ดวงใจจ้าวมังกร
Act.3 เจ้าชายแห่งฮาร์โมเนีย
...ร่างในชุดคลุมสีขาว กำลังคุกเข่าสงบนิ่งอยู่หน้าชายชราท่าทางน่าเกรงขามผู้ดำรงตำแหน่งจอมปราชญ์แห่งฮาร์โมเนีย เสียงถอนหายใจดังขึ้นแผ่วเบาจากชายชรา เมื่ออีกฝ่ายรายงานว่ายังคงหาร่างของรัชทายาทที่หลงเข้ามาในมิติแห่งนี้ไม่พบ
“เฮ้อ! ข้าเองก็มัวแต่รีบร้อนรีบส่งสายฟ้าไปรับตัวท่านกลับมา ใครจะคิดว่าเพราะความแปรปรวนของมิติ แทนที่เจ้าชายจะถูกส่งมายังฮาร์โมเนีย แต่ดันถูกส่งไปยังอีกฟากของทวีปเวลส์ ซึ่งล้วนแต่เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า และอสูรกายมากมายเหล่านั้น”
จอมปราชญ์แห่งฮาร์โมเนียถอนหายใจยาวอีกรอบ นับตั้งแต่ค้นพบว่าเจ้าชายรัชทายาทองค์โตยังมีชีวิต เขาก็แทบจะไม่ได้นอนหลับพักผ่อน เพราะต้องเร่งแข่งกับเวลาในการนำเจ้าชายกลับมา เนื่องจากรู้ดีว่ามีผู้ที่คิดหมายปองร้ายและไม่ต้องการให้เจ้าชายกลับมายังฮาร์โมเนียแห่งนี้
“ชายที่สู้กับเจ้าที่โลกต่างมิตินั่น มันหนีไปได้สินะแองเซล”
ร่างสูงในชุดคลุมสีขาวชะงัก นัยน์ตาสีน้ำตาลไหม้แฝงแววสำนึกผิด ก่อนจะน้อมศีรษะต่ำลงไปอีก
“ขออภัยขอรับท่านไทนอส ข้าฝีมืออ่อนด้อย จนทำให้มันหนีไปได้”
ชายชราถอนหายใจ แล้วจึงยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างปราณี
“เงยหน้าขึ้นเถิด ข้าไม่ได้คิดตำหนิเจ้า ศัตรูครั้งนี้คงต้องมีฝีมือพอตัว มิเช่นนั้นมันคงไม่ได้รับเลือกมาให้สังหารเจ้าชาย มิหนำซ้ำยังลงมือเคลื่อนไหวได้รวดเร็วกว่าพวกเรา...”
จอมปราชญ์ชรานิ่งเงียบไป แต่แองเซลก็เข้าใจได้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังคิดสิ่งใด ...จะมีเพียงกี่คนกันเล่าในฮาร์โมเนียแห่งนี้ที่ต้องการขจัดเจ้าชายรัชทายาทองค์โตให้สิ้นไป แต่ทั้งนี้จะมีใครหน้าไหนที่จะกล้าเอ่ยนามนั้นออกไปให้อายุสั้นทางอ้อม ทำได้แต่เก็บไว้ภายในใจ ไม่อาจปริปากออกมาเท่านั้น
“เอาเป็นว่าให้เจ้าสืบข่าวบริเวณเขตชายแดนของฮาร์โมเนียไปก่อน แล้วข้าจะใช้การทำนายช่วยด้วยอีกทาง ลองฝ่าบาทเข้ามาในมิติแห่งนี้แล้ว ก็คงจะตามตัวได้ง่ายกว่าครั้งที่ทรงสาบสูญไปในโลกต่างมิติเมื่อสิบกว่าปีก่อนนั่นล่ะนะ”
แองเซลโค้งรับคำสั่ง แล้วจึงออกจากตำหนักของจอมปราชญ์ไปอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงแต่ชายชราซึ่งยืนทอดถอนหายใจ เงยหน้ามองตราสลักราชวงศ์ซึ่งถูกแกะไว้กลางเพดานห้องพิธีแห่งนี้ด้วยแววตาเศร้าหมอง
“ราชาแห่งข้า...ได้โปรดทรงปกป้องทายาทของพระองค์ และทรงดลใจให้ราชินีรู้สึกตัวในสิ่งที่กระทำลงไปเสียทีเถิดขอรับ”
น้ำฟ้าลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย เพราะได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง เจ้าตัวเดินออกมาเปิดแล้วก็พบกับชายฉกรรจ์ตัวใหญ่ ชนิดที่แค่ยืนส่วนหนาและสูงก็บังตัวเขาเสียมิด
“ข้าชื่อทีรอสเป็นหัวหน้าคนรับใช้ของปราสาทมังกรแห่งนี้ ท่านครีอุสแจ้งเรื่องของเจ้าให้ข้าฟังแล้ว ตามมาทางนี้สิ!”
นอกจากตัวจะใหญ่เสียงของทีรอสก็ยังดังชัดเจนเกินจำเป็นอีกด้วย น้ำฟ้ายิ้มแห้ง ๆ แล้วเดินตามอีกฝ่ายไปต้อย ๆ
“เจ้านี่ตัวเล็กกว่าที่ข้าคิดไว้อีกนะ เห็นทีงานหนัก ๆ ข้างนอกเจ้าคงทำไม่ไหว คงต้องให้ไปช่วยพวกผู้หญิงอยู่ในครัวแทนเสียแล้วกระมัง!”
น้ำฟ้าชะงักกึก รู้สึกเหมือนจะโดนสบประมาทกลาย ๆ แต่ทว่าทีรอสก็ยังคงคุยต่อเรื่อย ๆ และไม่ได้มีสีหน้าดูถูกเขาแต่อย่างใด ทำให้เด็กหนุ่มคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้คิดอะไร และพูดออกไปตามตรงอย่างที่เห็นเสียมากกว่า
“จะว่าไปก็แปลก จริงอยู่ที่ท่านจ้าวเองก็หอบหิ้วมนุษย์ขึ้นมาที่นี่บ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็เห็นแต่พาขึ้นเตียงชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น เบื่อก็พาไปปล่อยข้างล่างโน่น ไอ้ที่พามาทำงานแบบเจ้า ข้าก็เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรกนี่ล่ะ”
เด็กหนุ่มชะงักอีกรอบกับข้อมูลที่เพิ่งได้รับมาสด ๆ ร้อน ๆ นี่ถ้าไม่ติดที่ว่าต้องไปรับใช้แบบเปลืองเนื้อเปลืองตัวกับราชามังกรจอมหื่นนั่นแล้วล่ะก็ เขาก็คงเลือกปรนนิบัติเอาใจอีกฝ่ายแบบยอมฝืนความรู้สึกไปตั้งแต่แรกแล้ว แต่พอคิดไปคิดมา โดนมาใช้แรงงานแบบนี้ ก็ยังดีกว่าต้องเสียพรหมจารีทางประตูหลังล่ะนะ
น้ำฟ้าคิดโน่นคิดนี่เพลิน ๆ ทีรอสก็พาเขามาถึงห้องครัว ข้างในมีสาว ๆ หุ่นน้อง ๆ นักมวยปล้ำ หรือนักยกน้ำหนักอยู่เต็มไปหมด ทำให้เขายิ่งดูโดดเด่นมากขึ้นไปอีก
“ต๊าย! มนุษย์อย่างนั้นหรือ น่ารักน่าเอ็นดูจริงนะ”
สาว ๆ หลายรายเข้ามารุมล้อมแถมดึงแก้มของน้ำฟ้าเล่นอย่างสนุกสนาน แต่คนถูกรุมแล้วชมว่าน่ารักนี่สิไม่สนุกไปด้วยสักนิด
“เด็กนี่จะมาทำงานกับพวกเจ้าตั้งแต่วันนี้ไป อ้อ...ท่านครีอุสกำชับมาว่า ฝากดูแลให้ดี ๆ ด้วยล่ะ”
ชื่อของครีอุสจากปากของทีรอสทำให้สาว ๆ พากันสะดุ้ง แล้วยิ้มแห้ง ๆ พลางลดอาการมะรุมมะตุ้มกับน้ำฟ้าลงอย่างเห็นได้ชัด
“ข้าชื่อโซร่า ยินดีที่ได้รู้จัก เจ้าชื่ออะไรอย่างนั้นหรือ”
สาวร่างใหญ่ผมแดงหน้าตาดูสะสวยในสายตาของน้ำฟ้าแนะนำตัวเอง เด็กหนุ่มยิ้มให้กับเจ้าหล่อน แล้วแนะนำตัวตอบ
“ผมชื่อน้ำฟ้าครับ เรียกน้ำเฉย ๆ ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
“น้ำฟ้า...ชื่อแปลกจัง งั้นข้าเรียกเจ้าว่าน้ำแล้วกันนะ”
พอโซร่าบอกจบสาว ๆ คนอื่นก็มาแนะนำตัวเองบ้าง เพียงไม่นานสาว ๆ ในห้องครัวกับเด็กหนุ่มก็เริ่มสนิทสนมคุยกันถูกคอ เพราะแต่ไหนแต่ไรน้ำฟ้านั้นก็เป็นเด็กมีมนุษยสัมพันธ์ดีกับทุกคนเสมอ โดยเฉพาะคนที่ตนต้องร่วมงานด้วย
“อะไรกัน นึกว่าจะร้องไห้โฮ เพราะทำงานไม่ไหว แล้วขออ้อนกลับมาอยู่กับข้าแทนเสียอีก”
ราชามังกรที่แอบดูการทำงานของเด็กหนุ่มเกือบครึ่งค่อนวันอยู่ห่าง ๆ บ่นพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์ ทำให้ครีอุสที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ลอบถอนหายใจแล้วเอ่ยขึ้นเบา ๆ
“ข้าว่าเด็กคนนั้นคงเคยชินกับงานพวกนี้มากกว่า เพราะถึงจะได้ชื่อว่าเป็นเจ้าชายแห่งฮาร์โมเนีย แต่นั่นมันก็เมื่อสิบกว่าปีก่อนที่เขาจะหายสาบสูญไปจากอาณาจักรแห่งนั้นนะขอรับท่านดราโก”
ร่างสูงยักไหล่นิด ๆ แม้จะรับรู้จากรายงานอันแสนจะรวดเร็วขององค์รักษ์คนสนิทถึงเรื่องของเด็กหนุ่มแปลกหน้า ว่าเป็นถึงเจ้าชายผู้หายสาบสูญของฮาร์โมเนีย แต่ในฐานะจ้าวมังกรแล้ว เรื่องเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในความสนใจของเขามากนัก เขาก็แค่อยากรู้ว่าน้ำฟ้าเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงมาปรากฏกายในเขตแดนละแวกนี้ได้ก็เพียงเท่านั้น
“ท่านโหรหลวงครูธยังบอกอีกว่า มีพลังจากภายนอกพยายาม ‘ล่วงล้ำ’ เข้ามายังดินแดนของเรา แต่แน่นอนว่าไม่อาจทะลุผ่านเขตแดนอันแข็งแกร่งของปราสาทมังกรได้”
“หึ! คงจะมาตามหาตัวกันล่ะสิ ถ้ามีปัญญาก็มารับกลับไปเองแล้วกัน...แต่ต้องหลังจากที่ข้าเบื่อเด็กคนนี้เสียก่อนล่ะนะ”
จ้าวมังกรเปรยเย้ยหยัน แล้วจึงเพ่งมองใบหน้ายิ้มแย้มของน้ำฟ้าที่มีต่อเพื่อนร่วมงานอีกครั้ง ก่อนจะทำเสียงฮึในลำคออย่างไม่สบอารมณ์ แล้วจึงเดินกลับห้องพักของตนไป โดยที่ครีอุสได้แต่มองตามไล่หลังนายเหนือหัวไปด้วยความระอา กับความเอาแต่ใจ และนิสัยเสีย เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ที่แก้ไม่ค่อยหายของราชามังกรผู้นี้
อีกด้านหนึ่ง ณ อาณาจักรฮาร์โมเนีย สตรีในชุดสีดำรัดรูปซึ่งช่วยขับผิวขาวผ่องของหล่อนให้ดูขาวเนียนเป็นยองใยสะดุดตาสะกดผู้พบเห็น เจ้าหล่อนกำลังเอนกายกึ่งนั่งกึ่งนอนบนบัลลังก์ทอง รับฟังรายงานของชายในชุดคลุมดำที่บัดนี้เหลือเพียงแขนหนึ่งข้าง เพราะถูกศัตรูฟันขาดไปก่อนหน้านั้น
“เจ้าจะบอกว่านอกจากกำจัดเจ้าชายเรโนไม่สำเร็จ เจ้ายังพลาดพลั้งถูกคนของไทนอสเล่นงานด้วยอีกสินะ”
น้ำเสียงหวานดังก้องกังวานไปทั่วห้อง ใบหน้าแม้จะดูยิ้มแย้มปราณี มีเมตตา แต่คนสนิทรับใช้กันมา มองก็รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังโมโหที่เขาทำงานพลาดในครั้งนี้
“ข้าขออภัย หากพระองค์ทรงให้โอกาสอีกครั้ง ข้าก็จะสังหารเจ้าชายให้ได้และหากไม่สำเร็จ ก็จะยอมยกชีวิตนี้ให้ท่านพิจารณาลงทัณฑ์ต่อไป”
ใบหน้างดงามของสตรีบนบัลลังก์ทองกระตุกยิ้มนิด ๆ แล้วจึงเปรยเสียงอ่อนหวานตามมา
“ได้สิ...เห็นแก่ที่เจ้าจงรักภักดีกับข้าและลูกชายมาโดยตลอด ข้าจะให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง หวังว่าคงจะไม่ทำให้ข้าผิดหวังอีกนะ ...ลูก้า”
ร่างในชุดคลุมดำโค้งรับ แล้วเดินกุมแขนข้างที่บาดเจ็บออกไปนอกห้อง เจ้าตัวเดินเซไปมาไม่มั่นคงเช่นเดิม เพราะเสียเลือดจากบาดแผลไปมาก เขาจึงหยุดพักหอบหายใจระหว่างทาง และนั่นก็อยู่ในสายตาของคนที่กำลังเดินตรงมาบริเวณนั้นพอดี ร่างเล็กเบิกตากว้างอย่างดีใจแล้วรีบวิ่งตรงมาเพื่อทักทายอีกฝ่าย
“ลูก้า! ไม่ได้เจอเจ้าตั้งนาน ...”
เสียงนั้นค้างชะงักไปเมื่อไล่สายตาไปยังแขนอีกข้างที่บัดนี้ไม่มีอยู่เสียแล้ว นัยน์ตาสีฟ้าใสสั่นระริกด้วยความตื่นตระหนก
“ลูก้า...แขนเจ้า เกิดอะไรขึ้น ...แล้วนี่ไปหาหมอหรือยัง!”
“ใจเย็นขอรับท่านเรนาร์ด ข้าไม่เป็นอะไร...นี่ก็แค่อุบัติเหตุระหว่างการทำงานแค่นั้น”
ร่างสูงในชุดคลุมรีบบอกพลางฝืนยิ้มอ่อนโยนเป็นการยืนยัน ทำให้เด็กชายผมทองชะงักจากการร้อนรน ก่อนจะมีสีหน้าเจ็บปวดตามมา
“ท่านแม่ให้งานอันตรายกับเจ้าอีกแล้วสินะ...”
“อย่าทรงกล่าวว่าพระมารดาเช่นนั้น ข้าพลาดพลั้งเองเพราะฝีมืออ่อนด้อย หาได้เกี่ยวกับองค์ราชินีไม่”
ลูก้ารีบบอกแล้วนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ เนื่องจากพอห้ามเลือดได้ ก็รีบเข้าเฝ้าเพื่อแจ้งเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดโดยไม่ได้มีเวลาไปหาหมอตรวจบาดแผลแต่อย่างใด
“ไปหาหมอก่อนเถอะลูก้า ...ส่วนเรื่องอื่น ๆ ค่อยว่ากัน นะ...ถือว่าข้าขอร้อง”
สีหน้าและแววตาอ่อนโยนของนายเหนือหัวที่มองมา อีกทั้งมือเล็ก ๆ ที่เกาะที่ชายเสื้อคลุมของตน ทำให้ลูก้าพูดอะไรไม่ออก ทำได้แต่พยักหน้ารับอย่างจำใจ ซึ่งก็เรียกรอยยิ้มยินดีจากอีกฝ่าย รอยยิ้มที่เปรียบประดุจน้ำทิพย์ช่วยชโลมใจให้นักฆ่าหนุ่ม ลูก้าสาบานกับตัวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็จะคอยปกป้องดูแล และทำให้นายเหนือหัวคนสำคัญของเขา ขึ้นสู่บัลลังก์แห่งการเป็นราชาของฮาร์โมเนียแห่งนี้ให้สำเร็จให้จงได้ แม้จะต้องแลกมาด้วยชีวิตของเขาก็ตาม
น้ำฟ้าบิดกายเล็กน้อยด้วยความปวดเมื่อย ถึงแม้งานในครัวจะไม่หนักหนามาก แต่กับคนตัวเล็ก ๆ อย่างเขา การที่ต้องยกตะกร้าผักผลไม้ ไปมาบ่อย ๆ หลายรอบ ก็ทำเอาเหนื่อยแทบแย่อยู่เหมือนกัน ทว่าเด็กหนุ่มก็แสร้งทำเป็นยิ้มแย้มไม่บ่นอะไรออกไป เพราะหลายคนในนั้นก็ทำงานหนักพอ ๆ กับเขา เผลอ ๆ จะรับผิดชอบเยอะยิ่งเสียกว่าอีกด้วยซ้ำ
“เอาล่ะ ๆ วันนี้เลิกงานแค่นี้ ขอบใจทุกคนนะ อ้อ เจ้าหนู เนื้อตัวมอมแมมเชียว ข้าจะพาเจ้าไปที่ห้องอาบน้ำนะ ตามมาสิ”
ทีรอสบอกแล้วกวักมือเรียกน้ำฟ้าไปด้วยกัน ทำเอาสาว ๆ ต้องมองตามไล่หลังทั้งคู่ไปอย่างสนอกสนใจ ก็ในเมื่อทางไปห้องอาบน้ำที่ทีรอสพาไปนั่น มันหาใช่ห้องอาบน้ำรวมที่บรรดาคนรับใช้ อาบรวมกันเสียเมื่อไหร่
“เอ้า! ถึงแล้ว เชิญเจ้าใช้ได้ตามสบาย ส่วนเสื้อผ้า เดี๋ยวข้าจะให้คนมาวางไว้ให้เปลี่ยนแล้วกัน”
ทีรอสบอกขณะที่เข้ามาส่งน้ำฟ้าที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วขอตัวกลับออกไป สร้างความงุนงงให้กับเด็กหนุ่มยิ่งนัก เพราะมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นมีคนอื่นอยู่เลยสักคนนอกจากเขา
น้ำฟ้าตัดสินใจถอดชุดเดิมออก แล้วหยิบผ้าขนหนูแถวนั้นพันเอวบาง ๆ เดินก้าวเข้าไปในห้องอาบน้ำ ก่อนจะต้องเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง เมื่อเห็นอ่างน้ำอุ่นขนาดใหญ่พอ ๆ กับสระว่ายน้ำเบื้องหน้า พร้อมกับหัวรูปปั้นมังกรพ่นน้ำตัวมหึมากลางอ่าง มองดูแล้วไม่น่าใช่ห้องอาบน้ำของพวกข้าทาสบริวารเลยสักนิด
“สุดยอดเลยแฮะ...ไม่เคยเจอห้องอาบน้ำกว้างขวางขนาดนี้มาก่อนเลย”
ร่างเล็กหย่อนขาลงแช่น้ำอุ่น แล้วค่อย ๆ นั่งลงตามมา ผ้าขนหนูที่พันเอว ตอนนี้เขาก็วางทิ้งไว้ที่บนพื้นห้องน้ำ ส่วนตัวเองก็หลับตาแช่น้ำอย่างสบายอารมณ์พิงขอบอ่าง จนไม่ทันได้สังเกตว่ามีเสียงฝีเท้าใครบางคนเดินเข้ามา แต่พอได้ยินเสียงกระแอมเบา ๆ ก็ทำให้น้ำฟ้าสะดุ้ง รีบลืมตาพลางหันขวับไปมองทันที
“ไง! เจอกันอีกแล้วนะเด็กน้อย”
“คะ...คุณ เข้ามาได้ยังไง...”
น้ำฟ้าถามเสียงสั่น เพราะอีกฝ่ายนั้นยืนเปลือยกายอย่างไม่สะทกสะท้านตรงหน้าเขา และถ้าเกิดมังกรหื่นนี่เกิดหน้ามืดปล้ำเขาขึ้นมาจริง ๆ ด้วยรูปร่างอย่างน้ำฟ้า คงไม่มีทางไปสู้รบปรบมืออีกฝ่ายได้เป็นแน่
“ทำไมข้าจะเข้ามาไม่ได้ ก็ในเมื่อปราสาทหลังนี้เป็นของข้า ...แถมห้องอาบน้ำห้องนี้ก็เป็นห้องอาบน้ำส่วนตัวของข้าอีกด้วย”
เด็กหนุ่มชะงักกึก แล้วกัดฟันกรอดนิด ๆ อย่างหงุดหงิดที่เสียรู้อีกฝ่ายเข้าให้ คิดอยู่แล้วว่าสถานที่แห่งนี้มันดูหรูหราเกินกว่าจะเป็นห้องอาบน้ำของคนรับใช้ธรรมดาแท้ ๆ
“ถ้าอย่างนั้นผมขอโทษที่เข้าห้องผิด ผมจะกลับห้องล่ะ”
น้ำฟ้ายันกายลุก และเตรียมจะก้าวขึ้นจากอ่าง แต่ก็ต้องถูกร่างเปลือยของดราโกขวางเอาไว้เสียก่อน ราชามังกรแย้มยิ้มเยาะ พลางเดินลงไปในอ่างขณะที่เด็กหนุ่มถอยหลังหนีทันทีอย่างลืมตัว
“ถ้าข้ายังไม่ให้เจ้าไปล่ะ เจ้าจะทำยังไง”
น้ำฟ้านิ่งมองคนตรงหน้าด้วยความไม่สบอารมณ์ขึ้นทุกที ถึงเขาจะจนและใช้ชีวิตอย่างเด็กกำพร้ามาตลอด แต่ก็มีศักดิ์ศรีพอ และไม่เคยยอมให้ใครมาข่มเหงรังแกอย่างไม่ยุติธรรมเฉย ๆ อยู่ฝ่ายเดียว
“คุณต้องการอะไร บอกมาตรง ๆ ดีกว่า”
เด็กหนุ่มเอ่ยกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง จนราชามังกรชะงัก ด้วยไม่เคยเจอปฏิกิริยาเช่นนี้จากคนอื่นมาก่อน
“ถ้าข้าบอกว่าอยากได้ตัวเจ้าล่ะ เจ้าจะว่ายังไง?”
ในเมื่ออีกฝ่ายถามมาตรง ๆ ดราโกจึงตอบกลับไปตรง ๆ เช่นกัน เขาสังเกตเห็นใบหน้าหวาน ๆ นั่นมีสีหน้าลำบากใจและแดงเรื่อด้วยความโมโหให้เห็น แต่สักพักเจ้าตัวก็ปรับสีหน้าให้เรียบเฉย แล้วตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงข่มอารมณ์
“ผมเป็นผู้ชาย เหมือนคุณนะ”
“ข้ารู้ ข้ามองออกหรอกน่า”
ราชามังกรหนุ่มตอบกลับอย่างอารมณ์ดี และคอยดูว่าอีกฝ่ายจะตอบโต้กลับมาเช่นไร
“คนโรคจิต...”
น้ำฟ้าพึมพำกับความหน้าหนาไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อยของอีกฝ่าย แต่คนฟังกลับยิ้มแล้วเอ่ยโต้ตอบกลับมาให้เด็กหนุ่มได้อึ้ง
“เรื่องของความรักความชอบ ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องเพศเข้ามาแบ่งสักหน่อย”
“แต่นั่นมันเป็นเรื่องของความสมยอมพร้อมใจของทั้งคู่ไม่ใช่หรือ แต่ผมไม่ได้อยากมีอะไรกับคุณนี่”
น้ำฟ้าแย้งกลับไปอีก พลางขยับถอยหลังหนี เพราะอีกฝ่ายไม่พูดเปล่าแต่กลับขยับกายเข้ามาใกล้เขาเข้าให้ทุกที
“นั่นเพราะเจ้ายังไม่รู้จักว่าเพศเดียวกันนั้นสามารถมอบความหรรษาให้เจ้าได้ขนาดไหน ถ้าเจ้าได้ลองสักครั้ง รับรองว่าเจ้าจะติดใจ”
ราชามังกรบอกพร้อมรอยยิ้ม ทำเอาน้ำฟ้านึกอยากจะตะโกนด่าอีกฝ่ายว่าช่างหน้าด้านหน้าทนเสียเหลือเกิน แต่กลัวว่ามังกรตรงหน้าจะโมโหเอาแล้วคืนร่างเดิมจับเขาเคี้ยวเล่นเอาเข้า เขาไม่อยากจะเป็นอาหารมื้อค่ำของคนตรงหน้านักหรอกนะ ไม่ว่าจะอิงในความหมายจริง ๆ หรือในอีกแบบก็ตาม
“เอาแบบนี้ไหม ถ้าข้าสัมผัสเจ้า แล้วเจ้าไม่เกิดอารมณ์คล้อยตาม ข้าก็จะเลิกยุ่งกับเจ้า แล้วเผลอ ๆ อาจจะพาเจ้าไปส่งแถว ๆ ที่เดิมที่เจ้าปรากฏกายขึ้นก็ได้นะ”
จู่ ๆ ดราโกก็ยื่นข้อเสนอทำให้คนกำลังคิดเอาตัวรอดชะงักกึก พลางมองหน้าอีกฝ่ายอย่างลังเล
“รับรองว่าแค่เล้าโลมภายนอก ไม่ทำเกินเลยเด็ดขาด ... ในเมื่อเจ้ายืนยันว่าตัวเองปกติ เจ้าก็ไม่น่าจะปฏิเสธเงื่อนไขนี้นี่ จริงไหม”
น้ำฟ้านิ่งคิด สิ่งที่อีกฝ่ายเสนอ แม้ว่าจะทำให้เขาค่อนข้างเปลืองตัวไปสักหน่อย แต่ถ้าเขาไม่เกิดอารมณ์อะไรกับมังกรหนุ่ม ก็เท่ากับว่าเขามีโอกาสได้กลับบ้านพร้อม ๆ กับที่อีกฝ่ายจะได้เลิกมายุ่งวุ่นวายกับเขาสักที
“สัญญานะ...ห้ามคุณกลับคำพูดด้วย”
“หึ! ราชามังกรอย่างข้าไม่เคยผิดคำสัญญากับผู้ใดอยู่แล้ว!”
ดราโกบอกด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจ จนน้ำฟ้าเริ่มคล้อยตาม
“ก็ได้...ผมจะลองดู”
--- TBC --- ...
...
หลายคนเริ่มหมั่นไส้ดราโก ถึงมันจะหื่นแต่พี่แกก็ใจดีนา (ตรงไหน) มาแปะตอน 3 ค่ะ แล้วเจอกันตอน 4 พรุ่งนี้เน้อ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
