หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190>

[kakashiget]

เกลียดโต้ง เกลียดคนแต่ง ชิส์ๆ อาม่า มากๆ แต่รักฐาเหมือนเดิม อิอิ

[oilzii]

คุณพระ!!!!! 

ไปกันใหญ่

[mutyamania]

ตอนนี้สงสารเดย์แล้วงิ.....เดย์  ถ้าฐาเค้าไม่เอาเธอ  มาหาเรานะ....มาซบอกตู้ม ๆ ของเรานะเบ่บี๋.....

พี่โต้ง....แกจะสะดิ้งไปไหนยะ  กลับมาหาเมียด่วน....!!!!!

[broke-back]

ทำเป็นเล่นตัว
เด๋วก็ลากไก่โต้ง
ลงไปกินในน้ำซะ

ให้หายอยาก
นินิ..น้องฐา

[taltal020441]

อิเดย์!
แกยังมีหน้ามาว่าพี่โต้งอีกหรอ!! เพราะแกไม่ใช่หรอไง!! ถึงทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกันนะ!! 

ส่วนอิพี่เอ.... แกจะกลับมาทำม๊ายยยยยยยยย!!! 
หายไปแล้วยังมีหน้ากลับมาได้อีกกกกกก

พี่โต้งรีบกลับมาเลยนะ!! 

[Aoya]

น้องฐาคะ หายไปนานแล้วนะคะ 

[sirikanda28]

เอาแล้วไง  งาน
นี้จะจบสวยไหม
เนี่ย

[NewYearzz]

ตามมาาจากเรื่องของกิ๊งครับ

ฐาน่ารักมากนะ แต่บางมุมก็ฉลาดน้อย เรื่องที่ทะเลาะกับออยอยากจะเข้าใจนะ แต่เข้าใจจุดประสงค์ของออยมากกว่า

ดีกันแล้วก็แล้วไปเนอะ เพื่อนทั้ง 3 น่ารักมาก มีเพื่อนที่เป็นเพื่อนแท้แบบนั้นเป็นอะไรที่สุกยอดมาก

แอบอยากอ่านเรื่องพี่ชลกับออย มันดูมีอะไร อย่าบอกนะว่าคนที่เปิดซิงออยคือพี่ชล? 

เรื่องโรจน์ รุนแรงกับฐามากก็จริง แต่หลังๆช่วงหวาน แอบรักโรจน์อ่ะ แบบว่าน่ารัก แต่ไม่รู้ไงว่าหลังจากนั้นเค้าจบกันยังไง

คนเขียนไม่ยอมเขียนต่ออ่า ว่าทำไมสุดท้ายโรจน์ถึงกับไปทานน้องนี 

เดย์ ไม่ปลื้มตัวละครตัวนี้เลย เข้าใจว่ารัก แต่สิ่งที่ทำอยู่เรียกว่าทำร้ายนะ อย่าโทษแต่พี่โต้งที่ทำให้ฐาร้องไห้ จริงๆเดย์เองก็มีส่วน

สุดท้ายตาพระเอกของเรา พี่โต้ง เอ่อ คือถ้ามีแฟนแบบนี้คงปวดหัววันละหลายๆรอบ ทำไมฮีมีไรไม่พูดตรงๆฮึ?

วางแผนซ้อนกันไปมาแลเจ้าเล่ห์ยังไงไม่รู้  ปมในอดีตก็ให้มันกลับมาทำร้ายปัจจุบันอยู่นั่นแหล่ะ

นิสัยคิดเองเออเองมันเปลี่ยนยากก็จริง แต่ไม่คิดจะเปลี่ยนจริงๆหรอ? อย่างนั้นก็คงง๊องแง๊งกับต่อไปอ่ะ 


อ่อ แล้วอยากรู้ว่าคุณนิตั้งใจจะสื่อว่าน้องฐาเนี๊ยะ เค้าผ่านผู้ชายมาแค่ 2 คนซึ่งได้แกโรจน์และพี่โต้งเท่านั้นใช่มั๊ยครับ?

บ่นมากเพราะอินมาก คุณผู้แต่งอย่าได้โกรธเคืองน้า 

รอตอนต่อไปครับ

[yingza2010]

ลั้ลลา~(?) อย่าตีกันนะลูก

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่ 51  หวังดีประสงค์???

       พลั่ก....

       สองมือเล็กๆ ออกแรงผลักร่างอีกฝ่ายให้ออกห่างแต่อาจจะแรงไปหน่อยเพราะเดย์ถึงกับหงายเงิบลงไปทีเดียว

       “โอ๊ย... ผลักซะแรง เราเจ็บนะฐา” อีกฝ่ายมีการโอดครวญตัดพ้ออีกต่างหาก

       หนอย...ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไปนั้นมันใหญ่หลวงแค่ไหน โดนผลักแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ

      หนูพยายามส่งสายตาเคืองขุ่นไปให้ แต่อีกฝ่ายก็คงมองไม่เห็นเพราะพ่อคุณดันถอดแว่นเสียแล้ว คลับคล้ายคลับคลาว่าสายตาจะสั้นสักสามร้อยสี่ร้อยกว่าได้

      “คงเจ็บไม่เท่าเราหรอกมั้ง” หนูตอบด้วยเสียงที่พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ให้เย็นๆ ชันกายลุกขึ้นยืนแล้วจะเดินออกจากระเบียงเข้าไปในห้อง แต่เดย์ที่ลุกขึ้นยืนแล้วขยับมาขวางประตูไว้ก่อน

      “เดี๋ยวสิฐา โกรธเราเหรอ?” ดูเอาเถิดยังกล้าถามมาได้...

      “เราควรจะดีใจเหรอ ที่ถูกคนที่ไม่ใช่แฟนทำแบบนี้ ถึงเราจะเป็นกะเทยอ่ะ เราก็ไม่ได้ง่ายกับทุกคนหรอกนะ”

      “เราไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะฐา” เดย์รีบแก้ตัวทันทีด้วยน้ำเสียงร้อนรน

      “เหรอ? แต่การกระทำมันใช่นะ ถ้าไม่อยากให้เรารู้สึกแย่กว่านี้ หลีกทางเดี๋ยวนี้เลย”  หนูตอบกลับ ดึงแขนตัวเองออกจากการเกาะกุม

      “ไม่หลีกจนกว่าฐาจะคุยกับเราให้รู้เรื่องก่อน”

       อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย นี่มันอะไรกันคะ ทำไมเข้าใจอะไรยากแบบนี้ฮึ

      น้องฐากะเทยแสนดีที่สุดในโลกหล้าชักเริ่มจะหมดความอดทนเสียแล้วนะ เลยยื่นมือไปดึงแว่นตาที่เดย์เสียบไว้ตรงคอเสื้อขึ้นมาถือไว้เป็นตัวประกัน

      “หลีกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะกระทืบให้แว่นแตกเลย” หนูข่มขู่เหมือนถือไพ่เหนือกว่า

      “แล้วไม่กลัวแว่นจะบาดเท้าหรือไง?” เดย์ตอบกลับเหมือนไม่ได้กลัวว่าหนูจะทำตามคำขู่เลยสักนิด

      “งั้นเปลี่ยนเป็นโยนไปข้างนอกเลยก็ได้ จะหลบไปได้ยัง?”

      “ก็เอาสิ ถ้าเราไม่มีแว่น ก็ไม่ต่างกับคนพิการเลยนะ เพราะมองอะไรไม่ชัด ยังไงฐาก็คงต้องดูแลเราไปจนกว่าจะตัดแว่นใหม่ อยากให้เป็นแบบนั้นก็โยนเลย” มีการท้าอีกแน่ะ ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเดย์เป็นคนแบบนี้

      “เราเป็นคนโยนไปเอง แล้วมันเรื่องอะไรที่เราจะต้องมาดูแลเดย์ด้วยล่ะ ปล่อยให้พิการไปนั่นแหละดีแล้ว คราวหลังจะได้คิดก่อนทำ”

      “ทำไมเราจะไม่คิดก่อน ถ้าเราไม่คิดว่าอยากจูบฐาล่ะก็ เราคงไม่ถอดแว่นหรอก”

ว่าไงนะ...  งั้นนี่ก็ฆาตกรรมที่มีการวางแผนไว้ก่อนแล้วน่ะสิ แบบนี้ผิดเต็มๆ เลยนะเนี่ย

    “เรารู้น่าว่าฐาไม่กล้าทำหรอก เพราะฐาที่เรารู้จักไม่ใช่คนใจร้ายเลยสักนิดเดียว ทั้งๆ ที่มาถึงห้องเป็นคนแรกแต่ฐากลับให้คนอื่นเลือกเตียงก่อน ฐาที่ซื้อของใช้ส่วนรวมใส่ห้องเป็นประจำ ฐาที่ชอบซื้อของมาฝากทุกครั้งที่กลับบ้าน ฐาที่ชอบปลุกให้เราไปนอนที่เตียงทุกครั้งที่เราฟุบหลับที่โต๊ะหนังสือ ฐาที่ให้เรายืมรถไว้ใช้ตอนรถเราเสีย ฐาคนเดียวกันนี้จะกล้าโยนแว่นเราทิ้งเชียวเหรอ?”

   จริงของเดย์ หนูก็แค่ขู่เท่านั้นแหละ ใครจะกล้าโยนลงไปจริงๆ ล่ะ

   แต่เจอคนรู้ทันแบบนี้ก็เจ็บใจเหมือนกันนะ เหมือนกับต่อรองอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง..     

   หนูอับจนถ้อยคำ และปัญญาอันปราดเปรื่องเท่าหางอึ่งจึงจำต้องเปลี่ยนมาใช้กำลังอันมากมายมหาศาลเบียดกายเข้าไปในห้องได้สำเร็จ และไม่อยากจะสนใจเดย์ที่โดนเบียดกระเด็นไปอีกทางเพราะไม่คิดว่าหนูจะโมโหมากขนาดนั้น
หนูวางแว่นตาลงบนโต๊ะเดย์ เดินไปหอบหมอนและผ้าห่มจะออกไปข้างนอกห้องสวนกับเอกที่เปิดประตูเข้ามาพอดี

    “ฐาจะหอบของไปไหน”

“จะไปนอนห้องกิ๊ง” หนูตอบเอก พยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด

“นี่ฐาโกรธเราถึงขนาดจะไปนอนที่อื่นเลยเหรอ?” เดย์ที่ตอนนี้ได้แว่นของตัวเองคืนเรียบร้อยแล้วถามขึ้นมาอีกคน

“หือ? ทะเลาะอะไรกัน” เอกเป็นฝ่ายถามอีกบ้าง

    “ไม่มีอะไรหรอกเอก  เดย์เขาคิดมากไปเอง คนอย่างเราโกรธใครเป็นซะที่ไหนล่ะ” หนูแสร้งทำเป็นยิ้มให้เอกเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ เอกพยักหน้ารับ

   “ไปนอนโน่นก็ดีเหมือนกัน เผื่อฐาจะอารมณ์ดีขึ้น เฮ้ยเดย์ คืนนี้คงต้องนอนห้องคนเดียวนะ เพราะกูว่าจะไปนอนที่อื่นเหมือนกัน” เอกบอกกับหนูในประโยคแรกและหันไปคุยกับเดย์ในประโยคหลัง เดย์พยักหน้ารับอย่างไม่ใส่ใจนัก เอาแต่มองมาทางหนู

   เมื่อเอกเดินไปหยิบของของโต๊ะตัวเองเดย์ก็เดินเข้ามายืนข้างๆ หนู

   “ฐาหายโกรธเราแล้วจริงๆ ใช่ไหม?”

   “เรื่องอะไรเหรอ? เราลืมไปหมดแล้วล่ะ เดย์เองก็ลืมซะเถอะ นึกซะว่าไม่ได้พูดแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น”

   “เราจะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ?”

   หนูถอนใจเฮือก ไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะตอบอย่างไรดี ไม่เคยคิดว่าเดย์จะดื้อได้ขนาดนี้


   ตึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ด เสียงข้อความโทรศัพท์เข้าขึ้นมาขัดจังหวะ หนูล้วงโทรศัพท์ขึ้นดูข้อความไวว่อง

   พี่โต้ง
   หมายเลข .......... สามารถติดต่อได้แล้วในขณะนี้

   
   แอร๋ยยยยยยยย อยากจะร้องดังๆ แต่ต้องเก็บไว้ร้องทีหลัง

    รีบหมุนตัวแล้วกดต่อสายทันทีอย่าได้ช้า ฟังเสียงคอลลิ่งเมโลดี้ยอดฮิตล่องลอยมาดัง ตื๊ดดดดดยาวๆ สองสามครั้ง

   “ฮัลโหล” เสียงตอบรับกลับมาทำให้หนูดีใจจนแทบจุดพลุฉลองจนลืมนึกเอะใจถึงน้ำเสียงคนรับที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า

   “พี่คะ.....ติดต่อได้ซะที รู้ไหมว่าหนูโทรหาแทบแย่ นึกว่า....”

   “หยุด....หยุดพล่ามเลย จำไม่ได้หรือไงว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร” กรี๊ดดดดด แล้วนี่มันเสียงใคร ไม่ใช่เสียงพี่โต้งนะได้ข่าว แต่ก็คุ้นๆ อยู่ อย่าบอกนะว่า.....

   “พี่เอ....” หนูครางเสียงเบาโหวง แล้วทำไมพี่เอถึงได้ไปรับโทรศัพท์พี่โต้งได้ล่ะ หรือว่าอยู่ด้วยกัน

   ไม่นะ..... ป่านนี้แกไม่ใส่สีตีไข่จนย่อยยับหมดแล้วเหรอเนี่ย มายก้อดดดดด

   “พี่เอ หนูขอสายพี่โต้งหน่อยค่ะ” พยายามใจดีสู้เสือบอกออกไป

    “มีธุระอะไรว่ามา เดี๋ยวบอกให้” จะบอกให้จริงเหรอ น่าเชื่อตายล่ะ

   “ธุระส่วนตัวน่ะค่ะ ฝากไม่ได้ รบกวนตามพี่เขามาคุยด้วยหน่อยได้ไหมคะ”

   “คงไม่ได้อ่ะ เพราะพี่เขาหลับไปแล้ว ไม่อยากปลุก เอาไว้โทรมาพรุ่งนี้แล้วกันนะ แต่ไม่รู้ว่าพี่เขาจะอยากคุยหรือเปล่านะ”

   อะไรกัน? อยู่ด้วยกันตอนค่ำๆ มืดๆ แบบนี้ แล้วพี่โต้งยังหลับแล้วอีกต่างหาก แล้วที่ว่าไม่อยากคุยด้วยอีก หมายความว่ายังไงยะ

   “พี่เอคงไม่ได้เอาเรื่องอะไรไปเป่าหูพี่โต้งอีกหรอกนะคะ”

   “เป่าหูอะไร พี่น่ะพูดแต่ความจริงทั้งนั้นแหละ ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิดก็อย่ากินปูนร้อนท้องสิ” อีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหยิ่งผยอง

   โอ๊ย ปวดประสาท ใครก็ได้ช่วยมาลากน้องเทคผู้แสนดีคนนี้ไปเก็บทีได้ไหม ก่อนน้องฐาจะแปลงร่างเป็นก็อตซิล่าไล่เหยียบคน ทำไมโลกช่างโหดร้าย ไร้ความปรานีกับกะเทยตาดำๆ คนนี้เสียเหลือเกินเนี่ย?? ฮือๆ

   “ใครโทรมา.....” อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นลอดเข้ามา คราวนี้แน่ใจเลยว่าเป็นคุณแฟนแน่นอนร้อยเปอร์เซนต์ พอได้ยินเสียงเท่านั้นแหละมันแสนจะดีใจเหมือนยกครกออกจากภูเขา แต่ยังไม่ทันไรรอยยิ้มที่ผลิบานก็ค่อยๆ หุบฉับลงทันที
เมื่อโทรศัพท์ถูกตัดสายไป ทำเอาก๊อตซิฐาแทบอยากอยากพ่นไฟออกมาทำลายบ้านเมืองเป็นกำลัง พอโทรเข้าอีกครั้งทีนี้ก็ติดต่อไม่ได้อีกแล้ว สงสัยพี่แกชิงปิดเครื่องแน่เลย

   ทำไม? ทำไมเป็นคนแบบนี้ อีพี่เอบ้าเอ๊ย

   พี่โต้งก็อีกคน ถึงว่าสิหายเงียบไปไม่ส่งข่าวที่แท้ก็มีคนอื่นมากกแทนที่
   

   ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพักมันคงจะดีเสียกว่า
   ไม่ได้ถือสา ไม่ได้ถือสากับคำที่เธอนั้นบอก
   เพราะฉันไม่ค่อยจะรู้หรอก
   เพราะฉันไม่ค่อยจะรู้หรอก
   ที่เธอบอกอย่างนั้นที่เธอบอกอย่างนี้
    ที่จริงมันแปลว่าไง.....

   แบบนี้ใช่ไหมที่เขาว่า สามวันจากนารี(กะเทย)เป็นหื่น.... 
พอห่างกันหน่อยเดียวก็หันไปหื่นใส่คนอื่นเสียแล้ว มันน่าเชือดคอจับทำต้มข่าไก่จริงๆ เลย

   
   หนูกำมือแน่นด้วยความโมโหระคนเศร้าโศกหันขวับกลับไปก็เจอเดย์ยืนให้กำลังใจอยู่ไม่ห่างนัก ส่วนเอกคงออกไปแล้วระหว่างที่หนูคุยโทรศัพท์อยู่

   หนูทิ้งวางผ้าห่มเข้าที่เดิม เปลี่ยนใจกะทันหันไม่ไปนอนห้องกิ๊งมันแล้ววันนี้ หนูควรจะไปคอนโดพี่โต้งมากกว่า ถึงจะอยู่ที่นี่ก็คงข่มตาให้หลับไม่ลงอยู่ดี ถึงเข้าไปไม่ได้ก็จะรอข้างล่างนั่นแหละจนเช้าเลยคอยดู ยังไงก็ต้องมีใครโผล่ออกมาหาข้าวหาปลากินกันบ้าง อยากจะเห็นหนังหน้านังน้องเทคคนดีที่รอเสียบสักหน่อยว่าเวลาเห็นแฟนตัวจริงแล้วจะทำหน้ายังไง จะมีความเกรงอกเกรงใจบ้างหรือเปล่า หรือว่าหน้าด้านหน้าทนเกินเยียวยาแล้วกันแน่

   “จะไปหาพี่เขาอีกเหรอ? เพิ่งจะกลับเข้ามาแท้ๆ จะไปทำไมอีก”

     เจอคำถามของเดย์แล้วหนูแทบอยากจะแงะกะโหลกออกมาเกาให้มันรู้แล้วรู้รอด ทำไมมันปวดหัวจี๊ดๆ ไม่หายเลยก็ไม่รู้

    “ทำไมอ่ะ คนเป็นแฟนกันทำไมจะไปหากันไม่ได้” หนูตอบกลับไปเหวี่ยงๆ เพราะยามนี้ไม่สามารถสะกัดอารมณ์ให้เริงร่าดังเดิมได้อีกต่อไปแล้ว

   “แล้วพี่เขาอยากให้ฐาไปหาไปไหมล่ะ ถ้าเขาแคร์ฐาสักนิด ถึงไม่โทรมาแต่เวลาที่ฐาโทรไปก็ควรจะรับสายไม่ใช่เหรอ?”

   “มือไม่พายอย่าเอาเท้าราน้ำได้ไหมเนี่ย แค่นี้ก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว”

“ก็เราเป็นห่วงฐานะ ไม่อยากเห็นฐาเสียใจอ่ะ”

    “ขอบใจ  รู้แล้วว่าหวังดี แต่ขอถามสักคำเถอะ ว่าตอนที่เราไม่มีใคร ทำไมเดย์ถึงไม่จีบเราอ่ะ ทำไมต้องรอให้เรามีแฟนแล้วเพิ่งมาจะมาอะไรตอนนี้”

   “แสดงว่าเราเราผิดที่รู้ตัวช้าไป?”  เดย์ถามกลับมา เหมือนเขาพยายามทำความเข้าใจว่าตัวเองผิดที่ตรงไหน

   “ถ้าเรารู้ตัวเร็วกว่านี้อีกนิด หรือถ้าต่อไปฐาเลิกพี่เขาขึ้นมา ฐาจะชอบเราได้ใช่ป่ะ”

   ไปกันใหญ่เลยทีนี้ กู่ไม่กลับแล้วมั้งเนี่ย....

   “งั้นเราจะรอจนกว่าฐาจะเลิกกับเขาก็ได้ หวังว่าฐาจะพิจารณาเราเป็นคนแรก...”

   “เดย์ ทำไมต้องมาแช่งกันด้วยล่ะพูดแบบนี้เราไม่ชอบนะ”

    “ไม่ได้แช่งนะแต่..”

    “ไม่ต้องแต่แล้ว.... ฟังให้ดีเลยนะ ถึงเดย์จะบอกเราก่อนหน้านี้ หรือแม้ว่าต่อไปจะมีพี่โต้งหรือเปล่า เราก็คงคบกับผู้ชายอย่างเดย์ไม่ได้อยู่ดี”


   ………………………………………………………………

   พูดออกแล้วก็คงเรียกคืนกลับมาไม่ได้  ทั้งๆ ที่ไม่ได้อยากจะทำร้ายจิตใจให้ใครเสียใจเลยสักนิดเดียว หนูควรจะดีใจด้วยซ้ำที่มีคนมารักมาหวังดี ยังไงมีคนรักก็ย่อมดีกว่ามีคนเกลียดอยู่วันยังค่ะ แต่มันอดหงุดหงิดไม่ได้จริงๆ ที่เดย์ชักจะล้ำเส้นมากเกินไปแล้ว คนยิ่งไม่สบายใจก็ยังมาพูดให้วิตกจริตหนักเข้าไปใหญ่ แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน แถมยังอุตส่าห์มาแช่งให้คนเขาเลิกกันอีกต่างหาก ถ้าไม่พูดแบบนี้ก็เหมือนให้ความหวังกันอีก สู้ตัดใจพูดตรงๆ ไปเลยก็คงจะดีที่สุดแล้ว 

   เฮ้อ.... พยายามจะเชื่อว่าสิ่งที่ทำลงไปมันดีที่สุด และหวังว่าเดย์คงจะทำใจได้ในเร็ววัน
   

   เมื่อพาร่างสูงเพรียวเข้ามาถึงหน้าคอนโดพี่โต้งสำเร็จ หนูก็จำต้องสลัดความไม่สบายใจทุกสิ่งทิ้งไป เพราะสิ่งที่รออยู่เบื้องหน้ามันอาจจะเหนื่อยยากกว่าที่คาดคิดไว้ก็ได้

   หนูยืนอยู่หน้าประตูกระจกที่ปิดสนิทต้องใช้คีย์การ์ดเปิดเท่านั้น พลางถอนใจอย่างหนักหน่วง ทำอะไรไม่ได้นอกจากล้วงโทรศัพท์เครื่องใหม่ออกมากดเบอร์อีกครั้ง... แต่ยังไม่ทันจะกดโทรออก ก็รู้สึกถึงสะสารบางอย่างที่มาแตะผิวกาย พร้อมกับอ้อมกอดที่ร้อนราวกับไฟสุม หนูสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจที่จู่ๆ ก็โดนใครก็ไม่รู้เข้ามากอดแถมตัวยังร้อนฉ่ายังกับปลาทอดที่ยังไม่สะเด็ดน้ำมัน จึงรีบดีดตัวขยับกายหนีแล้วก็เป็นต้องนิ่งค้างเมื่อหันไปเห็นหน้าตัวการชัดเจน





   “พี่โต้ง....”


............................................................

    ฮ่าๆ ......... พระเอกคนดีของเรา คิวทองจริงๆ เลยพ่อ กว่าจะปลีกตัวมาแสดงได้ ก็ตั้งนานนม แถมพ่อยังออกแต่แขนแล้วก็ได้พูดแค่หนึ่งประโยคอีกต่างหาก ฮ่าๆๆ

   ขอโทษที่หายไปน้านนานตั้งครึ่งเดือนนะคะ พอดีว่าหนีไปเที่ยวมา แล้วก็ไข้กินซะ ก็เลยพักยาวเลย แถมพออาการดีขึ้นก็ดันเผลอไปติดเกมซะอีก กราบขออภัยทุกคนด้วยนะคะ คอมเม้นท์ขอค้างไว้ตอบคราวหน้านะคะ

     ยังไงก็ขอบคุณทุกคอมเมนท์ทุกบวกทุกเป็ด และทุกการติดตาม ทวงถาม และทุกกำลังใจจากทั้งหน้าเว็บและหน้าแฟนเพจนะคะค่ะ 

   รักคนอ่านเสมอ....
   นิเองค่า...

[yayee2]

อ๊ะ ๆ หนูนิพาน้องฐากลับมาแล้ว
เอ๊อ..เดย์นี่ไปๆมาทั้งน่ารำคาญและน่าสงสารเนอะ 
รอตอนหน้าดีกว่า รอพ่อค้าตับแหละ

[ormn]

:เฮ้อ:นึกว่าจะเกิดเรื่องซะแล้วอะน้องฐาคิดถูกแล้วที่ไปหาพี่โต้ง


ปล.อิดฉาดนไปเที่ยวอแล้วก็ขอให้หายป่วยไวๆนะ


ปล.แล้วจะรอตอนต่อไปจ้า

[kitty]

 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

น้องนิมาแล้ว เย้ๆๆๆ
พี่โต้งนี่ค่าตัวแพงจริงๆ ออกมาฉากเดียวรับค่าตัวไปแล้ว 555

[gupalz]

พูดกัน เคลียกันให้จบเลย ฐา
คนอ่านเชียร์อยู่

[choijiin]

นี่เอาทุเรียนไปอีกลูกเลยอิเดย์
 
อิมือที่สามแสนสารเลว
ไอ้เวร ชอบนักนะให้เค้าเลิกกันแล้้วรอเสียบเนี่ย
น้องฐาเห็นมั้ยบอกแล้วอย่ามองโลกในแง่ดีเกิ๊น
อินี่มันถึงเอาไปคิดเป็นตุเป็นตะบ้าบอได้ขนาดนี้
 
พี่โต้งโผล่มาแล้ว
คนอ่านแสนดีใจน้ำตาไหลพรากๆเพราะคิดถึงพี่โต้ง
 

[BBnuna]

ใช่ซี้พ่อพระเอกคิวทอง - -++

[broke-back]

ไก่ร้อนๆ
ก็อร่อยนะ

ลองดูดิ
เอ็นไก่ไม่ลวกปากหรอก
อิอิ


กินไก่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กร๊ากกกกกกกกกก
 

[flawless]

แหมพ่อพระเอกคิวทองจนได้ออกมาแค่นิดเดียวจริงๆ
น้องฐาขา กระเทยน้อยน่ารักวีนแตกเลยค่ะ อย่าเก็บ
ไอ้เอกเป็นหอกข้างแคร จัดการก่อนที่มันจะย้อนมาทำร้าย
เราภายหลังเลยค่ะ หุๆ

  รักษาสุขภาพด้วยค่ะ คุณคนเขียน

[NewYearzz]

ดีใจมากที่คนที่มากอดฐาเป็นพี่โต้ง

ขอให้ตอนหน้าเคลียร์กันได้นะ

แอบคิดถึงสามีคนแรกของฐาอ่ะ

รอตอนต่อไปครับ 

[uknowvry]

โว้ว....ลุ้นมาก....ๆ.....ๆ

[A-J.seiya*]

พี่โต้งงงงง
อ่อยนย โผล่มาแล้วเราะ !?
จะเอาไงว่ามาเลย เหอะ สงสารน้องฐาอ่ะ !!!
แล้วเดย์ เป็น ผช ที่เพลียอ่ะ ไม่ไหวๆ
พี่เออีกคน อ่านมา 50 ตอน ยังไม่เข้าใจคนนี้เลย!!!

[ujen]

 :เฮ้อ:กว่าพี่โต้งจะออก

 

[jimmyFG]

พี่โต้งโผล่มาแล้วเคลียๆ ให้รู้เรื่องไป

[lazat.mchub]

พะ พะ พะ พะ พี่โต้ง

กว่าจะโผล่มานะพ่อคุณ 5555555555
คิดถึงคุณนิม๊ากมาก หายไปตั้งนานแหนะ 

[jannie]

พี่โต้งโปรดเคลียร์ด่วน คนอ่านลุ้นมากๆ เลย ^^

[Running]

คุนพี่โต้งกว่าจะเสด็จมาได้

มาเคลียร์กันสักที น้องฐาจะเป็นบ้าอยุ่แล้วนะนั่น
บวกบวก ครับ
หมั่นไส้พี่โต้งจริงๆเลย พ่อพระเอกคิวทองเนี๊ยะ 555

[minchy]

พี่โต้งเป็นไรมากมั้ยเนี้ย   เป็นห่วง
 

[Pa'veaw]

พี่เอนี่มันยังไงนะนิสัยเสียจริงๆ

 

[the_pupae]

ไม่ชอบเอกะเดย์เลยให้ตายเหอะ