ขอเปลี่ยนชื่อตัวละครจากแยมเป็นแบมเพราะชื่อซ้ำกับตัวละครจากนิยายเรื่องตื่นได้แล้วอีตุ๊ดนะคะ
เอานายเอก (เดย์เหย่) มาเป็นพระรองในซีรีย์เกาหลีเรื่องนี้ตัวนึงแล้วเนี่ย
จะเอาตัวประกอบมาอีกตัวก็เยอะไปเนอะ 555
50 ห่างไก่สักพัก part 2
“อะไรกัน...นอกจากเราแล้วผู้หญิงสวยๆ ก็มีออกเยอะแยะ ไม่เห็นต้องถึงกับประชดชีวิตไปคบกะเทยเลยอ่ะ” น้ำเสียงเสียดสีนั้นทำให้รู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ทั้งๆ ที่อยากจะปฏิเสธออกไปว่ามันไม่จริง แต่พอได้ฟังแบบนี้แล้วคำพูดพวกนั้นมันพลอยหดหายเข้ากลีบเมฆไปเลย
แล้วไง? คบกะเทยแล้วไง มันไปหนักอวัยวะส่วนไหนของหล่อนหรือคะ?
พูดจาแบบนี้ระวังจะโดนกะเทยโดดตบไม่รู้ตัว เอาให้สวยไม่ออกกันเลยทีเดียว
“ถ้าเราจะคบใครอ่ะ เราทำไปเพราะอยากคบ เราไม่จำเป็นต้องทำเพื่อประชดใคร” เดย์เถียงกลับ
“งั้นเหรอ? แสดงว่าทั้งชีวิตหาดีได้แค่นี้สิ”
เอ๊ะอีนี่!! ยัยชะนีหวงเปลือกกล้วย ไม่เอาแล้วยังไม่ให้ชาวบ้านเขาอีก ยัยบ้า....
คนยิ่งนอยด์แดกอยู่ ยังจะพูดจาควานหาส้นอีก เดี๋ยวแม่กระโดดกัดหูหลุดเลยนี่ แง่งๆ
เดย์คงรู้ว่าความอดทนของหนูเริ่มลดต่ำลงมากแล้วจึงบีบมือหนูไว้เพื่อให้สติ และก็ได้ผล
โชคดีนะแล้วนะเธอจ๋า ที่คุณแม่ขอร้องไว้ ไม่งั้นมีเรื่องแน่
“อื้อ..... ดีที่สุดแล้ว ดีมากกว่าผู้หญิงคนไหนที่เราเคยรู้จักอีก....”
เป็นไงล่ะ เจอคำตอบแบบนี้เข้าไป ยัยแบมเลยตาวาวเป็นนางมารไปเรียบร้อย ส่วนเดย์ทิ้งระเบิดเสร็จก็ดึงมือหนูหนีเข้าลิฟท์ไปซะงั้น
“สวยซะเปล่า ปากมอมได้อีก เดย์ไม่น่าไปชอบคนแบบนี้เลยอ่ะ” หนูรีบโวยวายออกมาหลังจากลิฟท์ปิด
“ก็เลิกชอบไปได้สักพักแล้วล่ะ”
“ดีแล้วล่ะ ก็เพราะผู้หญิงเป็นแบบนี้ไง ผู้ชายเลยกันมากินกันเองหมด” หนูพูดออกไปยังไม่หายหงุดหงิด แอบสะใจเล็กน้อย แต่ผู้ชายที่หันมากินกันไม่ได้รวมเดย์ด้วยนี่เนอะ....
“เรารู้นะว่าเดย์คงโมโหที่โดนถามไปอย่างนั้น แต่เดย์ไม่น่าไปโกหกเขาเลยอ่ะ ไม่รู้ยัยนั่นจะเอาไปพูดหรือเปล่าว่าเดย์เบี่ยงเบน ทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่ซะหน่อย” หนูรีบบอกออกมาอย่างกังวลใจ นี่แหละน้า มัวแต่คิดจะประชดชาวบ้านไม่ได้คิดเลยว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง
“ช่างมันเถอะ ที่จริงเราไม่ได้พูดเพราะอยากประชดเขานะ แต่เราห่วงฐามากกว่า แบมเขาก็พวก...เอ่อ... พูดตรงๆ น่ะ ถ้าเราตอบว่าไม่ใช่ เรากลัวเขาจะพูดทับถมฐาน่ะ”
“โอ๊ย...เดย์ พ่อพระเอก.... คิดได้เนอะว่าอยากปกป้องเรา คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะเพราะเราอ่ะชินแล้ว ทั้งสายตาทั้งคำพูดดูถูกเหยียดหยามที่คนอื่นมี แต่เราไม่แคร์หรอก เราไม่ได้ทำผิดอะไร ไม่ได้ฆ่าคนตาย ไม่ได้ขายยาบ้า ไม่ได้คดโกงใคร ในเมื่อเราเลือกแล้วเราก็ต้องยอมรับสิ่งที่เราเป็นให้ได้ แต่เดย์อ่ะสิ ไม่น่าเลยอ่ะ”
“ช่างมันเถอะฐา ถ้าเราตัดสินใจทำอะไรลงไปแล้ว เราจะไม่มานั่งเสียใจหรอก” เดย์ตอบกลับมา เขายิ้มบางๆ ให้ยังบีบมือหนูแน่นเหมือนจะยืนยันในสิ่งที่ตัวเองพูด หนูถอนใจเบาๆ เมื่อเห็นว่าพูดอะไรไปก็คงไม่มีประโยชน์ในเมื่อเจ้าตัวไม่ได้รู้สึกเสียอกเสียใจแบบนี้
ติ๊ง..... ลิฟท์เปิดที่ชั้นสาม เดย์หันไปสนใจกดปุ่มให้ลิฟท์เปิดค้างไว้ เริ่มมีคนเข้ามาอีกสองสามคน
“อ้าว...น้องฐา....” เสียงทักทายพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร หนูหันไปมองคนทักอย่างแปลกใจ เพราะเสียงไม่คุ้นนัก
“สวัสดีค่ะพี่พุ...” เมื่อเห็นหน้าคนทักแจ่มชัดถนัดตา หนูก็ตั้งใจจะไหว้อย่างมีมารยาท ติดอยู่ตรงที่พอจะยกมือขึ้นก็เพิ่งรู้ตัวว่าเดย์ยังกุมมือหนูไว้ไม่ยอมปล่อยจนหนูต้องบิดมือเบาๆ หวังว่าพี่แกคงไม่ได้สังเกตเห็น
“สวัสดีครับ” อีกฝ่ายยกมือรับไหว้พร้อมยิ้มตอบ
พี่พุ?? ถ้ามีแค่พี่พุก็ดีอ่ะดิ.... แต่บังเอิญไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
“เฮ้ย รีบเข้ามาสิเอ...” พี่พุหันไปร้องเตือนคนที่ยืนหน้าลิฟท์ไม่ยอมเข้ามา
“อือ....” เจ้าของชื่อตอบแล้วเดินเข้ามาเบียดไหล่หนู ทั้งๆ ที่ความจริงยังพอมีพื้นที่ให้ยืนออกเยอะแยะ พลอยทำให้หวั่นใจยังไงไม่รู้
ให้ตายเถอะ....ปีนี้มันปีชงหรือไงคะ? สงสัยน้องฐาต้องไปสะเดาะเคราะห์ซะหน่อยแล้ว แอร๋ยยย
“สวัสดีค่ะ พี่เอ...” หนูพูดเสียงอ่อยๆ ไม่จำเป็นต้องยกมือไหว้เพราะเมื่อลิฟท์ปิดลงแล้วเรามีพื้นที่จำกัดจนยากจะยกมือ หนูและพี่เอต่างหันหน้าไปยังทางออกเหมือนกัน
“สวัสดีครับ ไม่เจอกันนานยังเสน่ห์แรงไม่เปลี่ยนเลยเนอะ” พี่เอกระซิบตอบกลับมาโดยที่ไม่แม้แต่หันมามองด้วยซ้ำ ทำเอาหนูเสียวสันหลังวาบ
“มันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่คิดนะคะ” หนูรีบแย้ง กลัวพี่แกจะเข้าใจอะไรผิดๆ แล้วเอาไปขยายความต่ออีก
“แล้วน้องรู้เหรอว่าพี่คิดอะไร?” พี่เอถามกลับมากวนๆ
นั่นสิ พี่เอคิดอะไร? แค่จับมือเองใช่ป่ะ มันไม่มีอะไรในกอหญ้าเลยนะเนี่ย ... หนูพยายามปลอบใจตัวเอง
แต่ใครจะไปรู้ ที่ต้องเลิกกะพี่โต้งไปครั้งหนึ่งก็ไม่ใช่เพราะคนๆ นี้หรือไง?
น่ากลัวใช่เล่นซะเมื่อไรกัน น้องเทคผู้แสนดีคนนี้น่ะ....
ลิฟท์เปิดที่ชั้นสอง ไม่ทราบว่าพี่จะเข้าลิฟท์มาให้เปลืองทรัพยากรชาติทำไมกันคะ?
หนูเดินตามพี่เอออกมาจากลิฟท์ จู่ๆ พี่เขาก็หยุดกึก....แล้วหันมาหา
“ถ้าว่างมากถึงขนาดจะไปอ่อยคนอื่นได้อ่ะ เปลี่ยนเป็นไปดูแลแฟนตัวเองจะดีกว่าไหม? มัวแต่นิ่งนอนใจ ระวังเหอะ... ถ้าของหายขึ้นมาเมื่อไร อยากได้คืนก็ไม่ทันแล้วนะ....” พูดเสร็จก็เดินหนีไปไม่ให้ความกระจ่างอะไรเลย...
ที่พูดมาน่ะ มันหมายความว่าไงกันคะพี่เอ!!
………………………………….
หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้.....the number…..
อร๊ายยยยยยยย ชะนีที่ไหนรับสายเนี่ย ชีวิตหล่อนพูดประโยคอื่นนอกจากนี้ไม่เป็นหรือไงยะ ??
หนูเอนกายพิงรถตัวเองแล้วกระหน่ำโทรหาพี่โต้งสุดกำลังแต่ก็ติดต่อไม่ได้ตลอดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ปกติก็กังวลจนจะเป็นบ้าที่ติดต่อไม่ได้ ยิ่งมาฟังพี่เอพูดแบบนี้แล้วมันยิ่งคิดมากกว่าเดิมอีก
“เดย์กลับหอไปก่อนเถอะ เดี๋ยวเราจะไปธุระต่อ....” หนูบอกแล้วขยับตัวจะออกเดินทาง
“เราไปเป็นเพื่อนไหม?” เดย์ถามขึ้นมาอีก ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นห่วง
“ไม่ต้องหรอก เราไปคนเดียวดีกว่า ขอบใจนะ”
…………………………
ความห่วงกังวลใจไหลบ่าเข้ามาไม่ขาดสายเมื่อจอดรถที่คอนโดพี่โต้งแล้ว กลัวไปหมดทุกอย่าง ทั้งเรื่องที่พี่เขาหายไปไม่ติดต่อหรือจะโกรธมากจนไม่อยากเห็นหน้ากันแล้ว ไหนจะเรื่องพี่เอที่ชอบฟังไม่ได้ศัพท์จับมากระเดียดแถมขี้ฟ้องตัวพ่ออีกต่างหาก การที่ติดต่อไม่ได้มันทำให้กระวนกระวายใจจนแทบทนไม่ไหว
แม้จะลากสังขารมาถึงนี่แล้วแต่เมื่อติดต่อหาพี่โต้งไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย คอนโดพี่โต้งระบบความปลอดภัยสูงมากถ้าไม่มีคีย์การ์ดพร้อมรหัสผ่านก็เข้าไม่ได้ ถึงจะนั่งรออยู่ข้างล่างก็ไร้วี่แววจะเจอพี่โต้งอยู่ดี
ท้ายที่สุด...ก็คว้าน้ำเหลว.....
................................................................................
“กลับมาแล้วเหรอฐา....” น้ำเสียงดีอกดีใจของเดย์ดังขึ้นต้อนรับเมื่อหนูก้าวเท้าเข้าห้องตัวเองอีกครั้ง ซึ่งเมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่านอกจากเดย์แล้วเอกก็อยู่ด้วย
“อือ....” ตอบรับอย่างซังกะตาย...ใบหน้าหงอยๆ ทำให้คนในห้องพลอยคลายยิ้มตามไปด้วย
“เจอพี่เขาไหม?” เดย์ถาม และหนูส่ายหน้าเศร้าๆ
“โอเคไหมเนี่ย?” เดย์ถามมาอีก...
“อือ.....เราโอเค” หนูตอบกลับไปเสียงเบาโหวง
ทั้งที่ความจริงไม่ใช่... มันไม่โอเคไม่เลยสักนิดเดียว มันทรมานจนแทบบ้า อยากกรีดร้องดังๆ
อยากร้องไห้จะตายอยู่แล้วแต่มันติดอยู่ที่ลำคอยังไม่ขึ้นมาถึงดวงตา
แปะ..... เอกเดินมาแตะไหล่หนูเบาๆ
แต่แค่วางมือบนบ่าน้ำตามันก็ไม่ไหล....
“โอเคยังไง ทำไมทำหน้าเหมือนโลกถล่ม ถ้าไม่ไหวก็ร้องเหอะ อย่าเก็บไว้เลย” คำพูดของเอกทำเอาหนูไหล่กระเพื่อมไหว กลั้นสะอื้นแทบไม่อยู่ ดีใจที่ในที่สุดก็สามารถร้องไห้ออกมาได้แล้ว...
นี่ถ้าอยู่กับเดย์สองคน หนูคงทำเป็นเข้มแข็งต่อไปอีก... เพราะหนูไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าอ่อนแอ ไม่อยากร้องไห้ให้คนอื่นลำบากใจ....
แต่ตอนนี้...
“เอาน่า... อกหักเรื่องเล็ก อกเล็กเรื่องใหญ่ จริงไหมฐา” เอกปลอบโยนติดตลก ทำให้หนูหันไปตาเขียวทั้งๆ ที่ยังสะอื้นไม่หยุด
“ยังซะหน่อย ยังไม่อกหัก แค่ขอห่าง ...แค่ห่างมันไม่ได้แปลว่าเลิกกันซะหน่อย หนูเถียงกลับไป เสียงดังจนเหมือนตวาด
มันเหมือนกับพยายามบอกตัวเองอยู่ พยายามให้กำลังใจตัวเองว่า มันเป็นแค่แผนเท่านั้น แผนที่ทำให้หนูยอมแพ้ อีกไม่นานพี่โต้งก็จะกลับมาหาพร้อมคำขอโทษและกอดปลอบแล้วบอกให้ “เรากลับมาเหมือนเดิม”
“อะไรนะ? นี่มันขอห่างจากฐาเหรอ?” เดย์ถามกลับมาด้วยเสียงคาดคั้นปนไม่พอใจ มันทำให้หนูรู้สึกแย่ขึ้นมา หนูไม่ตั้งใจจะบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้โดยเฉพาะเดย์ หนูหันไปมองเดย์ด้วยสีหน้าลำบากใจไม่อยากตอบแล้วเลือกที่จะเดินเลี่ยงออกไปที่ระเบียงหลังห้อง
หนูนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่หลังห้องพักใหญ่ เฝ้าแต่นั่งคิดเสียใจที่ตอบปฏิเสธพี่โต้งไปในวันนั้น ถึงพี่โต้งจะบอกว่าขอห่างแต่เขาก็เสนอทางเลือกมาให้แล้ว แต่หนูเลือกที่จะปฏิเสธมันเอง
แค่กุญแจดอกเดียว แลกกับความสบายใจของเขา หนูก็ยังให้ไม่ได้ก็สมควรแล้วที่เขาจะโกรธ จะมานั่งฟูมฟายตอนนี้ไม่สายไปหน่อยเหรอ? ทำไมหนูถึงโง่แบบนี้ล่ะ ฮือ....
ประตูหลังห้องเปิดออกมาพร้อมกับร่างหนึ่งทรุดตัวลงนั่งข้างๆ หนูพยายามเช็ดน้ำตาสุดความสามารถแต่ยังสะอื้นอยู่ดี
“ทำไมไม่บอกเรื่องนี้ให้เรารู้ล่ะ” เสียงเดย์ถามมาเรียบๆ
“รู้แล้วยังไงล่ะ รู้ไปเดย์ก็ช่วยอะไรเราไม่ได้อยู่ดี เพราะเราต่างหากที่เป็นคนผิด เราต่างหากที่เลือกให้มันเป็นแบบนี้เอง ตอนนี้เราคงทำได้แค่รออ่ะ เดี๋ยวพี่เขาหายโกรธเมื่อไร พี่เขาก็คงติดต่อมาเอง” หนูตอบออกไปและพยายามจะมองโลกในแง่ดี
“แล้วต้องรอไปอีกนานแค่ไหน ถ้าเขาหายไปเป็นปีๆ ยังจะรออยู่ไหม?” เดย์ถามกับมาเหมือนจะประชด
“รอสิ..นานแค่ไหนก็จะรอ....” หนูตอบกลับ ฝืนยิ้มอย่างเหนื่อยล้า
“จะบ้าหรือไงอ่ะฐา ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลกสักหน่อย....” เดย์เสียงดังกลับมาแล้วก็เงียบ พยายามปรับน่ำเสียงให้กลับมาสงบอีกครั้ง
“ฐายังจำเพลงประกอบหนังที่เพิ่งดูไปเมื่อกี้ได้ไหม?”เดย์ถามขึ้นมา.... จำได้สิเพลงเขาออกจะเพราะ.... “ฉันอยู่ตรงนี้” ร้องโดยปูกับลานนา
http://www.youtube.com/watch?v=n8FxvyjoONc&feature=related“หากคำว่ารักมันร้ายกับเธอมากไป บอกมาได้ไหมให้ฉันช่วยซับน้ำตา ส่งใจช้ำๆ ของเธอมา ฉันจะรักษามันด้วยรักจริง ด้วยหัวใจที่เหมือนเดิม....” เดย์ร้องเพลงประกอบสายล่อฟ้าให้ฟังซะอย่างนั้น...
“ฉันอยู่ตรงนี้.... เดย์อยู่ตรงนี้แล้วไงฐา เลิกคิดถึงผู้ชายห่วยๆ แบบนั้นเถอะนะ” เขาหยุดร้องแล้วหันมาส่งสายตาอ้อนวอน... หนูอยากจะขอบคุณเขา ขอบคุณที่ห่วงใยและอยู่เคียงข้างแบบนี้ แต่.....
“เพื่อนกับแฟนมันแทนกันไม่ได้หรอกนะเดย์....”
“เรารู้... เพื่อนกันแฟนแทนกันไม่ได้ งั้นก็ให้เพื่อนเลื่อนเป็นแฟนก็ได้นี่จริงไหม เราชอบฐานะ...”
หนูอึ้งกับคำบอกรักที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากเพื่อนคนนี้มาก่อน มันจึงมีแต่ความลำบากใจ...มากกว่าดีใจ
“ขอบคุณนะ....แต่....เราไม่ได้คิดกับเดย์แบบนั้น” ไม่รู้จริงๆว่าจะพูดแบบไหนถึงจะถนอมน้ำใจอีกฝ่ายได้มากที่สุด... แต่คิดว่าพูดตรงๆ คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด...
“ทำไมอ่ะ ทำไมชอบเราไม่ได้ล่ะ ทำไมต้องยอมทนเสียน้ำตาซ้ำๆ ซากๆ กับคนที่ไม่ได้รักเราจริงด้วย”
“เดย์รู้ได้ยังไงว่าพี่เขาไม่ได้รักเรา” หนูถามกลับเสียงแข็ง หนูไม่ชอบให้คนอื่นมาพูดถึงคนที่หนูรักแบบนี้
“ถ้ารักแล้วทำไมขอห่างด้วยล่ะ ทำไมต้องทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจด้วย รู้ไหมว่าเราไม่ชอบเลยเวลาเห็นฐาเป็นแบบนี้ เราอยากได้ฐาคนเดิมที่ร่าเริง ยิ้มเก่ง สนุกสนานคนเดิมกลับมา”
เขาเงียบไปชั่วครู่แล้วถอดแว่นตาออก ซึ่งทีแรกก็งงว่าเดย์จะถอดแว่นทำไมเพราะพอรู้อยู่ว่าเดย์สายตาสั้นมาก....
“เราไม่อยากเห็นฐาร้องไห้ ไม่อยากเห็นฐาเสียใจ” นี่ล่ะมั้งเห็นเหตุผลที่เขาถอดแว่นออก....
พยายามมองสบสายตาเศร้าที่ปราศจากกรอบแว่นนั้นตรงๆ ดวงหน้าไร้แว่นของเดย์มันแปลกตาดีเหมือนกัน ใกล้กันมากขนาดนี้ แต่ความรู้สึกที่ส่งมามันกลับส่งมาไม่ถึง
ทั้งๆ ที่รู้นะว่าห่วง รู้นะว่าหวังดี แต่มันไม่ได้ซาบซึ้งมากถึงขนาดที่จะตอบรับทุกความรู้สึกได้ ความหวังดีบางอย่างหนูก็รับไว้ไม่ได้จริงๆ
“ขอบใจนะที่เป็นห่วง แต่เราไม่เป็นไรจริงๆ” หนูหันไปบอกชัดถ้อยชัดคำ พยายามค้นหาถ้อยคำใดจะพูดให้เดย์เข้าใจแต่ก็ยังนึกอะไรไม่ออก ดวงตาที่ฉายแววเศร้าน้อยๆ นั้นก็ค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาหา ริมฝีปากอุ่นทาบประทับลงมาที่เรียวปากของหนูโดยไม่ทันตั้งตัว ตามด้วยเสียงกระซิบเศร้าๆ....
“ฐาไม่เป็นไร....แต่เราเป็น”......................................................................
ถ้าใครไม่เข้าใจคำพูดของเดย์ ลองฟังเพลงนี้.... ตรงกับเดย์มากๆๆ
http://www.youtube.com/watch?v=n5hEm7AOGcE (เธอไม่เป็นไร แต่ฉันเป็น: คชา นนทนันท์)
ตอนนี้เป็นอีกตอนที่ไม่มีพี่โต้งเลย!!!! ตอนท้ายๆนี่เดย์แสนดีไหม? มีใครแปรพรรคอีกป่ะ? 55
ขอประทานอภัยสำหรับ คนอ่านหนึ่ง (โต้งแฟนคลับ) ทุกท่าน สัญญาว่าตอนหน้าจะออกแล้วจริงๆ ค่ะ เพราะกว่าจะถึงตอนหน้าคงแงะเปลือกทุเรียนและหนามกระบองเพชรออกเรียบร้อยแล้วมั้ง 555555
ตอบเมนท์ค่ะ เมนท์ก่อน25/04 || 22.36 ตอบไปแล้วที่หน้า 111 นะคะ
ตอบเมนท์รอบแรก (พร้อมjoke.แก้ขัด)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24654.msg1954346#msg1954346ตอบเมนท์รอบสอง....
zhai ฮ่าๆๆ คำเตือนรีนี้สงสัยจะจริงมากๆ o13ฮ่าๆ พี่โต้งหายไปสองตอนนี่เดย์รุกจน....
น้องฐาอยากเข้าเล้าจะแย่ ขาดแต่กุญแจกับคีย์การ์ดเข้าไม่ได้
tay028643904 
ยินดีต้อนรับค่ะ พี่โต้งหล่อน่ะใช่ แต่เถื่อนตรงไหนคะ ออกจะใจดี คริคริ
ขอให้ติดตามน้องฐาต่อไปเรื่อยๆนะคะ
mutyamania ตามที่บอกฐาค่ะที่เดยฺทำไปเหตุผลคือหวังดี ฮาๆ แค่จูบนี่เรียกว่ายุ่งหรือยังคะ? 555
เดี๋ยวเร็วๆนี้จะเอาความหลังเศร้าๆ ของฐากะโรจน์มาให้อ่านดูซิจะเกลียดมันไหม
อุ๊ยมีคนบอกว่าพี่โต้งนิสัยผู้หญิงสองคนแล้ว สงสัยจะเรื่องจริง ตายล่ะ... พระเอกฉัน....
ทีแรกยัยแบมนี่ ชื่อแยมนะ แต่พอไปอ่านตื่นได้แล้ว ก็พบว่าชื่อซ้ำกับยัยเยมที่โดนพพีทฆ่าน่ะ ต๊ายยย จำไม่ได้ว่าซ้ำกันเลยมาเปลี่ยนว่าจะให้ชื่อแพม แต่เปลี่ยนแบมดีกว่า บ ใกล้ ย พอดี 55 คุ้นยังไง ไปซ้ำกะเรื่องไหนอีกเหรอ? ระแวงๆ
พระสนมฝ่ายซ้าย 
ตอนตอบแมนท์คิดว่าจะลงตอนนี้แล้ว แต่ผิดคิวที่เอาตอบเมนท์มาลงก่อนิยายค่ะ พี่โต้งเลยยังไม่มา ขอโทษจริงๆน้า
ตอนหน้าคงมาแล้วค่ะ ใจเย็นๆน้า....
broke-back สมญาพี่โต้งนี่สุดๆไปเลยค่ะ ผู้ชายแบบนี้ชอบจริงๆ 55
พี่โต้งไม่ไปหาแม่ไก่หรอกค่ะ เพราะคิดถึงกะเทยอยู่เสมอ 55
่patsaporn ดีใจที่มีคนคิดถึงพี่โต้ง พี่โต้งตอนนี้ยังไม่มาเลย รอก่อนนะคะ กำลังเคลียร์คิวเคลียร์บท 55
jiki 555 ที่พาไปดูหนังเรื่องนี้กะจะให้ไปฟังเพลงน่ะ ใครจะนึกว่า...แทนที่ฐาจะซึ้งดันไปสนใจตรงอื่นของหนังแทน กรรม555
แบบว่าทั้งมีดทั้งธนูนี่โหดมากกก555
lazat.mchub 555
ขอบคุณค่ะที่มาร่วมงาน อิอิ
rubymoona 555 มีคนบอกว่าพี่โต้งนิสัยผู้หญิงหลายคนมารกอ่ะ ถ้างอนท่านั้นจริงๆ สงสัยจะเริ่มคิดแล้วล่ะว่า ต้องเปลี่ยนพี่โต้งเป็นนายเอก แล้วน้องฐาเปลี่ยนเป็นสาวเสียบดีไหม 5555
¡ииσcэиτ คนอ่านสอง ใจเย็นๆ นะคะ รู้สึกว่าพี่โต้งจะโดนไปหลายแผลแล้วอ่ะ
na_near เก่าอะไรแค่8ปีเอง
555
ตอนนี้ก็ยังไม่มาแม้แต่เสียงอยู่เช่นเดิม สงสัยคนอ่านแอนตี้มากเลยไม่กล้าเข้ามาแล้วมั้ง555 พ่อเดย์นี่นิสัยดีจริงๆ แต่อย่างว่าอ่ะ ดีมากๆ แต่นายเอกไม่เอา เฮ้อ น่าสงสารจริงจัง55 มีคนบอกพี่โต้งนิสัยผู้หญิงหลายคนแล้วอ่ะ คนแต่งไม่รู้ตัวเลยว่าสร้างพระเอกอะไรออกมา
ลู่เคอOlive♥ 555 ปากพี่โต้งจัดมาตั้งแต่ต้นเรื่องจนตอนนี้ก็ยังไม่หายค่ะ คงไม่หายไปอีกนาน ส่วนเดย์นั้น หวังดีจริงๆ
เรื่องราวยังไม่ใหญ่จะคะ ไม่ใหญ่เลยยยยยย
murasakisama ใจเย็นๆค่ะ โขกเบาๆ เดี๋ยวเลือดออก
Aoya คาดว่า... รวมค่ะ แต่ต้องรอเรื่องจบก่อนนะคะ ขอบคุณมากกกก
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1226812 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก