หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190>

[Maewjunsu]

เมื่อได้รู้ความจริงแล้วโรจน์ก็น่าสงสารเหมือนกันแต่การที่โรจน์ไม่บอกความจริงกับฐา ทำร้ายจิตใจฐาต่างๆนาๆมันไม่แย่กว่าเหรอ แล้วถ้าฐากลับไปคบกับไอ้โรจน์ต่อไปในอนาคตถ้าไอ้โรจน์มันนอกใจอยากได้ญ.อีกน้องฐาไม่แย่เหรอ น้องฐาอย่าใจอ่อนนะอย่าลืมซิว่ามีพี่โต้งที่รักน้องฐามากที่สุดอยู่ ป.ล.แอบฮากับคำว่าน้องฐา• นางoneเทย2ชาย

[Yunatsu]

โอ้ยยย ความจริงจากโรจน์ เชื่อได้จิงหรอ

ทำไมเหมือนไม่อยากเชื่อ


แต่ถ้าเรื่องมันเปนแบบนี้
สำหรับเรา เจ็บแล้วจำ
ไม่ว่าเหตุผลที่ทำให้เจ็บคืออะไร เจ็บ ก้คือเจ็บ
เทียบกับพี่โต้ง ไม่เคยทำให้เจ็บเลย มีแต่ความรักให้
ถ้าใช้สมอง ยังไงก้เลือกพี่โต้ง

และยังไงงง เราก้เชียร์พี่โต้งนะ
โรจน์ เป็นเพื่อนที่ดีไปได้ไหม

[uknowvry]

ออยนี่.... เห้อ!!!

[muiko]

ถึงรู้ความจริง เราก็เฉยๆๆๆกะโรจอยู่ดี
ไม่ได้สงสารอะไรมากมาย
เพราะการกระทำที่ผ่านมาของโรจที่ปฏิบัติต่อฐามันแย่อ่ะ
ถึงจะบอกว่ารักมากแต่ก็ทำร้ายร่างกายน้องฐามามากเหมือนกัน

ปล่อยฐากลับไปซะทีนะโรจ ฐาก็รีบๆตัดให้ได้เถอะ
รู้ว่ารักโรจมาก อยากรู้เหตุผลที่โดนทิ้งมาก
แต่ก็ควรให้เรื่องมันจบๆไปซะที

[herberry]

สงสารน้องฐาอ่ะ ที่ต้องมาหวั่นไหวกะคนแบบนี้

แต่บอกว่ายังไงก็ฟังเหตุผลไม่ขึ้นอ้ะ เหมือนเอาเรื่องแม่ตายมาอ้าง อะไรยืนยันได้ล่ะว่าทำเพราะเหตุผลนี้

ตอนน้องฐาอยุ่กับความทุกข์คนเดียว มันเคยมามองมาแลไหม พอสวยขึ้นหน่อยควงได้ก็กลับมาหยอดในเฟส ทั้งที่ก่อนหน้านี้มันไม่ทำ

กุลงกุหลาบอะไร ส่งมาทำไมตอนจะตาย ตอนเจ็บหัวใจจะตายมันมาแลไหมเอ่ย อ่านละจะอ้วก พอไม่เหลือใครก็กลับมา

มีตั้งหลายวิธีที่ปิดแม่ได้ โดยไม่ต้องทำแบบนี้ อย่างน้อยบอกความจีงก็ยังดี นี่มันเหนเราเปนของตายอ่ะ

โรจน์นี่โคตรสะท้อนความรักของผุ้ชายที่มีต่อกะเทยจริงๆ อ่านไปก้แค้นไป หึ

[pannixz]

พี่โต้งงง
อีพี่โต้งรีบออกมาเร้ววววววว 

[$VAN$]

ฟังเสียงหัวใจตัวเองเถอะฐา รักใครก็ไปหาคนนั้น

[fuku]

มาแบบนี้ เราว่าโรจน์ก็ทุเรศอ่ะนะ
ไม่เชื่อคนที่ตัวเองบอกว่ารัก แก้ไขปัญหาด้วยการทำร้ายคนที่ตัวเองรักเนี่ยนะ
ถึงปัจจัยร่วมมันอาจจะมี ออย กับแม่เข้ามาเพิ่ม
แต่ตัวเองไม่กล้าที่รัก ดูแลเค้าก็ไมได้ ปล่อยให้คนที่แกบอกว่ารักไปเจออะไรที่ดีกว่าเหอะ

ตอนนี้ที่กล้ากลับมาเพราะเจอฐา ตัวเองไม่เคยคิดจะไปหาก่อนด้วยซ้ำ
ถรุย!!

[Yarkrak]

น้องฐาอย่าหวั่นไหวลูก พี่โต้งรักหนูมาก อย่าใจอ่อนกับโรจน์
กลับไปหาพี่โรจน์เถอะลูก

[ormn]

  :katai1:เครียดแล้วเน้ออออออออออ

[broke-back]

  น้องฐา

ถ้าอยากได้..รักไม่มั่นคง..ก็จงไป
แต่ถ้าอยาก..ได้รักเดียว..ก็กลับมา

ใจที่เคยเจ็บ เตือนใจว่าให้เข็ด
คงบอกน้องฐาได้ดี

แค่นี้ล่ะ..ที่อยากจะบอก


  โต่งโต้ง

[jannie]

กลับตาลปัตรสุดๆ โรจน์ดูป็นพระรองเกาหลีขึ้นมาทันที สับสนแทนน้องฐาจัง

[NewYearzz]

คือแบบ...หาทางออกให้เรื่องนี้ไม่ได้เหมือนกัน มันทรมมานจริงๆ 

[jimmyFG]

เหตุผลของโรจน์ก็พออภัยให้ได้ ถึงสิ่งที่โรจน์เลือกทำก็ทำร้ายฐามากเลยทีเดียว

แต่ก็ใจอ่อนยวบ แอบเทใจให้โรจน์แล้ว ถ้าเชียร์โรจน์ฐาจะมีใครว่าไหมล่ะเนี่ย

ชอบแบบนี้ ผู้ชายเถื่อนๆเอิ๊กๆ ชอบคนเลวๆ

[sukie_moo]

คือตาม คหสต. เราว่า ไม่ว่าโรจน์จะมีเหตุผลอะไรก็ตาม แต่มันก็ทำฐาเจ็บจนไม่เป็นผู้เป็นคน

แล้วเรื่องที่ออยทำไปนั้นเราเห็นว่ามันดี  เพราะออยทำเพราะรักฐาล้วนๆ ถ้าไม่มีออย ฐาจะลุกขึ้นยืนใหม่ได้ไหม  ก็คงจะจมกับน้ำตาอยู่อย่างนั้นนั่นแหละ

เดี๋ยวพี่โต้งก็จะมาเห็นฉากสำคัญฐากอดอยู่กะโรจน์ เฮ้อ!!! สงสารพี่โต้ง

[Aoya]

น้องฐาอย่าลังเล ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับปัจจุบัน
ถ้ากลับไปหาโรจน์ น้องฐาต้องจมอยู่กับความรู้สึกที่ว่า
เพราะแม่โรจน์เสียแล้วถึงได้คบกัน แต่ถ้าแม่โรจน์ยังอยู่จะเป็นที่ยอมรับของบ้านนี้ไหม

[punomenon]

ไปๆมาๆ เกลียดออยมากกว่าโรจน์ น่ารำคาญเป็นบ้า รักฐาจริงรึเปล่าเถอะ
เอาเข้าจริง คนที่ทำร้ายฐามากที่สุดก็ออยนะ ต้นเหตุของความเจ็บปวดหลายๆเรื่อง
โรจน์เองก็เด็กเกินไป ทำอะไรไม่เป็นผู้ใหญ่ เพราะฐายอมรับ และโรจน์ไม่เข้าใจฐาดีพอ
คู่นี้ยังไงก็ไม่รอด ต่อให้คบกันจริงๆก็ตาม พี่โต้งก็ไม่ได้เรื่อง แต่เทียบกับโรจน์แล้ว พี่โต้งทำให้ฐาเป็นตัวของตัวเองได้มากกว่า
เชียร์พี่โต้งนิดนึง เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออ ไม่ได้ดั่งใจสักคน

[แป้งข้าวหมาก]

ยังไงล่ะ เราคิดว่าเรื่องโรจน่ะมันจบไปตั้งนานแล้ว
ถึงจะมาบอกเหตุผลทุกอย่างเอาตอนนี้มันก็ใช่ว่า
จะกลับมาเหมือนเดิม ฐาหนักแน่นเข้าไว้...ยังไงเราก็เชียร์พี่โต้ง

 

[KAEHUB]

ผิดมั้ย ถ้าจะเชียร์ดรจน์ 555 ยังไม่เลิกแฮะเรา ก็ชอบโรจน์จริงๆ แม้จะดูโหดแลเถื่อนไปบ้าง แต่ก็รู้สึกได้ว่าโรจน์ก็มีมุมอ่อนโยนกับน้องฐามาตั้งแต่ตอนที่โรจน์เป็นเพียงคนที่อยู่ในความทรงจำน้องฐาแล้ว ยิ่งมารู้แบบนี้ ยิ่งสงสารโรจน์ แต่ก็สงสารพี่โต้งเหมือนกัน แต่ยังไงก็อยากเชียร์โรจน์อยู่ดีอ่ะ ทำไงดีๆ สับสนกับตัวเองจริงๆ แยกร่างน้องฐาได้มั้ย ให้มีสองคนไปเลย งือๆๆ ไม่ชอบแบบนี้เลย ไม่งั้นก็ถ้ายังไงพี่โต่งกับน้องฐาก็คู่กันอยู่ดี ก็ช่วยหาวิธีที่ทำให้โรจน์เจ็บน้อยที่สุดได้มั้ย หรือหาคนรักจริงมาดามใจก็ดี ไม่เอาดราม่าแล้วน้า ไม่ชอบเลย

[Monkey D lufy]

ออ
ยทำทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไร?  อยากจะรู้เหตุผลของออยมากเลย 
จะเรียกหวังดีก็ได้ 
แต่มันไม่ใช่ชีวิตของเธอที่จะได้ไปตัดสินใจแทนเพื่อนได้นะ

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่ 107  รักสามเส้า.....
   
   หมดเวลาดราม่า..... ในที่สุดหนูก็ผละออกจากอ้อมแขนนั้น ใช้หลังมือป้ายน้ำตาออกจากแก้มแล้วบอกเบาๆ

   “เราอยากกลับบ้าน”

   “ฮะ...” มันทำหน้าประหลาดใจเมื่อจู่ๆ หนูก็ร้องกลับบ้านเหมือนเด็ก

   “โรจน์บอกว่าจะพาเรากลับบ้านไม่ใช่เหรอ” หนูย้ำคำสัญญาของมัน ทำให้มันชะงักไปนิดหนึ่งแล้วพยักหน้า

   “อือ” มันทำหน้าผิดหวังเมื่อหนูไม่ได้พูดถึงเรื่องเดิมอีก แต่หนูแสร้งทำเป็นไม่เห็น รีบลุกขึ้นยืน ปัดเศษดินที่เปื้อนเข่าเพราะทรุดกายลงไปนั่งเมื่อครู่ออก หนูสูดน้ำมูกแล้วหันไปมองยังที่เก็บอัฐิแม่ไอ้โรจน์ตรงกำแพงวัดแวบหนึ่งก่อนจะละสายตาแล้วหมุนตัวเดินกลับไปที่รถ

   “สรุปว่า....มึงจะยกโทษให้กูใช่ไหมฐา?” คำถามนั้นทำเอาหนูชะงักมือที่กำลังยื่นไปเปิดประตูรถจำต้องหันไปพยักหน้าให้ ทำให้รอยยิ้มของมันกว้างขึ้นทันที

   “งั้นเราก็กลับมาคบกันเหมือนเดิมได้ด้วยใช่ไหม?” มันพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ใช้สองมือดึงมือซ้ายหนูไปกุมไว้ หากแต่หนูกลับถอนใจเมื่อได้ยินคำถามนี้ เงยหน้าขึ้นจากมือตัวเองไปมองหน้ามันแล้วทำหน้าเศร้า รู้สึกลำบากใจเหมือนกัน แต่ก็จำต้องส่ายหน้า

   “ทำไมล่ะ ถ้ามึงไม่โกรธ ถ้ามึงยกโทษ แล้วทำไมมึงจะกลับมาไม่ได้”

   “การยกโทษกับการคืนดียังไงก็เป็นคนละเรื่องกัน ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะตัดสินใจอะไรได้ ” หนูบอกด้วยเสียงเศร้าๆ

   “หมายความว่ายังไง ตัวของมึงเอง หัวใจของมึงเอง ทำไมจะตัดสินอะไรไม่ได้ มึงก็แค่บอกกูมา ว่ามึงยังรักกูบ้างไหม หรือมึงหมดเยื่อใยกับกูแล้วจริงๆ” สายตาที่มันมองหนูมันเศร้ามาก มันเหมือนกับตอนที่มันถามหนูครั้งแรกว่าหนูเคยรักมันบ้างไหม

    หนูไม่รู้จริงๆ ว่าควรตอบยังไง หนูเฝ้าถามตัวเองมาตลอดว่ามันเคยรักหนูจริงหรือเปล่า คนรักกันทำไมทำร้ายกันได้ง่ายดายอย่างนั้น ยิ่งพอได้ฟังเหตุผลของมันแล้วมันก็อดคล้อยตามไม่ได้

   ไอ้โรจน์ไม่ใช่ผู้ชายแสนดีเลยสักนิดเดียว ไม่มีความอ่อนโยน ไม่ใช่คนปากหวาน เป็นคนฟอร์มจัด มีอะไรจะอ้อมค้อมตลอดไม่ค่อยพูดตรงๆ เอะอะโวยวายจนน่ารำคาญ แต่เวลามันนึกอยากจะทำอะไรขึ้นมาสักอย่างเป็นการเซอร์ไพรส์ มันจะทำให้หนูประหลาดใจและปลื้มปีติสุดๆไปเลย เวลาที่มันเขินอายเพราะทำอะไรแปลกๆ ออกมา ทำเอาหนูอดยิ้มไม่ได้ทุกที ช่วงเวลาที่เคยยิ้มเคยหัวเราะเคยร้องไห้ไปกับมันมาเป็นปี หนูไม่คิดว่าความรู้สึกเหล่านั้นจะเป็นของปลอมไปได้ หนูยังจำได้ว่าเราเลยรักกันมากแค่ไหน แต่ถึงตอนนี้หนูจะมีคนที่รักมากกว่า หนูก็ไม่อยากทำร้ายจิตใจมันอยู่ดี

   “ไม่รู้สิ เราหมดหวังเรื่องโรจน์จะกลับมาไปนานแล้ว ตอนนี้เราคงมีคนรักใหม่แล้ว พี่เค้าดีกับเรามากจริงๆ นะโรจน์ แล้วเค้าก็ไม่ทำผิดอะไร ถึงตอนนี้เราจะยังรักโรจน์อยู่ แต่เราก็ทิ้งเค้าไม่ได้หรอก”

“ถ้าไม่มีมันสักคน มึงก็จะกลับมาหากูใช่ไหม?”

   “อย่าถามอย่างนั้นเลย เราตอบไม่ได้หรอก เราเสียใจนะ แต่ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว”

    “ไม่มีอะไรที่สายเกินไปหรอก ถ้ามึงยังรักกูอยู่จริงๆ”

.
.


   “ทำไมพาเรามาที่นี่ ไหนว่าจะพากลับบ้านไง” หนูหันไปถามมัน เมื่อตอนนี้เราสองคนกลับมาที่บ้านมันจนได้

   “บ้านกูก็เหมือนบ้านมึงแหละ” มันตอบแล้วเดินอ้อมรถไปเปิดประตูอีกฝั่ง

   คือยังไงดีล่ะ หนูคิดว่าตัวเองชัดเจนพอแล้วนะ แต่อีกฝ่ายดูเหมือนไม่เข้าใจความหมายของหนูเลย หนูอยากกลับบ้านแล้ว จนตอนนี้หนูก็เอาแต่คิดว่าหนูจะติดต่อพี่โต้งยังไงไม่ให้เขาเป็นห่วง ไม่ใช่ว่าพอมาเจอแฟนเก่าที่ขอคืนดีแล้วจะระริกระรี้รื่นเริงจนลืมไปว่าตัวเองน่ะไม่ได้ฟรีแล้ว...

    “ลงมาสิ ไม่ต้องกลัวหรอกน่า กูไม่ทำอะไรหรอก  แค่อยากให้ได้อาบน้ำอาบท่าแต่งหน้าบ้าง มึงจะกลับทั้งๆ อย่างนั้นเหรอ โทรมอย่างกับเพิ่งหลุดออกมาจากป่า เดี๋ยวคนเขาก็คิดว่ามึงไปโดนรุมโทรมมาหรอก”

   จะพูดทำไมเนี่ย รู้แล้วว่าตอนนี้สภาพคงดูไม่ได้ ก็แดดทะเลมันแรงจะตาย คงครีมเครื่องสำอาง หวงหวีก็ไม่มีใช้ ไหนจะโดนลมจนผมเสีย มันก็ต้องมีโทรมบ้าง จะให้ไสวิ้งอย่างกับเพิ่งกลับมาจากงานเดินแฟชั่นได้ยังไง

   “ไม่เป็นไรหรอก เรากลับไปแต่งที่บ้านก็ได้” หนูบอกแล้วยังนิ่งอยู่

   “นี่มึงรังเกียจกูขนาดนั้นเลยสินะ มึงแค่โกหกใช่ไหมที่บอกว่ามึงยกโทษให้กูแล้ว” มองมันด้วยสีหน้าลำบากใจ ปกติแล้วมันไม่เคยอ้อนอะไรแบบนี้ มีแต่ทำเสียงห้าวๆ ข่มใส่ตลอด จู่ๆ มาทำเสียงแบบน้อยใจขนาดนั้น หนูปั้นหน้าไม่ถูกเลย

   “เปล่า.... แต่ว่า”

   
   ไมได้พล่ามอะไรต่อ... ก็ได้ยินเสียงรถมาจอด หนูหันไปมองรถยนต์สีขาวคาดเลือดหมูมาจอดหน้าบ้าน พร้อมเจ้าหน้าที่ตำรวจสองสามนายเดินลงมาพร้อมอาวุธ

   อะ........นี่มันอะไรกัน.....

   หนูเอ๋อไปชั่วขณะ กำลังตกใจที่ไอ้โรจน์ถูกตำรวจเข้าจับกุมอย่างง่ายดายและรวดเร็ว

   “น้องฐา” หนูหันไปหาเจ้าของเสียงนั้นด้วยดวงตาอันเบิกกว้าง เห็นพี่โต้ง พี่ซา พี่เอเดินลงจากรถพี่โต้ง ตรงมาทางหนู ทันทีที่ถึงตัว พี่โต้งดึงร่างหนูไปกอดโดยไม่สนสายตาของคนอื่นเลย ตอนนั้นหนูกำลังอึ้ง มันดีใจจริงๆ ที่เห็นหน้าพี่โต้ง แต่ด้วยสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกทำให้หนูไม่สามารถเงียบอยู่ได้นาน

   “นี่มันอะไรกันคะพี่....ทำไมตำรวจถึง...”

   “น้องฐาเป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยหรือเปล่า... พี่โต้งไม่ได้สนใจคำพูดของหนูเลย เขาจับไหล่หนูออกแล้วมองสำรวจตามแขนและใบหน้าหาร่องรอยความบาดเจ็บ ด้วยสายตาที่เป็นกังวล

   “ไม่ค่ะ หนูไม่เป็นไร”

   “ไม่ต้องห่วงนะ พี่มาช่วยแล้ว น้องฐาปลอดภัยแล้วนะ” เขาปลอบ ดวงตาแลคล้ำเหมือนคนไม่ได้นอน แต่อยู่ในอารมณ์ดีใจ

   “เดี๋ยวสิ มาจับกันข้อหาอะไรไม่ทราบ... ผมไม่ได้ทำผิดอะไรสักหน่อย” เสียงไอ้โรจน์เถียง แม้จะถูกคุมตัวแต่มันก็โวยวายไม่ยอมให้จับโดยดี

   “ข้อหาลักพาตัว กักขังหน่วงเหนี่ยว” พี่โต้งหันไปบอกด้วยเสียงเขาคงกำลังโกรธมาก

   “หึ! ข่มขืนกระทำชำเราด้วยไหมล่ะ?” ไอ้โรจน์ถามด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์จนหนูสะดุ้ง ส่วนพี่โต้งเลือดขึ้นหน้าพุ่งเข้าไปต่อยหน้าไอ้โรจน์อย่างแรงเสียหนึ่งหมัด ไอ้โรจน์หลบไม่ได้เพราะถูกคุมตัวจากตำรวจอยู่

   “พี่โต้ง!!” หนูร้องแล้วเข้าไปกอดเอวเขาไว้ ไม่ให้เข้าไปซ้ำ ส่วนพี่ตำรวจก็ห้ามทัพไม่ให้ไอ้โรจน์สวนกลับมา โชคดีที่มีตำรวจประกบ มันเลยได้แต่มองพี่โต้งด้วยสายตาอาฆาต แต่เอาคืนไม่ได้ ไม่อย่างนั้นพี่โต้งน่ะเหรอ จะไปสู้นักเลงหัวผุอย่างมันได้ หนูหันไปมองหน้าโรจน์อย่างลำบากใจ พอดีกับที่มันหันมามองหน้าหนูพอดี มันไม่ได้พูดอะไรเลย ไม่ได้ขอความช่วยเหลือ เพียงแค่มองหน้าหนูตลอดเวลาตอนที่ตำรวจพามันเดินไปที่รถ มันก็ยังมองหน้าหนูเหลียวหลัง เหมือนจะถามว่า หนูอยากให้มันติดคุกจริงๆ ใช่ไหม

   หนูมองมันกลับด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ ต่อให้มันจะทำผิดแค่ไหน แต่หนูไม่ได้อยากให้มันติดคุก ไม่ได้อยากทำร้ายมันแบบนี้สักหน่อย....

   “เดี๋ยวค่ะ คุณตำรวจ” หนูตะโกนเรียก รีบวิ่งเข้าไปจับแขน  คนที่ลากไอ้โรจน์ไป “อย่าจับเพื่อนหนูไปเลยนะคะ ไม่มีการลักพาตัวอะไรทั้งนั้น มันเป็นการเข้าใจผิด”

   ทีนี้ตำรวจหันมามองหน้าหนูอย่างประหลาดใจ

   “อะไรกันน้อง ก็มีแจ้งเข้ามาว่าน้องหายตัวไปไม่ใช่เหรอ ยังมีภาพวงจรปิดที่แสดงว่าเราถูกโปะยาด้วยซ้ำ แล้วจะไม่ใช่ได้ยังไง” พี่ตำรวจถามกลับทำเอาหนูแทบเป็นใบ้แต่ก็นังพยายามอธิบายข้างๆคูๆ

   “คือ... เพื่อนหนูเค้าไม่รู้น่ะค่ะ เค้าแค่อยากแกล้งหนูเฉยๆ ให้หนูตกใจเล่น ไม่ได้คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่ ที่จริงแล้วหนูเต็มใจไปเองค่ะ แต่พอดีติดปัญหานิดหน่อยก็เลยไม่ได้แจ้งกลับมาที่บ้านก็เลยมีการเข้าใจผิด ปล่อยเพื่อนหนูเถอะนะคะ อย่าจับเขาไปเลย”  หนูอ้อนวอนบอกตำรวจพร้อมน้ำตา พวกเขามองหน้ากันเลิกลั่ก ทั้งหันไปยังคนแจ้งความเพื่อถามความเห็น

   “น้องฐา เราโดนขู่อะไรใช่ไหม ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น พี่จะดูแลน้องฐาเองนะ คนผิดต้องถูกลงโทษเป็นเรื่องถูกต้องแล้ว” พี่โต้งพยายามแก้ตัวเมือ่หนูให้การจากผิดเป็นถูก

   “พี่คะหนูขอร้อง อย่าเอาเรื่องมันเลยนะ หนูผิดเอง หนูขอร้องช่วยบอกตำรวจให้ที” ทีนี้หนูเลยขอร้องพี่โต้งแทน

   “น้องฐา....” เขาเรียกด้วยเสียงเบาโหวงมองหน้าหนูด้วยสายตาของความไม่เข้าใจระคนผิดหวัง

   “ได้ยินหรือยังครับ คนที่เป็นเจ้าทุกข์เค้าไม่เอาเรื่องผม พวกพี่ปล่อยผมได้หรือยัง” พอได้ทีไอ้โรจน์ก็พูดด้วยน้ำเสียงเหนือกว่า ในที่สุดตำรวจก็ยอมปล่อยมัน  แล้วหันมาบอกพี่โต้งว่า

   “สรุปว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันจริงๆ สินะ คราวหน้าคราวหลังก่อนจะแจ้งความให้เป็นเรื่องใหญ่คิดดีๆ ก่อนนะน้อง จะโดนข้อหาแจ้งความเท็จเอาง่ายๆ ถ้าทางตำรวจทำอะไรรุนแรงก็จะซวยไปด้วย”

   หลังจากตำรวจสวดจนจบก็กลับไป  ไอ้โรจน์ที่ถูกปล่อยตัวแล้วเดินกลับมาหาเรา 

   “ขอบใจนะฐา กูรู้ว่ามึงใจร้ายกับคนที่มึงรักไม่ลงหรอก” ไอ้โรจน์ ยิ้ม บอกหนูด้วยเสียงแสดงความซาบซึ้ง หนูหันหน้าไปมองพี่โต้งทันทีก็เห็นเขาทำหน้าบึ้ง แล้วกำหมัดแน่น
   

หนูทำอะไรไม่ถูกที่เป็นแบบนี้ ยื่นมือไปจับข้อมือพี่โต้งแต่เขาเบี่ยงแขนออกไม่ยอมให้จับ หันมามองหน้าหนูด้วยสายตาเย็นชาว่างเปล่า มันทำให้หนูเจ็บปวดยิ่งกว่าถูกมีดกรีดลงไป

   “น้องฐาคงรักมันมาก อยากอยู่ด้วยกันจนทนรอแทบไม่ไหวสินะ ถึงจากไปโดยไม่บอกอะไรพี่  ถ้ารักกันขนาดนั้น ก็พูดออกมาเลยสิว่าไม่รักพี่แล้ว อยากกลับไปใจจะขาด ไม่ใช่หายไปเฉยๆ ไม่ใช่ปล่อยให้พี่เป็นห่วงแบบนี้ น้องฐารู้หรือเปล่า ตลอดเวลาหลายวัน พี่กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เผ้าห่วงใยเฝ้าตามหา ถ้าน้องฐาเป็นอะไรไปแม้ปลายก้อย ทุกอย่างก็เป็นความผิดของพี่คนเดียว... แต่สุดท้าย ไม่ใช่เลย พี่เพิ่งจะรู้ว่าน้องฐาเต็มใจไปกับมัน เรื่องแบบนี้ถ้าบอกกันสักคำพี่ก็เข้าใจ แต่น้องฐาก็ยังใจร้ายที่ไม่พูดออกมา” พี่โต้งหันมาตัดพ้อระหว่างที่พูด น้ำเสียงสั่นๆทำให้รู้สึกว่าเขากำลังกลั้นน้ำตา

   “พี่คะ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ” หนูรีบเถียงเมื่อโปรแกรมประมวลผลของพี่โต้งทำงานผิดปกติอีกครั้ง โรคคิดเองเออเอง และเชื่อว่าความคิดตัวเองต้องถูกต้องที่สุดนั่นเป็นสิ่งน่ากลัวที่สุดในตัวพี่โต้ง

   “ไม่ต้องแก้ตัวอะไรหรอก  พี่เข้าใจเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว” ไม่เลย พี่ไม่เข้าใจอะไรสักนิดต่างหาก.....

   “กูเชื่อแล้วฐาว่าแฟนใหม่มึงนี่แสนดีสุดๆ มึงบอกกูว่าไงนะ มึงยังรักกู แต่มึงทิ้งเค้าไม่ลงใช่ไหม? ทีนี้มึงไม่ต้องลำบากใจแล้วสิ เพราะมันเข้าใจเรื่องง่ายๆ ได้เร็วขนาดนี้” หลังคำพูดที่มันดัดแปลงเล็กน้อยให้เข้าข้างตัวเอง ที่เติมเชื้อไฟในใจพี่โต้งให้กระพือโหมของไอ้โรจน์ พี่โต้งก็หันมาจ้องหน้าหนูอีกครั้ง เหมือนจะถามว่าจริงหรือเปล่า หนูเอาแต่สะอื้นแล้วส่ายหน้าไปมา

    “พี่จะกลับแล้วนะ พี่คงไม่กวนเวลาแห่งความสุขของเรามากไปกว่านี้” เขายิ้มขื่นๆ ประชดประชันจนวินาทีสุดท้ายก่อนจะหมุนตัวหันหลังเดินหนี พี่เอกับพี่ซาที่ไม่พูดอะไรตลอดมาก็ขยับตัวเดินตามพี่โต้งไป

   “พี่โต้ง” หนูเรียกเขาด้วยเสียงปนสะอื้น พยายามเดินตามไป

   “อย่าไป ฐา” ไอ้โรจน์บอก มันรั้งหนูไว้ด้วยอ้อมกอด แต่หนูไม่สนใจพยายามดิ้นออก ยิ่งดิ้นมันยิ่งกอดแน่นขึ้นอีก

 “มึงรักกูใช่ไหมฐา ถ้ามึงรักกู กูขอร้อง มึงอย่าไปนะ” มันบอกซ้ำ ด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนดูน่าสงสาร

แต่....หนูสงสารตัวเองมากกว่า หนูทนไม่ได้ที่จะยอมเสียพี่โต้งไปแบบนี้  จะถามหนูสักกี่ครั้ง ให้เลือกสักกี่ที หนูก็คงได้คำตอบที่เหมือนเดิมทุกครั้ง.....

 
   “โรจน์....ขอบคุณนะที่ยังคิดถึงเรา แต่เรารักพี่โต้งจริงๆ ปล่อยเราไปเถอะนะ”


[/color]

[Monkey D lufy]

โรจน์สร้างเรื่องแล้วไง

น้องฐาใจอ่อนไปหน่อย  แต่ก็นะ...

[pannixz]

เฮ้อออออ 
ฐาเอ้ย ฐา

[kangteuk1995]

ฐาไม่บอกให้ชัดเจน
ทำให้โรจน์เอาคำพูดของฐาที่พูดเพราะสงสารมาทำให้พี่โต้งเข้าใจผิด
แต่มันผิดที่ฐาเองนะที่สงสารทำให้โรจน์เข้าใจผิดคิดว่าฐามีใจให้

[ujen]

  สงสารพี่โต้งจัง

 

[MiSS-U]

อย่างโรจน์นอนคุกสักคืนจะเป็นไร กับสิ่งที่ทำผ่านมาน่ะ



อยากเขย่าตัวนางพร้อมตบหัวแรงๆสักที 

บวกเป็ด

[Aoya]

อยากพูดกับฐาประโยคเดียว สมน้ำหน้า
ถ้าพี่โต้งจะเข้าใจแบบนี้ก็ไม่ใช่เพราะใครหรอก ฐาทำตัวเองล้วนๆ
จากนี้ก็ไปอยู่กับไอ้โรจน์เถอะ ผู้ชายที่คร่ำครวญหาอยู่ตลอดไง
เพิ่งรู้ว่าไม่ใช่แค่ผูหญิงหรอกที่ชอบคนเลว กะเทยก็ไม่เว้น

[muiko]

รำคาญน้องฐา
ช่วยโรจมันอยู่ได้ ให้มันนอนคุกหน่อยดีมั้ย
สงสารพี่โต้ง สมน้ำหน้าฐา พูดเองหนิ
เสียพี่โต้ง เพราะสงสารโรจ ก็สมน้ำหน้านะ ไม่ชัดเจนเอง
ถ้าต่อไปนี้จะปล่อยให้มันกอด มันเรียกร้องก็ตามใจ
หรือถ้าไม่ ก็รีบๆสลัดแล้วตามไปอธิบายพี่โต้งซะที เลิกร้องไห้ น้ำตามันไม่ช่วยป่ะ 

[cakecoke]

 

[punomenon]

ทำอะไรให้มันเด็ดขาดเถอะฐา เลือกสักคนให้มันแน่ไปเลย
ทำแบบนี้เสียใจกันทุกฝ่ายแหละ โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันหน่วงมาก