หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190>

[ormn]

:laugh:ให้มันรู้บ้างว่าใครเป็นนางเองก:-[ :-


รอออออออออออออจ้า [

[muiko]

แบบนี้ เดย์จะได้เลิกมาเหน็บฐาซะที

ก็พี่โต้ดีเเบบนี้นี่เนอะ 
น้องฐาก็ดื้อน้อยลงหน่อยก็ดีน้า

[MiSS-U]

น้องฐา  เธอเป็นแม่หญิงแสนดีที่สุดค่ะ 

ขอให้การเป็นคนดีของหนูส่งผลให้เคราะห์ร้ายในอนาคต

มันเบาบางลงนะคะ  เพราะเราอยากชิมแค่น้ำมาม่าอ่ะ 

บวกเป็ด

[lovely1714]

อยากให้พี่ดต้งฉีดยาหรอน้องฐา 555

[mutyamania]

เห็นน้องเป็นนางเอก แอ๊บ ทักษอร ขนาดนี้  เราก็ชักจะโกรธแล้วแหละ  ถ้าอีไก่โต้งมันยังไม่เลิกเข้าใจผิดในเรื่องไม่เป็นเรื่องเสียที  คือตอนนี้ชอบที่สองคนนี้เขาหวานกัน  ไม่อยากให้งอนกันอีกแล้วอ่ะ  จะมีมาม่าอะไรก็รออีโรจน์ออกทีเดียวเลยละกัน(กลัวไก่สู้ไม่ได้....ฟิตกล้ามเพิ่มนะตัวนะ) 

อยากให้พี่โต้งเลิกคิดเองเออเอง  ประชดประชันน้องมันเสียทีน่ะ  เพราะน้องฐาเป็นคนดีนะ  ถึงอิมเมจจะดูร้อนแรงก็เหอะ

[ka[ze]na]

555+++ นางเองจริงด้วยแหละ

[uknowvry]

555+ น้องฐาโคตรทะลึ่งอ่ะ

[KURATA]

ให้พี่โต้งฉีดน้องฐาอาจทรุด แต่คนอ่านมีความสุข ฮ่า ฮ่า ฮ่า

[nightsza]

ให้หมอฉีดอ่ะดีแล้ววว

[sirikanda28]

น้องฐาเนี่ยซวยจริง ๆ
ไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุอะไร
ให้ทะเลาะกับพี่โต้งอีก

[¡ииσcэиτ]

น้องฐากลัวเข็มเหรอ?
ทำไมเวลาพี่โต้งฉีดไม่เห็นกลัวเลย

[MoMoRin]

ประเด็นคือ...น้องฐากลัวเข็มสินะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

[max_ang]

ฐาน่ารัก

พี่โต้งจะได้รู้รึยังว่าน้องฐาไม่ได้เป็นอย่างที่พี่โต้งคิดอ๊าาาา

[na_near]

น้องฐากลัวเข็มฉีดยาคุณหมอ  แต่ไม่กลัวเข็มฉีดยาพี่โ้งใช่ไหมค่ะ อิๆ

[Tifa]

กลับมาเเล้วจ้า เดี๋ยวขอเวลาตามอ่านก่อนนะคะ

ยังติดตามเสมอเจ้า

[choijiin]

นางเอกซะจริงน้องฐา
ระวังเถ๊อะ(ทำเสียงสูง)
เดี๋ยวไอ้ความดีที่ทำไปวันนี้
มันจะย้อนกลับมาเร็วยังกับจรวด
แถมยังจะเผื่อแผ่ไปให้พี่โต้งด้วยนะ
เหอะๆๆ
 

[Zitraphat]

ฮัลโหล เทสๆๆๆ แวะมาตะโกนว่า

'คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!'

[yisren.]

ถ้าพี่โต้งฉีดยาน้องฐาคงจะไม่ได้หายไปอีกหลายคืน ฮิฮิ 

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่ 67  own friend

   ยาหมอเค้าดีจริงๆ พอกลับไปไข้ก็ลด กินยาอีกหน่อยก็หายดีภายในสองสามวัน ระหว่างนี้ก็เลยไม่ได้ขอให้พี่โต้งแกฉีดเข็มที่สองให้ เกรงว่าแทนที่จะหาย ไข้จะกลับแทนมากกว่า...

   ก่อนปีใหม่หนึ่งอาทิตย์ หนูก็ลากลับบ้าน เพราะกะว่าจะเคาท์ดาวปีใหม่กับพี่โต้ง แล้วหนูก็เลยได้เจอออย เพื่อนเก่าที่ยังไม่แก่ มันกลับมาบ้านก่อนวันหยุดยาวตั้งหลายวัน หนูกับมันพากันไปนั่งกินหมูจุ่มพลางเมาท์มอยตามประสาเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันน้านนาน....

    “โคตรคิดถึงแกเลยอ่ะ” ออยบอก รอยยิ้มดีอกดีใจเหมือนหนูตายจากไป แล้วอยู่ดีๆ ก็ฟื้นขึ้นมา...

   “เหมือนกัน คิดถึงเหมือนกัน คิดถึงปาล์มด้วย ส่วนอีโอ๋ ไม่คิดถึงมันล่ะ คุยกันในเฟสบ่อย แล้วก็เคยแวะมาหา แต่ตอนมาหานะ ก็ทำเรื่องเอาไว้ให้” หนูตั้งเตาพร้อมสรรพ
   
“อื้อ... ได้ยินแล้วล่ะ แต่สุดท้ายแกก็กลับมาคบกะให้ผู้ชายหูเบานั่นอีกอยู่ดีไม่ใช่เหรอ?”

   “แหม.... เรียกให้มันดีๆ ก็ได้ เค้าอายุมากกว่านะ” หนูเตือนเพื่อน

   “แล้วไงอ่ะ? อายุเป็นเพียงตัวเลข ถ้านิสัยเด็ก ... ก็ไม่อยากจะนับถือหรอก...” อีกฝ่ายเถียงอย่างไม่ใส่ใจ

   “มันไม่ใช่แบบที่แกคิดหรอก พี่เค้าก็แค่เข้าใจผิดแล้วก็ขี้หึงมากไปหน่อยเท่านั้นเอง แต่อย่างอื่นน่ะ เค้าดีนะ ดีมากจนคิดว่าชาตินี้คงหาแบบนี้ไม่ได้แล้ว” หนูยิ้ม รู้สึกภาคภูมิใจขึ้นมา

   “พูดแบบนี้ ฉันชักอยากเห็นหน้าแฟนใหม่แกซะแล้วสิ”

   “อยากเห็นเหรอ? ฉันมีรูปพี่เค้าในมือถือด้วยนะจะดูไหม? ที่จริงในเฟสก็อัพไว้เยอะแยะ”

   “ไม่ๆ หมายถึงอยากเจอตัวจริงสักครั้งต่างหาก สักเดือนหน้า ฉันแวะไปหาแกได้ไหม?”

   “ได้สิๆ เดี๋ยวพากินอาหารทะเล แต่ว่า... แกต้องมาวันฉันหยุดนะ พอดีฉันทำงานพิเศษด้วยตอนนี้กลัวจะไม่มีเวลาพาเที่ยว”

   “ทำทำไม? อย่าบอกว่าแกโดนไถตังค์”

   “บ้า... ไม่ใช่ๆ” หนูว่ารีบโบกมือเป็นระวิง  “ฉันก็ต้องเก็บตังค์มาอัพตัวบ้างสิ จะให้หล่อล่ำมาดแมนตลอดไปได้ยังไง มันต้องขาวใสอวบอึ๋มสิ ถึงจะถูก...”

   “ฉันว่าตอนนี้แกก็น่ารักดีแล้วนะ ถ้าไอ้โรจน์มันมาเห็น มันต้องเสียดายแน่ๆ”

   “...............”

   “................”

   หนูเงียบ... พร้อมๆ กับที่มันเงียบ ก็แค่สะดุดใจขึ้นมาเลยชะงักไปนิดหนึ่งไม่ได้มีอะไรมากแต่อีกฝ่ายก็หน้าเจื่อน

   “ขอโทษๆ แค่พลั้งปากน่ะ คิดซะว่าไม่ได้ยินละกัน” ออยรีบขอโทษละล่ำละลักจนหนูต้องเผลอยิ้ม

   “ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอโทษก็ได้ โรจน์มันไม่ใช่หลอดโวลเดอร์มอร์ซะหน่อย แค่ชื่อคงทำอะไรฉันไม่ได้หรอก และถึงมันเสียดายหรือรู้สึกอะไรกับฉันตอนนี้ ฉันก็ไม่ใส่ใจแล้วล่ะ เพราะทุกอย่างมันจบไปแล้ว ตอนนี้ฉันไม่ใช่หมาขี้เรื้อนที่ตกเป็นเบี้ยล่างหมาชั้นต่ำที่ลืมฉีดยากันบ้าอีกต่อไปแล้วนะ” หนูเชิดหน้าตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ

   “แล้วตอนนี้แกเป็นอะไร?”

   “เป็น...นั่นสินะ .... คงเป็นลูกค้ากิติมศักดิ์ประจำร้านตับล่ะมั้ง ฮ่าๆ” หนูตอบพางหัวเราะแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่เข้าใจมุกเลยสักนิดก็ตาม

   “อะไรนะ?” มันถามคิ้วชนกัน

   “เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก” หนูโบกมือให้ แต่ยังไม่หยุดยิ้มเมื่อนึกถึงความหมายแฝงขึ้นมา แต่เพราะสถานที่ไม่เป็นใจเท่าไรนัก อย่าอธิบายดีกว่า กลัวจะติดเรตเกิน ปล่อยให้มันงงไปแบบนั้นเถอะ

   “อือ... ช่างเถอะ แค่เห็นแกมีความสุขแบบนี้ฉันก็ดีใจแล้ว”

   “อย่าให้ฉันมีความสุขคนเดียวเลย ฉันกลัวเทวดาจะหมั่นไส้... แกเองก็ต้องมีความสุขให้ได้เหมือนกัน”

“บ้าเหรอ? ฉันก็ไม่ได้ทุกข์อะไรนี่...”

“จริงเหรอ? ตอนนี้นี้พี่ชลเค้ายังเอาอกเอาใจแกเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า? ”

“ก็นะ... ทำไมเหรอ? กลัวว่าถ้าฉันโดนทิ้งแล้วจะหันไปจีบแกจริงๆ เหรอ?”

อุ๊ย... นั่นสิ... เกือบลืมเรื่องนั้นไปเลย...

   จำไม่ได้ว่าเคยเล่าเรื่องของมันให้ฟังบ้างหรือเปล่า เพราะจะว่าไป ก็มีเรื่องเมาท์เยอะอยู่เหมือนกัน เกี่ยวกับยัยน้องออยที่กินโคตรเก่งแต่ก็ไม่เห็นจะอ้วน ถึงบางครั้งดูเหมือนไม่สนใจอะไร แต่ความเป็นจริงแล้วรู้เรื่องดีหลายอย่างบุคลิกนิ่งๆ เงียบๆ แบบนั้น แต่กลับคาดการณ์ไม่ได้เลยว่า คิดอะไร หรือจะทำอะไรบ้าง... จนบางครั้งหนูอดคิดไม่ได้เลยว่ารู้จักมันดีแล้วจริงหรือ...

   ครั้งหนึ่งหนูเคยชอบพี่ชล ชอบโดยไม่รู้มาก่อนว่า พี่ชลกับออยอยู่บ้านใกล้กันและเคยสนิทกันมาก แต่ตอนหลังก็มาผิดใจกันเรื่องอะไรก็ไม่รู้ หนูขอร้องให้ออยช่วยเป็นแม่สื่อ(?) ให้โดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่ชลเขาชอบออยอยู่แล้ว ระหว่างที่หนูตกกะไดพลอยโจรไปกับไอ้โรจน์ แต่ไอ้โรจน์ก็ยังมีคนอื่นได้โดยไม่คิดถึงจิตใจของหนูเลยสักนิด หนูรักพี่ชล หนูไม่เคยรักมันเลยสักนิดเดียว หนูพยายามหนี... ดื้อ ไม่ว่าจะถูกทำร้ายแค่ไหน ขอแค่หลุดพ้นจากมันไปได้ ขอให้ได้รักพี่ชลแค่นั้นเอง  แล้วสุดท้ายออยก็เข้ามาทำให้หนูตาสว่าง ออยที่เคยแสนดีรักเพื่อน ออกมาพูดความจริงว่าหนูเป็นแค่หุ่นเชิดที่พี่ชลใช้เป็นเครื่องมือ เขาไม่เคยรักหนู แต่ที่ทำดีด้วยก็เพราะอยากประชดออย หรือทำให้ออยหึงบ้างแค่นั้นเอง หนูไม่เชื่อ พยายามจะไม่เชื่อในสิ่งที่มันพูด ... มันก็เลยหักดิบโดยการให้พี่ชลพูดด้วยตัวเอง ถ้าเลือกมันแล้วมันจะยอมคบด้วย พี่ชลก็ตอบโดยไม่ลังเลว่า เขาชอบออย....

   หนูเสียใจ ที่ถูกเพื่อนทรยศ เพื่อนคนอื่นๆ ก็ไม่มีใครเข้าข้าง หนูปลีกตัวออกมาอยู่คนเดียว แบนเพื่อนทั้งกลุ่มด้วยการไม่คุยกับมัน โรจน์เป็นคนสุดท้ายที่อยู่กับหนูตอนที่หนูไม่เหลือใครเลยสักคนเดียว ไม่เคยคิดจะรักมันเลย แต่พอรักไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะหยุดรักได้ยังไง.....

   อุ๊ย....ตายจริง หนูไม่ได้จะเล่าเรื่องไอโรจน์สักหน่อย หนูจะเล่าเรื่องออยต่างหาก แหม เล่นเอาดราม่าเลย

   เอาเป็นว่าตอนหลัง ก็กลับมาดีกันกับเพื่อนๆได้ ออยมันก็คงไม่ได้อยากจะหักหลังหนูหรอก ที่มันเพิ่งมาบอกทีหลังก็เพราะมันไม่อยากทำให้หนูเสียใจ ประกอบกับว่าถ้ามันยังอมพะนำไม่ยอมพูดเรื่องพี่ชลให้ฟัง หนูก็คงดื้อต่อไป จนโดนไอ้โรจน์ซ้อมตายก่อนมั้งนะ หลังจากนั้นออยมันก็คบกับพี่ชลล่ะ แบบกลับบ้านด้วยกัน พี่ชลขี่รถคันเล็กๆ น่ารักดี แล้วก็ใจดีมากจนน่าอิจฉาเลยแหละ แต่พี่ชลไม่ค่อยโผล่มาให้เห็นเท่าไรเลยไม่รู้ว่าสวีทกันมากหรือเปล่า หนูก็ไม่ได้ใส่ใจแล้วเพราะตอนนั้นหนูเอาแต่ทุ่มเทดูแลไอ้โรจน์อยู่   

   สิ้นปีพี่ชลก็เรียนจบ หนูยังเอาดอกไม้ไปแสดงความยินดี ตอนนั้นพี่ชลยิ้มกว้างให้หนูแล้วถามว่า หนูหายโกรธแล้วเหรอ? หนูตอบว่า หนูไม่โกรธหรอก เพราะออยมันน่ารักดี นิสัยก็ดี ไม่ผิดที่จะมีคนรักมัน พี่ชลก็บอกหนูว่า..

   “พี่ขอโทษด้วยนะ ที่ดึงฐาเข้ามาเกี่ยวด้วย ถ้าไม่มีฐาล่ะก็ อย่าว่าแต่คบกันเลย พี่ยังไม่รู้เลยว่าออยจะยอมคุยกับพี่หรือเปล่า”

   “ทำไมล่ะคะ พี่ชลกับออยทะเลาะอะไรกันเหรอ?”

   “ออยได้เล่าให้ฟังหรือเปล่า?”

   หนูส่ายหน้า ออยไม่เคยเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟัง หนูคิดแต่ว่า ออยคงชอบพี่ชล แต่กลัวหนูจะเสียใจก็เลยไม่เคยบอก และไม่แสดงออกว่ารักพี่ชลประเจิดประเจ้อเท่านั้นเอง หนูพยายามบอกมันแล้วว่าหนูไม่ได้ชอบพี่ชลแล้ว มันก็ยังเหมือนเดิม เพิ่งมารู้ความจริงจากปากพี่ชลนี่แหละ

   “ความจริงแล้วออยไม่ได้รักพี่เลยนะ เค้าโกรธพี่ ไม่ยอมคุยด้วยมานานแล้ว สมัยก่อนเราเคยสนิทกัน พี่มีเพื่อนสนิทคนนึง เราชอบแข่งจีบหญิงกันน่ะ พี่พามันมารู้จักออย เพราะคุยกันว่าจะแข่งกันจีบพี่สาวข้างบ้านออย  ตอนนั้นพี่ชนะ แล้วมันนึกพิเรน คุยกันว่าจะแข่งจีบออยต่อ พี่พยายามปฏิเสธ ตอนนั้นเรื่องที่ชอบผู้ชายด้วยกันไม่ได้อยู่ในสมองเลยด้วยซ้ำ  พี่คิดว่ามันพูดเล่น แต่สุดท้ายมันก็จีบออยติด พี่อยากจะบอกแต่ก็ไม่กล้าบอก ได้แต่คิดว่าคีมันจะรักออยจริง แต่แล้วมันก็ทิ้งออย พอเรื่องทุกอย่างเปิดเผยว่าเป็นแค่เกม ออยมันเปลี่ยนไป ไม่ใช่คนร่าเริง ว่าง่าย เหมือนเดิม ออยมันโกรธพี่ แล้วก็ ไม่ยอมคุยดีๆ กับพี่อีกเลย ถึงตอนนั้นพี่ถึงได้รู้ว่า น้องชายคนสำคัญได้หายไปแล้ว” พี่ชลทอดเสียงเศร้า 

   “ฐารู้ไหม ว่าตอนที่ออยเอาคุกกี้ของฐามาให้อ่ะ พี่ดีใจมากแค่ไหน พอเราได้กลับมาคุยกันอีกครั้งหลังจากไม่ได้คุยกันเลยเป็นครึ่งปี พี่ก็รู้ว่าออยมันสำคัญกับพี่มาก พี่ไม่สนใจแล้วว่าออยจะเป็นผู้ชายหรืออะไร แต่พี่ไม่อยากให้เราต้องปั้นปึ่งใส่กันอีก ถึงจะรู้ว่าไม่ดีที่หลอกใช้ฐา แต่พี่ไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ ที่จะอยู่ใกล้ออยมากไปกว่านั้น แล้วที่สุดท้ายออยยอมมาคบกับพี่ก็ไม่ใช่เพราะว่าออยมันรักพี่เลย แต่แค่กลัวว่าถ้าออยไม่ตัดสินใจแบบนั้นพี่จะไม่ยอมหยุดยื่นมือเข้าไปป่วนฐา  ออยอ่ะ เค้ารักฐามากเลยนะ”
   
หนูถึงกับร้องไห้ ทั้งสงสารพี่ชล ทั้งสงสารออย เกลียดตัวเองที่คิดมาตลอดว่าถูกออยทรยศ กลายเป็นคนที่ทำให้เพื่อนต้องมาเสียสละตัวเองถึงขนาดนี้ หลังจากนั้นหนูก็บอกตัวเองมาตลอดว่าไม่ว่าเรื่องอะไรก็ต้องเก็บไว้ ห้ามบอกคนอื่น ต้องทำตัวเข้มแข็ง ห้ามอ่อนแอ หนูต้องไม่เป็นภาระให้เพื่อนต้องลำบากเพราะตัวเองอีกแล้ว   

   พี่ชลเอ็นท์ติดไปอยู่ม.ดังในกรุงเทพ แต่กลับบ้านเดือนละสามครั้งเพื่อมาหาออย โทรหาแทบทุกวัน ส่งข้อความมาเป็นร้อยฉบับตลอดหนึ่งปี แต่หนูไม่กล้าถามว่าออยรักพี่ชลบ้างหรือยัง ทั้งที่พี่ชลก็ทำอะไรให้มากถึงขนาดนี้

   จนถึงตอนที่หนูเลิกกับไอ้โรจน์แล้วมานั่งร้องไห้เสียใจ ออยมันก็มานอนด้วย

   มันกอดหนูที่ยังร้องไห้กระซิกๆ ไม่ยอมหยุดไว้แน่น

   “ร้องเหอะ ร้องจนกว่าจะพอใจ แล้วพรุ่งนี้ แกต้องยิ้ม ต้องหัวเราะให้ได้นะ แกต้องเป็นฐาคนเดิมนะ”

   “มันทำได้ง่ายๆ เหรอออย ฉันมีมันคนเดียวนะ”

   “ไม่ได้ก็ต้องได้... ฉันไม่เถียงหรอกว่า อะไรที่เป็นครั้งแรก หรือคนแรก เราอาจจะไม่มีลืมมันไปชั่วชีวิต แต่โลกนี้ไม่ได้มีผู้ชายแค่คนเดียวซะหน่อย ถ้าแกไม่ได้เจ็บเลยสักครั้ง แกจะไม่รู้รสชาติของความสุข ถ้าแกยังคบกับคนเหี้ยๆ แบบนี้ต่อไป แกจะไม่ได้รู้หรอกว่า ผู้ชายดีๆ ก็มีในโลก”

   “ฉันอิจฉาแกจังเลยออย อีกนานแค่ไหนกว่าฉันจะได้เจอคนรักจริงอย่างพี่ชลบ้าง ฉันจะเหี่ยว หนังยานก่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้”

   “ไม่หรอกน่า ฉันรู้จักพี่ชลมาตั้งหลายปี แต่เค้าก็เห็นฉันเป็นแค่น้องชายธรรมดาเท่านั้นแหละ กว่าเค้าจะจีบฉัน เค้าก็รอจนฉันไปรักคนอื่น อกหักเสียใจไปแล้ว บางทีถ้าฉันไม่หันไปรักคนอื่นก่อน ไม่ได้อกหัก หรือไม่ได้ออกจากชีวิตเขาเลย ตอนนี้เราอาจจะยังเป็นพี่น้องกันเหมือนกันเดิมก็ได้ หรือแม้แต่ตอนนี้ ฉันก็ยังกลัวว่าท้ายที่สุดแล้ว เขาจะทำร้ายฉันได้อีกหรือเปล่า ฉันก็ไม่อยากพูดอะไรให้แกใจเสียหรอกนะ แต่ก็คิดมาตลอดเลยว่าไม่มีหรอกคนที่จะมารักกะเทยจริงๆ อ่ะ เวลารักใคร แกอย่าไปรักหมด เหลือเก็บไว้รักตัวเองบ้าง อย่างน้อย ถ้าไม่รักตัวเอง ถ้าจะทำอะไรโง่ๆ แกก็ต้องคิดถึงแม่แก น้องแก คิดถึงฉันบ้าง” หนูพยักหน้าหงึกหงัก ออยมันคงกลัวว่าหนูจะคิดสั้นเลยดักทางไว้แบบนั้น หนูอยากฆ่าตายเหมือนกัน แต่ก็ไม่กล้า กลัวถ้าตายแล้วจะไม่ได้หายใจ (ยังจะตลกออกอีกเหรอ?)

   “ฉันว่าแกก็น่ารักดี เอาไว้อีกสักปีสองปี ถ้าพี่ชลเค้าทิ้งฉัน แล้วแกยังหาแฟนไม่ได้ ฉันจะเป็นคนจีบแกเองนะ”

    หนูหัวเราะกับคำสัญญาของมัน หนูไม่รู้หรอกว่า มันพูดเล่นหรือพูดจริงแต่ก็ตอบรับเออออไป
 
พอมาเจอกันตอนนี้ ออยมันก็หล่อขึ้นนะ ถึงมันจะตัดผมสั้น แต่งตัวผู้ช้าย ผู้ชาย แต่เพราะไปเรียนถึงเชียงใหม่เลยขาววอกจนน่าอิจฉา ผิดกับหนูที่อยู่ใกล้ทะเล ขนาดเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้นุ่งสั้นแต่งตัวน้อยชิ้นอย่างเมื่อก่อนแล้วยังดำได้อีก

โชคดีที่ถึงตอนนี้พี่ชลยังหมั่นเพียรไปหาออยมันได้  ไม่งั้นเกิดมันนึกอยากจะจีบหนูขึ้นมาจริงๆ หนูคงทำใจลำบากแย่เลย   
จบเรื่องอดีตแล้วย้อนกลับมาที่ร้านหมูจุ่มที่เดิม...หนูลอยหน้าลอยตาเพื่อนสนิทไปว่า 

    “ถึงพี่ชลเค้าจะทิ้งแก แกก็จีบฉันไม่ได้หรอก เพราะฉันเจอคนดีๆ แล้ว” มาถึงตอนนี้นึกดีใจชะมัดที่เลิกกับโรจน์มาได้ ไม่งั้นคงไม่ได้เจอพี่โต้งหรอกจริงไหมคะ?

   “เหรอ? ดีกว่าพี่ชลรึเปล่า?”

   “อื้อ... ต้องดีกว่าสิ เพราะพี่โต้งเค้ารักฉัน ไม่ได้รักแกนี่”

   ใช่แล้วล่ะ รักคนที่เขารักเราดีกว่า.....

 และรักคนที่เขารักเราแล้วเราก็รักเขายิ่งดีกว่าเป็นเท่าตัวเลยเนอะ...
   
....................................
.................................................
   
   หายไปนานเลยนะเนี่ยคราวนี้ต้องขออภัยด้วย มีคนยังรอต่อไปคะ มายกมือหน่อย..... 

    ตอนนี้ นอกเรื่องไปเยอะ ไม่มีพี่โต้งเลยอ่ะ ไหนๆ ก็เขียนถึงออยแล้วก็ขยายความซะหน่อยเพราะมีหลายคนสงสัย ไม่รู้จะมีโอกาสเขียนแบบเต็มๆ หรือเปล่า ให้น้องฐาเล่าแบบคร่าวๆไปก่อนแล้วกัน

 ถ้ามีคนอ่านภาคมัธยมแล้วสงสัยว่าใครเป็นคนเปิดซิงออยก็ตอบว่าไม่ใช่พี่ชลนะคะ แต่เป็นเพื่อนพี่ชลอ่ะค่ะ ชื่อพี่คี

เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ 

 ๛ナーリバス๛/ นิ

[rubymoona]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย น้องฐา~~~~~~~~~


โอ๊ว ชอบประโยคจบของน้องฐาของตอนนี้จริงๆ มันถูกต้องใช่เลย รักคนที่เขารักเรา แล้วเราก็รักเขา ดีที่สุด!ดังนั้นรักพี่โต้งมากๆนะคะน้องฐา เพราะพี่โต้งก็รักน้องฐามากๆเหมือนกัน ฟิน~
และแล้วเราก็ถึงบางอ้อกับเรื่องราวในอดีตของน้องฐา อืม อย่างนี้นี่เอง เอาเป็นว่าดีแล้วที่ไม่ได้อ่าน ไม่อยากจะเชียร์โรจน์ เราเชียร์พี่โต้งคนเดียว เป็นที่หนึ่งในใจ! ดังนั้นอย่าให้โรจน์โผล่มาทำเสียเรื่องนะคะ!!!
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนเรื่องจะโย่งไปดราม่าเลย5555 ไม่หรอกเนอะ!
 

[NewYearzz]

แล้วออยก็รักคนๆนั้นด้วยสินะ 

เหมือนว่าโรจน์จะกลับมาแล้วเร็วๆนี้ยังไงอย่างงั้น


รอตอนต่อไปครับ

[ujen]

  ยังไม่หายคิดถึงน้องฐาเลย

[jimmyFG]

หายไปนานมาก

มาต่ออีกนะ 

[murasakisama]

จันทร์เจ้า ...เมื่อไหร่ *BLUE* จะหายไปสักที เห็นมันยังค้างอยู่อย่างนี้ ไม่คอ่ยสบายใจ..

เห็นแล้วก็หวั่นๆเหมือนกันค่ะ

[MiSS-U]

กรีดร้องด้วยความดีใจที่เห็นน้องฐาลงจอ 

คิดถึงพี่โต้งนะคะ  555  ไม่มีออกมาเลยตอนนี้

แอบสงสารน้องฐานิดนึงเรื่องอดีตกะโรจน์ 

บวกเป็ดและรอค่ะ

[gupalz]

น้องฐามาแล้ว รออ่าตอนหน้าค่า

[CarToonMiZa]

ใช่แล้วคะน้องฐารักคนที่เขารักเราดีกว่า

[่patsaporn]

จริงจ๊ะน้องฐา รักคนที่เค้ารักเราดีกว่า พ่อค้า่ขายตับนี่แหละเริ่ดสุด
ชอบที่ออยพูดนะที่เตือนสติกันไว้ว่าให้รักตัวเองรักครอบครัวมาก ๆ
รักใครไม่ต้องให้ทั้งหมด อันนี้จริงที่สุดเลย ไม่งั้นเราก็จะผิดหวังมาก
คิดถึงพี่โต้งค่า

ขอบคุณค่ะ

[flawless]

น้องฐานี่น่ารักนะคะ ดีค่ะพี่โต้งเป็นคนดี มั่นคงและซื่อตรง
ในความรักที่พี่โต้งมีให้แบบนี้แหละดีแล้ว
มาสั้นๆ แต่ก็ทำให้ยิ้มได้อีกค่ะ ^^

[Zitraphat]

ตะเอ๊งงงงงงง.....มีแบบฐาอีกคนไหม ? แบ่งมาให้ทางนี้บ้างดิ