มึงนั้นแหละพอกูแบกมาถึงตัวก็ควาย หนักก็หนัก กว่ากูจะแบกมึงขึ้นบันไดมาถึงเตียงได้กูเกือบตาย แล้วพอมาถึงเตียงกูกะจะทิ้งให้มึงนอนเน่าแล้วกูจะไปนอนของกูเหมือนกัน แต่มึงนั่นแหละดึงกูลงไปนอนกับมึง กูไม่อยากใช้คำว่ามึงกอด คงใช้คำว่ามึงล็อคกูไว้เหมาะกว่า แม่งแขนมึงเป็นครีมรึไงวะ คิดดูว่ากูดิ้นจนเหนื่อยยังไม่หลุดเลยไอ้เหี้ยโจ จนกูปลงตกกูเลยหลับไปทั้งยังงั้น”
 

“ได้ทียาวเลยนะสัดมิก” กูยิ้มขำมัน ส่วนมันยังมองหน้ากูเคืองๆ
 
“ว่าแต่นัทนี่ ใครวะ ” มันหยุดลูบหน้าผากที่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามันแดง
 
“ถามทำไม” กูขมวดคิ้วมองหน้ามัน กูหวงเมียกูนะ จะถามถึงเมียกูทำไม
 
“ก็เมื่อคืนกูคาดว่ามึงจะเข้าใจว่ากูเป็นคนชื่อนัทอะไรนั่นน่ะ เพราะตอนกูดิ้นมึงยังว่า ‘นัทมึงจะดิ้นทำไม กูจะนอน’ยังมีอีก มึงยังละเมอ ‘นัทเมื่อไหร่จะกลับ คิดถึงมึง’ เท่าที่กูจับใจความได้มึงบ่นประมาณนี้แหละ แถมยังกอดแน่นเข้าไปอีก กระดูกกูแทบจะแหลก”
 
“เออว่ะ สงสัยกูจะคิดว่ามึงเป็นมัน มึงกับมันตัวพอๆกัน”
 
“แล้วตกลงใครวะ”
 
“เมียกู”
 
“หือ เมีย?” มันทำหน้าสงสัย
 
“เออ”
 
“สวยมั้ยวะ”
 
“อย่างเมียกูมันไม่สวยหรอก แต่มันน่ารัก”
 
“อืม”  พอรู้ว่ากูมีเมียหน้ามันหมองลง ก่อนจะปรับให้เป็นปกติ ถึงกูเพิ่งสร่างเมาแต่กูก็รู้สึกได้ อย่าบอกนะว่าแอบชอบกูน่ะ
 
“แหม๋ๆ ขอโทษนะครับที่ทำให้น้องหนูมิกอกหัก พอดีพี่โจมีคนที่รักอยู่แล้ว ฮุฮุฮุ” กูพูดทีเล่นทีจริงแต่แสดงถึงความชัดเจน ถ้ามันไม่ได้ชอบกูก็แล้วไป แต่ถ้ามันเกิดชอบกูจะได้รู้ว่าควรตัดใจ
 
“ไอ้เหี้ยโจ ใครชอบมึง กวนตีน แม่ง ไปอาบน้ำดีกว่า คราวหลังถ้ามึงจะเมามึงบอกกูด้วยนะ กูจะได้ไม่ไปกับมึง ลำบากกูจริง ไอ้ชดโดนใครไม่รู้ลากไปยังไม่กลับเลยแม่ง”  ไอ้มิก มันถอนหายใจส่ายหัวเอือมๆกู  แล้วลุกขึ้นไปหยิบขวดน้ำที่วางบนโต๊ะดื่ม
 
“ชดมันไปกับใคร?” กูถามไอ้มิกเสียงเย็น เพื่อนกูโดนใครลากไปก็ไม่รู้ กูห่วงนะเว้ย
 
“ชื่อตั้มรึอะไรนี่แหละ”ไอ้มิกปากตอบกู แต่เดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
 


ค่อยโล่งอกหน่อย คนที่ลากไอ้ชดไป คือ ผัวมันนั่นเอง
 
 


กูยังนั่งอยู่บนเตียงมองลอดหน้าหน้าต่างออกไป แสงแดดจ้ามาก น่าจะสายมากแล้วไม่งั้นก็เที่ยง กูคว้ามือถือขึ้นมาดูเวลา แม่งอีกสิบนาทีจะเที่ยงแล้วว่ะ เมาแล้วตื่นสาย ทำให้อดนึกถึงครั้งแรกๆที่ไอ้นัทมันขังกูไว้ในห้องไม่ได้
 


“เป็นบ้าอะไร นั่งยิ้มคนเดียว” ไอ้มิกเดินออกจากห้องน้ำมายืนเช็ดหัวมองหน้ากู
 
“เรื่องของกูเถอะ แค่คิดถึงนัทแล้วปากกูมันยิ้มเอง” กูไม่อยากต่อล้อต่อเถียงมันมากเลยลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว จะได้ไปหาไรแดก กูหิว การคิดถึงเมียนั่นไม่ได้ทำให้กูอิ่มท้อง แต่แค่อิ่มใจ
 
 
 
 
กู เดินออกจากห้องน้ำมา โทรศัพท์ร้องพอดี กูใส่ผ้าเช็ดตัวคาดเอว เดินเลยตู้เสื้อผ้าไปรับโทรศัพท์ ไม่ได้สนใจไอ้มิกที่นั่งหน้าสลอนมองมาที่กูเท่าไหร่
 

ดูชื่อที่โชว์ในเครื่อง ว่า ดื้อ
 

ไม่มีใครหรอกเมียกูนั่นแหละ ช่วงหลังๆมามันดื้อไม่ค่อยจะฟังกูเท่าไหร่
 


“ครับนัท”
 
“ครับโจ พูดเพราะนะมึง” เสียงมันแซวกูขำๆกลั้วหัวเราะในคอ กูคาดว่ามันกำลังเขินอยู่ แต่กูไม่สนใจอะ นาทีนี่พี่โจอยากจะหวานกับเมีย
 
“คิดถึงนะครับ” กูอมยิ้มเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบหวีมาหวีผมไปคุยกับมันไป
 
“คิดถึงเหมือนกัน”เสียงใสๆของมันลอดผ่านโทรศัพออกมาจนกูอดยิ้มไม่ได้
 
“จะครบเดือนแล้วนัทจองตั๋ววันกลับรึยังครับ จะมาวันไหนโจจะได้ไปรับที่สนามบิน” กูใช้ผ้าเช็ดตัวอีกผืนเช็ดตัวให้แห้งแล้วหยิบเสื้อยืดมาใส่
 
“อ้าวกูยังไม่ได้บอกมึงเหรอว่ากูมาทริปสองเดือน” เสียงใสๆหม่นลงในช่วงท้ายประโยคราวกับว่าเพิ่งนึกอะไรออก จริงๆแล้วกูพอรู้ว่ามันคงนึกออกว่ากูไม่รู้เรื่องที่มันจะไปสองเดือน กูไม่เข้าใจทำไมมีเหี้ยไรไม่ชอบบอกกู กูว่ากูถามแล้วนะว่ามันจะไปนานเท่าไหร่
 
“ไม่ได้บอก เราตกลงกันแล้วว่าเดือนเดียว ” กูบอกมันน้ำเสียงนิ่งๆ ไม่ได้โวยวายหรือตะคอก เหมือนทุกครั้ง แต่ความเสียใจกลับมากกว่าทุกครั้ง
 
“กูกลับยังไม่ได้อะโจ ทำสัญญาไว้กับที่ทำงานว่าสองเดือน มึงไม่โกรธกูนะ” กูเลี่ยงเดินออกไปคุยที่ระเบียง ไอ้มิกมันอยู่ในห้อง ถ้าไม่จำเป็นกูไม่อยากทะเลาะกับเมียให้ใครเห็น
 
“โกรธ” กูโกรธจริงๆ บรรยายความรู้สึกไม่ถูกว่ะ ตอนแรกก็ไม่บอกกูว่าจะไปเมืองนอก ตอนนี้ก็ไม่ได้บอกกูว่าไปสองเดือน มันอะไรหนักหนาวะ กูรู้แล้วโลกจะแตกรึไง สัดหมา
 
“โจอย่างี่เง่าสิวะ กูลงทริปนี้สองเดือนอะ  กูนึกว่ามึงรู้อยู่แล้ว” มันทำเสียงหงุดหงิดใส่กู ทั้งๆที่เรื่องนี้ต้นเหตุมันไม่ได้อยู่ที่กูสักนิด
 
“อย่ามาโมเม มึงไม่ได้บอกกู กูจะรู้ได้ไง แล้วทำไมตอนกูพูดว่าให้มึงไปเดือนเดียวมึงไม่แย้งละวะ  กูควายเหรอมึงถึงปล่อยให้กูเข้าใจผิด” กูยังตอบเสียงเย็นๆเรียบๆ แต่มือกำโทรศัพท์แน่นแทบจะแหลกคามือก็ว่าได้
 
“โจมันไม่ใช่อย่างนั้น” จากน้ำเสียงที่หงุดหงิดเปลี่ยนมาเป็นเสียงอ่อย มันคงจะรู้ตัวว่าโบ้ยให้กูไม่ได้ ถ้ากูไม่ผิดกรุณาอย่ายัดเยียด เพราะหากว่ากูผิดจริงไม่ต้องป้ายความผิดมากูก็ยอมรับ
 
“นัท กูถามมึงจริงๆเถอะวะ กูเป็นอะไรสำหรับมึง” น้ำเสียงที่เปล่งออกไปใครได้ยินคงรู้ว่ากูกำลังผิดหวัง  กูไม่เข้าใจไอ้นัทว่ะ กูเหมือนคนไม่มีเหตุผลจนมันไม่สามารถบอกรึปรึกษาเรื่องต่างๆได้เหรอวะ มันถึงไม่เคยคิดจะบอกอะไรกูสักอย่าง ต้องให้กูมารู้ทีหลัง
 
“โจ” น้ำเสียงของมันสั่นเครือเหมือนกำลังจะร้องไห้
 
“……” มันตื้อไปหมดว่ะ กูไม่รู้ว่ากูจะตอบว่าอะไรดี
 






“โจ มึงอย่าเงียบดิ นัทใจไม่ดี”
 
“นัท มึงไปนอนเถอะ ไว้อารมณ์เย็นกว่านี้แล้วเราค่อยคุยกัน”
 
“โจ ฮึกๆ โจ อย่าโกรธกูนะ” เสียงมันชัดเจนแล้วว่ากำลังร้องไห้แม้ว่ามันจะพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้แต่กูก็ได้ยินอยู่ดี
 
“โกรธ ทีหลังนัทอย่าทำแบบนี้อีก มีอะไรต้องบอกให้เคลียร์ กูไม่ชอบที่ต้องมารู้ทีหลัง”
 
“ขอโทษ”
 
“อืม”
 
“โจ”
 
“ไว้ค่อยคุยกัน มึงนอนเถอะ ไปล้างคราบน้ำตาหน้าแล้วค่อยนอน ขี้แยว่ะ” กูบอกมันเสียงอ่อน ถึงยังไงมันก็เมียกู ร้องไห้มากๆเดี๋ยวไมเกรนมันจะขึ้น ยิ่งอยู่ไกลกัน มันไม่สบายใครจะดู กูเป็นห่วงมัน
 
“อือ ใครว่ากูร้องไห้ ไว้กูจะโทรมาอีกนะ ”
 
“เออ ไม่ร้องมั้ง สะอื้นขนาดนั้นน่ะ” กูอดขำมันไม่ได้เสียงสะอื้นขนาดนั้นยังมีหน้ามาบอกว่าไม่ได้ร้องอีก กูรู้นัทมันไม่ได้อ่อนแอ มันไม่ใช่ผู้หญิง แต่กูรักของกู ปกป้องคนรักของกู จะดูเหมือนสปอยมันไหม กูไม่รู้หรอก แต่กูจะทำ
 
“เหี้ยโจขี้โม้ว่ะ กูไม่ได้ร้องซะหน่อย”
 
“เออๆ ไม่ร้องก็ไม่ร้อง ว่าแต่ฝากมึงไปบอกเมียกูด้วยนะว่าให้ดูแลตัวเองดีๆ  กูรักและเป็นห่วงมันมาก ก่อนจะทำอะไรคิดถึงใจกูบ้างก็ดี”
 
“ครับป๋ม ไปนอนแล้วนะ”
 
“เออ ฝันดี ”
 
 




กูอมยิ้มนิดๆหลังจากมันวางโทรศัพท์ไป
 
เฮ้อ
 
ผลสุดท้ายกูก็น้อยใจมันได้ไม่นาน โกรธมันได้ไม่นาน ไม่รู้ว่ากูยอมมันมากไปรึป่าว
 
ดูจากภายนอก ใครๆคงมองว่า นัทเป็นฝ่ายยอมกู
 
แต่จริงๆแล้ว…..
 
กูต่างหากที่เป็นฝ่ายยอมและตามใจมัน
 
จะว่าไปมันก็หลายครั้งแล้วที่นัทมันทำอะไรไม่ยอมบอกกู
 
กู รู้ว่ามันคงไม่ได้คิดอะไรหรอก นอกจากกลัวกูจะไม่อนุญาตหรือกลัวกูโกรธ มันคงลืมคิดว่าที่มันทำน่ะ ไม่ต่างอะไรกับการไม่นึกถึงใจกูว่าถ้ากูมารู้ทีหลังกูจะรู้สึกยังไง 
 

กูเคยบอกมันไปแล้วว่า  ทำอะไรนึกถึงใจกูบ้างก็ดี แต่ดูเหมือนมันจะยังไม่ค่อยเข้าใจ






เรื่องโดย     หวานเย็น 
....................................................................



ตอนต่อไปอาจเว้นนานนิดนึง
ช่วงนี้คนแต่ง งานเข้ากันทั้งสองคนเลย 

[day9day]

ขอเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
 

[iforgive]

โห่ยยยย  มิค  น่ากลัวว่ะ  อยู่ใกล้ซะด้วย

[yeyong]

เฮ้อ!

[┗◎┗◎]

เร็วกันจริง บวบๆไปเลย

+1

[kitty]

  :angry2:นัททททททททททท สงสารโจจจจจจจจจจจจจจจจจจ

[AciLiS]

นัททำเกินไป
ถูกอย่างโจว่าอ่ะ ถึงจะกลัวว่าโจไม่ให้ทำ แต่สิ่งที่นัททำมันก็เหมือนไม่คิดถึงใจอีกฝ่ายเลย
พอนึกถึงตอนแรกๆกับตอนนี้ โจกับนัทตอนแรกๆกับตอนนี้ยังกับคนละคน
โจดูมีเหตุผลสุดๆ นัทก็เริ่มอะไรหว่า งงกับนัทจริงๆ
อย่าให้ต้องรอให้สายเกินไปถึงจะรู้ไม่ได้เหรอ เฮ้อ
ทำไมนัทต้องมาอะไรไม่รู้ตอนนี้ด้วย มือที่สามรอเสียบอยู่น่ะ ฮึ่ย
โจอย่าหวั่นไหวแล้วกัน แต่โจนี่ไม่ค่อยห่วง ห่วงนัทจะหวั่นไหวจังเลย
ทำอะไรก็คิดๆถึงโจบ้างเถอะ
อ่านตอนนัทตอนที่แล้ว ไม่ค่อยคิดถึงโจเล้ย เศร้าใจ

แฮะๆ อินไปหน่อย><

[thejaoil]

มารู้ทีหลังมันเจ็บกว่าเนอะ

[kenghan]

ต้องจับเข่าคุยกันให้เคลียร์จะได้ไม่มีเรื่องแบบ
 
นี้ให้มาน้อยใจกันอีก

ป.ล. คนแต่งสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[KimGeeHu]

แอบสงสารโจอ่ะ แต่ก็เอาน่า มองโลกในแง่บวกเข้าไว้คับ
 

[lunarinthesky]

 

[indy❣zaka]

หาเมียใหม่เลยว่ะโจๆๆๆๆ 
หมั่นไส้นัทมันละๆ 

[DexTunG]

 

[O_a]

นัทกับโจก็งานเข้าเหมือนกัน
รักแท้แพ้ระยะทางหรือเปล่า
หรือรักแท้จะแพ้ใกล้ชิด
พิสูจน์ได้ที่นี่

เมื่อคนเขียนว่าง

[MiSS-U]

  โจนายเยี่ยมมากๆ  น้อยใจนัทแทนโจจัง

[chae]

รักเมีย หลงเมียนะพี่โจ
โอย หวานว่ะ นึกว่าจะดราม่า แม่ง พี่มิกต้องแอบชอบพี่โจแน่ๆ

[donutnoi]

อยู่ห่างกันแถมแต่ละฝ่ายมีคนข้างกาย แต่อย่าได้หวั่นไหวหล่ะ เรื่องมันเครียด พักหลังนี่นัททำให้หงุดหงิดนะรู้มั๊ย 

[beery25]

นัททำไม่ถูกควรจะบอกให้ชัดเจนแต่แรก มัวแต่กลัวโดยโกธร แต่คนมารู้ที่หลังมันพ่วงอาการเสียความรู้สึกด้วย ยิ่งอยู่ห่างกันอีก ต้องใช้ความเข้าใจมากๆ

[SweetSacrifice]

หมั่นไส้อิโจ

จะดีเกินผู้เกินคนปกติไปแล้ว

[FRODO]

   เริ่มเกลียดนัทขึ้นอีกนึงแล้วอะ มันเพิ่มทีละน้อยทีละน้อย  ไม่ใช่กลับจากนอกสวมเขาให้โจไปซะเลยล่ะ