หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190>

[$VAN$]

ความสวยไม่มี ความเซ็กซี่หาไม่พบ
ใจร้ายยย ::แงๆ
ฐาน้อยศิษย์พี่นิสู้เค้า
เอาเป็ดไป

[yaoigirl]

    น้องฐา สู้ๆๆๆ  อย่ายอมแพ้

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

น้องฐาน่ารักง่า ^^
โรจน์ก็โหดเหมือนเดินเลยนะ แขนหักแล้วยังไม่สลด 

[Rhythm]

-*-
เเหม พูดซะ

[kamikame]

สนุกดีฮ๊าฟฟฟฟ
กินตับกินบ่อยมากมายยยย 
  ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ

[crazy_j]

เป็นแฟนคลับน้องฐาด้วยอีกคนค๊า

น่ารักมากเลย อ่านไปก็จิ้นไปว่าหน้าตาจะเป็นยังไงดีน๊า

มาสร้างความฮาให้เล้าบ่อยๆ เด้อค่ะเด้อ 

[ujen]

แล้วอย่ามาหลงน้องฐาล่ะ

 

[¡ииσcэиτ]

" ความสวยไม่มี ความเซ็กซี่หาไม่พบ "
บังอาจ มาว่าน้องฐา เดียวโดน แง่ง!
 

[jaja-jj]

ทำภาค ฐา-โต้ง
กับ ฐา-โรจน์
ให้เป็นภาคขนานเหอะๆๆ

ชอบโรจน์จริงๆๆๆๆ ยิ่งอ่านยิ่งชอบอะ

ดูน่ารักกว่าโต้งเยอะเลย!!!!

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

น้องฐาไร้เดียงสามากมายอ่ะ

อยากรู้ไอ้โรจน์นี่มันจะรักน้องฐาจริงๆหรอ

[broke-back]

หึหึ..ไอ่โรจน์
ทำเป็นเล่นตัว

แดรกกกกกก มานนนนน
ด่วน...น้องฐา
กร๊ากกกกกก


จัดไปไม่ให้เสียข่วย
ฮ่าฮ่า

[EoBen]

อ้ายยยยยย

อย่างอ่านต่องะ

[jiki]

ง่า~มันคิดว่าคนน่ารักหัวใจสาวน้อยนี่จะแรดกันตั้งแต่วิ่งออกมาจากท้องแม่เลยหรือไงเนี่ย = = ไอ้คนไร้ซึ่งความละเอียดอ่อน
จริตน่ะอย่างน้อยมันต้องค่อยๆเริ่มดัดสิยะ เริ่มอย่างเท้าเอวตบหัวนักเลงหัวเกรียนนี่จริงๆเชียว

ว่าแต่ว่า น้องฐาได้ใกล้ชิดกับคนอย่างนี้ตั้งแต่แรกนี่มันจะไม่ขยาดผู้ชายเถื่อนๆไปเลยรึนี่ (ถ้างั้นพล็อตต่อไปมันน่าจะไปตกหลุมรักหนุ่มแว่นเจ้าเล่ห์แอ๊บgentlemanมากกว่าแฮะ. ). เดาว่าเรื่องนี้ต้องมีปมให้รักกัน-เลิกกันสินะ เอ้า ลุ้นต่อๆ

ปล. " รถเครื่อง". ไม่ได้ยินตั้งนานแล้วนะ สมัยนี้คนเค้าไม่ค่อยเรียกกันแล้วจริงๆด้วยอ่ะ

[nightsza]

ทำไมน้องฐาเมื่อก่อนน่ารักจังงงง

[๛ナーリバス๛]

เย้.... เข้าเล้าได้แล้ว.... รอบแรกที่เข้ามา ย้อนกลับไปที่เดือนหก ตกใจหมดเลย...

 แอบเสียดายรีคนอ่านอ่า .... แต่ไม่เป็นไร ... เล้ากลับมาได้ก็ดีแล้ว ลงซ้ำ ตอนที่หายไป คือตอนที่ห้า ก่อน

ตอนที่ 5 วิธีการสยบคานทอง

“แล้วไงต่อ?” เสียงอีโอ๋ถามมาอย่างลุ้นระทึกเมื่อหนูเล่าเรื่องของไอ้โรจน์ให้เพื่อนในกลุ่มฟังตอนยกโขยงพากันไปปาร์ตี้ชุดนอนที่บ้านคุณน้องออยในค่ำวันเสาร์

    “แล้วไงล่ะ? ฉันก็กลับบ้านมาด้วยอารมณ์ซึมเศร้า นอยด์รับประทานอย่างที่เห็นนี่ไง” หนูตอบอย่างเซ็งๆ ทำเอาคนฟังทำหน้าขัดใจกันไปทั้งวง

   “อร๊ายยยยยยย....อีอุปกรณ์การเกษตร นอกจากคำว่าฟายแล้ว คงไม่มีคำไหนเหมาะสมกับมึงอีกแล้วล่ะอีฐา อีโง่.... ไอ้โรจน์มันอุตส่าห์ให้ท่ายั่วยวนมึงขนาดนี้แล้ว มึงกลับมามือเปล่าได้ยังไงเนี่ย?” โอ๋ใส่อารมณ์อย่างหนักหน่วงเหมือนเป็นเรื่องคอขาดบาดตายมาก

   “ยั่วยวนอะไร้ แบบนี้เขาเรียกว่ายั่วโมโหต่างหากล่ะ มันหาว่ากูจะขึ้นคานเชียวนะเนี่ย” หนูแก้ความเข้าใจผิดด้วยน้ำเสียงแสดงความโมโห

   “ก็สมควรที่มันจะด่า มึงอยากไปกำเดาหยดแหมะแบบนั้นเองนี่นา ตัวมึงคนเดียวไม่เท่าไรจะพลอยพาให้พวกกูเสียชื่อนางฟ้าไปด้วย” อีโอ๋นะอีโอ๋ ได้ทีแล้วเอาใหญ่นะคะ ด่าเอาด่าเอา ไม่เว้นช่องไฟเลยเชียว

   “นั่นสิ ใจเสาะซะไม่มี ถ้าเป็นกูหน่อยไม่ได้ จะทำให้ยิ่งกว่าชักอีก โฮะ โฮะ” แรงได้อีกค่ะอีปาล์ม คำพูดคำจา... สายตานี่หื่นมากมาย

   “ใช่ๆ ยิ่งปากเก่งแบบนี้ยิ่งแล้วใหญ่ ต้องจัดสักดอกเอาให้ลืมไม่ลงเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า” อีโอ๋ผสมโรง แถมหัวเราะได้ทุเรศมากเลยมัน

   “เออ ฉันมันไม่ดีเอง.... ใครจะไปโชกโชน รอบจัดอย่างพวกแกล่ะยะ” น้องฐาประชดกลับไปด้วยเสียงแสดงความน้อยใจ พลางหันไปพิงไหล่อีออยที่นิ่งเงียบโซ้ยเลย์ซองโตอย่างเอาเป็นเอาตาย “คงมีแต่ออยเท่านั้นล่ะที่เข้าใจฉัน หัวอกเดียวกันก็อย่างนี้แหละ” หนูว่าพลางเบียดกายกระแซะกอดแขนคนข้างกายไว้แน่นอย่างอ้อนๆ

   “หัวอกเดียวกันยังไง” อีออยมันละจากซองเลย์เงยหน้าขึ้นมาถามด้วยใบหน้าฉงน

   “เวอร์จิ้นเหมือนกันไง แกต้องเข้าใจสิว่าอะไรที่จะได้ทำครั้งแรกอ่ะมันตื่นเต้นขนาดไหน”

   “ไอ้ครั้งแรกตื่นเต้นน่ะไม่เถียงนะ แต่เอาที่ไหนมาพูดว่าฉันเวอร์จิ้นยะ” อีออยตอบกลับมาหน้าตาย ทำเอาน้องฐาอ้าปากค้าง ก็หนูเห็นว่าวันๆ มันเอาแต่กินกับกินแล้วก็ไม่เคยรู้ว่ามันมีแฟนมาก่อนแล้วมันเอาช่วงเวลาไหนไปโจ๊ะพรึมๆ ล่ะคะเนี่ย ส่วนอมนุษย์อีกสองนางหัวเราะสะใจกันลั่นห้อง

   “ใจร้ายยยย พวกแกพากันตัดช่องน้อยแต่พอตัว หนีฉันไปหมดเลยเหรอ” หนูมองคนนั้นคนนี้เหมือนโดนหักหลังอย่างร้ายกาจ กัดปากทำหน้าจะร้องไห้

   “นี่!! ใช้ภาษาไทยให้ถูกหน่อย คำนั้นเขาใช้กับคนคิดสั้นฆ่าตัวตายต่างหาก” ออยเถียงกลับมา แต่น้องฐาก็ไม่อยากจะสนใจมากนัก

   “คล้ายๆ กันนั่นแหละน่า” หนูว่าเสียงเหวี่ยง พลางส่ายหัวส่ายตัวไปมาออกอาการว่ารับไม่ได้อย่างรุนแรง อะไรกันเนี่ยเสียความมั่นใจชะมัดเลย มีแต่หนูเหรอที่ยังครองความสาวความซิงมาได้ยาวนานตั้งสิบเจ็ดปี บัดซบชีวิตที่สุดเลย

   “เอาน่า อย่าง้องแง้งไปเลย ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพวกเราจะช่วยหาวิธีการให้มึงได้สำเร็จโทษไอ้โรจน์สมใจอยากแน่” โอ๋มันปลอบด้วยคำพูดที่ทำให้ต้องเลิกคิ้ว

   “สำเร็จโทษบ้าบออะไรอีกอ่ะ?”

    “โธ่อีฐา มันดูถูกมึงขนาดนี้แล้วมึงเอาคืนนะ มึงต้องทำให้มันหลงรักมึงจนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้นนอกจากลบคำสบประมาทได้แล้วยังสะใจพวกกูด้วย” อีโอ๋ตอบมา หนูทำหน้าสยองใส่มันทันที คิดอะไรออกม้า   

    “ไม่เอาอ่า....ไอ้บ้าโรจน์มันน่ากลัวจะตาย ขอเปลี่ยนคนได้ไหมอ่า” หนูบอกทำหน้าวิงวอน

   “เรื่องมาก” อีปาล์มว่ามา

   “ก่อนจะคิดถึงเรื่องเอาคืน ฉันว่าทำให้เด็กน้อยคนนี้เลิกกำเดาทะลักก่อนดีกว่าไหม?” ออยเงยหน้าจากของกินตรงหน้าแล้วนำเสนอความคิดเห็นที่ยอดเยี่ยมที่เพื่อนทุกคนรวมทั้งตัวหนูเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

   และกลวิธีที่อีเพื่อนทั้งหลายใช้เพื่อเปลี่ยนสาวน้อยไร้เดียงสาให้กลายเป็นสาวเซ็กซี่สุดฮอตข้อแรกก็คือ....ร่วมใจกันบลูทูธคลิปลับในโทรศัพท์ตัวเองให้หนู ซึ่งนับได้ประมาณเกือบสามสิบคลิป!

   แอร๋ยยยยยยยยยยยยยยยยย พวกแกไปเอามาจากไหนกันค้า????
   



    ตอนสายๆ ของวันอาทิตย์หนูก็กลับบ้านไปเสพของดีที่เพื่อนหวังดีส่งให้...

   เพียงแค่คลิปแรกเท่านั้นแหละค่ะ.... น้องฐาก็ฟิน....สติหลุดลอยไปเลย....

   มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนได้ยินเสียงอีทับทิมตะโกนลั่น

    “เจ๊ฐา!! เป็นอะไรเนี่ย.....” เสียงทับทิมโวยวายเมื่อเปิดประตูเข้ามาเจอสภาพน้องฐากำเดากระฉูดทะลักทะลายนอนตายคากองเลือดอยู่บนเตียง ซึ่งทำให้มันพบเห็นหลักฐานสำคัญในคดีนี้ชัดเจนนัก เพราะคลิปมันยาวก็เลยยังเล่นไม่จบเลยนี่นา

   “กรี๊ดดดดด เจ๊ฐาหื่นแอบดูคลิปเกย์” หนูต้องรีบเข้าไปปิดปากมันโดยด่วนก่อนที่มันจะเสียงดังกว่านี้ให้คนอื่นๆ ในบ้านได้ยินได้ด้วย เฮ้อ....อนาถชีวิต!!

   นอกจากคลิปก็มานั่งอ่านฟิค NC หนักๆ เพื่อความเคยชิน แต่ไม่ต้องห่วงค่ะคราวนี้ ทิชชู่พร้อม.... เตรียมซับเลือด.... อร๊างงงง อยากจะละลาย นอนตายคาคอมจริงจริ๊งงงงงงง

    .
    .
    .
   
   หนึ่งอาทิตต่อมาที่โต๊ะหินอ่อนข้างโรงอาหาร ระหว่างมื้อกลางวัน

   “มึงเป็นไงบ้างฐา แผนการของพวกกูโอเคแมะ?” เขาเรียกว่าแผนเหรอคะ? เหมือนเป็นวีงีเง่าที่ทำเอาหนูจะเสียเลือกตายอยู่มุกวันเสียมากกว่า ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ก็ขี้เกียจขัด ว่าไงว่าตามกันค่ะ

   “เริศสะแมนแตน วิลิศมาหรามาก หลังจากเรียกเลือดฉันมาหลายวันจนทนดูครบทุกคลิปย้อนกลับมาดูอีกทีก็เฉยๆ เริ่มรู้สึกดีขึ้นแล้วอ่ะ เดี๋ยวนี้ถึงจะเตรียมทิชชู่มาคอยเช็ดก็ไม่ไหลแล้วล่ะ” หนูตอบอย่างภาคภูมิใจ ในที่สุดน้องฐาก็ทำได้แล้ว เย้ๆ

    “ไม่ใช่ว่าเป็นโลหิตจางไปแล้วหรอกเหรอ แกอ่ะ” อีปาล์มถามมาด้วยเสียงหมิ่นแคลน

   “จริงด้วย หรือไม่มันก็ชินเพราะแกดูซ้ำ แต่พอเปลี่ยนอันหรือเจอของจริงก็คงกลับไปเหมือนกันเก่าอีก” โอ๋ออกความเห็นเพิ่มเติม

   อ้าววววว อีพวกนี้ ถ้าจะพูดแบบนี้แล้วคิดวิธีขึ้นมาทำมะเขือเทศอะไรล่ะคะเนี่ย?

   จากเริงร่าเป็นกุ้งเต้นโดนมะนาว เปลี่ยนเป็นหน้าบูดเป็นตูดลิงแทนทันที

   “พวกแกอย่าไปแกล้งมันสิ มันยิ่งขวัญอ่อน แล้วก็จิตตกง่ายๆ อยู่ด้วย” ออยหันไปด่านายนางฟ้าตกสวรรค์ทั้งสอง พวหมันก็เอาแต่หัวเราะอย่างไม่สำนึกผิดสักนิด

   “เอาล่ะ ถ้าผ่านขั้นตอนนั้นมาได้ วันนี้ฉันเอาอะไรมาฝาก” ออยว่าพลางหยิบแตงกวาลูกโตๆ ยื่นให้

   “แตงกวา เอามาให้ทำไมอ่ะ?”

   “เอาเก็บไว้ไปซ้อมบ๊วบที่บ้าน จะได้เก่งๆ”

   “กะแตงเนี่ยนะ?” หนูถามกลับ อย่างไม่อยากเชื่อ วิธีอะไรของมันเนี่ย แต่ละอย่างแปลกได้อีก

   “เอาน่า หามาให้ก็อย่าเรื่องมากถึงจะยืดหยุ่นไม่เท่าของจริงก็เถอะ แต่เอาไว้จิ้นก็น่าจะพอไหว ทุ่นเงินกว่าไปซื้อของปลอมมาใช้ได้ตั้งเยอะแยะ ถ้าไม่ชอบจะเปลี่ยนเป็นแครอทหรือพวกขวดน้ำแทนก็ได้” ดูมันค่ะ แนะนำอะไรสร้างสรรค์มากค่ะ

   แต่เอาเถอะ ถึงจะเป็นวิธีการแปลกๆ แต่ก็เต็มไปด้วยความหวังดีและจริงใจจากเพื่อนๆ ทั้งนั้น จะรู้สึกยังไงได้นอกจากซาบซึ้ง หนูถอนใจเฮือกแล้วยิ้มหวานไปให้อีออย

   อ๊า.....มิตรภาพระหว่างเพื่อนช่างสวยงาม

   เอาล่ะได้ของเล่นใหม่แล้ว....

   คอยดูนะ...น้องฐาจะต้องเป็นสาวสุดเซ็กซี่ที่ชายหนุ่มหมายปองและยอมสยบอยู่ใต้ปลายเท้าให้จงได้ สู้ๆ ....

   “อ้าวอีฐา... มัวแต่คุย สงสัยคงไม่ได้กินแล้วล่ะลูกชิ้น ว่าที่สามีมึงมาโน่นแล้ว” อีโอ๋เอ่ยขึ้นมาพร้อมมองไปทางด้านหลังของหนู

   “หา?” หนูส่งเสียงพร้อมหันมองตามก็เห็นไอ้โรจน์ อดจะนึกเคืองไม่ได้ที่มาแช่งอะไรน่าสยองชะมัด ก็บอกแล้วไงว่าขอเปลี่ยนคนอ่า คนนี้ไม่เอาได้ไหมอ่า

   แอบถอนใจหนึ่งเอือกตอนไอ้โรจน์เดินมาถึงพอดี ตอนนี้มันถอดเผือกเป็นที่เรียบร้อยแล้วเลยกลับมากร่างได้ดังเดิมค่ะ เฮ้อ....ลาก่อนลูกชิ้นลูกแม่ ...

   “มึง...มีไรกินบ้างเนี่ย?” ไอ้โรจน์ส่งเสียงเหมือนนักเลงหัวไม้กำลังจะรีดไถเศษตังค์จากเด็กประถม หนูส่งถุงลูกชิ้นที่เพิ่งกินไปได้แค่สองลูกให้มันอย่างเสียดาย ไอ้โรจน์คว้าหมับไปถือแล้วจิ้มกินอย่างเอร็ดอร่อย หนูถอนใจปลงตกกับลูกชิ้นก็บังเอิญมันหันมาเห็นแตงกวาที่นอนนิ่งอยู่แล้วเอ่ย...

   “เฮ่ย มีแตงด้วยไหนเอามากินกับลูกชิ้นหน่อยดิ๊” น้องฐาถึงกับสะดุ้งเฮือกเมื่อไอ้หมาบ้าเริ่มเบี่ยงความสนใจมาควบสอง ทั้งลูกชิ้นทั้งแตงกวาหนูรีบคว้าแตงกวากำไว้ในมือแน่น

   “ไม่ได้อ่ะโรจน์...อันนี้กินไม่ได้มัน...เลอะ สกปรก มันขม มัน....” พยายามหาข้อแก้ตัวให้แตงกวาอย่างด่วน

   “มึงไม่ต้องมาตอ...เอาแตงมา ไม่เห็นเลอะเลย แล้วยังไม่ได้กัดสักคำมึงรู้ได้ไงว่ามันขม เดี๋ยวตบเปรี้ยงเลย” อ๊ายยยย มันอะไรกันนักหนาคะเนี่ย นี่มันไม่ใช่แตงธรรมดาแต่มันคืออุปกรณ์ช่วยแปลงสาวน้อยน่ารักให้กลายเป็นสาวน้อยผู้ช่ำชองในเร็ววันนะคะ หนูหันไปส่งสายตาน่าสงสารใส่ไอ้โรจน์เพื่อขอร้องวิงวอนให้ปล่อยลูกนกลูกกาพร้อมกอดแตงกวาไว้กับอกอย่างหวงแหน แต่อีกฝ่ายกลับไม่นำพา

   “ไม่ต้องมาทำตาน่าสงสารใส่กูเลยอีจิ้งจก ส่งแตงมา เดี๋ยวกูเตะหน้าหงาย” โหดได้อีกค่ะ

   “ให้มันไปเถอะน่า...กะอีแค่แตง...ค่อยซื้อเอาใหม่ก็ได้” อีโอ๋เตือนสติมาคงกลัวหนูตายคาตียก่อนจะได้อมแตง! หนูมองแตงด้วยความรู้สึกผิดขณะที่ไอ้โรจน์ไม่รั้งรอกระชากแตงจากมือหนูไปอย่างรวดเร็วแล้วกัดกร้วม....ฮือๆๆ โหดร้ายยยยย ทารุณกรรมทำร้ายจิตใจกันมากเกินไปแล้วนะ ฮึก ฮึก....

   หลังจากไอ้โรจน์ย่ำยีความรู้สึกของหนูอย่างหนักหน่วงด้วยการเขมือบลูกชิ้นและแตงกวาไปจนสิ้นซากมันก็ทิ้งซากขยะคือถุงลูกชิ้นที่บัดนี้เหลือแต่น้ำจิ้มไว้ให้ดูต่างหน้า น้องฐาน้ำตาร่วงกับความเลวทรามอันหาที่เปรียบไม่ได้ของไอ้หมาบ้าอย่างอั้นไม่อยู่

   “มึงไม่ต้องมาดราม่า โอเว่อร์แอคติ้งหน่อยเลย กะอีแค่แตงจะร้องทำไมเนี่ย” อีโอ๋โวยวายมาทั้งขู่ทั้งปลอบ

   “ใช่ๆ เย็นนี้มึงไปซื้อใหม่เอาที่ตลาดเอาก็ได้ จะหาใหญ่ยาวแค่ไหนเลือกได้ตามใจชอบ อย่าไปเสียใจกับกะอีแค่แตงอันเดียวเลยนะ” ออยผู้แสนน่ารักปลอบประโลมใจให้คลายเศร้า หนูเงยหน้าขึ้นมองมันด้วยสายตาซาบซึ้งแล้วตอบว่า   

   “ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะเสียดายแตงนะ แต่มันใจหาย....ขนาดของปลอมยังรักษาไว้ไม่ได้ ฮือ... แล้วถ้าเป็นของจริงๆ มันไม่ทั้งหายากแล้วก็ดูแลยากกว่านี้หรอกเหรอ ฉันว่า....นี่มันลางร้ายชัดๆ ว่าจะต้องขึ้นคานจริงๆ โฮ....ไอ้โรจน์ไอ้ตัวมาร ตัวซวยแท้ๆ เลย แง้” หนูยังคงคร่ำครวญก่นด่าไอ้หมาบ้าต่อไป ทั้งโมโหทั้งเสียดายแตง โดยไม่ได้สนใจเลยว่าเพื่อนๆ จะทำสีหน้าเอือมระอาปานใด


   ขอรวบรัดตัดความไปเลยว่า หลังเลิกเรียนหนูก็แวะไปหาซื้อแตงเป็นที่เรียบร้อย

   เย็นนั้น....อุปกรณ์พร้อม แตงกวาลูกโต (ใหญ่ยาวตามเสป็ก) พร้อม  คลิปบ๊วบพร้อม และทิชชู่อีกสองม้วน เผื่ออาการเก่ากำเริบ เมื่อพร้อมแล้วก็เริ่มได้ ซ้อม....บ๊วบให้เก่งๆ อนาคตสาวเซ็กซี่...ผู้ช่ำชองอยู่ใกล้แค่เอื้อมค่ะ

   ว่าแล้วก็เริ่มอ้าปาก....หงับ.....ป๊อก.....

   แอร๊ยยยยยยยยยยยย
   .
   .
   .
   
   

   “มึงเป็นอะไรอ่ะฐา...ตาบวมเป่งเชียว” อีโอ๋ถามขึ้นมาตอนเห็นหน้าหนูในตอนเช้าอันเนื่องมาจากเกิดเหตุการณ์สยองขวัญสั่นประสาทจนทำให้หนูร้องไห้หนักไปหน่อยเมื่อคืนนี้ หนูหันไปส่งสายตาเศร้าเหมือนจะเป่าปี่ใส่ ทำเอามันหน้าเหวอ

   “ก็แตง....ฮือ....” น้ำตาเล็ดเล็กน้อยด้วยความเศร้าสุดบรรยาย

   “ทำไม แตงแพง แตงขาดตลาด หรือมึงไม่ได้ซื้อ” อีนี่เดาไปไหน?

   “เปล่า....ฮือ...ซื้อ...แต่แตง....” หนูยังอ้ำๆ อึ้งๆ เพราะเศร้าจนพูดไม่ออก

   “แล้วเป็นอะไรอี๊ก ไหนว่ามาสิ.... กำลังฟัง” โอ๋เร่งมายิกๆ ทำให้หนูตัดใจตอบไป...

   “แตงที่กูซื้อไปเมื่อวาน...มันหักอ่ะ”

   “หา?? ”

   “แตงกวาที่กูเอาไปซ้อมบ๊วบ.....มัน...มัน....หัก...คาปากกูเลยอ่ะ”

   “มึงรุนแรงอะไรขนาดนั้นเล่า” อีโอ๋โวยมา หนูหน้าเสีย ขยับกายเข้าไปซบอกมันเพื่อซับน้ำตาที่ไหลพรากคาแก้ม ยังคงร้องไห้สะอื้นหนัก “พอแล้วมึง...กะอีแค่แตงหักมึงจะร้องทำซากอะไร หักแล้วก็เอาอันใหม่สิ คราวหน้าซื้อสักสองโหลไปดูดไปอมให้ชุ่มฉ่ำใจพอหักก็เปลี่ยนใหม่ ก็เท่านั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย” มันปลอบใจมาแต่หนูกลับส่ายหน้าดิกไปมา....

   “จะไม่ให้ร้องไห้ได้ไง....ภาพแตงหักยังติดตาฝังใจฉันมาจนถึงตอนนี้เลย ฉันคงไม่กล้าไปบ๊วบให้ใครแล้วอ่ะ ฉันกลัว”

   “กลัวอะไรยะ?”

   “กลัวถ้าเกิดได้มีโอกาสไปทำของใครหักขึ้นมาจริงๆ ฮือ.... มันคงเป็นประสบการณ์อันเลวร้ายมากที่สุดในชีวิต ฉันอาจจะโดนประณามว่าเป็นกะเทยกินผัวแล้วอนาคตอันสดใสคงดับวูบแน่.... อีโอ๋....ฉันกลัว....นี่ฉันต้องขึ้นคานจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย? แง้...” หนูร้องโหยหวนขึ้นมาทันที ฮือ...ไม่จริง...ไม่จริง

   ผลั่ว !! เน้นๆไปหนึ่งฉาด กระบาลแทบร้าว หนูคลำหัวป้อยเงยหน้ามองอีโอ๋เพื่อนตัวร้ายที่ตบหัวหนูซะแรงเลยแบบงงๆ ก่อนที่มันจะส่งเสียงแว้ดมา

   “โธ่ อีฐา!! ปัญญาอ่อนได้อีก เคเนี่ยมันยืดหยุ่นวุ้ย ไม่ได้กรอบแบบแตงจะได้หักได้กันง่ายๆ

   “จริงเหรอ? แกไม่โกหกฉันนะ” ก็คนมันไม่เคยนี่หว่า

    “เออ คุยด้วยแล้วปวดกะโหลกที่ซู้ดดดดดด” มันว่าแล้วผละหนีไป

   อะไรของมันอ่า... ประจำเดือนไม่มาหรือไง?

   เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอีกคนแล้วนะคะเนี่ย?

   ก็หนูไม่รู้ ก็ต้องไม่ผิดสิ......
   
..............................

ต่อ ตอนที่หกข้างล่างเลยนะคะ

[๛ナーリバス๛]

เสร็จตั้งแต่เมื่อคืนแต่เล้าเข้าไม่ได้ รีเฟรชๆๆๆ นึกว่าเน็ตตัวเองเน่า ฮาๆ
ดีใจที่ได้กลับมาเล้าเป็ดอีก ค่า เย้ๆๆๆ

..............................

   ตอนที่ 6 บาดตา บาดใจ (โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน)

    ตอนนี้เข้าช่วงกีฬาสีแล้วค่ะ ที่โรงเรียนจะเริ่มเตรียมตัวต้นเดือนพฤศจิกายน และจัดงานกีฬาสีตอนต้นเดือนธันวาคมโดยจะส่งตัวแทนไปจับฉลากห้องละสี ปีนี้ห้องหนูได้สีชมพูถูกใจมากมาย กะว่าจะไปเป็นเชีนร์ลีดเดอร์สักหน่อยแต่โดนเพื่อนๆ ทัดทานด้วยเหตุที่ว่าถ้าเป็นิ้งหรีดจะเจอแสงตลอดเดี่ยวผิวไหม้ค่ะเลยขอผ่าน หันไปช่วยเรื่องพาเหรดตอนเดินขบวนแทน และเพราะเข้าช่วงกิจกรรมเลยทำให้น้องฐาเลิกหมกมุ่นกับเรื่องการฝึกฝนกลวิธีสยบคานลงได้ แต่กลายเป็นหันไปปลื้มนักกีฬาวอลเล่ย์บอลชาย ม.หกทับห้าที่อยู่สีเดียวกันแทน

   เรื่องมันเริ่มต้นจากพรหมลิขิตในเย็นวันหนึ่งหลังจากอยู่ซ้อมร้องเพลงเชียร์สองสามวันแรกเพื่อนๆ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน น้องฐาดันปวดท้องหนัก เลยไปเข้าห้องน้ำซะนานกว่าจะกลับบ้านก็เย็นมากแล้ว หนูรีบจ้ำอ้าวออกจากโรงเรียนโดยไม่ทันได้รู้ว่าอันตรายกำลังมาเยือน อารามรีบสุดชีวิตประกอบกับความโก๊ะที่ติดตัวมาแต่เกิดทันใดนั้นเอง พรืดดดดด....ขาขวายวบไปลงในทรายดูด เอ๊ยไม่ใช่...

    “แอร๋ยยยยยย” เสียงแปร๋นขึ้นมาทันทีเมื่อเกิดเหตุไม่คาดฝัน... กะเทยตกท่อ!!!

   หนูหน้าเหวอขึ้นมาทันที เหมือนขามันครูดไปกับปากท่อด้วยค่ะเจ็บจนยืนแทบไม่ไหวต้องนั่งลงเพื่อรอกำลังก่อน และแล้วเจ้าชายขี่ม้าขาวก็เข้ามาพอดี

   “เป็นไงบ้าง...” เสียงอ่อนโยนดังขึ้นข้างหู หนูหันไปมองมือใหญ่ที่ยื่นมาให้ พร้อมสายตาห่วงใยและใบหน้าอย่างหล่อ โอ้.... สวรรค์มาโปรดกะเทยแล้ว

   หนูยังงงๆ อยู่ตอนที่เขาช่วยประคองร่างหนูขึ้นมาโดยไม่แสดงอาการรังเกียจเลยสักนิด ช่วยพยุงพาไปพักที่เก้าอี้ที่เรียงรายอยู่หน้าโรงเรียน (ไว้สำหรับนั่งรอรถ) สอบถามอาการจนหนูยืนยันว่าไม่เป็นอะไรมากจึงจากไปโดยที่หนูก็โง่ไม่ได้ถามชื่อ.....จนกระทั่งได้มาเห็นอีกทีตอนที่เขาแต่งวอลแล่ย์บอลถึงรู้ว่าอยู่สีเดียวกัน



   ผั่วะ!!....ตุบ!!.... ลูกวอลเล่ย์บอลกระทบพื้นสนามโรงยิมของโรงเรียน หนูปรบมือดังลั่นเมื่อสีของตัวเองได้แต้ม

   “ยี่สิบสี่ ยี่สิบ ชมพูเสิร์ฟ” กรรมการขานคะแนน ก่อนที่ชายหนุ่มผอมสูงซึ่งถือลูกบอลถอยไปนอกสนาม จะเด้งลูกบอลกับพื้นสองที ก่อนจะหยิบขึ้นเสิร์ฟ ท่ามกลางสายตาลุ้นระทุกจากผู้คนรอบสนามหลายสิบคน

   ฟิ้ว.....เพี้ยะ.....ตุบ..... ลูกเสิร์ฟตกพื้นสนามของอีกฝ่ายโดยที่คู่แข่งวิ่งมารับลูกเสิร์ฟแรงๆ แบบนั้นไม่ทัน

   “ยี่สิบห้ายี่สิบเกมเซต” เสียงกรีดร้องลั่นโรงยิมเมื่อเกมจบลงอย่างสวยงาม ชมพูชนะสีเหลืองเป็นที่เรียบร้อย

   “กรี๊ดดดดดดดดดดดด” เสียงกรี๊ดปรอทจะแตกเมื่อครู่เป็นของหนูเองค่ะ ประทับใจมาก ไม่เคยคิดว่าจะเจอนักวอลเล่ย์บอลโรงเรียนเก่งขนาดนี้มาก่อน สงสัยต้องอุทิศตัวเป็นแฟนคลับแล้วนะเนี่ย

   “ป่ะเหอะ กลับได้แล้ว ใจคอจะอยู่ส่งนักกีฬาถึงห้องเรียนเลยไหม?” ออยชักชวนพร้อมคว้าคอหนูให้เดินออกจากขอบสนามตามอมนุษย์อีกสองนางที่นำหน้าและบรรดานักเรียนคนอื่นที่เริ่มแยกย้ายกันเมื่อจบเกมการแข่งขันในช่วงพักกลางวัน หนูจำต้องเดินตามออกมาทั้งๆ ที่คอยังมองเหลียวหลังเพราะรู้ว่าเพื่อนอาจจะกำลังหงุดหงิดที่กลุ่มลงมติลดเวลาทานข้าวเหลือแค่ไม่เกินสิบนาที เพื่อมาดูการแข่งขันวอลเลย์บอลที่โรงยิม ทำให้วันนี้ออยมันพลอยไม่ได้กินก๋วยเตี๋ยวเรือที่อยากกินเพราะแถวมันยาวจนพวกเราพากันประท้วง 

   “ชิ..ถ้าฉันบอกว่าอยากไปส่งพี่เบอร์แปดเนี่ย จะได้ป่ะล่ะ?” หนูว่าเพ้อๆ แต่อีกฝ่ายเลิกคิ้วหันมาถาม

   “พี่ชลอ่ะนะ” ทำไมต้องทำหน้าตกใจด้วยอ่ะ?

   “มึงรู้จักด้วยเหรอ” หนูหันไปทำตาวิ้งๆ ดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง

   “ยังมีหน้ามาถามว่ารู้จักไหมอีก นั่นน่ะหนึ่งในกรรมการนักเรียนเลยนะ ปีที่แล้วหาเสียงออกดังมึงไม่รู้จักได้ไงเนี่ย” อีโอ๋หันมาสอดทันทีที่มีโอกาส เรื่องจิกกัดเนี่ยถนัดนักล่ะ

    “อร๊ายยยย อีโอ๋ มึงไปว่ามันทำไม น่าจะรู้ คนอย่างอีฐามันเคยรู้จักใครมั่ง นอกจากคนที่บ้านมันกับเพื่อนในห้อง  กบในกะลาครอบซะออกอย่างนี้” อีปาล์มซ้ำหนักเข้าไปอีก อีพวกนี้เป็นอะไรเนี่ย ได้ทีขี่ควายไล่เลยนะยะ หมั่นไส้จริง

   “ชิ เรื่องเก่าเต่าล้านปีตั้งแต่ชาติที่แล้วใครจะไปจำได้ ถ้าเป็นประธานนักเรียนก็ว่าไปอย่าง” หนูเถียงข้างๆ คูๆ

   “เหรอ....” ออยทำเสียงยาวๆ เหมือนประชดก่อนจะถามว่า “แล้วประธานนักเรียนชื่ออะไร?”

   หนูนิ่งค้างทำท่าคิดท่ามกลางการรอคอยอย่างจดจ่อของเพื่อนๆ

   ครึ่งนาทีผ่านไป....หนูก็ได้คำตอบสุดเลิศ

   “เออ...นั่นดิ!!  ประธานนักเรียนชื่ออะไรอ่ะ?” หันไปตามอย่างตื่นเต้นเพราะมันนึกไม่ออกจริงๆ

   “กูว่าแล้ว....ว่ามันต้องไม่รู้!” โอ๋มันหัวเราะลั่น ปาล์มก็ไม่ต่างกัน ออยผู้แสนดียังกลั้นขำ หนูมองคนนั้นคนนี้อย่างเสียความมั่นใจ

   โธ่เอ๊ย... ก็ตอนหาเสียงหน้าเสาธงแดดมันร้อนไม่ได้สนใจฟัง ตอนเลือกก็กาตามเพื่อนๆ ไป ใครเป็นก็ไม่ได้สนใจอ่ะ ผิดตรงไหนที่ไม่รู้เนี่ย เอาเป็นว่าตอนนี้กำลังปลื้มพี่เขาอยู่แล้วกัน ก็พี่ชลของน้องฐาเนี่ย รูปหล่อ ผิวขาวได้ใจ นอกจากจะเป็นกรรมการนักเรียน แถมเล่นวอลเลย์บอลก็เก่ง กิ๊บเก๋ยูเรก้า น่าบ๊วบให้มาก แอร๋ยยยยย เขินได้อีก 

   ดังนั้นเมื่อมีแข่งวอลเล่ย์บอลทีไร น้องฐาต้องหาโอกาสไปดูพี่เขาแข่งร่ำไปซึ่งดูเหมือนออยมันไม่ค่อยชอบ มันคงเซ็งที่กินได้น้อยลงอ่ะค่ะ ยิ่งพอหนูพร่ำว่าปลื้มพี่เบอร์แปดมากบ่อยขึ้นเรื่อยๆ มันก็เริ่มรำคาญ จนกระทั่งตอนที่เราอยู่กันแค่สองคนมันก็ตัดสินใจบอกว่า

   “ฉันว่า...แกตัดใจเหอะ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ หรอกนะคนนี้”

   “รู้แล้วว่าไม่ง่าย...แต่หลงรักคนไม่มีแฟนแล้วมันผิดตรงไหน” แอบร้องเพลงนิดๆ อย่างอารมณ์ดี “ก็บอกว่าไม่มีแฟนไม่ใช่เหรอ แค่ชอบมากๆ เนี่ยผิดเหรอไง”

   “ไม่ผิดหรอก... แต่ถ้าจะพูดถึงบ่อยขนาดนี้อ่ะ ทำไมไม่จีบซะเลยล่ะ”

   “ก็อยากอยู่แต่ยังไม่รู้ว่าเริ่มยังไงเท่านั้นเอง”

   “หือ.... เอาจริงดิ? แล้วไอ้โรจน์อ่ะ?” จะถามถึงมันเพื่อ????

   “บ้าแล้วแก....ไม่ได้คิดอะไรกับมันเล้ยยยยยยยย” หนูลากเสียงยาวประกอบ

   “แต่พี่ชลนี่คิดสิ? แล้วเคยคิดไหมว่าถ้าคบแล้วเลิกกันไปอ่ะ มึงจะไม่เสียใจเหรอ?” โอ๊ย... ตายแล้วเพื่อนหนู... พี่เขาชอบหรือไม่ชอบกะเทยก็ยังไม่รู้ ยังไม่ทันได้คบจะคิดถึงตอนเลิกแล้วเหรอคะเนี่ย แต่ก็ตามน้ำต่อไป

   “ก็นะ ต้องมีบ้าง แต่อกหัก...ก็ดีกว่ารักไม่เป็นนะยะ” หนูตอบฉะฉานเถียงกลับจนมันถอนใจเฮือกโต

   “อืม.... ถ้ามึงคิดจะจริงจัง....” ออยว่าพร้อมส่งกระดาษเล็กๆ ให้หนึ่งแผ่นมีตัวเลขสิบหลักในนั้น

   “อะไรอ่ะ...”  คำถามหนูโง่ได้อีกค่ะ

   “เบอร์ไง ไม่อยากได้เหรอ” มันว่าแล้วแกล้งดึงกลับ หนูรีบคว้ามาชื่นชมอย่างรวดเร็ว หันไปส่งสายตาวิ้งวั้ง

   “อร๊ายยยย ออยเพื่อนเลิฟ โคตรรักเอ็งเลย...” หนูว่าแล้วกะโดดกอดมันแน่น

   “เอามาได้ไงอ่ะ”

   “รู้จักกัน ละแวกบ้านเดียวกันพอดี” มันตอบเสียอ่อยๆ

   “โห....ซุ่มนะยะ น่าจะบอกกันบ้างว่ารู้จักคนหล่อขนาดนี้” หนูว่าแล้วยิ้มให้กระดาษตรงหน้าแก้มจะปริ


   
   ถึงจะมีเบอร์แล้วก็ตาม แต่ความใจกล้าหน้าด้านของหนูยังอยู่ในขั้นเบบี๋ มีหรือน้องฐาจะกล้าโทรไปจีบผู้ชายก่อน ลงท้ายเลยตัดสินใจซื้อคุกกี้มาแทนกะว่าจะเอาไปให้พี่เขา แต่ดันทำพลาดปล่อยให้ไอ้โรจน์เห็นเสียก่อนตั้งแต่เช้าเลยเสร็จโจร หนูล่ะโคตรหมั่นไส้ตอนมันกินหมดห่อแล้วหันมาบอกว่าอร่อยโคตรๆ วันหลังซื้อมาอีกนะ ทำยังกับว่าหนูตั้งใจซื้อให้มันอย่างนั้นแหละ คิดได้ไงเนี่ย?

    นอกจากวันนั้นจะไปดูการแข่งของพี่เขาโดยปราศจากคุกกี้ยังไม่พอ กลับมาจากดูการแข่งเข้าคาบเรียนตอนบ่ายยังโดนไอ้โรจน์ตบกะโหลกไปอีกหนึ่งผั่วะ หนูหันไปทำหน้าเบ้เหมือนคนจะร้องไห้แล้วถามว่า

   “โรจน์ตบหัวเราทำไมอ่ะ?”

   “ตอนกลางวันมึงไปไหนมา รู้ดีนักนะมึงอ่ะ... กลัวกูไปแย่งของกินเลยหลบหน้าใช่ไหม เดี๋ยวมึงจะโดน” จะโดนบ้าอะไรล่ะ? ตบมาแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือจะเอาอีก ดูม้าน จะชั่วไปไหนคะ?

   “เปล่า... เราไปดูแข่งวอลเล่ย์บอลมั่งเหอะ” หนูเถียงเสียงอ่อย

   “สนใจด้วยเหรอกีฬา ถ้าไม่ใช่คาบพละไม่เคยเห็นเคยเสนอหน้าไปยิม” จะให้ไปทำซากอ้อยอะไรล่ะคะแหม... พูดไปเรื่อย เล่นกีฬาเหงื่อท่วมตัวมีผัวดีกว่าค่ะแอร๋ยยยยย

   “ก็... ไม่ชอบเล่น...แต่ชอบดูไง แล้วที่ไปดูเนี่ย ก็สีเราแข่งทั้งนั้นอ่ะ” หนูตอบแบบใจดีสู้เสือ ยังงงว่าทำไมต้องแก้ตัวด้วย

   “โม้แล้วมึงอ่ะ กูแข่งบาสกี่นัดไม่เคยเห็นหน้าโทรมๆ ของมึงสักรอบ” มีการเถียงอีกค่ะ จะให้ตอบตรงๆไหมคะโรจน์ ว่าไม่อยากดูคนไม่หล่อ หรือหล่อแต่เชี่ยก็ไม่ชอบค่ะ ณ จุดนี้ อุ๊ย ตรงไปไหมคะเนี่ย!!...

   “เราไม่ค่อยรู้ว่าบาสแข่งวันไปอ่ะเลยไม่ได้ไปดู เอาไว้วันหลังแล้วกันนะ” แก้ตัวไปเรื่อยค่ะ เอาตัวรอดก่อนแล้วกัน มันพยักเออออให้ รอดตัวไป....

 
    วันต่อมาหนูเลยซื้อคุกกี้สองถุงให้ไอ้โรจน์ไปหนึ่งถุง ส่วนอีกถุงก็เอาไปวานออย ก็บอกแล้วไงคะว่าหนูยัง “ใจไม่ด้านพอ” อ่ะค่ะ

   “เอาไปให้เองสิยะ เรื่องอะไรมาใช้” ออยมันว่าแล้วยักท่าไม่ยอมท่าเดียว

   “ไม่ได้ใช้ย่ะ เขาเรียกไหว้วานต่างหาก ไหนๆ ก็รู้จักกัน นะแก...ช่วยฉันหน่อย นะ นะ” หนูกระพริบตาอ้อนใส่สุดชีวิต จนอีกฝ่ายทนไม่ไหว ยอมตกลงเป็นแม่สื่อเอาคุกกี้ไปให้พี่เขาจนได้ (พร้อมจดหมายหนึ่งฉบับ)

   เย็นวันนั้นออยบอกว่าจะให้คุกกี้พี่ชลที่หลังโรงยิมค่ะ ทีแรกก็สงสัยนะว่ารู้ได้ไงแต่ก็ลืมถาม มันพยายามคะยั้นคะยอให้หนูไปด้วย แต่หนูก็ยังเขินๆ อยู่ จะบอกว่า “พี่คะ!! หนูปลื้มพี่มาตั้งแต่วันที่หนูตกท่อแล้วค่ะ” ถ้าพูดแบบนี้พี่เขาจะยินดีปรีดาหรือตอบว่าจำไม่ได้กันแน่ก็ยังไม่รู้ เลยบอกให้ออยมันไปคนเดียวค่ะ ส่วนตัวเองเดินไปต่อแถวกลับบ้านพร้อมโอ๋กับปาล์ม พอไหว้อาจารย์เรียบร้อยเดินออกนอกโรงเรียนแล้วมันก็อดอยากรู้ไม่ได้ค่ะว่าพี่เขาจะว่ายังไง เลยเปลี่ยนใจกะทันหันย้อนกลับเข้ามาที่โรงเรียนอีก

   ม้าหินอ่อนเรียงรายหลังโรงยิมค่อนข้างปลอดคน หนูค่อยๆ ลัดเลาะไปข้างๆ โรงยิมด้วยอารมณ์ตื่นเต้นแล้วชะโงกหน้าไปแอบดูสถานการณ์ แต่แล้วภาพที่เห็นกลับทำให้หัวใจกระตุกวูบ

   
   พี่ชลดึงแขนออยให้นั่งลงที่ม้าหินอ่อนตัวเดียวกัน ก่อนที่เขาจะบรรจงแกะถุงคุกกี้ของหนู หยิบหนึ่งชิ้นขึ้นมาป้อนออย ด้วยความที่อยู่ไกลหนูไม่ได้ยินเสียงหรือเห็นสีหน้าของมันตอนนี้ รู้แต่มันนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะกัดคุกกี้ตรงหน้า พี่ชลดึงคุกกี้ชิ้นเดิมที่เหลือจากออยไปกินต่อพร้อมกับมองหน้าออยตลอดเวลา

   แค่นี้ก็พอแล้วแหละ ไม่จำเป็นต้องดูต่อก็พอจะเข้าใจอะไรได้เกือบทั้งหมด พร้อมๆ กับภาพที่สะท้อนในดวงตาของหนูมันพร่าเลือนเหมือนกระจกหน้ารถเวลาฝนตกแรงๆ ไม่ว่าที่ปัดน้ำฝนทำงานหนักเท่าไรก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย แขนเสื้อมันเปียกปอนไปหมด 

   ก็แค่ปลื้ม.... พี่ชลไม่ได้ทำให้หนูเสียใจได้ถึงขนาดนั้น แต่ที่สะเทือนใจน่ะ มันเพราะออยต่างหาก



   ก็แค่....

   ก็ไม่เคยคิดว่าเพื่อนกัน ....จะทำกันได้ขนาดนี้!!    

.......................................................................................

ขอบคุณ....ทุกคอมเม้นท์นะคะ
(แล้วก็ขอบคุณทุกคะแนนที่โหวตน้องฐาด้วย แม้จะมีไม่มากแต่ก็ดีใจ อิอิ )

ตอนนี้นิยังอยู่ในโหมด บ้าเต๋าคชาอยู่ จนเน็ตที่มีเอาไปโหลดคลิปดูจนไม่เหลืออัพนิยาย กรรม!!


ปล. อยากอัพนิยายทุกเรื่อง แต่ขัดที่ความมั่นใจบางอย่างมันหดหาย....
เมื่อไม่ได้ต่อทันทีที่พล็อตมา ทำให้ขาดความต่อเนื่องจนต่อลำบาก...
ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ สำหรับเรื่องอื่นๆ ที่เงียบเข้ากลีบเมฆไป
เพราะยังกำจัดความกังวลบางอย่างออกไปไม่ได้สักที....
นิยายที่ออกมาทีละตอนมันเรียกว่าสด...
ดังนั้นถ้าสดบ่อยๆ โดยไม่ได้คิดให้ดีก่อนก็จะออกมาแย่อย่างที่เป็นมาตลอด...
แล้วก็โดนคอมเพลนต่อไปโดยไม่สิ้นสุด ....
ดังนั้น.... ดรอป ไปจนกว่าจะได้ข้อยุติที่ดีแล้วกัน ไม่อยากผลีผลามแล้ว....



รักคนอ่านนะคะ ณ จุดนี้!!!!!
 

[WhatLoveIs]

  มันจุกนะ

แต่ไม่เศร้านานหรอกเจ้าค่ะ
อย่างน้อยที่หนูฐาเผชิญชะตากรรมชะตาเวร ก็ยังมาบรรจบที่พี่โต้ง 

[TeuyHom]

รีบมาต่อตอนต่อไปนะจ้า

รอๆๆๆๆ

[Pa'veaw]

 

โถๆๆๆๆน้องฐาน้องโรจยังว่างนะจ๊ะ

 

[Yunatsu]

 


เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดดดดด


ออยใจร้ายยยยยย

[Cacao]

สองตอนติดอ่านแล้วมันส์ในอารมณ์มากคุณนิ : ) ตอนห้าตลกมากกกกกกกก อ่านแล้วขำก๊ากเลยอ่ะ
น้องฐาน่ารักมาก เป็นกระเทยแบ๊ว ฮ่าๆๆๆ เอาแตงมาบ๊วบนี่คิดได้จริงจังอะ ฮาได้อีก ก๊าก!
เอาจริงๆว่าขำสำเนียงการบรรยายที่ได้อารมณ์ของคุณนิที่สุดละ นี่คุณนิเป้นผู้หญิงใช่ไหมไม่ใช่กระเทย ฮ่าๆๆ
ส่วนตอนหก อ่านแล้วแอบสงสารเบาเบาตอนสุดท้าย แม้จะยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่แค่เห็นเท่านี้
ก็เสียความรู้สึกกันได้ละเนอะ TT มาเจอไอโรจน์บ้าๆไม่พอ พอแอบชอบใครสักคน
ก็ดูเหมือนเพื่อนจะเอาไปอีก เวนจริงๆ ชีวิตมีปมเนอะ (ถึงแม้จะได้กับอีพี่โต้งแล้วปมก็ยังอยู่ = =)
เป้นกำลังใจให้หนูในการใช้ชีวิตต่อไปนะค่ะ ^^ ส่วนคุณนิเราขอเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
อาจจะสร้างความมั่นใจให้กลับมาในทันทีไม่ได้ แต่ก็ขอให้รู้ไว้ว่ามั่นใจได้ว่ามีคนกำลังรออ่าน
นิยายคุณนิเสมอน้า : ) คุณนิมาต่อเรื่องไหนเราก็อ่านเรื่องนั้นแหละ บ่ต้องกังวลจ้า ^^

[goodiiz99]

มาต่อเถอะ คิดสดกะได้คั้บคุนนิ สดแต่ละคั้งกะฮาได้ทุกคั้งยุดี อย่าซีเรียสคั้บ คุนนิแต่งสดก็ยังออกมาดี ยุดีอะ

[stupidchild]

เซงเป็ด เค้าชอบเพืื่อนเธอแทน

[goodiiz99]

อ้ากกกกกกก อยากรู้ว่าเปนไงต่อไป มันค้างง มาต่อทีเถอะ T.T

[broke-back]

คนข้างกาย
อ่ะนะ
ก้างขวางคอ

น้องฐา..เศร้า
 

[EoBen]

ง่าาา

ในแง่ดีนะ เค้าเป็นแฟนกันอยู่แล้วรึเปล่า

บ้านก็อยู่ใกล้กัน เบอร์โทรศัพท์ก็มี

แถมพอฐาบอกชอบ ก็ดูเซงๆ

ง่าาา อาจจะเป็นคนนี้ก็ได้นะที่จึ๊กๆกะออยอ่ะ

[MaEwA]

 :m20:55555 อยากเม้นค่ะ อยากบอกว่าเพิ่งอ่านได้ ตอน1/2 ฮาาาาา มากกกกๆ ปวดกลาม กลั้นยิ้มไม่ไหว

 ::น้องฐาาาา เจ้ ไม่ปลื้ม กะเทย แต่หนูน่ารักมากกกกกก

เด๋วไปอ่านต่อ^^ ชอบๆๆ

[J_Dargon]

เจ็บแทนนนนน

[mutyamania]

อิฐา....อิเด็กบ้า...

แกช่างแบ๊ว...ใส....ไร้สติจริง ๆ นะยะ


ตอนนี้อยากให้โรจน์กับฐาได้กันอ่ะ....แล้วก็แบบ  ไม่มีพี่โต้งแล้วได้มั้ย  ฟิคเรื่องนี้

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด  เลว ๆ แบบนี้เชลชอบ.....[ช่วงนี้กำลังบ้าคนเลว ๆ]

ถ้าลดความโหดลงมาอีกนิด....แกเป็นพระเอกได้สบายเลยนะยะ  อิพี่โต้ง  โฮกกกกกกกกกก

[jannie]

เรื่องชอบๆ แล้วขอให้คนอื่นช่วยทำอะไรแทนนี้มัน....ลำบากนะ กลายเป็นว่าเค้าจะชอบคนที่เราหวังจะให้ช่วยเนี่ยสิ

น้องฐาจะช้ำชอกแค่ไหน? แล้วนี่คงไม่ใช่ว่าโรจน์มาช่วยปลอบนะ....คิดความโรแมนติกไม่ออกเลยอ่า