พี่เก่ง กับ น้องตี๋ ตอนที่ 10
พี่เก่ง กับ น้องตี๋ ตอนที่ 10
พี่ตั้มคุยกับผมทุกวันผ่าน ICQ เขาบอกว่าเขามีแฟนแล้ว แฟนเค้าเป็นคิง เรียนที่มหาวิทยาลัยสีเขียว แล้วแฟนเขาก็มาคุยกับผมผ่านเน็ตเหมือนกัน เค้าบอกว่าผมโชคดี ที่พี่ตั้มอยากเลือกผม ไม่เลือกเค้า ผมก็ปลอบใจเค้าว่า อย่าคิดมาก นั่นเป็นความรู้สึกครั้งแรกที่ผมตื่นเต้นมาก กับการที่ได้คุยกับผู้ชายมากหน้าหลายตา จากการคุยผ่านเน็ต ก็กลายเป็นผ่านโทรศัพท์ ผมกลายเป็นคนที่มีโทรศัพท์เข้ามาหาผมบ่อยมาก มันทำให้ผมมีความรู้สึกเหมือนเป็นราชา กูก็มีเสน่ห์ มีคนมาชอบกูเยอะนะเนี่ย มีสนมมาล้อมรอบมากมาย ประมาณนั้น คึกเหมือนโคถึกเลยครับช่วงนั้น
เวลาที่ผมจะคุยโทรศัพท์ ผมก็กลัวไอ้ตี๋มันจับได้ ผมยอมรับเลยครับว่าในตอนนั้น ผมลืมไปหมดแล้ว ที่ผมเคยพูดไว้ให้ไอ้ตี๋มันเชื่อใจผม มันก็ยังทำตัวน่ารักกับผมเสมอต้นเสอมปลาย ไม่มีบกพร่องสักอย่าง แต่เพราะอะไร ทำให้ความสัมพันธ์ของผมกับไอ้ตี๋เปลี่ยน ...
ฉันหรือเธอ ที่เผลอใจ .. เวลาที่ไอ้ตี๋ไม่อยู่ พี่ตั้มมักจะโทรมา บางทีก็คุยเซ็กส์โฟนกับผมจนผมจินตนาการกระเจิดกระเจิงน้ำแตกแหลกราน พอไอ้ตี๋มันกลับมาจากชมรม ผมก็แก้ตัวมันไปว่า คิดถึงมันต้องว่าวออก ในวันนึงผมก็ตัดสินใจเจอพี่ตั้ม
พี่ตั้มน่ารักกว่าที่คาดการณ์ไว้อีก ขับรถมารับผมที่สุดซอย ผมเลือกเอาวันที่ไอ้ตี๋มันไปชมรม ในใจก็กลัว แต่อีกใจนึงก็อยาก
-สวัสดีครับพี่ตั้ม-
*น้องเก่งน่ารักกว่าที่พี่คิดนะครับ*
-พี่ตั้มก็หล่อมากเลยครับ- คนอะไรน่ารักเป็นบ้า ทั้งสุภาพทั้งเอาอกเอาใจ วันนั้นเราไปทานอาหารเวียดนามที่ร้านไกล้ ๆ รสนิยมดีซะด้วย .... ทำไมมันดีไปหมดเลยวะ ตี๋เอ้ย .. อ่านถึงตอนนี้แล้วอย่าเพิ่งร้องนะลูก รออ่านให้จบก่อนน้า .... แข็งใจนิด ฮือ ๆๆๆๆๆ เก่งขอโทษ
-พรุ่งนี้วันอาทิตย์ พี่มารับไปเที่ยวนะครับ-
*ได้ครับ สัก 11 โมงละกันนะครับ เจอกันที่ เดอะมอลล์ท่าพระนะครับ*
-แล้วโทรหากันครับ- ไม่พูดเปล่าเอามือผมไปจูบอีก ส่งสายตาหวานเยิ้มแทบละลายมาที่ผม
ผมยิ้มหวานให้พี่ตั้มก่อนจะเดินสกิ๊ป ๆ ลัลล้า ส้นตีนติดสปริงขึ้นตึกไป
*ไปใหนมาอ่ะ ไม่โทรบอก มือถือก็ไม่เปิด ดูสิรอกินข้าวด้วยกัน วันนี้ซื้อของโปรดมึงมาด้วยนะ น้ำพริกกะปิกับปลาทูทอด มีชะอมชุบไข่ด้วยนะ ป้าคนขายหน้าถาบันถามหามึงด้วยแน่ะ*
*เดี๋ยวกินเลยละกันนะ ไปล้างมือมาก่อนด้วย* ออกคำสั่งเหมือนเมียเลย .. ก็เมียนั่นล่ะ
คุณ ๆ เคยรู้สึกใหมครับ ว่าอาการ “คอแข็ง” มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร ... ไม่ใช่ว่าอิ่มมาก จนกินไม่ได้ แต่ผมกลืนข้าวแต่ละคำลงปากด้วยความลำบากยากเย็นยิ่ง
*ไม่สบายเหรอ เงียบเหมือนมวป่วย ใหนดูซิ* มันเอื้อมมือมาแตะหน้าผากผม
*อืม ตัวร้อน ๆ นะ รุม ๆ ไม่ต้องอาบน้ำหรอก เดี๋ยวกินข้าวแล้วกูจะเช็ดตัวเปลี่ยนชุดนอนให้*
*กินข้าวซะ*
ผมพูดอะไรไม่ออกสักคำ ..... ไม่มีคำอธิบายว่าทำไม ... ที่ตัวร้อนสงสัยว่า ผมจะรู้สึกผิดมาก จนธาตุไฟมันแตกซ่านไปแล้ว กินเสร็จผมจะล้างจานเก็บจาน
*ไปนอนรอบนเตียงไป เดี๋ยวกูทำเอง แล้วจะตามไปเช็ดตัวให้*
และแล้วมันก็วาง ๆ ไว้อย่างนั้นล่ะครับ ยังไม่ทำความสะอาดอะไรเลย มันคงจัดลำดับแล้วว่า ผมสำคัญกว่าจานที่ยังไม่ได้ล้าง มันเข้าไปในห้องน้ำแล้วเอาผ้าชุบน้ำกับกะละมังมาวางข้างเตียง มันเอื้อมมือไปหยิบยามาให้ผม 1 เม็ดครึ่ง เพราะผมเป็นคนที่ทานยาแก้ไข้ทีละ 2 เม็ดไม่ได้ จะชักเอาได้ง่าย ๆ เพราะเกินขนาด ผมรับมากินแบบหุ่นยนต์ สับสนไปหมดแล้วว่าที่กูกำลังทำ มันผิดหรือมันถูกวะเนี่ย มันถอดเสื้อผ้าผมออกหมดแล้วเช็ดตัวให้
*ดูซิ เจี๊ยวหดแบบนี้ เดี๋ยวหนีมีผัวใหม่ดีกว่าม้าง..* มันพูดไปพลางเช็ดตัวไป ผมไม่รู้จะตอบสนองคำพูดนี้ยังไงได้แต่เฉย ๆ
*เอ้า เสร็จแล้ว เดี๋ยวห่มผ้าให้ พัดลมต้องเปิดส่ายแบบนี้ อากาศจะได้ถ่ายเท*
แล้วผมก็เห็นมันเอาจานชามไปทำความสะอาด ทำความสะอาดบ้านและซักผ้าทั้งของผมและของมัน ผมน้ำตาจะไหลออกมาดื้อ ๆ ตอนที่มันซักกางเกงในของผม มันจะจัดไว้ในตู้เสื้อผ้าว่าตัวใหนใส่วันใหน วันพรุ่งนี้ใส่อะไร ทุกวัน ๆ เหมือนกัน ต่างที่ว่าวันนี้ ผมไม่ได้ลุกขึ้นไปช่วยมันเลย ไม่ได้แกล้งเอาฟองผงซักฟอกป้ายจมูกมัน หรือว่ามันแกล้งเอาน้ำซักผ้าวิด ๆ ใส่ผม มันหันมามองผมเป็นบางครั้ง คงอยากรู้ว่าผมจะหลับหรือยังด้วยความเป็นห่วง วิทยุทีวีก็ไม่เปิด มันคงกลัวรบกวนผมนอน ผมสับสนมาก เลยหันหลังให้มันซะ
มีโทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องมัน ผมไม่หลับจึงได้ยินมันคุยเบา ๆ น่าจะเป็นไอ้เม่น บอกว่าเพื่อนที่โรงเรียนเก่าจะบวชตอนสิ้นเดือน ไอ้ตี๋ไปได้หรือเปล่าประมาณนั้น แล้วเห็นพูดเกี่ยวกะผมว่า ผมไม่ค่อยสบายนอนหลับไปแล้ว ต้องพูดเบา ๆ เดี๋ยวเก่งจะตื่น ได้ยินว่า มันจะถามผมก่อนว่าจะกลับด้วยกันมั้ยแล้ววางสายไป
ผมหลับไม่ลง .... แต่แกล้งหลับตา มันคงทำอะไรเสร็จแล้วนอนลงข้าง ๆ ผม มันเอื้อมมือมาแตะหน้าผากผมอีกครั้ง ผมได้ยินมันสวดมนต์อ้อนวอนกับพระเจ้าเบา ๆ ว่า ขอให้เก่งหายป่วยและคุ้มครองคนที่ตี๋รักทุกคน โดยเฉพาะเก่ง แล้วอะไรอีกไม่รู้ มันพูด เอเมน แล้วปิดไฟ
ผมโอบมันเข้ามาซุกที่หน้าอกผม รู้สึกร้อนวูบวาบยังไงไม่รู้ .... คนบาป นรกจะต้อนรับมั้ยเนี่ย ว่าแล้วผมก็เริ่มสวดมนต์บ้าง ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอพระองค์ได้ทรงโปรดยกโทษให้กับบาปผิดของข้าพระองค์ สวดมนต์ไปไม่รู้กี่จบแล้วผมก็หลับไป
วันรุ่งขึ้น ผมตัดสินใจแล้วว่า ผมจะต้องบอกพี่ตั้มว่า เราคงไม่สามารถสานสัมพันธ์กันได้อีกแล้ว เพราะเราทั้งคู่ ต่างก็มีคนที่เรารัก และคนที่รักเราอยู่แล้ว กลับไปหาคนคนนั้นกันเถอะ
หลายคนคงนึกในใจว่า ทำไมผมไม่ตัดหางปล่อยวัดไอ้พี่ตั้มไปเลย แต่ผมก็อยากให้เกียรติพี่ตั้มเค้านะ เค้าก็ไม่ได้ผิดอะไร ผมคิดดูแล้ว สิ่งที่ผมเผลอใจใฝ่ปอง มันอาจเป็นแค่เรื่องฉาบฉวย เพราะเรายังไม่ได้คบกันถึงนิสัยใจคอ ไม่เหมือนผมกับไอ้ตี๋ เคยมีความรู้สึกนี้ใหมครับ “มองตาก็รู้ใจ” ผมจึงออกไปตามนัด บอกไอ้ตี๋ว่า จะไปเอาขนมที่ร้านอานนท์มาให้กิน
ที่ร้าน A&W ผมสั่ง Root bear float ของโปรดไอ้ตี๋มากินย้อมใจ
-พี่ตั้มครับ ผมว่าเราควรเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน โดยไม่ต้องมีเรื่องเซ็กส์เข้ามาเกี่ยวข้องดีกว่ามั้ยครับ เพราะเราทั้งคู่ก็มีคนรักแล้ว-
*ไม่ต้องคิดมากหรอกครับน้องเก่ง พี่น่ะโตแล้วนะ พี่เข้าใจ*
*เดี๋ยวพี่ไปส่งเราละกันกินเสร็จ แต่ไปแวะเอาที่ชาร์ตแบตออกจากโทรศัพท์พี่ที่คอนโดก่อนนะครับ กลัวระเบิด*
-ได้ครับ ไม่มีปัญหา- ผมโล่ง เหมือนยกภูเขาออกจากตูด โทรหาไอ้ตี๋มันหน่อยดีกว่า ผมบอกว่าไม่เกิน 1 ชั่วโมงผมจะกลับแล้ว มันบอกรีบมาเร็ว ๆ จะซื้อส้มตำกับหนมจีนมารอ ให้โทรบอกก่อนเข้ามา
*น้องเก่งไปห้องพี่ก่อนนะ ใหน ๆ ก็มาแล้ว* นี่มันอ่อยกูแหง ไม่ไปเสียเชิงชายแย่
ความรู้สึกหมา ๆ เริ่มเข้ามาอีกที เมื่อตอนขับรถ ไอ้พี่ตั้มจงใจเอามือมาวางที่หน้าขาผมตลอด แต่มันไม่ได้รุกมาวางบนดอหรอกนะครับ ตอนนั้นผมคิดว่า Kผมเริ่มลุกอีกแล้ว เพราะมันแปลกกลิ่น
พอปิดประตูห้อง ไอ้พี่ตั้มจับผมกอดแล้วเอามือจับที่Kผมทันที ผมมันพวกไวไฟอยู่แล้วเลยต้องสนองสักหน่อย แต่ในใจก็คิดว่า กูต้องปิดไอ้ตี๋ให้มิด พี่ตั้มมันถอดกางเกงผมไปกองที่หัวเข่า แล้วก้มลงไปเลียKผ่านทาง กกน ผม โอ้ย เสียวสุด ๆ ในแปลกที่แลกทางนี่ครับ จากนั้นเข้ารูด กกน ผมลงไปที่เข่า กระดอชี้หน้าพี่ตั้มเลยครับ ดูสีหน้ามันพอใจมาก ผมบอกว่า อย่าดีกว่าครับพี่ อย่างที่ผมบอก มันตอบว่า บ๊วบ บ๊วบ บ๊วบ ลีลามันดีมากเลยครับ ผมต้องแอ่นกระดอให้ ผมเปลี่ยนไปนั่งที่พนักโซฟา ดูสิ รองเท้า กางเกงยังไม่ได้ถอดเลย ความเงี่ยนมันขึ้นหน้าจนมัวเมาแล้วครับ เอาอะไรมาฉุดก็ไม่สามารถสำนึกผิดชอบชั่วดีแล้ว พี่ตั้มใช้ปากเก่งมาก เก่งกว่าไอ้ตี๋ซะอีก สงสัยมันจะเชี่ยว ไอ้ตี๋มันก็มีผมคนเดียวนี่นา
ผมแอ่นระแน้ให้มันดูดครับ เงี่ยนจัด จากนั้นมันหอบ ๆ บอกผม
*อยากสอดใส่หรือยังครับ ไปที่เตียงนะครับ*
-ไม่ครับพี่ เอาให้เสร็จตรงนี้เลย* เงี่ยนแล้วครับ เอาไว้ทีหลัง จะออกแล้ว
ผมเร่งกระเด้าใส่ปากพี่ตั้มอย่างแรงราว ๆ 20 ครั้งจะออก ผมถอนKออกมา แล้วชักว่าวรดหน้ามันเลย ออกไม่เยอะ เท่าไหร่ สงสัยเก็บกดด้วยแรงแห่งความกลัว .... ผมกลัวว่าจะทรยศไอ้ตี๋ครับ
*ไปที่เตียงนะครับ*
-ไม่ดีกว่าครับ ผมพอแล้วครับ เท่านี้ก็ผิดที่ผมต้องการจะบอกพี่วันนี้มากแล้วนะครับ-
*ไอ้เหี้ย แม่งเล่นตัว ให้เอาดีดี ไม่เอา มึงว่ามึงหล่อขนาดใหนวะ* มันพูดเหี้ยเลยเหรอเนี่ย ไอ้สัด ไม่ใช่กูจะเอาใครก็ได้ กูไม่ใช่คนขายตัวนะ คนอย่างกูต้องมีความรักเว้ย ถึงจะตามมาด้วยเซ็กส์ (นิยายมั้ย) เลือดขึ้นหน้ามาก ๆ มันคงคิดว่าผมจะหื่นเอามันไปเอาต่ออย่างสะใจ ผิดครับ ไม่ใช่นิสัยของผมนะ ผมดึงกางเกงในกับกางเกงขึ้นเรียบร้อยแล้วมันยืนจ้องหน้าผมแบบไม่พอใจ ปากก็บ่นแบบสาวมาก ๆ คำที่ใช้ก็ตลาด ๆเหมือนคนชั้นต่ำ ไม่เหลือมาดผู้ดีอีกเลย ผมเลยเรียกมันเบา ๆ
-พี่ครับ- มันเงยหน้าขึ้นมอง
ผมกำหมัดแล้วสวนเข้าไปที่หน้ามันอย่างแรง เท่าที่ผมคิดได้ว่า สุดชีวิตของผมจะแรงได้กับคนถ่อย ๆ เชี่ย ๆ คนนึง ตามด้วยถีบมันจนมันลงไปกองพังพาบกับพื้น
ผมรีบวิ่งออกมากห้อง ได้ยินมันร้องโอดโอย ไม่สนแล้วผม ผมจะรีบกลับไปหาไอ้ตี๋มัน ...
ผมเรียกแท้กซี่อย่างเร็ว พอถึงห้อง ... ไอ้ตี๋นั่งดู TV อยู่
*อ้าว ใหนบอกจะเอาขนมมาให้ไง ไม่โทรมาด้วย จะได้ซื้อส้มตำมาใว้*
ผมไม่ตอบเดินเข้าไปจับประกบปากมันทันที ผมห่ามสุด ๆ แล้ววันนี้ ท่าทางไอ้ตี๋มันก็มีความสุขมากที่ผมจับมันเอาอย่างแรง ทุกอย่างป่าเถื่อนมาก ผมระบายลงที่มันทั้งหมด จนเสร็จสิ้นไปในที่สุด
*เก่งเป็นไรไปหรือเปล่า ไม่พูดอะไรบ้างล่ะ*
ผมลุกนั่งแล้วจับมันเข้ามากอด
-ขอโทษ-
*ขอโทษเรื่องอะไร*
-ไม่ได้เอาช๊อกโกแลตขาวร้านอานนท์มาด้วย- แหลอีกแล้วกู ใครจะกล้าบอกว่าไปหาชู้มา
*ไม่กินแล้วช๊อกโกลตขาว จะกินครีมขาว ๆ แทน* แน๊ เมียกู น่ารักเกินใคร
-ฮือ ๆๆๆๆๆ เก่งรักตี๋มากเลยรู้มั้ย- ร้องให้อีกแล้ว ร้องให้บ่อยจังตั้งต่มาอยู่ กทม เนี่ย
*ทำไมเมื่อก่อนไม่อยากบอก* เชี่ย เอาไงแน่ บอกก็ว่า ไม่บอกก็บ่น
-จะบอกทุกวันเลย- กูจริงจัง และจริงใจน้า....
-กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง วันละสามเวลา พอใจมั้ย-
*ไม่อ่ะ ต้องทำอย่างอื่นด้วย*
ว่าแล้ว มันก็ได้กินส้มตำจริง ๆ เพราะผมเล่นตำซะจนมันขาถ่างอีกสองสามวัน ..... จำไว้ครับ คนเรา มักจะเห็นคุณค่าของสิ่งที่อยู่ไกล้ตัว เมื่อในเวลาที่อาจจะสายเกินไป คุณล่ะครับ ให้ความสำคัญกับคนที่คุณรัก เพียงพอหรือยัง เป็นกำลังใจให้ทุก ๆ คนนะครับ
มีต่อครับ ..... ยังไม่จบนะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
