มาแล้วจ้า 
จุ๊บๆ ขอบคุณทุกคอมเม้นที่เข้ามาเป็นกำลังใจน้องฐา+ ด่าพี่โต้งค่ะ ฮาๆ ตอนที่ 23 ยอมตั้งแต่หน้าประตู
หลังจากเอ่ยถ้อยคำที่คิดว่าแสบทรวงมากที่สุดออกไปแล้วน้องฐาก็สะบัดบ๊อบเดินจาก เอ๊ย...ตอนนี้ผมยาวแล้วอ่ะมันก็เลยไม่ใช่บ๊อบแล้ว แหะ แหะ แบบว่าถ้าสูงกว่านี้ก็คงจะกระแทกไหล่เดินผ่าน พอดีเตี้ยกว่าเยอะเลยได้แค่เดินเฉียดแขนออกจากห้องน้ำไปค่ะ
สะใจสุดชีวิต ที่ได้เอาคืนคุณพี่โต้งบ้าง แค่นี้ก็คงรู้แล้วแหละว่าเวลาโดนพูดแบบนี้ใส่แล้วมันรู้สึกยังไง ทำเอาแทบสะอึก ยิ้มอย่างสะใจได้เพียงชั่วครู่ก็จางลงเรื่อยๆ
ทำถึงขนาดนี้แล้ว คงจะโดนเกลียดขี้หน้าไปเลย ดีเหมือนกัน เพราะการที่ต้องจากกันทั้งๆ ที่ยังรักมันคงทรมานมากกว่า ให้เกลียดหนูมากเท่าไรก็ยิ่งดี พี่จะได้ตัดใจได้ง่ายๆ และขอให้ต่อไปนี้เราไม่ต้องโคจรมาเจอะเจอกันให้มันเจ็บทั้งสองฝ่ายอีก...
พูดแล้วก็ซึ้ง...
อยากให้เขาเกลียดเรามากๆ แล้วลืมเราไป
ทำไมน้องฐาถึงได้เป็นกะเทยแสนดีขนาดนี้เนี่ย
คิดแล้วก็น่าเจ็บใจนะคะเนี่ย ขนาดโดนด่าโดนกัดมากขนาดนี้แล้วน้องฐายังเกลียดคุณพ่อค้าตับไม่ลงสักที อยากจะหัวเราะแต่ทำไมน้ำตามันอยากจะไหลพรากๆก็ไม่รู้ค่ะ เฮ้อ
ทันทีที่ออกมายืนหน้าห้องน้ำก็รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกไปหมดทุกรูขุมขน หนาวจนร่างสั่นสะท้าน.... ก็อากาศหลังฝนตกมันเย็นจัดแถมยังลมแรงอีกต่างหาก ยังไม่พอเสื้อน้องฐาก็ชื้นไปหมดเลย
วันนี้มันวันซวยอะไรของหนูเนี่ยอยากจะทราบ..... แง้ๆ
น้องฐาค่อยๆ เดินฝ่าฝนที่ตกปรอยๆ กลับไปที่โต๊ะอย่างเชื่องช้าเหมือนนางเอกมิวสิควิดีโอเลยค่ะ
“น้องฐา” ยังเดินไม่ถึงบริเวณร้านเลยค่ะ พี่โต้งเดินตามมาฉุดแขนน้องฐาไว้ก่อน หนูหันไปมองหน้าพี่เขางงๆ
ฮือ.....พี่จะกลับมาดุมาด่าอะไรอีกล่ะคะ ไม่อยากฟังแล้วนะ....มันเหนื่อยหัวใจเต็มทน
“ไม่ต้องกลับไปที่โต๊ะแล้ว เสื้อผ้าก็เปียก ลมก็แรงกลับไปนั่งกินเหล้าต่อสภาพแบบนี้ไข้กินกันพอดี กลับเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”
ต๊ายยยยยย ใจดีอะไรขนาดนี้คะ? คุณพี่ กินเหล้าลืมเขย่าขวดหรือไงคะ?
....หนูนึกว่าจะโกรธ นึกว่าจะโมโหซะอีก....แอบดีใจนะเนี่ย แต่ก็ได้แต่เก็บความดีใจซ่อนไว้ค่ะ
“หนูมากับกันย์ก็ต้องกลับกับกันย์สิคะ จะกลับกับคนอื่นได้ยังไง” ยังกลั้นใจทำเสียงเชิดๆ ค่ะ หวังว่าคงไม่รู้นะว่าที่จริงแล้วหนูแอ๊บ
“เหรอ... น้องฐามองว่าพี่เป็นคนอื่นใช่ไหม แปลกนะ ที่พี่ไม่คิดว่าน้องฐาเป็นคนอื่น” ทำเสียงเศร้าได้อีกค่ะ ฟังแล้วใจอ่อนชะมัด
ฮึ้ย.... มาไม้ไหนอีกเนี่ย....
ใครบอกว่าผู้หญิงมารยาเยอะ ที่จริงแล้วผู้ชายนี่ล่ะตัวดี แหลเก่งอย่าบอกใครค่ะ
ทำไงดีๆ ภูมิต้านทานความน้อยใจบกพร่องขึ้นมาอีกแล้วสิ
“ยังไงหนูก็ต้องกลับไปบอกกันย์อยู่ดี เดี๋ยวกันย์จะเป็นห่วง” เสียงอ่อนลงเยอะเลยค่ะ
“ไม่ต้อง....เดี๋ยวพี่โทรหาพุให้พุบอกให้ก็ได้ กลับกับพี่เถอะ” บอกแล้วลากร่างหนูให้เดินตามไปทันทีโดยไม่ฟังคำคัดค้านเลยค่ะ โอ๊ย...อีตาบ้า ใจคอจะไม่เคยฟังที่คนอื่นเขาพูดเลยใช่ไหม?
ได้แต่กัดริมฝีปากล่างอย่างขัดใจ แต่ก็ยอมเดินตามไปแต่โดยดีค่ะ แล้วอย่างงี้จะโดนหาว่าง่ายอีกไหมเนี่ย -*-
พี่โต้งเปิดประตูรถแล้วรุนหลังหนูให้เข้าไปนั่งตรงที่นั่งคนขับค่ะ ปิดประตูให้เสร็จสรรพ แล้วกลับมานั่งคู่ ไม่ลืมจะโทรศัพท์บอกพี่พุ
“พุเหรอ? คือพี่จะบอกว่าพี่กลับก่อนนะ แล้วพอดีน้องฐาโดนฝนจนเปียกโชกเลย พี่เลยจะพาน้องกลับไปพร้อมกันเลย ฝากบอกกันย์ไม่ต้องห่วง”
หนูก้มลงมองร่างตัวเองค่ะ จะว่าเปียกก็เปียกนะคะ แต่ไม่ได้โดนฝนค่ะ เปียกเพราะโดนน้ำในห้องน้ำต่างหาก ขอบพระคุณนะคะคุณพี่โต้งที่อุตส่าห์โกหกปกปิดความเปิ่นของหนูไม่ให้อับอายชาวบ้านเขา
หลังจากสตาร์ทรถแอร์หน้ารถก็ทำให้น้องฐาสั่นเป็นเจ้าเข้าเลยค่ะ พี่โต้งเลยปิดแอร์ แล้วก็โน้มกายไปที่เบาะหลังหยิบเสื้อแจ็กเกตสีดำสนิทส่งให้ น้องฐาก็รับมาค่ะไม่ได้ใส่นะคะเอามาห่มแทน
อุ๊ย....เสื้อพี่โต้ง อุ่นนะคะ ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เป็นกลิ่นพี่โต้งด้วยแหละ อ๊า....ทำไมมีความสุขจัง
เอ๊ะ.... ไม่สิ จะมีความสุขได้ไง ก็ทะเลาะกันอยู่นะ ไม่เอา... แค่นี้มันน้อยไป แค่มาแสดงความห่วงใยนิดๆ หน่อยๆ แค่นี้จะลบล้างคราบน้ำตาที่เสียไปตั้งหลายกระบุงของหนูได้ไง
ไม่ได้ๆ น้องฐาต้องใจแข็งๆ กว่านี้สิ
♪ให้ดีสักเท่าไร ไม่หายกัน ดีกับฉันไปทำไม
รักที่พังที่เสียไปไม่มีทางให้มันหายดี....
เพลงดีเท่าไรไม่หายกันดังก้องอยู่ในสมองน้องฐาไปมา ใช่ๆ ห้ามยกโทษให้เด็ดขาด
ขณะที่กำลังฮึดสู้ทำใจแข็งพี่โต้งก็เปิดเพลงในรถค่ะ เพลงที่ขึ้นมาเป็นเพลงปากดี....ค่ะ
ต๊ายยยยยย เข้าตัว!
♪ปากดีเหลือเกินนะเราแค่ทิ้งคนที่ทำร้าย....
กลั้นใจทิ้งเธอไม่ลงสักที..
ฟังเพลงแล้วมันอินจริงๆ อินจนหลับไปได้ยังไงก็ไม่รู้นะคะ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รถเลี้ยวเข้ามาในมหาวิทยาลัยนั่นแหละค่ะ น้องฐาลืมตาอย่างงัวเงียมองรอบข้างอย่างงงๆ เอ๋พามาส่งที่หอเหรอเนี่ยนึกว่าจะพากลับคอนโดซะอีก
หือ?....เปล่านะคะไม่ได้คาดหวังอะไรแบบนั้นค่า เปล่าจริงๆ นะคะ
ก็แค่แอบคิดว่าจะง้อมากกว่านี้อีกหน่อยเท่านั้นเองง่า....
และแล้วมาถึงหน้าหอชายแล้วค่ะ พี่โต้งจอดรถหน้าประตูหอพอดี ถึงเวลาต้องจากกันจริงๆ แล้วสินะ หนูผ่อนลมหายใจทีละน้อยเหมือนกำลังทำใจ
ส่วนพี่โต้งน่ะเงียบไม่พูดอะไรเลย.... ทำไมไม่พูดอะไรเลยล่ะ?
หนูจะไปแล้วนะ จากวันนี้ไป เราจะไม่เจอกันแล้วนะ จะไม่รั้งไว้หน่อยเหรอ...ฮือ..... อีพ่อค้าตับโง่ๆ บ้าๆ ที่สุด
เฮ้อ... น้องฐาก็เลยไม่รอแล้วค่ะ เปิดประตูเตรียมจะเข้าหอ แต่คนนั่งคู่กลับจับมือหนูรั้งไว้ก่อนค่ะ
เย้ๆ ในที่สุด.......หันกลับไปทำหน้านิ่งสงบค่ะ ทั้งๆ ที่แอบดีใจค่ะ
“น้องฐา เปลี่ยนเบอร์ใช่ไหม พี่ขอเบอร์ใหม่น้องฐาหน่อยได้ไหมคะ?” โธ่นึกว่าจะพูดอะไร ขอเบอร์ใหม่แค่นี้เนี่ยนะ...ผิดหวังจังเลย
“จะเอาเบอร์หนูไปทำไมล่ะคะ”
“ก็ไหนบอกว่าจะไปกินข้าว ดูหนังด้วยกันแบบพี่น้อง นึกอยากก็ยังมาเจอกันได้ไม่ใช่เหรอ”
อร๊ายยยยยยย อยากจะบ้า เข้าใจบ้างไหมเนี่ยว่าหนูประชด
เพิ่งเข้าใจ คำพังเพยที่ว่า “หุงข้าวประชดหมา ปิ้งปลาประชดแมว” จริงๆ จังๆ ก็วันนี้แหละ อะไรจะเข้าใจยากขนาดนี้คะคุณพี่ ปวดประสาทจริงๆ เลย
ได้ยินแล้วก็ปรี๊ดแตกค่ะ หนูเลยไม่ได้ตอบคำถามค่ะก้าวออกทันที เดินลงส้นอย่างขัดอกขัดใจเข้าหอในค่ะ พี่โต้งเดินตามเข้ามาค่ะ
“เดี๋ยวสิน้องฐา” ได้ยินแล้วชะงักเลยค่ะค่อยๆ หันกลับไปมองด้วยสีหน้าเรียบๆ
“คะ?” ข่มกลั้นอารมณ์โมโหแล้วตั้งใจฟัง พี่โต้งสะบัดเสื้อขึ้นคลุมร่างหนูไว้ค่ะ
“....เอ่อ....ใส่เสื้อพี่เข้าไปด้วยสิ“ แอร๋ยยยยยยยย หนูก็นึกว่าจะพูดอะไรดีๆ กว่านี้ หงุดหงิด นอยด์แดก อยากเอาหัวโขกกำแพงให้ตายไปเลย
“ขอบคุณค่ะ หนูไม่เป็นไร” ปฏิเสธความหวังดีด้วยใบหน้าเรียบๆ ส่งเสื้อแจ๊กเกตยัดใส่มือพี่เขาแล้วหันหลังกลับ ด้วยใบหน้าเหมือนคนจะร้องไห้
สงสัย เพราะไม่ชอบผู้หญิงก็เลยง้อไม่เป็นใช่ไหมคะ ฮือ ๆ
ใจหายนะคะ....ที่จริงแล้วหนูยังรักพี่โต้งอยู่นะ ทั้งรักทั้งคิดถึง แล้วก็อยากให้กลับมาคืนดีกันใจจะขาด แต่ก็อยากให้เข้าใจกันมากกว่านี้ ยอมรับฟังกันมากกว่านี้ ที่สำคัญ ง้อหนูมากกว่านี้อีกสักนิดไม่ได้หรือไงกัน น้องฐาน่ะใจอ่อนจะตายไป ถ้าตอนแรกพูดด้วยดีๆ แบบไม่มีจิกมีกัดเรื่องคงไม่บานปลายขนาดนี้ จะเชื่อหรือเปล่าก็ช่าง แต่แค่ยอมรับฟังหนูอธิบายสักนิด ขี้คร้านจะผวาเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของพี่ได้ทุกนาที แต่นี่อะไร พี่เป็นพี่โต้งวงแคลชหรือไงถึง “รับได้ทุกอย่าง” ขนาดนี้ สรุปแล้วน้องฐามันไม่มีอะไรดีคู่ควรกับพ่อเทพบุตรอย่างพี่เลยใช่ไหม คิดแล้วก็ปวดหัวหนักเข้าไปอีก
เดินเหม่อๆ เข้ามาในตัวหออย่างเศร้าๆ ค่ะ
“หนู...หนูคนนั้นน่ะ” น้องฐาไม่ได้สนใจรอบข้างว่าใครเรียกใครอะไรยังไงหรอกค่ะ
หมับ!! ทันทีที่ถูกจับข้อมือไว้ก็สะดุ้งแล้วหันไปมองตามแรงดึงทันทีเลยค่ะ
“แม่หนู เรียกก็ไม่หยุดนะเรา เป็นสาวเป็นแซ่จะเข้าหอชายทำไม” หือ? สาว? แซ่? คะ?
หนูมองหน้าคุณลุงซึ่งเป็นยามเฝ้าหอชายด้วยตาโตๆ แสดงความเอ๋อสุดชีวิตค่ะ
“ลุงคะ หนูเป็น....ผู้ชายค่ะ” พยายามจะบอกแล้วก็จะเดินเข้าหอ แต่คุณลุงยามยังคงยึดแขนหนูไว้ไม่ปล่อย ไม่ยอมให้หนูเข้าหออย่างเดียวเลยค่ะ
“แน่ะ ยังจะมาพูดอีก ผู้ชายที่ไหนเขาจะมีนมล่ะหนู” คุณลุงยามทำเสียงดุใส่เพ่งสายตาลงไปที่หน้าอกหนู ซึ่งมองตามแล้วมันก็อายๆ นะคะเพราะเสื้อมันชื้นๆ เสื้อยืดสีขาวกับชั้นในสีดำมันเห็นชัดอ่ะค่ะ
แบบว่าเวลาผู้ชายถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงก็ยังบอกให้ลองจับหน้าอกดูว่าไม่มีหน้าอกอะไรอย่างนี้ แต่น้องฐาก็พอจะมีหน้าอกเพราะไอ้ฮอร์โมนที่ยัดๆ เข้าไป แล้วจะให้ทำยังไงละคะ จะพิสูจน์ตัวเองโดยถอดตัวล่างให้ดูก็ใช่เรื่อง หนูขมวดคิ้วแล้วเบะหน้าเหมือนจะร้องไห้ค่ะ
ที่จริงก็ควรจะน่าภูมิใจนะคะเนี่ยที่ถูกคิดว่าเป็นผู้หญิงแบบนี้
คุณลุงยามขา.... แต่มาเข้าใจผิดกันตอนนี้น้องฐาก็งานงอกสิคะ ฮือ.....
“มีอะไรกันเหรอครับ” พี่โต้งเดินตามเข้ามาค่ะ ทำให้น้องฐาอยากจะร้องไห้หนักเข้าไปอีก
“ก็แม่หนูนี่น่ะสิ เป็นผู้หญิงยิงเรือนึกอยากจะเข้าหอชายตอนดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน”
หันไปมองตัวช่วยข้างหลัง คุณพี่โต้งก็หัวเราะเหมือนน้องฐากับคุณลุงยามเป็นตลกคาเฟ่อยู่นั่นแหละ มาช่วยยืนยันหน่อยสิคะว่า หนูน่ะกะเทยเฉยๆ ไม่ใช่ผู้หญิง แง้....
แทนที่จะมาช่วยอธิบายให้คุณลุงยามฟังพี่โต้งกลับเดินมาโอบหนูไว้แล้วหันมาทำหน้าเหมือนกับจะดุ
“พี่บอกแล้วว่าอย่ามาอย่ามา ก็ไม่เชื่อ น่ารักขนาดนี้ใครเขาจะเชื่อว่าเป็นกะเทยละคะ มาค่ะ กลับบ้านกับพี่ดีกว่าค่ะ" บอกแล้วรั้งหนูให้หมุนตัวเดินออกจากหอไปเฉยเลยค่ะ
อ้าว..... บ้าไปแล้ว......
แล้วพี่เขาก็หัวเราะไปตลอดทางจนมาถึงรถหนูขืนตัวออกมาจากอ้อมแขนของพี่เขา เอาหลังพิงประตูรถไว้ ทำหน้ามุ่ย
“ไม่ตลกเลยนะคะ เลิกหัวเราะได้หรือยัง”
“ก็มันน่าตลกไหมล่ะ บอกว่าให้ใส่เสื้อเข้าไปก็ไม่เชื่อ อยากดื้อดีนักก็เป็นแบบนี้แหละ”
“ก็แทนที่พี่จะอธิบายให้ลุงเขาฟัง แต่พี่กลับไปพูดอย่างนั้นกับลุงเขาทำไม อย่างนี้หนูก็เข้าหอในไม่ได้น่ะสิ” เถียงไม่เลิกค่ะ
“เขาไม่ให้เข้าก็ไม่ต้องเข้า น้องฐาไม่รู้ตัวเองบ้างเลยเหรอว่าพอผมยาวแล้วมันคล้ายผู้หญิงแค่ไหน ตัวเล็กๆ บางๆ พอเสื้อเปียกๆ แบบนี้เห็นเข้าไปถึงชั้นใน ที่พี่ไม่ยอมให้เรากลับไปกินเหล้าต่อก็เพราะพี่หวง จะกลับเข้าหอในก็อุตส่าห์ให้ยืมเสื้อใส่ก็ยังจะดื้อ ดีแล้วที่ลุงยามเขาไม่ให้เข้า”
“ลุงแกแก่แล้ว คนสายตายาวพอมองใกล้ๆ ก็จะมองไม่ชัดเขาก็เลยแยกไม่ออกว่า หนูน่ะผู้หญิงหรือกะเทย แต่กับคนอื่นคงไม่มีใครเขาดูไม่ออกหรอกค่ะ”
“ไม่ออกแล้วไงล่ะ เผื่อมีใครชอบกะเทยขึ้นมามาเห็นเราสภาพแบบนี้แล้วลากไปข่มขืนจะทำไง”
“จะให้ทำยังไงก็แค่....แก้ผ้าแล้วอ้าขากว้างๆ เท่านั้นเอง”
ปึ้ง!! ฮึ้ย... ตกใจหมด อยู่ดีๆ พี่เขาก็ทุบกระจกรถตรงข้างๆ กายหนูค่ะ เดินเข้ามาชิดตัวจนหนูแข็งทื่อ...
หัวใจเต้นโครมครามอีกแล้วค่ะ อร๊ายยยย
“งั้นเหรอ...” เสียงมันเย็นวาบเหมือนที่เคยชิน สายตาถมึงทึงที่มองมาทำให้น้องฐากลืนน้ำลายเอื๊อก “อยากถูกข่มขืนเหรอ... หรือว่ามาโซคิสจริงๆ ไม่ชอบความอ่อนโยน ชอบความรุนแรง ชอบความป่าเถื่อนเหรอ ทำไมไม่บอกพี่ตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะจะได้จัดให้ถึงใจ”
อยากจะกัดลิ้นตัวเองอีกพันรอบ ทำไมถึงปากวอนตีนอย่างนี้หือ อีฐา!!!
หลับตาส่ายหน้าแรงๆ ไปมาหลับตาเบ้หน้าเหมือนคนอยากร้องไห้
“เรานี่มัน..... พี่ว่าจะพูดด้วยดีๆ แล้วนะ เราก็เอาแต่ชักใบให้เรือเสียทุกที เมื่อไรจะเลิกประชดประชันทำให้พี่โมโหแบบนี้สักทีฮึ?”
ท่าทางจะโกรธน่าดูเลย แง้ๆ
“....หนูขอโทษค่ะ.... หนูปากไม่ดีเองแหละ” หลับหูหลับตาขอโทษไปก่อนค่ะ แบบว่ามันเจ็บจนชิน แต่มันก็ไม่ใช่ว่าชอบหรอกนะคะ แบบเจ็บๆ อ่ะค่ะ
พี่เขานิ่งไปครู่ใหญ่เหมือนกำลังสงบสติอารมณ์ค่ะ
“เฮ้อช่างเถอะ.....ที่จริงแล้ว พี่น่าจะรู้ว่าเราน่ะ ปากดีแบบนี้แหละ พอเอาเข้าจริงๆ ก็ร้องไห้ร้องห่ม ท่าดีทีเหลวตลอด”
อร๊าย ดูถูก... ทำปากยู่แก้มป่องอย่างงอนๆ ค่ะ อยากจะเถียงแต่ก็กลัวอ่ะ อีพี่โต้งยิ่งโมโหร้ายอยู่...
หนูชอบกินตับหวานแต่ไม่ชอบกินขนมตุ้บตั้บนะคะ
พักรบสงบศึกไว้ก่อนดีกว่าค่ะ
“คืนนี้เข้าหอไม่ได้ งั้นไปค้างที่คอนโดพี่ก่อนสักคืนแล้วกันนะคะ”
ฮ้า......ว่าไงนะ หนูหันไปมองตาโตค่ะ
หยาบคาย...มาชวนสุภาพสตรีไปนอนค้างอ้างแรมด้วยง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไง มีเหรอคนรักนวลสงวนตัวอย่างหนูจะไป
แต่พอคนตัวสูงกว่าโน้มศีรษะลงมาเกือบชิดแล้วส่งรอยยิ้มกรุ้มกริ่มมาให้มันก็เริ่มลังเล.... ไม่อยากมองเวลายิ้มให้แบบนี้เลยอ่ะ ใจมันเต้นแรงเกินไป ยิ่งเสียงนุ่มทุ้มที่กระซิบอยู่ที่ริมหู
“นะคะ” เหมือนโดนคาถาสะกดใจเลย เผลอพยักหน้าให้โดยไม่รู้ตัวเอง
จากนั้นก็รู้สึกว่าตัวเบาเหมือนนุ่น จะถูกจับไปทางไหนมันก็ไปเหมือนตุ๊กตา ยอมให้พี่เขาพาหนูขึ้นไปนั่งบนรถอีกครั้งอย่างง่ายดาย พอลงไปนั่งด้านในรถเรียบร้อย ร่างสูงก็ลดกายลงมาเกือบชิดค่อยๆ ดึงเข็มขัดนิรภัยออกมาคาดให้ช้าๆ คาดเสร็จแล้วก็ยังไม่ยอมเคลื่อนกายออกสักที ยังเท้าแขนคร่อมร่างหนูเอาไว้จนหนูหายใจแทบไม่ออก
“เวลาที่ไม่เถียง ไม่ประชด แล้วว่าง่ายแบบนี้ รู้ไหมคะว่า น้องฐาน่ะน่า........รักมากๆ เลย”
พี่เขาบอกก่อนจะปิดประตูรถให้ค่ะ
ใจมันลอยๆ ค่ะ....เหมือนจะปลิวเลย ...
สงสัยน้องฐาคงใจไม่แข็งพอจะร้องเพลงของพี่นัทมีเรียได้จนจบเพลง
เพราะแค่ได้ยินประโยคสุดท้าย หนูก็รู้ตัวแล้วแหละว่า
หนูอ่ะ........ยอม...ตั้งแต่หน้าประตู(รถ) จริงๆ ................................................................
หลายคนอยากให้ดีกัน ถึงจะยังไม่ดีกันแต่ก้เลิกทะเลาะกันในระดับนึงแล้วคงสบายใจขึ้นเนอะ อิอิ "ถ้าแอบๆเขียนเจ๊หนึ่งจะไปฟ้องเจ๊สองไหม?" เค้าโดนใส่ร้าย ยังไม่ได้ฟ้องเลย
:z3:แหะๆ หนูล้อเล่นค่ะเจ๊หนึ่ง
แต่ถ้าตอนนี้ พี่โต้งกะน้องฐา ยังไม่ดีกัน เค้าจะไปฟ้องเจ้สองจริงๆด้วย
อันนี้เจ๊ก็ล้อเล่นใช่ไหมคะ
Paracetamol
ก็เข้าใจฐานะ แบบ..ถึงจะรักก็เหอะ
แต่ถ้าไม่เชื่อใจกัน ไม่เข้าใจกันตั้งแต่แรก มาถึงก็สงสัย
จะมีประโยชน์อะไรที่จะคบต่อ เพราะยังไงเดี๋ยวก็รักๆเลิกๆอยู่ดี
แล้วแบบอีโต้งมันหล่ออ่ะ ละฐาอ่ะ กะเทย? อีโต้งมันก็ผู้ชายนะ
แล้วฐาจะมั่นใจได้ไงว่ามันจะอยู่กับฐาแค่คนเดียว
เลิกกันไม่ทันไรก็หาคนมาควงเย้ยเเล้วนิ(ถึงฐาจะเข้าใจผิดก็เหอะ)
ซีเรียสไปมั้ยผม
ข้างบนน่ะเห็นด้วยอย่างแรงเลย
แต่ข้างล่างอ่ะ คนหล่อชอบกะเทยมันผิดตรงไหน
(คนส่วนใหญ่ที่รักน้องฐามักพูดทำนองว่า อีพี่โต้งมันหล่อตายล่ะ!!
)
ประกาศผลโหวตค่ะ
สิ่งสำคัญที่พ่อค้าตับควรจะมี... ในร้าน(ปิดโหวตสิ้นเดือนนี้จ้า อิอิ)
ตับ.... (ความหมายแฝงคงไม่ต้องอธิบาย) 12 (10.6%)
หัวใจ....(refer to ความรักจริงใจ) 26 (23%)
กึ๋น...(เหมือนมีคนบอกว่าพี่โต้งโง่ -*-) 61 (54%)
โหวตNo! เรียกร้อง...น้องฐาย้ายร้าน(เย้ย!!!) 13 (11.5%)
ไม่ออกความเห็น.... 1 (0.9%)
……………………………………………………………………
กึ๋นชนะเลิศขาดลอยค่ะ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยวคิดอะไรออกแล้วค่อยมาถามใหม่ค่ะ อิอิ
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1226713 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก