หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[wan]

อาการน่าเป็นห่วง 
+1 ให้ โล่คนเดียวครั้งนี้ 

[lucifel]

หน่วงจริงๆ

[forever-yunjae]

พี่โจ นัท ๆ

[BeeRY]

อารมณ์สีเทาไปกับโจด้วยเลย
เพื่อนกับแฟนมันก็ต้องแบ่งความสำคัญให้เท่าๆกัน เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้หรอกเพราะมันคนละเรื่องกันเลย
นัทไม่ได้เปลี่ยนไปก็เข้าใจ แต่มันมีอะไรบางอย่างเปลี่ยนแปลงอย่างที่โจรู้สึกนั่นแหละ
แอร๊ยย ผมร่วงเป็นกำ บริโภคมาม่าเยอะเกินไป

[nunamicky]

พระเอกเราน่าสงสารว่ะ
เมียทิ้งไปสังสรรค์กับเพื่อนตลอด

[pinkky_kiku]

เริ่มอึมครึมไม่ชอบแบบนี้เรยอ๊ะๆๆๆ

[missu2]

นัทสนุกกับเพื่อน จนลืมโจแล้ว

เดี๋ยวโจงอน....ไปง้อด่วน

[Karn12]

เข้าใจความรู้สึกโจนะ 

[drasil]

มีเหี้ยไรแน่นอนอะ

หวังว่ามาม่าถ้วยนี้จะไม่ใหญ่โต

[TanyaPuech]

   เรื่องนี้มาอารมณ์นี้อีกแล้ว

[zaferianight]

สงสารโจจัง

[NiNJA]

โจ   !!!!

นัทใจร้ายเกินแร้ว 

อินังหยกออกไปเลยน่ะ

[Monkizzz]

ตอนนี้ก็ยังไม่ได้รู้ว่าหยกมีปัญหาอะไรกับโจหรือเปล่า
ก็มีเรื่องใหม่เกิดขึ้นอีก แอบสงสารโจนิดๆ

[kitty]

 

[NumPing]

รู้สึกเหมือนมีกลิ่นตุ ๆ
ขออย่าให้มีเรื่องอะไรร้ายแรงเลยนะ
แค่เป็นความห่างเหินของคนรักกันแค่นั้นก็พอ

[wottisit]

เห็นใจโจจังอ่ะอย่างที่ว่ามันมีอ่ะไรแปลกๆหน่วงๆยากที่จะอธิบายแต่ก้เป็นกำลังใจให้ทั้ง นัท และ โจ นะ

[harumi]

เหมือนจะมีเรื่องอะไรสักอย่างเกิดขึ้น

[tamako]

เย้  จบแล้ว  ตามทันแล้ว
+1 ให้กำลังใจคนแต่ง
ตั้งแต่อ่านมาบอกได้คำเดียวว่าสนุกมาก และหลอนมากด้วยเหอะๆ
ตอนนี้เข้าใจอารมณ์โจนะ  แบบว่ามันหน่วงๆ  อืม คงไม่มีอะไรให้เศร้าใช่ไหม

[drasil]

แวะมาดูจ้า จะมารึยังน้า~~

[Donaldye]

รอมาต่ออยู่น้า

[mamacub]

เหมือนจะรอนานแล้วน่ะ

[● MaYa~Boy ●]

อ่านแล้วสงสารโจเหมือนกัน

[หวานเย็น]

สวัสดีปีใหม่

ขอให้มีความสุขกันทุกๆคนนะ

 

ปล.ป้า กูทวงนิยายข้ามปีแระนะ เมื่อไหร่จะมาต่อ

[drasil]

สวัสดีปีใหม่ค่า ขอให้เป็นปีที่ดี มีแต่ ฮ่าๆๆ เหมือนดังชื่อปีนะจ๊ะ

[BeeRY]

ร่วมด้วยช่วยกันดัน
แ้ล้วเราก็มาช่วยกันกดดันป้าปุ้ยให้มาลงนิยายกันเถอะ 
แอ้! ล้อเล่นค่ะ แต่รออยู่น้า

[SweetSacrifice]

^
^
เค้าส่งไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว โลโล่ไม่ยอมมาลง

[┗◎┗◎]

(54)‏






ผมออกไปกับหยกบ่อยขึ้น และรู้สึกได้ว่าทุกครั้งที่ไปหาหยก หยกมีเรื่องบางอย่างที่อยากจะบอกกับผม แต่หยกไม่สามารถพูดมันออกมาได้ นั่นยิ่งทำให้ผมสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ จนอดจะถามหยกขึ้นมาตรงๆไม่ได้


“มีอะไรก็พูดมาตรงๆเหอะ อย่าให้เรารู้จากปากคนอื่นเลย” ผมบอกหยกตรงๆ หยกมีสีหน้าลังเลเล็กน้อย แต่ก็ยอมเล่าทุกอย่างออกมา ตลอดเวลาที่หยกพูด ผมไม่เอ่ยปากอะไรออกมาเลยซักคำ

“เราก็ไม่อยากให้แกเครียดหรอกนะ แต่เราก็ไม่อยากให้แกเป็นพวกที่ไม่รู้อะไรเลย บางทีถ้าแกรู้เรื่องพวกนี้...ถ้าเอ่อ...เกิดอะไรขึ้น แกจะได้เตรียมตัวไว้ได้ก่อน”

“ขอบใจนะ” ผมพยายามฝืนยิ้มให้หยก

“นัท แกจำไว้นะ...ถ้าวันนึง มันทำให้แกต้องเสียศูนย์ เราจะไปจัดการมันเอง” หยกพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ตัวแค่นี้แกคงทำอะไรได้หรอก” ผมแซว พยายามดึงสถานการณ์ไม่ให้เครียดไป ผมเครียด แต่ผมรู้ว่าหยกน่าจะเครียดกว่า เพราะหยกเก็บเรื่องเหล่านี้ไว้กับตัวนานพอควร และคงไม่ง่ายเลยที่จะเล่าทุกอย่างออกมา ผมเชื่อคำพูดของหยก แต่ผมก็เชื่อในตัวแฟนผมตอนนี้เหมือนกัน ผมเชื่อว่าเหตุการณ์ที่เพื่อนหยกเคยเจอ จะไม่เกิดขึ้นกับผม....



แต่บางอย่างทำให้ผมคิดผิด ใครจะรู้ว่าวันนึงมันจะเกิดขึ้น จริงๆ



ผมเฝ้ามองไอ้โจมากขึ้น มากขึ้น แต่สิ่งที่ผมเห็นคือไอ้โจกลับห่างผมออกไปมากขึ้น และมากขึ้น



“วันนี้จะไม่กินข้าวด้วยกันเหรอ” ผมถามอย่างเซงๆ

“โทษทีว่ะ แต่กูไม่ว่าง” มันบอก ซึ่งทุกครั้งผมจะได้รับคำตอบแบบนี้เสมอๆ

“ทำไมเหรอ” ผมยังไม่ลดละ

“งานเยอะน่ะ”

“เหรอ?”

“อืม ไปนะ อ้อ..วันนี้นอนที่ห้องโปรเจ็คนะ” มันบอกลาอย่างส่งๆ



ผมได้ยินเรื่องของไอ้โจเข้าหูผมมาหลายวันแล้ว หลายๆคนที่ผมรู้จักมักจะบอกกับผมกลายๆว่าโจสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงในกลุ่มโปรเจ็คเดียวกับมัน


ผมเข้าใจนะว่าทำงานกลุ่มเดียวกัน มันก็ไม่แปลกที่จะสนิทกัน อีกทั้งหลายๆครั้งยังต้องค้างด้วยกัน แต่สิ่งที่ผมเห็นมาเองก็คือ มันมักจะออกไปกินข้าวกับเพื่อนคนนั้นอยู่บ่อยๆ มีบ้างที่ออกไปเดินห้างด้วยกัน ทั้งๆที่ทุกครั้งที่ผมถามมันกลับบอกว่าไม่มีเวลา? นี่นะเหรอสิ่งที่ผมได้รับ


ผมจำได้ดี เย็นวันนั้นวันที่ฝนตกอย่างหนัก เพื่อนที่ภาคของผมโทรมาบอกว่าเห็นไอ้โจกับสาวคนนึงเดินเข้าไปดูหนังด้วยกันสองคน ผมโทรหาไอ้โจก่อนเป็นอย่างแรก สิ่งที่มันบอกผมก็คือมันกำลังยุ่งปั่นงานโปรเจ็คของมัน จากนั้นมันก็ตัดสายผมไปดื้อๆ ผมรีบออกจากห้องเรียนโดยไม่บอกใคร ผมยืนรอหน้าทางออกผมรออยู่เฉยๆสองชั่วโมง ผมไม่ร้องไห้แต่คิดว่าคนที่เดินผ่านไปผ่านมาคงพูดเสียงเดียวกันได้ว่าหน้าผมตอนนี้มันบูดแค่ไหน


ผมมองลึกเข้าไปในแววตาของไอ้โจ และเหลือบมองไปยังผู้หญิงขาวๆหน้าตาน่ารักที่เดินมาด้วยกันข้างๆ ผมเหยียดยิ้มให้คนทั้งคู่ และเดินตรงเข้าไปหาไอ้โจ



“การโกหกไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่สิ่งที่คุณโกหกผมวันนี้มันทำให้ผมรู้สึกไร้ค่าและโง่มากๆ คุณเป็นคนที่เลวที่สุดในโลกเท่าที่ผมเจอมาเพราะคุณไม่เห็นคุณค่าของความรักทั้งหมดที่ผมให้คุณ” ผมบอกมันทั้งน้ำตา จากนั้นก็เดินออกมาดื้อๆ มันดึงผมไว้แล้วพยายามจะลากผมไปคุยด้วย แต่ตอนนี้ผมไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะคุยกับมัน


“นัท พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะโกหก” มันบอก


“ช่างเหอะ ตอนนี้ผมไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น คืนนี้ผมจะไปนอนห้องเพื่อน ระหว่างนั้นคุณช่วยขนข้าวของๆคุณออกไปให้หมด ถือว่าผมขอร้องคุณเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกันนะ...ผมไม่อยากเจอหน้าคุณ”



“เลิกกันเหอะ...” ผมตัดใจบอก



“ไม่ กูไม่เลิก!” มันบีบข้อมือผมแรง


“ขอบคุณ แต่ปล่อยผมเถอะ” ผมจ้องหน้าบอกมันนิ่งๆ มันคงรับรู้ว่าเวลาผมนิ่งหมายถึงผมจะไม่รับฟังอะไรอีกต่อไปแล้ว มันถึงได้ยอมปล่อยมือผม




ผมขอไปค้างที่หอของพี่ชด ผมไม่ใช่คนประเภทที่อกหักแล้วต้องเมาเพื่อให้ลืม แต่ผมเป็นพวกที่ขออยู่นิ่งๆ และถ้าพร้อมผมจะเล่าออกมาเอง ซึ่งผมว่าพี่ชดนี่แหละเป็นคนแรกที่ผมนึกถึง เพราะพี่ชดจะไม่ถามจุกจิกผมแน่นอน



“หยกเล่าให้ผมฟังว่า แต่ก่อนไอ้โจเคยเป็นแฟนกันเพื่อนของหยก และเอาเพื่อนหยกไปพนันกับเพื่อนของมันอีกคนว่าถ้าคนๆนั้นจีบแฟนมันได้ มันจะยกให้ฟรีๆ มันโกหกเพื่อนของหยกสารพัด


แล้วยังจะมีเรื่องที่มันคบกับคนโน้นคนนี้มั่วไปหมด ตอนแรก..ผมก็คิดว่ามันเปลี่ยน แต่สิ่งที่ผมเห็นตอนนี้ มันก็ยังเป็นแบบเดินน่ะพี่ชด” ผมนอนเล่าให้พี่ชดฟังในความมืด


“ทำไมไม่ลองคุยกันอีกที” พี่ชดถาม

“ผมกลัวมั้ง” ผมบอกพี่ชดตรงๆ

“แต่ยอมเลิกเนี่ยนะ” พี่ชดถามผม ทำเอาผมจุกไปเหมือนกัน

“ผมก็ไม่รู้” ผมตอบตามตรง ตอนนี้ผมกลับคิดว่าผมอาจจะคิดผิด ที่ตัดสินมันไปแบบนั้น แต่ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อ

“เอาเถอะ ไว้คิดออกเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน”

“ขอบคุณครับ ที่ให้ผมมานอนด้วย...ชีวิตมันคงไม่เหมือนเทพนิยายที่แม่อ่านให้ฟังก่อนนอนมั้งพี่” ผมเปรยลอยๆ

“ไม่รู้เหมือนกัน”

“ทำไมเหรอพี่? หรือพี่ไม่เคยมีปัญหากับพี่ตั้มเลยเหรอ”

“ปล่าวหรอก...แม่ไม่เคยอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอน แม่ชอบตัดข่าวจากไทยรัฐมาอ่านให้ฟังก่อนนอน” พี่ชดบอกเรียบๆ

ทำเอาผมขำทั้งน้ำตา





เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................

แฮปปี้นิวเยียย้อนหลังทุกคน   

[litlittledragon]

มาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยตัดอารมณ์กันสุดๆ
เซ็งจิต... งานนี้คงพูดอะไรมากไม่ได้ ไม่ขอเข้าข้างใครแล้วกัน

[zaferianight]

สงสารไคดีเนี่ยเริ่มสับสนตอนที่แล้วสงสารโจตอนนี้สงสารนัทจัง

[DraCo_SLa13]

ฮืมมมม  มาแบบงงๆ เล่นเอาอารมณ์พลิก ถ้าเรื่องจริงคือเลวนะโจ  แต่ก็นะยังไม่เชื่อ100%ซะทีเดียวหรอก