อ้อ นิยังแต่ง... ฐาโรจน์นะคะ แต่เนื่องจากค้างนิดหน่อยกับโต้งปอนด์ 
ที่กระทู้โน้น ฮาๆ
เลยอยากมาแต่งNC ของพี่โต้งน้องฐา ดับอารมณ์หื่น ฮาๆๆๆ คือแต่งตอนนี้เฉพาะกิจเฉยๆ ยังไม่ต่อฐาโต้งแบบยาวๆ อาจจะรอ ฐาโรจน์จบก่อนค่ะ
Nc ตอนนี้เบาๆ ค่ะ 
ตอน 36 หัวใจใต้หัวนม .... เอลบ
จ๊าดดดดดดง่าวจริงๆ แม่กะเทยแสนดี
แสนดี.......หวังดีกับชาวบ้านจนตัวเองลำบาก...
มัวแต่ระเริงรักกับพ่อค้าตับจนลืมนึกไปว่าตัวเองไม่มีกุญแจเข้าห้อง เดย์กับเอกมีเรียนแปดโมงเช้าทั้งสองคน งานงอกแล้วอ่ะค่ะทำไงดี?
อีกิ๊งงดวิชาตอนสิบโมงของวันจันทร์ บอกจะกลับมาถึงเที่ยง ซวยได้อีก....
สุดท้ายต้องซมซานกลับมาห้องพี่โต้งด้วยความโศกา
“ใส่เสื้อพี่ไปสิ มีเยอะแยะ” แนะนำเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆ
“ให้ขากางเกงลากไป หรือจะให้ม้วนขาขึ้นเหมือนน้ำท่วมดีล่ะคะพี่?” แอบประชดกลับไป แล้วทำปากยู่ แก้มป่อง หน้ามุ่ย
“งั้นก็ใส่ชุดนิสิตหญิงไปสิ ซื้อมาด้วยไม่ใช่เหรอ” เงยหน้ามองพี่เขาตาโต โอ้.... เหมือนมีคนชี้นำทางสว่าง...
จุ๊บส์... แอบผวาเข้าไปกอดคอคนสูงกว่าให้โน้มลงมาใกล้จะได้หอมแก้มได้ถนัด จนเจ้าของความคิดต้องร้องโอดโอยเพราะโดนรัดคอเสียแน่น
“เบาๆ ค่ะ...คอพี่จะหักอยู่แล้ว” พี่โต้งปรามด้วยเสียงที่ไม่จริงจังมากนัก
“คิกคิก.. คอหักไม่เป็นไร อย่าให้เคหักละกันเดี๋ยวไม่มีใช้” หนูพูดไปเพราะความคะนองปากค่ะ แต่อีกฝ่ายย่นจมูกพร้อมกับส่งมือโตมาขยี้หัวหนูไปมา
“หือ...ทะลึ่งนะเรา” ต่อว่าด้วยน้ำเสียงปนหัวเราะ “อย่ามัวแต่เล่นเลย เอาเสื้อมารีดไป เดี๋ยวไปเรียนสาย”
“เจ้าค่า” น้องฐารับทราบเสียงหวานเริงร่าเหมือนปลากระดี่ได้น้ำเย็นชื่นใจ
น้องฐานั่งพับเพียบเรียบร้อยรีดกระโปรงด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขจนน้ำตาจะไหลพรากๆ
พอแต่งตัวเสร็จแล้วมายืนหน้ากระจก รู้สึกว่ามันขาดอะไรไปอย่างนึง
“ว่าแต่...หนูไม่มีดุมตรามหา’ลัยนี่นา” ใช่ค่ะ นิสิตชายจะไม่ต้องติดกระดุม เพราะต้องผูกไทด์ แต่ของนิสิตหญิงต้องเปลี่ยนกระดุมเป็นดุมตรามหาวิทยาลัยด้วย
หันไปเบะหน้าใส่เจ้าของห้อง จนพี่โต้งได้แต่กลั้นยิ้ม
“โอ๋ๆ ไว้ไปซื้อที่ศูนย์หนังสือทีหลังนะคะ ใส่ๆไปก่อน แล้วใส่เสื้อคลุมทับ อาจารย์ไม่ทันได้สังเกตหรอกค่ะ” พี่โต้งปลอบใจมา แหม...ใจดี ใจเย็น พึ่งพาได้จริงๆ เลยนะคะ พ่อค้าตับเนี่ย ปลื้มๆ
“แป๊บนะคะ ไม่มีกระดุมแต่ติ้งพี่มีนะ” พี่โต้งยิ้มเดินเข้าห้องตัวเองไปครู่สั้นๆ ก่อนจะเดินออกมาพร้อมตุ้งติ้งอันหนึ่ง
น้องฐาพยายามสังเกตตุ้งติ้งในมือที่พี่โต้งที่ดึงออกเป็นสองส่วน ลักษณะแปลกตาไม่เคยเห็น
“ไม่ใช่ตุ้งติ้งของมหา’ลัยนี่คะ”
“ค่ะ...ของคณะวิด-ยา” พี่โต้งตอบ ขณะก้มลงมาติดตุ้งติ้งให้ที่รังดุมบนสุดด้านซ้ายของหนู
“แล้วให้หนูใส่จะดีเหรอคะ?” หนูถามในขณะที่พี่เขาติดติ้งเสร็จแล้วแต่ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้น ยังคงโน้มใบหน้าค้างอยู่ที่ข้างแก้มหนู
“ดีสิ... บางคนเขาเอาไว้แลกกับแฟนนะคะ ติ้งคณะกับเสื้อแจ๊กเกตน่าจะได้ประมาณปลายๆ ปี เอาไว้ได้เมื่อไร เอามาคืนพี่สิ พี่อยากใส่เสื้อกับติดติ้งคณะศิ-กรรม สงสัยจะเท่ห์น่าดู” พี่โต้งบอกด้วยรอยยิ้มหวาน
“อยากได้เพราะคิดว่ามันจะเท่ห์อย่างเดียวเหรอคะ?”
“เปล่า....ก็อยากให้คนอื่นรู้ไง ว่ามีแฟนอยู่คณะนี้...ทำไมล่ะหวงเหรอ.. ขอไม่ได้เหรอคะ?” แหม... เตรียมจะงอนอีกแล้วล่ะสิ พ่อค้าใจน้อยจริงๆ
“เปล่าค่ะ...สำหรับพี่อ่ะ....ได้อยู่แล้ว” พี่โต้งเปลี่ยนหน้ามุ่ยเป็นคลี่ยิ้มสดใส ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยแก้มหนูเบาๆ
“น้องฐานี่.....น่า......รักจริงเลยนะคะ” พี่โต้งชมด้วยเสียงหวาน พร้อมโน้มใบหน้าลงมาใกล้กว่าเก่า พลางแตะริมฝีปากอุ่นผะแผ่ว หอมหวาน
อืม.... พี่โต้งนี่บทจะน่ารัก....ก็น่ารักจริงๆ เลยนะคะ....
......................................หนูก้าวลงจากฮอนด้าซีวีซที่หน้าคณะมนุษย์ ดึงกระโปรงทรงเอสีดำให้เข้าที่ เดินนวยนาดเข้าไปด้านในด้วยความมาดมั่น เสียงรองเท้าก้องสะท้อนทุกก้าวย่าง ความปรารถนาที่เพิ่งเป็นจริงวันนี้ ได้แต่งหญิงซะที ฮือ....อยากจะร้องไห้ด้วยความซาบซึ้ง....
อร๊ายยยยย สุขกายสบายใจที่สุด....
หนูนั่งลงข้างหมอกและเพื่อนๆ อย่างเงียบกริบโดยที่ตอนแรกไม่มีใครสนใจ แต่พอหมอกมันหันมามองเต็มๆ ตาก็ได้แต่ตาโตใส่
“อีฐา” โห พอเห็นหน้าเรียกซะจิกเชียวนะ
“อะไรยะ?”
“นี่มึงใส่กระโปรงมาเหรอ?”
“เกรงว่าจะใช่ กางเกงที่ไหนขาสั้นขนาดนี้” กวนไปไหม?
“แล้วไปเอาเสื้อใครมาใส่...ติ้งด้วย”
“ของผัวกูเองอ่ะ” ตอบด้วยความภาคภูมิใจพร้อมรอยยิ้มที่ระบายเต็มใบหน้า...
“โห.. ร้ายนะมึง... แล้วชาติที่แล้มึงนี่ทำบุญสร้างตึกวิด-ยามาหรือไง ถึงได้ได้มีแฟนแต่คณะนี้”
“บ้าน่า.... ไม่ใช่ซะหน่อย... คนเดิมต่างหากย่ะ” หนูรีบเถียง...แล้วเริ่มเล่าเรื่องคร่าวๆ ให้มันฟัง (คาบนี้เรียนรู้เรื่องบ้างไหมเนี่ยเอาแต่คุยกัน)
..........................
เพื่อนๆ ของหนูช่างสังเกตกว่าที่คิด ไหนจะสังเกตเห็นตุ้งติ้ง เสื้อ แล้วก็โทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ พี่โต้งก็ขี้หวงกว่าที่คิดค่ะ บอกว่าจะคอยมารับมาส่ง หอก็อยู่ไม่ได้ไกลเลย ไม่รู้จะห่วงอะไรนักหนา หรือกลัวว่าหนูเดินคนเดียวจะแอบไปฉุดผู้ชายเข้าข้างทางก็ไม่รู้สิ (ว่าไปนั่น) ท้ายที่สุดคาบสุดท้ายหนูก็เลยบอกให้พี่เขามารับที่ศูนย์หนังสือ เพราะแวะไปซื้อตุ้งติ้งและกระดุมตรามหาวิทยาลัย แล้วก็ยืนเหล่หนังสือไปตามเรื่อง
มื้อเย็น เราแอบไปนั่งสวีทกันในร้านสเวนเซ่น (เดี๋ยวโดนแซวว่าคนเขียนชอบเคเอฟซีมาก ตัวละครกินไก่ทุกเรื่อง ฮา) แล้วก็กลับไปที่ห้องพี่โต้งอีก เนื่องจากใส่ชุดนิสิตหญิงอยู่เลยคาดว่าจะเข้าหอชายไม่ได้ ต้องกลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้องพี่โต้ง ปลอมตัวเป็นผู้ชายก่อนค่ะ แล้วดึกๆ กว่านี้ค่อยเข้าไปอีกรอบ (ได้ข่าวว่าเป็นผู้ชายอยู่แล้วทำไมต้องปลอมตัว? ฮา...) ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ กลัวไปเจอลุงยามคนเดิมแล้วไม่ยอมให้เข้าหออีกจะยุ่ง แบบว่าช่วยไม่ได้อ่ะค่ะ น่ารักมากจนโดนเข้าใจผิด อิอิ (ลุงแกสายตายาวมั่งเหอะ)
สุดท้ายก็กลับมาอยู่ที่ห้องพี่โต้งค่ะ น้องฐานอนอ่านนิยายหวานแหววกลิ้งเกลือกอยู่บนเตียงในขณะที่พี่โต้งนั่งอยู่หน้าคอมเล่นเว็บอะไรไปเรื่อยเปื่อย
“น้องฐาคะ”
“คะ?” ตอบรับอย่างขอไปทีเพราะยังจดจ่ออยู่
“มานี่แป๊บค่ะ”
“หนูอ่านนิยายอยู่” แอบขี้เกียจไป กำลังติดพัน
“มานี่ก่อนแป๊บนึง มีไรให้ดู” อืม... ตื๊อเก่งกว่าที่คิดแฮะ ไปก็ได้ เดี๋ยวงอนน้องฐาเดินไปยืนอยู่ข้างๆ เก้าอี้มองดูการ์ตูนในหน้าจอคอมค่ะ
“เคยดูไหม สนุกนะ ดูก่อนแป๊บนึงแล้วจะปล่อยไปอ่านหนังสือต่อ” พี่โต้งบอก หนูเห็นภาพดูน่ารักดีเลยหลวมตัวตกลงดู
“มานี่ค่ะนั่งกับพี่ดีกว่า” พี่โต้งบอกแล้วรั้งร่างหนูลงไปนั่งที่เก้าอี้โดยที่พี่แกอ้าขาซะกว้างเพื่อให้หนูแทรกกายลงไปนั่งได้ แล้วก็โอบแขนมากอดเอวหนูไว้ซบคางเกยที่หัวไหล่ ดูการ์ตูนทางเว็บต่อไป
เนื้อหาการ์ตูน คือมีกระต่ายสาวตัวนึงชอบแมวแล้วก็อยากได้แมวมาเป็นแฟน พยายามตามตื๊อ ทำทุกวิถีทาง จนแมวหนีไม่ได้จนต้องยอมจำนนในตอนจบ เป็นการ์ตูนที่น่ารักมากค่ะ ดูแล้วประทับใจหนูมาก
“ขนาดแมวกับกระต่าย.... คนละสปีชี่ส์ยังรักกันได้เลย...นับประสาอะไรกับคน ใช่ไหมคะ ความรักเนี่ย...มันไร้พรมแดนจริงๆ เลยนะคะ” น้องฐาแอบเพ้อด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มหันไปมองหน้าพ่อค้าตับแล้วส่งสายตาแสดงถึงความสุข
“นั่นสิคะ มหัศจรรย์เนอะ” พี่โต้งก็ยังเห็นด้วยยื่นหน้ามาหอมแก้มหนูซ้ำๆ สองสามฟอด หนูยิ้มเขินแสร้งพยุงกายลุกขึ้นยืน
“จะไปไหนคะ” พี่โต้งถามกางแขนกั้นไว้ไม่ให้หนูเดินออก หนูหันมาเผชิญหน้าเอนหลังพิงโต๊ะคอมเล็กน้อย
“ก็ไหนว่าดูจบแล้วจะปล่อยให้ไปอ่านนิยายต่อไง” หนูทวงถามอย่างหมั่นไส้
“นิยายอ่านเมื่อไรก็ได้ค่ะ ให้พี่อ่านหนูก่อนดีกว่า” อ่านหนู? น้องฐาเลิกคิ้วสูง ชักเริ่มงงศัพท์ อีกฝ่ายส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่ให้ความกระจ่างนอกจากวาดแขนรั้งเอวให้เซเข้าไปซบ เอียงกายเข้าหาอีกฝ่ายโดยยืนด้วยขาข้าวเดียวอีกข้างหนึ่งงอไว้วางที่เบาะเก้าอี้มือเกาะไหล่พี่เขาไว้ใบหน้อยู่ห่างกันเพียงนิดเดียว
มือโตๆ ข้างหนึ่งของเขาลูบไล้ไปตามเอวแล้วเลื่อนต่ำไปตามสะโพก บั้นท้าย
ส่วนอีกข้างยึดปลายคางหนูไว้ให้เคลื่อนลงไปรับจุมพิต
หนูรู้สึกถึงมือทั้งสองที่ลูบไล้ถูไถไปกับเอว ปลายเล็บที่กรีดกรายทำให้อดรู้สึกจั๊กจี้ไม่ได้ จนต้องแอบจับมือไว้ไม่ให้ขยับ กลัวจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาให้เสียการณ์
มือใหญ่จึงเคลื่อนออกจากฐานที่มั่นเลื้อยลงไปลูบที่ขาอ่อนไปมาจนรั้งกระโปรงให้สูงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะแตะขอบกางเกงใน สักพักก็ถอนกำลังกองร้อยทั้งห้าเคลื่อนทัพต่อไปทางเหนือ จนมาพบภูเขาลูกย่อม ที่ปกคลุมด้วยกำแพงเมืองอย่างดียี่ห้อวาโก้ (เฮ้ย!!)
“ตายจริง แม้ค้าเก่งเนอะ หาคัพเอลบเจอด้วยเหรอ?” ต๊ายยยย ยังไม่จบกัดไม่ปล่อยเลยนะคะ แหมพูดซะหน้าร้อนเลย เอลบที่ไหนเนี่ยออกจะอึ๋ม TT_ TT
หนูย่นจมูกแสดงความหมั่นไส้ งอนที่ถูกแกล้ง แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะร่วนพออกพอใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ยังไม่เลิกวนเวียนวุ่นวายกับคัพเอลบนั้น (ยังไม่หายเคือง)
พี่คะ....น้องฐามีหัวใจใต้หัวนม ถ้าคิดจะมาดูดมาอมก็ช่วยระลึกไว้ว่าใต้หัวนมก็มีหัวใจนะคะพี่ กรุณาอย่าย้ำเรื่องเอลบให้มันมากนัก มันน้อยใจกะเทยเหลืออนาถแล้วเนี่ย ชิ!
ระหว่างที่หนูกำลังย่นจมูกงอนๆ อีพี่โต้งก็ปลดกระดุมเสื้อของหนูออกอย่างไวว่องเผยผิวขาวเนียนกระจ่างใส พร้อมโชว์คัพเอลบด้วยอีกอย่าง (ชิส์ยังงอนอยู่)
“บอกแล้ว...ว่า สีไหนหรือแบบไหนก็ไม่สำคัญ สุดท้ายพอถึงเวลาจริงๆ ก็โดนถอดอยู่ดี” ขอบคุณค่ะให้กำลังใจมาก ใช่สิ!! ชั้นในลายหวานแค่ไหน มันก็ช่วยให้เอลบใหญ่ขึ้นไม่ได้ พ่อค้าตับใจร้าย.... แง้ เค้าจะฟ้องแม่...โดนสามีรังแกค่ะช่วยด้วย
“อ๊ะ....อ๊า.....” มาถึงตรงนี้ก็ต้องแอบครางแล้วค่ะเมื่อตะขอบราถูกปลด ความนุ่มชื้นของน้ำบ่อน้อยก็เริ่มครองครอง แผ่ซ่านทุกอณูของพื้นที่ขนาดเอลบ (ย้ำเหลือเกินนะว่ามันเล็ก)
ทุกคราที่อีกฝ่ายฉกลิ้นไปตามความอ่อนนุ่ม และจุดอ่อนไหวตรงยอดอกก็ต้องจะแอ่นอกด้วยความซ่านกระสัน (อยากกินตับไวๆ) ทุกครั้งไป ถึงจะคัพเอลบก็ใช่จะไม่หวั่นไหว ไม่รู้สึกนะคะ ชิส์ ประสาทสัมผัสไวเหมือนกันนะเออ ไม่ได้ตายด้าน
พี่โต้งเริ่มซนลามจากบนลงไปถึงข้างล่างแล้วค่ะ
“ถอดเถอะค่ะจะได้ไม่อึดอัด” เริ่มกระซิบเอาแต่ใจ เมื่อพยายามดึงผ้ารูปสามเหลี่ยมลายจุดนั้นออกแต่ไม่สำเร็จซะที กลัวหนูอึดอัดหรือพี่ทำอะไรไม่สะดวกเอาให้แน่
แอบเถียงในใจแต่ก็ถอยไปถอดชิ้นนั้นออกแต่โดยดี แต่ไม่ได้ถอดกระโปรงนะคะ เหลือไว้แล้วเซ็กซี่ เร้าอารมณ์ดี พอไม่เห็นส่วนนั้นของตัวเองแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสุภาพสตรีเลยค่ะ ฮุฮุ
พี่โต้งใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์เริ่มหันไปหยิบตัวช่วย หนูก็เริ่มใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ ช่วยปลดกระดุม ปลดซิบ แล้วรูด....... กางเกงลงมา (.....)
อั๊ยหยา....เหมือนเจอเพื่อนที่ไม่ได้พบกันนาน พอเห็นหน้าแล้วคิดถึงนะคะ อยากจะเข้าไปกอดรัดให้หนำใจ บีบให้ตายคามือ (จิตไปไหม?) แต่ต้องใจเย็นๆ ได้แต่ลูบไล้...เคล้าคลึงปลุกปั่น... ปั่นทำไมเนี่ย ยังไม่ทันทำอะไรก็พองแล้วเหอะ ซื้ด...อา ทักทายทันพอสมควร ก็อยากจะชวนเพื่อนไปเที่ยวถ้ำ ....อ๊ะ....คิดอะไรเนี่ย... บัดสีบัดเถลิง เขินนะเนี่ย
ไปเที่ยวกันไหม? จะไปก็รีบไป ไปกับหนูแล้วสบาย.... เดี๋ยวหนูพาไปกินตับ....
พ่อค้าตับเริ่มส่งสัญญาณจะเปิดร้านทำตับหวานอีกครา เมื่อจับไหล่หนูไว้เหมือนจะให้ยืนขึ้นแล้วเลิกเอ่ยปากทักทายเพื่อนเสียที... จากนั้นพ่อค้าตับก็เอาถุงก๊อบแก๊บ...เอ๊ยไม่ใช่...เกราะป้องกันภัยสวมใส่ให้เพื่อนก่อนพากันไปเที่ยวถ้ำ.. แต่ก่อนที่เพื่อนจะเข้าไปได้ อีแม่ทัพนายกองทั้งห้ามันต้องไปสำรวจความปลอดภัยก่อน... โดยอาจจะต้องเข้าไปทีละคน.... แค่คนแรกที่เข้าไป...เจ้าที่เจ้าทางที่เฝ้าถ้ำจะตายให้ได้...
“อ๊า....” ถ้าถ้ำร้องได้ก็จะร้องว่าโคตรเสียว.....
เสียวจนทนไม่ไหวแล้วจนแทบจะโยกเอวกับนิ้วแล้ว ยิ่งเพิ่มจำนวนก็ยิ่งต้องกัดฟันกรอด อดทนยืนให้ไหว ทั้งที่ร่างมันอ่อนระทวยจนขาสั่นจนต้องจิกเล็บกับเบาะเก้าอี้ ผวาเฮือกเข้าไปโอบกอดผู้บัญชาการกองทัพ...ที่เริ่มจะขยับขยายสร้างทำเลเหมาะ แค่สามก็พอแล้วเนอะ มากกว่านั้นเดี๋ยวถ้ำจะระเบิดเอาได้
"พี่คะ..นะ.....หนู....ไม่ไหวแล้ว”
ไม่ไหวแล้วอ่ะค่ะ ทนรอไม่ไหวแล้วมันทรมานเกินทน หนูเริ่ม...ถลกกระโปรงขึ้นสูงเท่าที่พอทำได้แล้วอ้าขาพอประมาณ...ยังไงก็ต้องบังคับเพื่อนเข้าถ้ำ
"เบาค่ะ...พี่เสียว" พี่เสียวคนเดียวไหม? โอเค หนูไม่ค่อยสียวเลยค่ะ อ๊า~~~~
“อ๊า....ซื้ด.....” ทุกจังหวะการเคลื่อนไหวช่างเร้าใจอะไรอย่างนี้ เมื่อเพื่อนค่อยเคลื่อนตัวเข้าถ้ำไปหนูก็ต้องกอบโกยเอาลมหายใจเข้าปอดให้มากที่สุดหายใจถี่กระเส่า ยินยอมให้สำรวจทุกซอกหลืบแห่งความลับ....
ยิ่งเพื่อนเก่าเคลื่อนตัวเข้าๆ ออกๆ บ่อยเท่าไร หัวใจน้องฐาก็ยิ่งเหมือนจะระเบิดในทุ่งข้าวสาลี
ใจจะขาดรอนๆ
ของหวาน ของมัน ของคาว ไม่เอ๊า ไม่เอา หนูสะบัดก้นใส่ ถ้าเป็นตับ น้องฐายอมตาย ถ้าเป็นตับ
น้องฐายอมตาย กอดพี่ครั้งใด ต้องด๊ายยยยยกินตับ ตับ ตับ ตับ ตับ
“อ๊า....” ทั้งถ้ำทั้งคนเที่ยวถ้ำต่างพากันร้องระงมสอดรับเหมือนดั่งเคลื่อนขับท่วงทำนองของเพลงหวาน เสียงครางซื้ดซ้าดล่องลอยเมื่อลงมือทานตับหวานรสเผ็ดจัดจ้านแต่อร่อยสะใจ ถูกใจทั้งพ่อค้าลูกค้า
“อื๊อ.....อ๊า.... ซื๊ดดดด”
สุขกว่านี้มีอะไหมคะ....
หลังการท่องเที่ยว พบว่า บริเวณใกล้ๆ มีลาวาสีขาวขุ่นล้นทะลักสองสาย แต่ไม่พบว่าสร้างความเสียหายให้ถ้ำและผู้ท่องเที่ยวแต่อย่างใด นอกเสียจาก .... ทำให้อ่อนเพลียและหลับสนิทกว่าเดิม
เอ่อ.... เนื่องจากหลับสนิทเพราะเพลียๆ คืนนี้ก็เลยไม่ได้เข้าหอใน
เอ่อ.... แสดงว่าพรุ่งนี้น้องฐาอาจจะมีโอกาสพาเพื่อนไปเที่ยวถ้ำอีกรอบอ่ะสิ?
เฮ้อ...แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว....
แต่ไม่เป็นไรเห็นแก่เป็นเพื่อนเก่าแก่ อนุโลมพาไปทุกวันเลยก็ยังได้ อิอิ
.........
ถ้าชอบก็กดเป็ดเป็นกำลังใจนะคะ คนละจึ้ก....
แล้ววันหลังจะพาพี่โต้งมาเที่ยวบ่อยๆ อิอิ
ขอบคุณมากค่ะทุกคน
................
ในส่วนของฐาโรจน์ นิคงเขียนไม่ยาวหรอกค่ะ ออกจะบทบรรยายเยอะกว่าบทสนทนา...
เมื่อเริ่มมาแล้วก็จะต่อให้จบ ถ้าทำใจอ่านไม่ไหวก็ไม่เป็นไร นิเข้าใจค่ะ เวลาต่อ นิจะขึ้นหัวเรื่องไว้ว่าต่อภาคไหน สังเกตชื่อเรื่องเอาค่ะ
ถ้าอยากอ่านภาคไหนก็เข้ามาอ่านกันตามสบายเลยค่ะ สำหรับคนที่ไม่อ่านเรื่องม.ปลาย ก็รอถึงตอนที่โต้งออกมาก็ได้ค่ะ นานๆ ก็จะมาเป็นระยะๆ อย่าลืมกลับาอ่าน ฐาโต้งแล้วกันนะคะ ลิ้งค์ คลิป There she is กระต่าย แมว ที่พี่โต้งให้น้องฐาดูค่ะ (อันนี้ภาคแรก)
http://www.youtube.com/watch?v=3NdVPTQkRaYhttp://youtu.be/3NdVPTQkRaY
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1226640 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก