หัวข้อ: Never last, Never end, รักสุดหัวใจแต่บทที่ได้คือ“ตัวประกอบ” พิเศษ "ยอดดวงใจ 26 Jan 12 P44

[Atroce]

เป็นเรื่องทีสนุกมาก อ่านแล้วได้แง่คิดเยอะ เป็นกำลังใจให้คนแต่ง


 


แต่ในตอนเหมือนจะบอกว่าตั้มเรียน กฎหมาย  แล้วทำไมตอนพิเศษตั้มเรียนวิศวะ หว่า

[A-J.seiya*]

อ่อยยยยย
พี่ปริ๊น น่ารักมากเลยอ่ะ
><
อ่านแล้วชอบ ก๊ากกกก
อยากอ่านแบบ โลลิค่อนเลยอ่ะ
อั้ยย่ะ  เขินจัง  ^^

[Still_14OC]

เรื่องนี้ สดใสเพราะพี่ปริ๊นซ์ จริงๆ หลายๆช่วงที่อ่านแล้วมันอึนๆ พอมีพี่ปริ๊นซ์เข้ามามันทำให้ผ่อนคลาย

อิ๊กกี้ ไม่สนใจ แต่ง พี่ปริ๊นซ์กับพี่ตั้มเหรอ อยากอ่านอ่ะ

[eiky]

เรื่องนี้ สดใสเพราะพี่ปริ๊นซ์ จริงๆ หลายๆช่วงที่อ่านแล้วมันอึนๆ พอมีพี่ปริ๊นซ์เข้ามามันทำให้ผ่อนคลาย

อิ๊กกี้ ไม่สนใจ แต่ง พี่ปริ๊นซ์กับพี่ตั้มเหรอ อยากอ่านอ่ะ

ก๊ากกก ข้ามรุ่นกันไปหน่อยนิ รออ่านเรื่องใหม่นะครับผม กำลังร่างอยู่นิ
ตอนนี้ก็จองน้องภูมิเวอร์ชั่นสุดมันไปพลางๆก่อนนิ รับประกันช็อคและมัน 5555

[obab]

>"< อยากอ่านฉากหวานๆ ของต้อมกะซัน

แบบยาวๆบ้างจังเลยยย ย ค่า


อิอิ

[theWinDy]

พี่ปริ๊นซ์ น่ารักมากๆ ตลอดๆเลย ทำไมน่ารักอย่างนี้ อยากกอดๆ 
ต้อมก็นะเป็นเด็กดีสมกับที่ทุกๆคนคาดหวัง
ซันก็พบเจอหนทางที่จะทำให้ตัวเองมีความสุขกับชีวิตซะที
ตอนจบก็แฮปปี้กันไปตามระเบียบ มีสุขสมหวังกันตามอัตภาพ

ขอบคุณ กับนิยายสนุกๆอีกเรื่องค่ะ 

[kungfoopungpon]

สนุก ๆ มาก ๆ ครับ
 

[uknowvry]

รักพี่ปริ๊น....หลงเด็ก....5555+

[mphoenix]

อยากให้ ทำเป็นเล่มบ้างครับ เก็บไว้อ่านเป็นความทรงจำดีๆ อิอิ

[zuu_zaa]

อ่านจบแล้ว สนุกมากค่ะ รักคนเขียน

[nakinee]

เป็นเรื่องที่ดีมาก พี่อิ๊กกี้แต่งได้ดีมากๆ เลย

แต่........

จะเป็นไรไหมถ้าจะบอกว่ายังไงก็สนับสนุนสามพี หลวงนายต้อม ไม่เปลี่ยนแปลง อิอิ

[obab]

กลับมาอ่ากี่ทีก็ชอบ อยากตอนที่เป็นตอนหวานสองคนนี้ยาวๆมั้ง 555

[iwEWm]

แปะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ   

[wargroup]

สุดท้าย...ตั้งแต่ต้นจนจบ ยันตอนพิเศษ "ซัน" ก็เป็นได้แค่ตัวประกอบตามชื่อเรื่องจริงๆด้วย
จบจาก "เมื่อผมรับบทเป็นนางร้าย" ก็มาอ่านต่อเรื่องนี้ทันที คุณอิ๊กกี้เขียนดีเหมือนเดิม เกิดความรู้สึกผูกพันกับตัวละครสูงทีเดียว --- แต่หลังอ่านเรื่องนี้จบมันแปลกๆ มีขมวดคิ้ว แม้บทบาทตัวเอกคงยังเป็น นายพล-ต้อม เหมือนเรื่องที่แล้ว

มองว่า การที่นายพลเข้ากุมบังเหียนชีวิตของต้อมและบุคคลแวดล้อม(ด้วยความประสงค์ดี จิตใจดี อันนี้เข้าใจ) สิ่งนี้โยงใยหัวใจต้อมไว้แน่นหนากว่าการรับรักเป็นแฟนกันซะอีกนะ --- นายยังรับบท "นางร้าย" ฉลาดแยบยลสไตล์ุคุณนายไฮโซเป๊ะเหมือนเคย เรื่องที่แล้วชั้นยกนางเป็น Idol เลยนะ จริงๆ ...แต่เรื่องนี้นางเลเวลอัพ กลายเป็น "เจ้าแม่จอมวางแผน" และ "สองรัก" ของแท้ //ผูกต้อมเอาไว้ ไม่ยอมตัดให้ขาด กะจะเก็บรักไว้ลึกๆในใจ...แต่ของแบบนี้ แค่มองลูกนัยน์ตา ก็เห็นไปถึงไหนๆแล้วแม่คุณ (คิดว่าสามีตาบอดรึไง!! แม่ยกคุณหลวงร้อนแทน  )

งานนี้รู้สึกเจ็บปวดแทน หลวง กับ ซัน . . . ถูกรักแค่ครึ่งใจ ถ้าสองคนนี้รู้ความรักที่ซ่อนเร้นของ นาย-ต้อม(แม้จะลึกสุดใจและไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองรับรู้...แต่คงปฏิเสธไม่ได้ว่า มันอยู่ตรงนั้น) คิดว่าจะรับได้มั้ย? รักที่ให้คืนกลับจะเต็มร้อยรึเปล่า? อยากรู้.... //วอนขอตอนพิเศษ สมานแผลใจคนอ่านจากคุณอิ๊กกี้ 

แล้วถ้านายพลรักต้อมจริง แต่ไม่อยากครอบครอง อยากให้เด็กได้ดี ก็รอสิ วัดใจไปเลย รอจนมันเรียนจบเมืองนอก ก็จับทำแฟนจริงๆจังๆซะ ...อย่ามาบอกนะว่า ไม่อยากเลิกกับหลวงๆไม่ได้ทำอะไรผิด, คบกับต้อมไม่ได้ ไม่สมควร / ความไม่เหมาะสมระหว่างกันคืออะไร? ก็นางบอกว่ารักเท่าๆกันไม่ใช่เหรอ ...อายุ? ห่างแค่ 10 ปีเอง ชิลล์ๆนะสมัยนี้ / กลัวเด็กกลายเป็นเกย์ไปจริงๆเพราะนาง? งั้นทำไมส่งซันประกบล่ะ ยุส่งหนูมิชฯซะเลยน่าจะดีกว่า...นายจับซันให้ต้อม เพราะอยากเห็นต้อมอยู่ในสายตาตลอดเวย์ป่ะ? ซันสั่งได้ ควบคุมได้ อิอิ //แต่ไม่ได้หมายความว่า นายนิสัยไม่ดีนะ ทั้งหมดทำด้วยหัวใจที่ดี แต่เอาผลกำไรสืบเนื่องเข้าตัวเบาๆ โดยมีความรู้สึกผิดเป็นตัวผลักดัน 

ส่วนต้อม หล่อนรู้สึกรักหนูซัน(ของชั้น)แบบไหน? อารมณ์แทบจะเพื่อนสนิทอยู่ละ แค่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ แล้วก็มองว่า "น่ารักดี" แค่เนี๊ยะ!!! แรงดึงดูดระหว่างกันแทบจะเป็นศูนย์ //วอนขอ ตอนพิเศษ กระชับสัมพันธ์ทางกาย เพื่อเสริมสร้างกำลังใจแก่ผู้อ่านอีกหนึ่งดอก

ชอบอ่านงานคุณอิ๊กกี้จะตามอ่านเรื่องอื่นต่อนะคุณ, ขอบคุณจริงๆ, ทำคนอ่านคนนี้อินมากนะ นิยายของคุณเนี่ย ช๊อบชอบ 
ป.ล. ลึกๆแอบวางให้ ต้อม คู่ พี่แพทย์ อ่ะ, ไม่ก็...รอพี่ปริ๊นซ์โตก่อน ค่อยม๊วฟกัน //ถ้าเป็นสองคนนี้นะ นายพลแพ้พ่ายแน่นอน 555

[AB^Ton^]

ดีใจจัง ต้อมจะได้มีความสุข
มีคนดูแล ดีใจ ดีใจ

[AB^Ton^]

อีกครั้ง กับ รักพี่ปริ้น ที่สุดเลย
น่ารัก น่ารัก

[na-au]

กี่เรื่องกี่เรื่อง หลาน eiky ก็ทำให้คนแ่ก่มีความสุขจังเลย


 

[Blackbone]

เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ ไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียวว
สนุกมากกกก ค่ะ

[Monkey D]

ตามมาจาก เมื่อผมรับบทเป็นนางร้าย
เรื่องนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวังอีกเช่น  สนุก น่าติดตามมาก
ยิ่งตอนจะจบ อย่างซึ้งอ่ะ ทั้งต้อม-ซัน  ด้อม-พี่นาย   ซึ้งมากๆเลย
ไม่รู้จะพูดอะไรครับมันบรรยายไม่หมด
นอกจากคำว่า   "ยอดเยี่ยม"  จริงๆ

น่าเอาเรื่องนี้รวมไปในตอนพิเศษของหนังสือ เมื่อผมรับบทเป็นนางร้ายด้วยนะครับ

อยากอ่านพี่ปริ๊นตอนโตเหมือนกัน  อยากเห็นความแก่น ความน่ารักของปริ๊น แล้วก็อยากรู้ว่าคนแบบไหนที่ปริ๊นจะชอบได้
แต่งตอนพี่ปริ๊นเถอะ ขอร้องงงง

จะติดตามผลงานเรื่องอื่นๆต่อไปนะครับ

นิยายเรื่องนี้อิ่มมากครับ

[rotedump]

รักใครสองคนพร้อมกันได้ แต่ คนหนึ่งมีไว้เพื่ออยู่ใกล้ๆอีกคนหนึ่งมีไว้เพื่ออยู่ในใจ   

[up2goo]

จริงๆต้อมก็น่าสงสารทีเดียว
นายเล่นทำอะไรไม่บอกกล่าว บงการทุกเรื่องอยู่ข้างหลัง
ถึงแม้จะเพราะความรักความหวังดีก็เถอะ
เป็นเรา เราก็คงเคืองนะ
แบบว่า...เห็นตูเป็นตัวอะไรนิ???  555+
แต่เอาเถอะ เพราะรักเพราะหวังดี ต้อมก็ให้อภัยได้อยู่แล้วล่ะ

เอิ่มม...แล้วก็รู้สึกหงิดๆในใจแทนคนของทั้งคู่ด้วยเหมือนกันนะ
รักคนนึงก็รัก แต่อีกคนก็รัก ฮ้าา~~เพลียละเกิน!!

แต่นั่นแหล่ะ...เมื่อเลือกแล้วก็คงต้องทำให้ดีที่สุดนะทั้งคู่ สู้ๆเข้าไว้

 

[miyuujung]

อืมนะ จะว่าไงดี ถ้าหลวงหายไปล่ะ ถ้านายไม่มีหลวงแล้วล่ะ นาย ต้อม ซัน จะจบยังไง ใครจะเจ็บ เฮ้อออ
คิดว่า เท่าที่อ่านจากเรื่องที่แล้ว นิสัยของนาย ถึงไม่มีหลวงแล้วแต่ก็คงไม่น่าจะคบกับต้อม  นายเองที่ผลักซันให้ต้อมด้วย คงไม่อยากทำให้ซันต้องเจ็บเพราะตัวเอง  ส่วนต้อม คงเข้าหานายหนักกว่าเดิม แต่ก็ไม่ทิ้งซัน สุดท้าย ซัน ที่รุ้เรื่องราวทุกอย่าง คงยิ่งระแวงความสัมพันธ์ นายกับต้อม มากกว่าเดิม แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นายก็มีพระคุณ ต้อมก็เป็นคนที่รัก คาดว่าซันอาจจะเลือกถอยออกมาเอง ยอมเจ็บเอง หรือไม่ก็ ทนอ่ะนะ ทนจนกว่านายจะมีคนใหม่ ซึ่งยากอ่ะ ที่จะหาใครได้แบบหลวง เฮ้ออ ก็คงต้องยอมถอย นายกับต้อมคงไม่ยอม แต่ก็นะ ใครมันจะไปทนด้ายยยยยย ว่อยยยยยยยย ดีนะ ที่จบแบบนี้ ฉั้นล่ะสงสาร ซันหลวง แม่มม ซันหลวง ได้กันเองเถอะ ดีที่สวดดด 555
แต่ก็เข้าใจความรุ้สึก ต้อม นายนะ สถานการ๊์มันพาไปทั้งน้านน ฉั้นเป็นต้อม ฉั้นก็คงอดที่จะรักนายไม่ได้ แต่มันคืออ บุญคุณนะเฮ้ย ผู้ให้ชีวิตใหม่อ่ะ ตัวเทอว์  แต่ก็นะแถมเป็นครั้งแรกด้วยแหละ ที่มีคนอื่นมาทำอะไรให้แบบนี้ จะหวั่นไหวก็ไม่แปลก ส่วนนาย เจอต้อมมาบอกรักแบบนี้ทุกวันๆ แถมยังยอมทำตามทุกอย่าง ไม่หวั่นไหวก็แปลกประหลาดมหัศจรรย์อ่ะ เฮ้อออ
จบดีก่า ฉั้นล่ะ สับสนซับซ้อนในหัวไปหมด
คุณ eiky แต่งดีมากค่ะ เราอินมาก T__T จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ

[pp_song]

ตามมาจากเรื่องโน้น สนุกมากๆ ชอบพี่ปริ้นจังเลย

น่ารัก น่าฟัด ฮาๆๆๆ

[rayaiji]

หนุกดีอ่ะะะะะะ  //want NC ซักตอน 555

[ciincinema]

อยากจะบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่มาเขียนคอมเม้น ทั้งๆที่อ่านนิยายวายมาเยอะมากแล้ว(เลวมากกกกกก)  ในใจเชียร์พี่นายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากให้เล่น 3P ไปเลย ชอบมากจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  แต่ถึงยังไงก็คงไม่มีทางแล้ว ฮือออออออออ


ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่สร้างนิยายดีๆมาให้อ่านกัน ขอบคุณมากจริงๆคะ

[teamkoyza]

เป็นการจบ ที่ไม่อิงนิยาย หวานเลี่ยน เหมือนได้อ่านชีวิตที่มีหลายด้าน ไม่ใช่รักเดียวใจเดียว
แต่รู้สึกดีที่ตอนจบยังมีคู่กัน ไม่เศร้าเป็น สามเศร้า สี่เศร้า (รึเปล่า)
แต่ต้องบอกว่า สนุกนะค่ะ ชอบมากเลย

[mamiya]

ในเรื่องนี้ที่เรามองคือทั้งต้อมและซันเป็นเหมือนตัวประกอบทั้งคู่  ต้อมเป็นตัวประกอบของคู่หลวงนาย  ส่วนซันเป็นตัวประกอบของต้อมนาย  แต่สุดท้ายเมื่อตัวประกอบทั้งสองตัวมาอยู่ร่วมกันเขาก็สามารถเป็นตัวจริงของกันและกันได้

ความรักมันสวยงามก็จริง แต่ไม่มีใครจะสมหวังไปทุกคนทุกเรื่อง ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้ รักคนที่อยู่ด้วยในปัจจุบันนั่นไม่ได้หมายความว่าจะต้องลืมรักเก่าคนที่เคยรักฝังใจ ไม่จำเป็นต้องลืมเพียงแต่ต้องแยกมันออกจากปัจจุบันแล้วเก็บไว้ในใจลึก ๆ รู้เพียงแค่ตัวเราก็พอแล้วทำปัจจุบันให้ดีที่สุด 

เราว่าเรื่องนี้จบแบบนี้คือดีที่สุดแล้ว เคลียร์ทุกอย่าง สุดท้ายทั้งซันและต้อมคู่กันเราว่ามันแฮปปี้นะ ในขณะที่ถ้าจะเป็น 3P หรือ4P  มันไม่ใช่ทางของความรักคู่นี้ เพราะทั้งหลวงและนายค่อนข้างชัดเจน(ที่ชัดเจนนี่คือนายเลือกหลวงและหลวงก็รักนาย แม้ลึก ๆ นายจะแอบมีต้อมซุกซ่อนก็เถอะแต่ถือว่านายตัดสินใจเลือกตั้งแต่ที่ส่งต้อมไปเรียนนอกแล้ว) ถ้ามีต้อมเข้ามาแล้วต้องรับมาเป็น3p  แล้วในอนาคตถ้ามีมาอีกล่ะไม่ต้องรับเพิ่มเป็น 5P 6Pเหรอ  เพราะงั้นเราว่าจบแบบนี้ดีที่สุด ความรักไม่จำเป็นต้องสมหวัง แค่ครั้งหนึ่งเคยได้รักแค่นั้นก็พอแล้ว

ความรักของต้อม-นาย เรานึกถึงเพลงผ่านมาแค่ให้จำ ของพีท พีระ เลยค่ะ .......
......คนบางคนผ่านมาให้รัก  ไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กัน
ทำได้แค่นี้เรื่องเธอกับฉันท่องไว้
คนบางคนผ่านมาแค่เขียนภาพเพื่อให้จดจำเอาไว้
แค่นี้ก็ดีมากแล้ว ได้มีความทรงจำที่แม้จะเจ็บก็สวยงาม

ขอบคุณคุณอิ๊กกี้นะคะ แต่งสนุกมากค่ะ

[padid]

My Commend. Never last, Never end, รักสุดหัวใจแต่บทที่ได้คือ“ตัวประกอบ”

        อ่า...จบแล้วสินะ  จบแล้ว  ความรู้สึกตอนที่อ่านจบบอกตามตรงว่าบรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ  มันหลากหลายอารมณ์  หลากหลายความรู้สึก  แต่จะพยายามค่อยๆกลั่นกรองมันออกมาเป็นตัวหนังสือให้ได้  (แต่ถ้าเขียนออกแล้วคงจะเขียนยาวเลย  แฮ่ๆ)

        ตอนอ่านช่วงต้นของ S End… ความรู้สึกมันหนัก  ไม่ใช่หนักแบบกดดัน  จะบอกว่าซึ้งก็ไม่ใช่  มันอัดอั้นเหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่คอ  มันบอกไม่ถูก  แต่น้ำตาปริ่มอยู่ขอบตาตลอด(อินมากอ่ะนะ)  แล้วก็ประทับใจตรงฉากที่ต้อมกลับเมืองไทย  ฉากที่ไปตามสถานที่ต่างๆในความทรงจำจนกลับมาที่บ้าน  แล้วพอมาถึงฉากเปิดใจกับพี่นาย  จากน้ำตาปริ่มขอบตาที่หายไปแล้วก็เขื่อนแตกน้ำตาไหลพรากสะอื้นเลย  เป็นฉากที่หนักมากๆอีกฉากหนักกว่าช่วงแรก  อ่านแล้วเหนื่อยมากตอนนี้  แต่สุดท้ายเรื่องค้างคาใจก็เคลียร์ลงได้  จนมาฉากที่ต้อมไปหาซัน  เป็นฉากที่ทำให้ได้อมยิ้มกับความน่ารักของทั้งสองคน  เหมือนเป็นฉากปลอบใจคนอ่านที่เจอดราม่ามาก่อนหน้านี้เลย  รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นนิยายที่ดูสมจริงมากๆ  พอๆกับเรื่อง“เมื่อผมรับบทเป็นนางร้าย”เลย  แต่พี่อิ๊กกี้(ขอตีซี้เรียกพี่เลยแล้วกัน  ตอนเม้นเรื่องนางร้ายเรียกคุณ  แฮ่ๆ)  พี่บอกว่าเรื่องนี้มันเป็นแนวคอมเมดี้ไม่ใช่หรอคะ  หนูอ่านแล้วไม่ค่อยรู้สึกถึงคอมเมดี้เลย  TT^TT  น้ำตาร่วงหลายตอนเลย  เพราะซันบ้าง  เพราะต้อมบ้าง  แต่ก็เป็นนิยายดีๆอีกเรื่องที่ควรค่าแก่การจดจำนะคะ 

        แล้วหนูก็ยังคงคอนเซพเดิม  คืออ่านแล้วมีความรู้สึกสองแง่ที่ขัดแย้งกัน  คือทั้งเข้าใจและไม่เข้าใจในความรู้สึกของตัวละคร  แต่ก็นะความรู้สึกของใครก็ของมัน  เราคงไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นได้อย่างถ่องแท้ทั้งหมดหรอก  แม้จะเป็นแค่ตัวละครก็ตาม  (บางที่แม้ความรู้สึกของตัวเองคนเรายังไม่เข้าใจมันเลย)  ขอยกตัวอย่างสักหน่อย
**********************************
“พี่รู้ได้ไง ใครบอก”
“เอาเป็นว่าพี่พอจะรู้ก็แล้วกันต้อม เห็นไหมพี่เคยบอกแล้วเวลานำพาทุกอย่างไป ทุกอย่างจริงๆ”
ประโยคสุดท้ายน้ำเสียงของเขาอ่อนแรงลงมากครับ อ่อนแรงจนผมเองสะท้อนใจ
ตรงนี้อ่านแล้วทำให้รู้ว่า  แม้จะผ่านมาห้าปีแล้ว  แต่ความรู้สึกของพี่นายยังคงรักต้อม  แม้จะดูว่าไม่น่าจะเป็นคนที่ฝังใจกับเรื่องนี้นานขนาดนี้  แต่แล้วก็คิดได้ว่าพี่นายก็เป็นคนที่จริงจังคนหนึ่งเหมือนกัน  ไม่ได้เอาแต่เล่นไปวันๆสักหน่อย  แล้วยิ่งกับคนที่มีความรู้สึกดีๆ  รู้สึกรักด้วยแล้ว  ยิ่งเป็นไปได้ยากที่จะลืมหรือตัดใจได้ขาด  แล้วก็ยังมีอีกหลายฉากที่มีความรู้สึกสองแง่แบบนี้  ทั้งเข้าใจและไม่เข้าใจ  ซึ่งก็เป็นฉากหรือประโยคที่แสดงอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครออกมา
**********************************
“พี่ เลวมาก”
“ต้อม”
เขาอ้าปากค้างครับ ผมเองก็ไม่รู้ว่าพูดแบบนั้น คำนั้นออกไปได้ยังไง แต่พอพูดแล้วถึงรู้ว่าผมพูดเกินไป
ตอนนี้ที่ต้อมพลั้งปากไป  เป็นฉากที่สะเทือนใจมาก  คนอ่านอย่างเราอ่านแล้วยังอึ้งเลย  แล้วถ้าเป็นพี่นายที่เจอเข้าเองจริงๆจะเป็นยังไง  เข้าใจเลย  ทั้งอึ้งทั้งเสียใจ  พูดไม่ออกคิดอะไรไม่ออกเลย  สะเทือนใจมากฉากนี้  หนูเลยสะอื้นซะชุดใหญ่เลย  แฮ่ะๆ

แล้วก็ติดใจประโยคจบที่สุด
**********************************
มันยิ้มครับแล้วโผเข้ามากอดผม ผมเองก็กอดมัน อยู่ตรงนี้ล่ะนะซัน อยู่ตรงอ้อมกอดกูนี่ล่ะนะอย่าไปไหน ที่ผ่านมากูเห็นแก่ตัวมาเยอะแล้ว วันนี้ ตอนนี้ ต่อจากนี้ กูจะกอดแค่มึง มีแค่มึงอยู่ในใจคนเดียว มึงคือความรักที่มันเป็นชีวิตจริง เรื่องจริงที่กูจะก้าวเดินไปกับมึง ส่วนความในใจที่มันยังคงอยู่ไม่เลือนหายไป มันก็ยังจะคงอยู่อย่างนั้น เป็นความในใจที่ไม่อาจจะบอกใครแม้แต่ตัวของกูเอง

                                            *-E N D-*
สรุปช่วงสุดท้ายเป็นบทสรุปที่เคลียร์และซึ้ง  แต่ก็แอบเศร้าประโยคสุดท้าย(ส่วนความในใจที่มันยังคงอยู่ไม่เลือนหายไป มันก็ยังจะคงอยู่อย่างนั้น เป็นความในใจที่ไม่อาจจะบอกใครแม้แต่ตัวของกูเอง)  แต่เมื่อเวลาผ่านไปมันจะเป็นความทรงจำที่มีค่าและเราจะยิ้มออกมาได้เมื่อหวนคิดถึงมัน  ไม่ใช้ยิ้มที่ฝืนทำ  ไม่ใช่ยิ้มที่เศร้าด้วยจำยอม  แต่จะเป็นยิ้มที่ประทับใจในความทรงจำเหล่านั้น

        แล้วที่บอกว่าติดใจที่สุดที่ประโยคจบ(ส่วนความในใจที่มันยังคงอยู่ไม่เลือนหายไป มันก็ยังจะคงอยู่อย่างนั้น เป็นความในใจที่ไม่อาจจะบอกใครแม้แต่ตัวของกูเอง)  สุดท้าย...ทำไมถึงเอ่ยถึงพี่นายคนที่อยู่ในใจเป็นประโยคจบ  มันทำให้รู้สึกว่าต้อมมีใจให้พี่นายมากกว่า  สำคัญกว่ายังไงไม่รู้(ไม่รู้ว่ามีใครรู้สึกเหมือนกันไหม)  น่าจะเอ่ยถึงซันเป็นประโยคจบ  อยากจะให้เป็นอย่างนั้น  แต่ในส่วนนี้ไม่ได้ติอะไรนะคะ  เพราะมันเป็นความคิดของคนเขียนนิยายเรื่องนี้  ซึ่งอาจมีจุดประสงค์หรือต้องการจะสื่อถึงอะไรออกมา  เพียงแต่มันเป็นความรู้สึกส่วนตัวเวลาที่อ่านตอนนี้เท่านั้น

        สุดท้ายและท้ายสุดจริงๆ  ประโยคที่บอกว่า “เก็บอยู่ในส่วนลึกของใจ, ลึกสุดใจ, ก้นบึ้งของใจ” มันเป็นประโยคเรียกน้ำตาสำหรับหนูเลยค่ะพี่อิ๊กกี้  เจอแล้วน้ำตายิ่งร่วงหนักกว่าเดิมเลย  นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีอีกเรื่องนึง  แม้ว่าเนื้อเนื่องและการดำเนินเรื่องจะดูราบเรียบ  แต่เนื้อหาสาระดีมากและสมจริงมากจนอดคิดไม่ได้ว่า  มันเป็นเรื่องราวของใครรึเปล่านะ  ชอบเรื่องนี้มากๆ  ประทับใจหลายๆอย่าง  ขอบคุณพี่อิ๊กกี้ที่เขียนนิยายเรื่องนี้  ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆของตัวละครออกมาให้พวกเราได้อ่านและประทับใจไปกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นและเป็นไปของตัวละคร  ขอบคุณมากๆค่ะ ^_^ 

 

ขอบคุณมากๆครับที่อ่านอย่างละเอียด รู้สึกว่าจะเป็นคนที่มองอะไรที่ผมซ่อนเอาไว้ได้แตกคนหนึ่ง อิอิ
อย่างที่บอกว่าตอนแรกตั้งใจจะเขียนให้เป็นคอมเมดี้ แต่ว่าผมก็ปูทางเอาไว้เขียนเรื่องที่ผมค้างคาใจ
ก็เรื่องนางร้ายนั่นล่ะครับ ที่จริงมันไมได้ตามพล็อตเสียทุกอย่าง แหะๆ ผมปรับเปลี่ยนนิดนห่อย ไม่หน่อยล่ะมากเลยทีเดียว
ที่จริงมันไม่ได้จะออกมาในรูปแบบนี้หรอกครับ ขอโทษเพื่อนๆที่ติดตามด้วยที่เพิ่งจะมาบอก

แต่เพราะเครียดเรื่องนางร้ายจริงๆตอนเขียน เลยพยายามเอาปมทุกอย่างมาคลายๆในเรื่องนี้
และอีกอย่างเรื่องนี้ไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นภาคต่อของนางร้าย เพราะคนละแนว ซันเป็นคนที่ปั้นเขาขึ้นมาโดยที่ไม่มีบทให้ ใจร้ายเนอะ
แต่เอาเป็นว่าขอบคุณมากๆครับ ที่อ่านโดยตั้งใจและใส่ใจ

ขอบคุณมากๆครับ และหวังว่าจะติดตามเรื่องต่อๆไปนะคร้าบ

ผลงานของผมโพสต์ที่นี่ที่เดียว ไม่ได้มีจุดประสงค์อยากจะโด่งดังหรือขายผลงานอะไรนะครับ
ผมเขียนเพราะว่าง ปกติชอบเขียนกลอนเล่นๆ แต่เขียนไเขียนมาเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาได้
พอมีเป็นเรื่องก็อยากจะเก็บเป็นเล่มเอาไว้ให้ลุกหลานดู ว่ามันมีญาติที่เพ้อได้ขนาดนี้ แว้กกก

ขอบคุณมากๆครับ ทุกคำติชม ขอบคุณจากใจ

มันหน่วงในใจมากช่วยมาต่วอีกนิดเถวะครับอยากให้ความรู้สืกของต้อมที่มีต่วชันมันชัดเจนขื้นกว่านี้บอกได้คำเดียวสงสานชันกะหลสวงมากที่คนที่บอกรักพวกเขาทั้งสองคนแบ่งใจไปรักคนอื่นมากกว่าที่รักตนเอง

[tiwza036]

สนุกมากจริงๆครับ ติดตามอ่าน ไม่รู้สิ ผมชอบแนวแบบนี้ดิ นิสัยมันคงตรงกับผม ผมเลยรู้สึกว่านี่แหละอารมณ์ของตัวละครนี้มันรู้สึก เจ็บ ดีใจ เสียใจ อย่างไร แค่ไหน แต่ความรู้สึกผม ผมว่านิสัย ซัน มันแปลกๆ จากปกติ ที่กลัวหลายๆอย่าง มาเจอแหล่งความรัก ก็พยายามไขว้คว้าเอาไว้ แต่สำหรับผมคิดว่าซันน่าจะมีอารมณ์กลัว กลัวว่าคนรักจะหาย ครอบครัวจะหาย ไม่อยากครอบครอง กลัวไปหมด #คหส่วนตัว และขออภัยด้วยหากติอะไรเกิดเลยไป

[GMT101]