ตอนนี้ไม่มีอะไรมากนอกจากความรั่ว ฮาๆ
ขอลงขัดตาทัพไปก่อน แล้วจะมาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นี้ .....................................................
ตอนที่ 27 ข้อความปริศนา
น้องฐากำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าตึกค่ะ....รู้สึกได้ถึงสายลมเย็นๆ พัดมาจนเส้นผมยาวสลวยสวยเก๋ปลิวสะบัดสยายเหมือนนางเอกโฆษณาแชมพูสระผมยี่ห้อใดยี่ห้อหนึ่ง ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วน้องฐาอยากให้ฝนตกลงมามากกว่าจะได้นั่งเศร้าทำเอ็มวีได้สะดวกๆ หน่อย
หือ... สงสัยเหรอคะว่าน้องฐาเศร้าเรื่องอะไร จะอะไรซะอีกถ้าไม่ใช่เพราะความงี่เง่าของคุณพ่อค้าตับทำให้น้องหงุดหงิดเหลือประมาณ
เฮ้อ.....ปวดประสาท....ถอนใจยาว แล้วค่อยๆ ก้าวไปที่ริมๆ ตึก มองลงไปด้านล่างเห็นผู้คนมากมายเหมือนฝูงมด แล้วน้องฐามาทำบ้าอะไรตรงนี้เนี่ย อาการกลัวความสูงกำเริบเสิบสานจนอยากเป็นลมหน้าคะมำเสียเต็มประดา
เวลาอยู่บนยอดตึกแบบนี้แล้ว.... คิดถึงกลอนบทหนึ่งเลย
อยากตะโกนดังๆ ให้ลั่นโลก
อยากจะโบกโบยบินให้ทั่วฟ้า
จึงปีนไป บนตึกสูง ตระหง่านตา
สมน้ำหน้า สะดุดขา ตกมาตาย!! (ที่มา : หักมุมมัดยิ้ม...ขายหัวเราะ)
เสียงเพลง Mr. Taxi (SNSD) ดังขึ้นขัดอารมณ์ หนูหันซ้ายหันขวามองหาที่มาของเสียง จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของหนูเอง ....
ว่าแต่โทรศัพท์หนูอยู่ไหนเนี่ย....ค้นจนทั่วตัวแล้วก็ไม่เจอ โทรศัพท์หนูอยู่ไหนค้า?
อร๊าย.... ทำไมโทรศัพท์หนูมันไปลอยอยู่นอกตึกได้ล่ะ
เอ๋..... ถ้ามีเรื่องเหลือเชื่อพิลึกพิลั่นแบบนี้แสดงว่า... นี่คือความฝันสินะ...
หนูยิ้มที่มุมปากยื่นมือไปคว้าโทรศัพท์ที่ลอยคว้าง จนตัวลอยออกไปนอกตัวตึก
น้องฐาพยายามตะเกียกตะกายว่ายอากาศท่าฟรีสไตล์และผีเสื้อ ถ้าเป็นความฝันจริงหนูก็น่าจะบินได้สิ!!
และแล้ว.....ฟืด......วืด......ตุบ!! แอ้ก!!! แว้กกกก ช่วยด้วยกะเทยตกตึก!
ฝันบ้าอะไรเนี่ยทำไมเจ็บ.... แล้วก็อึดอัดขยับตัวไม่ได้เหมือนโดนผีอำอีกแล้ว...
น้องฐาพยายามดิ้นรนให้พ้นจากพันธนาการที่มองไม่เห็นก่อนจะลืมตาขึ้นพร้อมความชอกช้ำที่ผิวกาย เมื่อมองรอบด้านสันนิษฐานได้ว่า.... อ๊า..... ทำไมซวยอย่างนี้ดันดิ้นตกโซฟาได้!!
“อร๋อยยยยย” ครวญครางอย่างเจ็บปวด พยายามใช้ความสามารถอันน้อยนิดแก้มัดตัวเองออกจากผ้านวมที่ห่อกายตัวเองไว้อย่างกับดักแด้
“ฮ่าๆ คนเรา บอกให้เข้าไปนอนข้างในก็ไม่ไป เป็นไงล่ะดิ้นจนตกโซฟาเลยเห็นไหม” หนูหันไปมองเจ้าของคำพูดซ้ำเติมหน้าหงิก พยายามแหวกดักแด้ เอ๊ย.. ดึงผ้าห่มออกจากกายอย่างรีบร้อน ด้วยความหงุดหงิดที่เสียฟอร์มต่อหน้าต่อตาพี่โต้งแบบนี้
ว่าแต่ก่อนนอนไม่ได้ห่มผ้านี่นาแล้วผ้านวมมาจากไหนเนี่ย... ถ้าไม่ใช่ผีก็คงไม่พ้นคุณพ่อค้าตับตรงหน้านี่แหละที่แอบเอามาห่มให้ตอนหลับแล้ว
ชิ.... ใจดีผิดเรื่องแล้วพ่อคุ๊ณ....ทีเรื่องที่อยากให้ทำก็ไม่ทำ น้องฐาไม่ปลื้มนะคะ ณ. จุดนี้
“ตื่นมาก็หน้าบูดเชียวนะเรา ความดันต่ำเหรอ” พี่โต้งแซวมา ก็นิดนึงนะคะ แบบหนูเนี่ยความดันต่ำแต่ความดันทุรังสูงค่ะพี่ ทีแรกว่าจะขึ้นไปนั่งที่โซฟาตามเดิม แต่พอดีพี่โต้งเดินไปนั่งก่อนหนูเลยถือทิฐิหนักๆ นั่นนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม พี่โต้งแกไม่สนใจหนูแล้วค่ะเปิดทีวีดูการ์ตูนดิสนีย์ช่องเจ็ดซะอย่างนั้น หนูก็พลอยนั่งดูไปด้วยเงียบๆจนจบรายการพี่โต้งจึงปิดทีวีแล้วหันมาถาม
“พี่จะออกไปข้างนอกนะเอาอะไรไหม?” ยังมีหน้ามาถามหาสวรรค์วิมานอะไรอี๊ก...ไอ้ที่อยากได้ก็ไม่จัดให้ ทีอย่างนี้ล่ะจะมาเอาอกเอาใจ คนสวยเซ็งค่ะ
“สงสัยจะอารมณ์ไม่ดีจริงๆ” พี่โต้งพูดเองเออเองอยู่คนเดียว เดินมาทำตัวสูงอยู่ใกล้ๆ หนูสะบัดหน้า สางเปียใส่ซะเลย เชอะหมั่นไส้
“ดี...งอนให้มากๆ งอนให้ตายไปข้างนึงเลยนะ” แน่น้อน ไม่บอกก็ไม่หายง่ายๆ หรอกค่ะ
“เฮ่อ.... เปลี่ยนใจแล้วให้เวลางอนถึงแค่ตอนพี่กลับมาแล้วกัน ถ้ากลับมาแล้วยังไม่หาย เจอดีแน่” มีการขู่ก่อนไปด้วย อร๊ายยยย ซวยแล้ว อีพี่โต้งจะทำอะไรกะเทยบอบบางอย่างหนูคะเนี่ย ง้า.....
เมื่อพ่อค้าตับไปไกลลับตาน้องฐาก็อัพเกรดตัวเองขึ้นมาเป็นเจ้าของห้องทันทีโดยการหยิบรีโมทมาเปิดทีวีดูหน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โอ๊ะหนังจักรๆ วงศ์ๆ เรื่องอะไรเนี่ย....โสนน้อยเรือนงามเหรอ? อุ๊ยตาย ไม่ใช่ค่ะพิกุลทองโชคดีจริ๊ง... ถ้าเป็นเรื่องเกราะเพชรเจ็ดสีมณีเจ็ดแสง เกราะกายสิทธิ์และอื่นๆ เลิกพูดเลย ตอนแรกก็ดูอยู่นะแต่ตอนหลังทำออกมาถี่มาก ไม่กี่ปีทำไปหลายรอบจัด เอามาดัดแปลงเปลี่ยนชื่อเรื่องทั้งๆ ที่พล็อตเดิม ทำออกมาหลายเวอร์ชั่นจัด ดูตั้งแต่เด็กๆ ก็ทำซ้ำซากซะจนแอบสงสัยนิดๆ ว่าช่องเจ็ดเขาได้ลิขสิทธิ์นิยายอยู่แค่นั้นเองเหรอ? (บรรดาเกราะเพชรฯ ปลาบู่ทอง โสนน้อย พิกุลทองนี่ก็เหมือนจะเคยทำ วนเวียนไม่กี่เรื่อง) พอๆ เลิกพล่ามถึงอะไรไร้สาระหันมาดูละครต่อดีกว่า
ระหว่างที่ดูทีวีอย่างติดพัน (สาเหตุที่ไม่อยากดูละครก็เพราะแบบนี้แหละค่ะ ยิ่งเน่ายิ่งชอบ ยิ่งอืดอาดยิ่งติด ไม่รู้เป็นบ้าอะไร) พอตัดเข้าโฆษณาเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น หนูหันไปตามเสียงเห็นมันวางอยู่ที่โต๊ะเล็กๆ ข้างโซฟา
ใครโทรมาน้อ..... ไม่ขึ้นชื่อซะด้วยสิ
“สวัสดีค่ะ” หนูกรอกเสียงหวานอย่างดัดจริต
“แหมเสียงหวานจริงนะมึง กูเองนะยะ” เสียงที่คุ้นเคยตอบกลับมา แค่นั้นหนูก็รู้แล้วแหละค่ะว่าใครโทรมา แต่มิวายกวนโอ๊ยไปตามประสากะเทยขี้เล่น
“กูนี่ใครอ่ะคะ?” จีบปากจีบคอถามกลับไป
“กูก็โอ๋ไงยะ ไม่เจอกันไม่เท่าไรถึงกับจำเพื่อนไม่ได้นะอี.....อก” แกล้งนิดแกล้งหน่อย ด่าซะเสียคนเลย
“อ๊ายยยย หยาบ....คาย......อั้มทนฟังไม่ได้ค่ะ” หนูทำหน้ายี้ใส่โทรศัพท์
“โห....อั้ม..... อ้ำอึ้งอ่ะดิมึงอ่ะ” โอ๋มันยังไม่เลิกด่ากลับมา โถๆ น้องฐาผู้น่าสงสาร ต้องโดนเพื่อนเพศเดียวกันจิกด่าเพราะว่าสวยกว่า น่ารักว่า นิสัยดีกว่า อาภัพแท้....
“ว่าแต่มึงเอาเบอร์ใครโทรมาเนี่ย หรือเบอร์ใหม่”
“เบอร์ใครอะไรเล่า ก็เบอร์เก่ากูนี่แหละ”
“ฮ้า.... เบอร์เก่าแล้วทำไมไม่ขึ้นชื่อล่ะ”
“กูจะไปรู้กับโทรศัพท์มึงไหมว่าทำไมไม่ขึ้นชื่อ เจ๊งกะบ๊งไปแล้วหรือเปล่า”
“บ้า.....เจ๊งอะไรก็คุยอยู่นี่ไง”
“จะไปเอาอะไร 3310 ดึกดำบรรพ์แบบนั้น” โห...อีเพื่อนดูถูกมากค่ะ Nxx เครื่องนี้มันหน้าตาเหมือน 3310 ตรงไหนคะวานบอกหนูที ชิๆ
“ใครบอกกูใช้ 3310 มือถือกูเนี่ยซีเมนรุ่นตู้เย็นหรอกย่ะ” เถียงกลับคอเป็นเอ็นเลยทีเดียวค่ะ ฮุๆ
“แหม....รวยจริ๊ง....มือถือรุ่นพระเจ้าเหายังหามาใช้ได้....เหอะ ยังจะกล้าคุย” เพื่อนสาวบ่นกระปอดกระแปด
“คริคริ..... แล้วมึงโทรมาแต่ไก่โห่มีอะไรหรือเปล่ายะ” พอให้ได้ขำหอมปากหอมคอ รีบคุยธุระดีกว่าจะได้ดูละครต่อ (โถ...ดูไปตอนเดียวเริ่มติดแล้วอ่ะค่ะ เวรกรรม....)
“มึงน่ะเล่นตลกอะไร ถึงส่งข้อความแปลกๆ มาแบบนี้”
“หา.....ใครส่งข้อความไป มึงเมาป่าว”
“ไม่เมา มึงอ่ะแหละส่งมาชื่อมึงขึ้นออกหรา”
“กูไม่ได้ส่งนะ...ข้อความอะไรอ่ะมึง”
“ข้อความคล้ายๆ บอกเลิก”
“บ้า.....กูไม่ได้ส่งแน่ๆ อ่ะ ระบบมันผิดพลาดเปล่าเหมือนเวลาโทรศัพท์อ่ะบางทีสายมันพันๆ กันก็มีนะ”
“ไม่พลาดอ่ะ ลงท้ายด้วยชื่อมึงด้วยอ่ะ”
“ผีหลอกแล้ว.....ไหนมึงลองส่งข้อความมาให้กูดูหน่อย”
“เออๆ เดี๋ยวฟอไปให้ งั้นแค่นี้ก่อนแล้วกันนะฐา เดี๋ยวกูดูพิกุลทองก่อน” อ้าวเพื่อนหนู....ดันดูเรื่องเดียวกันซะอีก
“เออๆ เท่านั้น....” วางสายไปด้วยความงงวยกดโทรศัพท์ดูรายชื่อซิ ทำไมตอนโอ๋โทรมามันไม่ขึ้นชื่อ
เอ๊ะ..... อร๊ายยยยยยยยยยย เบอร์โทรในเครื่องหนู สาปสูญไปแล้วค่ะ หายไปได้ยังไง หนูต้องไปจ้างนักสืบตามคนเหมือนคนหายไหมเนี่ย โฮ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย.....แง้ๆ
เสียงข้อความเข้าดังมาหนูกดดูข้อความจากเบอร์ของโอ๋
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา....
แต่ตอนนี้เราเจอคนที่ใช่กว่า....
ต่อไปนี้ขอให้เราสองคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ
ถา.... ป๊าด......ใครบอกว่าชื่อหนูเขียนแบบนี้ มันอ่านเหมือนกันแต่มันเขียนเหมือนกันซะที่ไหนเล่า
ถ้าไม่มีผีก็คงไม่มีใครให้ต้องสงสัย ตัวการที่ลบเบอร์โทรในเครื่องหนูออกจนหมด แถมยังส่งข้อความปริศนานี่ไปให้อีโอ๋นั้นมันเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก...พี่โต้งคนเดียว!!!
ปิดโหวตแล้วนะคะ
เย้ๆ น้องฐาขายดีมากค่ะ ฮาๆ ตามผลโหวตมีคนซื้อแน่นอน 25 เล่ม ไม่แน่ใจขอดูราคาและความคุ้มค่า 20 คนแต่ยังไม่มีนโยบายตีพิมพ์นะคะ แค่สำรวจความคิดเห็นไปก่อน เพราะเรื่องสั้น (แต่ดันยาวขึ้นเรื่อยๆ) เรื่องนี้ยังไม่รู้ว่าจะจบเมื่อใด พล็อตที่วางไว้ก็มีเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาทำให้ยากแก่การต่อเหลือเกิน แต่ละตอนเลยนานอย่างที่เห็น (ความจริงนิอู้เองด้วยแหละค่ะ ฮ่าๆ 
)
............................
Talk with me (พล่ามๆ อย่างไร้สาระไม่ต้องสนใจก็ได้ค่ะไม่เกี่ยวกับเนื้อหานิยาย )
เข้าไปเล่นในห้องพูดคุยแล้วเจอกระทู้เด็ด ที่คอดๆ จะจี้ใจดำ 
ถ้ามีใครอ่านช่วงที่นิคุยกับผู้อ่านช่วงต้นๆ ของนิยาย จะทราบว่า....นิตั้งใจว่าจะเขียนน้องฐาเพื่อซ้อมเขียนเลิพซีนเอาไว้เขียนในเรื่องของกิ๊ง เลิพซีนที่ออกมามันเลย Nc -18 เพื่อเอาใจแฟนนิยายบางคนที่ไม่ได้อ่านเลิพซีนจากกิ๊ง – กันย์เลย (มีก็น้อยมาก แถมปล่อยให้ค้างบ่อยด้วย แบบว่าเป็นรักใสๆ เลยว่างั้น) แต่ไปๆ มาๆ น้องฐากลับได้รับการตอบรับจากนักอ่านมากกว่าน้องกิ๊งซะอีก... 
ทำให้นิคิดว่า.. แฟนนิยายที่มาอ่านน้องฐามากกว่าอ่านเรื่องของกิ๊ง เพราะนิเขียน NC แรงหรือเปล่า ทำให้พลอยคิดได้ว่านิยายของเรามันมีดีที่ NC อย่างเดียวหรือเปล่านะ (ไม่ใช่ว่านิเขียนได้ดีนะ แต่มันแรงดีเฉยๆ) 
ตั้งแต่ที่เจ๊สองเข้ามาเตือน นิก็คิดว่าจะตัด NC (ของตอนเก่าๆ) ออกไปค่ะ แต่ไม่รู้จะตัดออกยังไง เพราะนิรู้สึกว่าระหว่างฉากนั้นๆ มันมีบทสนทนา มีเนื้อหา เนื้อเรื่องที่ตัดออกไปแล้วมันก็อ่านตอนต่อมาไม่รู้เรื่อง....มันตัดทั้งดุ้นออกไม่ได้ นอกจากจะแต่งใหม่ไปเลย (แอบขี้เกียจ) นิก็เลยไม่ได้ไปทำอะไร
เป็นต้นเหตุให้นิทำโพลออกมาค่ะ
สงสัยอย่างหนึ่งคือ.... ถ้านิยายเรื่องนี้ ไม่ได้เริ่มเรื่องด้วยฉาก NC แรงๆ จะยังมีคนอ่านหรือเปล่า....
เป็นคำถามเดียวกับที่นิถามตัวเองว่า ถ้าตุลย์-ปอนด์ ไม่มีฉากเรียกเลือดเกือบทุกตอนจะมีคนอ่านเยอะเท่านี้ไหม...คิดว่าคงไม่แน่นอนค่ะ.... ถ้าตอนต่อไปของตุลย์ปอนด์ไม่มีฉากนั้นๆ...อีกเลยคนจะอ่านน้อยลงใช่ไหม? TT_TT 
หวังว่านิจะยังปลอบตัวเองได้เนอะว่า ถึงNC น้องฐาจะแรงไปนิดแต่ก็ออกมาในแนวฮามากกว่า นิหวังใจว่า ส่วนใหญ่ที่อ่านนิยายเรื่องนี้เพราะรักน้องฐามากกว่าอยากอ่าน NC นะคะ 
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1224387 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก