หัวข้อ: "I will make You smile"

[hahn]

ดุกันทั้งพี่ทั้งน้อง แล้วแบบนี้ พี่เจ กับ พี่รี จะรับมือไหวหรือ

[Whatever it is]

555 ไจฟ์หายไปนาน นิยายเลยย้ายหน้าเลย อิๆ

พี่ชินหวงยูจริงอะไรจริง หุๆ

[samsoon@doll]

คงไม่ึิคิดจะเก็บน้องไว้กินคนเดียวหรอกเนอะ

[a_tapha]

แบ่งๆ กันไปสิค่ะพี่น้องกันแท้ๆ   

[little_nok]

ไจฟ์ครับ พี่ยังอ่านไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ
ทำไมน้า สำนวนไม่ง่ายเหมือนสามเรื่องที่แล้ว
ขอเวลาพี่ทำใจและตั้งสติก่อนนะคะ

[from_mars]

สองคู่ ชู้ชื่น (หรือเปล่า??)
มันต้องมีเหตุให้ชินหวงยูสิ เกี่ยวกะเรื่องราวในอดีตหรือเปล่านะ?
แต่ภาพมองด้วยหางตา 1/10 เนี่ย...จองชินได้ไปเลยนะ อิมเมจนี้ 555
รออ่านตอนหน้าครับผม

[MyTeaMeJive]

ไจฟ์ครับ พี่ยังอ่านไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ
ทำไมน้า สำนวนไม่ง่ายเหมือนสามเรื่องที่แล้ว
ขอเวลาพี่ทำใจและตั้งสติก่อนนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามนะครับ อาจเพราะพล็อตเรื่องที่วางไว้ แล้วก็ให้มาพร้อมกันทีเดียว 4 คน
จะแก้ไขในตอนต่อๆไปให้ดีขึ้นนะครับ

ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์

[ZuuZuu]

อย่าบอกนะคะว่าชินหลงรักน้องตัวเอง ไม่เอานะไม่เอา ไม่อยากกินมาม่าชามโตค่า~~~~

[iforgive]

เหมือนชินจะคิดกับยูมากกว่าพี่น้องนะ  อืมมม  ยังงัย

[Fanun]

คิดเหมือนหลายคอมเม้นท์ เหมือนชินคิดอะไรกับน้องยู

รอตอนต่อไปจ้าา

[LalaBam]

เหมือนว่าหนูอ่านแล้วหนูงงๆนะ
+1 ให้พี่ไจฟ์

[insunhwen]

ทำไมดูชินหวงยูเกินยังไงไม่รู้แฮะ

[LoveBaBy]

อ๊ายๆๆๆๆๆ น้องยูสุดที่รักมาแล้ว ฮ่าๆๆ
น่ารักจิงๆเรย ^_^

พี่รี นี่มามุขเดียวกะพี่เจเรยอ่ะ ก๊ากกกกก
มีการเอาไอติมมาล่อน้องยูอีก อิอิ

ชอบมากเรยเวลาพี่ชิน กะน้องยูอยุ่ด้วยกัน
พี่ก้อเอาใจน้อง ห่วงน้อง น้องก้อรักพี่
รักพี่น้องคู่นี้จังเรยอ่า

แต่ 2 นี่น้องจ๋า อย่าเพิ่งทะเลาะกันน๊า
ค่อยๆ คุยก๊านนนนนน
ท่าทางพี่ชินจะหวงน้องยูมากกกกก
ดูจากเศษเสี้ยวสายตาที่มองพี่รีฮ่าๆๆๆๆ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^^

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)
ตอนที่ 5

สรุปว่าวันนี้เลิกเรียนแล้วหนุ่มยูต้องไปหาพี่ชายที่มหาวิทยาลัยทำไมก็ไม่รู้ เหมือนกับที่โดนเรียกให้ไปหาอีกหลายครั้งในรอบหลายวันมานี้น่ะแหละ
คือถ้าเป็นครั้งก่อนนั้น โน่น โน้น มันก็คือการไปกินข้าวด้วยกัน นั่งทำการบ้านรอแล้วพี่ชายจะพากลับมาส่งบ้าน
แล้วพี่ชายก็ไม่เรียกให้ไปหาทุกวันแบบนี้หรอก เขามักจะถามว่า....ว่างมั้ย มากินข้าวกัน....อะไรแบบนี้ ไม่ใช่....ยูเลิกเรียนแล้วมาหาพี่ที่คณะด้วย!....
ไม่ว่าจะก่อนหรือว่าหลังจากที่มีเรื่องกัน...เรื่องอะไรเอาไว้ค่อยบอกวันหน้า วันโน้นละกันนะ...

ลงจากรถได้ยูก็เดินดุ่มเข้าบ้าน เดินผ่านแม่ก็ยกมือสวัสดีแล้วตรงขึ้นมาที่ห้องนอน
“น้องโกรธหรือ”
“ครับ”
“อ้าว”
“ผมดุเขาแรงไปหน่อย คุณอาผู้ชายยังไม่กลับหรือครับ”
แม่ยิ้มให้กำลังใจ “ยังจ้ะ ชินง้อเดี๋ยวน้องก็หายงอน กินอะไรกันมาหรือยัง”
“ยังครับ” ชินบอกตามตรง มองผ่านไปที่โต๊ะกินข้าว
“งั้นเดี๋ยวลงมากินพร้อมอานะ”
“ครับ”
“ชิน” แม่เรียกไว้เมื่อชินขยับตัวจะเดินตามยูขึ้นไปข้างบน
“ครับ”
“ขอบใจมากที่ดูแลยู”
“ไม่เป็นไรครับ ผมสบายใจที่ได้ทำอย่างนี้”
“แต่ยูมันดื้อ อยู่ในกรอบกติกาก็เฉพาะเวลาฝึกดาบนอกนั้นแล้วมันก็เถลไถล”
“เขาไม่ได้เถลไถลหรอกครับ เพราะผมไม่ได้ดูแลน้องให้ดีต่างหาก”
แม่ส่ายหน้าเบาๆ “ยูยังเด็ก แล้วก็นิสัยน้องเล็กด้วย อะไรที่ผ่อนได้ก็ผ่อน ที่ควรขึงให้ตึงก็ควร”
“ครับคุณอา”
ชินรับคำแล้วเดินขึ้นมารอที่ห้องนอนของยู

เมื่อยูกลับออกมาจากห้องน้ำ ชินยืนรออยู่ คนผอมโปร่งยืนมือล้วงกระเป๋า หันหน้ามาทางประตูห้องน้ำ
ยูทำหน้าเหมือนอยากร้องไห้
“อะไรนักหนาเนี่ย กับไอ้แค่ผมคุยกับคนอื่น”
“คนแปลกหน้า แล้วที่พี่เตือนเนี่ยก็เพื่อยูเองนะ”
“แต่พี่เป็นแบบนี้มาพักใหญ่ๆ แล้วนะ เช้ามารับไปโรงเรียน เลิกเรียนต้องกลับพร้อมกัน แล้วนี่กลายเป็นว่าผมคุยกับใครก็ไม่ได้ พี่เป็นอะไรของพี่ห๊ะ”
“ยู”
“ผมรู้ว่าพี่ห่วง แต่แบบนี้มันเกินไปแล้ว ถ้าเรื่องที่พี่จะหนีเมเร แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับเสรีภาพของผมเนี่ย” ยูโอดครวญไม่เลิก
“หรือยูอยากให้เรื่องแย่ๆแบบนั้นเกิดขึ้นอีก”
“ผมก็ระวังตัวแล้วไง”
“แต่วันนี้ยูก็ยังสนิทกับคนแปลกหน้าได้ง่ายๆอยู่ดี”
น้องชายถอนหายใจยาวยอมแพ้ “ก็ได้ ๆ ต่อไปผมจะระวังตัวให้มากขึ้น” เด็กหนุ่มเดินเลยไปที่ประตูห้อง หันกลับมามองพี่ชายอีกที แล้วจูงมือไปด้วยกัน “กินข้าวเหอะเจ้าชาย”
พี่ชายรั้งข้อมือไว้ดึงกลับมาหา ลดใบหน้าลงจนใกล้
ยูกะพริบตา คอแข็ง ทำให้ชินเปลี่ยนทิศทางหอมแก้มใส แล้วพลิกมือเป็นจับข้อมือของน้องชายเดินลงมากินข้าวพร้อมกับแม่ของยู

....เราคิดจะทำอะไร....
....พี่คิดจะทำอะไร....

ยูยืนส่งชินที่ขับรถออกไปจากบ้าน แล้วหยิบนามบัตรแผ่นเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง บอกว่าชื่อรีนาโต้ มีทั้งที่ทำงานและหมายเลขโทรศัพท์ อีเมลพร้อม ยูยืนมองจนแม่เดินมาเรียกให้เข้าบ้าน
“ยู เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่ฮะแม่ กำลังคิดว่า ผมทำตัวให้แม่เป็นห่วงมากหรือเปล่า” เด็กหนุ่มเดินเข้ามาคล้องแขนแม่ทำออเซาะ
“ไอ้เรื่องห่วงเนี่ย มันห้ามกันไม่ได้หรอก แต่ถ้าแม่พูดมากๆ ก็จะกลายเป็นการบอกให้ทำใช่มั้ยล่ะ”
ยูพยักหน้า เลยโดนตีเบาๆ “ยังมาพยักหน้ายอมรับอีก”
เด็กหนุ่มหัวเราะร่วน หอมแก้มแม่แรงๆ 
“ผมไปอาบน้ำทำการบ้านนะฮะ”
นั่งทำการบ้าน แต่สายตาคอยเหลือบมองนามบัตรแผ่นเล็กเป็นระยะ

....ยิ่งพูดมาก ก็จะกลายเป็นการบอกให้ทำ....งั้นหรือ....ไม่ใช่สักหน่อยก็แค่คุยกัน...
ยูหยิบโทรศัพท์ กดเบอร์แล้วรีบกดสายทิ้งทันที
ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
....ไรของกูว้า เขารับแล้วจะบอกว่าอะไร บอกว่าเพราะพี่ชายผมห้ามคุยกับพี่ ผมเลยโทรมาหรือไง บ้าแท้ๆ...
มีโทรศัพท์โทรกลับมาในอีก 1 นาทีถัดมา ยูเอามือแตะอกหันไปมองรอบตัวเอง เหมือนระแวงว่าพี่ชายอาจแอบดูอยู่แถวนี้ คว้าโทรศัพท์กดรับ พร้อมกับวิ่งไปปิดม่านหน้าต่าง
“ฮะ”
“สวัสดีครับ ยูหรือครับ” ระดับนี้ได้ยินเสียงก็จำได้แล้ว ทีแรกกะฟอร์มว่าสักครึ่งชั่วโมงค่อยโทรกลับ แต่ไม่ไหว จะทรมานตัวเองไปทำไม โทรเลยเหอะ
“ฮะ...เอ่อ....ยู” เสียงจากปลายสายดูไม่ค่อยมั่นใจ กล้าๆ กลัวๆ
“เดี๋ยวนะ พอดีพี่ขับรถอยู่”
“ฮะ งั้นไม่เป็นไร”
“ไม่เป็นไรได้ไง คิดว่ายูจะไม่โทรมาแล้วเสียอีก”

ตรงไปตรงมาจนเด็กอึ้ง
“เอ่อ....พี่รีฮะ คือว่า....”
“ทำการบ้านไม่ได้หรือ วิชาอะไรล่ะ ลองถามมา ตอบไม่ได้จะเปิดเน็ตช่วยหาให้”
“ไม่ใช่ฮะ ไม่ใช่”
“หรือว่านอนไม่หลับ มาพี่ร้องเพลงกล่อมให้นะ เอาเพลงอะไรดี”
“ไม่ใช่ฮะ เพิ่งสามทุ่มเอง ใครที่ไหนนอนสามทุ่มกัน”
“อ้าวเหรอ พี่เนี่ยแหละ นอนสองทุ่มตั้งแต่อนุบาลจนจบโทเลยแหละ”
“โห โม้อ่ะ ไม่เชื่อหรอก”
“จริงจริ๊ง ทำการบ้าน เขียนรายงาน อ่านหนังสืออยู่นะพอสองทุ่มปุ๊บหัวโขกโต๊ะปั๊บ”
เสียงหัวเราะร่วนดังผ่านมาตามสาย ชวนให้อารมณ์ดีส่งยิ้มทักทายเพื่อนร่วมถนน
“แล้วเวลากินเหล้าอยู่กับเพื่อนทำไง”
“ก็กินหลังสองทุ่มสิ”
“สองทุ่มหนึ่งนาที”
“เออ รู้ทันนี่หว่า”

กระทั่งมีสายเรียกซ้อนเข้ามายูถึงได้รู้สึกตัวว่าคุยโทรศัพท์กับพี่รีนานนับชั่วโมง “พี่ฮะ มีสายเรียกซ้อนแล้ว ผมวางพี่ก่อนนะฮะ”
“ครับ แล้วอย่านอนดึกนะครับ”
“ฮะ”
“มีอะไรก็โทรมาหาได้นะ”
“ฮะ”
“แล้ว...พี่โทรหายูได้มั้ย”
“...........ฮะ”

ยูวางโทรศัพท์ด้วยอาการหัวใจเต้นตึกตัก แล้วกดโทรกลับ เป็นเมเรที่ส่งเสียงระดับที่เป็นอันตรายต่อประสาทหูกลับมา
“ไอ้ยู วันนี้แกไปไหนกับชินของชั้นมาบ้าง บอกมาให้หมดเลยนะ”
เสร็จจากการรายงานเมเร ก็คือพี่ชายที่โทรเข้ามาเป็นระยะ ตั้งแต่ยังคุยกับพี่รียังไม่เสร็จ
“ทำไมเพิ่งโทรกลับ” น้ำเสียงห้วนดุได้ใจจริงๆ
“ผมเพิ่งวางสายจากเมเรเนี่ย ง่วงจะตายอยู่แล้ว”
ยูบอกขณะที่เดินปิดไฟในห้อง ทิ้งตัวลงนอนซุกผ้าห่ม กะคุยหลับไปเลย
“พี่กลับถึงห้องแล้วเหรอเนี่ย”
“ถึงนานแล้ว”
“งั้นผมหลับแล้วนะ”
“พรุ่งนี้เช้ากินอะไร พี่ไปรับได้ซื้อเข้าไปเลย”
“ไม่เป็นไรฮะ” ยูบอกขณะที่มองตัวเลขหน้าจอนาฬิกาปลุกที่มันเกือบห้าทุ่มเข้าไปแล้ว “พรุ่งนี้ผมไปเองก็ได้ พี่จะได้รีบไปแลปอะไรของพี่นั่นแหละ ไม่งั้นก็ดึกอีก”

ชินกดวางโทรศัพท์ แต่ยังมองหน้าจออยู่ ต้องเพราะที่ก้มลงไปหาแบบนั้นแน่ๆ ที่ทำให้ยูดูระแวงกว่าเดิม ที่ผ่านมาก็กอดกัน หอมแก้มกัน จะในที่ส่วนตัวหรือที่สาธารณะก็ทำอย่างนี้ น้องเคยมีท่าทีหวงตัวที่ไหน
หรือเพราะไอ้พี่รีคนนั้นที่อยู่ดีๆก็เดินเข้ามาพาน้องไปกินไอศกรีม
อารมณ์คุกรุ่นอยู่ในอก จนกดรับสายที่โทรเข้ามา กะพาล เหวี่ยงให้กระจาย
“ชินครับ”   
“เปิดประตูห้องหน่อยสิ”
“ทำไมต้องเปิด”
“โห พี่เคาะเรียกตั้งนานแล้วนะ”
เคาะเมื่อไหร่ ไม่เห็นได้ยินทั้งเสียงเคาะ เสียงกริ่งประตูเลยสักนิด
“เคาะเรียก ไม่ได้แปลว่าผมต้องเปิดประตูรับคุณทุกครั้งนี่”
ตอนนี้กลายเป็นคุณไปแล้ว เพราะอารมณ์ไม่ดีจากไอ้พี่รีคนนั้น
“เปิดมาทักทายกันในฐานะเพื่อนบ้านก็ได้”
ชินขมวดคิ้ว นิ่งเงียบ พี่เจก็พูดต่อ “งั้นพี่วางของไว้หน้าห้องนะ”
ชินก้มลงที่ตาแมว เห็นคนตัวโตส่งยิ้มพร้อมชูถุงกระดาษในมือ
หันกลับไปมองนาฬิกาที่มันดึกมากแล้ว จะมายืนคุยอวดกล้องวงจรปิดไปเพื่ออะไร ทั้งคนห้องตรงข้ามอาจรำคาญ
หนุ่มหน้าเหมือนรูปปั้น เปิดประตู แล้วเบี่ยงตัวให้เข้ามาในห้อง
ตั้งแต่ได้ยินเสียงผ่านโทรศัพท์ก็เดาได้ว่าคงอารมณ์ไม่ดี ถ้าไม่เพราะความคิดถึงใบหน้าเฉยเมย ขอให้ได้เห็นหน้าสักนิดก็ยังดีนะ พี่เจคนนี้คงหันหลังกลับบ้านไปนานแล้ว

ชินยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูห้องพัก ไม่ได้เดินตามเข้ามา พอพี่เจทำท่าจะวางถุงไว้ที่โต๊ะรับแขกชินก็รีบพูดขึ้น
“คุณเอาของกลับไปเถอะ”
“พอดีพี่ไปอิตาลี่มา เจอน้ำหอมที่ชินใช้อยู่ก็เลยซื้อมาฝาก”
“ของคุณ ในแจกันกับบนโต๊ะนั่นด้วย เอากลับไป”
ในแจกันใบสูงหลังตู้ตัวเตี้ยติดผนัง ใกล้กับชั้นวางรองเท้า ดอกกุหลาบดอกใหญ่ก้านยาวบ้างเหี่ยวแห้งแล้ว บ้างยังสดชื่น ส่งกลิ่นหอมทักทาย ทุกดอกมีการ์ดใบเล็กลงชื่อ “พี่เจ” ติดอยู่ที่ก้าน ข้างแจกันคือกล่องขนม ทุกกล่องยังอยู่ในสภาพเดิม

พี่เจหันมาสิ่งยิ้มให้กับคนที่ยืนจ้องมองฝาผนังห้อง
ท่าทีนี้ไม่ได้เหนือความคาดหมาย

ส่วนคนที่กำลังยืนจ้องมองผนังห้อง เพิ่งเข้าใจที่หายไปนานเป็นอาทิตย์นี่เพราะไปอิตาลี่หรือไง..

“ผมเปิดประตูให้คุณเข้ามา เพราะเกรงใจห้องตรงข้าม ไม่ได้หมายความว่าผมอยากได้ของ”
พี่เจก้าวมายืนอยู่ข้างหน้า จ้องมองตรงๆ
“งั้นพี่ถามใหม่ ไม่เจอกันหลายวันคิดถึงพี่มั้ยครับ”
“ไม่”
“พี่น่ารำคาญขนาดนั้น”
“มาก”
“ไม่ใช่เพราะว่าชินโกรธคนอื่นแล้วมาลงกับพี่หรือ”
ชินตวัดตามองไหล่หนาของคนตรงข้ามแล้วจะหันไปเปิดประตูห้องให้ พี่เจแตะที่ข้อมือ แต่ชินพลิกมือจะคว้าจับ พี่เจพลิกมืออีกครั้งคว้าเอวบางกอดรวบล็อคแขน 2 ข้างไขว้หลัง รอยยิ้มกว้างเต็มหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ
ชินสะบัดหน้าหนีไปมองทางอื่น
แต่ใจกลับเต้นแรง
“โกรธใครมา เมเรอีกหรือ”
ชินกัดปากตัวเอง
“โกรธบ่อยๆ น้อยใจมาก ๆ ศาสตร์ชี่กงบอกว่ามันไม่ดีกับตับรู้มั้ย”
“คุณจะไปรู้อะไร”
“นั่นสินะ พี่จะไปรู้อะไร”

ความรู้สึกบางอย่างที่เจืออยู่ในน้ำเสียงทำให้ชินหันกลับมามอง ขยับแขนที่ถูกจับล็อคไว้ด้วยมือเดียว มือที่แข็งแรงเหมือนคีม
“ปล่อย”
“พี่กำลังจีบชินอยู่”
ไอ้เรื่องนี้น่ะ ใช่ว่าจะไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง แต่เพราะที่ผ่านมาคิดว่าเขาจีบน้องชาย จนกระทั่งโดนจูบ ถึงได้เริ่มคิด แต่ก็แค่เริ่มคิด เพราะหลังจากนั้นแล้วพี่เจก็หายไป
ก็สรุปว่า
ที่แท้ฝรั่งตาสีฟ้าคนนี้ก็แค่คนที่ชอบหว่านชอบโปรยไปเรื่อย ไม่ได้จริงจังอะไรกับเราเลยสักนิด
...หรือว่าที่จริงแล้ว ไอ้ที่หงุดหงิดโมโห จนไปลงกับน้องชาย ก็เพราะไอ้ฝรั่งบ้าคนนี้หายหัวไปหลังจากที่จูบนะ
...เพราะไอ้ของที่มาอยู่หน้าห้องทุกเช้า แต่ไม่รู้ไอ้คนให้ไปอยู่ที่ไหน เล่นเกมอะไรกันแน่
…ไม่ๆๆๆ คนสำคัญที่สุดคือยู ที่หงุดหงิดคือไอ้พี่รีที่มันมาป้วนเปี้ยนอยู่กับยู ถึงจะเพิ่งเจอกับมันวันนี้ แต่อารมณ์หงุดหงิดนี้มันเกิดขึ้นมาเป็นอาทิตย์แล้วก็เหอะ นี่คือเหตุผลที่ทำให้ชินอารมณ์ไม่ดี ไม่ใช่ไอ้ฝรั่งบ้าตาสีฟ้าที่เดี๋ยวมาเดี๋ยวหายคนนี้!
แล้วนี่มันมาบอกกันตรงๆแบบนี้เลยหรือเนี่ย เกิดมาเพิ่งเคยได้ยิน!
...ไม่รู้แล้วโว้ย!

*=*=*จบตอนที่ 5 *=*=*

1ไม่มาม่าครับ เพราะตัวเล็กยังติดเกมใหม่อยู่ อ่านๆเรื่องนี้แล้วแต่ยังไม่ได้เขียนเติม บอกว่าจินตนาการยังไม่มา
2 ชินไม่ได้รักยูในแง่นั้น ผมว่ามาถึงตอนนี้น่าจะชัดเจนขึ้น หรือยิ่งคลุมเครือกว่าเดิมก็ไม่รู้ แต่กว่าที่ชินจะเคลียร์ตัวเองก็โน่น....ตอนที่ 14 ตอนนี้ก็ไหลตามพี่เจไปเรื่อย
3 ผมกะว่าจะเขียนเรื่องนี้สักร้อยตอน เฉลยทุกอย่างรวดเดียวตอนที่ 100 เหมือนนวนิยายฆาตกรรมนะเนี่ย แต่ไอ้ตัวเล็กเนี่ยแหละที่บอกว่า ไม่ชอบ ผมเลยรวบมาเหลือ.....20 ตอนกร๊ากกกกก 

ขอบคุณมากครับที่ติดตาม ชอบไม่ชอบ อ่านแล้วไม่เข้าใจ สับสนงงงวย บอกกันนะครับ ผมยังไม่เก่ง

ไจฟ์กับเด็กติดเกม

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
ขอบอกว่าชอบแต่ไม่มีเหตุผลบอกตามความรู้สึก
ชอบเมเรโทรมาถูกจังหวะ ทำให้การแก้ตัวของยูมีน้ำหนัก
พี่เจท่าจะเหนื่อยหน่อยเจอชินเจ้าชายเย็นชาที่ไม่รู้จักใจตัวเอง
พี่รีกับยูคงเข้าใจกันง่ายติดที่ก้างชิ้นใหญ่อย่างชิน

[Wordslinger]

แอร๊ย น้องทีมีอิทธิพลกับพี่ไจฟ์มากเลยอะ

อ้าว นอกเรื่องซะงั้น

เดี๋ยวรออ่านความในใจของพี่ชินนะคะ (แอบอยากให้เป็นรักของคนในครอบครัวจัง แอร๊ย!)

[roseen]

เอาน่าน้องชินปิดใจรับคนใหม่ๆเข้ามาบ้างเหอะ



 

[MaeMoo]

ตอนนี้ชัดดีนะ เข้าใจว่าชินรักน้องยังไง
ที่แท้หงุดหงิดเพราะนายตาสีฟ้านี่เอง

โหน้องทีจ๋า จาก100 ตอนหั่นทีเดียวเหลือ20 ตอนเลยเนอะ

[iforgive]

ต่างคนต่างก็มีใจให้กัน  อิ อิ

[a_tapha]

ตัวเองหงุดหงิดแล้วมาลงที่น้องนะชิน 

[hahn]

ชินคงสับสนกับความรุ้สึกตัวเองล่ะมั๊ง +1

[@StaR@]

อ่านแล้วพอใจความรู้สึกของชินมากขึ้น
แต่คงต้องเชียร์พี่เจให้มากขึ้นด้วยไม่งั้น
เดี๋ยวพี่ท่านจะหมดแรงไปซะก่อน
ส่วนพี่รีเข้าข่ายอยากกินเด็กน่ะพี่
 

[from_mars]

55555 มาขำก่อนนะ จากร้อยเหลือยี่สิบเนี่ยนะ???
ช่างลดทอนได้....ปวดตับมาก น้องทีเอ๋ย...
ดีแล้วที่ติดเกมตอนนี้ พี่ไม่พร้อมจะกินมาม่า 555

เจอกันตอนหน้าคร้าบบบ

[Fanun]

อ่านตอนนี้พอเข้าใจแหล่ะว่าทำไมชินถึงได้หวงน้องขนาดนั้น
แต่พี่เจท่าทางจะงานหินน่าดู
รอตอนต่อไปจ้ะ 

[sukie_moo]

ตัดออกที 80 ตอนเลย 555

ยูนี่เข้าข่าย ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ

[ZuuZuu]

หวังว่าชินจะแค่หวงน้องนะคะนั่น
ไม่อยากให้พี่น้องต้องมาระแวงกันเลยจริงๆ

ส่วนเรื่องจำนวนตอนจาก100 เหลือ 20 ตัดฉับไป 80% เลยหร๊อ!!!
ใจร้ายไปมั้ยคะเด็กติดเกมส์~~~~

อย่าให้เค้ารู้นะว่าติดเกมส์อะไร จะตามไปก่อกวน 5555

ไจฟ์สู้ๆนะคะ แงะเด็กติดเกมส์คนนั้นให้มาร่วมแต่งได้แล้วเน้อออออ

[หมวยลำเค็ญ]

จากตอนแรก จนถึงตอนนี้ ก็ยังข้องใจอยู่
พี่เจกับพี่รี เคยกิ๊กกันแต่จบกันแบบไม่สวยเลยเกลียดกันซ๊ะงั้น
สงสารน้องยู รับอารมณ์พี่ชายสุดโหด แอบมีอดีตขมขื่นรึเปล่าเนี่ย

บอกว่าเขียน 100 ตอน ตกใจเลย แต่จะกี่ตอนก็ได้หมด เน้นโพสบ่อย อ่านแล้วชื่นใจ

[Whatever it is]

เราว่าสงสัยมากกว่าเดิมนะไรท์เตอร์ 

[indy❣zaka]

เจกับรี นี่เคยมีซัมธิงกันมาก่อนใช่มั๊ยคะ เห็นตอนแรกบอกว่าเคยจูงมือกันเข้าห้องนอน
ถ้าเป็นซัมธิงแบบนั้น แอบสงสัยว่าใครบนใครล่างหว่า? 

[love2y]

คิคิ อ่านรวดเดียวยาวเลย ตั้งแต่ตอนที่สอง หุหุ
สเปกพี่เจท่าทางจะชอบเคะที่รุกได้ เอ๊ะ!! หรือชอบเมะที่รับให้ตัวเอง??
เพราะทั้งพี่รีและชินก็ดูเป็นเมะมาก แต่พี่รีก็เคย...กับพี่เจ(?)