ตอนที่ 5 กลับ
เสียงทีวีดังลั่นปลุกน้องให้ตื่นขึ้นเมื่อย่างเข้าสู่ราตรีกาลระยะหนึ่งแล้ว...
พยายามลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เพราะตื่นขึ้นมาทำธุระส่วนตัวตอนเย็นๆไปแล้ว พอกลับมาหลับต่อมันเลยเหมือนจะนอนไม่พอ อยากหลับต่อแต่ทนหลับกับเสียงดังนั้นไม่ไหว
“น้องฐายังง่วงอยู่เลยค่ะ ขอนอนอีกนิดไม่ได้เหรอ...” น้องฐาต่อรองเสียงง้องแง้ง
“สองทุ่มกว่าแล้วค่ะ พี่เลทให้ตั้งสิบนาที” ขอบพระคุณยิ่งค่ะคุณพี่...
น้องฐาลืมตาตื่นมาพบรอยยิ้มหวาน ของพ่อค้าตับ...แอบกลืนน้ำลายกับของข้างกายที่ตระเตรียมมาวาง
ถุงยางอนามัยหลายกล่อง เจลหล่อลื่นยี่ห้อหนึ่ง (ถ้าอยากให้ใส่ชื่อยี่ห้อลงไป น้องฐาขอค่าโฆษณาด้วยค่ะ)
มือปลาหมึกของคุณพี่โต้งลากไล้ไปตามร่างอรชรอ้อนแอ้นราวไม้เสียบผีเอ๊ยดังกินรีของน้องฐาอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากอุ่นไล่ระเรื่อยตามผิวเนื้ออ่อนนุ่มจนไม่ไหวจะนอน
ตื่นก็ได้!! ตื่นมันทั้งพี่สาวน้องชายนี่ล่ะ !!
และแล้วคุณพี่ก็โอ้โลมปฏิโลมรับขวัญน้องไปชุดใหญ่ ยังดีมีอะไรๆ มาช่วยให้ช่องทางมันลื่นๆ เข้าง่ายกว่าเก่าหน่อย จากนั้นก็ตามเดิม เสิร์ฟตับกันอีกรอบ แต่ตอนนี้...มันเป็นตับฉบับบุฟเฟ่ท์ค่ะ....
น้องฐารอดพ้น ผ่านคืนหฤโหดนั้นมาได้อย่างไร ไม่อยากจะเล่า ขอให้มันเป็นเพียงพายุโหมครั้งยิ่งใหญ่ผ่านมาและผ่านไป ขออย่าได้ติดใจซักถาม เอาเป็นว่าคุณพี่โต้งทำให้น้องฐาแอบคิดว่าพี่ท่านไม่ได้กำลังเรียนอยู่ แต่เพิ่งจะลงจากเรือที่ออกทะเลไปนานนับปี เลยมิได้ยลโฉมชะนีและหมู่กะเทย ไหนๆ ก็ได้มีโอกาสแล้ว เลยเอา...ให้คุ้มเลยประมาณนั้น โรงแรมม่านรูดมันโลวคลาสไปนิด และแคบไปหน่อย เลยวนเวียนไปไหนไม่ได้ไกลนัก นอกซะจากเตียง ห้องน้ำ โต๊ะกินข้าว แม้แต่พื้นห้อง ... ท่าไหนทำได้ก็ได้ทำ... ที่จริงแล้วน้องฐาเหนื่อยมาก แต่เป็นคนขี้เกรงใจ พอเสร็จสมแล้วว่าจะนอนพักสักหน่อย หลับไปได้นิดนึงคุณพี่ก็จะมาคลอเคลีย นาเนีย เอ๊ยนัวเนียอีก น้องฐาเงยหน้าขึ้นทำหน้าตาน่าสงสารใส่ อีกฝ่ายกลับส่งสายตาน่าสงสารกว่ากลับมาแล้วถามว่า
“อ้าว หมดแรงแล้วเหรอคะ” ถามไปก็ลูบไล้ไปตามร่างกายเรื่อยๆ ยิ่งลากนิ้วจากสะดือเลยต่ำลงไปยังจุดยุทธศาสตร์ด้วยแล้ว อ๊า.....
อยากจะบอกว่าน้ำน้องจะหมดตัวแล้วนะ อยากจะบอกว่า พอเฮอะ ....แต่ว่า....มันเริ่มๆ จะมีอารมณ์อีกแล้วอ่ะ แง้ๆ.....
“ยังค่ะ” ตอบไปทั้งๆ ที่เหนื่อยมาก
“แหมน้องฐานี่น่า....รักจริงๆ เลยค่ะ” ค่ะ.... น่ารักรอบที่เท่าไรแล้วคะ??
และแล้ว....ก็เลยตามเลย...ปล่อยให้อีกฝ่ายเรียกร้อง ตักตวง ต่อไปโดยไม่ขัด
ค่ะ แล้วก็ได้กินตับฉบับ nonstop จนแทบจะกระอัก... คำสุดท้ายที่ได้ฟังก่อนจะได้นอนหลับสนิทโดยไม่มีการก่อกวนเมื่อตอนใกล้รุ่งคือประโยคที่ว่า
“ว้า....ถุงยางหมดซะและ” โถๆ ถ้ารู้ว่าหมดแล้วจะหยุดน้องฐาจะเอามากินซะให้หมด....
เหนื่อยขนาดนี้ หลับเต็มที่อีกยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยก็คงได้ แต่ที่ตื่นเพราะตอนใกล้เที่ยงโรงแรมโทรมาบอกให้เตรียมตัวเช็คเอาท์ค่ะ หนูก็เลยลุกขึ้นเก็บซากถุงยางอย่างอนาจใจ เก็บเสื้อผ้าที่มันระเนระนาดเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ยังอาบไม่ทันเสร็จ พี่โต้งก็เปิดประตูเข้ามาเหมือนเดิมทำเอาสะดุ้งเฮือก
“อาบด้วยคนนะ” ง้า....แอบกลืนน้ำลายเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร ขยับกายออกห่างกะอาบน้ำแบบตัวใครตัวมัน คุณพี่โต้งขยับมาใกล้ลูบแขนน้องด้วยมือใหญ่เต็มไปด้วยฟองสบู่ น้องฐาใจเต้นตึกตัก ด้วยกลัวตับฉบับส่งท้าย...
“มาๆ พี่ถูสบู่ให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ น้องอาบเองดีกว่า” บอกพร้อมเบี่ยงกายออกห่าง
“อะไร ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อยแค่จะถูสบู่ให้เท่านั้นเอง ไม่ต้องกลัวหรอก พี่ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” ต๊าย.... พูดคำว่า “ไม่ไหว” เป็นกับเค้าด้วยเหรอคะ?
ไม่อยากให้ทำแบบนี้หรอกค่ะ เพราะกลัวตัวเองจะเหลิง แต่ก็ไม่อยากถูกมองว่า “เล่นตัว” ก็เลยปล่อยให้พี่โต้งถูสบู่ให้แต่โดยดี พอน้องอาบน้ำเสร็จคุณพี่โต้งก็เอาผ้าขนหนูเช็ดผมให้แบบลวกๆ แล้วห่อกายหนูไว้เหมือนพันแหนมยัดเสื้อผ้าที่เอาเข้าไปด้วยใส่มือแล้วรุนหลังให้ออกจากห้องน้ำมา ส่วนพี่โต้งอาบน้ำเองคนเดียว
ก่อนจะเดินออกจากห้องพัก น้องฐายืนรอพี่โต้งอยู่ตรงหน้าประตู พี่โต้งเดินมาจะบิดลูกบิด หนูเงยหน้าขึ้นมองพี่เขาจนปวดคอ แล้วเอ่ยว่า
“พี่คะ อะไรติดแก้มก้มลงนิดสิคะ” พี่โต้งเลิกคิ้วนิดหนึ่งแต่ก็ยอมก้มลงมาแต่โดยดี
หนูจรดริมฝีปากที่แก้มของพี่เขาแผ่วเบารวดเร็ว ฉาบฉวย พร้อมรอยยิ้ม
“หึ..” หัวเราะในลำคอเล็กน้อยแล้วถามมา “สรุปว่าแก้มพี่ติดอะไรเหรอ”
“แก้มพี่ไม่ติดอะไรหรอกค่ะ น้องตาฝาดไปเอง” หนูตอบแล้วเป็นฝ่ายเปิดประตูห้องออกไปพบแสงแดดเป็นครั้งแรกในรอบสองวัน
พี่โต้งเป็นฝ่ายไปจัดการเรื่องค่าห้อง
“แชร์กันไหมคะพี่” น้องฐาถามอายๆ ที่ถามเพราะคนที่ลากพี่เขามาเป็นหนูเอง
“ใครที่ไหนเขาให้สุภาพสตรีออกค่าโรงแรมล่ะคะ ถามแบบนี้หยามกันชัดๆ”
อร๊ายยยยยยยยยยยย เกิดมาเพิ่งมีคนพูดว่าหนูเป็นสุภาพสตรีคนแรกเล้ย.... ปลื้มๆๆ
หลังจากพี่โต้งเช็คเอาท์เสร็จ เราเดินออกมาด้วยกันที่หน้าโรงแรม
“แล้วรถพี่ล่ะคะ” พี่โต้งถามขึ้น ตั้งนานเพิ่งจะถามนะ...
“ถ้าไม่ถูกขโมยไปก็คงจอดที่เดิมมั้งคะพี่” น้องฐาตอบทำหน้าซื่อ อีกฝ่ายเหล่ตาที่อ่านได้เลาๆ ว่า กวนตีน!! มาให้แล้วถอนใจอย่างปลงๆ
“แล้วรถเราล่ะ”
“ไม่ได้เอามาค่ะ จอดอยู่ที่หอ”
“แล้วพาพี่มาได้ไงเนี่ย”
“พาขึ้นรถเพื่อนมาค่ะ”
“ช่างมีความพายามดีจริงนะ” เหมือนจะประชดนิดๆ
“งั้น นั่งวินไปที่ร้านแล้วพี่ค่อยขับรถไปส่งน้องดีไหม”
“อย่าดีกว่าค่ะ” พี่ขา ให้ซ้อนท้ายอัดกันไปสามคนสงสารก้นน้องบ้างอะไรบ้าง พี่โต้งทำท่าคิดก่อนจะพยักหน้า
“งั้นแยกกันตรงนี้” พี่โต้งว่า แล้วโบกวินที่ขับผ่านมาพอดี น้องฐามองหน้าคุณพี่แล้วยืนนิ่ง คิดว่าพี่เขาจะไปก่อน
“น้องน่ะ ขึ้นรถสิคะ” น้องฐาพยักหน้าและขึ้นรถพี่วินค่ะ
“ไปหอ..มอ...เท่าไรครับ” พี่โต้งถามพี่วิน
“....บาท”
“พี่ไม่ต้องทอนนะครับ แต่ช่วยขับช้าๆ นิดนึง” พี่โต้งยื่นธนบัตรใบละหนึ่งร้อยให้พี่วินค่ะ แล้วหันมามองหน้าน้อง
“น้องฐากลับหอดีๆนะครับ แล้วว่างๆโทรหาพี่บ้างนะครับ”
“ค่ะ ได้ค่ะ” น้องฐารับคำด้วยเสียงหวาน โบกมือบ๊ายบายพี่โต้งเมื่อพี่วินออกรถมา น้องฐายิ้มร่าอย่างดีใจไม่หาย ที่พี่เขาบอกให้โทรหาได้ ความใจดีหาเปรียบไม่ได้เหล่านั้น มันน่าประทับใจเกินทน
แต่เอ๊ะ!! พี่เขาบอกว่าให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับนี่ แล้วทำไม....
หรือพี่เขาเกิด “ติดใจ” เราขึ้นมา น้องฐาเริงร่าราวกระดี่ได้น้ำพร้อมบางอย่างที่ตามมาขัด
บอกให้โทรหา แต่เบอร์น่ะ ให้มาแล้วเรอะ??
ฮือ.....ชีวิตมันเศร้า น้องฐาเศร้า....
บทสนทนาก่อนหน้านั้นย้อนกลับเข้ามาในหัว ราวกับอัดไว้
“หนูไม่บอกมันหรอกค่ะ จริงๆ หนูจะรูดซิบปากให้สนิท เก็บเป็นความลับกับตัวจนวันตายเลย พี่ไปจีบมันอีกได้เลย หนูไม่ขัดขวางสักนิด”
“ถ้าปากโป้งแล้วพี่รู้นี่โทษหนักนะครับ”
“แล้วคืนนี้ถือว่า สนุกกันเฉยๆ นะครับ ไม่ผูกมัดเป็นเจ้าของกันและกันนะครับ”
“ค่า...แน่นอน”
“ตกลงตามนี้ไม่ผิดคำพูดนะครับ”
พี่เขาชอบ “อีกิ๊ง” และอยากจีบอีเพื่อนสวยนั่นไม่ใช่เรอะ? แล้วทำไมถึงดีกับเรานักล่ะ
หรือเพราะเราเป็น... “เพื่อนกิ๊ง” เลยต้องสร้างภาพให้ดูดี
หึ!! พอเถอะ จะหาผู้ชายที่ไหนมาจริงใจกับกะเทยอย่างเราน่ะ ไม่มีหรอก ยิ่งหวังสูงตกลงมาก็ยิ่งเจ็บ!!!
น้องฐาก็ได้แต่ระลึกว่า เป็นอีกหนึ่งวันที่ไม่มีค่าและความสำคัญอะไร
ก็แค่...เป็นอีกหนึ่งคนที่ผ่านมาและผ่านไป
เฮ้อ~~!! ทั้งที่เพิ่งจะอิ่มหนำสำราญกับการรับประทานตับฉบับพิเศษกันไปแท้ๆ
แต่ทำไม....ตอนนี้..... น้องฐา....ปวดตับจัง!!!
.....................................
เป็นเรอื่งสั้นที่นับวันมันจะยาว....ขึ้นทุกทีๆ ฮา
ตั้งแต่พรุ่งนี้ นิจะย้ายไปไปต่างจังหวัดค่ะ เน็ตก็เลยใช้แอร์การ์ดความเร็วต่ำ
นิยายจะพยยามมาอัพนะคะ
ขอความกรุณา ใช้อีโมชั่นกันน้อยๆนะคะ เพราะเวลามาอ่านเม้นนิกลัว เน็ตอืดๆมันโหลดอีโมชั่นไม่ขึ้นค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1224209 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก