หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[drasil]

อยากจะเป็นหมอผีเฉพาะกิจ
เพราะอยากพูดว่า โอม จงลงๆ

[drasil]

แวะเอามะดันมาฝาก~~

[loveooo]

จี-เอียน  มันชักจะยังไงๆนะเนี้ย คริคริ

[wan]

อ่านตอนนี้ให้รู้สึกว่า จีกับเอียน สองคนนี้ มีอะไรแพลม ๆ ออกมาให้เห็นอยู่นา 
+1 ให้ครบเซท ทั้งสามคนอลเวง ( อะไรอลเวงไม่ต้องคิดมาก ) 555.....

[BeeRY]

ดันๆๆๆ รอๆๆๆๆ

[Goodfellas]

หุหุ อยากกินเทิร์นโอเวอร์ไส้แอ๊บเปิ้ลง่ะ  แต่นอกนั้นไม่แน่จาย

พิซซ่าเบียงคากะรุคเคลล่านี่มันอะไรแน่อ่ะ  ป้าจ๋า งั้นเดี๋ยวขอไปเสิร์ชหาก่อนนะ 555

[drasil]

ดันๆๆ
ยังไงก็จะรอค่า

[SweetSacrifice]

ดันๆๆ
ยังไงก็จะรอค่า

น่ารักอะ

บวบๆ

[หวานเย็น]

คือ แบบวันนี้มาเวิ้นเว้อ แต่งนิยายเสร็จ

ไม่เคยจะเข้าทู้แนะนำนิยาย แล้วจู่ดันเข้า แล้วก็เจอนี่

เห็นว่ายังไม่มีใครแนะนำเรื่องนี้ ก็เลยเอามาแนะนำให้อ่านกันนะคะ
เรื่อง ใครว่าผมอ่อนก็ได้ (ต่อไปโคงได้กลัวเมีย) โพสต์โดย ლїЯдςLΣϛlθTtεR

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24223.0

คนเขียนมีสองคน แต่งสลับกันไปตามมุมมองของตัวเอกทั้งสองค่ะ บอกได้คำเดียว สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ลองอ่านกันดูนะคะ ช่วงนี้ในเล้ามีเรื่องสนุกๆเยอะแยะเลย ตามอ่านไม่หวาดไม่ไหว แต่ก็สู้ๆ

ขอให้มีความสุขกับอ่านนะคะ

แบบไม่นึกว่านิยายเราจะมีคนคิดว่าควรแนะนำคนอื่นอ่านด้วย

ปลาบปลื้ม

เคยคิดนะว่าคนที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ทำไมตอนแรกถึงเข้ามา

ชื่อเรื่องก็ออกจะแปลกๆ ขนาดหวาน หวานยังคิดถ้าความดึงดูดของเชื่อเรื่องน่ะ ตัวหวานเอง หวานมองข้ามแน่ๆ ฮ่าๆ

แต่ดีใจนะ แม้จะเป็นรีไพเดียวที่แนะนำ

ขอบคุณมาก


 

[┗◎┗◎]

(45)







 
 

การที่มีใครสักคนรู้สึกพิเศษกับเราหรือมาชอบเรา

 

คนส่วนใหญ่จะรู้มั้ยวะ

 

กูกำลังสงสัยว่าไอ้มิกมันจะชอบกู

 

เฮ้อ แต่ช่างเถอะ กูไม่สน กูไม่แคร์ ใครจะมาชอบกู มันก็ไม่ใช่เรื่องของกู

 

กูไม่สามารถบังคับใจใครได้ เช่นเดียวกันคนอื่นก็ไม่สามารถบังคับใจกูได้เหมือนกัน

 

ตั้งแต่คราวรุ่นพี่ที่ฝึกงานพาไปเลี้ยงเหล้า แล้วเกิดเหตุการณ์จับคู่กูกับมัน หลังจากนั้นมาเลยกลายเป็นเรื่องล้อเล่นของเพื่อนหรือรุ่นพี่รอบข้าง

 

ถ้าใครพูดว่า เมียน้อยไอ้โจล่ะก็ จะต้องหมายถึงมัน แล้วถ้าใครพูดว่า ผัวไอ้มิกนั้นจะหมายถึงกู

 

มันเป็นคำที่ใช้ล้อกันขำๆ ใครๆก็รู้ว่ากูมีแฟนอยู่แล้ว กูไม่ได้ปิดนี่หว่า

 

 

 

 

 

เสียงโทรศัพท์มือถือของกูกำลังเรียกร้องความสนใจจากกูว่ามีคนโทรเข้า กูคว้ามากดรับโดยไม่ต้องดูหน้าจอก็รู้ว่าใครโทรมา

 

“ คิดถึง เมื่อไหร่จะกลับ”กูเอาโทรศัพท์แนบหูแล้วเอาไหล่หนีบไว้ไม่ให้มันหลุด ส่วนมือนั้นพิมพ์โปรเจคไปเรื่อยๆ ปากอมยิ้มคุยกับเมีย  ขออ้อนเมียนิดนึง กูรักของกู

 

“ก็ตามกำหนดอะ”น้ำเสียงเมียกูดูเหนื่อยๆ ฟีลลิ่งไม่ตามอารมณ์ผัวเล๊ย ประหนึ่งว่ากูแข็งจนปวดแต่เมียนั่งหน้าเซ็งอยู่ข้างๆ

 

“สองเดือนนานเนาะ”เลยตามเลยวะ เมียไม่มีฟีล กูก็ไม่อยากกวนตีน

 

“อือ มึงอย่าแอบมีกิ๊กนะ”ยังมาขู่ แม่งโทรมาทุกครั้งสั่งกูทุกครั้ง เฮ้อ เชื่อใจกูบ้างเถอะ แต่ก็นั่นแหละ เพื่อความสบายใจของมัน กูก็รับปากทุกครั้งเหมือนกัน แม้ว่าจะกวนตีนบ้าง แต่จริงๆแล้วหลังๆนัทมันดูเหนื่อยๆ กูพูดอะไรผิดหูไม่ได้ บ่อน้ำตาตื้นตลอด แต่กูก็ยังเป็นกู บ้างครั้งกูปากไหว ความกวนตีนโดยสันดานมันซึมลึก มันเลยเสียน้ำตาเพราะคำพูดกูแทบจะทุกครั้งที่เราคุยกัน

 

“ โจไม่นอกใจนัทหรอก นัทก็ห้ามนะครับ ทำงานเหนื่อยมั้ย โจทำโปรเจคเหนื่อยมากเลยที่รัก”กูพูดจบ ก็มีเสียงอ้วกดังมาจากข้างหลัง พวกเพื่อนๆที่มาทำโปรเจคด้วยกันต่างสามัคคีรวมใจหมั่นไส้กู

 

“อยู่กับเพื่อนเหรอ เหนื่อยเหมือนกัน นี่ก็เพิ่งเริ่มงานอีกที่ร่วมเป็นสองที่อะ ว่าแต่วันนี้ไมมึงหวานผิดปกติ มึงไปแอบทำผิดอะไรมารึไง ”ไอ้นัททำเสียงระแวงและจับผิดเต็มที่ ตั้งแต่ห่างกัน ขยันหึงหวงกูจริงๆ

 

“พวกเพื่อนๆมาทำโปรเจคกันที่ห้อง กูไม่ได้ทำไรผิดหรอกน่า ขี้สงสัยนะมึง กูแค่คิดถึง อยากไปหา อยากเจอหน้า โจน้อยคิดถึงนัทน้อยอะ ”กูหยุดพิมพ์เป็นพักๆ แซวนัทไป ทำงานไป วันนี้กูและเพื่อนอีกหลายคนนัดทำโปรเจคที่ห้องกู

 

“ไอ้เหี้ยโจ ไอ้ทะลึ่ง”เสียงใสทำเป็นดุของไอ้นัททำกูอดยิ้มไม่ได้ เพื่อนที่นั่งใกล้ๆหลายคนทำหน้าตาล้อเลียนใส่กู แหม คนมันคุยกับเมียแล้วมีความสุข ใครจะทำไมวะ อิจฉากูล่ะสิท่า

 

ส่วนไอ้มิกที่นั่งข้างๆกู มันดึงโน้ตบุคจากกูไปพิมพ์ต่อ กูเลยลุกเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ออกไปนอกห้อง ไปหาที่คุยส่วนตัวมากขึ้น แบบว่าเดี๋ยวกูพูดอะไรมากกว่านี้แล้วเมียจะเขิน ส่วนกูเหรอ รุ่นนี้ไม่มีเขินแล้วว่ะ

 

ด้านกว่าที่คิดนะหนังหน้ากูน่ะ 

 

กูกะว่ากูจะเดินไปร้านขายของแถวนี้แหละ คุยกับเมียเสร็จจะซื้อขนมกลับไปฝากพวกมัน

 

“เงี่ยนอะ กูจองตั๋วบินไปหามึง ซั่มกัน แล้วกูก็บินกลับดีมั้ยวะ ”พอกูพูดประโยคนี้เสร็จเสียงโหแว่วๆของพวกในห้องได้ยินตามหลังมา

 

“ไอ้บ้าพูดเป็นการ์ตูนไปได้ ไว้กูกลับไปเราค่อยทดแทนช่วงที่หายไปดีมั้ย”ฮั่นแน่ๆ กูล่ะอยากเห็นหนังหน้ามันตอนพูดแม่งจะเป็นยังไงวะ ปกตินัทมันไม่ค่อยจะพูดอะไรยั่วกูเท่าไหร่  สงสัยตอนนี้แม่งอายม้วนอยู่คนเดียวแน่ๆ เมียกู หนังหน้ามันบาง กูเลยต้องตัวหน้าหนาแทนเมีย ฮ่าๆ ขออ้างนี้โคตรเจ๋งกูคิดได้ไงวะ

 

“แหม เดี๋ยวนี้เมียกูกล้าอ่อยผ่านโทรศัพท์เนาะ”กูแซวมันขำๆ นี่กูว่ากูต้องยิ้มกว้างมากแน่ๆ นัทมันน่ารัก ขนาดคุยผ่านโทรศัพท์ ปากกูยังหุบยิ้มไม่ได้

 

“เหี้ยโจ มึงจะล้อกูทำไมเนี๊ยะ กูเขินเป็นนะ กะ กู กู ก็คิดถึงโจน้อยเหมือนกัน ”โอ้ย สัดนัท จงใจยั่วกูชัดๆ โถเว้ย คิดถึงเมีย โดยเฉพาะเวอร์ชั่นบนเตียง

 

“แล้วพ่อมันมึงไม่คิดถึงเหรอ”ได้ทีกูอ้อนต่อ

 

“มึงอะ ” เมียกูกำลังเขิน กูนึกหน้ามันออกเลย หน้าแดงๆแล้วมันจะพยายามทำหน้าบึ้งกลบเกลือนแต่ก็ไม่มิดอยู่ดี

 

“ว่าไงครับ ไม่คิดถึงผัวเลยเหรอ น้อยใจอะ นอกใจดีกว่า”

 

“ไอ้เหี้ยโจ!!! ทำไมมึงพูดงี้วะ ”นัทมันเอ็ดกูเสียงดัง ปลายเสียงสั่นหน่อยๆ กูคาดว่าเมียกูร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้ว อย่างไอ้นัทน่ะ มันพยายามอย่างมากที่จะกลั้นน้ำตาไว้ ไม่ร้องไห้ มันพยายามทำตัวเข้มแข็ง มันเป็นผู้ชาย กูรู้ แต่สำหรับกูไม่ว่ามันจะเป็นยังไง ต่างออกไปจากเดิม กูจะรู้สึกได้ แม้คุยโทรศัพท์กูก็จับน้ำเสียงที่ผิดปกติของมันออก ใช่ว่ากูจะเก่งรู้ไปหมด แต่ถ้ามันแปลกไปกูก็รู้สึกได้

 

“โอ๋ๆ เดี่ยวนี้ไมที่รักร้องไห้ง่ายจังเลยครับ กูแค่ล้อเล่น กูไม่ทำจริงหรอก มึงเชื่อใจกูนะ หยุดร้องๆ เดี๋ยวตาบวม คุยโทรศัพท์กันทีไร มึงร้องไห้ทุกครั้ง กูเป็นห่วงมึงนะ  ถ้ามันลำบากมึงกลับมาบ้านเรานะ ไม่ต้องทนทำจนครบตามสัญญาก็ได้ ถ้าเค้าเรียกเงินบอกกูเดี๋ยวกูส่งไปให้ กูพอมีเงินเก็บ”กูพยายามพูดปลอบใจมัน พูดอย่างใจเย็น ก็กูผิดไง

 

“โจอย่าพูดงี้อีกนะ พูดเล่นกูก็ไม่ชอบ ”เสียงของนัทมันจริงจังจนรู้สึกได้ จะว่าไปครั้งนี้กูก็ผิดที่หยอกแรงไปหน่อย ลืมคิดถึงความรู้สึกมัน กายไกลกัน แถมกูยังมีชื่อเสียงด้านเจ้าชู้อีก จะไม่ให้เมียกูกังวลคงเป็นไปไม่ได้

 

“ครับผม  กูรักมึงนะ ”กูรับปากอย่างว่าง่ายกว่าปกติ เพราะปกติกูจะกวนตีนมัน แต่ที่จริงกูไม่เคยจะคิดนอกใจมันอยู่แล้ว มันอิ่มตัวมั้ง สมัยก่อนกูเคยเจ้าชู้มาก วันๆทั้งหญิงและชายสลับรางกันให้วุ่น อย่างว่าแหละตอนนั้นกูไม่ได้รู้สึกกับใครพอที่จะจริงจังด้วย แค่เล่นๆ

 

ตอนแรกที่คบกับนัท กูสารภาพเลยว่ากูแค่ข้องใจในความรู้สึกตัวเอง ไม่ได้กะว่าจะจริงจัง

 

เออน่ะ กูเลว รู้ตัว จะด่ากูก็ด่ากู แต่อย่าด่าเมียกูเป็นพอ  กูรักของกู

 

แบบกูแค่สงสัยว่ากูจะชอบมันรึป่าว กูเลยขอมันคบเป็นแฟน ทั้งๆที่ความรู้สึกของกูไม่ชัดเจน

 

ถ้าเกิดคบไป แล้วมันไม่ใช่ กูคงเลิก

 

แต่นี่ยิ่งกูคบ กูกลับยิ่งรักมันมากขึ้น

 

มากขึ้น

 

หวงมากขึ้น

 

ห่วงมากขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

กูเดินๆอยู่ได้ยินเสียงโวยวายมาจากหลังตึกทางผ่านจากบริษัทที่กูฝึกงานกับหอพักกู ถ้ากูจำไม่ผิด กูว่าเสียงมันเหมือนเสียงไอ้มิก

 

 

“ปล่อยกูไอ้สัด มึงไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับกูไอ้เหี้ย”

 

 

“มันมีเมียแล้วมึงทำไมไม่มองกูบ้าง”

 

“โอ้ย เรื่องของกู ปล่อยสิวะ”

 

“กูปล่อยมึงมานานจนไปร่านใส่ผัวคนอื่น พอได้แล้ว”

 

กูยังยืนนิ่งฟัง คิดอยู่ว่ากูควรจะเข้าไปเสือกดีมั้ย ยังไม่ทันที่กูจะคิดตก ไอ้มิกวิ่งน้ำหูน้ำตาเต็มหน้ามาหลบหลังกู โดยมีไอ้ไววิ่งตามมาติดๆ แต่ต้องชะงักเมื่อเจอกู

 

“เรื่องของกูกับมัน มึงไม่เกี่ยวส่งมันมาให้กู”ไอ้ไวมองกูอย่างอาฆาตที่อยู่ๆกูมาขวาง กูก็ไม่ได้ตั้งใจขวางเว้ย

 

“กูไม่ไปไอ้เหี้ย อย่ามายุ่งกับกู โจมึงพากูกลับหอนะ ”ไอ้มิกกอดกูแน่น ตัวสั่นหน่อยๆ เหมือนจะกลัวมาก เฮ้อ ไหนๆก็ไหนๆวะ  ช่วยก็ช่วย ยังไงมันก็เมทกู

 

“มึงไม่เห็นเหรอว่ามันกลัวมึง ยังไงคุยตอนนี้ก็ไม่รู้เรื่องหรอกว่ะ กูว่าพวกมึงอารมณ์เย็นแล้วค่อยมาคุยกันใหม่ดีมั้ยวะ”กูพยายามหว่านล้อม คลายสถานการณ์ที่เป็นอยู่ คือกูไม่ได้รู้เรื่องแต่ต้น กูไม่อยากตัดสินว่าใครผิด แม้รูปการจะเหมือนไอ้ไวมันผิดก็ตาม

 

“กูไม่มีอะไรจะคุยกับไอ้เลวนั่น ไม่มีวัน”ไอ้มิกปากไหวกว่าที่คิด สัด กูพยายามคลี่คลาย มึงจะมาดึงให้มันตึงทำไมว่ะ สันดานหัดเออออไปกับกูก่อนแล้วจะตายรึไงวะ ว่าแล้วคิดถึงไอ้นัท มันเออออกับกู จากเมียกำมะลอจนได้เป็นเมียกูจริงๆ ฮ่าๆ คิดถึงมัน

 

“ยิ้มเหี้ยไรของมึง อย่ามาขวางไอ้สัดโจ ให้กูเคลียร์กับมัน”ไอ้ไวมันด่ากูทำหน้าขึง ก็นะ มันสองคนกำลังเครียด แหมกูคิดถึงเมียกูแล้วมันขำ ปากกูมันยิ้มเอง ช่วยไม่ได้นี่หว่า

 

“เออๆ เคลียร์ก็เคลียร์”ดีเหมือนกันจะได้จบๆ

 

“กูไม่เคลียร์”ไอ้มิกมันยื่นหน้ามาตาขึงใส่ทั้งกูและไอ้ไว แต่มือยังกอดเอวกูแน่น

 

“มิก อย่าเรื่องมาก ถ้ามึงไม่เคลียร์เรื่องมันจะคาราคาซังแบบนี้ ไม่จบสักที กูว่าพวกมึงจะเอากันท่าไหน ตกลงกันซะให้เรียบร้อย”กูดึงไอ้มิกออกจากเอวกู เกาะเป็นปลิงอยู่ได้

 

“กูคุยก็ได้แต่มึงต้องอยู่เป็นเพื่อนกู  ไม่งั้นกูไม่คุย”ไอ้มิกมองหน้ากูอย่างอ้อนวอน ก็จริงของมันตัวมันก็แค่นี้ ไอ้ไวก็ตัวควาย ถ้าเกิดมีเรื่องกันไอ้มิกเละแน่

 

“เออๆ มึงจะอยู่ก็ได้ตามใจมัน”ไอ้ไวมันคงอยากเคลียร์ มันถึงยอมให้กูอยู่

 

“เอางี้กูว่า เปลี่ยนที่คุย กูจะปล่อยให้พวกมึงคุยกัน แต่กูจะนั่งดูห่างๆแล้วกัน สัดมิกหุบปาก ไม่ต้องทำท่าจะเถียงกู ตกลงตามนี่”

 

กูพาพวกมันสองคนขึ้นรถ ไปหาดคลองพร้าวในอำเภอศรีราชา น่าจะสงบพอที่จะให้พวกมันคุยกัน

 

พอไปถึงกูปล่อยให้พวกมันนั่งริมหาดคุยกัน โดยมีกูนั่งกินปลาหมึกย่างรอห่างๆ มันก็ไกลพอจนกูไม่ได้ยินพวกมันคุยกัน

 

ดูๆไปพวกมันเหมือนผัวเมียทะเลาะกันแล้วกำลังง้อกันมากกว่า

 

กูเห็นไอ้มิกสะบัดมือมันออกจากมือไอ้ไวหลายครั้ง ไอ้มิกตบหน้าไอ้ไวด้วย ที่จริงทั้งตบทั้งทุบ แต่ไอ้ไวมันปล่อยให้มิกทุบตีโดยไม่ตอบโต้ จนมันทนไม่ไหวมั้งมันเลยดึงไอ้มิกเข้ามากอดไว้นิ่งๆ มิกมันก็ดิ้น จนสุดท้ายมันคงเหนื่อยแล้วเลิกดิ้นไปเอง เท่าที่ดูไอ้ไวมันไม่ได้จะข่มขืนไอ้มิก  กูเลยดูเฉยๆไม่ยื่นมือเข้าไปสาระแน

 

คุยกันเป็นชั่วโมง ผลสุดท้ายต่างฝ่ายต่างเดินตาแดงๆกลับมาหากูทั้งคู่

 

กูไม่ได้ถามอะไร เดินนำพวกมันไปนั่งร้านอาหารแถวนั้น เย็นมากแล้วกูหิว กูจะแดกข้าว พอนั่งได้กูสั่งอาหารทันที สั่งเผื่อพวกมันด้วย แม่งหงอยด้วยกันทั้งคู่เลยเว้ย

 

บรรยากาศภายในโต๊ะอึมครึมชิบหาย

 

“โจ มึงนี่โชคดีว่ะ มีคนมาหลงรักทั้งๆที่มีเมียอยู่แล้ว”ไอ้ไวมันมองกูนิ่งไม่ได้มีแววตาที่แค้นเคืองเหมือนเดิม ส่วนไอ้มิกมันสะดุ้งหน่อยๆหันไปขึงตาใส่ไอ้ไว มันคงกลัวว่าไอ้ไวจะบอกกูมั้งว่ามันชอบกู กูรู้แต่กูว่ากูทำเป็นไม่รู้จะดีกว่า จะได้ไม่ลำบากใจ

 

“เหรอ กูเฉยๆ”กูตอบมันไปแบบชิลๆ ไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่

 

“มึงไม่อยากรู้เหรอว่าใคร”ไอ้ไวลองเชิงกู เหอะ อย่าคิดว่าเรื่องแค่นี้จะถือไพ่เหนือกู กูรู้หรอกว่าคนที่มึงหมายตาน่ะ มันชอบกู ถ้ามึงไม่มีปัญญาจีบให้มันสมยอมมึง อันนั้นมันช่วยไม่ได้ ถึงยังไงกูก็ไม่แคร์อยู่แล้ว

 

“ไม่ว่ะ กูไม่อยากรู้ เพราะแม่งไม่ต่างกัน เพราะไงกูแคร์แค่เมียกู ถึงรู้ไปก็เท่านั้น”กูกินข้าวไปเรื่อยๆตอบแบบไม่สนใจว่ามันสองคนจะทำหน้ายังไง

 

“ถ้ามึงไปชอบคนที่เค้ามีเจ้าของอยู่แล้ว มึงจะทำไง”คราวนี้เป็นฝ่ายไอ้มิกที่ถามกูต่อ

 

“ไม่ทำไง กูไม่แย่งของคนอื่น ”กูยักไหล่ แล้วกินข้าวต่อ

 

“มึงไม่คิดเหรอว่า อยากได้ต้องแย่ง”มิกมันยังจ้องหน้ากูเขม็งจะเอาคำตอบ

 

“ถ้าใจเค้าเป็นของกู ถึงกูไม่แย่ง เค้าก็จะมาหากู ดังนั้นกูไม่จำเป็นต้องแย่ง”กูกินไปบอกไป

 

“ดูจากสันดานมึง มึงคิดแบบนี้เป็นด้วย ดูดีกว่าที่คิดนะไอ้เหี้ยโจ”สัดไวเหน็บแนมกู

 

“กูคิดได้ แค่กูจะออกความเห็นมั้ยแค่นั้นเอง คนเราจะรักกันมันต้องรักทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรัก มึงมีสิทธิ์ที่จะแย่ง แต่แย่งมาได้แต่ตัวแล้วมาทรมานตัวเองว่าเค้าไม่มีใจ มึงพอใจแค่นั้น มึงก็แย่งเลยไอ้มิก”กูบอกมันไปตามความคิดของกู

 

 

“แล้วถ้าคนที่กูจะแย่งมันยอมเล่นด้วยกับกูล่ะ”ไอ้มิกยังซักไซ้กูไม่เลิก

 

“มึงก็จะเป็นแค่ของเล่นของมันไง หรือถ้ามันทิ้งเมียมาคบกับมึง สักวันมันจะทิ้งมึงไปคบกับคนอื่น”

 

“ถ้ากูยอมเป็นของเล่น”ไอ้มิกอ้าปากพูดยังไม่ทันจบเสียงเข้มของไอ้ไวดังขัดขึ้นมาก่อน“มิก!!!”

 

“พอๆพวกมึงอย่าเพิ่งแดกหัวกัน กูจะแดกข้าว”กูมองพวกมันสลับกัน จนพวกมันสะบัดหน้าไปคนละทาง กูถอนหายใจแล้วเริ่มแดกต่อ

 

“สัดมิกที่มึงถามค้างไว้น่ะ กูว่าก่อนที่มึงจะรักใคร มึงหัดรักตัวเองให้เป็นก่อนเถอะวะ มีอย่างที่ไหนจะยอมไปเป็นของเล่นคนอื่น กูว่าพ่อแม่มึงไม่ได้เลี้ยงให้มึงมาเป็นของเล่นคนอื่น ชีวิตมึงมีค่ามากกว่านั้น”กูพูดจบเงยหน้ามองสบตามันอย่างจริงจัง มันถอนหายใจแล้วพยักหน้า ส่วนไอ้ไวอมยิ้มนิดๆกินข้าวไปเงียบๆของมัน

 

“รีบๆแดก จะได้กลับไปทำโปรเจค ส่วนของกูยังไม่เรียบร้อยดี กูจะรีบกลับไปทำ”กูบอกพวกมัน

 

 

 

เชื่อมั้ยว่าหลังจากที่พวกมันเคลียร์กันวันนั้น ไอ้ไวกลายมาเป็นเพื่อนอีกคนที่ตามติดกู เพราะไอ้มิกมันตามกู ไอ้ไวตามไอ้มิกอีกที แต่กับกูไอ้ไวมันไม่ได้เขม่นเหมือนเดิม เลยกลายเป็นว่าจะเจอทั้งกู ไอ้ชด ไอ้มิก ไอ้ไว ไปไหนมาไหนด้วยกันจนชินตา

 

ไอ้ไวมันจะมาหาพวกกูแต่เช้าเพื่อไปฝึกงาน บางคืนมันนอนห้องกูเลย หลังๆนี่กูมามันแทบจะหอบข้าวของมาอยู่แล้ว จริงๆแล้วห้องกูมันนอนได้สี่คน แต่พวกกูเหลือเศษแค่สามคนไง เตียงเลยว่างอีกหนึ่งเตียง

 

 

ไอ้มิกกับไอ้ไวคุยกันดีขึ้น แม้ว่าไอ้มิกมันยังตึงๆอยู่บ้าง แต่กูเห็นไอ้ไวมันพยายามที่จะทำตัวให้อยู่ในสายตาไอ้มิก เทคแคร์เล็กๆน้อยๆ ไม่ได้โอเวอร์จนหน้าเกลียดหรือผิดสังเกต

 

 

 

 

“โจ มึงรู้มั้ย ตอนแรกกูโคตรเกลียดมึงเลย”อยู่ไอ้ไวก็พูดขึ้น กูกับมันยืนดูดบุหรี่อยู่ระเบียงห้องด้วยกันสองคนภายใต้บรรยากาศตอนเที่ยงคืน

 

“รู้”กูตอบมันแค่นั้นแล้วดูดบุรี่ต่อ

 

“แต่ตอนนี้กูกลับรู้สึกสนิทใจกับมึงเหมือนรู้จักกันมาเป็นชาติ”มันยกแขนพาดไหล่กู แสดงออกถึงความไว้วางใจ

 

“ไม่ต้องมาสารภาพรักกู กูมีเมียแล้ว”กูรู้แหละว่ามันหมายถึงอะไร แต่กูอยากกวนตีนมันเฉยๆ พอใจว่ะ หึหึหึ

 

“สัด กวนตีนนะมึง หลงตัวเองว่ะ”มันหัวเราะในคอ ปากว่ากูอย่างไม่ใส่ใจ

 

“เรื่องจริงคนชอบกูเยอะแยะ แม้แต่มึงยังมานั่งพรรณนาว่าปลื้มกูอยู่นี่ไง”

 

“พลาดแล้วกู!!! ”

 

“มึงไม่ต้องกังวล กูรู้ตัวกูมีเสน่ห์”

 

“พอเถอะไอ้เหี้ยโจ กูจะอ้วก”มันเอาแขนลงแล้วทำท่าโกงคอจะอ้วก กูมองมันอย่างสมเพชแล้ว แหงนหน้ามองดวงจันทร์ ป่านนี้เมียกูคงกำลังทำงานอยู่

 

“โจ วันนี้กูนอนกับมึงนะ ดึกแล้วขี้เกียจกลับห้องว่ะ”กูว่าแล้วแม่งเนียนนอนห้องกูมาหลายคืนแล้วไอ้เหี้ยไว แน่จริงมึงย้ายของมาอยู่ห้องกูเลยไป คือถ้ากูอนุญาตไอ้มิกมันจะไปกล้าบ่นอะไรมากไง ไอ้ไวมันเลยต้องเข้าทางกู

 

“ไม่ต้องมาอ่อยกู ตูดมึงไม่เร้าใจกูหรอกไอ้เหี้ย”กูเหล่ตามองมันนิดนึงแล้วหันไปสนใจดวงจันทร์ต่อ

 

“สัดคิดได้ไงไอ้เหี้ยโจ เอาเป็นว่ากูนอนนี่แล้วกันไปล่ะ ง่วง”มันตบบ่ากูสองที แล้วสะบัดตูดหน้าบานไปนอนเตียงที่ว่างอยู่ เตียงที่มันใช้นอนประจำนั่นแหละ กูได้ยินเสียงไอ้มิกโวยวายดังแว่วๆมาจากในห้อง มันคงจะบ่นที่ไอ้ไวเนียนมานอนอีกคืน

 

 

 

“โจ มึงให้มันนอนนี่ทำไม”ไอ้มิกเดินออกมาบ่นให้กูถึงที่ระเบียง

 

“เตียงก็ว่างมันอยากนอนก็ให้มันนอนเถอะวะ มันไม่ได้ไปเบียดเบียนเตียงมึงนี่หว่า มึงจะบ่นทำไมวะ”

 

“ฮึ่ย  ถ้าแม่งมานอนทุกวันแบบนี้มึงไม่ให้มันขนข้างขนของเข้ามาอยู่เลยล่ะ”

 

“เออว่ะ ก็ดี เดี๋ยวกูจะบอกกมันแล้วกัน”

 

“ไอ้โจ ไอ้เหี้ย”มันด่ากูเสร็จมันก็สะบัดตูดหน้าหงิกเข้าห้องไปอีกคน

 

มีพวกมันสองคน ทำให้กูรู้สึกว่ากูกำลังมีลูกสองคน แล้วแม่งชอบทะเลาะกันด้วย ไอ้นัทน่าจะอยู่จะได้ช่วยกูเลี้ยงลูก เพราะมันคงจะทำตัวสาระแนเรื่องของไอ้มิกกับไอ้ไวแน่ๆ

 

เมียกูขี้เสือก คิคิ





เรื่องโดย     หวานเย็น 
....................................................................


โอ้โห มีคนไปแนะนำนิยายด้วย 

[SweetSacrifice]

ยาวมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตอนหน้ากูเครียดเลย

ขอเคาะวรรคเยอะๆได้มะ

- -*

[golove2]

เฮ่อ  โล่ง  โจคงไม่หวั่นไหวไปกับมิกล่ะ

ตอนแรก กลัวสุด ๆ กลัวมิกจะซั่มกับโจเวลาโจเมา


 


อินจัด

[yeyong]

อ่านแล้วรู้สึกว่าโจมีดีในตัวมากๆ
แอบสงสารนัทเล็กน้อย

[beer]

ยังดีมีไวมาคอยกันมิคออกจากโจ ไม่งั้นกลัวมิคแม่งหน้ามืดทำผัวเมียเค้าทะเลาะกัน

ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนนัทกลับคงดี 

[Goodfellas]

ของเค้าดีจริง  มีคนเอาไปโปรโมทให้แล้วเนี่ย อิอิ

[หัวเเม่มือ]

มาแล้ววววว นัทกลับมาส่ะที

[น้ำทะเล]

เหลืออีกกี่วัน นัทจะกลับหนออ

[MiSS-U]

  สำหรับนายโจเป็นพระเอกที่ความคิดลึกซึ้งมาก

แม้ภายนอกจะห่ามมากๆ

 

[malula]

อ่านที่โจกะนัทคุยโทรศัพท์ ยิ้มไม่หุบเหมือนกัน น่ารักซะ
เห็นด้วยกะโจที่ว่า เราไม่ควรทำตัวไร้ค่า จะรักอะไรก็แล้วแต่
ขอให้รักตัวเองให้มาก ไม่ทำตัวเองด้อยค่า ยอมเป็นของเล่นใคร ๆ

[NaOYaII]

เหอๆ   เมียกูชอบเสือก   

[usaki]

ชอบความคิดโจมากๆ 

[mamacub]

มาแล้วๆคิดถึงๆ อยากให้เมียโจกลับมาซะที

[indy❣zaka]

นัท ถึงมันจะชอบเอาแต่ใจไปหน่อย 
แต่มันก็ไม่แรดเท่าแกนะมิกเอ๋ย 

เพราะอย่างน้อย มันก็ไม่เคยคิดแย่งผัวใครเขาล่ะวะ 

[kitty]

 

[woradach]

รักโจจัง เป็นผู้ชายที่ดีเลิศ ณ ตอนนี้ อิอิ มั่นคงจริงใจใสซื่อ(ไปหมด) อิอิ 

[paradoxxx]

ต้องอย่างนี้สิ หล่อที่สุดดดดดดด  ><
นัทกลับมาได้แล้วนะๆๆ

[roseen]

 

[chae]

มิกกล้าเนอะ ถามแบบนั้น
แต่ตอนนี้ได้คำตอบไปแล้วนี่ แถมคำตอบยังแรงส์ได้ใจอีก
  คำนับพี่โจ แด่คนรักเมีย

[lunarinthesky]

ต่างคนต่างมั่นคง ต่างเชื่อใจ
รักก็ไม่มีปัญหา

[A_ay]

นัทกลับมาได้แล้วว 
นานเกินแล้วววว
มาช่วยโจเลี้ยงลูกหน่อยย   เร้วๆๆๆ