หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190>

[MiSS-U]

ไม่อยากเดาไปเองเลยว่าพี่โต้งแอบมีลูกกับมิ้ง

แต่ตอนนี้พี่โต้งก็คงรักษาผู้ชายขี้หึงอย่างเหนียวแน่น

บวกเป็ด

[NewYearzz]

อิโรจน์กำลังจะมาหรอ?? 

[hongyia]

อยากอ่านต่ออีกง่ะ สนุก

[kitty]

  :a5:นี่เบาแล้วหรอออออออออออ

[$VAN$]

อย่างน้อยก็กลับมาคุยกันแล้วอ่ะนะ

[sirikanda28]

เอ่อพี่คะใครขอมาม่าอ่ะ
แค่นี้ยังไม่อืดอีกเหรอคะ

[TeuyHom]

พี่โต้ง ก็ยังเป็นพี่โต้งคนเดิมนะ คิดจะหึงเนี่ย ไม่ถามน้องฐาก่อนเลยนะ
โดนออยสั่งสอนเลยเป็นงัยหละ 5555

[EARTHYSS :)]

มันจะมีอะไรอีกอ่ะเดาไม่ถูก อย่าม่ามากละกันฐากว่าจะมีแฟนจริงๆจังๆ สงสาร!

[๛ナーリバス๛]

    ตอนที่ 75/2 นิสัยที่แท้จริง  (By P’โต้ง) part 2

    หลังจากดูหนังแล้วเราก็มาอยู่ที่ร้านสเวนเซ่นอย่างที่วางแพลนไว้จริงๆ ผมสั่งเค้กไอติมมาให้น้องฐา ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่ได้พูดคำนั้นออกไป แต่น้องก็คงรู้ว่า ผมจำได้ว่าวันนี้วันอะไร

   “ออย ยืมมือถือหน่อยสิ” น้องฐาบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงแสดงความตื่นเต้น

   “เอาทำอะไร” อีกฝ่ายถามแต่ก็ยอมยื่นให้แต่โดยดี

   “ถ่ายรูปไง” น้องตอบแล้วสไลด์หน้าจอมือถือหาโปรถ่ายรูป

   ถ่ายรูปเค้กไอติม.... เนี่ยนะ.....

   “อัพเฟสอีกอ่ะดิ แล้วมือถือแกไปไหน ทำไมไม่ยอมพก ฮึ” ออยถามด้วยน้ำเสียงเหมือนจะดุ ถึงการแต่งตัวจะผู้ชายยังไง แต่ฟังผู้ชายมาพูด “ฉัน”พูด “แก” ด้วยน้ำเสียงแบบนี้ มันประหลาดหูซะเหลือเกิน...

   “อ๋อ...ก็ ....แบบ” น้องหันมามองหน้าผมนิดนึงแล้วก็ก้มลงไปที่มือถือต่อ “แบตมันเสื่อมไง มันชอบร้องกวนใจก็เลยรำคาญไม่ได้เอามาด้วย” น้องว่า แก้ตัวซะไวเชียวนะ ทำไมไม่บอกไปล่ะว่าประปดประชันอยู่...

    “แบตไม่ดีก็ซื้อใหม่สิ โทรไป หัดรับสายบ้าง...ไรบ้างงงง”

    “อ่าๆ รู้แล้วๆ บ่นเป็นแม่แก่ไปได้” น้องฐาตอบแต่เหมือนไม่ค่อยสนใจนักเพราะกำลังพิมพ์อะไรในโทรศัพท์อยู่ยิกๆ

“ไม่ให้บ่นได้ไง คิดดูซิ โทรไปกี่สายไม่มีคนรับ พอรับก็บอกว่าแกไม่ได้ใช้เบอร์นี้แล้ว ไม่ต้องโทรมาอีก ทำเอาเหวอไปเลย แล้วไง ฉันต้องมะงุมมะงาหรามานั่งรอแกอยู่ที่คณะเป็นชั่วโมง ดีนะไม่คลาดกันซะก่อน ” อีกฝ่ายบ่นไปแล้วหันมาทำหน้ายักษ์ใส่ผมซะอย่างนั้น

อ๋อ.... อย่างนี้นี่เอง คงเพราะผมทำให้ลำบากเลยเกลียดขี้หน้าสินะ ถึงหาทางแกล้งอยู่นั่นแหละ

    “เอาน่า.... แกเลิกโมโหเถอะ พี่โต้งก็อุตส่าห์พามาเลี้ยงเป็นการไถ่โทษแล้วไง ฉันอัพรูปเรียบร้อยแล้ว เชิญรับประทานได้ตามอัธยาศัย” น้องฐารีบตัดบทพร้อมชวนไอ้ตัวเขมือบกินเค้กเป็นการปิดปากซึ่งอีกฝ่ายยังทำหน้ามุ่ยเล็กๆ แต่ก็หยุดพูดแล้วลงมือกินไอติมแต่โดยดี
   
“ฐา.... ไอติมเลอะแก้ม” ออยบอกเพื่อนที่นั่งตรงกันข้าม

   “เนี่ยนะ” น้องถาม พลางเอานิ้วลูบ แล้วมันไม่ยิ่งเลอะมือหรือไง โง่จริง

   “เอ๋า....แล้วไมไม่เอาทิชชู่เช็ดดีๆ” ออยว่าพลางหยิบทิชชู่ โน้มตัวมาหาแต่ผมไวกว่าชิงแตะข้างแก้มให้น้องหันมาแล้วเอาทิชชู่ถูแก้มให้

    “มือด้วย” ผมบอกแล้วถือวิสาสะดึงมือน้องมาเช็ดให้จนเรียบร้อย พอผมเหลือบมองหน้าก็เห็นดวงตาคู่นั้นที่มองหน้าผมรีบเสหลบสายตาไป




   

   หลังจากออกจากร้านไอติม เราก็เดินเล่นกันนิดหน่อย สองสาวจับมือกันเดินนำไป ผมเดินตามข้างหลัง ใจจริงก็อยากโวยวายแต่พอได้ยินสิ่งที่อยพูดแต่ละอย่างแล้วมันก็พูดอะไรไม่ออก ...

   “เห็นกระเป๋าสีแดงใบนั้นไหม สวยดี เหมาะกับแก” เสียงออยบอกน้องฐา

   “เห็นสภาพร้านก็รู้แล้วว่าแพง ไม่ไหวๆ”

   “วันนี้วันเกิดแกนะ แกก็ไปอ้อนให้คนข้างหลังซื้อให้สิ” ออยเอียงคอไปหาเพื่อนพยายามกระซิบ แต่ขอโทษ ผมได้ยิน

   “หึ... พี่เค้าให้ของขวัญฉันล่วงหน้ามาแล้วแหละ แค่ไอ้นั่นอันเดียวฉันคงไม่อยากได้ของขวัญไปอีกสามปี” น้องฐาตอบด้วยเสียเรียบ

   “อะไร”

   “โน้ตบุคเครื่องนึง...”  หึ ใช่...แต่ตอนนี้ น้องไม่ได้แตะต้องมันเลย แล้วจะเรียกว่าของขวัญได้ยังไงกัน

   “โห....ป๋าว่ะ” ออยพูดไม่มั่นใจว่า ชื่นชมหรือกระแนะกระแหน

    ระหว่างนั้นที่ผมเดินไปข้างๆ น้องแล้วบอก

   “กระเป๋าใบนั้น...ถ้าน้องฐาอยากได้ พี่ซื้อให้เอาไหมคะ”

   “ไม่ต้องค่ะ ขอบคุณ”

    “ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ พี่อยากให้จริงๆ”

   “อย่าลำบากเลยค่ะ เพราะความจริงหนูอยากได้ซิมของพี่มากกว่า แต่ถ้าพี่ยังหวงไม่อยากให้.... หนูก็ไม่อยากได้อะไรจากพี่อีกแล้ว....” น้องฐาบอก แล้วเมินหน้าไป เป็นคำตอบกลางๆ ที่ออยไม่เข้าใจ แต่ผมรู้ความหมายดี....

   จนถึงตอนนี้...ก็ยังไม่หายโกรธเรื่องนั้นสินะ.....





   “รู้จักน้องฐามานานหรือยัง” ผมถามเมื่อมีโอกาสอยู่กับออยตามลำพังในห้องน้ำ ความจริงน้องฐาก็คงอยากเข้า แต่เพราะสับสนทางเพศ ก็เลยไม่ชอบการเข้าห้องน้ำสาธารณะมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว.. เราทั้งสองเสร็จธุระแล้วยืนล้างมืออยู่ข้างๆ กันที่อ่างน้ำหน้ากระจก

   “สามปีกว่ามั้งครับ....”

   “อือ ก็ไม่นานเท่าไรนะ เท่ากับเพิ่งเป็นเพื่อนกันตอนม.ปลายนี่เองสินะ”

   “ครับ แต่ยังไงก็นานพอจะรู้นิสัยใจคอของมันเกือบหมดแหละ”

   “งั้นพี่ขอถามหน่อยสิ ตอนสมัยเรียนเนี่ย น้องฐาเค้าเจ้าชู้มากไหม”

   “เจ้าชู้ ฐาเนี่ยนะ? ถ้าหมายถึงมองคนนั้นคนนี้หรือมีชมว่าใครหล่อบ้างอะไรบ้างนั่นมันก็วิสัยกะเทยอยู่ละ ผู้ชายก็เป็นไม่ใช่เหรอ?”

   “เปล่า พี่หมายถึง... แฟน.... หรือ....คนที่ควง มีเยอะหรือเปล่า”

   ออยปิดน้ำ เขาหันมามองผมด้วยสายตาที่แสดงความสงสัย โดยไม่ปิดบัง

   “ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะ หรือว่าระแวงว่ามันจะมีใคร”

   “เปล่า... ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากรู้เรื่องของแฟนบ้างเท่านั้นเอง เพราะน้องฐาไม่เล่าอะไรให้ฟัง แต่ถ้าเราไม่อยากจะเอาเพื่อนมาเผาพี่ก็เข้าใจ ยังไงมันก็ผ่านมาแล้ว...ช่างมันเถอะ” ผมพูด ทำทีเป็นไม่ใส่ใจอีก

   “ช่างได้ไง... พี่พูดเหมือนกันว่า ฐามัน...เอ่อ..ผ่านมาเยอะ” ผมจบแต่ออยไม่จบ มันทำเสียงไม่พอใจเอามากๆ เลย...

   “แล้วไม่ใช่เหรอ?” ผมถามกลับไม่ได้มีท่าที หวั่นเกรงอะไร

   “คนเดียวเนี่ยนะเยอะ..... ฐามันเคยมีแฟนแค่คนเดียวนะ ไม่ต้องถามถึงคู่ควงอะไรเลยด้วย เพราะมันไม่มี สมัยนั้นมันโก๊ะ...แล้วก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร อีกอย่างแฟนมันก็ขี้หึงแบบพี่นี่ล่ะ.. พอเลิกกับแฟนคนแรกไป มันก็เฮิร์ทมากจนไม่ชายตามองใครอีกเลย ผมยังแปลกใจด้วยซ้ำตอนที่รู้ว่ามันมีแฟนใหม่ และก็โคตรโมโหเลยด้วย เพราะอุตส่าห์ดีใจที่คิดว่ามันจะมีความสุข แต่พี่กลับ... ขอเลิกกะมันด้วยเหตุผลงี่เง่า เพราะเข้าใจผิดว่ามันไปกิ๊กอีโอ๋.... ถึงโอ๋มันจะเก๊กแมนเก่งแค่ไหน... แต่ให้ยังไงมันก็ไม่มีทางมากินเพื่อนกันเองหรอก ตามีทำไมไม่สังเกตบ้าง” แล้วออยก็ขุดเอาเรื่องสมัยพระเจ้าเหามาด่า ซึ่งผมแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ

   “พี่จะไปรู้ได้ยังไง ก็ตอนที่พี่ไปเจอ สองคนนั้นสนิทสนมยังกับอะไรดี... หน้าใกล้กันนิดเดียว... เป็นใครๆ ก็คิดทั้งนั้น” ผมรีบเถียงทันที

   “ก็ตอนนั้นมันแกล้งทำ เพราะคิดว่าคนที่เดินมาหาเป็นคนเดียวกับที่มาขอเบอร์มันทีแรกไง เพราะมันไม่อยากให้เลยโกหกว่ามากะแฟน ถ้ามันคิดจะนอกใจจริงให้เบอร์ไปไม่ดีกว่าเหรอ โอ๋เอง... มันก็อยากมาหาฐาเหมือนกัน แต่เพราะมันกลัวพี่จะเข้าใจผิดอีกมันเลยไม่กล้ามา... ฐามันเป็นคนรักเดียวใจเดียวมาก...มันไม่มีทางนอกใจพี่หรอก เพราะงั้น..เลิกหึงพร่ำเพรื่อได้แล้ว”

   “ไม่รู้สิ.... กับคนที่เจอหน้ากันครั้งแรกก็ลากเข้าโรงแรมได้ง่ายๆเนี่ย บางทีมันก็เชื่อไม่ลงหรอกนะ?”

   “ฮะ...พี่พูดถึงใคร?  ฐาเนี่ยนะ...  ไม่มีทางเด็ดขาด ถึงฐามันทำปากเก่งแค่ไหน... แต่ความจริงมันเป็นคนขี้ขลาดมาก มันจะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง”

   “หลักฐานมันมีทนโท่ ถ้าไม่จริง พี่คงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้หรอก แต่ถ้าไม่เชื่อ ลองถามเพื่อนน้องดูเองสิ”

   “ไม่ต้องห่วง ผมถามแน่....”

   แล้วมันก็ปึงปังเดินออกจากห้องน้ำไป....


   ทำไมผมถึงถามออยแบบนั้น... นั่นก็เพราะผมเบื่อน่ะสิ ที่ออยชอบหาว่าผมขี้หึงโดยไม่ดูตาม้าตาเรือ... ผมรู้สึกแบบนั้นมันผิดตรงไหน ในเมื่อน้องเองต่างหากที่ชอบทำให้ผมรู้สึกแบบนั้น

    อีกอย่าง ผมไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนน้องฐาเลย และเพื่อนที่น้องฐาคบด้วยตอนนี้ไม่มีใครที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมสักคนเดียว... พอได้มาเจอออย ผมก็เลยอยากหาข้อมูลสักหน่อย เพราะผมยังจำได้ว่าน้องฐาเคยพูด....

   หนูไม่เถียงว่าหนูอาจจะเคยเคลิ้มบ้างเผลอไผลไปบ้างเพราะตอนนั้นหนูยังเด็ก แต่ท้ายที่สุดแล้วหนูก็ไม่เคยมีอะไรกับคนไม่ได้ใช่แฟนนะ


    แฟนคนเดียว? จริงๆ น่ะเหรอ? ผมไม่แน่ใจว่าออยพูดจริงหรือแค่โกหกเพื่อช่วยเพื่อน แต่ท่าทางออยจะโมโหมาก และไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูดเลย ไม่น่าเชื่อว่า... คนอย่างน้องฐาจะปิดบังนิสัยตัวเองไม่ให้เพื่อนรู้ได้ หรือว่า ไอ้นิสัยบ้าบิ่นแบบนั้นมันเพิ่งจะมาเป็นเอาตอนเข้ามหาวิทยาลัย ออยก็เลยไม่รู้....

   จริงเหรอ?......

   ถ้างั้นทำไม?.....
   

   “ครั้งแรกหรือเปล่าคะ”

   “ปละ เปล่าค่ะ”

   “จริงเหรอ ทำไมรัดแน่นจังล่ะ”

    “ไม่ได้ทำมานานแล้วมั้งคะ”


   นานที่ว่าน่ะ มันนาน....แค่ไหนกันนะ.....


..........................
   
   พอ... ตอนหน้าเขียนมุมน้องฐาต่อดีกว่า   เบื่อพี่โต้ง... ฮ่าๆๆๆ 

   ส่วนมาม่า.... คงไม่เท่าไร เพราะนิเขียนดราม่าไม่ค่อยเก่งอ่ะนะ ไม่ต้องกลัว เหอ เหอ

   คนอ่านหายไปเยอะแฮะ แอบแซด .

ช่วงนี้ตอนใหม่จะมาไวนะ  มาอ่านละก็เม้นท์กันมั่งนะ  อะฮึก อะฮึก...
      

[goonglovenut]

รวบยอด ขอโดดถีบหน้าอีพี่โต้งหน่อยเถอะ แก้ไม่หายไอ้นิสัยขี้ระแวง ไอ้ขี้หึงไม่เท่าเพราะรัก แต่บางครั้งไม่น่ามองแฟนตัวเองแบบนั้น ปากเหมือนจะปล่อยไม่ถือสาแต่ใจคิดตลอด เดี๋ยวยุให้ฐาหาแฟนใหม่เลย หึหึ

[nokkaling]

เบื่ออิพี่โต้ง 
อย่าดราม่าเยอะนะ   

[เฉาก๊วย]

อิพี่โต้งก็ยังน่าเบื่อ ขี้ระแวง เหมือนเดิม   

[broke-back]

เที่ยวระแวงน้องฐาไปเรื่อย
แต่ไม่เคยจะระแวงตัวเองเล๊ยยยยย

ใครกันแน่..น่าระแวงกว่า
ยังมีเรื่องอมพะนำอยู่นะ..อย่าคิดว่าจะลืมง่ายๆ

เซ็งว่ะ..แม๋ม
ไอ่พี่โต้ง
 

[Yunatsu]

เบื่อพี่โต้งงง
จิงงงงง

บางทีก้ ทิฐิมาากเกิ๊นนน

[uknowvry]

เออ...อิพี่โต้งมีการวิเคราะห์ หวังว่าผลลัพธ์จะถูกต้องนะเคอะ

[KAEHUB]

ฮ่วยยย สุดท้ายก็สงสารน้องฐา เมื่อไหร่พี่โต้งจะเข้าใจน้องฐาถูกๆซะที ทำไมวุ่นวายงี้นะ

[lalitalx]

  เบื่อพี่โต้งขี้ระแวงงงง ! ดีกับน้องฐาเร็วๆนะคะ อยากเห็นหวานๆกันอีก

[่patsaporn]

มาไวชอบค่าาา 

เรื่องโกหกครั้ืงนั้นของน้องฐาทำปัญหาถึงทุกวันนี้เลย พี่โต้งก็โคตรขี้หึงยิ่งเข้าใจว่าแฟนตัวเองเจ้าชู้ยิ่งอาการหนัก
ส่วนน้องฐาก็ใสๆของเธอไป อาจดูปากจัดขี้ประชดบ้างอะไรบ้าง แต่ไม่เคยนอกใจแฟนซักที จริง ๆ พี่โต้งได้เจอกับออยก็ดี
จะได้เข้าใจน้องฐามากขึ้น (มั้่ยนะ) เรื่องนี้น่าปรับความเข้าใจกันมากเลยนะที่จริงนะ ชอบที่น้องฐาไม่เรียกร้องอยากได้โน่นนี่
เป็นคนน่ารักน่าให้ของมากเลยแบบนี้ ไม่ใช่จะอ้อนเอาอะไรไร้เหตุผล

เรื่องทะเลาะกันน้องฐายังไม่ลืมนะจ๊ะพี่โต้ง คิดจะอธิบายหรือแก้ไขอะไรบ้างป่ะ หรือเราจะทำลืม ๆ ไป

ชอบออยน่ารักดี บอกไม่ถูกเหมือนจะห้าวปนหวานน่ารักบอกไม่ถูก รักเพื่อนมากที่สำคัญกางปีกปกป้องกันเลย

ขอบคุณค่ะ

[Aoya]

ไหนบอกว่าไม่แคร์ ไหนบอกว่ารับได้ไง
แล้วทำไมถึงอยากจะรู้ขึ้นมาตอนนี้
ไม่คิดบ้างเหรอว่าถ้าน้องฐารู้ว่าจริงๆ แล้วพี่โต้งคิดยังไง จะเสียใจแค่ไหน
พี่โต้งนี่งี่เง่าจริงๆ ด้วย

[inpurplethief]

พยายามเข้าใจพี่โต้งว่าแกมีปมกับเรื่องแบบนี้
แต่อยู่ด้วยกันมาก็นานพอควร ไม่ได้เห็นธาตุแท้ของน้องบ้างหรือไงนะ
น้อยใจแทนน้องอ่ะ

มาไวดีค่ะ จะมาม่ารสอะไรก็จัดมาเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ

[fastation]

โรจน์ไม่มีบทเลยหรอ TT /โดนแฟนคลับบักไก่รุม
อยากให้โรจน์โผล่หัวมาบ้างอะไรบ้าง เผื่อบักไก่จะตัดสินใจได้แน่นอนขึ้น  โด่ แค่บอกความจริงน้องฐาเอง ชิ!
รออ่านตอนต่อไปจ้า

[loveooo]

เบื่อพี่โต้งละนะ  ทำไมทำตัวแบบนี้วะ ไม่ไว้ใจกันเลยนี้หว่า เอาแต่คิดถึงเรื่องในอดีต คิดอยู่นั้นล่ะว่าน้องมันไม่ดี เลิกกันป่ะ  เซ็งว่ะ

น้องฐาาาาา   สู้ๆนะ ผู้ชายไม่ดีก็ไม่ต้องไปเอามัน !!! 

[muiko]

พี่โต้ง เมื่อไหร่จะอธิบานซะที 

[bleach_pa]

พี่โต้ง
ทำไมถึงได้ไม่เชื่อใจน้องฐาแบบนี้ 
น้องฐาห้ามใจอ่อนคืนดีง่ายๆเด็ดขาด 

[MiSS-U]

ตอนนี้มาเร็วจัง

แอบเข้าใจพี่โต้งเบาๆ เห็นใจน้องฐาหน่อยๆ
แต่ทางที่ดีหันหน้าคุยกันเถอะนะ

บวกเป็ด

[gupalz]

พี่โต้งเข้าใจน้องฐาบ้าสิ

[KURATA]

งอนนานๆ เลยน้องฐา แต่น้องฐางอนก้อเหมือนไม่ได้งอนอยู่ดีอ่ะ

คนเขียนจะมาต่อบ่อยๆ แอบดีใจนะเนี่ย

[NewYearzz]

คนที่ตามอ่านตลอดอย่างผมก็ยังคงอยู่นะ 

อย่าได้เสียใจไป 

[๛ナーリバス๛]

   ตอนที่ 76 ความลับไม่มีในโลก....
   
   “มันจริงเหรอ? ที่ว่า แกลากพี่โต้งเข้าโรงแรม....”

   “ฮะ” หนูร้องอย่างตกใจเมื่อได้ยินออยถามแบบนั้น ทันทีที่เดินออกจากห้องน้ำมา

   “พี่โต้งบอกฉันแบบนั้น แกทำจริงๆ เหรอฐา” ออยถามด้วยท่าทีร้อนใจ ทำเอาหนูนึกเคืองพี่โต้งขึ้นมาเลย ว่าจะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมาคะเนี่ย....

   “ใช่...” หนูตอบสั้น แม้ไม่ได้เล่าให้ฟังแต่เมื่อถูกถามก็ไม่จำเป็นต้องปิดบัง

   “แล้วอยู่ดีๆ ทำไมองลงค์แบบนั้น” มันทำเสียงสูง

   “ก็ฉันเมา...” หนูตอบเรียบไม่ได้ยี่หระอะไรนัก.... และไม่อยากบอกเหตุผลที่สำคัญกว่านั้นให้มันรู้

   “แค่นั้น?”

   “อือ....”

   “โอ๊ย...... แกมันบ้า...เพราะงี้ไงพี่แกถึงหึงมั่วซั่ว ก็เพราะแกไปทำแบบนั้นให้เค้าคิด” คนฟังร้อง ทำหน้าขัดใจอย่างแรง

   “ถ้าฉันไม่ทำแบบนั้น ฉันจะไม่ได้คบกับเค้าแบบนี้  ฉันอาจจะทำไม่ดี แต่ผลลัพธิ์ที่ตามมามันก็คุ้มค่าไม่ใช่เหรอ? วันนี้แกก็แกล้งลองใจเค้าทั้งวันแล้วนี่ว่ารวยจริงไหม”

   “ไม่รู้แหละ แกต้องหาทางบอกเขานะ ว่าจริงๆ แกไม่ใช่คนแบบนั้น จะปล่อยให้เข้าใจผิดแบบนี้ไปตลอดได้ยังไง ฉันไม่ชอบคำพูดที่เค้าพูดถึงแกเลย”

   “ออย.... แกปลงเถอะ ถ้าเค้าไม่ได้เป็นคนแรกของฉัน จะเป็นคนที่สองสาม หรือคนที่สิบก็คงไม่ต่างกัน เรื่องที่ฉันทำลงไป ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกหรือครั้งที่เท่าไร ฉันก็ทำลงไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีคำแก้ตัว...”

   ออยทำหน้าเครียดต่ออีก...จนหนูกุมขมับ

   “แล้วนี่แกจะกลับเมื่อไร....”

   “อะไร... พูดแค่นี้ ถึงกับไล่...”

   นั่น.. ขี้งอนขึ้นมาอีก...

   “เปล่า.... ถ้าจะค้างจะได้เตรียมตัวถูก”




   พี่โต้งยังอุตส่าห์ถาม...ว่าอยากไปฉลองที่ไหนอีกไหม ทีแรกก็อยากไป แต่บอกตามตรง ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ เรื่องเก่าไม่ทันเคลียร์ ยังจะสร้างเรื่องไม่สิ้นสุด โกรธ นอยด์ หงุดหงิดแล้วยังต้องมาปั้นหน้ายิ้มเหมือนไม่มีอะไร อกกะเทยจะระเบิดตายอยู่แล้วท่านผู้อ่าน อร๊ายยยยยย

    เฮ้อ....ก็ยังดีที่วันนี้ได้เที่ยวทั้งวัน กินนั่นกินนี่ ถึงไม่ได้ร้องเพลงเป่าเทียนอะไร แต่ก็ยังได้กินเค้กแล้ว  ตกเย็นหนูก็ชวนพี่โต้งกลับห้อง... รวมทั้งออยที่ตกลงใจจะค้างด้วยหนึ่งคืน

   
   กลับมาแล้ว....ห้องพี่โต้ง... ไม่คิดว่าจะได้มาไวแบบนี้.. เพราะออยคนเดียวทำให้ทุกอย่างผิดแผนไปหมด   

    พี่โต้งเปิดไฟ ให้ห้องสว่าง เปิดแอร์ แล้วเดินเข้าห้องไป หนูเองพยายามทำทุกอย่างตามปกติเหมือนอยู่ที่นี่ทุกวัน เชิญให้ออยนั่งที่โซฟาแล้วหยิบรีโมททีวีมาส่งให้ ออยเบนสายตาไปที่กระเป๋าโน้ตบุกที่มีมือถือของหนูวางอยู่บนโต๊ะกาแฟอย่างเป็นระเบียบจนเกินไป

   “หรือจะเล่นโน้ตบุกก็ได้นะ” หนูบอก แม้ใจจริงจะไม่อยากแตะต้องของที่พี่โต้งให้แล้วก็ตาม...แต่ต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเพราะกลัวมันจะสงสัยอะไรขึ้นมา

   “ไม่อ่ะ แค่มองเฉยๆ” มันบอกแล้วหันไปเปิดกระเป๋าเป้ของตัวเอง หนูถอนใจโล่งอก

   “อ้ะ..... สุขสันต์วันเกิด” ออยบอกพร้อมยื่นบางอย่างส่งให้ เป็นกล่องของขวัญแบนๆ ไม่ใหญ่มาก

   “ขอบใจ” หนูยิ้ม แล้วนั่งลงข้างๆ มัน นั่งแกะกล่องมันตรงนี้แหละ

   ออยมันซื้อชุดแต่งหน้าให้แหละ สีถูกใจจัง หนูยิ้มแก้มปริ

   “น้องฐา....” ระหว่างที่กำลังก้มหน้าอยู่นั้นเองก็ได้ยินเสียงพี่โต้งเรียก  หนูค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองพี่เค้า

   แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นบางอย่างสีเหลือง... กลมๆ ใหญ๋ปานกลาง (30x40x30) ต้องเพ่งดูถึงพอจะจิ้นได้ว่าเป็นตุ๊กตาลูกไก่..

   “สุขสันต์วันเกิดค่ะ น้องฐา” พี่โต้งบอกเสียงหวาน หวานซะจนหนูอดใจเต้นไม่ได้ ถ้าเรามีกันแค่นี้หนูคงแสร้งเมินหน้าแล้วปฏิเสธมันแน่ๆ แต่เพราะออยอยู่ข้างๆ หนูจึงต้องทำเป็นแสร้งยิ้ม

   “ขอบคุณค่ะ” ยื่นมือไปรับตุ๊กตานั่นมากอดไว้ นุ่มชะมัดเลยแฮะ

   “อะแฮ่ม... ไปห้องน้ำแป๊บ” ออยบอก น้ำเสียงเหมือนจะกลั้นยิ้ม หนูรู้ว่ามันรีบหลบฉาก เพราะคาดเดาเอาว่า ซีนโรแมนติกมันควรจะต้องอยู่กันสองต่อสองไรงี้มั้ง

   “น้องฐาคะ...” พี่โต้งเรียก จับมือหนูไปกุมไว้.... “หายโกรธแล้วใช่ไหมคะ จากวันนี้กลับมาอยู่บ้านเราเหมือนเดิมนะ... นะคะ.....”
    หนูเงียบมองหน้าพี่โต้งด้วยแววตาสั่นไหว ทั้งสถานการณ์หวานชื่น ทั้งของขวัญที่แสนน่ารัก คำพูดและน้ำเสียงของพี่โต้งทำให้หัวใจของหนูอ่อนยวบ... แต่.....

    “ไม่ได้หรอกค่ะ.... ออยกลับไปเมื่อไร หนูจะกลับไปอยู่กับหมอกตามเดิม” หนูตอบ ทำเหมือนใจแข็งทั้งๆ ที่น้ำตาปริ่ม.. พี่โต้งเองก็เงียบ.... ใบหน้าของเขาแสดงความผิดหวัง หนูก็รู้สึกไม่ดี... แต่หนูใจอ่อนอีกไม่ได้แล้วจริงๆ

    พี่จะรู้ไหม...ว่าหนูอยากกลับมาตรงนี้จะแย่อยู่แล้ว แต่หนูไม่อยากอยู่บนความหวาดระแวงและความหวาดกลัว เพราะหนูไม่รู้เลยว่า ถ้าหนูยอมปิดตาข้างหนึ่งเหมือนที่เคยทำมาแล้ว เมื่อเวลาผ่านไป หนูจะพบว่า ดวงตาข้างนั้นบอดสนิทจนไม่สามารถใช้การได้อีกแล้วหรือเปล่า.... ถ้าหากประวัติศาสตร์ซ้ำรอยขึ้นมา...ดวงตาที่มืดบอดดวงนั้นมันคงจะทำให้หัวใจของหนูก้าวเข้าสู่ความมืดมิดและความโศกเศร้าตลอดกาล

   


   
   หนูปลีกตัวไปโทรศัพท์ที่ระเบียง ถึงไม่ได้อยากใช้โทรศัพท์เครื่องนี้ แต่มันจำเป็นจริงๆ เพราะถ้าไม่โทรไปบอกหมอก หนูกลัวว่ามันจะเป็นห่วงว่าหนูหายไปไหน เพราะมันคิดว่าหนูไม่ได้พกโทรศัพท์ติดตัว ก็จะติดต่อหนูไม่ได้เลย

   “คืนนี้กูจะนอนที่นี่นะ ไม่ต้องเป็นห่วง.......... ดีกันแล้ว?  ยังหรอก แต่พอดีเพื่อนมา ก็เลยต้องมา......... เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้นะ” หนูกดวางสายแล้วหมุนตัวกลับ แต่บังเอิญเจอออยที่ยืนอยู่หน้าประตูพอดี

   “หมายความว่ายังไง.....นอนที่นี่วันนี้ พูดเหมือนปกติไม่ได้อยู่ที่นี่อย่างนั้นแหละ” อย่ามาฉลาดหน่อยเลยได้ไหม...

   “อะ เอ่อ.... เปล่า ก็พอดีไปค้างบ้านมันเมื่อวานอ่ะ แล้ว....” หนูอ้ำอึ้ง ติดอ่างหาคำแก้ตัว...

   “แล้วที่บอกว่ายังไม่ดีกันล่ะหมายความว่าไง แกมีอะไรปิดบังฉันอยู่เหรอ? ฉันก็คิดอยู่แล้วเชียวว่าท่าทางแกมันแปลกๆ”

   “เปล่า...แกคิดมากไปแล้ว...” หนูบอกปัด แล้วเบียดมันเพื่อเดินออกจากระเบียง

   “แกทะเลาะกับพี่โต้งอยู่ใช่ไหม เรื่องอะไร เขานอกใจแกหรือเปล่า” ออยเดินมาถามต่อ ไม่ยอมเชื่อสิ่งที่หนูพูด

   “เปล่า มันเรื่องเล็กมาก...แกอย่าใส่ใจเลย”

   “ไม่เชื่อ.... ฉันรู้ว่าแกมันคนใจอ่อน ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่จริงๆ แกจะงอนนานแบบนี้ได้ยังไง มันต้องไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แน่” ใช่ มันเดาถูก หนูเคยงอนนานๆ ที่ไหนกัน แค่พูดหวานๆหน่อย หนูก็ลืมหมดแล้ว...

    หนูเงียบทำสีหน้าลำบากใจ ขืนพูดออกไปว่าพี่โต้งให้เงินแฟนเก่าใช้เหรอ มันอาละวาดเละแน่....

    “ดี... ถ้าแกไม่บอก ฉันจะไปถามพี่เค้าเอง” มันว่าขยับตัวจะเดินออกไป

   “อย่านะออย” หนูร้องห้าม ดึงแขนมันไว้

   “ทำไม... ทำไมล่ะฐา ทำไมแกต้องห้ามฉันด้วย” มันหันมาตวาด

   “ฉันรักพี่โต้ง รักมาก...รักที่สุด...เรื่องนี้เป็นปัญหาของฉันกับเค้า ให้เราเคลียร์กันเอง  ขอร้อง... อย่าทำเหมือนตอนไอ้โรจน์อีก ถ้าฉันต้องเลิกกับพี่เค้าไปเพราะแก ฉันคงให้อภัยแกไม่ได้อีกแล้ว...!” สิ้นคำพร้อมกับน้ำตาหนูร่วงพรู...

   มันเงียบ....แล้วมองหน้าหนู ด้วยแววตาที่ทั้งตกใจและเสียใจ หนูเองก็เสียใจ หนูไม่อยากพูดกับมันแบบนี้ แต่หนูทนอยู่เฉยๆ ไม่ได้จริงๆ

    ถ้าเป็นคนอื่น... หนูคงบอกไปตามตรงแล้วว่าหนูทะเลาะกับพี่โต้งอยู่ด้วยเรื่องอะไร หนูคงไม่ทนปั้นหน้ายิ้มทั้งวันแบบนี้หรอก...

    แต่กับออย... ให้ตายหนูก็ไม่พูด ไม่มีวันพูดเด็ดขาดว่าเรามีปัญหากัน เพราะหนูไม่อยากให้มันสอดมือเข้ามายุ่ง

    ไอ้นิสัยทำอะไรก็รวดเร็วว่องไว เด็ดขาดของมันเป็นมานานมากจนหนูหวั่นใจ จนถึงตอนนี้ ทุกอย่างในชีวิตหนูถูกมันลิขิตไปหมด ตั้งแต่พาหนูไปหาพี่ชล แล้วบังคับให้เขาบอกกับหนูว่าเค้าไม่ได้รักหนูเลย... มันทำให้หนูไม่มีความหวังขาดที่พึ่งแล้วกลับไปหาไอ้โรจน์แต่โดยดี.... จนถึงวันที่หนูรักไอ้โรจน์จนหมดใจ  ถึงจะรู้ว่ามันมีคนอื่น หนูก็ยังทน อดทนจนวินาทีสุดท้าย แล้วออยก็ยื่นมือเข้ามาอีก.....

   
   ถึงหนูจะโกรธพี่โต้งแค่ไหนที่มีความลับ ไม่พอใจที่ถูกปิดบัง ประชดประชัน หนีออกจากบ้าน แต่ที่ทำทุกอย่างก็เพราะหนูรักและอยากได้เขากลับมาเป็นของหนูคนเดียว ไม่ได้ทำเพราะอยากจะเลิกกันสักนิดเดียว...

   เพราะฉะนั้น หนูจะไม่ยอมให้ออยมาทำให้ความรักหนูพังอีกเป็นครั้งที่สอง.... เป็นอันขาด

   ....................
   ...............................

คิดถึงโรจน์เหรอคะ?   :

เจอแน่  แต่ถ้ามาคือใกล้จบแล้วล่ะเรื่องนี้ 

ตอนแรกๆ โรจน์แวบมาเป็นออเดิฟก่อน ด้วยการเล่าเรื่องอดีตก่อนเลิกกัน .. ส่วนตัวเป็นๆ อดใจรอ สักครู่ 

ลำดับการณ์ จะเป็น มิงค์ ก่อน แล้วตามด้วยโรจน์ ค่ะ

[uknowvry]

โอ้...น้องฐาถ้ารักขนาดนี้ พูดกันดีๆเถอะนะ