ตอนที่ 45 กะเทยติดยา
หลายชั่วโมงผ่านไป ไวเพราะโกหก!!
กลับมาแล้วจ้า กลับมาจากไปเที่ยวเรียบร้อยแล้วพร้อมกับข้าวของเต็มมือ (พี่โต้ง) ส่วนตัวหนูไม่ได้ถืออะไรนอกจากกระเป๋าสะพายและกุญแจห้อง (ช่วงนี้เหมือนเล่นละครซิทคอมไม่ได้ออกไปถ่ายทำนอกสถานที่ ฮา)
ก่อนออกไปหน้าบูดยิ่งกว่าตูดเป็ด แต่ขากลับหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลยค่ะพี่น้องคะ ก็หลังจากงอนเรื่องมุกตลกไม้กระดาน ซึ่งนอกจากจะไม่ฮาแล้วยังพาเครียดของอีพี่โต้งแล้ว พี่โต้งแกก็ง้อด้วยการซื้อมือถือเครื่องใหม่ให้เป็นการปลอบขวัญ ปลอบอก (น้อยๆ) ปลอบใจกะเทยน่ารักๆ อย่างหนู เมื่อเห็นของสวยๆ งามๆ มาล่อตาล่อใจเรื่องอื่นก็เป็นอันลืมไปไวปานวอก หายโกรธเป็นปลิดทิ้ง นี่ไม่ได้งกแต่อย่างใด เพียงแค่น้องฐาเป็นกะเทยไทยใจงามที่โกรธใครนานๆ ไม่ค่อยจะเป็นแค่นั้นเอง ฮุฮุ
ได้มือถือใหม่ทั้งที ก่อนอื่นต้องหาเกมเล่น.... เล่นแล้วก็เล่นตั้งแต่ขึ้นรถยันถึงห้อง ไม่ได้เห่อเลยสักนิดแค่ลองของใหม่แค่นั้นเอง
ยี้ฮิ้วววววว คุณค่าที่หนูคู่ควร.....
“หิวหรือยังคะ พี่จะได้เอากับข้าวไปอุ่น” พี่โต้งก้มหน้าลงมาถามหนูที่ลงหลักปักฐานเอนหลังที่โซฟาเรียบร้อยแล้ว
“นิดนึงค่ะ” หนูว่าขณะกำลังจดจ่อกับเกมในมือถือ
“เหรอคะ พี่นึกว่าเล่นเกมจนอิ่มแล้ว” พี่โต้งแอบกัดเบาๆ ทำเอาหนูค้อนตากลับ
โธ่ตัวเองซื้อให้เองแล้วจะบ่นทำไมคะ??
“ไอ้เราก็นึกว่าจะเอามือถือมาเล่นเว็บ ดูยูทูป ที่ไหนได้เอาแต่เล่นเกม ทำไมไม่บอกแต่แรกจะได้ซื้อ psp ให้ด้วย จะได้เล่นให้สะใจ” พี่โต้งว่า
“ก็แหม.... จะซื้อให้อีกก็ไม่ว่าหรอกนะคะ หนูรู้....ว่าพี่น่ะใจดี” น้องฐาหยอดอีกครั้งออดอ้อนขอของด้วยดวงตาปิ๊งปั๊งน่ารักน่าเอ็นดู
“ช่างประจบประแจงจริงๆ นะเรา” พี่โต้งค่อนขอดวางมือไว้บนศีรษะของหนูแล้วโยกเล่นไปมา
ขอโทษเถอะ!! กะเทยนะคะไม่ใช่ตุ๊กตาล้มลุก ไม่ต้องสนุกที่ได้ผลักหัวกันเล่นขนาดนั้นก็ได้
“อย่าจิ ผมเสียทรงหมด” หนูอุธรพลางผลักมืออีกฝ่ายออก ถ้าไม่สำเร็จก็ว่าจะยื่นฎีกาแต่พี่โต้งแกยกฟ้อง เอ๊ยยกมือออกก่อนเลยไม่ต้องยุ่งยากเปลืองค่าทนาย (เกี่ยว??)
เมื่อพี่โต้งเลิกแกล้งหนูแล้วแกก็ลุกขึ้นเดินไปทางมุมครัวคาดว่าคงไปอุ่นกับข้าว หนูหันมามองโทรศัพท์อีกทีเกมที่เล่นก็โอเวอร์พอดี หนูเลยลุกตามพี่โต้งไปช่วยอุ่นกับข้าว
...............
..............................
หลังจากทานข้าวอิ่มแล้ว และเราช่วยกันเล่นจาน เอ๊ย ล้างจานจนเปียกปอนแล้วก็พากันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย พี่โต้งก็เปิดคอมในห้องนอนเล่นบ้างไม่ให้น้อยหน้าหนู พอเห็นคอมก็นึกขึ้นมาได้ว่าเพิ่งไปเสิร์ชเจออะไรดีๆ มา เกือบลืมไปเลยนะเนี่ย
“เออ.....พี่คะหนูขอที่อยู่ห้องหน่อยสิ” หนูกระอ้อมกระแอ้มถามเบาๆ อยู่ข้างเก้าอี้นั่ง พี่โต้งหมุนเก้าอี้มาหาพลางเลิกคิ้วใส่
“เอาไปทำอะไรล่ะคะ”
“ก็.. ว่าจะสั่งของอะไรนิดหน่อยน่ะค่ะ”
“จดเอาจากกล่องพัสดุในตู้เสื้อผ้าก็ได้ค่ะ” พี่โต้งพยักหน้า เข้าใจอะไรง่ายกว่าที่คิดแฮะ
หนูพยักหน้าหงึกหงักแล้วเดินดุ๊กๆไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบกล่องพัสดุออกมาวางที่พื้น ด้วยความที่กล่องหนักกว่าคิดไว้เลยอดไม่ได้ที่จะเปิดดูว่าข้างในมีอะไร ผลปรากฏว่าเป็นขวดเจลหล่อลื่นห้าหกขวดได้ แล้วก็มีอะไรอย่างอื่นอีก
อกอีแป้นแล่นลึกเข้าตึกแขก ....จะเยอะไปไหมคะ??
“ซนนะเรา” พี่โต้งต่อว่าด้วยเสียงไม่น่าไว้ใจอยู่ข้างๆ หู ถ้าไม่เคยๆ กันมาก่อนแล้วมาเจอของแบบนี้ล่ะก็คงตกใจชักตาตั้งแน่ๆ แต่จากประสบกามที่ผ่านมาก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไรหรอกนะ
“ซื้อมาไว้ กะใช้ทั้งปีเลยป่ะคะเนี่ย” หนูทักหยิบขวดเจลขึ้นมาพลิกดู แต่ละขวดมันไม่เหมือนกันสักขวดบ้างก็สีต่างกันขนาดต่างกันรูปแบบต่างกัน ยี่ห้อก็ต่างกัน
“อ๋อ.... ซื้อยกชุดมันลดราคาไง ยังไงก็กะจะลองหลายๆ แบบอยู่แล้วล่ะ เพียงแต่ของเก่ามันยังไม่หมดก็เลยไม่เอาออกมาเท่านั้นเอง” พี่แกตอบเรียบๆ ไม่ได้สนใจเรื่องที่หนูแซวแต่อย่างใด
“มีตั้งเยอะ งั้นขอสักอันได้ไหมอ่ะ” หนูหันไปกระพริบตาปริบๆ เหมือนเด็กขอขนม
“ขอทำไม ชอบอันไหนก็เอาออกมาใช้สิคะ”
“ไม่ๆ ไม่ได้จะเอามาใช้ จะขอไปฝากกิ๊งมันสักอันต่างหาก”
“แน่ใจเหรอ ว่าจะเอาไปให้น้องกิ๊งจริงๆ?” พี่โต้งหรี่ตาทำเป็นไม่เชื่อใจ
“ทำไมถามอย่างนั้นล่ะคะ”
“แฟนน้องกิ๊งเขาก็รวยออก คงมีปัญญาหาของแบบนี้เองได้ ไม่เห็นจะต้องให้เลย”
“เรื่องนั้นหนูรู้น่า แต่หนูว่ายี่ห้อนี้ลื่นดีนะ ไม่เคยได้ยินเหรอคะ ใช้ดี ต้องบอกต่อ”
“งั้น พี่ว่าอย่าเพิ่งให้เลย เพราะน้องฐายังไม่ได้ลองทุกอันซะหน่อย เดี๋ยวเอาออกมาลองให้หมดทุกสีทุกกลิ่นก่อนแล้วอันไหนดีสุดค่อยสั่งใหม่ดีกว่า” พี่โต้งบอกทำหน้าทำตาเจ้าเล่ห์หนักจนอดรู้สึกขนลุกขนพองขึ้นมาไม่ได้
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้งคะ เยอะขนาดนี้ กว่าจะลองหมดสงสัยจะอีกนาน”
พี่จะบ้าเหรอคะ กว่าจะลองหมด หนูตายคาเตียงพอดีกันสิ
“ไม่นานหรอกค่ะ เดี๋ยวพี่ใช้หลักสูตรเร่งรัด รับรองคงได้รู้หมู่หรือจ่าเร็วนี้ๆ แน่ จะลองตอนนี้เลยไหมคะ?” รีบไปมั้งคะพี่ หนูรีบส่ายหน้าให้
“เอาไว้ก่อนดีกว่านะคะ หนูยังไม่รีบอ่ะ เดี๋ยวไปหากระดาษกับปากกามาจดที่อยู่ก่อนนะคะ” หนูบอกแล้วรีบเผ่นโดยด่วน
หลักสูตรปกติก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ขืนมาใช้หลักสูตรเร่งรัด
มีหวังน้องฐาตายก่อนพอดี....
.................
....................................
หลังจากหลบฉากหนีสถานการณ์ล่อแหลมจวนเสียตัว (รอบที่เท่าไรก็ไม่รู้) มาได้หวุดหวิดพี่โต้งก็ล่าถอยกลับไปเล่นคอมตามเดิม ส่วนน้องฐาเมื่อจดที่อยู่เรียบร้อยก็ปลีกวิเวกออกมาที่โซฟานอกห้องนอน ตรวจสอบวิธีเล่นมือถือเรื่อยเปื่อยและวกกลับไปเป็นเด็กติดเกมอีกครั้งจนได้
พักใหญ่ต่อมาพี่โต้งเดินออกมาจากห้องนอนแล้วก้มลงมาบอกหนู
“น้องฐา....ดึกแล้ว เลิกเล่นแล้วไปนอนเถอะค่ะ”
“แป๊บนึงค่ะ เดี๋ยวรอตายก่อน” หนูตอบไปตามประสาคนกำลังติดพัน
ทันใดนั้นเองพี่โต้งก็ดึงมือถือออกจากมือหนูทันที ทำเอาหนูหน้าเบ้ยกมือคว้ากลับแทบไม่ทัน แต่เมื่อได้คืนมาหน้าจอก็ขึ้นเกมโอเวอร์ไปเรียบร้อยแล้ว
“พี่อ่า ทำไมทำแบบเน้” หนูร้องโวยวายกับความนิสัยเสียของพี่แก นอกจากอีกฝ่ายจะไม่ได้ทำหน้าเสียใจกลับจ้องกลับมาดุๆ
“จะเล่นก็ไม่ว่า แต่ให้มันเป็นเวลา ไม่ใช่ตลอดเวลา ถ้ารู้แต่แรกว่าหนูจะกลายเป็นเด็กติดเกมแบบนี้ จะไม่ซื้อให้เลย” อุ้ย.... ได้ยืนคำเตือนด้วยน้ำเสียงเป็นจริงเป็นจังแล้วกลัว ถ้าไม่ขยับตัวไปไหนมีแววลำบากอาจจะโดนริบของเล่นได้
จำเราจะต้องรีบลุก ณ บัดนาว ก่อนพายุจะเข้า
“ไปก็ได้ค่ะ พี่ไปนอนก่อนเลย เดี๋ยวหนูตามไป” หนูบอกวางมือถือลงบนโต๊ะแล้วเดินไปหยิบยาในกระเป๋า เดินเข้าไปดื่มน้ำในตู้เย็นพี่โต้งไม่ได้เข้าห้องไปอย่างที่หนูบอกแต่เดินตามมาในครัวด้วย
“น้องฐากินอะไรเหรอคะ?” พี่โต้งถามหลังจากหนูดื่มน้ำตามยาเข้าไปแล้ว
“ยาคุมค่ะ” หนูตอบแล้วเดินออกมาจากมุมครัว มีพี่โต้งเดินตามมาติดๆ
“กินทำไม?” อั๊ย ทำไมถามอะไรโง่ๆ อย่างนี้ล่ะคะ ถ้าไม่กินแล้วจะสวยได้ไง
แต่สตรีไทยผู้มีมารยาทงามและชาญฉลาดอย่างหนูไม่สามารถพูดอะไรแบบนั้นออกไปได้ เพราะถ้าพี่แกรู้ว่าไอ้ยาพวกนี้แหละที่ทำให้อารมณ์หมดหดหายล่ะก็ มีหวังโดนแบนหมดแหงแซะ ไม่เอา ไม่เสี่ยงดีกว่า
“โธ่...พี่คะ ถ้าไม่กินยาคุมเดี๋ยวก็ท้องน่ะสิคะ หนูยังไม่อยากท้องก่อนแต่ง” คนฉลาดอย่างหนูเลยต้องต้องจีบปากจีบคอเล่นมุกแทน
“มีมดลูกด้วยเหรอเราน่ะ” อั๊ยยยยยยยยย แรง!!! หนูหันไปค้อนปะหลับปะเหลือก
“เรื่องบางอย่างถึงมันจะจริง ก็ไม่ต้องพูดก็ได้ค่ะ” หนูกัดฟันพูดหน้าบูด
“ฮ่าๆ ไม่ท้องหรอกค่ะ พี่ใช้ถุงยาง” เมื่อพี่โต้งสังเกตเห็นความไม่พอใจในหน้าหนูที่เตรียมจะงอนได้ทุกขณะจิต แกก็เนียนเล่นมุกต่อเป็นการกลบเกลื่อน
“ก็เผื่อวันดีคืนดีพี่อยากสดไง...จะได้ไม่พลาด” หนูตอบขำๆ ต่อมุกไม่ตกสักเม็ด แต่อีกฝ่ายกลับนิ่งเงียบทำท่าคิดหนัก อย่างกับเรื่องคอขาดบาดตาย
“โธ่พี่ เครียดไปได้ หนูล้อเล่น” หนูหัวเราะโบกมือให้
“ถ้าสดแล้วหนูจะเสร็จเร็วกว่านี้ไหมล่ะ?”
พรืด..... อร๊ายยยยยย ถามอะไรบัดสีบัดเถลิงอีกแล้ว
“พี่อ่ะ....ถามอะไรก็ไม่รู้ เขินนะเนี่ย” หนูบิดตัวม้วนต้วนอย่างดัดจริต
“ถามจริงๆ นะเนี่ย รู้ไหมว่านับวันน่ะเราจะอึดขึ้นทุกทีๆ” คนถามก็ถามอย่างเครียดๆ คนตอบก็เครียดเหมือนกัน
ก็จะให้ตอบยังไงว่ามันไม่เกี่ยว ไม่เกี่ยวเลยสักนิดเดียว....
พอดีเป็นคนอธิบายอะไรไม่เก่งซะด้วยสิ
“มันไม่เกี่ยวหรอกค่ะว่าจะสดไม่สด มันเกี่ยวกะฮอร์โมนที่หนูกิน...อุ๊บ” น้องฐารีบเอามืออุดปากตัวเองกะทันหันเนื่องด้วยเผลอหลุดปากเรื่องสำคัญออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ว่าไงนะ สรุปว่าทุกอย่างเป็นเพราะยา?” คำถามมีแววคาดคั้นจนหนูได้แต่อ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก
“เอ่อ....เอ่อ.....” โอ๊ยยยยอีฐา อีปากไม่มีหูรูด พูดออกไปยังไงเนี่ย เดี๋ยวก็......
“งั้นน้องฐา เลิกกินเถอะนะ” แล้วก็เป็นดังคาดว่าพี่โต้งแกต้องพูดแบบนี้
กรี๊ดดดดดด อยากจะกรี๊ด น้องฐาอยากจะกรี๊ดดดดดด
ว่าแล้วเชียวว่ามันต้องเป็นแบบนี้
หนูเบะหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ส่ายหน้าไปมาอย่างน่าสงสารที่สุดในชีวิต
“เลิกไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าไม่กินมัน หนูต้องลงแดงตายแน่” ขนาดกินทุกวันยังหาว่าแบนเป็นไม้กระดานถ้าเลิกยาเด็ดขาด นมหนูที่เฝ้าฟูมฟักสะสมมานานมันจะหดหายกลายเป็นเบ้าขนมครกหรือเปล่าก็ไม่รู้ แง้
“ยาคุมหรือยาบ้า?? ไม่ได้กินแล้วจะลงแดง” พี่โต้งเถียงกลับหน้าเครียด
“ก็แหม... ถ้าไม่กินแล้วจะสวยได้ยังไงล่ะ ถ้าไม่สวยมันไม่ใช่ดาว พี่ไม่เข้าใจดาว พี่ไม่เซ้นสิถีฟ พี่ไม่เซ้นสิถีฟ อ่อนไหวกับเรื่องอย่างนี้หรอก” หนูตัดพ้อออกมาเป็นไดอาล็อกจากเพลงดาวมหาลัยกันเลย
แง้ หนูไม่ยอม เรื่องอื่นยังพอห้ามกันได้ เรื่องนี้หนูยอมไม่ได้หรอก
“น้องฐา พี่ขอร้อง...นะคะ” พี่โต้งลดระดับเสียงลงเป็นออดอ้อน แต่ยังไงหนูก็ไม่มีวันยอมใจอ่อนเด็ดขาด
ทำไมไม่เข้าใจหัวอกกะเทยมั่งอ่ะ
ความสวย มันคือ
ทุกอย่าง ของหนูนะคะ
“ไม่เอา ไม่ต้องมาขอร้องเลย ตัวเองไม่มีน้ำยาเอง แล้วจะว่าคนอื่นเขาได้ไง ใครๆ เขาก็เป็นทั้งนั้นแหละ” หนูปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่ยอมท่าเดียวจนไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าตัวเองพูดอะไรออกไปบ้าง
“อ๋อเหรอคะ งั้นก็ตามใจ” พี่โต้งตอบรับด้วยเสียงแปร่งๆ ที่ทำให้หนูเสียวสันหลังยังไงไม่รู้ ยังไม่ทันจะได้เงยหน้าขึ้นมาสบตา พี่โต้งก็เดินหนีเข้าห้องไปซะแล้ว
หนูมองร่างสูงโปร่งที่เดินหายไปแล้วก็รู้สึกใจคอไม่ดีเอาเลย ไม่รู้ว่าแกจะโกรธหรือเปล่าที่ดื้อไม่ยอมทำตามที่แกพูด แต่เรื่องบางเรื่องมันก็ยากจริงๆ ที่จะฝืนใจ
ในที่สุด....หลังจากทำใจอยู่ครู่หนึ่งหนูก็ตัดสินใจเปิดประตูห้องนอนอย่างแผ่วเบา ห้องมืดสนิทปราศจากแสงสว่างใดๆ มองเห็นเงาคนที่นอนอยู่บนเตียงนิ่งเงียบพี่แกคงหลับไปแล้ว หนูถอนใจเฮือก ก่อนจะยกมือบางเลิกผ้าห่มหนาออกแล้วก้าวขึ้นไปนอนบนเตียงเบาๆ พยายามให้สะเทือนน้อยที่สุดและชิดขอบเตียงที่สุดจะได้ไม่รบกวนพี่เขา คืนนี้ช่างมันก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ว่าจะหาทางง้ออย่างไรต่อ
........................................
...............................................
สนุก..... หนูกำลังเล่นเกมในมือถือที่ได้มาใหม่อยู่บนโซฟา แรงยวบข้างตัวทำให้ต้องหันไปดู พบว่ามีน้องหมาจากไหนก็ไม่รู้ขึ้นมานั่งบนโซฟาข้างๆ หนู มันน่ารักมากค่ะ ขนเป็นสีเหลืองๆ น่าจะหมาพันธุ์โกลเด้นด์เลยดูใจดี
“อืม....อื๊อ...” หนูกำลังยิ้ม หัวเราะเพราะความจั๊กจี้ เพราะเจ้าหมาตัวนั้นมันกำลังเลียแก้มของหนูอย่างเมามันในอารมณ์ หนำซ้ำยังโถมตัวลงมาทับเอาขาหน้าคร่อมตัวไว้อีกต่างหาก หมาฝรั่งมันแรงเยอะขนาดนี้เลยเรอะ เพิ่งจะรู้?
ว่าแต่หนูไม่ได้เลี้ยงหมา พี่โต้งก็ไม่ได้เลี้ยงหมา แล้วหมาจะมาได้ไง?
แสดงว่ากำลังฝันสิงั้น?
น่าแปลกในความฝันมักเกิดอะไรที่ไม่น่าเกิดขึ้นได้เยอะแยะ แม้แต่หมาน่ารักๆ ก็หื่นจัดถึงขนาดหอมแก้มหนูไปมา หนูกำลังสันนิษฐานเอาว่า หมามันเข้าใจผิดคิดว่าหนูเป็นเจ้าของมันเลยเข้ามาหาเพราะความคิดถึง หรือกำลังหื่นจัดเลยไม่สนว่าใครเป็นใคร น้องหมาอาจเข้าใจว่าหนูเป็นตัวเมียหรือไม่น้องหมาก็เป็นเกย์ก็ได้
ว่าแต่ว่านี่หมานะเฮ้ย ทำไมต้องสะระตะลึกซึ้งขนาดนั้นด้วยล่ะ? หนูสรุปและพยายามผลักเจ้าหมาออกจากตัว แต่มันก็ไม่ยอม หนำซ้ำยั้งพยายามปล้ำจูบหนูอีกต่างหาก หนูพยายามดิ้นรน ดิ้นๆๆๆๆ
จ๊วบบบบบบบบบบบ
อร๊ายยยยยยยยย
เฮือก....สะดุ้งตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมืด อึดอัดและเปียกชื้น....
ลิ้นอุ่นที่เลียไล้ไปตามแก้มและใบหูแม้แต่ช่วงเวลาที่มีสติครบถ้วนทำให้ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจขยับกายผละออก
“น้องฐา อย่าดิ้นค่ะ เดี๋ยวตกเตียง” เสียงเตือนอ่อนๆ ที่เคยคุ้นทำให้คลายจากอาการงัวเงียและปฏิกิริยาต่อต้านน้องหมาในฝันก็พลอยหายไปด้วย
เวรกรรม ฝันอะไรเนี่ย??
หมาที่ไหน??? นี่มันไก่ชัดๆ
หนูผ่อนลมหายใจแล้วหลับตาลงอีกครั้ง ปล่อยอารมณ์ตัวเองให้เป็นไปตามธรรมชาติมากที่สุด
หนูกำลังโดนกอด กอดจากข้างหลัง จมูกพี่โต้งคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอและใบหู อุ้งมือใหญ่นวดคลึงไปตามส่วนต่างๆ ของร่างกายไม่ได้หยุดหย่อน จนรู้สึกปั่นป่วนไปหมด เรี่ยวแรงทั้งหลายแหล่เหมือนจะขาดหายมลายสิ้นทั้งอินทรีย์
มันวาบหวามหวิวไหวไปหมดทั้งตัว ร่างผอมบางหอบสั่นระริก ครางกระเส่าซ้ำไปมา
อู๊ย.......เสียว.....
คันหูไม่รู้เป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย.....
คันจริ๊งมันคันอยู่ข้างในคันหุทีไรขนลุกทุกที.... สงสัยตอนโดนพี่โต้งเลียหู น้ำลายคงเข้าแน่เลย ต้องแก้ด้วยการเลียต่อไปจะได้หายคันเปล่าคะ? อร๊ายยย
หนูพลิกกายหันไปหาพ่อค้าตับระดับมงกุฎเพชรด้วยแววตาวาวหวานแม้ไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะสามารถมองเห็นหรือไม่ก็ตาม
“พี่หายโกรธหนูแล้วใช่ไหมคะ?” หนูถามอย่างดีใจเมื่อคิดว่าตัวเองไม่ต้องง้องอนให้เหนื่อยอีกต่อไปแล้ว
“เรื่องอะไรคะ?” พี่เขาถามกลับมาเหมือนกับลืมทุกอย่างไปจริงๆ จนหนูก็ไม่อยากจะขุดอะไรกลับมาพูดให้เสียบรรยากาศการกินตับซึ่งบำรุงเลือดและหัวใจให้สุกปลั่งพองโตเผื่อว่าถ้าหัวใจมันพองมากๆ จะพุ่งดันนมน้อยๆ ให้ใหญ่ขึ้นมาได้มั่ง คริคริ
ตีหนึ่งไม่ถึงก็จวน คิดทบทวนเรื่องตับชั้นดี
ผู้ชายอะไรน่าหยิก กระซี้กระซิกน่ารักน่าตี
เพียรมาออดออเซาะ ทำเสนาะมากมี
แล้วว่าคิดอยู่หวำหวาม ยิ่งถูกลวนลามยิ่งรู้สึกดี
ความคิดก็หยุดลงปั๊บ อุ๊ย ตับ ตับ ตับ ขายตับทั้งปี
ต๊กใจไม่ได้ฝันไปนี่ อื๊อ....เสีย.................วหู....จัง อ๊า.........อร่อย......จัง
(เพลง ผู้ชายในฝันเวอร์ชั่นน้องฐา ติดเรตเบาๆ) อ๊ะ.....เป็นไปได้ไง หนูเสร็จก่อน!!!!
และหลังจากพี่ท่านขายตับไปแล้วยังทำท่าว่าจะต่อรอบใหม่ทันทีทันใด ไม่เหนื่อยอีกต่างหาก เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เกิดฟิตปั๋งเตะปี๊บกระเด็นอะไรขึ้นมาอีก??
อืม..........หายใจเหนื่อยหอบ พลางครางในลำคอเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายยังคงลูบไล้ นวดคลึง ปลุกเร้าอารมณ์ให้อยู่ไม่ยอมเลิก
“ไม่เหนื่อยเหรอคะ?” ในที่สุดหนูก็ตัดสินใจถามขึ้นมาจนได้ เพราะปกติพี่แกจะนอนพักก่อน แล้วค่อยต่อรอบใหม่
“อ๋อไม่เหนื่อยค่ะ ก็พี่ทั้งกินทั้งทายาช่วยให้อึดแล้วน่ะค่ะ” หาว่าไงนะ? มันมีไอ้ยาพวกนั้นด้วยเหรอ เพิ่งจะรู้
“พี่ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นะคะ หนูว่าขืนเป็นแบบนี้บ่อยๆ คงได้ฟ้าเหลืองกันสักวันแน่ๆ”
“ไม่เอาหรอกค่ะ พี่ไม่อยากโดนใครบางคนหาว่า
ไร้น้ำยานี่คะ” มาอีกแล้วน้ำเสียงนิ่มๆ เย็นๆ รอยยิ้มหวานปานฆ่าคนได้ที่เคยคุ้นอยู่บ่อยครั้งยามที่โกรธ ชัดเลย ไม่รอดแล้ว.....
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด อีฐา อีปากพาจน
ขนาดไม่ได้ทำอะไรก็ไม่ไหวจะเคลียร์แล้ว พี่แกอัพยาด้วยแบบนี้ ไอ้ขวดเจลที่มีอยู่ จะพอลองหรือเปล่าก็ไม่รู้
คราวนี้มีหวังต้องสะโพกครากนอนพะงาบๆ แบบครั้งแรกที่เจอกันแหงๆ เลย
ฮือออออออ โฮ......ม่ายยยยยยยย
.............................
จบเหอะนะ เหลวไหลมากเกินไปแล้วตอนนี้
แบบนี้เรียกเกลือจิ้มเกลือหรือเปล่านะ? เฮ้อ ขนาดแต่งเองบางทีก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ชักจะเห็นด้วยกับ jiki แล้วสิว่า สองคนนี้มันอาจจะเป็น “คู่รักขาดๆ เกินๆ” จริงด้วย ฮาๆๆ
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1226701 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก