หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190>

[lolilo]

ทำไมต้องทำแบบนี้ สงสารน้องง่ะ แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[sukie_moo]

เจตนาดี ดันกลายเป็นร้ายไปได้
ไม่เป็นไรน้องฐา ให้น้องโอ๋อธิบายซิ ถ้าพี่โต้งไม่ฟัง ถีบมันเลย โหดๆๆ

[Pa'veaw]

หึงๆๆๆๆๆๆๆ


 

[love2y]

อ้าววว    นึกว่าน้องฐาจะเป็นฝ่ายเสิร์ฟมาม่าให้อิพี่โต้งรับประทานซะอีก
แหมมมม เข้าใจหาคนมาลองใจน้องฐานะ อิพี่โต้ง!!! น้องฐาซวยเลย 

[babyfaibossy]

 

[ZuuZuu]

เอาละไง
งานเข้าเต็มๆเลยค่ะน้องฐา เฮ้อออออ

[kwangun]

เปลี่ยนเป็นเททิ้งแล้วปิดฝาได้ป่าว  ไม่กินมาม่า 

[april@tbl]

ดวงซวยจริงๆนู๋ฐา

โดนเข้าใจผิดซะแล้ว
ง้อให้ได้นะคะลูกขา

[Papoonn]

ถ้าน้องฐาจะน่าสงสารขนาดนีั้ 
เห้ออออออออออ  !

[Lonelyนู๋โรนลี่]

สงสารเพื่อนโอ๋อะ 5555
จะเป็นไงต่อเนี่ย

[nn~~NN]

โศกนาฏกรรมของคนหึงโหดแน่ๆ 

[NY_JK]

 :z1:น้องฐาจะตายคาเตียงป่าวเนี่ย
แสดงว่าคนที่มาถามตอนอยู่ห้องน้ำก็เป็นเพื่อนพี่โต้งใช่ป่ะ
งานเข้าเต็มเลยล่ะน้องฐา

[pupuzaa]

พี่โต้งจัดหนักให้น้องฐาเลย

[tartar]

จัดหนักกกกกก

ตามไปง้อเร็วววครับ

[Muzik]

มาม่าใส่ตับ

[LadyOneStar]

  น้องฐาสุดซวย!!!
  จัดไป!!!

[yayee2]

ตายล่ะน้องฐา โทษครั้งนี้จะโดนกี่มากน้อยกันนี่
ส่งกำลังใจมาช่วยน้องฐาล่ะกันค่ะ โฮะ โฮะ

[คนของเธอ]

อ้าววววววว ฐาซวยเลย เรื่องเค้าใจผิดแท้ ใจร่มๆ ค่ะพี่โต้ง
  ฐาโชคดีมากนะฮะ เรื่องแฟนเก่า พี่โต้งดูดีขึ้นมาทันทีเลย จริงๆ พี่โต้งมันก็ดี ถ้าไม่นับเรื่องที่มีกิ๊งเข้าเอี่ยวด้วยอะนะ

[yeyong]

เอิ๊กกกกกกก จะเป็นลม
งานเข้าเต็มๆ น้องฐาน่าจะไปทำบุญบ้างนะ
งานนี้ตับทรุดแน่ๆ

[pinkky_kiku]

ปิดร้านขายตับดีกว่าไหมนี่ ท่าทางมาคุแระอ่ะ 

[beer]

น้องฐาได้กินตับจนอ่วมแน่ๆ

[mascot]

มีงานเข้า มีงานเข้า มีงานเข้า
แย่แล้วน้องฐาบทจะซวย...ก็ต้องโทษคนเขียนเนอะ

[forte]

น้องฐางานเข้า.... แต่คนอ่านกำลังลุ้นให้อิพี่โต้งหึงโหดอยู่ หุๆๆ

ปล. แอบเขินเวลาอิพี่โต้งคุยโทรศัพท์กับน้องฐามาก คนอะไรจะหวานได้ขนาดนั้น

[oilzaza001]

อ๊าย สงสารน้องฐาตาย(คาเตียง)เเน่ๆเลยอิอิ 

เเต่คนอ่านช๊อบชอบ ฮ่าๆ



ปล.มาต่อไวๆน้ากิกิ สู้ๆจ้า

[Yunatsu]

เข้าใจผิดซะแล้ววววว

งานเข้าเลยยยยยย

รีบไปซื้อตับเร็วววว พ่อค้างอลแล้วน้า ไปง้อเลย เด๋วไมไ่ด้กินตับนะน้องฐา

[sam3sam]

ดันมาที่เดียวกันกับพ่อค้าตับซะงั้น
งานเข้าแบบไม่ให้ตั้งตัวจริงๆ
ไม่ตายคาเตียงก็ฟ้าเหลืองแน่น้องฐา
น้องฐาสู้ๆ

[A-J.seiya*]

อ่าาาา
พี่โต้งหึงอ่าๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆ น่ารักจังเลย  ,, ฉันว่าง้อแบบจัดยาวจัดหนักอ่ะ!!!
แล้วแฟนเก่าฐา ... มันมาแน่ๆเลย!!!

[๛ナーリバス๛]

 เตรียมผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตานะคะไม่ใช่ซับเลือด


    ตอนที่ 17 ปิดร้านไม่มีกำหนด

   “เดี๋ยวก่อนค่ะพี่” หนูวิ่งตามพี่โต้งไปถึงลานจอดรถซึ่งว่างโล่งแล้วถึงได้ตามทัน
   “ตามมาทำไม จะมาเพื่อเยาะเย้ยกันเหรอไง”
    “เยาะเย้ยอะไรกันคะ หนูตามมาเพื่ออธิบายให้พี่ฟังต่างหาก”

   “ยังมีอะไรต้องอธิบายอีกล่ะ ในเมื่อพี่เข้าใจเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ทำไมน้องฐาถึงใจร้ายกับพี่ได้ขนาดนี้ ถ้าไม่ได้รักก็บอกพี่มาตามตรงก็ได้ ไม่เห็นจะต้องให้พี่รู้ด้วยวิธีนี้เลย”

   “แล้วพี่รู้อะไรล่ะคะ ในเมื่อสิ่งที่พี่รู้มันเรื่องเข้าใจผิดทั้งนั้นเลย หนูกับโอ๋เป็นแค่เพื่อนกัน”
    “เพื่อนหรือผัว เอาให้แน่”
   “เพื่อนค่ะ มันเป็นเพื่อนหนูจริงๆ”

   “เหรอ เป็นเพื่อนที่สนิทกันดีนะ ทั้งโอบไหล่ ทั้งบีบแก้มกัน”
   “ก็สนิทสิคะ มันเป็นเพื่อนหนูตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว”
    “อ้อ รู้จักกันมานานแต่เพิ่งจะรู้ใจกันวันนี้หรือไง”
“ไม่ใช่ค่ะ หนูกับมันจะเป็นอะไรกันได้ยังไงในเมื่อวันก็เป็นกะเทยเหมือนหนูนั่นแหละ”

   “แล้วไง กระเทยรุกก็มีไม่เหรอ”
   “แต่เพื่อนหนูมันชอบผู้ชายค่ะ พี่จะลองไปถามมันเองไหม ว่าถ้าให้มันเลือก มันอยากได้หนูหรือพี่มากกว่ากัน”
   “ถ้าไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วทำไมตอนที่พี่ให้น้องเทคไปตามมานั่งโต๊ะพี่น้องถึงไม่มาล่ะ”
    “น้องพี่? คนขาวๆ หน้าหวานๆ นั่นเหรอคะ?”

   “ใช่  วันนี้วันเกิดน้องเอน้องเทคพี่ มันมาชวนปนขอร้องให้พี่มาวันเกิดมัน พี่ยังปฏิเสธเพราะนัดกับหนูไว้ แต่หนูสิยกเลิกนัดพี่แล้วบอกว่าไปกับเพื่อน พี่ก็เลยเปลี่ยนใจมาวันเกิดน้องเขาแทน ใครจะคิดว่าดันเลือกมาร้านเดียวกัน จะมาเที่ยวพี่ก็อุตส่าห์ข่มใจไม่คิดมากแต่เห็นว่าไหนๆ มาร้านเดียวกันแล้วถ้าเป็นเพื่อนกัน ก็เรียกให้มานั่งโต๊ะเดียวกัน ดื่มหลายๆ คนก็สนุกดี ที่ไหนได้พอให้ไปตามก็ไม่มาแถมตอกหน้ากลับมาอีกว่ามากับผัว”

    “พี่เขาไม่ได้มาตามให้หนูไปหาพี่นี่นา เขาชวนหนูไปต่อต่างหากหนูถึงเลี่ยงไป ถ้าเขาเอ่ยชื่อพี่ขึ้นมาสักคำหนูก็ต้องไปหาอยู่แล้ว”

    “ไม่ต้องมาแก้ตัวที่ไม่กล้ามาเพราะกลัวรถไฟจะชนกันมากกว่า ตอนเอมันมาบอกพี่ยังไม่อยากจะเชื่อ แต่พอมาเห็นด้วยตาตัวเองถึงได้เชื่อสนิท”

    “พี่คะ หนูไม่รู้จริงๆ ว่าเขาเป็นน้องพี่ หนูคิดว่าคนอื่น แล้วคิดจะตามตื๊อหนูก็เลยแสดงละครว่ามีแฟนแล้วจะได้ไม่ต้องตอบคำถามอะไรให้วุ่นวาย เพราะว่าหนู...”

    “เหรอ.... เนียนดีนะ.... ขนาดพี่เดินมาเองยังไม่รู้อีกเหรอว่าใคร”
   “ก็หนูไม่ได้หันไปมอง”

   “อือ ก็มัวแต่คลุกวงในกันจนไม่สนใจคนอื่นเขา ทั้งๆ ที่พี่รักหนู จริงใจกับหนู พี่กล้าพูด กล้าบอกกับทุกคนว่าพี่มีคนที่ตัวเองชอบ ถ้าไม่ได้รักกันจริงก็บอกมาตามตรงไม่เห็นต้องหักหน้าพี่ต่อหน้าเพื่อนพี่แบบนี้เลย ไม่ใช่ครั้งแรกนะ คราวไอ้ปอนด์ก็เหมือนกัน น้องฐาเห็นพี่เป็นอะไรของน้อง พี่มากับเพื่อนกับน้องตั้งหลายคนพี่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”

    “ไม่ใช่นะคะ หนู....” พยายามจะอธิบายอีก แต่พี่เขาไม่ยอมให้หนูได้พูดต่อเลย

    “กิ๊บติดผมของน้องฐาน่ะ พี่หาแล้วนะ แต่หาไม่เจอ ก็เลยตั้งใจซื้ออันใหม่มาให้ แต่มันคงไม่มีความสำคัญหรอกมั้ง คงไม่ทำให้น้องฐาดีใจ ถ้าให้ถุงยางสักกล่องคงถูกใจมากกว่าอีก ถ้าความรัก ความจริงใจที่พี่มีให้มันไม่มีค่ามากพอ ก็ดี ก็ไม่ต้องเอา” พี่เขาพูดจบก็ปากิ๊บหนีบผมในมือทิ้งลงที่พื้นปูนของลานจอดรถ แววตาวาวโรจน์สั่นระริก อย่างคนทั้งโกรธและสะเทือนใจ หนูจับแขนพี่โต้งด้วยมือที่สั่นเทาน้ำตาร่วงเป็นสาย แต่อีกฝ่ายสะบัดออกโดยแรงอย่างไม่เหลือเยื่อใยจนหนูทรุดลงไปกองที่ลานจอดรถ

   “ปล่อยไม่ต้องมาจับ ไม่ต้องมาสมเพชเวทนาผัวชั่วคราวอย่างพี่ โน่นแน่ะ ผัวตัวจริงเขามาโน่นแล้ว กลับไปอธิบายให้เขาฟังเถอะ แล้วบอกเขาว่าพี่มันบ้าทึกทักเอาเองทั้งๆ ที่ความจริงเราไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น”  พยายามจะลุกขึ้นก็พอดีโอ๋มันตามออกมาประคองหนู พี่เขามองภาพที่โอ๋มันประคองหนูเหมือนมองศัตรู เชิดหน้าไม่แลหนูอีก เดินลิ่วไปที่รถ ทิ้งหนูร้องไห้คร่ำครวญอยู่ที่เดิม

    “ฐา นั่นใคร แล้วนี่มันอะไรกัน กูงงไปหมดแล้ว” อย่าว่าแต่มันงง หนูก็ทั้งงงทั้งสับสนไปหมดแล้ว หันไปกอดมันแล้วมันร้องไห้ใหญ่โต

    สงบสติอารมณ์ได้แล้วหนูก็พาโอ๋กลับมาที่หอใน โดยให้มันนอนที่เตียงหนู ไม่ลืมกำชับ
    “มึงอย่ากินเมทกูนะ เพราะมันสองคนไม่ชอบกะเทย ไม่งั้นคงเสร็จกูไปก่อนแล้ว ที่สำคัญ คนนึงมันเป็นนักวอลเล่ย์ ตบเก่ง อีกคนเป็นนักบอลเตะเก่ง กูห่วงกลัวมึงโดนจัดหนักทีหลัง”

    “โห กูไม่บ้าเลือดขนาดนั้นหรอกน่า”
    “เออ งั้นฝันดีพรุ่งนี้เจอกัน” บอกตอนส่งมันที่หน้าห้องตัวเอง
    “อ้าว มึงไม่นอนกับกูเหรอแล้วมึงจะไปไหนล่ะ”

    “เตียงเล็กนิดเดียวจะอัดกันสองคนได้ไง มึงนอนเตียงกูไป เดี๋ยวกูไปนอนกับเพื่อนอีกคน”
    “อ้าว ถ้ามึงหวงเมทสองคนนี้มึงก็ให้กูไปนอนห้องเพื่อนอีกคนของมึงแทนสิ”
    “ไม่เอาอ่ะ เพราะกูหวงเพื่อนคนนี้มากกว่า”

    “แหม... เพิ่งทะเลาะกับผัวมาไม่เข็ดเลยนะมึง...” มันคงเห็นหนูหน้าเศร้ามันเลยชะงัก “กูขอโทษ เพราะกูนั่นแหละทำให้มึงเป็นแบบนี้”
    “มึงไม่ผิดหรอก กูมันซวยเอง ที่กูให้มึงไปนอนห้องเพื่อนคนนี้ไม่ได้ไม่ใช่หวงอะไรหรอก แต่เพื่อนกูคนนี้มันสวยแล้วก็หยิ่ง ชอบความเป็นส่วนตัว ไม่สนิทกับมัน มันคงไม่ยอมให้ไปนอนด้วยหรอก”

    เพื่อนที่ว่าก็กิ๊งนั่นแหละค่ะ คืนนั้นเลยอาศัยนอนห้องกิ๊งเพราะมันมีเตียงที่ว่างอยู่อีกเตียง ที่จริงแล้วกิ๊งมันคงสังเกตได้ว่าหนูร้องไห้มา แต่มันก็มีมารยาทมากพอที่จะไม่ถามและหนูก็ไม่ได้เล่าอะไร....


    วันต่อมาหนูไปส่งโอ๋ที่ท่ารถโดยที่ไม่ได้ขอร้องให้มันอยู่อธิบายอะไรให้พี่โต้งฟังเพราะรู้ว่าคงไม่มีประโยชน์ ประกอบกับโอ๋มันต้องรีบกลับไปสอบควิสตอนบ่ายๆ 

    หลังจากนั้น...ไม่มีการติดต่อจากพี่โต้งมา และพี่เขาไม่รับสายถ้าหนูโทรไป ถ้าโทรมากกว่าสองครั้งก็จะปิดเครื่องหนีไปเลย

    เรื่องหนูกับพี่โต้งหนูไม่ได้เล่ารายละเอียดให้กิ๊งมันฟังค่ะ และมันก็ไม่ได้ถามด้วย แต่ก็ดันรู้อะไรมาบ้างเหมือนกัน

    “กูได้ข่าวว่ามึงไปหักอกพี่เขาไม่ใช่เหรอ” กิ๊งมันถามมาเล่นเอาหนูอึ้งเลยค่ะ
   “เขาบอกมึงอย่างนั้นเหรอ?” นึกโมโหขึ้นมานิดๆ แหม... อีพี่โต้งเอาหนูไปพูดซะเสียเลยนะคะ เข้าใจผิดแล้วก็ไม่ฟังคำอธิบาย ซ้ำยังมาเล่าให้กิ๊งมันฟังแบบนั้นอีก หนูอยากจะบ้าตาย

    “เปล่า... กูได้ยินรุ่นพี่ที่เป็นหลีดเขาเม้าท์กันว่า พี่แกโดนแฟนที่เป็นกะเทยสะบัดรักกลางงานวันเกิดพี่เอ วันนั้นคนเยอะซะด้วยพี่แกคงโคตรอาย ฟังมากี่คนก็เล่าไม่เหมือนกัน แต่เท่าที่กูรู้ ตอนนี้พี่เขาก็ไม่มีใครนะนอกจากมึงคนเดียว หรือว่าไม่ใช่มึง”

    จริงๆ แล้วน้องฐาค่อนข้างจะเป็นกะเทยหนุ่ยศรี คือชอบทำให้คนอื่นมองว่าเข้มแข็ง แต่ความจริงแล้วอ่อนแอและอ่อนไหวค่ะ อยากจะเล่าเรื่องให้ฟังเหมือนกัน แต่ไม่อยากให้มันบานปลายมากไปกว่านี้ ถ้ามันจะเข้าใจไปแบบนั้นหนูก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องปล่อยเลยตามเลย

   “ช่วยไม่ได้นี่ ก็กูมันขี้เบื่อ มึงไม่ต้องมาเสียดายแทนกู เดี๋ยวกูก็หาใหม่ได้” บอกมันไปแบบนั้น ให้มันคิดว่าน้องฐาเข้มแข็งและไม่เคร์ ทั้งๆ ที่ความจริงทั้งหัวใจมันขมขื่น และน้ำตาตกใน 

    ท้ายที่สุดหนูก็ไม่อาจทนความรู้สึกคาราคาซังได้เย็นวันหนึ่งก็เลยลงทุนขับรถไปที่คอนโดพี่เขา ซึ่งสามารถเข้าไปรอที่ด้านล่างได้ก็จริงแต่ถ้าจะขึ้นตัวตึกต้องมีคีย์การ์ดด้วยค่ะ หนูก็เลยไปไหนไม่ได้ ทำได้แค่นั่งรออยู่ข้างล่าง ตอนที่นั่งรอก็มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอ่านนิตยสารอยู่ก่อน สวยแล้วก้หุ่นดีค่ะ แค่มองเฉยๆ นะคะ หนูยังไม่เปลี่ยนรสนิยม

    นั่งรออยู่นานก็เห็นพี่เขาเดินลงมาแต่ยังไม่ทันจะเดินไปทัก ผู้หญิงที่นั่งรออยู่ด้วยกันเมื่อครู่ก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาพี่เขาก่อน ทำให้หนูชะลอฝีเท้าแล้วมองภาพนั้นอย่างไม่เข้าใจ

    พี่โต้งทำสีหน้านิ่งเหมือนจะรำคาญแต่ก็ยอมให้ผู้หญิงคนนั้นกอดแขนและแนบกายใกล้ชิดแต่โดยดี ผู้หญิงคนนั้นออดอ้อนอยู่ไม่นาน พี่เขาก็หยิบกระเป๋าเงินออกแล้วควักเงินให้หลายใบ

    แล้วนังชะนีนั่นก็ยิ้มหวานอย่างดีใจพร้อมกระโดดขึ้นหอมแก้มพี่โต้ง แล้วเก็บเงินที่ให้ด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข ก่อนจะเดินกลับออกไป พี่เขาหันหลังทำท่าจะขึ้นห้อง น้องฐาจึงต้องรีบวิ่งไปรั้งร่างพี่เขาไว้ พี่เขาหันมามองหน้าหนูด้วยใบหน้าบูดบึ้งกว่าเก่า

    “มาทำไม?” เสียงไร้อารมณ์และไม่อยากแม้แต่จะมองหน้า
    “อยากจะมาพูด อธิบาย ทำความเข้าใจ”
    “ไม่เป็นไร พี่ไม่อยากฟัง”

    “งั้นหนูขอไม่พูดอะไรก็ได้แต่เปลี่ยนเป็นถามแทนได้ไหมคะ ผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นใครคะ?”
    “เห็นด้วยเหรอ?” หนูไม่ได้ตอบคำถามค่ะยังคงนิ่ง “เป็นใครก็ไม่เกี่ยวอะไรกับหนูอยู่ดี” ตอบกวนกลับมา
   “ก็ไหนบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงไงคะ” หนูยังจำได้ค่ะ ที่เคยพูดไว้ตอนเจอกันครั้งแรก ประโยคที่ดึงดูดให้หนูก้าวเท้าเข้าไปหาพี่เขาอย่างไม่ลังเล ....

   “ค่ะ ไม่ชอบผู้หญิง แต่จะแปลกใจทำไมคะ ในเมื่อพี่ก็ไม่ชอบกะเทยด้วยเหมือนกัน” พี่โต้งเอามือมาเชยคางหนูขึ้น รอยยิ้มเย้ยหยันสะใจ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า

    “ไม่เคยได้ยินเหรอคะ เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง พี่ไม่ชอบผู้หญิง ไม่ชอบกะเทย แต่เวลาที่เงี่ยนๆ จะอะไรก็เหมือนกันหมด ระบายความใคร่ได้เหมือนๆ กัน” ได้ยินประโยคนี้ก็อึ้งเหมือนกันค่ะ ไม่คิดว่าจะทำให้มันตื้อได้ขนาดนี้ มึนงงเหมือนปลาช่อนถูกทุบหัว สะบัดหน้าหนีมือที่จับปลายคางให้หลุดออกด้วยความขยะแขยงยิ่งกว่าไส้เดือนกิ้งกือ 

     ความโกรธเคืองแล่นริ้วขึ้นมาจนเผลอเหวี่ยงฝ่ามือตบหน้าอีกฝ่ายลงไปเต็มเหนี่ยว พี่โต้งหน้าหันไปตามแรงตบ ในขณะที่หนูน้ำตาร่วงแหมะๆ อีกแล้ว พยายามกลั้นสะอื้นสุดความสามารถแต่ไม่รู้ทำไมตั้งแต่รู้จักกับพี่โต้งมา ถึงได้บ่อน้ำตาตื้นขนาดนี้ เอะอะก็ร้องเอะอะก็ร้องอยู่เรื่อย หนูส่งแววตาผิดหวัง เสียใจ ทอดมองพี่เขาอย่างไม่ปิดบัง จนพี่เขาเงยหน้าขึ้นทำหน้าบึ้งตึงอย่างคนที่โกรธจัด แต่ไม่ได้ลงไม้ลงมือตอบโต้คืนมาแต่อย่างใด

   “ร้องไห้ทำไม คนที่ต้องเจ็บต้องเป็นพี่ต่างหากไม่ใช่เรา พี่ต่างหากที่ต้องเจ็บ” คำถามเหมือนจะตะคอกมา นั่นสิก็พี่เขาโดนจบพี่เขาเลยเจ็บแก้ม แต่ทำไมหนูกลับรู้สึกว่าตัวเองเจ็บมากกว่า
    พี่เขาเจ็บตัว แต่หนูเจ็บใจ ปวดหัวใจเหลือจะเอ่ย...

   “หนูขอโทษที่ทำให้พี่ต้องเจ็บ แต่อยากให้รู้ว่าหนูก็เจ็บไม่แพ้กัน หนูเจ็บ...ที่ตรงนี้” เอากำปั้นทุบที่หน้าอกตัวเอง

   “แล้วคิดว่าพี่ไม่เจ็บใช่ไหม ที่ถูกมองเหมือนของเล่นแบบนี้ ไม่รู้ว่าต้องหวาดระแวงไปจนถึงเมื่อไร ต้องกลัวว่าสักวันจะถูกทิ้ง หรือน้องฐาจะเห็นคนอื่นดีกว่า หรืออาจจะโดนหักหน้าแบบวันนั้นอีก พอทีเถอะ พี่เหนื่อยแล้ว พี่จะไปรักใครชอบใคร จะไปนอนกับผู้หญิง ผู้ชาย หรือกะเทยคนไหนก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา และน้องฐาจะไปมั่วกับใครที่ไหนก็ไม่ใช่ธุระอะไรของพี่เหมือนกัน ต่อจากวันนี้ไป เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก และถ้าไม่จำเป็น ไม่ต้องมาให้พี่เห็นหน้าอีก” ตะโกนใส่หน้าแล้วเดินหนี

     หนูพูดไม่ออกบอกไม่ถูก และไม่รู้จะเริ่มต้นต่อไปยังไง ในเมื่อถูกตัดสัมพันธ์อย่างเด็ดขาดชัดเจนถึงขนาดนี้ 
    หมดแรง.....หมดแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง
    แม้แต่ร้องไห้...ก็แทบไม่เหลือ....

   เหมือนหัวใจ...โดนบีบแตก....แหลกสลาย
ถูกทำลาย...ไหม้เผา...เป็นเถ้าถ่าน
มันเจ็บปวด.... รวดร้าว...ทรมาน
ดั่งวิญญาณ...แยกยับ...เหมือนกับธุลี
    แต่ไฉน...ยังเหลือกาย...หายใจอยู่
ให้ทนรู้...รับโทษทัณฑ์...ทุกวันวี่
ร่ำไห้...จนหายใจ....ก็เหนื่อยเต็มที
ยังแต่ร่าง...ที่มิมี...แล้วหัวใจ!


 
    หลังจากวันนั้น... น้องฐาทำตามคำสั่งค่ะ... คือไม่ไปให้พี่เขาเห็นหน้าอีก ปกติก็ทั้งเรียนทั้งเข้าเชียร์ตลอดอยู่แล้ว อยากดื่มก็ไม่ได้ไปตามร้านอาหารแต่พากันไปตั้งวงที่ริมหาดหรือบ้านเพื่อนมากกว่า เวลาที่เหลือก็อยู่กับเพื่อนๆ โชคร้ายกว่านั้นดันทำโทรศัพท์ตกหลายไปอีก เบอร์เพื่อนและเบอร์พี่โต้งก็หายไปหมด น้องฐาก็ถือโอกาสเปลี่ยนเบอร์ไปเลยค่ะ ไม่ได้ใช้เบอร์เดิม
 
   ส่วน “อีกิ๊ง” ตอนหลังหนูรู้ว่ามันมีเรื่องไม่สบายใจ คือมันรู้สึกว่าเหงาและกังวลใจที่ถูกเพื่อน (ที่มันแอบชอบ) เมินโดยไม่รู้สาเหตุและคาดเดาไปว่าเขาอาจจะรู้ว่ามันชอบผู้ชายเลยไม่อยากเข้าใกล้หรือเปล่าอะไรเทือกนั้น หนูพยายามปลอบใจและแนะนำว่าถ้าเขาไม่คุยกับเรา ก็เข้าไปคุยกับเขาก่อนก็ได้ มันก็อิดออด 

    อีกิ๊งมันชอบผัดกะเพราค่ะ ทำอะไรชักช้าอืดอาดไม่ได้ดั่งใจหนู เลยต้องช่วยกระตุ้น บอกมันไปว่าให้พาหนุ่มน้อยของมันมาให้ดูหน้าชัดๆ อย่าให้น้องฐา อรส. (อารมณ์เสีย) จนทำลูกชุบขึ้นมา พูดแค่นั้นก็ได้เรื่องเลยค่ะ ไม่กี่วันต่อมามันก็พา “กันย์” มากินข้าวกับพวกหนูมีหมอกแล้วก็อ้อมเพื่อนหมอกด้วยอีกคนจนได้ ไม่วายแอบกัดหนูต่อหน้าด้วยการเตือนกันย์ว่าถ้าไม่อยากถูกกินตับให้อยู่ห่างหนูเอาไว้ แหมน่าหมั่นไส้เชียว ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าที่จริงแล้วกันย์ก็อาจจะมีใจให้เพื่อนหนูอยู่บ้างไม่มากก็น้อย เลยพยายามจะใส่ไฟยุยง ไปต่างๆ นาๆ อยากให้เพื่อนได้สมหวัง แต่เห็นมันกล้าๆ กลัวๆ แต่คอยกันซีนหนูแล้วก็น่าหมั่นไส้นะคะจนต้องคอยแกล้งอยู่เรื่อยๆ เห็นมันทำท่าหึงหวงแล้วก็สนุกดี แล้วก็แอบเอาใจช่วยอยู่ห่างๆ ในสายตากิ๊งจนแล้วจนรอดหนูยังคงเป็นกะเทยกร้านโลกตลอดกาล ซึ่งหนูก็ไม่นึกอยากจะทำอะไรให้มันเปลี่ยนความคิด

    ช่วงหลังความสัมพันธ์ของสองคนนั้นพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับจนหนูไม่ต้องคอยไปรับไปส่งกิ๊งมันเหมือนเมื่อก่อนอีก เพราะกิ๊งมันมีกันย์คอยดูแลอยู่ตลอด ไม่ต้องไปคณะวิทยาศาสตร์แล้ว โอกาสที่จะได้เจอพี่โต้งก็น้อยลงไปด้วย ก็ดีแล้ว...จะได้ไม่ไปทำให้รกหูรกตา ไม่ไปสร้างความลำบาก ไม่ต้องทำให้อับอาย บลาๆ
     ไม่นานนักก็คงจะลืมกันไปเอง












   อีกไม่นาน ความผูกพันและความเจ็บปวดก็คงหายไปได้เอง.....ใช่ไหม?


THE END.....................................................................
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
V
  ถ้าจบแบบนี้จริงๆ จะโดนฆ่าหมกป่าไหม? ล้อเล่นนะคะ ยังไม่จบค่ะ ........


................
ไม่รู้ว่ามันบีบตับบ้างไหม....
    แต่ตอนแต่งตอนนี้ ..... นิร้องไห้ด้วยค่ะ มันอินมากๆ เลย จะใส่มุขหรืออารมณ์ขันอะไรก็ขำไม่ออกเลย
เฮ้อ.....
    ชีวิตน้องฐาจะเป็นอย่างไรต่อไป เป็นกำลังใจกันไปก่อน
    อย่าเพิ่งทิ้งน้องฐาไปอีกคนนะคะ ฮือๆๆๆ 
    เพราะนิยังเชื่อว่า “น้องฐาคู่ควรกับน้ำตับมากกว่าน้ำตาอยู่วันยังค่ำ” ค่ะ

[litlittledragon]

จิ้มๆ

ชีวิตน้องฐาช่างเศร้า เอ๊า พี่โต้งมันจะเป็นงี้ก็ช่าง หนูหาใหม่ไฉไลกว่าเก่าอยู่แล้ว
แอบคิดว่าไอน้องเทคพี่โต้งมันหาเรื่องให้คนทะเลาะกันหรือเปล่า น่าอัดเสียงเปิดพิสูจน์
ว่าคำพูดแต่ละอย่าง ทำมาเป็น... แล้วเอาเรื่องปอนด์มาเปรียบเทียบกันได้เหรอ
ตอนนั้นสถานะเป็นยังไงก็ยังไม่เคลียร์ แล้วบอกว่าเสียหน้า ฮึ คิดเองเออเองตลอด

เลิกเศร้า ไปหาเหยื่อใหม่เถอะน้อง พ่อค้าตับคนนี้เลิกกิจการ น้องก็ไปหาร้านใหม่แล้วกันเนอะ

[jiki]

โห ได้จังหวะชะมัดอ่ะ