ตอนที่ 18 Happy new year
วันต่อมาหนูเดินเข้าห้องเรียนตามปกติ ก็สังเกตเห็นโรจน์กับออยกำลังยืนคุยกันอยู่ ซึ่งออยทำหน้าเครียดแต่โรจน์ทำหน้ากวนตีนใส่ พอหนูเดินเข้าไปใกล้กะว่าจะแค่วางกระเป๋าเฉยๆ แล้วเดินออกมาแต่ทั้งสองคนก็หันมาเห็นหนูเสียก่อน
“อ้าว มาพอดี มีอะไรก็ถามกันเองสิ เพื่อนกันไม่ใช่เหรอ จะมาถามกูทำไม” โรจน์พูดขึ้นมาแล้วหันมาหาหนู
ถามอะไร? หนูไม่มีอารมณ์จะคุยหรือตอบคำถามอะไรกับเพื่อนคนนี้ตอนนี้หรอกนะ
หนูเหลือบตาหันไปชำเลืองมองอดีตเพื่อนด้วยสายตาว่างเปล่าแล้วก็ตอบโรจน์ไปว่า
“โทษนะ เราหิวอ่ะ ลงไปกินข้าวก่อนแล้วกัน”
วางกระเป๋าลงที่เก้าอี้แล้วเดินออกมาโดยไม่สนใจคนทั้งสองอีกเลย
หลังจากนั้นหนูก็ไม่ได้พูดคุยหรือแม้แต่เข้าไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ที่โต๊ะประจำ แต่แยกออกไปกินข้าวคนเดียวแทน วันแรกก็กินคนเดียวค่ะไม่มีอะไร แต่วันที่สองตอนกินขาวอิ่มแล้วกำลังจะลุกไอ้โรจน์ในดันนั่งลงมาตรงข้ามเสียก่อน หนูเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันพร้อมทำหน้าแปลกใจ
“ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ” คำถามนั้นทำให้หนูชะงักไป และลำบากใจที่จะตอบ หนูไม่อยากให้มันรู้ว่าหนูทะเลาะกับออยเรื่องอะไร
“มึงยังโกรธมันอีกเหรอเรื่องที่มันบอกกู” คราวนี้หนูยิ่งจ้องหน้ามันหนักขึ้นใบหน้าแสดงความไม่เข้าใจ
“ก็เรื่องที่มึงไปตามเอาใจไอ้รุ่นพี่นั่นเพื่อประชดกูไง มึงคิดจะทำให้กูโกรธ โมโหหรือหึงหวงมึงทั้งๆ ที่ความจริง พี่เขากำลังคบกับออยอยู่”
หึ.....ปั้นน้ำเป็นตัวแต่งเรื่องซะเป็นตุเป็นตะเลยนะ
“มันบอกโรจน์อย่างนั้นเหรอ”
“ทำไม กูพูดอะไรผิด หรือมันไม่จริง” อีกฝ่ายทำเสียงเหมือนจะหาเรื่อง
หนูส่ายหน้า ในเมื่อปูทางมาให้แล้วจะให้ปฏิเสธก็ใช่เรื่อง ไหลตามน้ำไปเรื่อยๆ น่าจะดีมากกว่า
“มึงไม่ต้องไปโกรธมันหรอกที่มันมาบอกกู เลยทำให้แผนที่มึงวางไว้ล่มหมด เพราะถ้ามันไม่บอกกูแบบนี้ กูอาจจะเตะมึงม้ามแตกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วก็ได้ใครจะรู้ มึงคงไม่ได้มานั่งกินข้าวสบายๆ อย่างตอนนี้หรอก” มันว่าพลางหัวเราะ เหมือนเป็นเรื่องขบขัน ซึ่งทำให้หนูต้องยิ้มแหยๆ ใส่ ได้แต่นึกผวา ใจคอมันจะซ้อมหนูให้เจ็บปางตายเลยเหรอเนี่ย เรื่องโหดๆ แบบนี้ยังจะมาพูดอย่างหน้าชื่นตาบานได้อีกนะ
ทีนี้หนูก็พอจะรู้แล้วแหละว่าทำไมไอ้โรจน์มันหายโกรธง่ายจัง มันคงเชื่อที่ออยบอกมันเต็มที่เลยว่าที่หนูทำลงไปทุกอย่างนั่นเพราะพิษรักแรงหึงอย่างเดียวเลยมันก็เลยหายโกรธแล้วก็เลิกทำร้ายหนู
สิ่งที่มันทำก็เหมือนจะเป็นผลดีกับหนูอยู่นะ แต่แย่หน่อยตรงที่หนูไม่ได้ขอร้องและหนูไม่ชอบให้คนอื่นมาตัดสินใจอะไรแทนหนูอยู่ดี
“ปีใหม่นี้มึงจะไปไหนล่ะ” อยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนเรื่องซะเฉยๆ
“ปีใหม่....ที่บ้านจะไปเกาะช้างอ่ะ ทำไมเหรอ?”
“เหรอ? ไม่มีอะไรหรอกก็ถามไปงั้นเอง ไอ้มิ่งมันจะไปต่างจังหวัดเหมือนกันน่ะก็เลยไม่มีเพื่อนแดกเหล้า”
แล้วไงล่ะ? จะชวนไปกินเหล้าด้วยกันเหรอ?
“งั้นก็ชวนจอยไปสิ” หนูแซวออกไปด้วยความคะนองปาก แต่ทำให้มันเหลือบตามาทางหนูจ้องมองหาบางอย่าง
“อือ... นั่นดิ กูลืม จะลองชวนดูแล้วกัน” แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินจากไปอย่างเงียบๆ
ตอนเช้าของวันที่ 31 ธันวาคมหนูขับรถเครื่องออกไปตลาดสดกับน้องเพื่อซื้อของกินและเตรียมเสบียงสำหรับออกเดินทางในตอนบ่าย ระหว่างที่กำลังซื้อของก็เจอมิ่งมาเดินซื้อของกับแม่พอดี หนูนึกยังไงก็ไม่รู้ถึงเดินเข้าไปทัก
“มิ่ง จะไปเที่ยวที่ไหนเหรอ?”
“ไม่รู้สิ ยังไม่แน่เลย อาจจะไปทะเลหรือน้ำตกแถวนี้มั้ง”
“อ้าว.... ไหนว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัดไม่ใช่เหรอ?”
“ใครบอก.... ไม่ได้ไปนี่”
“ก็โรจน์มันบอกว่ามิ่งไม่ว่างไปต่างจังหวัด ไม่มีเพื่อนกินเหล้า”
“เข้าใจผิดแล้วมั้ง ที่ไม่อยู่แล้วไปต่างจังหวัดน่าจะพ่อแม่มันมากกว่า แต่เราไม่ได้ไปไหนหรอก เมื่อวานยังคุยกับโรจน์อยู่เลยว่าจะไปเคาท์ดาวที่ไหนกันดี แต่โรจน์มันบอกว่าขี้เกียจไปไหน”
อ้าว..... ถ้าอย่างนั้นมันก็ไม่ได้มาถามหนูเพราะไม่มีเพื่อนอย่างที่พูดน่ะสิ มันแค่หาข้ออ้างเพื่อไม่ให้เสียฟอร์มเท่านั้นเอง
บ้าเอ๊ย ปากหนักชะมัดเลย....
ถ้าแค่อยากจะชวนไปเคาท์ดาวปีใหม่ด้วยกันสองคนทำไมไม่พูดตรงๆ ล่ะจะอ้อมค้อมทำแป๊ะอะไร
ซื้อของกลับมาบ้านแบบเหม่อๆ แล้วหนูก็ตัดสินใจในวินาทีสุดท้ายว่าจะไม่ไปเที่ยวเกาะช้างกับที่บ้าน
เย็นวันนั้นหนูก็นั่งสองแถวไปหาไอ้โรจน์ที่บ้าน มันออกมาเปิดประตูบ้านพอเห็นหน้าหนูก็ทำหน้าประหลาดใจ
“อ้าว ไหนว่าจะไปเกาะช้างไม่ใช่เหรอ?”
“อ๋อ เปลี่ยนใจอยากอยู่เฝ้าบ้าน ทำไมล่ะ อยากหาเพื่อนกินเหล้าไม่ใช่เหรอ ก็เลยมากินเป็นเพื่อนแล้วนี่ไง”
“ฮะ....อ๋อ.... ยังไม่ได้ซื้อเลยว่ะ งั้นออกไปเที่ยวงานกาชาดกันก่อนไหมล่ะ”
“เอาดิ....”
หลังจากนั้นเราก็ออกไปเที่ยวงานกาชาดด้วยกันสองคน ถือเป็นเดทแรกกันเลยทีเดียวค่ะ แหม โรแมนติกได้อีก
ว่าแต่งานกาชาดนี่น่าเบื่อนะคะ มองไปทางไหนก็เห็นมีแต่ปาโป่ง ปาเป้า ยิงปืน เรียงเบอร์ สารพัดการพนัน ของกินสารพัดที่มีแต่ไขมัน
เดินมาได้กลางงานก็หันไปเจอ....ลูกโป่ง อั๊ยหยา.... เบนเทน...เท่ดีนะ...อยากได้ๆ เจ้ยอยากได้ๆ ถ้าหันไปบอกคนข้างๆ มันจะถีบเข้าไปเป่าเองเปล่าเนี่ย?
“เป็นอะไร อย่าบอกว่าอยากได้ลูกโป่งนะ...” อ๊าย...ไม่ทันพูดก็รู้ซะแล้ว...
“ถ้าบอกว่าใช่ แล้วโรจน์จะซื้อให้ป่ะล่ะ?”หนูหันไปทำหน้าแบ๊วใส่มัน มันย่นจมูกใส่
“ไม่...และถ้าจะซื้อล่ะก็ เดินให้ห่างกูสักสามเมตรเลยนะ” มันว่าแล้วเดินหนีหนูทันที
โถ่เอ๊ย ถ้าจะพูดแบบนี้แล้วจะสาระแนถามขึ้นมาทำไมยะ
ละสายตาและความสนใจลูกโป่งแล้วรีบวิ่งดุ๊กๆ ตามหมาที่หลุดโซ่ไปอย่างไวพลางชวนคุยต่อ
“โรจน์ ปาโป่งกัน...เราอยากได้ตุ๊ก-ตาอ่ะ”
เคยไปงานวัดกันไหมคะ ถ้าที่ไนมีปาโป่งก็จะมีคนถือตุ๊กตาตัวโตๆ เดินผ่านให้เกิดอาการอิจฉาตาร้อน (ถ้าเป็นโน้ต อุดมคงต้องแอบขโมยกินยางลบกันแล้ว..)
“มึงมีปัญญาปาเหรอ แตกยากชิบหาย” มันบอกแล้วก็เดินต่อไม่สนใจหนูเลย
นี่....เดินเร็วยังกะตามควายแบบนี้เขาเรียกว่ามา “เที่ยว” เหรอยะ?
“เราว่านะ เราหาตรงที่เขาจัดงานกาชาดก่อนดีกว่านะ”
“หาทำไม?”
“ก็.... อยากไปจับฉลากไง เผื่อจะได้ทีวีสี 40 นิ้วอะไรเงี้ย”
“ฝันแล้วมึงง่ะ พัดลมตั้งโต๊ะแม่งจะได้รึเปล่าก็ไม่รู้ งานแม่งก็ใหญ่ชิบหายจัดอยู่ตรงไหนก็ไม่รู้”
“เดินๆไปเดี๋ยวก็เจอเองแหละ” ทีนี้หนูก็เป็นฝ่ายกระตือตือร้นที่จะเดินค่ะ ระหว่างนั้นก็ง้องแง้งไปตลอดทาง ขอซื้อขนมเบื้อง ซื้อลูกชิ้น ซื้อน้ำดื่มแล้วก็พากันไปนั่งกินหอยทอดกระทะร้อนกันอีกคนละจาน ไม่น่าเลยนะ กินหอยทอดแล้วทำให้นึกถึงออยขึ้นมาซะเฉยๆ ทั้งที่ไม่น่านึกถึงเลยสักนิด กินอิ่มแล้วไอ้โรจน์ก็ซื้อเบียร์กระป๋องมาดื่มส่วนหนูไม่ค่อยชอบเท่าไรอยากจะหาสปายกินมากกว่าค่ะ หวานกว่า
“มึงรู้ป่ะว่าสปายอ่ะเขาเอาไว้ให้ผู้หญิงกินนะ” ไม่เห็นเกี่ยวเลยอ่ะ ก็หนูอยากกินนี่นาไม่เห็นต้องไปสนใจโฆษนาสมัยปีมะโว้นั่นเลย (บอยไม่ดื่มค่ะ)
“เราก็ผู้หญิงนะ” หนูจีบปากจีบคอตอบ
“ส่วนไหนวะที่เรียกว่าผู้หญิง”
“ตรงนี้ไง” หนูทำเสียงหวานจิ้มปลายนิ้วชี้ลงมาที่หน้าอกข้างซ้าย
“นมแบนๆ ของมึงอะนะ” มันว่าทำหน้านิ่ง
อร๊าย.....หยาบคายพูดแบบนี้ได้ไงเนี่ย เสียความมั่นใจหมดเลย
“หัวใจต่างหากเล่า ไม่ใช่นม” หนูรีบแหวกลับอย่างงอนๆ ทันที ส่วนมันน่ะเหรอคะ ยักไหล่อย่างกวนๆ แล้วจ่ายค่าเบียร์ตัวเองแล้วก็เดินออกมา
ชิ!!! สปายขวดเดียวก็เลี้ยงไม่ได้....ไอ้งกเอ๊ย
น้องฐารีบจ้ำตามหมาตัวเดิมต่อ หันไปเจอบ่อตักปลาด้วยช้อนกระดาษ... ไอ้หมามันก็ไม่ยอมรอเดินต่อผ่านไปถึงหน้าร้านยาดองมันก็หยุดเพราะเบียร์มันหมดกระป๋องไปแล้ว (มันโยนกระป๋องทิ้งไปข้างทางโดยไม่สนใจมองหาถังขยะเลยไอ้ชั่ว)
“กินยาดองป่ะ” มันหันมาถาม...หนูยกริมฝีปากข้างหนึ่งทำหน้าแหยพร้อมส่ายหน้าดิก
ไม่เอาอ่ะ ชื่อเหล้าแต่ละอย่างมมันน่ากลัวเกินไป ไหนจะ โด่ไม่รู้ล้ม ม้ากระทืบโลง บลาๆ ไม่ได้อยากจะกินอะไรสร้างเสริมสมรรถภาพทางเพศขนาดนั้นค่ะ
มันยิ้มขำกับใบหน้าของหนูแล้วพาเดินต่อไปเจอร้านเหล้าปั่น ทีนี้ก็เลยตกลงกันได้ว่า นี่ล่ะวะกินได้ ไอ้โรจน์ก็สั่งเพิ่มช็อตไปอีกสามช็อต หนูก็ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร แต่ลองชิมแล้วก็หวานอร่อยดี
เริ่มจิบแอลกอฮอล์ก็เริ่มเบื้อง....เริ่มช้าลง อยากหยุดเดิน แล้วบังเอิญเดินผ่านร้านทาสีตุ๊กตาก็เลยบอกว่าอยากทาสีตุ๊กตาปูน ไอ้โรจน์มองตุ๊กตาแล้วทำหน้าเบื่อโลก
“มึงเนี่ย...ชีวิตทำอะไรแต่เรื่องไร้สาระเนอะ”
แป่ว..... ไร้สาระอะไรล่ะ... ออกจะมีประโยชน์
ไม่รู้จักหรือไงศิลปะน่ะ!!
“ไม่ไหวแล้วอ่ะโรจน์ เรามึนๆไงไม่รู้ ขอนั่งพักแป๊บนึงก่อนแล้วค่อยเดินต่อเหอะ”
“อ๋อ...เมา....คอแป๊บ...นี่เอง” มันทำหน้าเหยียดหยามใส่...
ชิ....ดูถูก ใครเมา ไม่มี้ แค่ทางมันเอียงๆ นิดเดียวเอง ไม่ได้เมาซะหน่อย
“งั้นมึงอยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวกูมา นั่งอยู่นี่ ห้ามสะเออะไปไหนนะ ถ้ากูกลับมาแล้วไม่เจอ มึงตายแน่” ก่อนไปยังไม่วายขู่ฆ่าอีก ไอ้โรคจิตเอ๊ย!!
น้องฐาก็หยิบตุ๊กตาปูนมานั่งทาสีค่ะ มีลักษณะเป็นผู้ชายยืนกอดเอวผู้หญิงในชุดแต่งงานค่ะ
ด้วยความที่มีความสามารถด้านนี้อยู่แล้วก็เลยออกมาสวยค่ะ ทั้งๆ ที่ก็เมา เอ๊ยไม่ใช่ มึนนิดๆ ตัวแรกผ่านไปเรียบร้อยสวยงาม ไอ้โรจน์ก็ยังไม่กลับมา จะเดินไปไหนก็ไม่ได้ ยังไม่อยากเสี่ยงโดนเตะม้ามแตก...ก็เลยหยิบตัวที่สองมาทาสีต่อ เริ่มสร่าง....เอ๊ยไม่ใช่ค่ะ เริ่มอาการดีขึ้นนิดนึง
แล้วทำไมไอ้โรจน์ยังไม่ยอมกลับมาซะที หรือมันลืมว่าพาหนูมาด้วยเลยหนีกลับบ้านไปแล้ว...
ตายแล้ว!! หรือว่า น้องฐาโดนทิ้ง.....
ไอ้โรจน์วางแผนพาหนูมาทิ้งไว้ที่งานกาชาดให้หาทางกลับบ้านไม่ได้ แล้วให้เดินกลับคนเดียว!!
ไม่นะ!! ถ้าระหว่างทางเกิดเจอโจรใจโฉด ปลุกปล้ำข่มขืนหนูจะทำยังไง!!
อ่ะแง้.... ไม่น่าเลย ไม่น่าหลงเชื่อตามคนคนชั่วๆ อย่างมันมาเลย หนูขอโทษนะคะคุณแม่ คุณยาย...หนูน่าจะตามทุกคนไปเกาะช้างด้วย...
ฮือ..... หนูเสียขวัญจนหมอบลงกับโต๊ะเตี้ยๆ ที่นั่งอยู่แล้วกลั้นสะอื้น
ปั้ก!!!
ความคิดทั้งหมดสิ้นสุดลงเมื่อบางอย่างแตะมาที่หลัง ทำให้เจ็บน้อยๆ หนูเงยหน้าขึ้นไปมองตัวการพบว่าสิ่งอยู่ตรงหน้าคือ ปิ๊กาจู!!
เอ๊ย....ไม่ใช่....
หมีพูห์ต่างหาก ตัวใหญ่พอสมควรเลย หนูทำหน้างงให้ไอ้โรจน์ว่าไปเอาตุ๊กตาตัวโตๆ แบบนี้มาจากไหน
“เสร็จยัง จะได้กลับ” มันส่งคำถามกลับมา ซึ่งความจริงแล้วหนูทาเสร็จนานแล้วจนคิดว่าโดนทิ้งซะด้วยซ้ำไป
“เสร็จแล้ว.. ว่าแต่โรจน์ไปไหนมาเหรอ?”
“ขี้เกียจนั่งรอมึงทาสี เลยไปเล่นบิงโกมา เอาไปดิ” มันส่งตุ๊กตาตัวโตที่สูงเกือบครึ่งตัวพวกเรามาให้
“ให้เราเหรอ?” หนูถามเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“อือ...กูไม่ชอบตุ๊กตา” บิงโกในงานแบบนี้ของรางวัลใหญ่ๆ ก็มีแต่ตุ๊กตานั่นแหละ ไม่ชอบแล้วไปเล่นทำไมล่ะ แปลกคน..
“หรือไม่อยากได้” มันถามพร้อมดึงตุ๊กตาคืนไป
“อยากได้สิ” หนูตอบแล้วรีบดึงกลับมากอดอย่างหวงแหน ยิ้มอย่างดีใจ
ไม่น่าเชื่อเนอะ....คนอย่างมันก็ทำอะไรแบบนี้กับเขาเป็นด้วยอ่ะ
หลังจากตามหางานกาชาดจนเจอแล้วจับฉลากได้แก้วมาสองใบเราก็ตกลงพากันกลับค่ะ ขาดทุนน่าดูเลยเชียว...
ไอ้โรจน์พาหนูไปส่งบ้านตอนห้าทุ่ม หนูยืนกอดตุ๊กตาตัวโตอย่างมีความสุขมากกว่าทุกๆ วัน บอกตามตรงว่าแม้จะเป็นแค่เวลาสั้นๆ แต่ก็สนุกและทำให้มีความสุขมากจริงๆ
“วันนี้ขอบใจนะโรจน์” หนูบอกมันและยิ้มหวานอยู่ข้างรถมัน
“อือ...บ้านมึงมืดตึ๊ดตื๋อเลยเนอะ” หนูหันไปมองบ้านตัวเองที่ไม่ได้เปิดไฟไว้สักดวงแล้วก็เห็นด้วย
“ก็ไม่มีใครนี่นา เขาไปเกาะช้างกันหมดแล้วเหลือเราคนเดียว” หนูตอบแล้วก็อดนึกเสียวๆ ขึ้นมาไม่ได้ ปกติไม่เคยนอนคนเดียวแบบนี้เลยนะเนี่ย แล้วบรรยากาศก็ทั้งมืดทั้งวังเวง โคตรน่ากลัวเลย
หนูทำหน้าหวาดๆ แล้วหันไปหามันใหม่พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนอีกครั้ง..
“โรจน์เมารึเปล่า ขับรถไหวไหม เข้าไปกินน้ำกินท่าในบ้านเราก่อนไหม” หนูว่าถ้าจะมีคนเมาก็คงเป็นหนูมากกว่ามันค่ะ อย่างมันก็คงแค่กึ่มๆ เท่านั้น แต่หนูก็ต้องถามตามมารยาทอยู่ดี หวังเล็กๆ ว่ามันจะเห็นใจหนูบ้าง....
ขอร้องล่ะ ช่วยอยู่ทีเถอะ เราไม่กล้าอยู่บ้านคนเดียว
ตอนนั้นไม่ได้นึกอะไรมากไปกว่าอยากหาเพื่อนมานอนด้วยเพราะไม่อยากนอนคนเดียวเท่านั้นเอง...
หนูไม่รู้หรอกตอนนี้มันคิดอะไรอยู่ถึงได้นิ่งเงียบไปเหมือนมีอะไรในใจแล้วก็ไม่ตอบเอาแต่มองหน้าหนูนิ่งนานจนใจเสีย
“ไม่ได้เหรอ?....” ในที่สุดหนูก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบด้วยประโยคคุ้นๆ
“ไม่เป็นไรหรอก เราเข้าใจ” หนูว่า ยิ้มเศร้าๆ ให้มันเหมือนคนปลงตกแล้วพลิกหันหลัง....
ยังไม่ทันก้าวเท้าเข้าบ้าน คนข้างหลังก็ตอบกลับมาว่า...
“กูพูดตอนไหนว่าจะไม่เข้าวะ”
.........................................
ตอนนี้ก็เป็นพัฒนาการที่ดีของคนทั้งสอง ที่กำลังจะเดินทางมาสู่คำว่า “รัก”
แต่หลังจากนั้นแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ...แต่ความเศร้า คงไม่ได้เห็นแล้วค่ะ
ตอนหน้าคงเป็นบทสรุป...ที่จะมีแต่สิ่งที่สวยงามของคู่นี้มากกว่าค่ะ....
ตอนนี้เล่น ฮาร์เวสมูนภาค Animal parade ค่ะ ปกติก็เคยเล่นแต่ back to nature กับ for girl
ภาคนี้ภาพสวยดีค่ะ เลือกได้ทั้งชายหญิง แต่งงานมีลูกได้ มีสัตว์ป่าให้เราเก็บมาเลี้ยงได้หลายชนิด เปลี่ยนเสื้อผ้าได้ด้วย มีคนให้เราเลือกแต่งงานด้วย 10คน เควสหลักของเกมนอกจากจีบสาวจีบหนุ่มก็คือการตามหาระฆังทั้งห้าใบ
แต่ตัวเกมค่อนข้างใหญ่ค่ะ ถ้าโหลด เป็นไฟล์จากเว็บก็ 2GB แตกออกมาเป็น 4 GB ถ้าจะเล่นก็ต้องโหลดโปรแกรม dolphin มาเล่นด้วยค่ะ (แนะนำให้เป็นเวอร์ชั่นใหม่ๆ เพราะ เวอร์ชั่นเก่ามันติดบัคค่ะ)
ลองชมตัวอย่างภาพได้จากเว็บนี้ค่ะ เผื่อใครว่างๆ อยากหาอะไรเล่น อิอิ
http://boatkung20.exteen.com/20110329/harvest-moon-animal-parade-pc
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1226693 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก