หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190>

[bleach_pa]

ใครก็ได้เอาโรจน์ไปเก็บหน่อย 

[cakecoke]

 

เยี่ยมๆ น้องฐาๆ

[pannixz]

ใครก็ได้เอาโรจน์ไปเก็บที 
เหมือนโรคจิตเลย

[Monkey D lufy]

โรจน์กลับมาอีกทำไมอ่ะ  เอ๊ะ...และคนที่ทำให้รถโต้งเป็นรอยนั้นคือโรจน์หรือเปล่า

[NewYearzz]

น้ำพริกถ้วยเก่าไม่อร่อยหรอกนะน้องฐา กินพ่อค้าตับดีกว่า 

[broke-back]

เป็นเพราะไอ่โรจน์
น้องฐาจึงได้รู้ตัวว่า "ยอมเป็นควาย ดีกว่าไม่มีผู้ชายให้รัก" ตั้งแต่ตอนนั้น

แล้วมันจะกลับมาอีกทำไม
ใครจะยอมเป็น"ควาย" ซ้ำซากอีก

น้องฐาถึงจะไม่เลิกโก๊ะ..แต่ก็เลิกโง่ให้กับความรักแล้ว
น่ะโว้ยยยยยยยยยยย

ความรักที่เมิงแอบเก็บ ซุกๆ ซ่อนๆ ไม่กล้าเปิดเผย
ไม่มีใครหน้าไหน เค้าปลื้มกับเมิงหรอกนะ..ไอ่โรจน์

ไป-ซะ-เหอะ
หุหุ

[mutyamania]

นี่สิของจริง....


ฉากที่รอคอย...


ไม่ได้เชียร์ใครแล้วตอนนี้  แต่เริ่มรู้สึกว่ามันเป็นการกลับเข้าเนื้อหาหลักได้อย่างเข้าท่าที่สุด....


รอนะนิ...รอนะคะฐาน้อย

[DraCo_SLa13]

ตอบได้เริ่ดจร๊าน้องฐษ ไม่ว่ามันขุดเหตุผลไรมาอย่าได้บ้าจี้เอาสันดานนางเอกมาใช้นะจ๊ะหนู

ปล.บอกว่าอย่าเพิ่งออกมาอิโรจน์  มาม่าลอยมาเห็นๆ

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่ 100  +3

    “ถ้าถามว่าเราหายเกลียดนายหรือยังจะเข้าท่ากว่านะ....”

    “นั่นสินะ......มึงคงจะโกรธ และเกลียดกูมาก.... มากจนไม่อยากแม้แต่จะให้อภัย แต่นั่นมันก็คนละเรื่องกันอยู่ดี กูรู้ ว่าถึงยังไง ตอนนี้มึงก็ยังรักกูอยู่ เพียงแค่มึงยังไม่ยอมลดทิฐิ ไม่ยอมรับความจริงเท่านั้นเอง”

   ไม่ว่าใครก็ต้องหลงตัวเองด้วยกันทั้งนั้นแม้แต่พี่โต้งเองก็ด้วย แต่สำหรับโรจน์ มันมากกว่านั้น นอกจากหลงตัวเองสำคัญตัวผิด ก็ยังคิดไปเองตลอดมา หนูเพิ่งมานึกดีใจตอนนี้ที่ออยบอกให้มันรู้ซะบ้างว่า มันเข้าใจผิดไปเองทั้งหมดเมื่อก่อนหนูไม่ได้รักมันเลย หนูรักพี่ชลต่างหาก แต่ตอนนี้โรคเก่ากำเริบอีกแล้วหรือไงกัน

   “เราว่าโรจน์ต่างหากที่ยังไม่ยอมรับความจริง ตอนนี้เรามีแฟนใหม่แล้วนะ แล้วเค้าก็ดีกับเรามากด้วย เค้าให้ในสิ่งที่เราไม่เคยได้จากโรจน์เลย”

   “กูรู้ ก็กูมันจนนี่ แต่ผัวใหม่มึงแม่งรวยมาก รถมันก็อย่างสวย... น่าอิจฉาชิบ ไหนๆ ก็รวยแล้ว กูเลยช่วยหาวิธีผลาญเงินให้เป็นไงบ้าง ถูกใจไหม? เผื่อมันเปลี่ยนสีรถใหม่ไปเลยอาจจะสวยกว่าเดิม”

   “นี่อย่าบอกนะ ว่าโรจน์เป็นคนไปขูดรถพี่โต้งน่ะ” หนูถามหน้าเครียด แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มตอบ ไม่สำนึกผิดเลยสักนิดเดียว

   “ไม่ต้องขอบอกขอบใจไปหรอก กูแค่อยากตอบแทนที่มันช่วยดูแลเมียกูไว้ให้อย่างดี นี่ถ้ามาช้ากว่านี้อีกสักหน่อยมึงคงสูบเงินมันไปได้เยอะ  ดีไม่ดีอีกหน่อยมึงคงมีตังค์ไปทำนั่นทำนี่ แล้วกลายเป็นผู้หญิงจริงๆ อย่างที่ฝันเลยมั้ง”

   โมโห.... ทั้งเรื่องที่มันนิสียเสียมาทำลายข้าวของของคนอื่นโดยไม่คิด แถมยังมาใส่ความกันเห็นๆ มันพูดเหมือนมันไม่รู้จักหนูอย่างนั้นแหละ

   “เลิกเพ้อเจ้อได้แล้ว บอกให้รู้ไว้เลยนะ เราไม่เคยคบกับพี่เค้าเพราะเงินหรอก”

   “มึงจะบอกว่ามึงรักมันด้วยใจจริงงั้นเหรอ โอ๊ยกูขำ ไอ้ผู้ดีตีนแดงอย่างนั้นมันจะมารักอะไรมึงจริง พอมันเบื่อมันก็ทิ้งมึงแล้ว... ทางที่ดี มึงเลิกฝันเฟื่องอยากเป็นคุณนาย หาทางโกยเงินมาให้เยอะ แล้วถีบหัวส่งมันซะดีกว่า”

   ใช่สิ... คิดว่าสุดท้ายจะเหมือนกับที่มันเคยทำสินะ

   “เพื่ออะไรล่ะ?”

   “เพื่อกู ไม่สิ เพื่อเราต่างหาก ขอโทษที่กูหายไปนาน นานจนมึงรอไม่ไหว กูไม่โกรธหรอกนะถ้ามึงจะหันไปหาใครเพราะเหงา กูเข้าใจว่ามันต้องมีกันบ้าง แต่ตอนนี้กูกลับมาแล้ว มึงไม่จำเป็นต้องพยายามทำอะไรอีกต่อไปแล้ว เลิกกับมันซะ แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง”

   น้ำเสียงที่จริงจัง ทอดอ่อนในตอนท้าย มือที่ยื่นมากุมมือหนูไว้เบาๆ แล้วส่งสายตาวาดหวังระคนวิงวอน...

    หรือว่า...มันคือ การ “ขอคืนดี”

   หึ!! นี่แหละคือสิ่งที่หนูรอคอยตลอดมา
    เคยรัก เคยโง่... เคยทุ่มเท... แต่กลับไร้ค่ายิ่งกว่าขยะมูลฝอยที่อุดตันท่อ
   ตั้งแต่...มันหยามน้ำใจ ทำลายความรักไปทั้งหมด...
    มุ่งมั่นมาตลอดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้...
    เรื่องจะล่อ...ผู้ชายคนอื่นๆ ก็แค่ผลพลอยได้ มีแต่มันเท่านั้นที่ฝังใจ
   รอสักวัน มันจะกลับมาอีก.... กลับมาขอความเมตตา ให้เรากลับมาคบกันใหม่....
   วันนี้แหละที่มันกลับมาจริงๆ

   หนูเหยียดยิ้ม อยากหัวเราะให้ฟันหัก.... แต่ได้แต่เชิดหน้าแล้วถามกลับ

    “ทำไมเราต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะ ตอนนี้เรามีความสุขดีทุกอย่าง เราไม่ได้บ้านี่ จะได้ทิ้งทุกอย่างกลับไปหาคนเลวๆ ที่ทิ้งเราไปตั้งนานแล้วอย่างนาย” ลอยหน้าลอยตาตอบด้วยความรู้สึกสะใจเป็นที่ยิ่ง..

   “พอ!! มึงเลิกโกหก เลิกประชดสักที กูรู้หรอกน่าฐา.... ว่ามึงทำทุกอย่างเพื่อกู มึงอยากสวย มึงอยากเป็นผู้หญิง มึงทำทุกอย่างเพื่อที่กูจะได้หันกลับมา  กูมองสายตานั้นออก ตอนที่มึงไปหากูที่วิท’ลัย กูรู้ว่ามึงยังรัก และคิดถึงกู พอแล้ว หยุดทรมานตัวเองได้แล้ว”

   “โรจน์ต่างหาก หยุดหลอกตัวเองซะที เราไม่ใช่ฐาคนเดิมที่พูดอะไรก็เชื่อก็ฟัง หรือเออออตามได้ทุกเรื่องแล้วนะ เราไม่ได้ประชด หรืออะไรทั้งนั้น แต่เราไม่ได้รักโรจน์แล้วต่างหาก เลิกมาวุ่นวาย ตอแย ตามตื๊อเราซะที รู้ไหมทำแบบนี้ มันน่าสมเพชนะ”

   “อีฐา!!!” มันแผดเสียงลั่นด้วยใบหน้าดุดันเหมือนโดนเหยียบหาง กระตุกแขนหนูแล้วบีบแน่น

    “ใช่!!..... เราอาจเคยคิด เคยฝันอยากให้นายกลับมา.... แต่นั่นมันก่อนที่จะได้เจอพี่โต้ง... ตอนนี้ เราไม่มีความรู้สึกนั้นอีกต่อไปแล้ว... ถ้าสิ่งที่นายเห็น กับสิ่งที่เราเป็นทุกวันนี้ทำให้เข้าใจผิด อยากให้เข้าใจซะใหม่ ว่าเราไม่ได้ทำเพื่อโรจน์ แต่เราทำเพื่อตัวเอง และคนที่เรารัก ซึ่งตอนนี้ก็ไม่ใช่โรจน์อีกเหมือนกัน”

   “มึงไม่ต้องพูดอะไร กูไม่อยากฟัง”

   “งั้นก็ไม่ต้องฟัง เพราะเราจะไปแล้ว ชัดเจนขนาดนี้ คงไม่ต้องบอกย้ำซ้ำสอง ถ้าฟังภาษาคนออกน่าจะเข้าใจ”

   “ไม่ กูไม่ให้มึงไปไหนทั้งนั้น กูอุตส่าห์มาพูดด้วยดีๆ มึงพูดแบบนี้ กูก็ไม่อยากคุยเหมือนกัน ไปกับกูเดี๋ยวนี้” หลังจากเจรจาล้มเหลวมันก็กระชากลากถูกหนูไปอีกทาง คราวนี้หนูเริ่มกลัวแล้วค่ะ ไม่รู้ถ้ายอมตามไปมันจะพาหนูไปไหนอีก...

   “ไม่...เราไม่ไป ปล่อยเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเราร้องจริงๆ ด้วย”

   “มึงไม่กล้าหรอก” มันสบประมาท แต่ท้าใครไม่ท้า...มาท้าอีฐา!!

   “ช่วยด้.....!!!!” หนูรีบแหกปากทันที

   จนมันปิดปากหนูไว้แทบไม่ทัน

   “หุบปากไม่งั้นมึงเจ็บตัวแน่ๆ” มันกัดฟันขู่...ไม่พอดึงมีดคัตเตอร์ที่เลื่อนใบมีดแล้ว ออกมาขู่เพิ่มอีกต่างหาก

   “เอาเลย... เอาให้ตายตรงนี้ ไปเลย” หนูท้า ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นวินาทีนี้....

    “ฐา.... เป็นไรหรือเปล่า?” เสียงหมอกตะโกนถามอยู่ไม่ไกลนัก หันไปมองเหมือนมันกำลังจะเดินเข้ามา หนูนึกขัดใจที่มันโผล่มาเอาตอนนี้

   “กูคุยธุระอยู่ ถอยไปเลยหมอก ไม่ใช่เรื่องของมึง” ทำเสียงดุไม่ให้มันเข้ามาใกล้ ถ้าตัวคนเดียวคงไม่กลัวเท่าไร แต่ไม่อยากดึงคนอื่นมาเกี่ยว กลัวเพื่อนพลอยโดนลูกหลงไปด้วย เพราะโรจน์มันก็คงรู้เหมือนกันว่าหนูไม่ได้ห่วงตัวเอง มากกว่าคนอื่น

   “ไม่ต้องคุยแม่งแล้ว กูให้คนไปเรียกยามแล้ว” มันบอกแล้วก็รั้นเดินเข้ามา เพื่อ?????

    มันไม่เห็นเลยหรือไงว่าไอ้โรจน์มันมีอาวุธ โอ๊ยยยยย กลุ้มใจจริง!!

    ไม่รู้จะทำไงดี กลัวไปหมด ถ้าหมอกมันเดินเข้ามาแล้วโรจน์มันถึงตัวก่อน เกิดมันเอามาต่อรอง... เรื่องจบแน่ หนูเลยฉวยโอกาสนั้นยื่นมือไปกำที่ปลายมีดพยายามยื้อแย่งมีดออกมา

   “ปล่อย มึงปล่อยมือสิ!!” เสียงไอ้โรจน์ออกค่ำสั่งอย่างตกใจ มันคงไม่คิดว่าหนูจะบ้าเลือดถึงขนาดนั้น แต่หมาเวลาจนตรอกมันสู้ยิบตานั่นแหละ คมมีดที่บาดมือเริ่มทำให้เลือดไหลซิบ จนมันเองยังต้องชะงัก

   “ปล่อย มีดบาดมือมึงแล้วนะ!!”

   หนูเงียบ... ไม่ต้องบอกก็รู้แล้วเพราะความเจ็บมันแล่นปลาบ แต่ก็ยังรั้นไม่ยอมปล่อย

   ในที่สุดมันต้องเป็นฝ่ายยอมปล่อยมือออกเสียเอง หนูจึงยอมคลายอุ้งมือแล้วเป็นฝ่ายถือมีดไว้ เงยหน้าขึ้นจ้องหน้ามัน

   “ฐา....” หมอกโวยวายเมื่อเดินมาถึงตอนที่ในมือหนูถือมีด เลือดไหลนอง...

    “เฮ้ยเลือด  ทำไมมือมึงเป็นแบบนี้ มันทำอะไรมึง!!” เสียงหมอกมีแววไม่พอใจ เหมือนอยากจะเดินไปเอาเรื่อง... 

    “อย่าหมอก...” หนูรีบปรามแล้วยึดแขนมันไว้ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน ตัวเองเป็นแค่ทอมตัวเล็กๆ ขืนเดินเข้าไป มีหวังได้โดนไอ้โรจน์เตะคอหัก 

   “ไปซะโรจน์  ถ้ายามมานายซวยแน่” หนูบอกมัน อาจจะดูเหมือนหวังดี แต่แค่ส่วนหนึ่ง ที่จริงไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายมากกว่า วันนี้เจ็บตัวและเหนื่อยมาก ไม่อยากให้ยืดยาวไปกว่านี้...

   มันยืนอึ้ง มองหน้าหนูด้วยแววตาสับสน หนูคิดว่ามันคงกะจะแค่ขู่ไม่ได้อยากให้หนูเจ็บตัวถึงขนาดนี้ ถึงมีแววตารู้สึกผิดส่งมา

    “ก็ได้... วันนี้กูจะไปก่อน... แต่ไม่ต้องห่วงนะ กูต้องกลับมาแน่....ตอนนี้กูแค่ให้เวลามึงคิด... ทบทวนดูว่ามึงเคยบอกกูไว้ว่ายังไง ถ้ากูยังจำได้ กูแน่ใจว่ามึงก็ต้องจำได้เหมือนกัน”

   ยืนจ้องหน้ามันอยู่อย่างนั้นจนมันยอมถอยออกไป....

   ทันทีที่มันหันหลังกลับ...ก็หมดแรง...จนเข่าทรุด
    

       ☺☻☺☻☺

   
    หลังจากนั้นก็ไปโรงพยายาบาลทำแผล ฉีดยากันบาดทะยัก แผลไม่ค่อยลึกมาก แต่เจ็บมาก ทั้งยังเป็นมือขวาข้างที่ถนัดกลับมาก็โดนพี่โต้งบ่นยาวยืดที่ไม่ยอมระมัดระวังตัวเอง เพราะดันไปโกหกว่าถูกมีดบาดเพราะช่วยเพื่อนทำป้ายคัตเอาท์

หนูไม่กล้าบอกความจริงว่ารู้ตัวการที่ทำรถพี่โต้งสีถลอกแล้ว ไม่กล้าเล่าว่ากำลังกังวลใจแค่ไหน เรื่องที่ไอ้โรจน์มันบอกว่าจะกลับมาอีก กลัวถ้าพี่โต้งรู้ก็จะพลอยไม่สบายใจไปด้วย

   การมีความลับกับคนรัก... มันลำบากใจอย่างนี้เองสินะ เพราะไม่รู้ว่าถ้าบอกแล้วจะเกิดอะไรขึ้น พี่โต้งถึงอ้ำๆ อึ้งๆ ปิดบังเรื่องมิงค์กับน้องเมย์มาได้ตั้งนานก็คงอึดอัดไม่แพ้กัน ไม่ต่างจากหนูในตอนนี้

   อีโอ๋มันพูดถูก ว่าหนูกับไอ้โรจน์เป็นคู่เวรคู่กรรมกัน หนูถึงได้เจ็บตัว เจ็บใจเพราะมันหลายต่อหลายครั้ง ซ้ำซากไม่จบไม่สิ้นสักที...


    โชคดีที่ไอ้โรจน์หายไปอย่างปากว่า มันไม่โผล่มาสร้างความสะเทือนขวัญอีกแล้ว แต่หนูก็ยังระแวงจึงไม่เข้าเล่นเฟสเลยนับจากวันนั้น

    สองสามวันต่อมา ออยโทรมาถามเรื่องที่หนูเกิดออฟไลน์เฟสแบบตลอดกาล ไม่ออนโปรแกรมแชทใดๆ ทั้งสิ้นมันมีน้ำเสียงโล่งใจที่รู้ว่าหนูยังคงอยู่ดีมีสุข จนหนูแปลกใจซักไซ้ไล่เลียง มันจึงยอมบอกว่ามันเป็นห่วง เพราะตอนที่มันไปงานศพแม่ไอ้โรจน์ เห็นมันถามถึงหนู พูดเหมือนอยากจะกลับมาหาหนูอีก ออยคิดว่ามันอาจจะแค่พูดเล่น แต่พอหนูหายหัวไปทั้งๆ ที่ปกติจะออนไลน์ ทั้งเฟสทั้งไลน์ทั้งวัน มันเลยเริ่มกังวลใจขึ้นมา หนูก็นึกด่ามันเหมือนกันที่รู้ก่อนแล้วไม่โทรมาบอกให้เตรียมอกเตรียมใจบ้างเลย แต่นึกดูแล้ว รู้ไปก็เท่านั้น ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ก็เลยได้แต่บอกมันว่าหนูไม่เป็นอะไร ไม่ต้องเป็นห่วง มันแนะนำว่าไม่ต้องถึงขนาดไม่เล่นเฟสก็ได้ แค่ลบรายชื่อเพื่อนออกก็น่าจะพอ หนูก็ทำตามที่มันแนะนำค่ะ

    
   ไกลแค่ไหน คือใกล้  น่ากินจังครับ #คนสวย

    พอย้อนไปอ่านข้อความที่มันเมนท์แล้วก็ได้แต่แปลกใจ...ก็ตอนที่คบกัน มันเคยชมหนูแบบนี้ซะที่ไหน...ตอนนั้นเองที่ฉุกใจขึ้นมาได้    

   จริงสินะ ตอนนี้หนูไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ใช่อีตุ๊ดหัวโปก เปิ่นๆ เป๋อๆ คนเดิม ถึงนิสัยจะยังโก๊ะอยู่บ้าง แต่ภายนอกเปลี่ยนไปเยอะมาก ปีเศษๆ ที่ดูแลตัวเองอย่างดี ไว้ผมยาว เทคยาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ตอนนี้กลายเป็นสาวสะพรั่งที่มองไกลๆ ก็คงไม่รู้ หรือในบางรายที่ตาไม่แหลมพอถึงอยู่ต่อหน้าถ้าไม่ได้ยินเสียงอาจจะดูไม่ออกเลยก็ได้...

    ก่อนจะเลิกกัน หนูเคยถามว่าต้องทำยังไงมันถึงจะไม่ไปจากหนู...หนูยินดีจะทำทุกอย่าง... แล้วมันก็ตอบว่า ให้หนูเป็นผู้หญิงให้มัน คงเพราะตอนที่หนูไปหามันที่วิทยาลัย ตอนนั้นดันความจำเสื่อม ทั้งคำพูดแววตาบ่งบอกว่ายังอาลัยอาวรณ์  คงเพราะตอนนี้หนูสวยขึ้นมันก็เลยเริ่มรู้สึกเสียดาย.. ของหาย...อยากได้คืน...

   อยากรู้จริงๆ ถ้าหนูไม่ได้เปลี่ยนไปขนาดนี้มันจะยังกลับมาอีกหรือเปล่า....

   
   หลังจากทำใจอยู่นาน... ก็ปลงตกว่าสิ่งที่สำคัญกับหนูมากที่สุดก็คือพี่โต้ง ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม  หนูถึงตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองซะใหม่ ด้วยการเข้าร้านตัดผมชายครั้งแรกหลังจากเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย ก็ไม่ได้ตัดออกมาสั้นนักหนาหรอกค่ะ แค่ให้ดูออกมาเหมือนผู้ชาย หรือถ้าใครอยากชมว่าหนูสวยให้มองเป็นทอมไปเลยก็ได้

    หลังจากออกมาเป็นน้องทอมไปแล้วก็ไปสรรหาชุดนิสิตชายมาใส่ใหม่ ตัดใจทิ้ง แอนนา แอนโดรครัว  บลาๆๆ ลงถังขยะด้วยน้ำตา เคยดูรายการตีสิบ เค้าว่าถ้าอยากล้างฮอร์โมนให้กินแตงกวาเยอะๆ อันนั้นยังอยู่ในระหว่างการทำใจอยู่


   วินาทีแรกที่พี่โต้งเห็นลุคใหม่ของหนูนี่แกอย่างอึ้ง ทำหน้าทำตัวไม่ถูกกันเลยทีเดียว ได้แต่ทำเสียงดุๆ ใส่ว่า

   “ไปตัดผมทำไม?”

   “ทำไมล่ะคะ? มันทุเรศมากเหรอ?” หนูรีบถาม เสียงเป็นกังวล หน้าเสียทันที ความที่ไม่มั่นใจอยู่แล้วยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ ที่ตัดสินใจทำไปโดยไม่ปรึกษาก็เพราะเห็นว่า คนแล้วๆ มาที่พี่แกชอบ (ไม่รวมมิงค์) ก็ออกมาแนวผู้ชายๆ ไม่ได้ออกสาวมากมายขนาดหนู ถึงจะไปตัดผมพี่โต้งก็คงไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไร

   “เปล่า แค่แปลกใจ น้องฐามีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ โดนใครว่าอะไรมาหรือไง?”

   “เปล่านี่คะ หนูตัดผมมันไปเกี่ยวอะไรกับถูกใครว่าล่ะ”

   “ก็เห็นเราออกจะรักสวยรักงาม อยู่ดีๆ ตัดผมสั้นขนาดนี้จะไม่ประหลาดใจได้ไง” ก็ไม่ผิดนักหรอกนะ แต่ก็ไม่อยากพูด...

   “หนูก็แค่อยากลองเปลี่ยนจากสาวหวานมาแนวทอมๆ ดูบ้าง พี่โต้งไม่ชอบเหรอคะ?” หนูถามด้วยเสียงสั่น เหมือนคนจะเป่าปี่ ถ้าสมมุติอุตส่าห์ลงทุนตัดผมเพื่อไล่ไอ้โรจน์ แล้วพี่โต้งเกิดรับไม่ได้ขึ้นมา ทุกอย่างก็เสียเปล่าสิ...

   “เปล่า ไม่ได้ไม่ชอบ... ตัดแล้วก็น่ารักดีออกนะ” พอเห็นหนูเริ่มจะงอแงพี่แกเลยลดเสียงลงไปอ่อน แล้วเข้ามากอดพลางลูบหัวหนูเบาๆ เป็นการปลอบ “ถ้าน้องฐาจะตัดผมหรือทำอะไรไปเพราะอยากทำ พี่ก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่ถ้าทำไปเพราะอยากเอาใจพี่ พี่ไม่อยากทำหรอก เคยบอกแล้วนี่ว่ารักน้องฐาในแบบที่น้องฐาเป็น ถึงจะไม่ใช่แบบที่แพลนไว้ในหัวแต่ คนรักกันก็ต้องยอมรับในกันและกันได้ เพราะงั้นทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ อย่าฝืนใจทำในสิ่งที่ไม่ชอบเลยนะ”

    จากที่น้ำตาคลอเบ้าอยู่ทีแรกพอพี่โต้งพูดจบ ทำเอาซึ้งจนน้ำตาร่วง

    รู้สึกชุ่มชื้นขึ้นมาในอก.... หนูรักพี่โต้งค่ะ หนูมีความสุขแล้วที่อยู่ตรงนี้



    อย่าว่าแต่แค่ผมที่ต้องตัดไป ถ้าแลกกับการที่ได้อยู่กับพี่...

ต่อให้ต้องเสียอะไรไปมากกว่านี้ หนูก็ยินดีจะทำ....

[Yunatsu]

 

พี่โต้งงงง สุดยอดด น่ารักเน้อออ

อีโรจน์ต้องกลับมาอีกแน่นอน

ดอ้ยย ทำไงดี ที่โต้งดูแลฐาดีๆนะ

[kitty]

 

[inpurplethief]

บอกพี่โต้งจะดีกว่าไหมน้อง
ปิดๆ บังๆเดี๋ยวก็เป็นเรื่องจนได้
พี่โต้งน่ารักจริงๆ พูดจาน่ารัก

มาไวทันใจ ถูกใจ ขอบคุณนะคะ

[NewYearzz]

รักพี่โต้งมากอ่าตอนนี้ 

อิโรจน์กรุณาไปตายให้หนอนแทะเนื้อเน่าไป๊ 

[cakecoke]

 

เอาใจไปเลยพี่โต้งงงงงง

[broke-back]

อ่านแล้ว..ได้อารมณ์หลากหลายมาก
จะให้เม้นท์ต่อ..ไปไม่ถูกเลย

ขอตั้งสติก่อนนะ

[hewlett]

คิดถูกแล้วฐาเอ้ย พี่โต้งสำคัญสุดจริงๆ ปล่อยไอ้โรจน์มันไปเถอะ
ถ้ากลับไปหานะบอกได้คำเดียวเสียดายแทน
โอกาสที่จะมีผู้ชายแบบพี่โต้งผ่านเข้าในชีวิตอีกบอกเลยยากมาก
ขนาดผู้หญิงแท้ๆยังหาไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับกระเทย

[taltal020441]

ตอนแรกเคยคิดเชียร์ให้โรจน์กลับมานะ แต่ตอนนี้.....
อยากเห็นน้องฐาลุคใหม่จริงๆเล๊ยยย

[PJansam]

เป็นไงละโรจ เสียดายของดีเลยละสิ

[mutyamania]

ตอนแรกเคยคิดเชียร์ให้โรจน์กลับมานะ แต่ตอนนี้.....
อยากเห็นน้องฐาลุคใหม่จริงๆเล๊ยยย

อารมณ์เดียวกันค่ะ  แบบมีบางเสี้ยวมุมที่โรจน์มันโอเค....แต่ตอนนี้บอกได้คำเดียวว่าเข้มข้น....

[pannixz]

อีโรจน์เห็นแก่ตัวมากๆอ่ะ
หลงตัวเองเข้าขั้นละ

หวังว่าจะไม่ทำอะไรร้ายแรงกับฐานะ
เพราะดูเหมือนๆมันยังห่วงฐาอยู่
 

รอค่ะ มาไวๆนะ

[$VAN$]

โรจน์กับโต้งนี่คนละเรื่องเลย
คนหนึ่งเรียกร้อง เอาแต่ใจ
อีกคนมีแต่ให้ ตามใจตลอด

ป.ล. เห็นคำว่าfinal คิดว่าดราม่าที่แสนเศร้าคงผ่านไปหมดแล้ว เลยเปิดมาอ่านอีกที

[Silhouette]

ขอบคุณค่ะอารมณ์ขึ้นตอนต้นตอน แล้วกลับมาชุ่มชื้นหัวใจใหม่ที่ท้ายตอน 
อยากเจอคนแบบพี่โต้งบ้างอ่า 

[jannie]

น้องฐาสุดยอดมาก ทุ่มเทเพื่อคนรักจริงๆ

[herberry]

ไหนๆ้ก็ล้างยาไปแล้ว แ่ต่งชายไปเลย แล้วซอยผม ทรงมิยาชิตะ

5555 ว่าแล้วก้อไปซอยมั่งดีกว่า ไม่อยากแต่งหญิงละแก เบื่ออออออ

[josephine]

ดีใจ   เปลี่ยนลุค  มาเป็นผู้ชายน่ารัก ๆ ก็ดีน่ะ

[muiko]

ไอ้โรจ แกมันทุเรศมากกกกกก
จะกลับมาเสียดายอะไรตอนนี้
แล้วดูพูดจา ต่อให้เป็นควายกินหญ้า
มันยังไม่กลับไปหาเจ้าของแบบนี้เลย

ฐาก็เล่าให้พี่โต้งฟังเถอะ เค้าจะได้ระวังตัวด้วย
แล้วก็ช่วยดูแลฐาด้วย
ไม่รู้โรจมันจะทำไรต่ออีก 

[nokkaling]

 

[แป้งข้าวหมาก]

หลงตัวเองไปป่ะห้ะไอ้โรจ โถ...เลวๆแบบนีั
ไม่มีใครเค้าอยากกลับไปลงนรกกับแกหรอก  ไอ้กระบือเอ๊ย
 

[t152_rakjai]

ฐาทำถูกแล้ว  คนที่ดีและให้เราได้ทุกอย่าง อย่างพี่โต้ง ต้องจับไว้ให้ดี ไม่ให้หายไปไหนได้เพราะคนดีๆ ก็มีแต่คนอยากได้

[uknowvry]

โรจน์ คนมีปม...