1 ก.ค. วันนี้ได้รับหัวข้อโปรเจคจบแล้วครับ.....แอบยาก....แต่ช่างมันเต๊อะ มันคงไม่ยากเกินมือผมหรอกน่า หลังจากเรียนเสร็จตอนบ่ายผมก็มานั่งเซ็งเป็ดกับการลองผิดลองถูกสมัคร Paypal รู้ตัวอีกทีก็ 16.45 แล้ว ผมรีบเปลี่ยนชุดไปยิมทันที เนื่องจากวันนี้วันที่ 1 ครบ 30 วันที่พี่ป้อมเคยบอกว่าให้ว่านพักแล้ว ลึกๆก็แอบดีใจที่จะได้เจอว่าน แต่ลึกๆก็ยังไม่แน่ใจกับท่าทีจองว่านที่จะได้เจอ แต่ดีร้ายมันคงไม่มากไปกว่าที่เป็นอยู่สักเท่าไหร่ พอมาถึงยิม....ผมแอบชะโงกมองหาว่านก่อน แต่ปรากฏว่าไม่เจอครับ เมื่อเข้ามาในยิมผมอดไม่ได้ที่จะถามพี่ป้อมเรื่องว่าน......
"พี่ป้อมดีครับ" ผมเดินเข้าไปยกมือไหว้พี่ป้อม
"ดีๆ""พี่ป้อม วันนี้ครบ 1 เดือนที่พี่ให้ว่านพักแล้วใช่ไหมครับ" ผมถามพี่ป้อมไปตรงๆแบบไม่มีอ้อมค้อม
"หืมมม พี่ไม่ได้บอกให้ว่านหยุด 1 เดือนนี่นา พี่บอกให้ว่านพักจนกว่าเข่าจะหายต่างหาก แล้วค่อยมาซ้อม" พี่ป้อมหันมาตอบผมด้วยท่าที งงๆ กับคำถามของผมเล็กน้อย
"จนกว่าจะหายเลยเหรอพี่....แบบนี้น้องก็อาจไม่ได้มาแล้วล่ะซิ" ผมแอบต่อว่าพี่ป้อมไปหน่อยๆ เพราะผมรู้ว่าพี่ป้อมต้องรู้ว่าการพักนานๆมันหมายถึงอะไร....การที่เด็กคนไหนก็ตามหยุดไปเกิน 1 เดือน มีความเสี่ยงสูงที่เด็กคนนั้นจะไม่มาซ้อมอีกเนื่องจากเด็กจะหากิจกรรมใหม่ทำ หรือ มีกิจกรรมใหม่เข้ามาเหมือน บี กับ อ้น พี่ป้อมหันมามองผมเหมือนจะรู้ว่าผมไม่พอใจหน่อยๆ
"ก็พี่เห็นเค้าเจ็บขา แล้วพี่ก็ถามเค้าเรื่องแข่ง เค้าอยากลงแข่งแบบต่อสู้ ไม่ใช่ท่ารำ พี่เลยบอกให้เค้าพัก ไม่งั้นถ้าให้่ซ้อมไป เจ็บไปแบบนี้ ก็คงไม่ได้ลงแข่งซะที" พี่ป้อมอธิบายให้ผมฟัง
"...." เจอพี่ป้อมอธิบายแบบนี้ผมไปต่อไม่ถูกเลย
"แล้วพีก็คุยกับเค้าแล้ว ว่าถ้าหายเจ็บขา จะอีก 2 หรือ 3 เดือนก็ช่าง ถ้าหายแล้วจะพาไปเก็บตัวกับอาจารย์กบ ก่อนจะพาลงแข่ง""จริงๆเรื่องเข่าผมก็บอกว่านไปแล้วตั้งแต่เค้ายังไม่เจ็บ ถ้าเค้าฟังสักนิ๊ดมันจะไม่เป็นแบบนี้เลย ฟังแต่โค้ช เชื่อแต่โค้ช พอเจ็บผมไม่เห็นโค้ชจะมาสนใจห่วงใยดูแล สุดท้ายก็มีแต่พี่มีแต่ผมนี่ล่ะ" ผมบ่นๆออกไป
"เรื่องนี้พี่ก็คุยกับเค้านะ พี่สอนเค้าเรื่องให้ฟังที่คนอื่นเค้าบอกเค้าเตือนบ้างอย่าทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้วไปแล้ว""ก็ตามที่โค้ชเค้าปลูกฝังมาแหละพี่ แถมโค้ชยังมาให้ท้ายกันผิดๆอีก""แล้วเอเจอโค้ชบ้างไหม" พี่ป้อมถามผมเรื่องโค้ชขึ้นมาดื้อๆซะงั้น
"ไม่เจอครับ""เหรอ...พอดีที่บ้านเค้าโทรมา ที่บ้านเค้าบอกว่าตอนนี้ตัดหางปล่อยวัดไปแล้ว เค้าเลยโทรมาเช็กว่าได้มายืมเงินพี่บ้างไหม" พี่ป้อมพูดพลางทำท่าทางเบื่อหน่าย
"ทำไมถึงได้ตัดล่ะพี่" "เอก็รู้ๆกันอยู่ว่าเค้าดื้อจะตาย ทางบ้านสอนอะไรก็ไม่ฟัง เค้าเลยอยากให้ออกมาใช้ชีวิตดูเองบ้าง พี่จะสงสารก็แค่ลูกเค้านั่นแหละ" พี่ป้อมพูดถึงตรงนี้ผมรู้สึกผิดขึ้นมานิ๊ดๆเลยแฮะ.....เพราะผมโค้ชถึงถูกแบนจากมหาวิทยาลัย....เพราะผมยิมถึงเกือบหวิดต้องปิดตัวลง......นี่ผมตัดรายได้หลักของโค้ชไปนะเนี่ยะ
"แต่ก็ดีแล้วล่ะ พี่ว่าให้มันเรียนรู้ชีวิตเองบ้าง มาให้พี่อุ้ม เออุ้มอยู่แบบนี้ได้ยังไงกัน คนแบบนี้มันต้องโดนเองถึงจะรู้สึก ฮ่ะๆๆ" พี่ป้อมพูดจบก็หัวเราะ
แล้วพี่ป้อมก็เล่าให้ผมฟังเรื่องของอาจารย์กบว่าลึกๆอาจารย์กบก็ไม่ปลื้มโค้ชเท่าไหร่เหมือนกัน เหมือนเวลานี้...สายโค้ชใกล้จะถูกถอดถอนออกจาวงการเทควันโดจริงๆซะแล้ว.....ว่าน....เลือกผิดฝ่ายซินะ ตอนนี้สงครามเย็นที่เกิดขึ้นมานานเกือบ 7 เดือนหลังจากที่ผมเริ่มมีปฏิกิริยาต่อต้านโค้ชอย่างชัดเจน ก็คงใกล้ได้ข้อยุติแล้วว่าใครกันคือคนที่ยืนอยู่ได้คนสุดท้าย......แต่ชัยชนะบนซากปรักหักพังจะมีความหมายอะไร.....สุดท้ายที่เสีย ที่พังก็คือยิม แล้วก็สายของเราเอง....ถ้าโค้ชไม่เริ่มมันก็คงไม่มีเรื่องแบบนี้
ตอนนี้ผมก็ได้แค่สงสารว่าน ถ้าแค่เล่นเทควันโดสนุกๆไปก็พอแล้ว จะจริงจังก็จริงจังไป ไม่น่าเข้ามาเกี่ยวเรื่องของผมกับโค้ชเลย สุดท้ายนอกจากความรู้สึกเกี่ยวกับเทควันโดของว่านจะเสียไปแล้ว สถานะภาพส่วนตัวของผมกับน้องจากที่แย่อยู่แล้วก็ยิ่งแย่ลงไปอีก จริงๆจะโทษว่านก็ไม่ได้ เพราะโค้ชนั่นแหละที่ดึงว่านมาเกี่ยวด้วยตลอด ทั้งๆที่ผมเองก็พยายามเลี่ยงแล้ว โค้ชก็ยังลากว่านมาจนได้ ผมเองก็มีส่วนผิด.....ถ้าผมเห็นแก่น้องมากกว่านี้.......ผมก็ไม่ควรจะตอบโต้อะไรกลับไป ถึงแม้ว่าเรื่องพวกนั้นมันจะผิด ผมก็ควรอยู่นิ่งๆเหมือนที่เคยทำ
แล้วก็ว่านไปคุย FaceBook กับรุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นบ่อยมากขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่ารุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นจะมีคนอื่นที่ชอบอยู่แล้ว.....แต่กลับไม่ค่อยถูกใส่ใจเท่าไหร่.....แล้วเค้าก็หยอดว่านด้วย....แล้วว่านเองก็เหมือนจะเล่นกับเค้าด้วย.....สงสัยใกล้ได้เวลาปิดเรื่องจริงๆล่ะครับ ฮ่ะๆๆๆ
ปล1. ยิ่งคุยมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกได้ว่าพี่ป้อมเองก็เริ่มเอาใจออกห่างโค้ชมากขึ้นทุกวันๆ......
ปล2. เลื่อนสถานะภาพของน้องผู้หญิงคนนั้นใน FaceBook ของผมจาก
"กำลังคบกับ" เป็น
"หมั้นกับ".......
2 ก.ค. คงไม่ได้มา Up ต่อทุกวันแล้วครับ ผมคิดว่าปล่อยไปได้แล้วล่ะ ปล่อยที่เรียกว่าปล่อยจริงๆ....ไม่ใช่แบบที่กล้าลบรูปที่อยู่ในมือถือ แต่ไม่กล้าลบเบอร์น้องออก.....เมื่อลดระดับความสัมพันธ์แล้วก็ไม่จำเป็นต้องใส่ใจมากกว่าน้องๆคนอื่น ต่อไปนี้เรื่องยิมผมจะได้ทำอะไรๆได้เต็มที่หน่อย.....ว่าจะเล่นเทควันโดต่อ หรือ จะเลิกก็แล้วแต่เค้า ยังไงก็ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาตลอดนะครับ เดี๋ยวมีเวลาว่างๆจะเขียนใหม่อีกรอบ เอาแบบไม่ขาดไม่หาย มากันครบๆทุกรายละเอียดไปเลย สุดท้ายสำหรับว่านอย่างที่ผมเคยพูดไป ผมไม่ทิ้งน้องไปเลยแน่นอน....ผมแค่จะมองดูอยู่ห่างๆเท่านั้น
4 ชั่วโมงที่แล้ว
์์์??? :
น้องว่าน ๆ ลืม ตุ๊กตาเลิฟไว้บ้านพี่ง่ะ -0-ว่าน :
ให้ครับ คิดว่ายื่นให้ดูเฉยๆหรอคร้าบบ... - -??? :
ให้ตุ๊กตาน่ารักกะพี่หรอ >< ขอบคุนเน่อว่าน :
ครับๆ3 ก.ค. หลังจากเขียน Re บนเสร็จ ผมก็ไปโพสเพลง
"ปล่อย" ที่ FaceBook พร้อมกับเนื้อหาเพลงที่ว่า
"ก็ปล่อยให้ใจร้องซักครั้ง ร้องจนกว่ามันจะชินและชา ร้องครั้งนี้ร้องให้รักและวันเวลา ให้หยดน้ำตา มันลบภาพในหัวใจ" จากนั้นไม่นานว่านก็โพสเพลง
"ค้างคา" ลงบน Facebook อีกอันที่ไม่ได้ Add สาวคนนั้นไว้ ผมเริ่มมานั่งคิดเกี่ยวกับช่วงเวลาที่ผ่านมา ก่อนหน้านี้ผมเองก็ทำกับว่านแสบใช่เล่นเหมือนกัน ถ้าเทียบกับแค่ข้อความให้ตุ๊กตาที่เกิดขึ้นบน FaceBook แล้ว....มันเทียบกันไม่ได้เลยแม้เพียงเล็กน้อย แล้วน้องที่ผมส่งไปเป็นสายสืบพฤติกรรมของว่านก็เริ่มประติดประต่อเรื่อง.....มันเหมือนละคร หนัง หรือ นิยายงี่เง่าเลยนะครับ ในขณะที่ตัวละครตัวหนึ่งกำลังจะตัดสินใจอะไรที่เด็ดขาดลงไป กลับต้องมาอะไรมาสั่นคลอนความเด็ดขาดนั้น
"พี่ผมลองประติดประต่อเรื่องดูแล้วนะ"
"เรื่องอะไร"
"ก็ว่านเคยบอกว่าชอบคนๆหนึ่ง"
"แล้ว"
"แล้วเค้าก็บอกว่า คนๆคนนั้นมีแฟนแล้ว"
"แล้ว"
"แล้วว่านก็บอกว่ารู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แต่ก็ยังชอบเค้าอยู่"
"แล้ว"
"ผมว่าต้องเป็นผู้หญิงคนนี้ล่ะ ตรงตามที่ว่านบอกเลย" ผมเลยเล่าให้น้องเค้าฟังไปว่า ไม่ใช่แค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวหรอกที่เ้ข้าตามสิ่งที่ว่านพูดมา เพราะถ้ามองกว้างๆผมเองก็เข้าข่าย รวมถึงผู้หญิงที่ว่านบอกกับเพื่อนว่านตัวเองสนใจอีกคนหนึ่งก็เข้าข่าย....ดังนั้น......เรื่องนี้พูดกันยาก มีแต่ว่านคนเดียวที่จะบอกให้เข้าใจได้ ไม่งั้นก็ต้องมาเดาสุ่มๆกันไปเอง อีกอย่างกว่าที่ว่านกับผมจะมาถึง ณ จุดนี้กันมันผ่านอะไรมาเยอะอยู่
แต่จะว่าไป....เพลงใน FaceBook ว่าน....มันสวนทางกับเหตุการณ์หวานๆที่เกิดขึ้นยังไงก็ไม่รู้ นึกถึงที่มีสมาชิกท่านหนึ่งลงความเห็นว่าเพลงที่ว่านเปิดเหมือนจะมีเนื้อหาว่าหาทางง้อใครสักคนอยู่......ถ้าเพลงมีความเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของว่านล่ะ.....หรือแค่เปิดไปเรื่อยๆงั้นๆแหละ....ที่สำคัญจะว่าไป...ผมก็ไปหวานกับน้องผู้หญิงคนนั้นใน FaceBook ประชดว่านคำโตเหมือนกัน เพราะคิดว่าว่านต้องแวะมาดูบ้างแน่ๆ แต่เพลงใน Facebook ที่ผมเปิด ก็เหมือนใน FaceBook ว่าน....คือเนื้อหาสวนทางกับคำหวานที่เกิดขึ้น......เดี๋ยวลองเอาเพลง มาต่อกันดูดีกว่า....
-----------------------------
เมื่อวานนี้ผมโพส เพลง
"ผู้ชายคนนี้กำลังจะหมดแรง" แล้วแปะเนื้อร้องว่า
เหมือนฉันสร้างวิมานในอากาศตลอดมา ทั้งทั้งที่รู้ตัวเองไม่เป็นที่ต้องการ
มันเป็นเพียงความฝัน ลมลมแล้งแล้งเท่านั้น รู้ดีว่ามันไม่มีทางเป็นจริง
โลกทั้งโลกของเธอ มันช่างสดใสและสวยงาม เพราะแสงตะวันกำลังขึ้นทางทิศของเธอ
ตรงกันข้ามกับฉัน ตะวันกำลังตกดิน เมื่อรู้ว่าเธอ จะมีข่าวดี
เพลง
"ผ่าน" แล้วแปะเนื้อร้องว่า
ไม่ว่าเจอสิ่งใด เนิ่นนานไปก็แปรเปลี่ยน สักวัน
เคยวิ่งตามความฝัน แต่บางครั้งก็ต้องหยุด แค่นั้น
เมื่อก่อนเคยรัก เคยผูกพัน แต่มาวันนี้มันเป็นเพียง คนเคยได้รู้จักกัน
วันนี้มีสุขใจ แต่ต่อไปสักวันคง วุ่นวาย
หากความทุกข์ทนจางหาย อาจมองเห็นความสุข อีกครั้ง
จึงทำให้ฉัน ได้เข้าใจ ทุกสิ่งเปลี่ยนผันสักเท่าไร ฉันจะก้าวเดินต่อไป
ตามด้วยเพลง
"ปล่อย" แล้วแปะเนื้อร้องว่า
ก็ปล่อยให้ใจร้องซักครั้ง ร้องจนกว่ามันจะชินและชา
ร้องครั้งนี้ร้องให้รักและวันเวลา ให้หยดน้ำตา มันลบภาพในหัวใจ
จากนั้นว่านก็โพสเพลง
"ค้างคา" หลังจากที่ผมเขียน เนื้อหาส่วนบนของวันที่ 3 จบ ผมก็โพสเพลง
"พูดในใจ" แล้วแปะเนื้อร้องว่า
มันคงจะดีกว่านี้ หากฉันเลิกจำว่าเคยผูกพัน ยังพยายามทุกวัน
แต่ทุกครั้งที่เจอกัน ในใจก็ยังสั่นฉันยังเหมือนเดิม
อยากบอกว่าฉันยังรักเธอเสมอ มันยังคิดถึงเธอไม่เคยเปลี่ยนไป
เจ็บปวดที่ฉันยังพูดได้แค่ในใจ ก็รู้ถ้าพูดออกไป เธอคงจะไม่ย้อนกลับมา
เพลง
"คิดถึง" แล้วแปะเนื้อร้องว่า
รู้มั้ยว่ามีคนที่เฝ้าคอย เหม่อลอยในความผิดหวัง อีกครั้งพอทำพลาดไป
เขานึกถึงวันเก่าๆก็เลยถาม เคยมีเธอที่เขาเฝ้ารอ แต่แล้วเธอก็จากไป
อยากกลับคืนวันให้เป็นดังเก่า อยากกลับคืนวันให้เป็นของเรา
ก็ฉันคิดถึงเธอ มันคิดถึง ไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร
ก็ฉันคิดถึงเธอ มันคิดถึง แล้วเธอจะรู้บ้างมั้ย
แล้วตกเย็นๆว่านก็โพสเพลง
"ทำนองที่หายไป , ฟังความข้างเดียว , Sassy Girl , ทุกครั้งที่คิดถึงเธอ , เทียน"----------------------------------------------
ก่อนจะมาโพสเรื่องเพลง ขณะที่ผมกำลังพิมพ์อยู่...พลอยก็โทรเข้ามาครับ ผมคุยเื่รื่องทั่วไปกับพลอย แล้วพลอยก็พูดว่า
"พี่เอเป็นไร เสียงดูเหงาๆ คิดถึงว่านล่ะซิ" พอพลอยเปิดประเด็นนี้มา ผมเลยบ่นเรื่องว่านแบบเดียวกับที่บ่นใน ThaiBoy ละครับ พลอยเองก็ท่าทางสนใจเรื่องของว่านอยู่ไม่น้อย พอผมเล่าพลอยก็ซักถามเป็นระยะๆ แล้วพลอยก็บอกว่า
"ตั้งแต่ที่มันลบ FaceBook พี่มันดูเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ ดูเรียบร้อยขึ้น มีเหตุมีผลมากขึ้น ใจเย็นขึ้น ไม่ค่อยวีนแตกง่ายๆเหมือนเมื่อก่อน" อืมม....เรื่องที่ว่านมานอนบ้านผมพลอยก็รู้นะ แต่ผมบอกแค่ว่ามาค้างเฉยๆ ไม่ได้เล่าเรื่องอื่น พอคุยกันไปพักหนึ่งพลอยก็พูดว่า
"พี่...หนูถามจริง พี่กับว่านเป็นอะไรกัน" ผมเลยตอบไปว่า
"หนูก็รู้แล้วนี่ ก็แค่พี่ชอบมันแค่นั้นเอง"พลอยพูดตอบกลับมาว่า
"มากกว่านั้นไหมอะ""ทำไมถึงคิดว่ามากกว่านั้นล่ะ" ผมถามพลอยกลับไป
"ไม่รู้ซิ...หนูรู้สึก...ว่าว่านกับพี่หน่ะ มันมากกว่าแค่ชอบกันเฉยๆ""นี่พลอย พี่เอาพลอยขึ้นเป็น กำลังคบกับ ได้ป่ะ""ได้ซิพี่.....เอา เป็นแต่งงานกับ เลยก็ได้นะ อิอิอิ""เอาแค่กำลังคบกับก็พอแล้วล่ะ พี่อยากรู้ว่าว่านจะทำไง พลอยอยู่ใกล้สุด น่าจะชัดเจน""อิอิอิ...พี่เอน่ารักจัง""หือ""หนูชอบผู้ชายแบบพี่เออะ น่ารักดี หนูชอบมากเลย""ตลกล่ะ" ผมพูดด้วยน้ำเสียง ฮาๆกลับเกลื่อน
"จริงๆนะ วันนี้โทรมาเพราะคิดถึงพี่ อยากคุยกับพี่นานๆ" พลอยพูดจบตรงนี้ผมแอบอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วเฉไฉไปคุยเรื่องอื่นแทน ก่อนจะวางสายพลอยยังให้ผมเฝ้ามองว่านไปเ้รื่ิอยๆ ส่วนเรื่องผู้หญิงที่ว่านคุยด้วยพลอยจะไปสืบมาให้เองว่าจริงๆแล้วเค้าเป็นอะไรกัน
4 ก.ค. วันนี้เรียนเลิกค่ำครับ กว่าจะได้ออกจากห้องเรียนก็ปาเข้าไปเกือบๆหนึ่งทุ่ม ก่อนกลับบ้านผมแวะเอาของไปให้เพื่อนสนิทว่านคนหนึ่ง....เพื่อนว่านคนนี้สนิทกันกับว่านมากๆ จนกล้าที่จะให้ว่านยืมเงิน 20,000 บาท เอาไปซื้อมือถือ ทว่าเพื่อนว่านคนนี้ก็ไม่ได้รู้เลยว่าผมกับว่านไม่ได้คุยกันมาพักใหญ่แล้ว แล้วเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาก็เป็นวันคล้ายวันเกิดน้องเค้า น้องเค้าโทรมาบ่นๆอยู่ว่าไม่มีใครให้อะไรเลย ผมเลยเอาของ กับ ของกินไปให้ พอผมไปถึงจุดนัดหมายตามเวลา ก็เจอน้องเค้ายืนฟังเพลงอยู่
"หวัดดีครับพี่" กายยกมือไหว้ผม
"ดีๆ""คิดว่าจะไม่มีคนให้อะไรผมซะแล้ว" กายพูดติดตลกหน่อยๆพลางยิ้มๆ
"พูดเหมือนน้อยใจไปได้อะนี่" ผมยื่น เฟอเรโร่ รอชเชอร์ แบบกล่อง 30 ชิ้นให้น้อง พร้อมกับ ที่คั้นหนังสือรูปดาบที่ซื้อมาจากญี่ปุ่น
"โอโห พี่....ขอบคุณมากๆครับ" กายรับไปพร้อมกับทำท่าทาง กับ สีหน้าแบบว่าดีใจสุดๆจนผมอดยิ้มตามไม่ได้
"แล้วปีนี้กี่ขวบแล้วเนี่ยะ""14 พี่""หือ.... 14 เต็มเข้า 15 หรือ เพิ่ง 14""เพิ่งครบ 14 พี่""เรียนเร็วเหรอ""ใช่ครับ""โอเค เดี๋ยวพี่กลับไปทำรายงานต่อนะ""ขอบคุณมากครับพี่....แต่...เดี๋ยวครับพี่" กายเรียกผมขณะที่ผมกำลังจะหันหลังกลับไปที่รถ
"หืม""พี่ไปดู transformers 3 กันไหม""พี่ดูแล้ว""เหรอครับ ไม่เห็นชวนผมเลย" กายทำสีหน้าเศร้าลงทันที
"ก็พี่ไปดูตั้งแต่วันพุธ พวกเราเรียนอยู่นี่นา""ไปดูกับพวกผมอีกรอบได้ไหมครับพี่ ผมอยากให้พี่ไปดูด้วย""พวกผม....?" ผมพูดทวนประโยคที่กายพูดแค่ตรงที่ผมเน้นย้ำไป
"ครับ พวกผม""ใครบ้างละ""ก็มีว่าน เกม ฟิว ริว ทอย ผม แล้วก็พี่" กายพูดพลางนับนิ้ว แล้วพอพูดจบก็หันมามองผม
"ไปด้วยกันนะพี่" กายพูดแบบอ้อนๆ
จริงๆผมก็อยากไปนะ กับกายผมไม่เคยพูดถึงเลยเพระาไม่คิดว่าจะมาเกี่ยวกับเนื้อหาได้ เหมือนอตอนที่พาว่านไปร้ายก๋วยเตี๋ยวเมื่อคราวคุณพ่อน้องบีพาไปล่ะมั้ง กับกายผมไม่สนิทเท่าไหร่ รู้จักแบบผิวเผินมากๆ แต่กายกลับสนใจเรื่องราวของผมมากๆ ทุกอย่างที่ผมเกาะอยู่นอกกระเป๋า รวมถึงที่อยู่ในกระเป๋าผมกายก็ดูหมด แม้แต่โทรศัพท์ผม หรือ ปากกาที่ผมใช้ FaceBook ผม ภาพที่ผมถ่าย ภาพที่ผมวาด.....ส่วนตัวผมว่า....กายเป็นเด็กเห่อรุ่นพี่มากกว่า แล้วก็เรื่องหนัง...จริงๆผมก็อยากไปดูกับน้องนะ....แต่ติดว่าว่านไปด้วย.....ถ้าว่านรู้ว่าผมไปว่านไมไ่ปแน่ แต่ถ้าว่านรู้ตอนไปถึงหน้าโรงแล้วว่านอาจตัดสินใจกลับเลย ถึงไม่กลับก็คงไม่สนุกแน่ๆ สุดท้ายผมเลย
"คราวหน้าแล้วกัน"
"อีกแล้วพี่....งั้นคราวหน้าพี่ไปดูหนังเรื่องอะไรโทรบอกผมด้วยนะ อย่าแอบไปดูคนเดียวก่อน"
"อื่อ...งั้นพี่กลับแล้วนะ"
"ขับรถดีๆพี่" พอผมกลับมาถึงบ้าน ยังไม่ทันจะถอดไทพลอยก็โทรเข้ามา
"ครับผมว่าไง"
"พี่เอ....ทำอะไรอยู่"
"เพิ่งกลับจากบ้านกาย"
"อ่าว พี่เอไปทำอะไรบ้านกาย"
"เอาของไปให้"
"พี่ให้อะไร"
"ถามกายเองแล้วกันพรุ่งนี้"
"พี่เอหน่ะ ทีหนูไม่เห็นให้อะไรเลย" พลอยพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อนิ๊ดๆ
"ให้แล้วนี่นา ไม่เชื่อถามว่านดิ"
"พี่เอพูดเรื่องนี้อีกแล้ว หนูรู้สึกผิดนะเนี่ยะ"
"พูดเล่นหน่ะ ฮ่ะๆๆ"
"พี่เอ....หนูถามว่านแล้วนะเรื่องพี่ผู้หญิงคนนั้นหน่ะ ว่านบอกว่าไม่ได้จีบ ริวก็ยืนยันว่าว่านไม่ได้จีบ เรื่องตุ๊กตาว่านบอกว่าลืมไว้จริงๆ ว่าจะเอาคืนก็เกรงใจ เลยให้พี่เค้าไปเลย"
"เหรอ...."
"จริงๆ.....แล้วที่พี่พูดถึงจุดที่มันทิ้งไว้ว่า 'ชอบรุ่นพี่ , รุ่นพี่มีแฟนแล้ว , คงเป็นไปไม่ได้' หนูว่าพี่เอก็มีส่วนใช่นะ เพราะว่านมันคิดว่าพี่ชอบหนูไม่ใช่เ้หรอ"
"มันก็จริง"
"เอาแบบนี้ดิพี่ ใกล้วันคล้ายวันเกิดมันแล้ว ซื้อตุ๊กตาให้มันซักตัว เดี๋ยวหนูเอามาให้มันเอง"
"เหอะๆ ถ้ารู้ว่าเป็นพี่ซื้อให้ มันคงปาลงพื้นแบบเดียวกับช๊อกโกแลตคราวนั้นล่ะมั้ง....ไม่ดิ...อาจฉีกๆก่อน แล้วปาลงถังขยะเลยก็ได้ ปาลงพื้นเดี๋ยวถูกปรับ 2,000 ฮ่ะๆๆ"
"พี่ยังตลกได้อีก....พี่เอ...หนูขออะไรพี่อย่างซิ"
"อะไรเหรอ"
"ไม่ๆพี่ตอบมาก่อนว่าได้"
"หืมมม แพงไปพี่ไม่มีเงินซื้อให้หรอกนะ"
"โหย...พี่ก็"
"ไหนๆบอกมาก่อน จะขออะไร"
"ขอบ้านพร้อมที่ดิน เงินสักห้าแสน ทองสักยี่สิบบาท"
"อืมม.....นี่เรียกสินสอดเหรอ"
"ฮ่ะๆๆๆ....." พลอยหัวเราะชอบใจ
"พี่เอ....พาหนูไปทานข้าวหน่อยซิ....ไปเดินเล่นกัน ไปดูหนังก็ได้"
"รอว่างๆก่อน ไม่ดิ รอว่างตรงกันก่อน"
"ได้ๆ"
"หนูไม่รังเกียจพี่เหรอ....พี่เคยชอบว่านนะ" ผมพูดอ้อมๆ ไม่อยากพูดว่า ชอบผู้ชายด้วยกัน
"ไม่เลย ชอบ น่ารักดี"
"เหรอ"
"ใช่แล้ว....แล้วก็....หนู Add ว่า 'กำลังคบกับ' มาให้พี่แล้วนะ กดรับด้วย"
"อื่อ ได้ซิ"
"งั้นหนูไม่กวนพี่ล่ะ"
"ฝันดีๆ"
"พี่ก็ฝันดี...อย่าลืมฝันถึงหนูด้วย"
"อ่ะ...อืมๆ" จริงๆกับว่านถามว่าอยากเลิกไหม...
หลายๆคนอาจเบื่อว่าผมมันอะไรนักหนากับอิแค่คนๆเดียว ทำไมต้องใส่ใจมากมายขนาดนั้น อย่างที่ผมบอกไป....กับว่าน...ผมไม่ได้คบน้องแค่เรื่องบนเตียง ถ้าจะแค่เรื่องบนเตียงกับเด็กชายหน่ะเหรอ....สำหรับผมมันง่ายมากๆถ้าจะหา แต่ประเด็นคือ....ผมรักว่านจริงๆ ไม่ใช่รักแค่เพราะเค้าเป็นเด็กชาย แต่รักเค้าที่เค้าเป็นเค้า ถึงเค้าจะโตกว่านี้ผมก็ยังรักเค้าอยู่ดี พเราะงั้นถ้าคุณรักใครมากๆจนมองข้ามเรื่องบนเตียง และ เห็นเรื่องของคนที่คุณรักมีคุณค่ามากกว่าเรื่องของตัวเองเมื่อไหร่....คุณก็จะเข้าใจ ว่าทำไมผมถึงยังใส่ใจว่านอยู่จนถึงตอนนี้....สำหรับผม...แค่ว่านหายใจผมก็ยังใส่ใจเลย.....
วันนี้ผมไม่ได้โพสอะไรที่สื่อถึงว่านใน FaceBook ตามที่หลายๆความเห็นแนะนำแล้วนะครับ แต่่ว่านก็ยังเปิดเพลงอยู่เหมือนเคย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
