[SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!  (อ่าน 742799 ครั้ง)

ออฟไลน์ mamacub

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1034
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +150/-0

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
ทำไงดีล่ะ พอห่างกัน พวกชอบสอดแทรกก็เข้ามาทั้งสองทางเลย

ออฟไลน์ sam3sam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2562
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-4
โกหกอีกแล้วนะนัท :เฮ้อ:
แต่ทางนี้ก็กลัวโจมันจะเมาแล้วพลาดเหมือนกันนะเนี่ย o18

ออฟไลน์ beer

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
เหมือนมิกจะชอบโจเลยอะ กลัวต่อไปจะดราม่าจัง :เฮ้อ:

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
อ่านตั้งแต่มะคืนแระ แต่เน็ตเน่ามาก เลยตื่นมาเม้นท์ตอนเช้าซะเลย :z3:
เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าพี่โจมันชัดเจนดีอ่ะ นัทหงอเลย :laugh:
หลังๆมานี่เรื่องที่ทะเลาะกัน งอนกันมันมาจากนัทอ่ะ พี่โจเลยได้คะแนนสงสารท่วมท้นกันเลยทีเดียว
เวลาอีกเป็นเดือนกว่าจะเจอกัน มันมากพอที่จะทำให้อะไรๆเปลี่ยนไปได้เลยอ่ะ กลัวว่ะ :monkeysad:

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
เคลียร์ได้อย่างรวดเร็ว ไม่งั้น เพื่อนใหม่คงคิดไม่ซื่อไปอีกนาน  รีบยกให้พี่บอส อย่างไวว่อง
ส่วนน้องนัท ตัวป่วน ดีที่น้อยใจกันไม่นาน  ไม่งั้นเรื่องยาวแน่ เพราะ อเมริกกกกกา
+1 ให้ครบเซท ทั้งสาม P  :z1:

sas2528

  • บุคคลทั่วไป
 :really2: มันก็ยังงงๆ ทำไมมีหลายหน้าจังอะ แล้วเรื่องจะต่อกันมั้ยเนี่ย เปิดหน้าต่อไปก็เรื่องหนึ่ง บอกทีนักอ่านงง

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
:really2: มันก็ยังงงๆ ทำไมมีหลายหน้าจังอะ แล้วเรื่องจะต่อกันมั้ยเนี่ย เปิดหน้าต่อไปก็เรื่องหนึ่ง บอกทีนักอ่านงง

งงตรงไหนหรอ

เรื่องนี้แต่งสองคนร่วมกัน สลับกันไป เนื้อหามันต่อเนื่องกันไปในแต่ละตอน


ที่หน้าแรกมีสารบัญเรื่องนี้อยู่ เรียงไว้แล้ว  :pig2:

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.0


+1 ถึงตอนปจจ.

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
รอบนี้นัทโดนด่าอีกแน่ มีอะไรไม่พูดก่อน กลัวไปก่อนยิ่งทำให้มีปัญหา มิกนี่ก็แน่นอนชอบโจอยู่แน่
ถ้านัทไม่ระวังกลับมาอาจได้คิดมากเรื่องมิกนี่อีก

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
อืมม ดีใจที่โกรธกันไม่นาน  แต่นัทก็นะมีอะไรก็ต้องบอกต้องคุยกันให้รู้เรื่องดีกว่า
ยิ่งอยู่ไกลกันอย่างงี้ด้วย  เอาน่ะอีกไม่นานก็ได้เจอกันแล้วล่ะนะ อดทนไว้ทั้งสองคน

ออฟไลน์ ปลาทองสีชมพู

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 532
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-0
เอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย..มารู้ทีหลัง
สะอึกถึงหัวใจเลย..เป็นเรานะงอนยาวเลยนะเนี๊ย..ฮ่าๆๆๆ

ออฟไลน์ a_tapha

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4981
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +397/-1
ขอร้องคนแต่งเล็กน้อยว่าอย่าต้มมาม่าแจกคนอ่านนะค่ะ    o18

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
อืม..ทั้งนัททั้งโจ มีคนจ้องอยู่ทั้งสองคนเลย
แบบนี้ต้องหนักๆแน่นๆทั้งสอนคนเด้อ ไม่งั้นอาจโดนแทรกได้ง่ายๆ

ออฟไลน์ Goodfellas

  • magKapleVE
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1828
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +384/-2
    • Adult games: dating for spicy meetups
อิิอิ หลังๆมานี่รู้สึกน้องนัทชักจะเหลวไหลมากนะจ๊ะป้าจ๋า

ว่าแต่ช่วงนี้งานเข้ากันเหรอคนเขียน :laugh:

A_ay

  • บุคคลทั่วไป
โอยยย 
บินตามไปเลยป่ะโจ    :laugh:


*แต่มิกนี่   อย่าน้าาา  ไม่อยากกินมาม่า o22

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
น่านนนนนนน เดี๋ยวมิกอาศัยจังหวะนี้เป็ยมือที่สามแหงๆ เหอๆ

ออฟไลน์ DraCo_SLa13

  • I swear that, will love Super Junior forever..........
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2123
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +314/-3
เริ่มจะเคืองนัท  แล้วนัทไมไม่เล่าเรื่องถูกจับให้โจรู้อ่ะ

เด๊่ยวมารู้ทีหลังก็เป็นเรื่องอีก

มิคก็จ้องจะเสียบ  โอ๊ย  เครียด

ออฟไลน์ TanyaPuech

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +531/-23
 :beat: ขอตบนัท  หมั่นไส้หลายตอนล่ะ

ส่วนมิก  ชอบโจแน่นอน

เบื่อดราม่า เพราะมันมาแน่ๆ

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
กลัวจะเผลอไปซั่มกับมิก จริงๆ  เลย

 :serius2: :serius2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ drasil

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +95/-1
ชอบคู่นี้จัง
รู้สึกว่ารักกันมาก
เหมือนจะมาม่าแต่สุดท้ายก็มีเหตุผลพอทั้งคู่
อ่านแล้วรู้สึกดี
ปล.คนเขียนสู้ๆนะจ๊ะ

harukagd

  • บุคคลทั่วไป
นัท คะแนนตกนะช่วงนี้

ออฟไลน์ หวานเย็น

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 788
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +600/-6
นัททำเกินไป
ถูกอย่างโจว่าอ่ะ ถึงจะกลัวว่าโจไม่ให้ทำ แต่สิ่งที่นัททำมันก็เหมือนไม่คิดถึงใจอีกฝ่ายเลย
พอนึกถึงตอนแรกๆกับตอนนี้ โจกับนัทตอนแรกๆกับตอนนี้ยังกับคนละคน
โจดูมีเหตุผลสุดๆ นัทก็เริ่มอะไรหว่า งงกับนัทจริงๆ
อย่าให้ต้องรอให้สายเกินไปถึงจะรู้ไม่ได้เหรอ เฮ้อ
ทำไมนัทต้องมาอะไรไม่รู้ตอนนี้ด้วย มือที่สามรอเสียบอยู่น่ะ ฮึ่ย
โจอย่าหวั่นไหวแล้วกัน แต่โจนี่ไม่ค่อยห่วง ห่วงนัทจะหวั่นไหวจังเลย
ทำอะไรก็คิดๆถึงโจบ้างเถอะ
อ่านตอนนัทตอนที่แล้ว ไม่ค่อยคิดถึงโจเล้ย เศร้าใจ

แฮะๆ อินไปหน่อย><

ที่ว่าตอนแรกยังกับคนละคน

ขอแจงในส่วนของโจแล้วกัน ที่จริงโจมันเป็นคนมีเหตุผลนะ

แม้จะใจร้อน ไม่ยอมคน แต่พอเริ่มคบกับนัทมันเรียนรู้ที่จะยอม

แล้วความใจร้อนยังคงมีอยู่แต่มันจะค่อยๆลดลง แมม้จะยังมีอยู่แต่มันไม่มากเหมือนเดิม

อีกอย่างคนเราวุฒิภาวะมันโตไปข้างหน้า ความเป็นผู้ใหญ่มีเหตุมีผลมันก็มากขึ้นตาม

หวานว่าหวานค่อยๆแต่งแบบให้โจมันค่อยๆปรับตัวนะ มันไม่ได้เปลี่ยนแปลงแบบกระทันหัน เหมือนอยู่ด้วยกันแล้วค่อยๆเรียนรู้ที่จะปรับตัวเข้าหากันซะมากกว่า



หมั่นไส้อิโจ

จะดีเกินผู้เกินคนปกติไปแล้ว

แน่นอน น้องโจเป็นคนดีมีเหตุผลเหมือนคนแต่ง

ก็ก่อนหน้านั้นก็แต่งให้มันไปเดือนเดียว

พอมึงมาแต่งบอกจะอยู่สองเดือน

กูเลยแต่งออกมาแบบนี้ ไม่งั้นเดี๋ยวคนอ่านจะสงสัย หาว่าเนื้อเรื่องไม่เนียน

คิคิ



ปล. อย่าใจร้ายกะนัทเลยนะ นัทมันเด็กซื่อและมองโลกแง่ดี อิอิ

ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจ ช่วงนี้หวานก็เจอแต่เคสเด็กมิชชาลิน เป็นปล้องๆเลยทีเดียว คนอ่านรักษาสุขภาพด้วย ช่วงนี้ไข้หวัดใหญ่กำลังระบาด


paradoxxx

  • บุคคลทั่วไป
นัทรีบๆกลับมานะ

ออฟไลน์ SweetSacrifice

  • I always get,what I aim for
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +479/-1
นัทรีบๆกลับมานะ

ถ้านัทมาแล้วอย่าด่านะตัว

เค้ากลัวอะ

5555555555

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7


(44)‏








         จีเป็นพวกที่ตรงไปตรงมา ในแง่ที่เรียกว่าขวานผ่า(ไม่เหลือ)ซาก  แรกๆที่ผมรู้จักจีก็รู้แค่ว่าจีเป็นพวกนิ่งๆ มีหน้าแสดงความรู้สึกอยู่ไม่กี่หน้า

        ตอนนั้นผมได้แต่คิดว่าจีไม่พอใจผมและไม่อยากให้ผมเป็นแฟนกับไอ้โจ แต่วันนึงผมทนกับความอึดอัดนี้ไม่ไหว เลยถามจีตรงๆ คำตอบที่ได้รับมาคือ “เฉยๆ” ด้วยใบหน้าที่ ‘เฉยๆ’ ของจี จีบอกผมว่าโจจะไปคบกับใครมันก็ไม่เกี่ยวกับจี  ชีวิตมันกับจีไม่ได้เชื่อมโยงกันอยู่แล้ว ใครอยากทำอะไรก็ทำ ผมว่าดูเป็นคำตอบที่แปลกอยู่ซักหน่อยแต่คิดไปคิดมามันก็จริงของจี




        ผมไม่ประหลาดใจกับจีเท่าไหร่ถ้าวันนึงจีจะมาหาผม เพราะจีมักจะมาด้วยเหตุผลที่ตกลงกันไว้คือมาดูแลผม จีมักเดินมาด้วยท่าทางสงบๆ เสื้อสีเทาหรือดำ กับกางเกงยีนส์สีดำหรือสีน้ำเงินเข้ม ใบหน้าเรียบเฉยจนบางครั้งก็ดูเหมือนหยิ่งยโส แต่หน้าตาที่ติดจะน่ารักของจีกลับทำให้ไม่รู้สึกเกลียดหรือหมั่นไส้ใบหน้าเรียบๆนั้น

       จีมีตาสองชั้นที่เรียกว่าโตเมื่อเทียบกับผม จมูกโด่งแต่ไม่ได้โด่งมากแบบไอ้โจ ปากบางเป็นกระจับสีชมพูเข้ม ผิวไม่ได้ขาวแต่ก็ไม่คล้ำ จีสูงเท่ากับผมแต่จีมีไหล่ที่ลาดกว่าทำให้จีดูตัวเล็กและบางกว่า ที่ต่างสุดๆระหว่างผมกับจีคงเป็นสีสัน ผมหมายถึงผมยิ้มมากกว่า ผมแสดงอารมณ์มากกว่า แล้วผมก็มีเสื้อหลากหลายสีมากกว่าจีด้วย 



“ทำไมจีถึงชอบใส่สีดำกับสีเทา มันแปลกๆอะ พี่ไม่ค่อยชิน” ผมถามจีเพราะอดสงสัยไม่ได้จริงๆขณะที่เรานั่งกินมื้อเย็นกันในห้องครัวเล็กๆกันสองคน

“ก็ไม่เห็นจะต่างจากคนนิวยอร์คที่ใส่แค่สีดำตรงไหน พี่นัทยังไม่ชินอีกเหรอ” จีบอกเรียบๆ

“วันนี้เป็นไงบ้าง” ผมถามเพราะไม่อยากให้บรรยากาศในห้องเงียบเกินไป

“ก็ดีอะ” จีตอบ แล้วก็สนใจกินสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าของจีต่อไป

“พี่นัทล่ะ?” เหมือนจีเพิ่งนึกออกว่าควรจะถามผมกลับตามมารยาท

“งานหนักอยู่เหมือนกัน พี่ว่าจะลองหาอีกงานด้วยอะ เวลามันว่างเยอะ” ผมบอกจี และรอฟังคำแนะนำจากจี อย่าง...ไปลองสมัครที่ซับเวย์ตรง.....สิหรืออะไรทำนองนั้น

“หายากนะ เดี๋ยวนี้คนตกงานกันก็เยอะ อีกอย่างทำแค่ช่วงสั้นๆ เค้าไม่ค่อยรับหรอก ไม่มีร้านไหนขยันเทรนพนักงานใหม่หรอก”


จึ้ก! ผมบอกแล้วว่าจีเป็นพวกขวานผ่าซาก


“แต่ลองสมัครดูก็ไม่เสียหาย ไม่ได้ก็ถือว่าเดินเล่นแก้เซ็งไปละกัน” จีตบท้าย

“อืม  สปาเก็ตตี้อร่อยดีเน๊อะ” ผมชวนจีคุยต่อ เพราะจานนี้ฝีมือของจี

“เหรอ ผมว่าเฉยๆ เบคอนมันกรอบน้อยไปหน่อย ครั้งหน้าพี่นัทลองทำบ้างสิ จะได้ทำอะไรเป็นบ้าง” จึ้กๆ!!! จีบอกผมหน้านิ่ง ถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ก็เหมือนแขวะ แต่สำหรับจีคือแปลความหมายได้ว่า ‘ผมว่าก็ดีนะ แต่เสียดายผมน่าจะทอดเบคอนให้กรอบกว่านี้อะพี่นัท ครั้งหน้าพี่นัทลองทำสิ เดี๋ยวผมสอนให้ พี่นัทจะได้ทำกับข้าวได้คล่องไง เผื่อวันไหนผมไม่อยู่แล้วพี่นัทไม่อยากออกไปกินนอกบ้าน’




   เรากินกันเสร็จผมเป็นคนเก็บจานและล้างจาน ส่วนจียืนข้างๆผม ทำหน้าที่เช็ดจานและเก็บวางอุปกรณ์ที่ชั้นวาง จากนั้นเราสองคนก็ย้ายมานอนแหมะกันอยู่บนโซฟาทีวี จีนั่งทำการบ้านบนพื้น ส่วนผมนอนอ่านโปรชัวร์สมัครงาน



ก๊อก ก๊อก ก๊อก!



   เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำลายความเงียบ ผมมองหน้ากับจี จีส่ายหน้าเซ็งๆอารมณ์ประมาณว่า ‘นี่มันก็ค่อนข้างดึกแล้ว ใครมันมากวนวะพี่นัท’ ผมยิ้มแล้วก็ลุกไปเปิดประตู แล้วก็รู้ว่าไอ้คนที่จีมองว่ามากวนคือเอียนกับพี่ช้าง อันที่จริงพี่ช้างบอกผมก่อนแล้วล่ะว่าจะมาหา เพราะมีของฝากมาให้ เนื่องจากว่าพี่ช้างไปทำงานอีกรัฐและเพิ่งกลับมานิวยอร์ค



“แบ่งกันกินนะ” พี่ช้างบอกผมกับจี หลังจากวางถุงขนมและของสดสองถุงใหญ่ลงบนโต๊ะ

“ฉันสูบกัญชาได้มั้ย?” เอียนถามขึ้น เอียนแม่ง!ไม่เคยจะรู้เรื่องอะไรเล้ยยยย ทั้งๆที่จีมันตอกไปก็หลายรอบแล้วกับเรื่องสูบบุหรี่หรือเล่นกัญชาของเอียน คือจีมันเกลียดพวกแบบนี้เข้าไส้และเป็นพวกที่คิดมากไปซะทุกเรื่อง ผมว่าเดี๋ยวคู่นี้ได้มีเรื่องกันอีกแน่นอน


“นายไม่รู้เหรอว่ามันมีผลยังไงบ้าง” จีวางปากกาลง มองหน้าเอียนนิ่งๆ

“รู้สิ ฉันเรียนมาตอนมัธยม” เอียนบอก ตั้งท่าจะจุดกัญชาที่มันม้วนมาเองกับมือ

“รู้แต่ก็ยังทำ ความเจริญมันถึงไม่เกิด...เพราะมีแต่พวกไร้ความคิด” จีบอกเหยียดๆ เอียนสะอึกเล็กน้อยแต่เอียนก็คือเอียน มันจุดไฟแล้วก็เริ่มพ่นควันออกมา

“ไร้สามัญสำนึกจริงๆ ฉันไม่ชอบให้ห้องมีกลิ่นโสมมแบบนี้เลย” จีบอก คู่นี้เจอกันทีไรมีเรื่องให้ห้ำหั่นกันตลอด แต่ดูเหมือนจะมีแค่จีนี่แหละที่แสดงตัวออกมาว่าเกลียด ส่วนเอียน...มันทำหูทวนลมตลอด

“รสชาติดีว่ะ” เอียนพ่นควันออกมาอีกรอบ ใบหน้ามันมีความสุขสุดๆ

“ดับซะ!” จีบอกเสียงแข็ง จ้องหน้าเอียนนิ่งๆ เอียนถึงจะยอมดับบุหรี่

“จีใจเย็นๆ ไปอ่านในห้องมั้ย?” พี่ช้างบอกเสียงนุ่มเข้ามาแยกมวย จีมองหน้าพี่ช้างนิ่งๆแล้วพยักหน้าให้ จากนั้นก็รวบหนังสือกับอุปกรณ์เครื่องเขียน ย้ายเข้าห้องนอนไป






   แรกๆผมก็แปลกใจเล็กน้อยนะว่าพี่ช้างแกทำให้จียอมแกง่ายๆได้ไง คนที่จียอมทำตามก็เห็นจะมีแค่คนในครอบครัวกับพี่ช้างนี่แหละ จะมีคำพูดตรงๆบ้างแต่ไม่ได้เชือดเฉือนแบบที่พูดกับคนอื่นๆ และดูจีจะกลายเป็นเด็กว่านอนสอนง่ายขึ้นมาทันที ถ้าเป็นคำพูดของพี่ช้าง


“เมทของนายนี่สุดๆไปเลย” เอียนบอกยิ้มๆ

“แต่เขาไม่มีอะไรน่ากลัวแอบแฝงหรอก” ผมบอก ซึ่งเอียนพยักหน้าเห็นด้วย

“งานเป็นไงบ้างครับพี่ช้าง” ผมถาม พี่ช้างทำงานกับบริษัทน้ำมันที่อลาสก้า ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่อยู่ที่โน่นไปเลย เพราะค่าตั๋วเครื่องบินมานิวยอร์คก็ราคาพอๆกับไปที่ไทยเลย หรือพี่ช้างอาจจะอยากพักผ่อนหลังจากทำงานมายาวนาน และพี่ช้างก็ดูเป็นนิวยอร์คเกอร์ที่ชอบความสะดวกสบาย


“เรื่อยๆล่ะ พี่เอาใบสมัครงานอีกที่มาให้นัทด้วย เผื่ออยากได้เงินเพิ่ม” พี่ช้างหยิบกระดาษมาจากกระเป๋าเอกสารใบสีดำที่พี่ช้างถือมาด้วยมาวางบนโต๊ะ

“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มอย่างดีใจ พี่ช้างช่างเป็นพี่ที่พึ่งพาได้ตลอดจริงๆ

“ไว้ทำงานเสร็จจะพาไปเที่ยวนะ” พี่ช้างบอก

“จริงดิ” ผมถาม พี่ช้างพยักหน้าให้

“ผมอยากลองไปนิวเจอร์ซี” ผมบอกพี่ช้าง เพราะจากที่ศึกษามาเราสามารถนั่งรถไฟไปที่นั่นได้ในเวลาประมาณสี่ชั่วโมง

“ฉันเกลียดนิวเจอร์ซี” เอียนโอดครวญ

“ทำไม?” ผมถาม

“มันเป็นโคตรนิวยอร์คเกอร์น่ะ อย่าไปสนใจมันเลย” พี่ช้างบอก

“นายน่าจะไปด้วยกันนะ ไปเที่ยวกันไง ไม่ได้ไปอยู่ที่นั่นซะหน่อย” ผนบอกเอียน เพราะผมคิดว่าไปกันหลายๆคนก็น่าจะสนุกดี

“ไม่มีทางล่ะ ฉันยอมไม่ให้เสื้อผ้าฉันมีกลิ่นของนิวเจอร์ซีย์เด็ดขาด” เอียนบอก

“อ้าว! จี” พี่ช้างหันไปมองจีที่เดินเข้ามาทางวงเม้าของเราบนโซฟา

“พี่ช้าง พรุ่งนี้เราไปบลู๊กลินกันใช่ไหม” จีเดินมานั่งลงข้างๆผม

“หืม?” พี่ช้างทำหน้างง

“ผมบอกพี่ช้างไว้ก่อนที่พี่ช้างจะไปอลาสก้าไง ผมอยากพาพี่นัทไปซัลลิแวน แต่ผมไม่มีรถ”จีหันมาพยักหน้ากับผม

“อ้อ ร้านที่จีบอกว่าอยากพาพี่ไปน่ะนะ?” ผมถาม ตอนนี้เราสามคนพูดภาษาไทยกัน เนื่องจากว่าจีเป็นคนเริ่ม มันเลยทำให้เอียนกลายเป็นก้อนหินประกอบฉากซึ่งไม่ควรมาอยู่บนโซฟาเลย

“อืม พรุ่งนี้พี่นัททำงานปะ?” จีถามผม ผมส่ายหน้าเพราะพรุ่งนี้ผมโคตรจะว่างเลย แล้วก็ดูท่าจีอยากไปมากจริงๆ ไม่งั้นคงไม่ยอมออกมาจากรังที่แสนสงบเพื่อมาเสี่ยงปะทะคารมกับเอียนหรอก

“พี่ช้างว่างปะ” จีถาม

“ได้ เดี๋ยวพี่พาไป...ร้านที่พี่เคยพาจีไปใช่มั้ย” พี่ช้างถาม จีพยักหน้ารัวๆพร้อมกับยิ้มนิดๆ

“พี่ลากเอียนไปด้วยได้มั้ย? ร้านนี้ร้านโปรดมันเลย มันเป็นคนแนะนำให้พี่รู้จักเองด้วย” พี่ช้างถาม แต่เป็นการถามเชิงขอร้องและบังคับหน่อยๆ

“หง่ะ?” จีหน้าเหวอ ซึ่งนานๆจะพบเจอได้ยากมาก จีคงไม่อยากให้มีเอียนไปด้วย แต่เนื่องจากเป็นพี่ช้าง จีเลยต้องยอม

“ก็ได้” จีตอบแล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา จนจมไปกับเบาะ

“พรุ่งนี้เราจะไปบลู๊คลินกัน...ร้านเดิม แกว่าไง?” พี่ช้างถามเอียนที่ตอนนี้ก้อนหินเริ่มค่อยๆเปลี่ยนเป็นคนอีกคนที่มีชีวิตอยู่ในห้องนี้แล้ว

“เยี่ยม! ฉันขับรถให้ก็ได้ แกจะได้พักผ่อน ไหนๆวันนี้แกก็เพิ่มมาถึง คงจะเหนื่อยเอามาก” เอียนบอกอย่างร่าเริง

“ให้มึงขับกูคงเกร็งจนไม่ต้องทำอะไร” พี่ช้างสบถ

“เถอะน่า” เอียนบอก







   เรานั่งคุยกันอีกซักพักก่อนที่สองหนุ่มจะลากลับ จีดูจะโล่งใจขึ้นมาพิเศษเมื่อสองคนนั้นออกไป


“ผมไม่ชอบเอียนเลย รู้สึกว่าพอมีมันอยู่ในห้อง มันทำให้ผมรู้สึกหายใจไม่สะดวกเลย” จีเปรยขึ้น ทำเอาผมขำท้องแข็ง

“โจบอกให้โทรหาด้วย คุยกันดีๆล่ะ” จีบอก ทำให้ผมหยุดหัวเราะ เพราะจีคงสังเกตเห็นว่าหลังจากที่วางสายทีไร ผมร้องไห้เกือบจะทุกครั้ง

“อือ จีไปนอนก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่โทรหาพี่ชายจีก่อน” ผมบอก

“โจมันชอบคิดมาก” จีทิ้งท้ายแล้วเดินเข้าห้องนอนไป






   ผมมองโทรศัพท์แล้วก็ชั่งใจอยู่พักนึงว่าควรจะโทรหาดีมั้ย เพราะโทรไปทุกทีก็มีเรื่องให้เราทะเลาะกันได้ทุกครั้ง แม้ว่าเราจะเคลียร์กันได้ แต่บางทีผมก็รู้สึกเหนื่อยและขี้เกียจจะทะเลาะด้วย


“โจ...นอนยัง?” ผมถาม

“ยังอะ กำลังจะออกไปกินข้าว” มันบอก ดูเหมือนกำลังยุ่งๆ เพราะเสียงคนรอบข้างดังลอดเข้ามา

“อยู่กับเพื่อนเหรอ” ผมถาม

“อืม แต่คุยได้ นัทเป็นไงบ้าง”

“กำลังจะสมัครงานอีกที่อะ วันนี้พี่ช้างเพิ่งเอาใบสมัครมาให้”

“อย่าทำงานจนซูบล่ะ พรุ่งนี้กูคงยุ่งน่ะ ต้องทำโปรเจคฝึกงาน กูอาจจะไม่ได้โทรหานะ” มันบอก

“อื้ม พรุ่งนี้กูจะไปบลู๊คลินกับพี่ช้าง เอียนแล้วก็จีด้วย” ผมบอกมันอย่างดีใจ

“เที่ยวเผื่อกูด้วย เดี๋ยวกูกินข้าวเสร็จจะโทรไปอีกรอบนะ” มันบอก เหมือนจะบอกกลายๆว่าต้องวางแล้ว

“เดี๋ยวกูรอก็ได้” ผมบอกมัน เพราะตอนนี้ก็ดึกแล้ว ผมก็โคตรจะง่วง แต่ถ้ามันบอกจะโทรมาผมก็จะรอ ไม่งั้นแม่งมีงอนอีกแน่ๆ

“เออ นั่นก็ดึกแล้วนี่หว่า เอางี้มึงนอนไปก่อนเลยก็ได้ พักผ่อนๆ”

“ไม่เป็นไรกูรอได้” ผมบอกเพราะว่ารอได้จริงๆ

“ไปนอนเหอะน่า เพราะไม่แน่หลังจากกินข้าวเสร็จอาจจะต้องไปทำโปรเจ็คกับกลุ่มกูอะ” มันบอก

“สรุปว่าเป็นห่วงกู หรือมึงต้องทำโปรเจ็คเนี่ย” ผมถามมันขำๆ

“ไอ้เหี้ย รู้ทันตลอด” มันขำ

“กับมิกอะเหรอ” ผมถาม

“อื้ม” มันตอบสั้นๆ จนผมอดรู้สึกแปลกๆไม่ได้

“อย่านอกลู่นอกทางนะ” ผมย้ำก่อนที่จะต้องวางสายจากมัน

“เหอะน่า ไม่มีไรหรอก มึงไปนอนไป๊” มันไล่ แต่ผมไม่ยอมวาง มันเลยต้องคุยกับผมอีกนิดหน่อย ผมถึงจะยอมวางสาย เพราะได้ยินเสียงพี่ชดเรียกมันไปกินข้าว
      








   ผมรู้แล้วว่าทำไมพี่ช้างถึงเกร็ง เพราะเอียนเป็นประเภทที่ว่าเชื่อใจว่ารถดูแลตัวเองได้เวลาที่มันยุ่งอยู่กับคนอื่น มันหันไปมองจีที่นั่งมาข้างๆหลายครั้ง มองโปรแกรมที่จะพาเราทัวร์ย่านบลู๊คลินบ้าง มองสองข้างทางและมองกระจกหลังมาสบตากับผมและพี่ช้างบ้าง


“นายก็มีใบขับขี่ นายน่าจะรู้สิว่าขับขี่ปลอดภัยเขาขับกันยังไง” จีบ่นขึ้นมา เพราะคงทนไม่ได้แล้วจริงๆหลังจากที่นั่งหน้านิ่งไม่พูดไม่จาตั้งแต่ขึ้นมาบนรถ

“ผมพาคุณไปได้แล้วกันน่า” เอียนบอกลอยๆ ไม่หันไปมองหน้าจีแต่มองถนนแทน



   แล้วเอียนก็ทำอย่างที่พูดจริงๆเมื่อจอดรถอย่างปลอดภัยบนถนนซัลลิแวน ผมค่อนข้างแสดงอาการโล่งใจมากไปหน่อยมั้ง จนพี่ช้างแซวผมขึ้นมาอย่างขำๆ ส่วนจี...ทุกอย่างยังดูเรียบเฉย จนเราย้ายเข้าไปในร้านขนมปัง จีค่อยมีสีหน้าดีขึ้นมาหน่อย


“ลองนี่สิ” เอียนยัดเทินโอเวอร์ไส้แอปเปิ้ลใส่มือจี จีแสดงสีหน้าไม่พอใจแต่ก็ยอมกัดเข้าปาก

“ดี” จีบอกเรียบๆ

“ดีงั้นเหรอ? นี่มันไร้ที่ติต่างหาก! นายอ่อนหัดเรื่องแสดงความรู้สึกหรือว่าเล่นคำไม่เป็นวะ?” เอียนกวน

“เอาคืนไปเลย!” จีหน้ายุ่งไม่พอใจ แล้วยัดขนมปังรูปสามเหลี่ยมที่ถูกกัดไปแล้วยัดใส่มือเอียน




   ผมกับพี่ช้างได้แต่มองสองคนนี้อย่างขำๆ ที่จริงมันก็ค่อนข้างน่าอึดอัดนะ แต่พี่ช้างขยันแซวเบาๆและนินทาคู่นี้จนกลายเป็นเรื่องฮาไปเลย


“นัทดูจีมันสิ มันด่าแต่มือนี่หอบเทินโอเวอร์เกือบครึ่งตะกร้า” ผมมองแล้วก็เห็นว่าจริงอย่างที่พี่ช้างพูด

“เหมือนมันไม่กล้าให้เอียนแนะนำว่ะ ได้แต่ทำเป็นเหล่ไปเรื่อยๆ เห็นเอียนมันหยิบอะไรมาเยอะๆ ไอ้จีมันก็ก็อปปี้ตาม” พี่ช้างบอก ผมมองก็ได้แต่ขำเพราะดูเอียนจะสนิทกับเจ้าของร้าน เอียนอยากชิมอะไรเขาก็ยอมให้อย่างง่ายๆ แถมยังเรียกมันเข้าไปกินนู่นกินนี่อีก


   เอียนหยิบชีสนมแพะขึ้นมาชิมแล้วพูดว่าไร้ที่ติ! จีก็ยืนนิ่งๆชิมขนมปังที่ตัดไว้ให้ชิม แต่ก่อนจะออกจากร้าน จีก็หยิบชีสสนมแพะใส่ตะกร้า เหมือนกับของอีกหลายๆอย่าง อย่างพิซซ่าเบียงคา ซุคคินี่เค้ก แยม รูคเกลล่าที่เอียนเปรยออกมาว่าไร้ที่ติ! ส่วนผมก็เลือกตามที่ผมชิมแล้วชอบ หรือที่พี่ช้างหรือเอียนแนะนำ


“เราจะไปไหนต่อ” จีถามขึ้นมานิ่งๆ เพราะทนเอียนที่ดูจะขับไปเรื่อยๆแบบไร้จุดหมายและไม่บอกไม่กล่าวอะไรไม่ได้

“เถอะน่า” เอียนบอกปัดๆ วันนี้ผมสังเกตว่าวันนี้เอียนดูเป็นผู้เป็นคนกว่าปกติ มีกลิ่นโคโลญจ์อ่อนๆ ซึ่งปกติจะมีแต่กลิ่นบุหรี่ ไม่ก็กัญชา

“ทำอะไรให้มันมีจุดมุ่งหมายหน่อยสิ” จีเริ่ม

“นายมีหมากฝรั่งมั้ย?” เอียนหันมามองหน้าจี

“มี” จีรีบตอบอย่างว่าง่าย เพราะไม่งั้นเอียนแม่งก็คงจ้องจนกว่าจะได้คำตอบ จีรีบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วแกะส่งให้เอียน

“ระวังรถคันนั้น!!” จีเสียงดังขึ้นมา เพราะเอียนมันมัวแต่ดึงหมากฝรั่งเล่น

“ผมไม่เคยประสบอุบัติเหตุเลย....จริงๆนะ” เอียนย้ำ

“เพราะมีแต่คนคิดแบบนี้ไง มันเลยเกิดขึ้นบ่อยๆ งี่เง่าจริงๆ” จีบ่น ผมกับพี่ช้างที่นั่งข้างหลังได้แต่กลั้นหัวเราะกันเงียบๆ

“จะบอกได้หรือยังว่าจะไปที่ไหน” จีหงุดหงิด

“แวะหากัญชาดีๆซักสองสามออนซ์ แล้วจะพาไปร้านของชำเจ๋งๆ” เอียนบอก

“แกจะบ้าเหรอ!! ฉันไม่ยอมนั่งไปกับรถที่มีกัญชารอให้ตำรวจมาจับหรอก...ฉันยังมีอานาคตที่ต้องรักษาไว้” จีแขวะเอียน

“ผมจอดรถให้คุณนั่งรถบัสไปได้นะ” เอียนขำ

“จอด!” จีจ้องอย่างอาฆาต

“ผมล้อเล่นน่า” เอียนเอื้อมมือไปแตะเข่าจีเหมือนจีเป็นพวกหญิงแก่เรื่องมาก  เราไปต่อกันอีกสองสามที่ ก่อนจะกลับมาอพาร์ตเม้นท์แล้วก็เหนื่อยเกินกว่าจะทำอะไรกินกัน เลยตกลงว่าเราสี่คนจะทานทาโก้อร่อยๆจากร้านที่พี่ช้างแนะนำ










เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-08-2012 11:22:19 โดย ┗◎┗◎ »

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
บอกตรง ๆ กลัวมาม่าที่สุด

อย่ามีเลยนะ

 :L2: :L2:

ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
จี หนุ่มจริงจัง
เอียน หนุ่มไร้กังวล

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
จะเกิดอีกคู่แล้วอ่ะสิเนี่ยยยย   :m12:

แต่สองคนนี้ ต่างกันมากกกกกเลยอ่ะ  :m21:
แต่ยิ่งต่างก็ยิ่งดี  เพราะเดี๋ยวมันก็จะดูดกันแบบแม่เหล็กเองแหละเนอะ อิอิ  :laugh: :laugh:

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด