หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190>

[mutyamania]

-v-

น่าลั๊คคคคอ่า....(ขอเป็นมาดามมดหนึ่งวินาที)  เค้าอยากอยู่แก๊งค์นี้

นิน้อย....เธอมันจะโปรเกินไปแล้ว  ศัพท์แสงน่ะ....สมจริงจนเราคิดว่าเธอเป็นกะเทยไปแล้น  55555  นี่ถ้าไม่บอกกันก่อนว่าตัวเป็นผู้หญิง  ยังง๊ายก็ไม่เชื่อ!!!!!(ดีนะที่ยังบอกว่าไปหาข้อมูลมา)

สรุปว่ามีต่อ.....ต่อเหอะ....อยากอ่านรักแรกของน้องฐา  น้องมันรั่ว  มันแนว  มันน่ารัก....พอ ๆ กับน้องจ๊ะ วงเทอร์โบกันเลยทีเดียว

[nongrak]

น้องฐาตอนนี้ฮามาก แค่ดูหนังสือ อ่อนจริง

กดให้เป็ดค่ะ

[wordpdf]

สาบานด่วนว่าไม่มาม่า....

[litlittledragon]

ง่ะ ไม่อยากอ่านอะ สงสารน้องฐา ชีวิตน่าเศร้า เตียงข้างๆ คืออดีตที่ว่าสินะ โต้งว่าแย่แล้ว
คนนี้คงย่ิงหนักกว่า แต่ว่าอยากอ่านให้หนุ่มในอดีต กับพ่อไก่โต้งมาเจอกันอะ

[nn~~NN]

น้องฐาต้องเมายาคุมมาตั้งแต่เด็กๆแน่ๆเลยค่ะ  ฮาๆๆๆ 

[QUE1]

น้องฐามาแล้วว....
ย้อนอดีตวัยใส น้องฐาก็ยังน่ารักอยู่
แต่แอบ กลัวแทนอะ คนที่ว่านี้จะใช่คนที่นอนอยู่เตียงถัดไปหรือเปล่าคะ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

เหมือนได้ย้อนวันวานไปหลายปีเลยค่ะ 
แก๊งค์นี้เฮฮาดีนะคะ

[the_pupae]

รั่วได้อีกนะน้องฐา ...อย่างนี้ก็ต้องมีมาม่าซิค่ะเนี่ยยยยย

[hikikomori]

เอร้ยยยย  อิดุเตียงนั้นคือสามีคนแรกของน้องฐาหรอ
แงงง  มันดราม่ามากม้ายยย  ขอทำใจแปปนึง 5555

[เฉาก๊วย]

  ปลาบปลื้ม ปลาบปลื้ม  น้องฐาเธอรั่ว เธอมั่น มาตั้งนานแล้วนี่เอง

[matame]

คนหลังม่านพี่โต้งหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่จะไปบอกพี่โต้งว่าน้องฐานอกใจ 5555

[from_mars]

อุ๊ยตาย....เรื่องแฟนเก่าน้องฐาเหรอคะ..
ไม่ตามมาอ่านได้ไง...ไม่ได้ซาดิส์ แต่อยากรู้ว่าจะสู้พ่อค้าตับได้ไหมน่ะ ฮา....
ขอบคุณนะจ๊ะ +1 จ๊ะ

[a_tapha]

น้องฐาฮามาตั้งแต่ ม. ต้นเลยเหรอเนี่ย

[หมวยลำเค็ญ]

แอบเกรงดราม่า ทำใจคลิ๊กเปิดๆ ปิดอยู่หลายวัน อ่านแล้ว ตอนนนี้มาม่ายังไม่มา

ชอบจริง แก๊งค์นางฟ้า อยู่เป็นหมู่คณะ คงดูน่ารักดีเน๊อะ

[punchnaja]

เง้ออออ

เราไม่อ่านมานานมว๊ากกกกกก เป็นพวกกลัวมาม่า ไม่ชอบอ่าน  เลยกะให้หนูฐากะพี่โต้งเคลียร์ๆกันก่อนค่อยกลับมาอ่าน สุดท้ายเลยไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งหลายตอน

สนุกเหมือนเคยเลยจ้า รอตอนต่อไปนะ

[EoBen]

อ่านตอนสมัยก่อนแล้ว อย่างฮา ไม่สงสัยว่า ทำไมฐาถึงมั่นใจได้ขนาดนี้ 5555555


อย่าดาม่า นะคะ

[๛ナーリバス๛]

ถึงกับต้องให้สาบานว่าไม่มาม่าเลยเหรอคะ? นิคงไม่กล้าอ่ะ แต่พยายามจะเน้นอารมณ์ฮามากกว่าเศร้า
   
   เพราะยังไง ข้อดีที่สุดของน้องฐาคือการมองโลกในแง่ดี และติงต๊อง (ข้อหลังนี่เป็นข้อดี?) ฮาๆๆ
   เรื่องราวจริงๆ อาจจะไม่ได้แย่อย่างที่คิดก็ได้ อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้ค่ะ

   อีกอย่างนึงนะคะ อ่านน้องฐากันมาตั้งนานยังไม่รู้อีกเหรอว่า อีน้องฐามัน “มาโซคิส” น่ะ!! (ส่วนอีปั๋วมันก็ซาดิสท์   พวกเดียวกับคนเขียนค่ะ  กร๊ากกกก)

   ตอนที่ 2

   ดื๊อ ดื่อ ดือ ดื่อ ดื่อ ดือ ดื๊อ ดือ

   เสียงออดหมดคาบครั้งที่เท่าไรก็ไม่รู้ดังขึ้น น้องฐาลืมตาโพลงเนื่องจากนอนหลับไปงีบใหญ่ พอตื่นขึ้นมาก็ตาสว่างจนหลับไม่ลงเพราะเสียงกรนเบาๆ จากเตียงข้างๆ ที่ทำให้ระลึกได้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียว โชคยังดีที่ยังไม่มีคดีฆาตกรรมในห้องพยาบาลเกิดขึ้นแต่อย่างใด 

    ไม่นาน มีเสียงฝีเท้าดังใกล้เข้ามาจนในที่สุดประตูห้องพยาบาลก็เปิดผลั่ว!!

   มิ่ง เพื่อนร่วมชั้นเรียนคนหนึ่งของหนูเดินเข้ามา แอบส่งสายตาเหล่มาทางหนูนิดหนึ่งแต่ไม่ได้ใส่ใจมากนักก่อนจะเดินเลยเข้าไปที่เตียงด้านใน 

   “เฮ้ยโรจน์ เลิกเรียนแล้ว กลับบ้านกันเถอะ” มิ่งบอก และทำให้หนูแอบอ้าปากค้าง กลืนน้ำลายเอื๊อกๆ

   อร๊ายยยยยย เสียงก็ว่าโหดแล้วแต่ไม่คิดว่าหน้าจะโหดด้วย ที่แท้เตียงข้างๆ ก็เป็นไอ้โรจน์เองเหรอเนี่ย

   “อือ” คนป่วยตอบด้วยเสียงไร้อารมณ์ แล้วสองเกลอก็พยุงกันเดินผ่านเตียงหนูมาอย่างทุลักทุเล

   ไอ้โรจน์เหล่ตามามองหนูที่ลุกขึ้นครึ่งนั่งครึ่งนอนบนเตียง พอเห็นว่ามันหันมา หนูก็ก้มหน้าอัตโนมัติด้วยความรู้สึกขนพองสยองเกล้า กลัวมันจะหาว่ามองหน้าหาเรื่อง แต่กลายเป็นว่า...

   “มึงจะนั่งเฉยๆ อีกนานไหม มึงไม่เห็นเหรอว่ากูเจ็บขาเดินไม่ไหวเนี่ย ยังไม่รีบมาพยุงกูอีก ที่เสียงดังรบกวนกูตอนหลับเมื่อกี้กูยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ” ไอ้โรจน์ส่งเสียงมาข่มขู่ จากที่ซีดอยู่แล้วหนูหน้าซีดกว่าเดิมอีก รีบกุลีกุจอโดดลงจากเตียงไปหามันอย่างเร่งด่วน พอไปยืนข้างๆ หนูก็พยายามจะจับแขนมันไว้ด้วยมืออันสั่นเทา หากแต่อีกฝ่ายกลับส่งสายตาดุๆ มาอีก

   “ขยับมาใกล้ๆ พยุงกูดีๆ ไม่ใช่ทำท่าอีเดียจแบบนั้น แม่ง...ทำเหมือนรังเกียจ เดี๋ยวกูกระทืบจมดิน” อร๊ายยยยยย โหดไปไหนคะ? หนูรีบขยับเข้าไปใกล้พร้อมทั้งจับแขนของมันมาพาดคอไวว่องแล้วช่วยพยุงร่างมันออกมาจากห้องพยาบาล

   
    ถ้าไม่นับรวมญาติพี่น้องและบรรดาอมนุษย์กลุ่มเดียวกัน ก็เพิ่งจะได้ใกล้ชิดกับจนเกือบรู้สึกถึงการใช้ลมหายใจร่วมกับผู้ชายแบบนี้เป็นครั้งแรก

   อ้อมกอด (เขาเรียกอ้อมแขนวุ้ย) ที่วาดมาทำให้หัวหนูต้องแนบกับอกของมันนิดๆ เป็นครั้งแรกที่ได้วาดแขนโอบเอวใครสักคน และรู้สึกถึงคำว่า “กล้ามเนื้อ” น้ำหนักที่ทิ้งลงมาแม้จะหนักแต่ก็รู้สึกถึงความเชื่อมั่นไว้วางใจ(ได้ข่าวว่ามันไม่มีคนอื่นมาช่วยมั่งเหอะ) กลิ่นเหงื่อและกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ที่เพื่อนๆ ทั้งหลายไม่มี สิ่งที่แตกต่างจากกลิ่นน้ำหอม กลิ่นแป้งก็น่าหลงใหลดี... ทำให้รู้สึกได้ว่า

    เออ....นี่แหละถึงจะเป็น “กลิ่นผู้ชาย” ของแท้ ...
   

   ..........อร๊ายยยยยย คิดละเขินอ่ะ...........
   

    บ้าเนอะ....แค่ต้องพยุงคนขาเจ็บไปที่รถแค่นี้? หนทางก็ไม่ได้ยาวไกลอะไรนัก กลับคิดอะไรก็ไม่รู้เลยเถิดไปกันใหญ่ สงสัยภาพในนิตยสารเล่มนั้นจะอาถรรพ์แน่ๆ เลยเชียว....

    ในที่สุดเราสามคนไปถึงรถเครื่องของมันที่จอดอยู่ (รถเครื่องก็อย่างเดียวกับรถมอเตอร์ไซค์นะคะ)  จริงสิ ลืมไปว่ามากันสามคน แหม.... หนูก็ลืมตัวนึกว่าโลกนี้มีเพียงสองเราอยู่ตั้งนาน

   “อีตุ๊ด!!...มึงล้วงกุญแจรถในกระเป๋ากางเกงกูออกมาซิ” เสียงไอ้โรจน์ดังขึ้นมา ทำให้น้องฐาสะดุ้งหันไปมองหน้าคนสั่งทำตาปริบๆ เหมือนเด็กเอ๋อ แต่ก็พอเข้าใจว่าสองแขนของมันคล้องคอหนูกับไอ้มิ่งไว้อยู่เลยไม่ว่างจะหยิบกุญแจเองก็เลยต้องมาวานหนูที่ดันโชคดียืนอยู่ด้านขวาพอดีค่ะ แต่อดกล้าๆ กลัวๆ ไม่ได้

   “กูบอกให้หยิบกุญแจในกระเป๋ากางเกงกูที ไม่ได้ยินหรือไง เดี๋ยวกูถีบร่วง” อ๊า น่ากลัวชะมัดเลยอ่ะค่ะ

   หงึกๆๆ หนูรีบพยักหน้าทันทีแล้วยื่นมือลงไปควานหากุญแจรถในกระเป๋ากางเกงไอ้หมาบ้าจอมวางอำนาจด้วยมือสั่นๆ ขอให้ล้วงลงไปแล้วเจอแต่กุญแจด้วยเถอะอย่าเจองูยักษ์อะไรเล้ยยยย เดี๋ยวกำเดาทะลักอีกรอบจะยุ่ง

   กรุ๊งกริ๊ง.... ในที่สุดหนูก็ชูกุญแจรถของมันขึ้นมาได้โดยที่ไม่เกิดเหตุการณ์สะเทือนขวัญแต่อย่างใด มิ่งคว้ากุญแจในมือหนูไปถือไว้

   “อ้าว.... เชี่ยเอ๊ย....ใครทำน้ำหกใส่เบาะรถกูวะ” ไอ้โรจน์สบถอย่างหัวเสียเมื่อหันไปสังเกตที่รถตัวเองที่เปียกน้ำอยู่

   “มึงเช็ดดิ๊” แล้วมันก็หันมาสั่งหนูอีกจนได้ หนูก็เอามือเช็ดแบบลวกๆค่ะ แต่มันไม่แห้ง...

   “ใช้มือแล้วมันจะแห้งไหมอีควาย... ผ้าเช็ดหน้าน่ะมีไหม?” ฮือๆๆๆ หนูรีบพยักหน้าแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเองเพื่อดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาแต่พบว่า...ผ้าเช็ดหน้ามันเปื้อนเลือดกำเดาแดงเถือก..... แป่ว....

   “สกปรก นี่มึงคิดจะเอาผ้าเช็ดหน้าเน่าๆ เปื้อนเลือดโสโครกของมึงมาเช็ดรถกูเหรอ จะมากไปแล้วนะ เดี๋ยวปั๊ด....” ไม่พูดเฉยๆ ค่ะ ไอ้หมาบ้ามันทำท่าจะง้างบาทามาถีบหนูเหมือนที่พูด แต่หนูขยับตัวออกห่างได้ทันและประกอบกับที่มันเจ็บขาและมิ่งประคองอยู่มันเลยก้าวตามมาเตะหนูไม่ได้ เลยรอดพ้นตีนไปหวุดหวิด

   “ขอโทษ...เราไม่ได้ตั้งใจ” หนูรีบยกมือขึ้นมาพนมพร้อมส่งสายตาแสดงความหวาดกลัวทันที

   “ถ้ามึงไม่รู้จะเอาอะไรมาเช็ดรถมึงก็ถอดเสื้อมึงออกมาเช็ด” นั่น! ให้ถอดเสื้อนักเรียนออกมาเช็ดเนี่ยนะ อร๊ายยยย ไม่เอานะ นี่มันเลิกเรียนพอดี คนเดินไปมาก็ออกจะเยอะแยะ อายเขาตายเลย...

   “หรือมึงจะถอดกางมาเช็ดก็ได้” โห....แต่ละตัวเลือก... ดีทุกข้อเลยอ่ะค่ะ

   “โรจน์ แต่เรา....” หนูเบะหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วค่ะ แต่ก็ไม่นำพา....

   “ชักช้าร่ำไร เดี๋ยวกูตบ” คำว่าเดี๋ยวของมันแปลว่าตอนนั้นเลยค่ะเพราะมันเงื้อฝ่ามือโตๆ มาเรียบร้อยแล้ว หนูหลับตาปี๋เอียงคอหลบ แต่ไม่ทัน เลยโดนเบิร์ดกะโหลกไปหนึ่งทีจนหน้าคว่ำ พอเงยหน้าขึ้นมากลัวจะโดนซ้ำเลยต้องจำใจถอดเสื้อนักเรียนขึ้นมาเช็ดรถให้มันทั้งน้ำตานองหน้า... โชคยังดีนะคะที่ใช่เสื้อกล้ามด้วยตัวนึงไม่งั้น โอ๊ย... น้องฐาล่ะคงอับอายหน้าอกน้อยๆ จนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ถ้าให้ใหญ่อวบอึ๋มสักคัพเอฟจะไม่ว่าสักคำ

   เบาะรถหายเปียกแล้ว มิ่งก็ต้องรับหน้าที่เป็นพลขับ ไอ้โรจน์ก็นั่งไพ่เป็นตุ๊ดไปเลยทีเดียว

   เฮ้อ...กว่าจะรอด...นึกว่าจะโดนตบหัวหลุดแล้วซะอีก น้องฐาเอาเสื้อเปียกๆ มาบิดหมาดๆ สะบัดหลายทีแล้วสวมมันทั้งชื้นๆ ก็พอดีพวกอีเพื่อนเดินมาเจอ

   “อ้าว... พวกกูอุตส่าห์ไปหาที่ห้องพยาบาลมึงมานี่ทำไมเนี่ย” อีโอ๋ถามขึ้น

   “กูเดินออกมา” ตอบไปอย่างไร้อารมณ์

   “แล้วทำไมเสื้อมึงเป็นงั้น?”

   “ช่างเถอะ ถือว่าฟาดเคราะห์” หนูตอบด้วยเสียงปลงๆ

   พวกเราเดินไปเข้าแถวเพื่อจะไหว้อาจารย์เวรยามที่ป้อมหน้าโรงเรียน ซึ่งตอนนี้แถวยาวไปไกลแล้ว

   “เออ กูรู้แล้วว่าใครที่นอนห้องพยาบาลกับมึง ก็ไอ้โรจน์ไง” อีโอ๋ทำเสียงภาคภูมิใจทันที

   “กูรู้ก่อนมึงอีก”  หนูตอบด้วยเสียงหงุดหงิดทันที

   “อย่าบอกนะว่าที่เสื้อมึงเละแบบนี้ก็ฝีมือมัน” เทพธิดาพยากรณ์มาเองเลยนะยะหล่อน...

   หนูกลอกตาเซ็งๆ ไม่ใครจะเสวนาในเรื่องที่ผ่านไปแล้ว เพราะมันช่างอนาถนัก

   “โห... แม่ง...เลวว่ะ แต่ก็เก่งด้วย... ขนาดเล่นบาสจนส้นเท้าซ้นยังสามารถหาเรื่องมึงได้อีกเนอะ” ชมหรือด่าคะอีโอ๋

   “ฉันว่าไม่ได้เก่งหรอก อีฐามันซวยต่างหาก” ขอบคุณนะคะอีปาล์ม ช่วยได้มากค่ะ ไม่ปลอบใจแล้วยังซ้ำเติม

   “เออ... กลับบ้านไป กินตับเยอะๆ นะมึง... จะได้บำรุงเลือด วันนี้เสียไปเยอะนี่ หึหึ” โอ้.... โชคดีกลุ่มนี้มีนักโภชนาการอยู่ด้วย

   แต่ละคน ช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีจริงจริ๊ง

................................................

   หลังจากเหตุการณ์นั้นแล้วไอ้โรจน์มันก็สงบเสงี่ยมมากขึ้นกว่าเดิมเยอะ จากที่ปกติมันจะเป็นไอ้หมาบ้าหาเรื่องชาวบ้านไปทั่ว แต่เพราะเจ็บขามันเลยซ่าน้อยลง และมันก็ไม่สนใจหนูอีกแต่อย่างใด ถือว่าโล่งอกโล่งใจเป็นที่ยิ่ง.. กาลเวลาก็ผ่านไปอย่างปกติสุขเหมือนเก่า...

   พอขึ้นม.ห้าเทอมสองเท่านั้นล่ะได้เรื่อง เปิดเทอมใหม่วันแรกพวกเราก็ต่างช่วยกันทำความสะอาดห้องเรียนที่มีทั้งฝุ่นเกาะ และสภาพโต๊ะเรียนที่ยังคงสภาพแยกย้ายกันห่างไกลเพื่อใช้สำหรับสอบ พวกผู้หญิงในห้องช่วยกันกวาดห้อง ส่วนหนูหิ้วถังน้ำเพื่อจะถูพื้น ทันใดนั้นเอง ความซุ่มซ่ามอันเป็นสมบัติเฉพาะตัวก็ทำให้สะดุดขาตัวเองน้ำจนล้มลง ถังน้ำที่หิ้วมาหกกระจาย ไปโดนขาใครคนหนึ่ง ทั่วห้องพร้อมใจกันหันมามองอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น เกิดความเงียบ...ขึ้นในบัดดล

   “ขอโทษน้า” น้องฐาละล่ำละลักขอโทษอย่างสำนึกผิดระหว่างที่ค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งภาพตรงหน้าพบแต่เบรกเกอร์ของใครคนนึง ทำให้ทราบว่าผู้เคราะห์ร้ายเป็นนักเรียนชาย...

   นั่นก็ยังไม่เลวร้ายเท่าไร ถ้ามันไม่ใช่...... ไอ้โรจน์ โจทก์เก่า!!

   “มึงอย่าอยู่เลย อีตุ๊ด......” เสียงไอ้โรจน์คำรามลั่นก่อนจะเงื้อฝ่าเท้าเหมือนจะเตะ

   มายก๊อดดดดดดดด หนูรีบลุกขึ้นยืนแล้ว เผ่นแผล็วไปอย่างรวดเร็วก่อนจะโดนสหบาทา หนูวิ่งหนีไอ้โรจน์ไปถึงห้องน้ำชายแล้วก็ขังตัวอยู่ในนั้น

   “มึงออกมาเลยนะ” เสียงไอ้โรจน์ขู่ตะคอกอยู่ข้างนอกด้วยเสียงโหดๆ จนหนูตัวหด สั่นเป็นเจ้าเข้า

   “ขอโทษนะโรจน์ เราไม่ได้ตั้งใจ” หนูตะโกนบอกด้วยเสียงเศร้าๆ แต่ไม่กล้าออกจากห้องน้ำ น้ำตาไหลพรากๆ...

   “มึงไม่ออกมาใช่ไหม....ได้.... มึงเจอดีแน่...” มันว่าแล้วเงียบไป ได้ยินเสียงน้ำก๊อกไหลแรงๆ ชั่วครู่....

   กระซิก กระซิก... แง้ๆ.... ทำไงดี ทำไมซวยปานนี้เนี่ย..... เดินวนไปวนมาอยู่ในห้องส้วมอย่างลุกลี้ลุกลนจนกระทั่ง....

   ซู่!!!  สายน้ำถูกสาดเข้ามาจากด้านบนค่ะ

   “แอร๋ยยยยยยย” ร้องเป็นกะเทยถูกเชือดเลยค่ะ ทั้งตกใจทั้งหนาว เปียกปอนไปหมดทั้งตัว ฮือๆๆๆ

   “มึงทำรองเท้ากูเปียกมึงเจอแค่นี้ยังน้อยไป อยากอยู่ข้างในมากนักก็อยู่ไปนะ ออกมาเมื่อไรมึงโดนแน่” ไอ้โรจน์ขู่ แล้วก็ได้ยินเสียงฝีเท้าย่ำออกจากห้องน้ำไป....

   น้องฐานั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำอยู่ทั้งวันไม่ยอมออกจากห้องน้ำ จนกระทั่งตกเย็นคาดว่าจะไม่เจอไอ้โรจน์แล้วนั่นแหละถึงกล้าออกมา และเพราะนั่งเปียกอยู่อย่างนั้นทั้งวันหนูก็เลยไม่สบายไม่มาเรียนไปสองวัน วันพุธก็โผล่มาแบบหวาดๆ

   “ฐา... มึงหายดีแล้วเหรอ?” โอ๋ทักทายเมื่อหนูยืนนิ่งอยู่ในห้องเพราะไม่รู้ว่าที่นั่งตัวเองอยู่ตรงไหน

   “อื้อ...ดีขึ้นแล้ว....” หนูตอบด้วยเสียงเบาๆ แสดงความอ่อนเพลีย

   “เออ.... มึงหนอมึง ซวยฉิบหาย มีเรื่องกับใครก็ไม่มี ดันไปมีกับไอ้โรจน์” โอ๋ส่งเสียงแสดงความสงสารออกมาอย่างเห็นได้ชัด หนูก็ได้แต่เบะหน้าเศร้าๆ อย่างรู้ตัวดีว่าไม่มีใครช่วยได้ ก็ต้องรอดูต่อไปว่ามันจะทำยังไงต่อ จะซ้อมหนูให้เละจนสมแค้นหรือเปล่า....ถึงจะพอใจ

   “เออ ฉันเห็นแกไม่สบายเลยไม่กล้าบอก แต่แกมาเรียนแล้วอย่างนี้ ไม่บอกไม่ได้แล้วล่ะนะ” ปาล์มทำหน้าเครียด

   “อะไรเหรอ?” หนูถามพลางเลิกคิ้วสงสัย

   “ก็ที่นั่งใหม่เทอมนี้ไง อาจารย์แกให้จับฉลากไม่ได้เลือกเอง แล้วคนที่นั่งคู่กับแกอ่ะนะ....ก็ไอ้โรจน์อ่ะแหละ” หา!!!!!!!!!!!!!!!

   ได้แต่.....ตาโต อ้าปากค้าง......

    จำไม่ได้ว่าเคยไปฉี่รดศาลเจ้าที่ไหนไม่ใช่รึ?

   แล้วทำไมชีวิตน้องฐา......มันถึงได้อาภัพอับโชค.....เคราะห์ซ้ำกรรมซัดปานนี้ล่ะ!!
   

.......................................

   อย่างนี้เรียกว่าดราม่าไหม?  ไม่หรอกมั้งเนอะ!

[PEENAT1972]

555 ขำฮารั่วแบบน้องฐา อ่าน ๆ ไป ทำไมป้าไม่สงสารน้องฐาเลยนะ แอบขำกับฮามากกว่า 

[reborn23]

   ไม่มาม่าหรอก เขาเรียกน้องดราม่านะ

[Lonelyนู๋โรนลี่]

ไม่ดราม่าหรอก
ถ้าไม่เคยอ่านเรื่องฐา-โต้ง
คิดว่าพรหมลิขิตเลยละ5555+
อ๋า>_< คู่SM กรี๊ดด

[nightsza]

โถ่ โรจน์โหดไปไหมอ่ะ สงสารน้องฐา

[TanyaPuech]

  ไอโรจน์เถื่อนเกิ๊นนนน

แค่นี้ยังพอไหวแต่ถ้าขนาดนอกใจ  ไถตังค์ และซ้อม  บ๊ายบายจ้า

[LadyOneStar]

^^ อ่านะ
ฮาทุกสถานการ แม้น้องฮาจาโดนตบ!!! เอ๊ะ ยังไง??

[Yunatsu]

หรืออออออ

นี้คือแฟนของน้องฐา

แต่โรจน์ไม่มีตับให้กินเหมือนโต้ง

น้้องฐาคงมะชอบ

55555555

[Lacus]

โห...พระเอกนิสัยอย่างนี้ไม่ประทับใจอย่างแร๊งงงงงส์ (ถึงไม่รู้ว่า ต่อไปจะเป็นยังไง แต่ความประทับใจแรกพบ ติดลบกันเห็นๆ เอิ๊ก)
ดีนะ..ที่สุดท้ายน้องฐาก็ลงเอยกับพี่โต้ง
ถ้าเรื่องอื่นขึ้นต้นเป็นนี้เราเป็นอันสะบัดบ็อบใส่แน่ค่ะ กร๊าาาก แต่แบบนี้อ่านต่อได้ เพราะสุดท้ายแล้ว ความสุขจะรอน้องฐาอยู่ข้างหน้า 

[naiin]

กรรม กรรม กรรมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[nokkaling]

 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

รู้สึกฮาปนสงสารน้องฐานะคะ 

[wisky]

ถึงจะฮาน้องฐาแต่ขำไม่ค่อยออกโรจน์นี่เป็นผู้ชายอันตรายจริงๆแต่น้องฐาคงชอบเล่นกับไฟชิมิ

[Akamei]

หึหึ
จะสงสารก็สงสาร
แต่มันขำมากกว่านะ
ชีวิตน้องฐาเจอแต่อะไรโหดๆเนอะ
กร๊าก ก  กก ก