มาแปะตอนพิเศษค่ะ ช่วงอาทิตย์นี้อาจจะเป็นมาแปะวันเว้นวันเพราะทำบ้านใหม่ แต่ก็จะพยายามปั่นให้ลงได้ทุกวันนะคะ แล้วแต่โอกาสอำนวยค่ะ ^ ^"
------------------------------
ตอนพิเศษ
บทพิสูจน์แห่งรัก
(เดเนียลxครีอุส)
...ครีอุสคิดว่าการที่ต้องคอยรับใช้ใกล้ชิดดราโก จะเป็นเรื่องที่ลำบากมากแล้ว แต่เขาไม่คิดว่าการที่ต้องอยู่คอยรับใช้ใกล้ชิดเดเนียลจะยิ่งลำบากเสียยิ่งกว่า
ไม่ใช่เพราะมังกรหนุ่มเอาแต่ใจโมโหร้ายหรือชอบหนีงานเหมือนผู้เป็นน้องชาย แต่เพราะใบหน้ายิ้ม ๆ อารมณ์ดี แต่เดาใจไม่ค่อยออก แถมยังชอบหาเรื่องมาเกาะแกะสร้างความรำคาญใจให้เขาทุกครั้งที่มีโอกาสนี่ต่างหาก ที่ทำเอาเขาปวดประสาทอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันแบบนี้
เมื่อก่อนนั้นยามเจอหน้ากัน อีกฝ่ายก็ยังพอมีแหย่แกล้งบ้างแบบไม่จริงจังอันใดนัก แต่การบุกถึงเนื้อถึงตัวนัวเนียไม่เลิก ก็เพิ่งจะมาเริ่มเอาก็ตอนที่ได้มาทำงานอยู่ด้วยกันนี่ล่ะ
“ท่านเดเนียลขอรับ เลิกมายืนพัวพันข้าเวลาทำงานได้แล้ว ที่นั่งท่านก็มีไม่ใช่หรือไง!”
ครีอุสตวาดใส่อย่างเหลืออดที่ร่างสูงมักจะมาคลอเคลียกอดรัดเอาเปรียบเขาทุกครั้งที่มีโอกาส แต่พอเขาดุเขาไล่ ก็ทำเป็นหัวเราะ แล้วเดินหนี แต่สักพักก็มาใหม่อยู่เรื่อย ๆ จนเขาเริ่มจะหมดความอดทน
“อยู่ใกล้เจ้าแล้วมันอบอุ่นดีนี่ อุ่นทั้งกาย อุ่นทั้งใจ”
ครีอุสเม้มปากแล้วจึงกระแทกเสียงประชดใส่
“ฮึ! ข้าไม่น่าบอกท่านน้ำฟ้าไปเลยว่าท่านเป็นสุภาพบุรุษ คบง่ายอะไรพวกนั้น”
เดเนียลเลิกคิ้วนิด ๆ แล้วยิ้มออกมาเมื่อได้ฟังอีกฝ่ายพูดจบ
“หือ? เจ้าชมข้าต่อหน้าคนอื่นหรือ ดีใจจังเลยนะ”
“ไม่ได้ชมสักหน่อยขอรับ ข้าก็แค่รายงานไปตาม ‘ภาพรวม’ ที่เห็น แต่ดูเหมือนว่าข้าจะสังเกตผิดไปสักหน่อย”
ครีอุสโต้ตอบอย่างหมั่นไส้ แต่คนฟังไม่ได้โกรธอันใดกับคำต่อว่าประชดประชันเหล่านั้น ตรงกันข้ามกับยิ้มน้อย ๆ ให้กับใบหน้าบึ้งตึงแต่ดูน่ารักในสายตาเขา
“ข้าชักอยากให้ดราโกไปอยู่ฮาร์โมเนียสักปีเลยนะ จะได้อยู่กับเจ้าแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ”
“ท่านเดเนียล!”
ครีอุสหันมาโพล่งใส่คนพูดแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นแววตาบางอย่างที่จับจ้องมองมายังตน แถมเขาเองก็ไม่ใช่หนุ่มน้อยไร้เดียงสา จะได้ไม่รู้จักแววตาแบบนั้น
“ข้าขอตัวสักครู่ จะไปตรวจความเรียบร้อยข้างนอกสักหน่อย”
มังกรหนุ่มรีบบอกแล้วเตรียมเดินออกไปนอกห้องแต่ก็ยังคงได้ยินเสียงถอนหายใจไล่หลัง พร้อมคำพูดบางคำตามมา
“ก็เป็นซะแบบนี้ พอจะเอาจริงก็หนีตลอด แล้วจะให้ข้าทำยังไงกัน หือ?”
ครีอุสชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเดินก้าวผ่านประตู ก่อนจะเอ่ยตอบอีกฝ่ายโดยไม่ได้หันหน้ามามอง
“ข้าไม่คู่ควรกับท่านหรอกท่านเดเนียล ...ข้าว่าท่านคิดตรองเรื่องนี้ดูใหม่เถอะ”
เดเนียลชะงักกึก เขามองร่างที่เดินจากไปนิ่งสักพัก แล้วแววตาสีนิลจึงแสดงออกถึงการตัดสินใจ เร่งฝีเท้าเดินตามไปจนกระทั่งถึงตัวเป้าหมาย
“ท่านเดเนียล!”
ครีอุสอุทานด้วยความตกใจที่จู่ ๆ เขาก็ถูกอีกฝ่ายคว้าหมับที่ข้อมือขวาของตน
“เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง!”
เดเนียลบอกเสียงห้วน ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมอย่างที่ไม่ค่อยได้เห็น
“ข้าไม่มีอะไรจะพูดกันท่าน ปล่อยนะ ข้าจะไปทำงาน!”
“ยังไม่ต้องทำตอนนี้ ตามข้ามานี่!”
มังกรหนุ่มออกคำสั่ง ทำให้ครีอุสชะงัก แล้วจึงยอมปล่อยให้อีกฝ่ายลากจูงตัวเองไปอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก
เดเนียลพาครีอุสมายังห้องนอนของเขา จากนั้นเจ้าชายองค์รองแห่งราชอาณาจักรมังกรก็ร่ายอาคมสร้างเขตแดนปิดประตูห้อง เพื่อไม่ให้ใครมารบกวนพวกเขาหลังจากนี้
ทางด้านครีอุสทีแรกเขาอยากจะค้านเรื่องเขตแดน แต่เพราะเห็นเดเนียลอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก มังกรหนุ่มจึงเลือกที่จะนิ่งเงียบ แล้วยอมเดินตามให้อีกฝ่ายลากจูงเป็นตุ๊กตาไปจนถึงเตียง เดเนียลนั้นนั่งลงบนเตียง ส่วนครีอุสยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย
“ครีอุส...ข้าชอบเจ้านะ เจ้าก็น่าจะรู้ว่าข้ามองเจ้าแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ไม่ใช่รึ?”
“นั่นเป็นแค่เพียงการกลั่นแกล้งในวัยเยาว์ที่ท่านมีต่อข้าเท่านั้น ข้าไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ตรงไหน”
ครีอุสตอบอย่างเฉยชา เพราะตั้งแต่เล็กก็จำได้ว่า อีกฝ่ายชอบหาเรื่องคอยแกล้ง คอยแหย่ให้เขาได้อับอายเสมอ โดยเฉพาะสมัยเขาเริ่มเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น อีกฝ่ายนั้นแกล้งจูบเขาต่อหน้าท่านหญิงที่มาตามตื๊อตัวเอง จนเขาถูกลือเสีย ๆ หาย ๆ ไปพักใหญ่ทีเดียว
“ก็เจ้าน่ะอะไร ๆ ก็ดราโก ไม่เคยให้ความสนใจกับข้าบ้างเลย นี่ถ้าดราโกไม่ถูกเลือกให้รับตำแหน่งราชา กลายเป็นไม่ข้าก็ท่านพี่ที่ได้ ป่านนี้ เจ้าคงติดสอยห้อยตามเจ้าน้องบ้าไปทุกที่ โดยไม่ยอมกลับอาณาจักรมังกรแล้วใช่ไหมล่ะ!”
เดเนียลประชดใส่อย่างนึกอิจฉาน้องชายของตน ส่วนครีอุสเลิกคิ้วฟังอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก
“รู้ไหมข้าอิจฉาดราโกมากขนาดไหน ที่เขาได้เจ้าเป็นคนสนิทคอยช่วยเหลือดูแลใกล้ชิดตลอดแบบนี้ แล้วพอข้ารู้ข่าวเรื่องเจ้าน้องดื้อด้านของข้ามีคู่ควงใหม่ ข้าก็รีบกลับมาทันที เพื่ออยากพิสูจน์ดูว่าดราโกจะจริงจังกับคนผู้นี้แน่ไหม ถ้าเขาจริงจังข้าก็จะช่วยส่งเสริมเขาอย่างเต็มที่ เพื่อที่หมอนั่นจะไม่มานึกได้ทีหลัง ว่ายังมีของดีอยู่ข้างกายอีกคน...”
“ไม่ใช่ว่าท่านอยากจะลองเป็นราชามังกรเสียเองหรอกรึ?”
ครีอุสแกล้งถาม ก็พอจะรู้ล่ะว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร แต่เขาก็ไม่อยากยอมรับง่าย ๆ แบบนั้น
“ใครว่า... นั่นเป็นเรื่องสุดท้ายที่ข้าอยากจะทำในชีวิตเลยล่ะ ...แต่ถ้าเป็นแล้วมีเจ้าคอยดูแลใกล้ชิดเป็นคู่ใจตลอดไป ข้าก็ชักอยากจะลองคิดดูใหม่เหมือนกัน”
“แต่ข้าไม่อยาก”
ครีอุสบอกสั้น ๆ ชัด ๆ ตรงประเด็น จนคนฟังแทบสะอึก
“ใช่สิ เจ้ามันไม่เคยเห็นข้าสำคัญในสายตาอยู่แล้วนี่ คนที่เจ้าฟังก็มีแต่ดราโก แล้วก็ท่านพี่ดาร์เรนเท่านั้น”
มังกรหนุ่มเริ่มอ้อนต่อ แต่คนฟังทำเป็นเลิกคิ้วนิด ๆ ติดรำคาญเสียด้วยซ้ำ
“ก็รู้ทั้งรู้ แล้วจะมาตื๊อข้าทำไม ข้าก็บอกท่านไปแล้วว่าข้าไม่คู่ควรกับท่าน หรือถ้าท่านอยากฟังตรง ๆ ก็คือ ข้าไม่ได้รักท่าน เพราะฉะนั้นท่านก็ไปหาคนอื่นเถอะ ข้าคิดว่าคงมีคนยินดีจะรับความรักของท่านอยู่มากมายเลยทีเดียว”
ครีอุสบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉย เย็นชา ยากคาดเดา ทำเอาคนฟังใจหัวใจกระตุกวูบ อย่างไม่อยากเชื่อว่าตนจะโดนปฏิเสธไร้สิ้นเยื่อใยถึงเพียงนี้
“กับใคร...”
คนที่เงียบไปนานเอ่ยขึ้นได้ในที่สุด
“หือ?”
ครีอุสขมวดคิ้วอย่างสงสัยกับคำพูดนั้น แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายมองเขาด้วยแววตาแข็งกร้าว
“กับใครที่เจ้าชอบพอเขาอยู่! ข้าไม่ยอมหรอกนะ ข้ามองเจ้ามานานยิ่งกว่าใคร ข้าไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมันชุบมือเปิบเอาเจ้าไปเป็นของมันได้ง่าย ๆ แน่!”
คนฟังเงียบกริบ นึกทอดถอนใจอย่างเบื่อหน่าย ทำไมนะ บทจะเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจขึ้นมา พี่น้องนี่มันเหมือนกันไม่มีผิดทั้งคู่
“ไม่มีใครทั้งนั้น ข้ายังไม่อยากคิดถึงเรื่องรักใคร่อะไรนั่น ตอนนี้อยู่เป็นโสดก็สบายดี ไม่ต้องมีห่วงมาคอยผูกคอ”
ครีอุสบอกออกไปแล้วรอดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย เขาเห็นเดเนียลชะงักแล้วมีสีหน้าคลายโกรธเกรี้ยวลง
“พิจารณาข้าเพิ่มไปสักคนไม่ได้หรือ ครีอุส?”
“ไม่ล่ะ! ข้าไม่อยากอยู่อย่างหวาดระแวง ว่าจะโดนมือดีส่งมาลอบฆ่าตอนไหน”
ครีอุสตอบแล้วยกยิ้มเย้ย ทำเอาคนมองงุนงง
“มือสังหาร? ทำไม?”
ทางด้านครีอุสพอได้เห็นสีหน้าแบบนั้น เขาก็ลอบถอนหายใจ แล้วจึงแค่นยิ้มส่งให้
“พวกท่านพี่น้องนี่เหมือนกันไม่มีผิด ...สักแต่หว่านคำหวาน มั่วไม่เลือก แต่ไม่เคยรับผิดชอบคู่กรณี น้องชายท่านยังดี ที่ยังหยุดได้เมื่อเจอท่านน้ำฟ้า แต่สำหรับท่าน ข้าไม่แน่ใจหรอกว่าจะหยุดอยู่ที่ข้าคนเดียวหรือไม่ เพราะฉะนั้นข้าขอตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ไม่รับรักท่านเสียจะดีกว่า”
คำตอบของครีอุสทำเอาเดเนียลหน้าชา เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นรู้ซึ้งถึงพฤติกรรมเรื่องคาวโลกีย์ของตนดี แต่ชายหนุ่มจะรู้ไหมว่าที่ทำไปก็เพราะต้องการระบายออกถึงความอัดอั้น กับความรักที่ไม่สมหวังกับเจ้าตัว
“เจ้ารู้ไหม ท่านหญิงครีนา คู่ควงคนก่อนข้าน่ะมีนัยน์ตาสีเขียวสดใสเหมือนใคร ...แล้วทีฟาสาวน้อยชาวสวนนั่น จมูกโด่งรั้น กับริมฝีปากเชิด ๆ นั่น ก็เหมือนกับคนที่ข้าปักใจมานานแสนนาน ... รินารี แม่ดอกฟ้าราตรีคนงาม ก็มีผิวเนียนขาวสวยเหมือนใครคนหนึ่ง ...ส่วนเรียวแขนงดงามของมิเรีย ก็เหมือนกับเรียวแขนที่ข้าอยากสัมผัสมาตลอด... แล้วหน้าท้องเนียนนุ่มของ...”
“พอได้แล้ว!”
ครีอุสรีบโพล่งห้าม ก่อนที่อีกฝ่ายจะร่ายยาวจากหัวจรดเท้าของคู่รักที่คบ ๆ กันมาให้เขารับฟังทั้งหมด ชายหนุ่มเริ่มมีใบหน้าแดงระเรื่อเพราะรู้ดีในความหมายที่อยากจะสื่อของอีกฝ่าย ว่าคู่ควงที่คบ ๆ กันอยู่แต่ละคน เป็นเพียงแค่ตัวแทนของใครบางคนไม่ใกล้ไม่ไกลนี้
“แล้วท่านเคยบอกคู่ควงของท่านคนใดคนหนึ่งบ้างไหมว่า นอนกับพวกนางเพื่อแทนตัวใคร”
เดเนียลเลิกคิ้วมองคนถามอย่างสงสัย แต่ก็ยังตอบกลับไปตามตรง
“บอกสิ พอข้าเบื่อคิดจะเลิกราไป ข้าก็มักบอกกับพวกนางว่า ที่ข้านอนกับพวกนางเพราะพวกนางมีบางสิ่งที่คล้ายกับคนที่ข้าหมายปองเท่านั้นล่ะ”
“สารเลว...”
ครีอุสพึมพำ ซึ่งเดเนียลก็ได้ยินแต่กลับยิ้มน้อย ๆ ให้แทน
“ก็นั่นล่ะที่พวกนางมักชอบบอกกับข้าก่อนแยกทาง แต่จะโทษข้าฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ข้าบอกกับพวกนางทุกคนก่อนจะมีสัมพันธ์กันว่าข้าไม่เคยคิดจริงจังกับพวกนางนะ แต่พวกนางก็ไม่ต่อว่าข้านี่ คงมั่นใจมั้งว่าจะใช้เสน่ห์มัดใจให้ข้าหลงได้”
เดเนียลบอกพร้อมกับยักไหล่ ส่วนครีอุสถอนหายใจยาว เพราะพูดเรื่องสามัญสำนึกกับพี่น้องคู่นี้คงไม่สำเร็จ ดราโกก่อนจะเจอน้ำฟ้าก็ไม่แตกต่างกับพี่ชายสักนิด และเขาเองก็ไม่มั่นใจว่าตัวเองจะเป็นคนที่ใช่สำหรับเดเนียล เพราะอีกฝ่ายไม่เคยจู่โจมจริงจังกับเขามาก่อน ทำได้แค่ทีเล่นทีจริงหยอกเล่นไปวัน ๆ แล้วก็ถอยออกห่างดูท่าทีเขาเสมอ
“ครีอุส...ไม่เชื่อหรือว่าข้าตกหลุมรักเจ้ามานานแล้วน่ะ”
เดเนียลบอกพลางรั้งร่างตรงหน้ามากอดหลวม ๆ ครีอุสไม่ได้ขัดขืน แต่กลับจ้องมองค้นหาความจริงจากแววตาคู่นั้น
“ท่านเดเนียล คำว่ารักของท่านมันพร่ำเพรื่อเสียจนข้าไว้วางใจไม่ได้”
ครีอุสบอกออกไปตามตรง ทำให้คนฟังหน้าเสีย แต่ก็ฝืนยิ้มกลับมา
“แล้วเจ้าจะให้ข้าทำเช่นไร เจ้าจึงจะเชื่อว่าใจข้ามีแต่เจ้าจริง ๆ ล่ะ”
ครีอุสจ้องมองใบหน้าอ้อน ๆ ของมังกรหนุ่ม แล้วจึงลอบถอนหายใจ ก่อนจะบอกออกไป
“ระยะเวลาสามเดือนที่ท่านรักษาการในตำแหน่งราชาแทนท่านดราโก หากท่านไม่มีใครอื่น และไม่ประพฤติตัวออกนอกลู่นอกทาง ข้าอาจจะพิจารณาเชื่อว่าท่านรักข้าจริงดังปากพูดก็ได้”
“สามเดือน!”
เดเนียลอุทานด้วยความตกใจ ตลอดเวลาเขาแทบจะไม่เคยขาดสตรีคอยปรนนิบัติ ไม่ว่าจะเป็นหญิงงามเมือง หรือหญิงสาวชาวบ้าน รวมไปถึงท่านหญิงบุตรีขุนนางต่าง ๆ แล้วนี่จะให้เขางดกามกิจถึงสามเดือน เขาคงต้องคลั่งตายเป็นแน่
“น้อยไป? หรือจะเอาสักครึ่งปี?”
ครีอุสแสร้งถาม แต่พอเห็นสีหน้าของอีกฝ่าย ชายหนุ่มก็หัวเราะ แล้วจึงเปรยตามมา
“อย่าฝืนเลยท่าน ตัวข้าน่ะไม่มีค่าพอที่ท่านจะต้องมาทนพิสูจน์อะไรไร้สาระแบบนี้หรอก แล้วข้าก็จะไม่ดูหมิ่นท่านด้วยหากท่านจะถอนตัวเสียตอนนี้ เพราะข้าเองก็เห็นท่านมาตั้งแต่เล็กจนปัจจุบัน เหมือนกับท่านดราโก ...ท่านก็แค่ลุ่มหลงไปเพราะข้าไม่ยินยอมมอบใจให้ท่านง่าย ๆ เหมือนคนอื่น มันก็แค่นั้นเอง”
คำพูดของครีอุสทำให้เดเนียลรู้สึกเหมือนถูกอีกฝ่ายตบหน้า เขารั้งร่างในอ้อมกอดมากอดแน่นไปอีก แล้วจึงบอกขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ข้าจะพิสูจน์ตนเองให้เจ้าเห็น ว่าข้าทนได้!”
ครีอุสนิ่งเงียบ สักพักจึงเผยรอยยิ้มอ่อนโยนชวนมองให้อีกฝ่ายได้เห็น
“แล้วข้าจะคอยดู”
บอกแล้วเจ้าตัวก็ผละออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่าย ปล่อยให้เดเนียลมองตามตาละห้อยด้วยความเสียดาย แต่ก็คิดว่าคุ้มค่าแล้วที่ได้เห็นรอยยิ้มหวาน ๆ อย่างที่ไม่ค่อยจะได้เห็นจากชายผู้นี้สักที
“เปิดเขตแดนและกลับไปทำงานต่อได้แล้ว”
ครีอุสหันมาออกคำสั่ง โดยไม่ได้สนใจว่าคนตรงหน้านั้นเป็นเจ้าชายองค์รองของอาณาจักรแห่งนี้
“จ้า ๆ ที่รัก จะรีบเปิดให้เดี๋ยวนี้ล่ะ”
เดเนียลรีบบอกเอาใจ แต่กลับทำให้คนฟังขมวดคิ้ว
“ข้ายังไม่ได้ยอมรับท่าน ไม่ต้องรีบเรียกก็ได้”
“ขอเรียกไว้ก่อนไม่ได้หรือ พอครบสามเดือนจะได้เรียกไม่ติดขัดหูยังไงล่ะ”
เดเนียลบอกยิ้ม ๆ ดูกลับมาเป็นคนอารมณ์ดีเหมือนเคยก่อนหน้านั้น
“ทนให้ได้เกินสามเดือนก่อนแล้วค่อยมาทวงสิทธิ์เถอะ!”
ครีอุสประชดอย่างไม่คิดเชื่อว่าอีกฝ่ายจะทำตามสัญญาได้สำเร็จ
“แต่ถ้าข้าทนได้เกินสามเดือนจริง ๆ ตามสัญญา เจ้าจะต้องให้รางวัลข้าเป็นการแลกเปลี่ยนด้วยนะ”
เดเนียลยื่นข้อต่อรอง ทำให้คนที่ตั้งเงื่อนไขนิ่วหน้า
“ท่านไม่มีสิทธิ์จะต่อรองเรื่องนี้”
“ข้าขอแค่รางวัลสำหรับความพยายามเท่านั้น เจ้าจะใจดำไม่มอบให้เชียวหรือ”
เดเนียลรีบอ้อน ทำให้ครีอุสมองอย่างหมั่นไส้ แล้วจึงประชดกลับเบา ๆ
“ก็ได้ ข้าจะยอมทำตามคำขอของท่านข้อหนึ่ง แต่ห้ามขออะไรแผลง ๆ เด็ดขาด ต้องขอในสิ่งที่ข้าสามารถทำได้ด้วย เข้าใจนะ!”
เดเนียลลอบยิ้มแล้วจึงรีบพยักหน้ารับรู้พลางตีหน้าใสซื่อตามมา
“ได้อยู่แล้ว ข้าจะไม่ขอในสิ่งที่เจ้าทำให้ข้าไม่ได้หรอกน่า”
“ฮึ! ให้มันได้อย่างปากพูดแล้วกัน”
ครีอุสค้อนขวับให้อย่างหมั่นไส้ แล้วจึงเดินออกจากห้องที่ปลดเขตแดนเรียบร้อยเพื่อกลับไปทำงานต่อ เดเนียลมองตามไล่หลังอีกฝ่ายไปพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะเดินฮัมเพลงตามคนที่เขาแอบรักมานาน ไปอย่างอารมณ์ดี
--- TBC ---
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
