ศัพท์...
ย้ายวาร= การเดินเหินของหมู่เกย์
ป่วย= ไม่ได้เรื่อง
นก = ชวด ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ
ตอนที่ 57 ถอย--- ห่าง ไปนิด อีกนิด นั่นแหละ!
พี่ปอนด์.... หลับปุ๋ย หลับสนิทชนิดที่ว่าถ้าถูกข่มขืนก็คงไม่รู้เนื้อรู้ตัวกันเลยทีเดียว
อ่านะ อย่าถามกันมาว่ารู้ได้ยังไง เพราะมันเป็นแค่ประโยคเปรียบเปรยเฉยๆ ค่ะ กรุณาอย่าได้จินตนาการกันว่าน้องฐาจะกล้าฝ่าด่านอรหันต์ของพี่โต้งไป เพราะถ้ากล้าทำอะไรแบบนั้นก็คงไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตายนักหรอก ถึงไม่ใช่ด้วยมีดปังตอของพ่อค้าตับก็อาจจะตายคาอุ้งตีนของสามีพี่ปอนด์ได้ ก็ขนาดพี่ปอนด์สูงออกขนาดนี้ รูปร่างก็ไม่ได้ผอมบางอย่างพี่โต้งได้เป็นรับ คุณสามีไม่ต้องตัวใหญ่พอๆ กับกวนอูหรอกหรือคะ?
ที่จริงพี่ปอนด์ไม่ใช่ผู้ชายตัวใหญ่ร่างหนานะคะ เพียงแต่ว่าดูมีเนื้อมีหนังมากกว่าพี่โต้งหน่อยเท่านั้นล่ะ น่ารักน่ากอดชะมัดยาดเลย อรั๊ยๆ เสียดายแทนชะนีและเหล่าเกย์สาวทั้งหลายมากที่รู้ว่าเกิดอุตริเป็นรับ แหม... หรือน้องฐาจะสับขั้วตัวเองใหม่แล้วไปจีบพี่ปอนด์ดี น่าคิดเนอะๆ พี่เขาคงไม่ใช่คนขี้บ่นแล้วก็ขี้หึงได้โล่อย่างพี่โต้งแหงๆ
แปะ!! และแล้วยังไม่ทันไร น้องฐาก็โดนฝ่ามืออรหันต์เข้าจนได้ ก็อีพี่โต้งน่ะสิ ดันตบหน้าผากหนูเฉยเลย เล่นเอาหลายเงิบไปติดแผ่นอกของแกที่ยืนซ้อนหลังอยู่ทันที
“โอ๊ย.... พี่อ่า.... ตีหนูทำไม? ” หนูโอดครวญหน้ามุ่ย พลอยกังวลว่าพี่โต้งจะรู้ความคิดพิลึกพิลั่นที่แวบเข้ามา แต่ไม่ได้คิดจะทำจริงจังนั่นเหลือเกิน
“ตอนสอบล่ะเล่นจังเกม ทีสอบเสร็จขึ้นมาไม่เล่นเข้าล่ะ บอกแล้วใช่ไหมว่าตอนที่พี่อาบน้ำให้เข้าห้องไป ใครใช้ให้มายืนพิจารณาหุ่นไอ้ปอนด์อยู่” รู้ได้ไงว่าพิจารณาหุ่นพี่ปอนด์ ทำยังกับมานั่งในใจ!
หนูหน้ามุ่ยเถียงไม่ค่อยออก ก็แหม... พี่โต้งก็อะไรกันคะ?
ไม่รู้หรือไงว่านักร้องน่ะ เป็นสมบัติสาธารณะนะคะ แค่ขอมองเป็นอาหารตานิดเดียวทำเป็นหวงไปได้ พี่ปอนด์ไม่สึกไม่หรอซะหน่อย ชิชิ....
“เอ้า มัวแต่ยืนบื้ออยู่ได้ ไปอาบน้ำได้แล้วไป จะได้นอนซะที หรืออยากจะนอนเฝ้าไอ้ปอนด์มันข้างนอกนี่?” พี่โต้งนี่ก็นะทำเป็นดุ แถมประชดประชันมาอีก ถ้าหนูท้าทายโดยตอบว่า “อยาก” ล่ะก็ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟไปอีก แล้วก็ด่าเละไม่มีเหลือ น่าเบื่อที่สุดเลยค่ะ
น้องฐาหายเข้าห้องนอนไปเอาผ้าขนหนูเตรียมตัวจะอาบน้ำ พอเดินออกมาก็เห็นพี่โต้งนั่งดูทีวีอยู่แต่เปิดเสียงเบามากเหมือนกลัวว่าคนที่นอนหลับจะตื่นขึ้นมา ถึงจะทำเป็นหวงหนูอย่างนั้นอย่างนี้ก็เถอะ แต่หนูก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าคนที่เคยชอบเนี่ยพอเวลาผ่านไปมันจะตัดใจกันได้จริงไหม แต่คิดไปก็เครียดไปเปล่า หนูตัดสินใจแล้วว่าจะเชื่อใจพี่โต้งให้มากที่สุดค่ะ
“พี่คะ หนูจะไปอาบน้ำแล้วนะ ระหว่างนั้นพี่อย่าทำอะไรพี่ปอนด์ล่ะ” หนูหยอกไปขำๆ
“แหมน้องฐาก็... ใครจะไปกล้าทำอะไรมัน ยังไม่อยากโดนถีบอีกหรอก...”
“รู้ได้ไงว่าจะโดนถีบ... เคยลองเหรอคะ?” หนูแกล้งแหย่ถามไปอย่างขี้เล่น แต่ใครมันจะไปคิดว่าอีกฝ่ายชะงัก อึกๆ อักๆ ลำบากใจที่จะตอบ....
เดี๋ยวสิ!! ไอ้ท่าทางแบบนี้น่ะ มันหมายความว่ายังไงกันคะ?
สายตาแสดงถึงคำถามของหนูอาจจะทำให้พี่โต้งคิดยังไงหนูไม่รู้ แต่ความเงียบไม่ใช่คำตอบที่ดีเลยรู้ไหม? ถ้าใครคิดว่าคนเฉยๆ บ้าๆ บอๆ อย่างหนูไม่ใช่คนขี้หึงล่ะก็คิดผิดนะคะ เพราะหนูก็ยังเป็นเพียงแค่มนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาคนนึงเท่านั้นเอง เพียงแค่พยายามจะไม่งี่เง่าให้มันพร่ำเพรื่อเพราะไม่อยาก “ถูกทิ้ง” แค่นั้นเอง
แต่คนเราย่อมมีสัญชาตญาณติดตัวทั้งนั้น นิสัยหรือความประพฤติมันเปลี่ยนไปได้เมื่อเราอยู่กับใครนั่นเอง ก็ถ้าทำอะไรบ่อยๆ แล้วมันจะเคยชินหรือเคยตัวใช่ไหม? เหมือนกับจิ้งจกอย่างหนูก็ปรับตัวได้เมื่อเปลี่ยนมาคบกับคนอย่างที่พี่โต้งเหมือนกัน
อาจจะเป็นเพราะพี่โต้งใจดีเกินไป ชอบเอาใจ ตามใจจนหนูเคยตัว ก็อาจจะเผลอเอาแต่ใจตัวเองไปบ้าง พี่โต้งเป็นผู้ใหญ่ หนูก็พร้อมจะทำตัวเหมือนเด็กงี่เง่างอแงให้อีกฝ่ายคอยดูแลได้อย่างสบายใจ เพราะพี่โต้งใจดี... เป็นผู้ใหญ่ที่มีเหตุผล จะโกรธก็ต่อเมื่อหนูทำผิด แต่เวลาตัวเองผิดก็ยินดีจะยอมรับผิดและขอโทษอย่างลูกผู้ชาย พร้อมจะตอบคำถาม ไขข้อข้องใจ ถึงหนูจะไม่รู้ว่าที่พูดมาเรื่องจริงหรือโกหกก็เถอะ แต่มันก็ช่วยคลายความไม่สบายใจไปได้เยอะอยู่ดี....
แล้วตอนนี้... บอกทีสิว่าหนูควรจะทำยังไง ควรจะปล่อยผ่านไปเฉยๆ หรือบอกออกไปตามตรงว่า “หนูก็หึงเป็นอะไรเป็น เหมือนกันนะ” ดีล่ะ? ในเมื่อตัวพี่โต้งเองก็โคตรของโคตรความขี้หึงซะขนาดนี้ แต่ตอนนี้หนูเกิดสงสัยขึ้นมาว่า ที่ห้ามนั่นห้ามนี่ กลัวหนูจะวุ่นวาย “สมสู่” กะพี่ปอนด์น่ะเพราะหวงหนูหรือหวงพี่ปอนด์กันแน่ล่ะ
เมื่อไม่มีอะไรดีขึ้นเพิ่มเติมจากเดิม หนูก็เลยตัดสินใจขยับตัวจะไปอาบน้ำเหมือนอย่างที่ตั้งใจไว้....
“น้องฐาคะ” หนูชะงักเมื่อพี่โต้งเรียกชื่อ.... รอฟังอย่างใจจดใจจ่อ หนูไม่อยากอาละวาด ไม่อยากโวยวายทำตัวไร้สาระ น่ารำคาญอะไรทั้งนั้น แค่เหตุผลกับพูดอธิบายเท่านั้นแหละที่ต้องการ น้องฐาใจกว้างมากพออยู่แล้วล่ะ
“พี่อาจจะไม่สามารถเล่าอะไรทั้งหมดให้ฟังได้ เพราะมันวุ่นวายและซับซ้อน ไม่ใช่เพราะว่าพี่อยากปิดบัง จริงอยู่ที่เมื่อก่อนพี่เคยชอบมัน แต่สำหรับพี่เรื่องทุกอย่างมันจบลงไปนานแล้ว... ตอนนี้ปอนด์มันเป็นเพื่อนของพี่ได้แค่นั้น อยากให้น้องฐาวางใจว่าตอนนี้คนที่พี่รักคือน้องฐานะคะ แต่ถ้าพี่ทำอะไรให้น้องฐาไม่สบายใจ พี่ขอโทษนะคะ”
แค่นั้นล่ะ... จะเอาอะไรมากไปกว่านี้จริงไหม? หนูไม่ได้งี่เง่าขนาดจะพูดอะไรไม่รู้เรื่องสักหน่อย ได้ยินคำว่าขอโทษคำเดียวก็พอใจแล้วล่ะ ถึงพี่โต้งจะขอโทษทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด (นอกจากพูดจาให้หนูตกใจเล่น) ก็เถอะ แต่ที่บอกว่ารักหนูอ่ะ...มันโคตรดีใจเลยแหละ
กรี๊ด..... กรี๊ด...... สะใจชะมัด ทำให้พี่โต้งสลดได้ แล้วยังอุตส่าห์บอกรักเต็มปากเต็มคำอีกต่างหาก
โชคดีแล้ววันนี้ พี่ปอนด์นี่ตัวนำโชคแท้ๆ เชียว แต่ไอ้ครั้นจะเผยไต๋ว่าไม่ได้โมโหอะไรแล้วหมุนตัวกลับไปกอดรัดอีกฝ่ายไว้อย่างกับนิยายน้ำเน่าก็จะเกินไปหน่อย เพราะมันน่าจะยาวมากกว่ากอดเป็นแน่แท้
หนูขยับตัวเดินต่อ วิ่งเข้าห้องน้ำด่วนจี๋....
อาบน้ำกัน อาบน้ำกัน อาบน้ำกัน..... แล้วคืนนี้ค่อยมาเล่นจ้ำจี้กันนะ... นะ...นะ....
อาบน้ำไปก็คิดไปนะคะว่าหนูจะไปเอาอะไรกับอดีตล่ะ ในเมื่อมันผ่านมาแล้ว จบไปแล้ว หนูควรจะมองปัจจุบันในวันนี้ และวันข้างหน้ามากกว่า ขนาดพี่โต้งยังไม่เคยถามเรื่องเก่าๆ ของหนูเลยนี่ว่าเป็นยังไงมาก่อน ถึงจะเข้าใจอะไรผิดๆ ไปบ้างแต่พร้อมจะให้อภัยเสมอ...
เพราะฉะนั้น เรื่องวันเก่าจะมีอะไรเกิดขึ้นก็อย่าไปสนใจเลยเนอะ รู้แค่ว่าวันนี้พี่เขารักหนู เลือกหนูก็น่าจะพอแล้วล่ะเนอะ....
อาบน้ำแล้วสดชื่น สดใสเพราะเมื่อปลงเสียได้มันก็เลยสบายทั้งกายสบายทั้งใจ ภายในห้องเงียบสนิทเพราะพี่โต้งปิดทีวีและไม่ได้อยู่ข้างนอกแล้ว เหลือพี่ปอนด์นอนให้ท่าอยู่คนเดียว....
หนูเดินผ่านพี่ปอนด์ไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก เพราะถ้าตัดว่าหล่อออกไป ก็คือศัตรูหัวใจตัวเป้งอยู่ดีใช่มะ? ถึงหนูจะบ้าผู้ชายขนาดไหนก็พอจะแยกแยะเป้าหมายออกจากเป้ายิงได้อยู่ดี
พอเปิดเข้าไปในห้องนอน พี่โต้งยังไม่นอน แต่เมื่อพบสิ่งแปลกปลอมเดินเข้ามา พี่แกก็ก็นิ่งเงียบ ปริปากจะพูดแล้วก็ไม่ยอมพูดซะเฉยๆ ไม่ทราบว่ากลัวดอกพิกุลจะร่วงหรืออย่างไร
ลุกขึ้นจากที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วเดินเข้ามาทางหนู ให้เดาว่าต้องเข้ามากระชากร่างของหนูเข้าไปกอด หอม จุ๊บแล้วขยำขยี้เป็นการงอนง้ออย่างแน่นอน
อร๊าย.... ตื่นเต้น...
แชะ!! และแล้วแทนที่จะเป็นอ้อมกอดกลับกลายเป็นความมืดเข้ามาแทนที่
คือพี่โต้งเดินมาปิดไฟนั่นเองจนมือตึ๊ดตื๋อ ไร้ซึ่งอ้อมแขนกอดรัดเพื่อปลอบประโลมรับขวัญ ง้อให้หายงอนดังเก่า... ผิดคาดเฉยเลย หนูยืนงงจนสายตาพอปรับกับความมืดได้เล็กน้อย...จึงค่อยๆ ย้ายวารไปยังเตียงด้วยอาการสงบเสงี่ยมและผิดหวังอย่างใหญ่หลวง....
นี่มันอะไรกันค้า??
น้องฐาออกจะใจกว้าง น่ารักน่าชัง แล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือสอบขนาดนี้ สอบเสร็จทั้งที พี่โต้งน่าจะให้รางวัลมั่ง อะไรมั่ง แต่ดูสิกลับนอนนิ่ง... ปล่อยให้หนูหนาวอกหนาวใจ หนาวกายจนตัวสั่นแบบนี้ได้ยังไงกัน....
ฮึก ฮึก เศร้า น้องฐาเศร้า อึดอัดชะมัดยาดเลย
ฮือ.... ไม่ได้คุยกันมาตั้งหลายวัน พอบทจะดีกันก็มาเป็นแบบนี้ซะอีกแล้ว ฮือ... มันซวยซ้ำซากน่าอนาถใจอะไรเยี่ยงนี้ รู้อย่างนี้เมื่อกี้ไม่น่าชิ่งหายไปอาบน้ำเลย สู้หันไปกอดหมับจับพี่โต้งมาดูดปากให้หายอยากซะยังดีกว่าอีก โฮ ... นี่พี่โต้งแกคงโง่คิดว่าหนูงอนล่ะสิ เลยทำเป็นหงอไม่ยอมเข้ามายุ่งด้วย คงกะจะปล่อยเวลาให้ผ่านไปจนหนูอารมณ์เย็นแล้วค่อยง้ออีกทีแน่ๆ
อยากจะบอกว่าไม่เย็นแล้วนะเนี่ย ร้อนอกร้อนใจมากด้วยเนี่ย!!
พี่ช่วยมาง้อหนูหน่อยสิ หนูไม่ได้โกรธอะไรซะหน่อย แง้ๆ อย่าคิดเองเออเองแบบนี้ได้ไหมยะพ่อคุณทูนหัว...
หากคุณรักฉัน ปักดวงใจปอง แต่คุณมัวนั่งมอง ฉันก็ขอติ
ใกล้เข้ามานิด ติดเข้ามาซิ ถ้าจะริรักสาว ต้องก้าวไว!
ลูกกระท้อนหนา ถ้าจะให้หวาน ค่อยๆ ทุบรับทาน หวานขึ้นมาได้
หากว่าชอบฉัน หมั่นมาเอาใจ จะไปไหน ลูกไก่ในกำมือ!
เขยิบ เขยิบ เขยิบ เขยิบ เข้ามาซิ
กระแซะ กระแซะ กระแซะ กระแซะ เข้ามาสิ
เขยิบ เขยิบ เขยิบ เขยิบ เข้ามาซิ
กระแซะ กระแซะ กระแซะ กระแซะ เข้ามาสิ
(กระแซะเข้ามาสิ : พุ่มพวง ดวงจันทร์)
http://www.youtube.com/watch?v=Eoye9JiFd8A
(ใครเกิดไม่ทันกดฟังได้เลยจ้า & ขอบอกว่าเอกกี้น่ารักมากก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ : จากคนเขียนจ้า)
เอ่อ... ก็ลืมไปว่าพี่โต้งแกเพิ่งหาย “ป่วย” อาจจะไม่ค่อยมีแรง ดังนั้นในฐานะภรรยาที่ดีก็ควรช่วยเหลือสามีนิดนึงอ่ะนะคะ คิดได้ดังนั้นน้องฐาก็เลยเป็นฝ่าย “กลิ้งหลุนหลุน” เป็นลูกขนุนไปชนพ่อไก่ เห็นแกนอนนิ่งสนิทไม่หือไม่อือก็เลยเผลอวาดแขนไปโอบเป็นการชี้นำเล็กน้อย อีพี่โต้งก็นิ่งอีก
ถ้าจะเงียบเป็นดูดสากขนาดนี้ ไม่มีโก่งคอขันแต่อย่างใด สงสัยจะหลับจริงไม่ใช้แสตนอินแล้วมั้งเนี่ย
เฮ้อ..... งั้นน้องฐาก็ชวด ฉลู ขาล เถาะ มะโรง มะเส็ง อีกแล้วน่ะสิเนี่ย
ขัดใจ ขัดใจ!!!
หนูได้แต่ปลงอนิจจัง วัฏสังขารา เอาหัวทุยๆ ซบหลังพี่โต้งแล้วตัดใจนอนหลับจริงจังซะที เพลียจิตมามากแล้ววันนี้
มามะ นอนหลับกันเถอะท่านทั้งหลายผู้เป็นเพื่อนทุกข์......
อย่าได้ร้อนจิตร้อนใจ ห่วงใยเรื่องตับเรื่องไตกันเลยว่าน้องฐาจะอดอยากปากแห้งเป็นบัวแล้วน้ำ นก หนูมันอยู่ร่ำไป
ฮึก ฮึก ฮือๆ แง้........
.................................................
ยังไม่ทันหลับดี อุ้งมือที่แกล้งทำเป็นนอนดิ้นไปกระทบร่างของอีกคนที่นอนหลับอยู่แล้วเนียนวาดไปกอดไว้นั้นก็ถูกบีบไว้ ก่อนจะรู้สึกตัวว่าถูกดึงแขนให้เคลื่อนไปแตะที่ริมฝีปากของเขาเบาๆ
“นอนดิ้นเกินไปแล้วมั้ง ฮึ?” คำถามไม่ดังมากลอยขึ้นมา พร้อมกับพี่แกพลิกกายหันมาจ้องตากลมโตของหนูที่เปิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
“ไม่ได้หลับจริงๆ ด้วยสินะ... ถ้ายังโกรธอยู่ก็อย่าให้ท่ากันแบบนี้สิ....”
โห!! ฉลาดเนอะ รู้ด้วยว่าให้ท่า
“เล่นเอาไข่ดาวมาถูหลังกันแบบนี้เดี๋ยวเลขก็ออกกันพอดี”
ไข่ดาว??
ผลั่ว!!!
“พี่โต้ง!!” หนูแผดเสียงโวยวาย แถมเผลอฟาดไม้พายเข้าไปที่แขนพี่โต้งเต็มแรง
“โอ๊ย.... ใจเย็นสิ ล้อเล่นนิดเดียวเอง” พี่โต้งร้องห้ามจับมือหนูไม่ไห้ฟาดลงไปอีก
“ก็พี่อ่ะ.....” หนูมุ่ยหน้าอย่างไม่พอใจ แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะเบาๆ
เป็นบ้าอะไรเนี่ยมีความสุขที่ถูกตีหรือไงยะ อยู่ดีไม่ว่าดีชอบหาเรื่องให้โมโหทุกทีสิน่า....
“โอ๋.... ขอโทษๆ แกล้งหยอกเล่นเฉยๆ เห็นเราโมโหแล้วก็สนุกดี เป็นแบบนี้ยังดีกว่าทำนิ่งไม่พูดไม่จาตั้งเยอะ ทีแรกว่าเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยง้อ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว รีบๆ ดีกันเถอะเนอะ คิดถึงจะแย่แล้ว”
“คิดถึงอะไรยังไง? เจอกันทุกวัน” หนูแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เกิดเปลี่ยนใจงอนขึ้นมากะทันหัน ไม่ได้งอนเรื่องพี่ปอนด์ แต่งอนเรื่องไข่ดาวต่างหาก ชิ!!
“แต่พี่ไม่ได้กอดน้องฐามาครึ่งเดือนแล้วนะเนี่ย.... ไม่คิดถึงพี่เหรอคะ”
“......” ไม่บอกหรอกว่าคิดถึง ชิ!! งอน....
แต่ทว่า!! คนงอนหรือจะสู้คนหื่นได้ ดาวพระศุกร์รึตัวน้อยเท่านี้จะสู้แรงคุณภาคย์กระไรได้...
กระซิก..... กระซิก......
http://www.youtube.com/watch?v=22CL_cOquIc (ฟังเพลงแล้วจะรู้ว่ามันเข้ากันมากกกก)
..แน่ะแนะแนะแนะแนะแนะแนะแน้
ทำตีลูกเซ่อ ทำเปิ่นทำเป๋อ
ทำเป็นเผลอมาแตะ
เอื้อมมือยาวยาว ให้ยุ่มย่ามเยอะแยะ
น้องกลัวมือกาว เพราะขี้เกียจมาแกะ
ทำซึม กะทือ ไม่อือไม่แอะ
เผลอแผล็บทำเซ เอาเสน่ห์มาแตะ
เย้... ถอยห่าง ไปนิด อีกนิด นั่นแหละ (กรุณาอย่าผวนนะคะ ท่อนนี้!!)
ถ่างอีก สักนิด อีกนิด นั่นแหละ
ถอยห่าง ไปนิด อีกนิด นั่นแหละ
ถ่างอีก สักนิด อีกนิด นั่นแหละ
..แน่ะแนะแนะแนะแนะแนะแนะแน้
ทำตาหวานฉ่ำ
จ้องมองล่วงล้ำ คิดจะหม่ำเชียวแหละ
ทำมือทำไม้ บอกใบ้แบ๊ะแบ๊ะ
ชักชวนชมกรุง ตบยุงเปาะแปะ
ทีแรกก็ยังนอนห่างเราแหละ
เผลอแผลบหอมฟอดเอามือกอดลืมแกะ
เย้... ถอยห่าง ไปนิด อีกนิด นั่นแหละ
ถ่างอีก สักนิด อีกนิด นั่นแหละ
ถอยห่าง ไปนิด อีกนิด นั่นแหละ
ห่างอีก สักนิด อีกนิด นั่นแหละ
(ดัดแปลงจาก..... ห่างหน่อยถอยนิด : พุ่มพวงดวงจันทร์)
อั๊ยย่ะ.....เหนื่อย
น้องฐา “ถอย---ห่าง” จนเมื่อย..... ขอตัวไปนอนก่อนนะ
ส่วนข้อสงสัยที่ว่ามัวแต่ร้องเพลงกันทั้งคืนแล้วเข้าใจกันไหม? ดีกันหรือยัง? ก็คงต้องบอกได้แค่ว่า...
คนที่เขานั่งคุยกันน่ะ
มันไม่ “ลึกซึ้ง แนบแน่น” เท่าคนนอนคุยหรอกนะคะคุณ!!! ............................
ตอนนี้ไม่สั้นนะคะคุณ!! ขอบอก....
แก้ข่าว....
น้องฐายังไม่จบเร็วขนาดนั้นนะคะ โค้งสุดท้ายก็จริงแต่โค้งมันกว้างไกล โค้งใหญ่ได้เหมือนกัน
ส่วนโค้งที่ว่าจะหักศอกหรือเปล่า รอลุ้นกันนะคะ แต่มีภาวะสุ่มเสี่ยงพอสมควร... พล็อตที่วางไว้ เปลี่ยนไปมาประมาณ 38 ตลบได้แล้ว และอาจจะมีความเปลี่ยนแปลงได้อีกค่อนข้างน่าเป็นห่วง!
ส่วนโรจน์ ใกล้มาแล้วล่ะ เตรียมหาป้ายไฟ หรือไข่เน่ารอได้เลย (เอ๊ะ ยังไง)
ปล. ไม่ได้ดูเดอะสตาร์นะคะ เพราะรักแต่เต๋าคชาค่า แต่เสิร์ชหาเพลง กระแซะเข้ามาสิ แล้วเจอคลิปนี้พอดีเลยเอามาให้ดู แต่ดูแล้ว ชอบเอกกี้มากมายเลยค่า กรีดร้อง!!!
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1226801 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก