(48)
“พี่ชด นี่มันไม่เหลือที่ให้ใส่นมเลยนะ” ผมบอกพี่ชดหลังจากที่พี่ชดค่อยๆประคองแก้วชาที่แทบจะล้นถ้วยมาให้ผมอย่างช้าๆ
“อะ....อืม....จริงด้วย” พี่ชดพยักหน้าเห็นด้วย แล้วก้มลงจิบชาในแก้วของผม ที่พี่แกนั่นแหละเอามาเสิร์ฟ
“เหลือที่ใส่นมแล้ว” พี่ชดบอกแล้วยิ้มให้ผม จากนั้นก็เดินไปทำงานของพี่แกต่อ
วันนี้ผม ไอ้โจ พี่ตั้ม และพี่ชัยมารวมตัวกันที่ร้านเบเกอรี่ที่พี่ชดทำงานอยู่ ร้านนี้ขึ้นชื่อเรื่องชาครับ ที่ร้านจะเสิร์ฟชาและนมแยกกันครับ ใครใคร่ใส่นมเท่าไหร่ก็ตามแต่ใจเลยครับ พี่ชดแกทำงานพิเศษอยู่ที่ร้านนี้เพราะต้องการเก็บเงินไปเที่ยวในเดือนหน้ากับพวกผมนี่แหละครับ
“มันเสิร์ฟชาให้ทุกคนแบบนี้เหรอวะ” ไอ้โจถามพี่ตั้มแบบจริงจัง
“เออ กูก็ไม่รู้ แต่กูก็โดนมาแบบที่ไอ้นัทโดนนี่แหละ มันบอกว่าคนรู้จักอยากจะให้พิเศษๆหน่อย” พี่ตั้มบอกเรียบๆ แล้วแกล้งสนใจหนังสือตรงหน้าต่อ
“ไอ้สัด แม่งมาเฝ้าแฟนแล้วอ้างลากพวกกูมาด้วย งวยจริงๆไอ้เหี้ย” พี่ชัยด่า
“เออแม่ง ลากกูมาทำเหี้ยไรเนี่ย ดูซักนิดได้มั้ย ว่ามันใช่ที่ของกูมั้ย” ไอ้โจบอก ผมมองรอบๆร้านแล้วหันมามองหน้ามัน ก็ได้แต่พยักหน้าให้ เลยโดนมันตบหัวไปทีนึง
“เออว่ะหน้าอย่างมึงเหมาะกับเมาแถวทองหล่อมากกว่า ส่วนมึง...ไอ้ชัย หน้าแบบมึงนี่....?” พี่ตั้มคิดหนัก
“หน้าแบบกูทำไม” พี่ชัยถาม
“เมาแถวร้านหมูกระทะ” ผมต่อให้ เลยโดนพี่ชัยตบหัวมาอีกป้าบ
“ไอ้โจ เมียมึงนี่นับวันยิ่งปากหมา แม่งจะแดกหัวกูละ สั่งสอนบ้างนะ” พี่ชัยหันไปบอกไอ้โจขำๆ
“ขอโทษคร้าบบบบ” ผมไหว้
“ขอโทษมันทำไม อย่างมัน เมาแถวซุ้มยาดองก็หรูแล้ว” ไอ้โจกวน
“ไอ้สัด...พอกันทั้งผัวทั้งเมีย ปากน่าแดกตีนทั้งคู่” พี่ชัยด่า
สรุปง่ายๆว่าโต๊ะผมทั้งโต๊ะไม่คู่ควรกันร้านสไตล์นี้จริงๆ ร้านเค้าออกจะตกแต่งโทนสีน้ำตาลอบอุ่น เปิดไฟสีส้มสลัวๆให้ดูน่านั่งยาวๆ ผิดกับพวกขี้เมาปากหมาที่ควรจะไปสถิตย์อยู่ตามร้านหมูกระทะซะมากกว่า แต่จะว่าไปพี่ชดแกก็กลืนๆกับร้านนี้เหมือนกันนะ ยิ่งใส่ผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลเข้มเรียบๆกับเสื้อยืดสีขาวก็ยิ่งน่ารัก
“ได้เท่าไหร่แล้วล่ะ” พี่ตั้มถามพี่ชด ตอนที่พี่ชดกำลังเดินไปแก้วเก็บโต๊ะข้างๆ
“ขาดอีกสามพันสอง” พี่ชดบอก
“เดี๋ยวนัทมาอุดหนุนบ่อยๆเองพี่ชด” ผมบอก
“ถ้ามาบ่อยๆงั้นขอทิปล่วงหน้าเลยได้มั้ยอ่ะ จะได้ไปเที่ยวตอนหยุดยาวเดือนหน้าเลย” พี่ชดบอกผมจริงจัง ผมได้แต่นั่งอึ้ง...คิดได้ไงวะ?
“เก็บของไปเถอะมึงน่ะ อีกครึ่งชั่วโมงเลิกงานจะได้ไปหาไรกินกันซักที” ไอ้โจไล่ตัดบท
พวกผมนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ และเรื่อยๆ ก็ไม่เห็นว่าพี่ชดจะกลับซักที พี่ตั้มเลยเรียกพี่ชดมาถามเลยได้ความว่าพี่ชดอยากได้โอทีเลยขอทำงานต่ออีกชั่วโมง เราเลยต้องนั่งรอกันหน่อย เรื่องไหนมีเท่าไหร่ ก็พยายามยกมาพูดกัน จนแทบไม่เหลือเรื่องจะพูดกันแล้ว
“เป็นไง ขาดอีกเท่าไหร่แล้วล่ะ” พี่ตั้มขึ้นหลังจากที่พี่ชดเลิกงานแล้ว
“สามพันสาม” พี่ชดบอก
“อ้าว ทำไมสามพันสามวะ เมื่อกี้ยังบอกสามพันสองอยู่เลยไอ้เหี้ย เจ้าของร้านมันโกงมึงเหรอวะ มาๆกูจัดการให้มั้ย” ไอ้โจโวยวาย
“กูทำจานแตก กาน้ำชาแตก แก้วแตก แจกันแตก หักลบกันค่าแรงที่จะได้วันนี้ก็ขาดอีกสามพันสาม” พี่ชดบอกนิ่งๆ แต่ทำไมผมแอบขำในใจไม่รู้...นิสัยไม่ดีเลยผมเนี่ย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้สัดดดดดดดดดดดดด” ไอ้โจกับพี่ชัยหัวเราะออกมาเสียงดัง ส่วนพี่ตั้มได้แค่ยิ้มให้กำลังใจ....ผมรู้แล้ว ใครนิสัยไม่ดีมากกว่าผม
เราลากกันออกมาจากร้าน แล้วตกลงกันไปกินผัดไทแถวราชวัตร ไม่ต้องบอกว่าความคิดใคร ของมันแน่อยู่แล้วครับว่าความคิดพี่ตั้ม เพราะหลังจากที่ต่างคนต่างบอกว่าอะไรก็ได้ พี่ตั้มเลยเป็นผู้นำเลือกร้านโปรดและอาหารโปรดของแกซะเลย แต่ผมว่าก็ดีเพราะผมก็อยากกินด้วย
“ตั้มเลี้ยงดิ้” พี่ชดบอกพี่ตั้ม
“อืม” พี่ตั้มพยักหน้าบอก
ผม ไอ้โจ แล้วก็พี่ชัยโห่ร้องกันเสียงลั่นรถ โดยเฉพาะพี่ชัยที่เสียงดังเป็นพิเศษเพราะรถฟรี(รถไอ้โจ) ค่าชาฟรี(ไอ้โจออก จริงๆแล้วมันจะจ่ายให้ผมคนเดียว แต่พี่ชัยแกเนียนไม่จ่ายด้วย) ค่าเบเกอรรี่(พี่ตั้มออก)
“พรุ่งนี้เตะบอลกัน ไอ้อวนจองสนามแล้วนะ จะได้หารกัน” พี่ตั้มชวน แต่เหมือนบังคับให้ไปหารด้วยมากกว่า
“สัด พรุ่งนี้กุไม่ว่าง” ไอ้โจบอก
“ผมว่าง ผมไปด้วยพี่” ผมบอก
“อะงั้นกูว่างแล้ว” ไอ้โจทำหน้าหงุดหงิด
“ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปสิวะ เดี๋ยวกูไปกับพี่ตั้มก็ได้ รับรองไม่งอนมึงหรอกที่ไม่ไปส่งกูน่ะ” ผมดักไว้ก่อน
“มันกลัวหมาอวนคาบไปแดก” พี่ชัยบอก คนอื่นๆที่นั่งข้างหลังฮากันครืน ส่วนผมก็ฮากับเค้าด้วย ไอ้โจที่ขับรถอยู่ก็ได้แค่เกาหัวเขินๆ
“มึงไม่ต้องห่วงหรอกว่ะไอ้โจ ไอ้อวนหล่อกว่ามึงเยอะ” พี่ตั้มให้กำลังใจพร้อมสร้างเรื่องให้เสร็จสรรพ มีหวังถึงหอแล้วคงมีเคลียยาว
“รวยกว่าด้วย” พี่ชดช่วย
“ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่” พี่ตั้มจัดมาอีกดอก ส่วนพี่ชดนั่งเงียบ สงสัยกำลังนึกว่ามีอะไรอีก
“กูก็ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่” ไอ้โจยิ้ม
“เหรอออออออออออออออออออออออ” ผมประชด
“จริงๆ ไอ้โจไม่สูบบุหรี่ แต่ดูดเนื้อแทน” พี่ชัยช่วยสร้างความร้าวฉาน
“อะ...ไหนบอกเลิกแล้วไง” ผมถามมันเสียงเรียบ
“หางานให้กูละไอ้ชัย ส้นตีน!” มันสบถ
“โจเลิกแล้วจ้ะนัท เดี๋ยวนี้โจดูดนัทแทน จ้วบๆ” มันเล่น ผมเลยเคาะหัวมันไปทีนึง มันเลยดึงมือผมไปงับเบาๆ ผมรีบชักมือกลับเพราะอายแก๊งค์สามช่าที่นั่งมาด้วย
“กูล่ะอิจฉาคนมีคู่” พี่ชัยทำเสียงประชด
“มึงมันเหี้ยเลยไม่มีใครเอา” ไอ้โจได้ทีก็เอาคืนเลย
“พี่ชัยไม่หล่อเลยไม่มีใครเอา” พี่ชดเป็นลูกคู่...พี่ชดนี่เสริมตลอด
“งานก็ยังหาไม่ได้ เลยไม่มีใครเอา” พี่ตั้มเอาด้วย...งานหนักที่ผมเลย หมดมุกคิดไม่ออกเลยผม แต่ไม่รู้โชคดีหรือร้ายเมื่อพี่ชดมาช่วยกระซิบบอกข้างหู
“จวยสั้นเลยไม่มีใครเอา” ผมลอกคำพูดพี่ชด เลยโดนพี่ชัยตบหัวอีกป้าบทั้งผมและพี่ชด
“เดี๋ยวกูถอดกางเกงให้ดูเลย ไอ้พวกเหี้ยนี่”
“กูเห็นแล้ว ไม่ต้อง” ไอ้โจบอกยิ้มๆมีเล่ห์นัย
“กูด้วย” พี่ตั้มยิ้มเจ้าเล่ห์(กว่าไอ้โจ)
“ด้วย หึหึหึ” พี่ชดเจ้าเล่ห์สุด
“อ้าว...ไปเห็นกันตอนไหน ผมยังไม่เห็นเลย” ผมโวยวาย
“มึงจะไปอยากเห็นของมันทำไม เห็นของกูคนเดียวพอ” ไอ้โจยักคิ้วให้ผมข้างเดียว แม่งกวนตีนเหี้ยๆๆๆ ไอ้แก๊งค์สามช่าก็โห่กันดังลั่น
“เห็นตอนไปจันเมื่อสามปีที่แล้วนู่นนนนนนนนนนน” พี่ชดบอก
พี่ชดเล่าให้ฟังว่าพวกพี่แก รวมถึงรุ่นน้องและรุ่นพี่ที่สนิทกันจะไปเที่ยวบ้านของคนในกลุ่มที่อยู่ต่างจังหวัด ทุกครั้งที่มีวันหยุดยาวๆ ช่วงนั้นพวกพี่แกไปบ้านพี่บอลที่จันทบุรี โดยยกแก๊งค์กันไปสิบกว่าคน เลยเกรงใจบ้านพี่บอลเพราะเล่นยกกันไปเป็นโขยง จึงตัดสินใจว่าจะเช่ารีสอรทๆพักกัน ซึ่งรีสอร์ทที่ไปพักมีแค่กลุ่มของพวกพี่แก เนื่องจากว่าเล่นไปกันช่วงหน้าฝน พี่ชัยซึ่งมีไอเดียแปลกๆ(มาตลอด)ก็เสนอขึ้นมาว่าจะแข่งดวลเบียร์กันสองทีม ทีมไหนแพ้ต้องแก้ผ้าเตะบอลริมหาด ผลคงไม่ต้องบอก ว่าทำไมใครๆก็เห็น’ของ’ของพี่ชัย
“ฮ่าๆ น่าหนุกอะพี่ เดือนหน้าไปไหนอะ นัทไปด้วยดิ” ผมถาม
“ไปแม่สะเรียงบ้านไอ้มหา” พี่ตั้มบอก
ผมพอรู้จักพี่มหานะ จริงๆพี่แกไม่ได้ชื่อมหาหรอกครับ แต่แกเป็นคนที่ธรรมะธัมโม แกเลยโดนเพื่อนๆเรียกว่ามหา ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพี่มหาแกโคจรมาอยู่แก๊งค์นี้ได้ไง
“ปีนี้งดแก้ผ้า” ไอ้โจบอก
“ กูเห็นด้วย” พี่ตั้มยื่นมือมาแท็คกับไอ้โจ
“เห็นด้วย” ผมกับพี่ชดบอกพร้อมกัน
“เหี้ย เซงเลยปีนี้อลิซลากเพื่อนเก่ามันไปด้วย” พี่ตั้มบอกหื่นๆ
“ผู้หญิงเค้าคงแก้ผ้าให้มึงดูอยู่หรอก ไอ้ควาย กูไม่แปลกใจเลยทำไมมึงถึงไม่มีแฟน” ไอ้โจส่ายหน้า
“แต่นัทว่าพี่ชัยก็นิสัยดีอยู่นะ เอางี้มั้ยพี่ สัปดาห์หน้านัทนัดเจอกับเพื่อนเก่า พี่ไปกับนัทป่าวววว” ผมหันไปถาม
“เห้ยจริงดิ สวยปะวะ” พี่ชัยมาเกาะเบาะผมแล้วเขย่าอย่างดีใจ
“เพื่อนสนิทนัทคนนึง สวยสุดยอดเลยพี่ชัย” ผมบอก
“สวยสุดยอดแล้วทำไมไม่ตกถึงมึงวะไอ้นัท” พี่ชัยลังเล
“ก็สนิทมาตั้งแต่ประถมอะพี่ มันทำใจไม่ลงอะ ให้จีบคนที่ผมเคยเปิดกระโปรงดูกกน.ลายแมวเหมียวเหรอ” ผมบอกขำๆ
“ใช่ย่อยนะมึงเนี่ย” พี่ชัยตบหัวผมเบาๆ....เป็นอะไรกับหัวผมนักหนาเนี่ย ตบกันอยู่นั่นแหละ
“สงสัยจะไม่ชอบแมวเหมียว แต่ชอบบ็อกเซอร์มากกว่า” ไอ้โจยังมีหน้าสละเวลาจากการดูทาง มาสบตายียวนใส่ผม
“งวยมึงสิไอ้ห่า” ผมด่า
“ยกให้” มันบอก แก๊งค์สามช่าข้างหลังโห่กันเป็นแถว
เรื่องโดย SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................
(ลงซ้ำอีกรอบ)
หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)! (อ่าน 742719 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก