หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190>

[sirikanda28]

สุดท้ายก็ทนไม่ไหวนะ
พี่โต้ง

[Running]

แอบหมั่นไส้พี่โต้ง นึกว่าจะใจร้ายกะน้องฐาซะแล้ว
สุดท้ายก้อทนไม่ไหวอ่ะสิ 555
ก้อน่ะ น้องฐา ยั่วกันขนาดนั้น มันจะอดใจไหวเหร๊อ ^^

[$VAN$]

อ่านแล้วอยากกินบัวลอยไข่หวาน น้ำกะทิขาวข้นหวานมันส์ อิอิ
ฉากเรตนี่ นานๆอ่านทีก็ดีเนาะ
พี่โต้งดูเหมือนทำไปเก๊กไป แบบว่าอดใจไม่ไหวแต่ยังงอนอยู่
น้องฐาน่ารักเหมือนเคย
บวกๆจ้า^^

[Zitraphat]

อ๊ายยยยย!!! ต๊ายแล้วลูกสาวอีฉันกินไก่สด  ต๊ายยยยย!!!!!
[อ้าวเว่อร์ไปหรือ? ไม่รู้สิ ช่วงนี้ แต๋วแตกขึ้นทุกวัน อ๊างงงงค์  ]

[¡ииσcэиτ]

แซบ!!! ได้อีก~
 


(แอบอยากอ่านพี่โต้งในครึ่งหลังมั้ง)

[white choc~]

พี่โต้งทำกับน้องฐาขนาดนี้ น้องจะเข็ดมั๊ย??
เราว่าไม่!! จะกลายเป็นว่าน้องกลับชอบซะมากกว่า
เพราะมันเร่าร้อน มันสุขสม แอบมีหลั่งในแบบไม่ใส่ถุงอีก
น้องฐาจะท้องก็คราวนี้หล่ะ กร๊ากกกกกกก

[gupalz]

สุดยอดมากค่า

[capool]

เชอะ หมั่นไส้อิโต้งมัน ถ้ามันไม่ทำให้ก็ไปหาคนอื่นสิไม่เห็นต้องง้อเลย รับรองอิโต้งรีบเลยล่ะ

[่patsaporn]

   ฮ้อนแฮงมากค่ะ...สงสารน้องฐาตอนนอนดิ้นไปดิ้นมามาก คิดว่าพี่โต้งจะไม่ช่วยซะแล้ว
ไม่รู้ทนไม่ไหวหรืออยากช่วยน้องนะคนนั้นน่ะ แต่ก็จัดหนักตลอด เช้ามาห้ามงอนน้องฐานะ

ขอบคุณค่ะ

[flawless]

ซื้อหวยไม่ถูก 555+
ว่าแล้วสุดท้ายพี่โต้งต้องใจอ่อน
แอบเร่าร้อนนะคะน้องฐา ไหนหนู
บอกทำไม่เป็นไง อิๆ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ ^ ^

[Nus@nT@R@]

หุหุ นึกว่าพี่โต้งจะใจร้ายกะน้องฐาซะแล้ว

[zhai]

พี่ไก่โต้ง ก็น่ะ ลีลาซะนานเชียว
ทำเอาน้องฐาแทบ xxx ไม่ออกเลย

น้องฐาคนดี  เรื่องท้องน่ะ คงท้องแล้วละ
แต่จะคลอดเมื่อไร มันอีกเรื่องน่ะตัวเอง 

[KURATA]

อยากอ่านมุมพี่โต้งว่ามำไมถึงเข้ามาหาน้องฐา 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ชอบมุมมองพี่โต้งเล่าอ่ะ

แต่พี่แกชอบใจอ่อนอยู่เรื่อย แล้วอย่างนี้น้องฐาก็ชนะทุกทีสิน่ะ

[lovely1714]

จัดเต็มจ้า

[เพ่ขุน]

5555+++      

[nightsza]

ขอยืมคำพูดของเพื่อนมานะ แซ่บเวอร์ อิอิ

[MoMoRin]

สรุปแล้วหื่นทั้งคู่เถอะ ฮ่าๆๆๆๆ
ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันเลื้อออเกินนนน
 

[fastation]

สุดท้ายน้องฐาก็ยั่วไก่ขึ้น -.,-
รออ่านตอนต่อไปจ้า

[วายซ่า]

นึกว่าพี่โต้งจะใจแข็งได้ซะอีก อิ อิ

[mutyamania]

โถนังไก่  สุดท้ายแกก็ต้องกลับมากิน.....อดใจไม่ไหวล่ะสิ  ก็ฟินกันไปล่ะนะตอนนี้

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่ 64

   วันจันทร์หนูไม่ได้ไปเรียนตามคาด เพราะไม่สบาย ไข้ขึ้น แล้วก็ปวดท้อง พี่โต้งก็ดูเหมือนว่าจะยังไม่หายโกรธ หลังจากที่เอาข้าวต้มร้อนๆ ยาลดไข้ กับน้ำเปล่ามาให้ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ออกไปเรียนตามปกติ

   พี่โต้งยังไม่ยอมคืนโทรศัพท์มือถือ แต่หนูก็ยังดื้อด้านใช้โทรศัพท์ของห้องโทรไปหาหมอก เพราะอยากรู้ผลการแข่งขันใจจะขาด
   แต่แล้วก็ได้แต่นั่งเศร้า เพราะไม่ได้รางวัลหนึ่งในสามเลย 

   ที่ได้กลับเป็นรางวัลขวัญใจคนดูทั้งๆ ที่ก็ได้มาลัยแค่นิดเดียว...
   ที่ได้รางวัลนี้ก็เพราะพี่โต้งช่วยซื้อมาลัยไปหลายพัน แค่นั้นเอง...

   สุดท้ายแล้วหนูก็ไม่สามารถได้อะไรมาด้วยฝีมือตัวเอง ถ้าไม่มีผู้ชายคนนั้นก็ทำอะไรไม่เป็นเลย
   รางวัลที่ได้มาก็แค่สองพันบาท หารครึ่งแล้วก็เหลือแค่พันเดียวกับกิฟท์เซ็ทเล็กๆ น้อยๆ มูลค่ารวมกันยังไม่ได้ครึ่งกับค่าพวงมาลัยที่พี่โต้งซื้อด้วยซ้ำ

   ถ้าจะคว้าน้ำเหลวขนาดนี้ หนูจะลงทุนตั้งใจซ้อม ลงทุนโกหกพี่โต้ง แล้วก็หาเรื่องทะเลาะกันทำไมก็ไม่รู้
   บ้าสิ้นดีเลย.....

   แล้วก็ยังไม่รู้ว่าพี่โต้งจะทำปั้นปึ่งแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน...
   


   อีกวันหนูก็ไปเรียนตามปกติ โทรศัพท์กลับมาวางไว้บนโต๊ะกาแฟหน้าทีวีให้ดูเด่น พอเลิกเรียนหนูก็เลยพยายามจะง้อพี่โต้งโดยการไปเดินตลาด หาซื้อของมาทำกิน ถึงพี่โต้งจะห้ามก็เถอะ แต่ถ้าทำเสร็จแล้วพี่เขาคงไม่ใจร้ายมากพอที่จะไม่กินหรอกมั้ง จำได้ว่าเคยถามถึงแกงเทโพ หมูมะนาวหนูก็ไปขอให้แม่สอนให้แล้วล่ะ น่าจะพอออกงานได้บ้าง

   พอพี่โต้งกลับมาหนูก็จัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว แล้วก็เป็นตามคาด ถึงจะทำเป็นเมินๆ ไม่พูดไม่จาอย่างเก่า แต่เราก็ยังกินข้าวด้วยกันเงียบๆ หวังว่าพี่เขาจะหายโกรธในเร็ววันนี้นะ...


   ผ่านไปอีกสามวันพี่โต้งกลับบ้านช้า หนูเปิดคอมเล่นแก้เซ็งแล้วก็นึกถึงความคิดหนึ่งขึ้นมาได้ ไหนๆ เงินก็น้อยไม่พอซื้อนมแล้วเปลี่ยนใจหาซื้อ dildo สักอันดีกว่า เผื่อพี่แกเกิดนึกพิเรนเล่นไม้เดิมจะได้มีตัวเลือกอื่นบ้าง

   ยังไม่ทันจะเลือกหาของดีราคาถูกเลยสักอันพี่แกดันมาเห็นเข้าซะก่อน ทีนี้เลยเรื่องยาวเลย จากที่โกรธอยู่แล้วมันก็ยิ่งหนักขึ้นอีก

   “นี่น้องฐาจะซื้อของพวกนี้มาทำไม มันเงี่ยนมากขนาดนั้นเลยเหรอ? แค่พี่คนเดียวนี่ไม่พอใช่ไหม?” อร๊าย แรงอ่ะ พูดมาได้ว่าไม่พอ อย่าว่าแต่จะอึ๊บกัน ใครกันล่ะที่เป็นใบ้มาหลายวันแล้วน่ะ

   “ไม่ใช่ซะหน่อย หนูก็แค่เตรียมพร้อมเผื่อว่าพี่โต้งจะเล่นอะไรแผลงๆ แบบนั้นอีกต่างหากล่ะ”

   “แล้วน้องฐาคิดว่าอยู่ดีๆ พี่จะลุกขึ้นมาทำอะไรแบบนั้นไหม  ถ้าน้องฐาไม่ทำอะไรให้พี่โมโห อ้อ! หรือครั้งเดียวไม่เข็ด อยากโดนอีกเลยต้องหาตัวช่วยเอาไว้ จะได้ไม่ต้องง้อพี่ใช่ไหม”

   “หนูรู้ว่าหนูผิด แต่พี่ทำขนาดนั้นมันไม่แรงไปหน่อยเหรอ? มันก็แค่การแสดงหนูไม่ได้นอกใจไปกอดจูบกับคนอื่นซะหน่อย” หนูเถียงกลับไปอย่างเหลืออด ถึงหนูจะผิดก็เถอะ แต่พี่ก็ลงโทษหนูแล้ว จะให้หนูทำยังไงอีกถึงจะพอใจ    

   “หยุดเถียงคำไม่ตกฟากซักทีได้ไหม พี่ไม่สนว่ามันจะเป็นการแสดงหรืออะไร พี่รู้แต่พี่ไม่ชอบและพี่ก็เตือนแล้วด้วย แต่เราก็ไม่ฟัง พี่ไม่เข้าใจ ทำไมจะต้องขัดคำสั่งพี่ทุกที รู้ทั้งรู้ว่าไม่ชอบ รู้ทั้งรู้ว่าต้องโกรธ แล้วทำไมล่ะยังทำอีก หือน้องฐา” พี่โต้งถามพลางจับไหล่หนูเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน...

   ขอบตามันร้อนผ่าวขณะที่มองหน้าคนที่ตัวรัก

   “พี่ไม่ชอบ พี่ไม่ชอบ แล้วหนูล่ะ สิ่งที่หนูชอบคืออะไร ความสุขของหนูอยู่ที่ไหน”

   “ทำไมล่ะ? พี่ทำให้น้องฐาไม่มีความสุขเหรอ?”

   “เปล่า... หนูมีความสุขที่อยู่กับพี่ แต่หนูก็อยากทำอะไรที่หนูอยากทำ อยากมีสิทธิ์ตัดสินใจอะไรบ้าง ไม่ใช่เอาแต่รับฟังแล้วก็ทำตามอย่างเดียว” หนูไม่ใช่อีเย็นนะที่จะต้องเชื่อฟังท่านเจ้าคุณ มิฉะนั้นจะต้องถูกเฆี่ยนน่ะ...

   “อืม.... งั้นอยากทำอะไรก็ทำเลย อยากได้มากก็ซื้อมาเก็บไว้เลย แล้วก็อยู่กับของปลอมไปตลอดชีวิตเลยนะ!!”
   อะไรอ่ะ โกรธอีกแล้วสินะ....

    ฮึก ฮึก ทำไมน้องฐามันซวยอย่างนี้ กะอีแค่ของปลอมอันเดียวทำยังกับหนูมีชู้ อะไรของพี่เนี่ย?

    บอกว่าอยากได้ก็ซื้อมา แต่ถ้าลองได้พูดแบบนี้ล่ะก็ มันก็แปลได้แค่ว่าถ้าซื้อมาจริงๆ พี่เขาคงไม่ยุ่งกะหนูอีกตลอดชีวิตใช่ป่ะล่ะ?
   พูดขนาดนั้นแล้วใครมันจะไปกล้าเสี่ยง ถ้าลองประชดซื้อมาจริงๆ เดี๋ยวก็ผีเข้าขึ้นมาอีก ไม่เอาดีกว่า


   สองวันแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน พี่โต้งกลับไปเงียบสงบ ไม่ดุ ไม่ด่าอีก แต่กลับรู้สึกแย่กว่านั้นเพราะรู้สึกเหมือนไร้ตัวตน ถึงจะนั่งกินข้าวด้วยกันคนละฝั่งโต๊ะ ถึงจะอยู่ห้องเดียวกันและนอนเตียงเดียวกัน ก็ไม่ต่างจากอยู่คนเดียว...

    บรรยากาศมันเศร้าโศก เงียบเหงาอย่างกับป่าช้าวัดดอน ฮึก ฮึก...

   ถ้าพี่เขาจะเฉยชาขนาดนั้น ก็คงไม่สนใจแล้วว่าหนูจะทำอะไรอีก

   เป็นโอกาสดีที่จะทำอะไรที่ตัวเองอยากทำซะที

   หนูควรจะดีใจ แต่กลับไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลยสักนิด

   เพราะทรมานกับความเงียบและสงครามประสาทที่กดดัน ทำให้หนูตัดสินใจออกไปหางานพิเศษทำจนได้ หนูทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟค่ะที่ร้านหมูกระทะที่เคยไปกินนั่นแหละ ตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงสี่ทุ่มกว่า ถึงจะลำบากบ้างแต่ก็ดีตรงที่ร้านเปิดตอนเย็น ก็เลยไม่มีปัญหากับการเรียน วันที่เลิกหนึ่งทุ่มก็ขอเป็นวันหยุด

   พี่โต้งไม่พูด ไม่บ่นเลยที่หนูกลับบ้านดึก หนูไม่รู้ว่าพี่เขารู้หรือเปล่าว่าหนูไปไหน แกไม่ได้สนใจอะไรแล้ว หรืออยากจะเล่นสงครามประสาทต่อไปอีกกันแน่...

   
   ถึงจะเรียนอยู่คณะศิลปกรรม แต่ช่วงงปีหนึ่ง ก็มักจะต้องเข้าคณะมนุษยศาสตร์บ่อยๆ อยู่ดีเพราะต้องเรียนพวกวิชาพื้นฐาน พวกวิชาภาษาอังกฤษ สังคม ภาษาไทยอยู่ หลังจากเรียนวิชาสุดท้ายแล้ว หนูก็แยกย้ายจากเพื่อนๆ มาที่รถตัวเอง

   “โดนทิ้งแล้วเหรอ?” หนูเลิกคิ้วกับคำถามที่ล่องลอยมาหา หันไปมองทั้งๆ ที่ตัวเองยังนั่งอยู่บนเวฟของตัวเอง
   ดวงตานิ่งๆ ภายใต้กรอบแว่นนั่นคุ้นเคยเสียจนได้แต่อึ้ง เราไม่ได้คุยกันนานมากแล้ว

   “ทำไมถามอย่างนั้นล่ะเดย์”

   “ก็ไม่รู้สิ เห็นเมื่อก่อนพี่เค้าไปรับไปส่งทุกวัน ถ้าต้องมาขับรถเองแบบนี้ ถ้าไม่เลิกกัน ก็คงจะโดนเบื่อ” 

   “ไม่ใช่ทั้งสองอย่างนั่นแหละ เพียงแต่เราก็แค่ไปไหนมาไหนเองได้ ไม่อยากเป็นภาระของแฟนเท่านั้นเอง” หนูตอบเลี่ยงๆ เพราะปกติถ้าวันไหนเรียนพร้อมกัน เลิกใกล้เคียงก็จะมาด้วยกันอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เพราะพี่โต้งโกรธอยู่ หนูก็เลยไม่อยากไปกลับด้วยกันเพราะเบื่อบรรยากาศมาคุๆ เท่านั้นเอง

   “งั้นเหรอ? ฟังดูดีนะ นึกว่าจะชอบนั่งรถเก๋งตลอดซะอีก บางทีเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดีเหมือนกันเนอะ ไปไหนคนเดียวบ้าง เผื่อจะหาเหยื่อคนใหม่ได้ง่ายๆ ใช่ไหมล่ะ?”

   ตอนที่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ก็คิดหรอกนะว่าเดย์เป็นคนดี แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีนิสัยเจ้าคิดเจ้าแค้นแล้วก็กัดเจ็บได้เท่านี้ ช่างเหน็บแนมไม่ต่างกับอีพี่โต้งเลยจริงๆ  คิดแล้วก็รู้สึกแย่ยังไงก็ไม่รู้ที่หนูเป็นต้นเหตุให้เขามองโลกในแง่ร้ายแบบนี้หรือเปล่า?

   “เรื่องของเราน่ะช่างมันเถอะ ว่าแต่เดย์เถอะ เป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า ยังอยู่หอในอยู่ไหม?” หนูต้องตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง ถึงจะดูรุนแรงก็เถอะ แต่ก็ดีใจที่อีกฝ่ายเป็นฝ่ายเข้ามาทักก่อนอยู่ดี ถ้าหนูเป็นฝ่ายเห็นเดย์ล่ะก็ คงไม่กล้าทักก่อนหรอก 

   “ก็ยังอยู่ แต่ตอนนี้เรามีแฟนแล้วนะ แน่นอนว่าเป็นผู้หญิงล่ะ”

   ไม่ได้ถามซะหน่อยว่าเพศไหน จะบอกทำไมเนี่ย

   “ก็ดีแล้วล่ะ จะได้ไม่ฟุ้งซ่าน”

   “อือ... ก็ว่างั้นล่ะ ถึงแฟนเราจะไม่สวยมากนะ แต่ก็น่ารักแล้วก็นิสัยดี ที่สำคัญ.....ไม่เห็นแก่เงินด้วย”

   อร๊าย แรงนะยะ......
   



   ชีวิตมันมืดมน.... นอกจากทะเลาะกับพี่โต้งแล้ว ยังโดนเพื่อนด่ากระทบเข้าอีก เมื่อไรหนอน้องฐาจะผ่านเคราะห์กรรมไปได้สักที
   เฮ้อ.....

   หนูถอนใจยาวแล้วไปทำงานต่อ

   “กี่ที่คะพี่?” หนูเอ่ยถามลูกค้าหน้าใหม่ที่เพิ่งเข้าร้านมา

   “แล้วน้องเห็นว่าพี่มากี่คนล่ะ?” คำตอบยอกย้อนกวนบาทาสิ้นดี หนูได้แต่ยิ้มรับ พี่เค้าคงอารมณ์ดีเลยมุกเยอะไปหน่อย หนูเงยหน้าขึ้นกวาดตามอง

   “ค่ะ สี่คนนะคะ รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ”

   “เบียร์สด 1 แล้วก็.......” พี่เค้าสั่งเครื่องดื่มหนูก็จดใส่สมุดเล็กๆ นั่น

   “รอสักครู่นะคะ” หนูบอกแล้วหมุนตัวเดินออก

   “เดี๋ยวๆ น้อง ถามอะไรหน่อยสิ”

   “คะ อะไรเหรอคะ?”  หนูหันไปถาม ท่าทีกระตือรือร้นเป็นมิตร

   “น้องใช่ไหมที่ประกวดงานเวทีสีเขียวเดือนที่แล้วน่ะ”  หนูถึงกับอึ้งเลยที่อุตส่าห์จำได้ คนที่ไม่ได้รางวัลอะไรอย่างหนู ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนจำได้นะเนี่ย แทนที่จะดีใจก็แปลกใจมากกว่า

   “เอ่อ...ใช่ค่ะ ทำไมเหรอคะ?”

   “นั่นไง กูว่าแล้ว” พี่อีกคนเอ่ยขึ้นมาอย่างภูมิอกภูมิใจ “ก็คิดอยู่ว่าต้องกะเทย ถ้าเป็นผู้หญิงคงไม่กล้าขนาดโชว์จูบกลางเวทีแบบนั้นหรอก” 

   พูดซะเสียเลย เป็นกะเทยแล้วทำไมกันยะ?

   คำพูดนั้นทำให้หนูถึงกับหน้าร้อนผ่าว ก็เรื่องนั้นหนูไม่ได้เตี๊ยมมาซะหน่อย ไม่ได้เป็นโชว์อะไรด้วย มันเป็นแค่อุบัติเหตุเท่านั้นแหละ จนป่านนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าพี่เค้าทำแบบนั้นไปทำไม...

   “ถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวก่อนนะคะ” หนูรีบตัดบท ไม่อยากสนทนาต่อ

   “เดียวสิน้อง” ยังไม่จบอีกนะ จะเอาอะไรกับหนูนักหนาเนี่ย?

   “อะไรอีกคะ?” ถามอย่างสุภาพแม้ว่าน้ำเสียงจะไม่ปกติแล้วก็ตาม

   “ว่าแต่พี่อยากรู้มากเลยว่าน้องน่ะ...เฉาะหรือยัง?”

   หา!! ไม่เยอะไปหน่อยเหรอ? จะละลาบละล้วงขนาดนั้นเลย?

   “พี่จะอยากรู้ไปทำไมอ่ะคะ”

   “ก็..แบบว่าถ้าเฉาะแล้วก็จะชวนไปเที่ยวกันนอกรอบไง แบบรอร้านปิดอะไรแบบนี้”

   ขอโทษนะพี่ หนูยังไม่เฉาะ แต่ถึงจะเฉาะหรือเปล่ามันก็ไม่ใช่ธุระกงการของคุณพี่ทั้งหลายอยู่ดี... เพราะหนูมีผัวแล้ว....
   โกรธ แต่คนที่ทำงานบริการไม่สามารถจะด่าออกไปตรงๆ ได้ ได้แต่ต้องยิ้มรับแล้วทำน้ำเสียงสุภาพเข้าไว้ขณะที่ตอบกลับไปฉะฉาน

   “ก่อนจะมาถามหนู ลองถามตัวเองก่อนเถอะค่ะว่า รวยพอให้ผลาญหรือเปล่า เพราะถึงหนูจะเป็นกะเทย แต่ก็เลือกนะคะ ถ้าไม่มีหล่อ ไม่รวย ไม่มีคอนโดอยู่ ไม่มีรถเก๋งขับอย่าว่าแต่จูบเลยค่ะ ขาอ่อนก็เยอะไป” หนูยิ้มพร้อมรอยยิ้มลอยหน้าลอยตามั่นสุดฤทธิ์
   คุณพี่ในโต๊ะเงียบกริบกันไปตามๆ กัน คงคิดว่าอีนี่แม่งหยิ่ง หลงตัวเองน่าดูเลยมั้ง จะคิดยังไงก็ไม่สนอยู่ดี เพราะที่พูดมาทั้งหมดนั่นหาได้แล้วจริงๆ

   “น้องๆ สั่งเครื่องดื่มหน่อย” เสียงผู้ชายส่งเรียกอยู่ไม่ไกลนัก

   “ขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” หนูก้มหัวน้อยๆ ให้พี่ๆ หนึ่งครั้งพร้อมรอยยิ้มหวานหันหลังกลับไปรับออเดอร์จากโต๊ะข้างเคียงแล้วก็ได้แต่เบิกตากว้าง

   ก็ว่าอยู่นะว่าเสียงเรียกน่ะมันคุ้น แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเป็นพี่เอจริงๆ

   พี่เอไม่ได้มาคนเดียวด้วยสิ




   พี่เอ พี่ซา พี่เคลียร์ แล้วก็..... พี่โต้ง.......










   อร๊าย....... มากินหมูกระทะทำไมไม่ชวนกันบ้างยะ?


    ………………………………………………………..


    ตอนที่แล้ว ทีแรกก็ว่าจะให้พี่โต้งเล่าอ่ะแหละแต่ไม่ค่อยถนัด เลยเปลี่ยนใจให้น้องเล่าแทนไหนๆ เล่าแล้วก็เล่าไปนะคงไม่เล่าผ่านพี่โต้งแล้วล่ะ

    ส่วนที่ถามว่า ทำไมถึงเข้าไป ที่จริงก็ยังไม่หายโกรธและก็ไม่ชอบที่น้องหยิ่ง แต่ที่เข้ามาช่วยเพราะน้องดันเรียกชื่อตัวเอง เลยใจอ่อนไง ฮ่า ๆ (แอบอยากมีส่วนร่วม แต่ก็ยังเก๊กอยู่ดี น่าหมั่นไส้ว่ะ ฮ่าๆ)

[Pa'veaw]

 

โต้งก็อย่าโกรธฐานานสิ

[white choc~]

รู้สึกว่าช่วงนี้น้องจะโดนราหูอม+เวรซ้ำกรรมซัดนะ
แนะนำให้ไปทำบุญสะเดาะเคราะห์บ้างไรบ้างน่าจะดีนะ

[Nus@nT@R@]

เฮ่อ,,,เหนื่อยใจแทนน้องฐา ไหนจะทะเลาะกับแฟน แล้วก็ยังมาถูกเพื่อนแขวะอีก
เกิดเป็นน้องฐานี่ ชีวิตไม่ง่ายเลยเนอะ

[pahpai]

พี่โต้งโกรธนานไปนะ 

[ujen]

  ค้างมาก

 

[NewYearzz]

ดี โกรธกันบ่อยๆลูกดกดี 

รอตอนต่อไปครับ 

[bleach_pa]

สู้เขาน้องฐา ที่จริงน่าจะบอกความจริงพี่โต้งไป
ว่าจะเอาเงินไปทำอะไร จะได้ไม่ต้องทะเลาะกันแบบนี้ 
แล้วนี่มาได้ยินที่พูดอีก จะโดนอีกรอบไหมเนี้ย?

[love2y]

อ๊ายยยยยยยยยยย อารมณ์เสียกับอิพี่โต้ง เดินไปดีดติ่งหูขวาอิพี่โต้ง 99 ทีรัวๆๆ

แล้วก็วิ่งไปตบกะโหลดไอ้เดย์ 2 ที แล้วก็วิ่งหนีไปปปปปปปปปปปปป >_<


ว่าแต่...........คำพูดน้องฐาตอนท้ายน่ะ อิพี่โต้งมันต้องได้ยินแน่ๆเลย -"- งานงอกอีกแล้ว น้องฐาเอ้ยยยยยย