ก่อนอ่าน เรพนี้ ใครยังไม่ได้อ่านตอน
น้องฐาลาป่วย ให้เข้าไปอ่านก่อนนะคะ
ตอนที่ 46 หนีออกจากบ้าน ขอบคุณทุกแรงใจที่ห่วงใยและคิดถึงน้องฐาคนงาม
หนูกลับมาแล้วค่ะ มาพร้อมกับความอึน อิอิ
เอาล่ะ เรื่องเก่าจบไปอย่าได้ติดใจซักถาม ผ่านไปหลายวันอาการดีขึ้นเยอะ ช่วงล่างยังซ่อมแซมได้อยู่ด้วยยาทั้งกินและทา
ปกติกินยาให้ตัวเองสวยก็หลายเม็ดอยู่แล้วเพิ่มยาแก้อักเสบด้วยอีกอย่างคงไม่ต่างกันมากนักหรอกเนอะ
ช่างเถอะ หนูสัญญาว่าต่อไปจะพยายามไม่พูดอะไรแทงใจดำพี่โต้งอีกแล้ว เข็ดจริงๆ.....
..................
.....................................
หัวค่ำวันศุกร์..... เข้าสู่ช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนอีกคราหนึ่ง น้องฐาก็ไปค้างอ้างแรมเที่ยววีคเอนด์ที่ห้องพี่โต้งตามเดิม กะว่าพรุ่งนี้จะไปซื้อกับข้าวฝึกทำอาหารเป็นแม่ครัวหัวป่าห์ หุหุ
“1 2 ชีสสสสสสสสสสสส”
ยิ้ม.... น้องฐายิ้มจนปากจะฉีกขณะกดชัตเตอร์ของสมาร์ทโฟนเครื่องใหม่ (กรุณาออกเสียงให้อินเตอร์นะคะ)
แชะ!!!!!
ไหนดูหน่อย สวยไหม?
สวยมากกกกกกก สวยที่สุด สวยบรมสวย แต่คนที่ถ่ายคู่นี่สิ โดนมีดจ่อคอมาหรือไงยะพ่อ??
“เน่ๆ ทำหน้าให้มันดีหน่อยสิคะ เดี๋ยวใครมาเห็นก็นึกว่าแฟนหนูปวดเขร้หรอก” น้องฐาหันไปแขวะคุณแฟนที่ทำหน้าเซ็งอยู่ข้างๆ บนโซฟาตัวเดียวกัน
“ถ่ายตั้งหลายรูปแล้ว ไม่เบื่อหรือไง” พี่โต้งคะ ถามอะไรโง่ๆ ถ้าหนูเบื่อหนูจะถ่ายเหรอคะ?
“เอ๊ะ!! ก็ใครล่ะ? บอกให้เลิกเล่นเกมแล้วทำอย่างอื่นมั่งอ่ะ ก็ทำอยู่นี่ไง เปลี่ยนเป็นถ่ายรูปแล้ว” หนูเถียงคอเป็นเอ็น
“ก็ถ่ายคนเดียวสิคะ พี่ไม่ชอบถ่ายรูป” พี่โต้งบอก ทำหน้าเซ็งๆ แล้วขยับหนีออกจากระยะกล้อง...
“ทำไมอ่า กลัวถ่ายติดวิญญาณเหรอคะ?” หนูถามหน้าเป็น
“ไม่กลัว เพราะถ่ายกับน้องฐายังไงก็มีวิญญาณติดอยู่แล้ว ก็เราเล่นพอกหน้าขาววอกเขียนคิ้วเป็นงิ้วซะขนาดนี้”
อั๊ยย่ะ!!! ปากเรอะพ่อ???
ใจเย็นไว้น้องฐา นับหนึ่งถึงพันเลยลูก
ไก่จิกอย่าจิกตอบ อึ๊บไว้ นางเอกค่ะนางเอก อึ๊บๆ
ห้ามเถียงนะคะน้องฐา เรายิ่งมีคดีความ มีชนักติดหลังอยู่ด้วย ต้องสงบเสงี่ยมไว้....
“พี่อ่ะ ไม่รักหนูเลย” น้องฐาสงบอารมณ์เคืองขุ่นเป็นมารยาพูดเสียงอ่อยๆ ก้มหน้างอน จนอีกฝ่ายส่ายหน้าแล้วถอนใจเบาๆ
“อ้ะ มาๆ รูปสุดท้ายแล้วนะ” ในที่สุดพี่โต้งก็ใจอ่อนง้อจนได้ พี่เขาดึงมือถือไปถือไว้จะถ่ายรูปให้ แต่หนูยิ้มจนปวดแก้มมาหลายรูปแล้วค่ะ ตอนนี้ก็เลยหมดอารมณ์จะยิ้มแล้ว ได้แต่เงยหน้ามองกล้องอย่างเดียว รูปที่ออกมามันก็เลยแลหน้าบึ้งกันไปทั้งสองคน
อืม....แต่ก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบเนอะ
ได้หลายรูปแล้ว อัพรูปลงเฟสดีกว่า คริคริ
“เออ...น้องฐาคะ ของที่สั่งไว้ ได้แล้วนะคะ” พี่โต้งบอกแล้วยกกล่องพัสดุมาวางไว้บนโต๊ะ ทำเอาน้องฐาตาโตเลย
ไม่อัพมันแล้วรูป วางมือถือแล้วไปหากรรไกรมาตัดเชือกดีกว่า
แอ่นแอ๊น.... ได้มาแล้ว..... ยาเพิ่มอึ๋ม
ในกล่องพัสดุมีพวกยาคุมที่สั่งซื้อจากทางเน็ตค่ะ แต่ยาตัวเดิมๆ ไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเท่าฮอร์โมนตัวหนึ่งที่เขาว่าช่วยให้อึ๋มเยอะมาก
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง.... ลาก่อนนะคะ ไข่ดาว เอลบ ไม้กระดาน เจ๊ขอลาที
ยี้ฮิ้ว นี่ล่ะ คุณค่าที่ฐาคู่ควร
“น้องฐา มันไม่เยอะไปหน่อยเหรอ?” คำถามนั้นของพี่โต้งทำให้หนูชะงักหันไปยิ้มแหย
“ไม่หรอกค่ะ เนี่ยสูตรมาตรฐาน สาวสองเค้าก็ต้องกินแบบนี้แหละ ไปถามใครก็ได้” หนูยืนยัน นั่งยัน นอนยันตะแคงยันเลยก็ได้ค่ะพี่ ได้โปรดเถอะ อย่าเยอะแยะให้มากนักเลยค่ะ
“แล้วนี่ยาอะไร” พี่โต้งหยิบยาขึ้นมาแผงหนึ่งค่ะ ยาตัวนี้แหละที่เขาโฆษณาไว้ว่าเพิ่มอึ๋มแบบได้ผลมากๆ ทีนี้หนูก็เหงื่อแตกพลั่ก
“ก็กินแล้วสวยอ่ะแหละพี่ แต่ละตัวมันก็สรรพคุณต่างกัน พูดไปพี่ก็คงไม่เข้าใจหรอก” หนูตอบเลี่ยงๆไปเสีย
“รู้แล้วน่า ว่าแต่นี่น่ะภาษาอะไร” จะมาอยากรู้เพื่อ???
“น่าจะภาษาจีนค่ะ” หนูตอบเรียบๆ แต่กำลังกระวนกระวาย อย่าบอกว่าจะไม่ผ่านกบว. (เกี่ยวเรอะ??)
“แล้วเราแปลออกเหรอ” เกรียนอ่ะพี่ หนูจะแปลออกได้ยังไงอ่ะไม่ได้เรียนมา
ส่ายหน้าเศร้าๆ
“นั่นสิ แปลไม่ออกแล้วรู้ได้ไงว่ากินแล้วสวยจริง อย่างงี้ถ้าพี่ไปเที่ยวเมืองจีนแล้วซื้อยาแก้ไอมาฝากน้องฐา บอกว่ากินแล้วสวย เราจะเชื่อหรือเปล่าล่ะ” จะยกตัวอย่างทำไมคะพี่?
“เชื่อ...ก็พี่เป็นแฟนหนู พี่คงไม่หลอกหนูหรอก”
“เหรอ? แล้วคนขายอ่ะเขาเป็นแฟนหนูป่ะ? น้องฐารู้ได้ไงว่าคนขายเขาจะไม่หลอกเราอ่ะ? ในเมื่อขายแล้วตังค์ คนขายเขาก็ต้องเชียร์ของ ขนาดซื้อเสื้อผ้าซื้อตัวเล็กคนขายบอกว่าไปซักก็ยืดได้ พอซื้อตัวใหญ่คนขายบอกซักก็หดได้ เขาพูดได้หมดแหละถ้าเขาอยากขาย ของภายนอกยังไม่เท่าไร นี่กินเข้าไป จะกินสุ่มสี่สุ่มห้าได้ยังไง? ตัวอื่นช่างมันแต่ตัวนี้ต้องทิ้ง” พี่โต้งปากว่ามือทิ้งค่ะ ลงถังไปเรียบร้อยแล้ว ตัวนั้นน่ะแพงสุดในบรรดายาที่ซื้อมาแล้วค่ะ
ไม่แค่นั้นนะคะ ทิ้งเสร็จดึงถุงขยะมัดทันทีอีกต่างหาก แล้วเนไปหยิบพวงกุญแจคีย์การ์ดด้วยค่ะ
“พี่จะไปไหนอ่ะ?” น้องฐาถาม มองถุงขยะตาปรอย
“เอาขยะไปทิ้งข้างล่าง เพราะถ้าไม่ทิ้ง พี่รู้ เดี๋ยวพอเผลอน้องฐาก็ต้องมาคุ้ยเอาไปอีก” โอ๊ย พ่อคนฉลาด รู้ทันตลอด
ฮือๆๆๆ
“พี่คะ แผงนั้นน่ะ เกือบพันเลยนะคะ” น้องฐาทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ ด้วยความเสียดายทั้งของทั้งเงิน
“แล้วไง? ถ้ากินแล้วแพ้ขึ้นมาแล้วต้องไปนอนโรงพยาบาล พันเดียวจะอยู่เหรอ? มันจะคุ้มหรือเปล่า?” พี่โต้งบอกด้วยสีหน้าจริงจังแล้วเดินออกจากห้องไป
ฮือ ทำไมเป็นคนแบบนี้ ตีตนไปก่อนไข้แบบนี้ได้ยังไง ยังไม่ทันได้กินเลยจ ะรู้ได้ไงว่าจะแพ้
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
อีพี่โต้งบ้า เอาหน่มน้มของหนูคืนมานะ แง้ๆๆๆๆๆๆ
...................
......................................
กลับหอในนะคะ เขียนโน้ตทิ้งไว้แค่นั้น ก่อนจะเก็บเสื้อผ้า เก็บของยัดใส่กระเป๋า
หนูรับไม่ได้หรอก พี่โต้งทำร้ายจิตใจน้อยๆ ของหนูเกินไปแล้ว ทำลายฝันที่จะมีหน้าอกบึ้มๆ ของหนูไปในเสี้ยววินาทีเดียว
พอกันที ไม่อยู่แล้ว หนีออกจากบ้านดีกว่า หอบข้าวของโบกพี่วินกลับหอในมันคืนนี้เลย (นี่ก็ทุ่มกว่าๆ แล้วค่ะ)
โกรธร้อยปีอย่ามาดีร้อยชาติ โป้งๆๆๆๆๆๆๆๆ
......................
อัดอั้นตันใจอยากระบาย... เลยมาเคาะห้องอีกิ๊งโครมคราม แต่มันไม่ยอมมาเปิดสักทีเลยลองโทรไปหามัน อยู่หน้าห้องมันนั่นแหละค่ะ
“มึงอยู่ไหนอ่ะ”
“อยู่บ้าน”
“อ้าว... ไม่เห็นบอกกูเลยว่ามึงจะกลับบ้าน” หนูตัดพ้อ
“แล้วมึงอยู่หอ ให้กูบอกมึงไหมล่ะ?” อีกิ๊งตอบกลับมาห้วนๆ อะไรกัน เพื่อนกำลังแซดนะ ทำไมทำเสียงแบบนั้นล่ะ ฮือๆๆ
“เออๆ กูผิด..” หนูตอบรับให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป
“รู้ก็ดีแล้ว” โห ดูมันดิ.... ได้ทีขี่แพะไล่เลยนะยะ “เออ ไหนๆ ก็โทรมาแล้ว ศุกร์หน้าวันเกิดกันย์นะ กันย์ให้ชวนมึงไปด้วย เคลียร์ตัวเองให้ว่างล่ะ” มันทำเสียงออกคำสั่ง
“แหมๆ กะว่าไม่ให้คิดเลยใช่ป่ะ?”
“ใช่ บังคับว่าต้องไป เออ ฐา พรุ่งนี้กูว่าจะไปหาซื้อของขวัญ มึงว่ากูซื้ออะไรให้มันดีวะ”
“คนเป็นแฟนกันยังไม่รู้ แล้วมาถามกู กูจะตรัสรู้กับมึงเหรอ?” หนูสวนกลับไปกวนๆ ตามประสาคนอารมณ์บ่ จอย
“เออ ช่วยกูได้มากเลย” กิ๊งทำเสียงประชดปนหงุดหงิด
“กูว่ามึงไม่ต้องซื้ออะไรหรอก ซื้อโบว์อันนึงพอ แล้วพอถึงวันเกิดมัน มึงก็เอาโบว์นั่นน่ะ ผูกหัวตัวเองยกให้เป็นของขวัญ มันคงดีใจยิ่งกว่าถูกหวยแจ๊กพอตยี่สิบคู่อีก”
“จะบ้าเหรอ?” พูดแค่นั้นแล้วมันก็เงียบไป สงสัยกำลังอายบิดตัวม้วนต้วน หน้าแดงอยู่มั้ง
โอ๊ยเบื่อจริง รักนวลสงวนงามเหลือเกิน... สงสัยต้องดีใจแทนที่โต้งแล้วล่ะที่ไม่ได้อีกิ๊งเป็นภรรยา มิฉะนั้นคงเงียบเหงา เหี่ยวเฉา เศร้าซึม ต้องพึ่งพาแม่นางทั้งห้าไปอีกนาน
“พูดถึงเรื่องนี้ กูว่าเดี๋ยวนี้ไอ้กันย์มันแปลกๆ ว่ะ ไม่ค่อยชอบอยู่กะกูสองต่อสองเลย กูล่ะกลัวใจ ไม่รู้แม่งเบื่อกูเฉยๆ หรือมันมีใครคนอื่น” อีกิ๊งทำเสียงเป็นกังวล ด้วยว่ากลัวว่าที่สามีมีแฟนน้อย
“ฮ้า..... จริงอ่ะ? อย่างกันย์น่ะเหรอมีกิ๊ก.... คิดมากไปป่ะมึง”
“ไม่รู้แม่งดิ กูอาจจะคิดมากไปจริงๆ ก็ได้”
“โธ่กิ๊ง... กูบอกมึงแล้ว ว่าอย่าเล่นตัวให้มากนัก ผู้ชายก็งี้แหละ พอไม่มีที่ระบายมันทนไม่ไหวหรอก ต้องหาเศษหาเลยวันยังค่ำ ถ้าไม่อยากให้มันไปไหนนะ มึงก็ยอมๆ มันไปเหอะ นะมึง รับรอง ไม่เจ็บเลยสักนี้ดดดดดดดดดดดดดดดเดียว” หนูเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง ระหว่างพูดก็ไขว้นิ้วไปด้วย
ไม่เจ็บนิดเดียวนะเพื่อน แต่เจ็บมาก เดี๊ยนไม่ได้โกหกค่ะ ณ จุดนี้
“นอกเรื่องแล้วมึงอ่ะ กูไม่คุยด้วยแล้ว” มันว่าแล้ววางสายไป
เวรกรรม พอเถียงสู้ไม่ไหวก็วางสายหนีเลยเชียว ว่าแต่อีเพื่อนบ้า กะว่าจะโทรไปปรึกษาปัญหาชีวิตสักหน่อย ที่ไหนได้ไม่ได้พูดเรื่องตัวเองสักแอะ ดันไปรับปรึกษาเรื่องของมันซะงั้น
ระหว่างที่คุยกับกิ๊ง ก็มีเสียงเตือนว่ามีสายซ้อนนะคะ แต่รู้ว่าเป็นสายพี่โต้งหนูก็เลยไม่สนใจจะรับ ยังคุยกับกิ๊งต่อ พอวางสายกิ๊งไปก็ปิดเสียงไว้ปล่อยให้โทรศัพท์สั่นอย่างเดียว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก.....
ตลกจัง เมื่อก่อนมีแต่หนูที่จะต้องเป็นนางห้องคอยเปิดประตูให้สองหนุ่ม แต่เดี๋ยวนี้เหมือนตัวเองเป็นแขก เวลาจะมาต้องเคาะประตูตลอด
แอ๊ดดดดดดด
“อ้าว...ฐา” เดย์ทักด้วยรอยยิ้มระบายเต็มหน้า เหมือนกับไม่ได้เจอกันมาสี่ห้าปีได้
“หวัดดี วันนี้ขอนอนด้วยสิ” หนูบอกขำๆ
“คำพูดชวนคิดลึกยังไงก็ไม่รู้สิ” เดย์พูดด้วยน้ำเสียงปนหัวเราะหลีกทางให้หนูเดินเข้าห้องไป
“อะไรกันเล่า ไม่ได้มีความหมายอะไรลึกซึ้งสักหน่อย แต่ถ้าเดย์คิดลึกได้ แสดงว่าคิดไม่ซื่ออ่ะดิ คริคริ” หนูหยอกเพื่อนเล่นแล้วเดินเข้าไปนั่งที่เตียงตัวเอง
เดย์ไม่ได้ตอบอะไรออกมาและหนูก็ไม่ได้สนใจนัก หยิบเสื้อผ้าไปอาบน้ำแล้วกลับมานอนตามปกติ
คืนนี้ได้กลับไปนอนหอในเป็นวันแรกในรอบสัปดาห์เลยค่ะ
น่าแปลก ทั้งๆ ที่นอนที่นี่มานานเป็นเดือนแล้วแท้ๆ แต่พอไม่ได้นอนแค่เกือบสองอาทิตย์เท่านั้นเอง กลับนอนไม่หลับ สงสัยจะแปลกที่ไปซะแล้ว ....
…………………………………………………………………..
จบตอนด้วยบรรยากาศหน่วงๆ แฮะ ดูน้องฐางี่เง่าเนอะ แค่ยาแผงเดียวถึงกับหนีออกจากบ้านเลย
ที่จริงก็ไม่ได้โกรธอะไรมากหรอก แค่อารมณ์น้อยใจชั่ววูบเท่านั้นแหละค่ะ คืนเดียวก็หายแล้วล่ะค่ะ เพราะถ้าไม่หาย....
ก็ต้องหายอยู่ดี
เรื่องยาที่ว่าเคยอ่านเจอในเว็บมา เป็นยาที่ผู้หญิงก็ซื้อมากินนะคะ เขาว่าเห็นผลเยอะเลยล่ะ แต่ตัวยาน่าจะแรงมาก ไม่รู้ว่าผลข้างเคียงเป็นยังไง แต่ก็ไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาหรอกนะคะ
ถึงแม้ในเรื่องพี่โต้งจะพูดเว่อร์ไปบ้าง แต่ที่แกพูดก็มีส่วนจริงนะคะ เพราะเราไม่รู้หรอกว่ายาที่คนอื่นว่าดีงั้นงี้มันดีจริงไหม หรือเราจะแพ้หรือเปล่า ดังนั้นถ้าไม่แน่ใจก็อย่ากินยาแปลกๆ จะดีกว่าค่ะ
ตอบเมนท์รีล่างค่ะ
ปล. เห็นรูปฮีชอลกับฮันเกิงในดิสเพลย์นิบ่อยๆ และอาจจะมีโพสในนิยายบ้างนานๆ ครั้ง
ขอชี้แจงว่า นิยายของนิไม่ได้เป็นแฟนฟิคนะคะ เพียงแต่นิชอบฮีชอลอยู่แล้วและฮีชอลชนะการโวตตอนเลือกอิมเมจน้องฐามา และนิไปเจอรูปคู่กับฮันเกิง แล้วคิดว่าฮันเกิงก็ตรงกับอิมเมจพี่โต้งพอดีเลยดึงมาเท่านั้นเองค่ะ อิอิ คือเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ถ้าใครคิดว่าไม่ชอบก็จิ้นเป็นคนอื่นได้นะคะ ฮาๆ แต่นิจิ้นเป็นคนนี้ล่ะ 
ขอบคุณทุกบวกทุกเป็ด และทุกเม้นท์ค่า 
[attachment deleted by admin]
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1226729 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก