ตอนที่ 78 ใคร.....กัน By TONG
ตรืด.............ตรืด.......................
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นรอบที่เท่าไรแล้ว.... ผมควรจะรับสายเพราะอีกฝ่ายคงมีเรื่องสำคัญ...
“ฮัลโหล” เพราะหงุดหงิดที่ทะเลาะกับคนรัก....จึงทำเสียงให้เรียบยังไม่ได้
“โต้ง..... น้องเมย์ถูกหมากัด......” แค่หมากัดมันคงไม่ได้น่าตกใจนักหรอก ถ้าหากน้องเมย์ที่ว่าไม่ใช่เด็กอายุแค่สองขวบเศษ
“อะไรนะ..... แล้วน้องเป็นยังไงบ้าง....”
“ไม่รู้.... หมอกำลังช่วยอยู่.....” เสียงของมิงค์ดูสั่นๆ จนผมใจหาย มิงค์ไม่ใช่คนรักลูกเพราะน้องเมย์ทำให้ชีวิตเธอสูญเสียอะไรไปหลายอย่าง แต่เสียงที่เหมือนคนผ่านการร้องไห้มาแล้วแบบนั้น อาการของน้องคงไม่ใช่ย่อย....
“อือ... เค้าจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” ผมบอกอย่างร้อนรน.... แล้วรีบเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง
“พี่จะไปไหน” คำถามของน้องฐาทำให้ผมชะงัก...
“น้องฐา พี่....พี่มีธุระสำคัญ ต้องกลับกรุงเทพด่วน” ผมไม่เคยบอกน้องฐาเรื่องน้องเมย์ และไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าบอก น้องจะรับได้ไหม....
“ทำไม มีใครเป็นอะไร” จะให้เล่าตั้งแต่เริ่มต้นว่า น้องเมย์เป็นใคร เกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสามคนก็คงไม่ใช่เวลา... จะให้บอกสั้นๆ แล้วไปเลย.. แล้วให้น้องมานั่งเดาเอาเองก็ใช่เรื่อง
“พี่ไม่มีเวลาอธิบายตอนนี้หรอก” คำตอบแค่นั้นไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น น้องฐาก็ยิ่งสงสัยและต้องการคำตอบมาขึ้นอีก...ยิ่งบ่ายเบี่ยงที่จะพูดทุกอย่างมันยิ่งบานปลาย.... เลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ
“พี่รักน้องฐา แต่บางครั้งก็มีเหมือนกันที่มันเลือกไม่ได้ ขอร้องล่ะน้องฐา มันจำเป็นจริงๆ”
“จำเป็น? ยังไงล่ะ หรือว่าเค้าจะเป็นจะตายพี่ถึงต้องรีบไปดูใจเหรอ ดี! คนขี้ขอพรรค์นั้น ตายๆ ไปซะได้ก็ดี!”
เพี้ยะ!
กลายเป็นว่าผมเผลอตบน้อง.... ไม่ได้ตั้งใจ แต่คงเพราะโมโหที่น้องมาแช่งลูกของตัวเอง....
ลูกที่เกิดด้วยความไม่ตั้งใจของทุกคน....
“พี่ขอโทษ” สิ่งที่ทำได้มีแค่นั้น ถึงจะรู้สึกผิดมากแค่ไหน แต่ผมย้อนอดีตกลับไปไม่ได้
“ผู้ชายคนแรกของหนู เดินจากหนูไปเพราะหนูเป็นผู้หญิงให้เค้าไม่ได้ หนูไม่รู้ว่าตัวเองผิดตรงไหน... ............................. ถ้าพี่คิดว่าจะกลืนน้ำลายตัวเองแล้วกลับไปเอาผู้หญิงอีก พี่ก็ไม่ใช่คนที่หนูตามหา และไม่คู่ควรกับความรักของหนูเลยสักนิดเดียว....”
ไม่น่าเชื่อว่าน้องจะพูดอะไรได้ยาวขนาดนั้น.... นั่นเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน ผมอาจจะมองน้องฐาผิดไป แต่ถึงอย่างไรมันก็ไม่สำคัญ เพราะตอนนี้ผมไม่ได้กลับไปเพราะมิงค์ แต่ผมจำเป็นต้องไปเพราะน้องเมย์ต่างหาก....
“พี่ไม่ได้รักใครมากกว่าน้องฐา ไม่ได้ทิ้งน้องฐาไปหาผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น มันยังมีอะไรอีกมายมายที่น้องฐายังไม่รู้ และพี่ยังไม่พร้อมที่จะเล่า ได้โปรด เข้าใจพี่ด้วยนะ พี่ต้องไปจริงๆ”
แล้วผมก็ทิ้งน้องไว้แบบนั้น ทั้งๆ ที่เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยสักนิด คิดแต่ว่าต้องรีบไปดูน้องเมย์ก่อน...
ถ้ากลับมา ผมจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง.... ทั้งความลับโง่ๆ และเรื่องน่าอายที่ไม่ต้องการให้ใครได้รับรู้.....
แต่ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะมีโอกาสแบบนั้นอีกไหม เพราะความรีบ ผมจึงเลี้ยวรถโดยไม่ได้ระวังอะไรนัก กะแค่ช่วงเลี้ยวให้พอออกตัวได้ ใครจะนึกว่าคนที่ควรจะรอผมอยู่ในคอนโดนั่นจะตามมา
เสียงแตรรถ กับเสียงเบรคดังลั่น ผมเงยหน้าขึ้นดูกระจกส่องหลังด้วยความเจ็บปวด.... เมื่อทันเห็นคนที่ตัวเองรักถูกรถเก๋งที่ขับตามมาชนจนร่างกระเด็นแล้วนอนแน่นิ่ง...
ผมรีบจอดรถแล้ววิ่งกลับมาดู อยากจะเข้าไปกอดไว้แต่ก็ไม่กล้า เพราะกลัวว่าจะทำให้กระดูกส่วนไหนเคลื่อนไป
“น้องฐา..... น้องฐา” ผมเรียก ใจคอไม่ดี รู้สึกตกใจกับเลือดที่ไหลลงมาตามไรผม
เจ้าของรถเก๋ง ดูจะมีสติมากกว่า ถึงโทรเรียกรถพยาบาลมาช่วยในขณะที่ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เรียกชื่อน้องซ้ำซากไปมา.....
ผมนั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน.... คู่กรณีให้นามบัตรไว้สำหรับการติดต่อ เพราะรถมีประกันชั้นหนึ่ง..
แต่ผมไม่ได้ตั้งใจฟังนัก มือกำนามบัตรนั้นไว้โดยที่ไม่ได้ใส่ใจจะชำเลืองดูด้วยซ้ำ....
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าพี่กับฐาทะเลาะกันเรื่องอะไร แต่ฐาน่ะมันรักพี่มากมันถึงบอกไม่ให้ผมยุ่งเรื่องนี้.... มันอาจจะห้ามไม่ให้ผมยุ่งเรื่องของมันได้ แต่ห้ามไม่ให้ผมรักและเป็นห่วงมันไม่ได้อยู่ดี... เพราะถึงภายนอกมันจะเป็นคนเข้มแข็งยังไง แต่ความจริงมันเป็นคนบอบบางมากกว่าที่เห็น เวลาที่มันรักใคร มันจะทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อคนๆ นั้นโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ถ้ารักมัน ก็ดูแลมันดีๆ อย่าให้มันทำอะไรโง่ๆ อีกนะ” ก่อนที่ออยจะไป เขาบอกผมแบบนี้ ทีแรกผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะผมเชื่อว่าตัวเองจะดูแลน้องฐาได้ คิดว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว.... แต่พอเอาเข้าจริง.... ผมกลับเป็นตัวการที่ทำให้น้องเป็นแบบนี้
นี่หรือเปล่าการกระทำโง่ๆ
วิ่งตามรถออกมาโดยไม่ยอมดูว่ามีรถขับตามมา......
.
.
.
รักเธอเสมอ..... นานเท่าไรยังไงรักเธอ....เหมือนแต่ก่อนเป็นมาเสมอ....แม้ว่าเธอจากฉันไป...
ผมรับสายด้วยอาการเนือยๆ
“โต้งถึงไหนแล้วเนี่ย” เสียงมิงค์ ลอยมาตามสาย.... ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมเรื่องน้องเมย์ไปเสียสนิท
“ขอโทษ.... น้องเมย์เป็นยังไงบ้าง”
“ปลอดภัยแล้ว....” มิงค์บอกกลับมาด้วยน้ำเสียงแสดงความโล่งอก
“เหรอ.... มิงค์ เค้าคงไปไม่ได้แล้วนะ”
“ทำไมล่ะ ไม่มาดูลูกหน่อยเหรอ”
“น้องฐาถูกรถชนน่ะ ยังไม่ออกจากไอซียูเลย....” ผมบอก.... น้ำเสียงคงเศร้าจนอีกฝ่ายไม่กล้าว่าอะไร
“อืม.... เค้าเข้าใจ ไม่ต้องมาหรอก เค้าดูลูกเอง.....” มิงค์บอกแล้ววางสายไป....
ผมนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าควรบอกให้คนอื่นรู้ด้วย....
จึงเริ่มต้นโทรหาเพื่อนน้องฐาเท่าที่พอมีเบอร์ น้องกิ๊ง หมอก ออย..... ผมรู้จักเพื่อนน้องกี่คนกันเชียว....
ในที่สุด หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง.... หมอก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน....
“ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว อาการเบื้องต้นตอนนี้คือมีบาดแผลที่ศีรษะเย็บสิบเข็ม เอกซเรย์สมองแล้วไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ยังต้องรอดูอาการอีกสักพัก ขาซ้ายหัก แล้วก็มีบาดแผลฟกช้ำไม่มาก”
โล่งอก... ที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก....
ผ่านไปหนึ่งวันแล้ว.... ผมนั่งอยู่ข้างเตียงหลังจากย้ายน้องออกจากห้องฉุกเฉินมาอยู่ห้องพิเศษแล้ว แต่จนป่านนี้น้องก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา..... ผมเริ่มรู้สึกเป็นกังวล
แอ๊ด...... เสียงเปิดประตู
ผมหันไปมองคนที่เดินเข้าห้องมา.... น้องกิ๊ง.....
“อ้าว..... ชุดเดิม.... นี่พี่ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอครับ....” น้องถามแล้ววางกระเช้าของเยี่ยมไว้ข้างๆ
“ก็...น้องฐายังไม่ฟื้นเลยนี่ พี่อยากให้.... น้องฐาฟื้นขึ้นมาแล้วเจอหน้าพี่เป็นคนแรก....”
“ผมว่า พี่กลับไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีกว่านะ โทรมขนาดนี้ ถ้าฐามันฟื้นขึ้นมาเจอพี่สภาพนี้มันอาจจะจำไม่ได้ก็ได้ว่านี่เป็นแฟนมัน” น้องกิ๊งว่าติดตลกจนผมก็ยังอดหัวเราะแห้งๆ ไม่ได้
“นั่นสินะ... ถ้าเป็นแบบนั้นจริง คงแย่แน่เลย แต่ถึงยังไง ถ้าน้องฐายังไม่ฟื้น พี่คงยังไปไหนไม่ได้หรอก”
น้องกิ๊งพยักหน้าเข้าใจ
“พี่โต้ง....” เราเงียบกันไปครู่ใหญ่ก่อนที่น้องกิ๊งจะเรียกผม แล้วชี้ให้ดูน้องฐา
ภาพที่เห็นทำให้ผมเผลอยิ้มจางๆ อย่างดีใจ เมื่อเห็นหัวคิ้วของน้องขมวดนิดหนึ่งก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ....
น้องกิ๊งรีบกดออดเรียกหมอ ขณะที่ผมรีบดึงมือน้องมากุมไว้
“น้องฐา..... น้องฐา” ผมพยายามยิ้มให้น้องแม้ว่ามันจะอ่อนล้าเต็มที แล้วเรียกซ้ำๆ อย่างดีใจ
คิ้วที่ยังขมวดมุ่นและใบหน้าแสดงถึงความเจ็บปวดหันมาหาผม สายตาคู่นั้นพยายามเพ่งมองผมนิ่งนานอย่างค้นคว้า ก่อนที่จะดึงมือที่ผมกุมไว้ออกเบาๆ ด้วยใบหน้าที่แสดงว่าผิดหวัง ..... แล้วถามกลับมาว่า
“คะ....คุณ....เป็นใครคะ....ครับ” ..........................................
ระหว่างเช็ดน้ำตา....แล้วอ่านเมนท์คนอ่านที่รุมด่าพระเอกกันมากระหน่ำ
พล็อตที่วางไว้ก็มีอันสั่นคลอนและเปลี่ยนไป
คนเขียนเกิดความหมั่นไส้พี่โต้ง................ เลยขอแกล้งสักพัก
อาจจะทำให้เรื่องนี้ยาวขึ้นอีก.... แต่คนอ่านคงไม่ว่ากัน(ใช่ไหม?)
น้องฐาเลิกดราม่า (ชั่วคราว) แต่พี่โต้ง ดราม่าแทน
55555555555555555
รักเธอเสมอ
http://www.youtube.com/v/Omz9Iqqujvo
รักเธอเสมอ ขอบใจเธอ ให้เจอรัก
ขอบคุณนัก ให้รู้จัก ความหวานหอม
ขอบคุณยิ่ง ให้ความสุข ยิ้มยินยอม
ขอขอบคุณ รักจอมปลอม พร้อมหลอกลวง
ยอมเป็นควาย..ดีกว่าไม่มีผู้ชายให้รัก
งี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ..ซิกๆ
ขอบคุณ คุณโบรคแบ็คนะคะสำหรับ เพลง และกลอนๆ เจ็บๆ โดนใจ 
ชอบประโยคสุดท้ายด้ยวยเลยเอามาใส่ในลายเซ็นเรียบร้อยแล้ว 
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1226888 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก