++++ [Special H ] ++++ BY ♣P’ TONG♣ 50%
[แต่งเพราะความหื่นส่วนบุคคล หากท่านใดไม่ชอบ สามารถข้ามได้เลยจ้ะไม่ว่ากัน]
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องใช้ “มัน”
เพราะไม่ได้มีไว้เพราะอยากใช้เอง
มันเป็นแค่ของเหลือเท่านั้นแหละ....
ก็แค่บังเอิญนึกขึ้นได้เมื่อพยายามคิดหาวิธีแก้เผ็ดต่างๆ นาๆ แล้วนึกไม่ออก
น้องคงรู้อยู่แล้วว่าผมไม่ใช่คนประเภทที่พอไม่พอใจแล้วจะทำร้ายร่างกาย ตบ เตะอะไรพวกนั้น นั่นมันวิธีของอันธพาลเท่านั้นแหละ อย่างมากก็แค่ด่า หรือไม่ก็ลงโทษตามวิธีเก่าๆ เดิมๆ จัดหนักได้แค่บนเตียงเท่านั้นเอง
แต่เพราะไม่ได้ทำอะไรรุนแรงอย่างนั้นไง ถึงได้ดื้อด้านขนาดนี้
ไม่ว่าจะขู่ยังไงก็ทำเป็นเฉยได้หมด ถึงจะบังคับให้ทำในรถ หรือขู่จะถ่ายวิดีโอเก็บไว้
สนใจที่ไหน ชอบเสียด้วยซ้ำ เอากับเขาสิ!! ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีนิสัยใจกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ ขนาดผมเป็นผู้ชายแท้ๆ ผมยังอายเลย แล้วนี่อะไร? ปากบอกว่าอยากเป็นผู้หญิงแท้ๆ ยางอายสักนิดยังไม่มีเลย
คนที่ดื้อมากขนาดนี้ ถ้าจะทำให้สำนึกหลาบจำ มันต้องไม่ทำให้เจ็บ แต่ต้องแสบต่างหาก ถึงจะดี
อวดเก่งดีนัก ต้องแกล้งเสียให้เข็ด!!
“ถ้าคิดว่าตัวเองมีฝีมือมากพอ ก็ลองยั่วยวนดูเองสิ ถ้าเร้าใจมากจนทนไม่ไหว อาจจะช่วยก็ได้!!” ผมแกล้งบอกออกไปอย่างนั้นเอง เพราะคิดอยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องช่วย เพราะอารมณ์ก็ยังคั่งๆ ค้างๆมาตั้งแต่ที่เห็นน้องกลิ้งๆ อยู่บนเวที อยากจะสำเร็จโทษสักทีสองทีอยู่เหมือนกัน เพียงแค่ต้องรอให้ผลไม้สุกงอมเต็มที่เท่านั้นแหละ ไม่อย่างนั้นจะไม่อร่อย...
ถึงจะบอกว่าเป็นยาแต่มันก็เป็นชนิดที่เบามาก ใช้ได้กับทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แล้วก็ไม่มีอันตรายด้วย ผลของมันก็แค่ช่วยเพิ่มอารมณ์ทางเพศของคู่รักให้เร่าร้อนขึ้นนิดหน่อยเท่านั้นแหละ ไม่ได้มีไว้มอมสาวโดยเฉพาะ ถ้าเอาไปใช้กับคนที่ไม่รู้จักก็แทบไม่ได้ช่วยอะไรเลยด้วยซ้ำเพราะก็ยังยับยั้งชั่งใจได้ ไม่ได้ร้ายแรงขนาดเอาได้ไม่เลือกหน้าอย่างแมลงวันเสปนเสียเมื่อไร (อันนี้อ่านมาจากเว็บอีกทีไม่เคยใช้เอง) สรุปว่าไม่ต่างจากเมาหล้าแรงๆ เท่าไรนักหรอก เพียงแต่ว่าน้องฐาน่ะเตรียมใจไว้อยู่แล้วว่าพอกลับมาก็ต้องมีเซ็กส์ แต่ก็ยังไม่ได้มีทันทีก็ทำให้อารมณ์ค้างอยู่แล้ว พอยาเริ่มออกฤทธ์จนมีอาการครั่นเนื้อครั่นตัว ใจเต้นแรง แล้วบอกว่าโดนยา มันก็เหมือนเป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่งที่น้องต้องคิดว่ามันจะต้องมีความต้องการเยอะๆ หรือถ้าไม่เอาน้ำออกแล้วมันจะทรมานแทบตายอย่างในนิยาย ก็จะเป็นไปตามแผนที่น้องก็ต้องยอมทำตามที่สั่งทุกอย่างอยู่แล้ว ซึ่งก็คิดว่ามันเวอร์ไป ถึงมีจริงก็ไม่กล้าใช้หรอก เดี๋ยวน้องหัวใจวายตายไปขึ้นมาจะทำยังไง
ทันทีที่ได้รับคำอธิบายนั่นแล้วน้องก็นิ่ง รับรู้ถึงชะตากรรมของตัวเอง แววตาตัดพ้อ ต่อว่า ด่าทอ สาดเทมาอีกครั้ง หากแต่ผมไม่มีคำตอบ น้องเองก็ดูเริ่มลังเล
“แล้วจะให้ทำยังไง หนูทำไม่เป็นหรอก” พยายามจะเบะหน้าเศร้า ทำอะไรไม่ถูก ทำเหมือนว่าตัวเองเนี่ยไร้เดียงสาเสียเหลือเกิน
โธ่!! แม่คุณทูนหัว.... ถ้ายั่วไม่เป็น แล้วบนเวทีนั่นคืออะไร?
“ตามใจสิ!! จะเต้นมาบงมาบอยหรือจะกลิ้งไปกลิ้งมาก็เชิญเถอะ” ผมตะคอกกลับไปอย่างหงุดหงิด ทีกับคนอื่นนี่สุดฝีมือเลยเชียว ทีกับผัวตัวเองนี่ หนูไม่รู้ หนูทำไม่เป็น
น้องฐามองหน้าผมด้วยใบหน้าเหมือนคนกำลังจะร้องไห้และกำลังมึนงง ผมปั้นหน้านิ่งจ้องตอบกลับใปอย่างไร้ความรู้สึก
ในใจก็นึกอยากรู้เหมือนกันว่า ยัยลูกหมานั้นเวลา “ยั่วยวน” มันออกมาเซ็กซี่เหมือนนางแมวหรือเปล่า?
และแล้ว สิ่งที่สุดที่รักของผมตัดสินใจทำก็คือ กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงเร็วๆ อย่างกับถูกทำโทษในค่ายทหาร
เฮ้ย!! นี่ประชดรึเปล่าวะ!! แบบนี้น่ะเหรอที่เรียกว่ายั่วยวน เขาเรียกว่ายั่วโมโหน่าจะถูกกว่า
สิ่งที่ผมต้องการจะดูตอนนี้คืออะไรที่เรียกว่า เซ็กซี่โว้ย ไม่ใช่ อะไรปัญญาอ่อนชวนขำ
ผมเอามือตบหน้าผากอย่างเหนื่อยอกเหนื่อยใจ ถ้ากดถ่ายวิดีโอลงไปจริงๆ แล้วเอามาฉายซ้ำสงสัยนั่งขำท้องแข็ง อ่านะ ก็เป็นตามนั้นล่ะ ผมก็แค่แกล้งทำเป็นเซ็ทฉากขึ้นมาขู่ไปอย่างนั้นเอง เพื่อจะให้แม่คุณได้คิดอะไรบ้าง แต่น้องน่ะไม่รู้สึกอะไรหรอกคงรู้อย่าแล้วว่าผมแค่ขู่ ถึงจะถ่ายเก็บไว้ก็คงไม่ได้เอาไปให้ใครเห็นอยู่ดี หรือว่าไม่แคร์ถ้าใครจะเห็นเรื่องน่าอายแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่ข้อหลังอาจจะเป็นไปได้ ยิ่งชอบโชว์อยู่ด้วยนี่!
“พี่คะ... แค่นี้พอรึยัง หนูกลิ้งจนเวียนหัวแล้ว” หลังจากกลิ้งไปมาสองสามตลบตามคำสั่ง แม่คุณก็ชันกายขึ้นมานั่งหอบพลางถามด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสาร
ฝันไปเถอะ ถึงจะทำหน้าตาน่าสงสารก็ไม่ใจอ่อนง่ายๆ หรอก
“ไม่ได้เรื่องเลย ห่วยแตกมาก กลิ้งให้ตายก็ไม่แข็งขึ้นมาหรอก” ผมตอบกลับไปตามตรง ไม่รักษาน้ำใจเลยสักนิด ทำให้น้องน้อยผู้น่าสงสารปล่อยโฮ สะอื้นฮักขึ้นมาเฉยๆ
“พี่.... จะไม่ช่วยหนูจริงเหรอ?” คำถามดูอ่อนล้าและสิ้นหวัง พลางสะอื้น น้ำตาอาบแก้ม แต่ผมทำเป็นไม่ได้ยิน ในเมื่อยังไม่ได้เห็นในสิ่งที่อยากเห็นและไม่ได้ยินในสิ่งที่อยากฟัง....
คิดดูสิ.... ตั้งแต่คบกันมาก็ไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ไอ้ที่น้องจะลุกขึ้นมายั่วยวนเป็นชิ้นเป็นอันหรือกิจจะลักษณะแบบนี้ ถ้าจะมีอะไรที่เรียกว่ายั่วยวนก็แค่เวลาที่ทะเลาะกันแล้วชอบประชดตอบ หรือไม่ก็ช่วงที่เมามากๆ จนลืมตัวก็อาจจะมีลุกขึ้นมาทำอะไรเองบ้าง แต่ถ้าเวลาปกติที่ผมไม่ได้เป็นฝ่ายชวน น้องไม่เคยทำตัวเซ็กซี่ให้ได้เห็น ไม่เคยทำอะไรที่เรียกว่าเล้าโลมลวนลาม หรือเริ่มต้นบทรักก่อน (มากสุดก็แค่กอดแล้วเอาหัวมาซุกแบบอ้อนๆ แค่นั้นแหละ) แล้วอยู่ดีๆ น้องเกิดซ่าขึ้นไปเต้นเอ็กส์บนเวทีแบบนั้นเป็นใครก็ต้องโมโหด้วยกันทั้งนั้น พอจะให้ทำให้เราดูมั่งแบบสองต่อสอง ดันบอกว่าทำไม่เป็นเฉยเลย มันใช้ได้ที่ไหน
เพราะฉะนั้นถ้าไม่ได้เห็นฉากเด็ดๆ เร้าใจจริงๆ อย่าหวังว่าจะเข้าไปช่วยเลย เพราะถึงจะรู้สึกอยากทำเหมือนกันแม้จะไม่ได้กินอะไรเข้าไป แต่สำหรับผมมันง่ายมาก ถึงไม่แตะต้องน้อง แต่แค่มองดูแล้วช่วยตัวเองไปพร้อมๆ กันมันก็จบ แต่อีกฝ่ายนึงล่ะไม่ง่ายแบบนั้นแน่ ก็น้องน่ะเหมือนคนอื่นเขาซะที่ไหน....
ตอนนี้ผมลากเก้าอี้หน้าคอมมานั่งมองน้องฐาซึ่งนั่งพับขาเหมือนคนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง มองดูน่าสงสารปนน่าหมั่นไส้ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้วที่โดนทำแบบนี้ แต่น้องดูจะไม่คิดอย่างนั้น ไม่รู้ว่าโกรธไม่เป็นหรือเพราะเก็บความรู้สึกเก่งกันแน่
ในที่สุดร่างนั้นก็ค่อยๆ เอนตัวลงนอนอีกครั้ง ผมมองมือทั้งสองที่เริ่มเปะป่ายไปตามผิวเนื้อของตัวเองอย่างร้อนรน คงไม่ใช่เพราะเกิดนึกขึ้นมาได้ว่าควรจะทำแบบนั้น แต่คงเป็นผลจากยามากกว่า มือบางค่อยๆ ไล้ไปตามผิวเนื้อนุ่มใต้เสื้อนอนแขนกุดบางๆ ตัวนั้นจนชายเสื้อถลกขึ้นจนเห็นหน้าท้องแบนราบหากแต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะบรรเทาความต้องการให้เบาบางลงได้อยู่ดี จึงได้แต่นอนกระสับกระส่ายโลมเล้าตัวเองไปเรื่อยเปื่อย และเริ่มจะลามลงไปข้างล่าง ก่อนจะเริ่มปลดอาภรณ์ตัวนอกออกในที่สุด...
ผมแอบลอบกลืนน้ำลายเมื่อเฝ้ามองอีกฝ่ายค่อยกระดกบั้นท้ายเกี่ยวขอบอันเดอร์แวร์ลงมา
กางเกงในตัวจิ๋วถูกถอดออกจากตัวลงไปกองที่ปลายเท้าข้างหนึ่ง แล้วหันไปนอนตะแคงข้าง นิ้วเรียวที่เล็บยาวๆ นั่นเคลือบสีชม
พูอ่อนๆ ลูบไล้ไปตามท่อนขาอ่อนเนียนสวยที่ผมหลงใหล ก่อนจะลากไปตามฝีตะเข็บเบื้องหลัง....
มันน่าตื่นเต้นตอนนี้แหละ บางครั้งอาจจะดูเหมือนจิตๆ ไปบ้างแต่ก็อยากเห็นอะไรที่ไม่เคยเห็นบ้างเหมือนกัน เพราะน้องไม่เคยเล่นกับร่างกายตัวเองหรอก มักจะปล่อยให้ผมนำแล้วแค่ตามเท่านั้นเอง ไม่รู้ว่าอายหรือเพราะผมไม่ค่อยปล่อยโอกาสให้น้องได้แสดงฝีมือกันแน่ เพราะผมชอบเป็นผู้นำมากกว่าผู้ตามมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ ผมก็ไม่ได้ใส่เรื่องนั้นเพราะทุกครั้งที่นอนด้วยกัน ผมมีความสุขเพราะรักและความเอ็นดูน้องมากกว่า คงเพราะอีกฝ่าย “พยายาม” และ “ตามใจ” ล่ะมั้ง
พอคบกันไปเรื่อยๆ มีอะไรกันบ่อยๆ บางทีก็แอบคิดเหมือนกันว่าเด็กคนนี้เป็นพวกเชี่ยวชาญ โชกโชนอย่างที่คิดหรือเปล่า เพราะบางเรื่องก็ก๋ากั่นบ้าบิ่นเหลือเกิน บางเรื่องก็ดูไร้เดียงสา และอ่อนหัด จนแม้แต่ตอนนี้ก็เริ่มเอะใจว่าที่บอกว่าทำไม่เป็น มันเพราะว่าทำไม่เป็นจริงๆ หรือเพราะไม่อยากทำกันแน่ แต่ช่างเถอะ ผมอาจจะคิดมากเกินไป ก็มีบ้างเหมือนกันแหละที่ผู้หญิงบางคนแกล้งทำเป็นคิขุ ใสๆ ไม่เคยเพื่อให้ดูน่าเอา... น้องอาจจะอยู่ในเคสนั้นก็ได้เนอะ.....
ส่วนตอนนี้ผมเริ่มทนไม่ไหวกับภาพตรงหน้า แค่มองเฉยๆ มันไม่เพียงพอ จึงพยายามถอดกางเกงออกแล้วพยายามปลอบเจ้าลูกชายที่กำล็งขึงนั้นอย่างอ่อนโยน
เนินเนื้อนุ่มถูกบีบเค้นหนักขึ้นเรื่อยๆ จนน่ากลัวจะแหลกเละ ระหว่างที่เนื้อตัวสั่นเทา ริมฝีปากสั่นระริกส่งเสียงครวญครางอยู่ตลอดเวลา อีกมือหนึ่งค่อยๆ สอดปลายนิ้วเรียวที่โชกชุ่มน้ำลายไปตามรอยบุ๋มของจุดสำคัญทางด้านหลัง ค่อยๆ ลึกขึ้นๆ ทุกที
จากที่เคยค่อยประคองน้องชายหล่อเลี้ยงอย่างเบามือ ผมก็ค่อยๆ เร่งความเร็วขึ้นอีกเรื่อยๆ
อา... อย่างนั้นล่ะน้องฐาของพี่...
ความทรมานของใครคนนั้นกลายเป็นความสุขซ่านของคนๆ นี้ไปเสียแล้ว ร่างกายมันรุ่มร้อนจนเหงื่อกาฬไหลพลั่ก แม้จะไม่ได้ตั้งใจให้ไปถึงจุดนั้น แต่ก็กลับผิดคาด ของเหลวบางอย่างโชกชุ่มมือโดยไม่ทันตั้งตัว
อ้าว... เสร็จซะงั้น
ผมหอบนิดๆ เงยหน้าขึ้นมองน้องที่ดูเหมือนว่าสวรรค์นั้นอยู่ไกลเกินเอื้อม แม้ว่าจะมียาช่วยแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้หลั่งเร็วขึ้นมาเลย ในเมื่อน้องไม่คิดจะจับต้องข้างหน้าเลยสักนิด แล้วมันจะถึงง่ายๆ ไหม?
ถ้าหากตอนนี้น้องเอ่ยคำหนึ่งคำขึ้นมาคงไม่ต้องทำอะไรเองแบบนี้หรอก ผมจะเข้าไปกอดปลอบแล้วแกล้งทำเป็นลืมเรื่องทุกอย่างในวันนี้เสียก็ได้ แต่ตั้งแต่เจอกันจนถึงวินาทีนี้ก็ยังไม่ได้ฟังเลยสักคำเดียว
คำว่า “ขอโทษ” แต่สงสัยจะยาก....ในเมื่อคนที่อยู่บนเตียงก็คงเริ่มลืมไปแล้วว่าในห้องนี้ไม่ได้มีแค่ตัวเองคนเดียว หรือไม่ก็อาจจะเคืองที่ผมทำเป็นเล่นตัวก็เลยจองหองไม่พยายามร้องขอให้ผมช่วยเหลืออีก
หึ!! ก็ดี ต้องการอย่างนั้นก็ตามใจ...
งั้นผมก็จะออกจากห้อง ปล่อยให้อยู่คนเดียวไปเลยแล้วกัน
ดูซิว่าสุดท้ายแล้วจะตะเกียกตะกายออกไปตามหรือเปล่า.....
..................................
เฮ้ย พี่โต้ง....พี่จะเลวร้ายเกินไปไหม [แต่พี่ยังไม่เลวเท่าคนแต่งนะ คนนี้ชั่วมาก ]
(บอกตามตรงว่าหลายวันนี้ไม่ได้จะดองนะ แต่งทุกวันแหละแต่มันเขียนไม่ออกจริงจัง.... หวังว่าจะจะต่อให้จบตอนภายในวันนี้ ตอนนี้เอาไปแค่นี้ก่อน ร่วมใจชวนกันค้างไปกับน้องฐา โบกคนแต่ง ฮา.....)
ป.ล. หนูนิจ๋า ตรงนี้จ้ะ "...แต่ศาลท่านจะยอมให้ อุธร ฎีกาบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ได้..."
( "อุทธรณ์" นะจ๊ะ ศาลอุทธรณ์)
ขอบคุณค่ะพี่แก้ว แก้ให้แล้วนะคะ แก้คำผิดในเวิร์ดไม่ทำงานอีกแล้วอ่ะ แล้วก็รีบเลยยังไม่ทันได้เปิดพจนานุกรม เจอคำไหนก็เตือนอีกได้นะคะ
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1226789 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก