หัวข้อ: "I will make You smile"

[iforgive]

แอบเชียร์ชินยังงัยก็ไม่รู้สิ  แบบสงสารคนเฝ้าของรักมาหลายปีอ่ะ

[Fanun]

น้องยูตรงดีจัง แต่ก็เหมือนยังสับสนในตัวเอง
รอตอนต่อไปจ้าา

[from_mars]

ยูเป็นเด็กที่ตรงมากๆๆ
ดีเหมือนกัน เคลียร์กันตั้งแต่แรกก็ไม่มีปัญหาที่เป็นสีเทา เห็นปัญหากันตั้งแต่แรกไปเลย ฮา...

รออ่านต่อไปครับเด็กๆ

[sukie_moo]

มาถึงตอนนี้ชักอยากรู้ว่าชินมันรู็สึกอะไรกับยูมากกว่าพี่ชายไหม

ยูมีปมอะไรหรือเปล่า ทำไมชินถึงห่วงมากขนาดนั้น

[indy❣zaka]

ชิน มีซัมธิงกับยูแน่ๆอ่ะ
แต่ยังไงก็ไม่ใช่พี่น้องแท้ไม่ใช่หรอคะ? (เพราะเห็นคนนึงเรียกพ่อคนนึงเรียกลุง)
เป็นลูกพี่ลูกน้องกันใช่มั๊ยอ่ะคะ? เพราะอ่านๆก็ยังงงเหมือนกันว่าสองหนุ่มนี่เป็นอะไรกัน กันแน่

แต่ยังไงก็ไม่ต้องกลัวน้องยูจะโดนพี่ชินกินละ  เพราะพี่ชินกำลังจะโดนพี่เจกินแทน

[heefever]

ชอบค่ะ ชอบมากกกกกกกกกก

ชอบ"จองชิน"มากกกกกก วิ่งหลบตรีนคนแต่ง

[fuku]

ทำไรไม่ได้นอกจากกดบวก
น้องยูน่าร้กแท้ๆ ตรงไปตรงมาขนาดนี้หาได้ที่ไน

[ZuuZuu]

ยูน่ารักมากเลยอ่าค่ะ ตรงๆดีชอบจังเลยอ่า
ส่วนพี่รีก็แฟร์ดี รอน้องได้แบบนี้ น้องไม่รักก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
แต่ก็อยากรู้ด้วยว่ายูมีปมอะไร หรือว่าเคยไปคบกับคนมีเจ้าของแล้วง่า
งั้นก็ต้องพูดแบบเดียวกับเมื่อวาน ว่าพี่รีก่อนจะตกลงปลงใจกลับน้อง ก็ขอให้รีบไปเคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยก่อนนะคะ
เค้าไม่อยากเห็นน้องเสียใจอ่ะ

ไจฟ์สู้ๆนะจ๊ะ

[JJHJJH]

เพิ่งมาตามอ่านอย่างจริงจัง
บวกๆ ให้จ้า รออ่านต่อ

[LoveBaBy]

อ๊ายยยยยยยยยย น้องยูช้าน
ตรงมากคุณน้อง ฮ่าๆๆๆๆ
เล่นเอาคนอ่นเหวอไปเรย คริคริ
พี่รีก้อช่างตอบตรงได้ใจ ฮ่าๆๆๆ
ดูสิเล่นเอาน้องยูยิ้มกว้าง กันเรยทีเดียว ><

อ้าววันเสาร์ที่โรงเรียนศิลปะจะมีการป่ะหน้ากันเกิดขึ้นมั้ยนิ????
ไม่ห่วงพี่เจ กะพี่รี แต่ห่วงพี่ชิน กะน้องยูอ่า

รอ ร๊อ รอ ตอนต่อไปจ้า
ขอบคุณไจฟ์ชาจ้า ^_^

[Whatever it is]

มะไหร่สองคู่นี้จะลงเอยกันได้น้า 

[konnarak]

น้องยู น่ารัก  อะ   ตรงๆ  ใสๆๆ  กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนที่ 8

กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในห้องล็อคเกอร์ พี่ชินก็เดินเข้ามาสีหน้าซีดเซียวเหมือนคนนอนไม่พอ
“พี่ชิน”
“ยู”
“นอนไม่พอหรือพี่”
“อือ ทำงานที่มหาลัยกลับเข้าห้องอาบน้ำแล้วก็มานี่เลย”
“โห” ยูทำตาโต “ทำไมการเรียนมหาลัยมันถึงต้องขนาดนี้กันเนี่ย แล้วไอ้คนที่มันเที่ยวโต้รุ่งนี่เขาเอาเวลาที่ไหนทำงานกันอ่ะ”
พี่ชายยิ้มกว้าง ขยี้ผมน้องชายจนหัวคลอน แล้วหันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเอง
ยูเปลี่ยนชุดสอนเสร็จก่อนก็นั่งรอ
“พี่ชิน”
“เออ”
“พี่โกรธผมหรือเปล่า”
“เปล่านี่ทำไม” ชินหันมาหาน้องชาย แต่ใจนึกไปถึงริมฝีปากที่เฉียดผ่าน กับสีหน้าตกใจ
“ไม่รู้สิ เมื่อวานนี้พี่ไม่โทรหาผม มันแปลกๆน่ะ”
“เหรอ หรือว่าหลายวันมานี้ชั้นตามจิกนายมากไป พอลืมโทรหานายเลยจิตตก”
“ห๊ะ ลืม พี่ลืมผมได้ไงเนี่ย” ยูทำโวยวาย แต่ดวงตากลับพราวระยิบ หัวเราะร่วน
พี่ชายเลยชี้นิ้วเตือน “หนุ่มนักดาบ สำรวมหน่อย”
“โห จะมาสำรวมไรตอนเนี้ยะ ขอเป็นน้องเล็กอีกแปร๊บเหอะ”
ยูทำคอยึกยักเหมือนตัวการ์ตูนจนพี่ชายขำ

การเรียนการสอนของวันนี้กำลังจะผ่านพ้นไปเหมือนที่เคยเป็นมา กระทั่งชั่วโมงสุดท้าย หนุ่มตาสีเขียวก็ก้าวพ้นบันไดด้านหน้าของศูนย์การเรียนผลักประตูเดินเข้ามา มองหาห้องสอนศิลปะป้องกันตัว แล้วนั่งมองอาจารย์สอนดาบผ่านกระจกใสที่มองเห็นทุกพื้นที่ในห้องเรียน
ยูหันมาเห็นก็ยกมือไหว้ แล้วสอนต่อไป
ชายหนุ่มตัวโต ท่ามกลางผู้ปกครองเด่นยิ่งกว่าเด่น
ขนาดอาจารย์เทควันโด้ในห้องติดกันยังเห็น แล้วก็เกิดอาการตาขวางขึ้นมาทันที ท่าทีผิดปกติจนอาจารย์อีกคนที่อาวุโสกว่าต้องเตือนเบาๆ
อารมณ์หวงแรงที่มันจางลงไป พร้อมที่จะกลับมาได้เสมอเมื่อเห็นว่ามีใครเข้าใกล้ยู
ไม่นานนักหนุ่มตาสีฟ้าก็มาถึง

พี่เจถึงกับหยุดชะงัก เมื่อเห็นคนที่มานั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าห้องสอน พอหันเข้าไปมองในห้องถึงได้ต้องแอบถอนหายใจแบบรักษาอาการ แล้วเลยไปส่งสายตาให้กับอาจารย์เทควันโด้ในอีกห้องหนึ่ง
คนตัวโตตาสีฟ้าก้าวมานั่งที่เก้าอี้เล็กตรงข้าม
ต่างคนต่างก็หันหน้าเข้าห้องพระจก
“หนูรีนา สบายดี”
..ข่าวว่าไอ้คนที่เรียกว่าหนูรีนาคนล่าสุดเนี่ยมันเพิ่งถูกฝังไปเมื่อวานนะ..
“ดีสิ พี่เจเรมี่~~”
...อย่าบอกใครนะว่า ชิ้นส่วนศพที่พบใต้สะพานลอยเมื่อ 3 วันก่อนน่ะคือคนที่เรียกชื่อนี้ด้วยเสียงอ่อนเสียงหวานอย่างนี้แหละ...

พี่เจกระตุกมุมปาก “มาหาใคร”
ดีมากตรงประเด็นไม่เสียเวลา “ยู พี่ล่ะ”
“ชิน”
ต่างคนต่างระงับอาการโล่งอกที่ไม่ได้เล็งคนเดียวกันไว้ก่อน แล้วต่างก็ขอกัดไอ้ยัีกษ์ที่มันนั่งอยู่เก้าอี้ตัวตรงข้ามให้มันหายหงุดหงิดอีกนิดเหอะ
พี่รีทำสีหน้าตกใจแบบเว่อร์ๆ “ไอ้พี่หวงน้องเนี่ยนะ”
พี่เจยักคิ้วหันไปมองคนในห้อง
ท่าทางมั่นใจจนพี่รีต้องขำ  “ชอบของยากเหมือนเคย”
“สเน่ห์ของเค้าอยู่ที่ความยากเนี่ยแหละ”
“แต่ยูน่ารักมาก”
พี่เจพลอยหันไปมองคนในห้องสอนดาบไปด้วย “เออ น่ารักมาก”
“เฮ้ย! คนนั้นของผมนะ” พี่รีเผลอเสียงดังจนต้องหันไปขอโทษผู้ปกครองหลายคนที่เริ่มหันมามอง
...เอาวะ มาถึงขั้นนี้แล้ว บุญคุณความแค้นพักไว้ช่างมัน เพราะตอนนี้ต่างก็มีเป้าหมายใหม่แล้วนี่ ลืมง่ายไปมั้ย เปล่า ไม่ได้ลืม แค่พักไว้...

เมเรในชุดกางเกงยีนส์รัดรูปแย่งชิงทุกสายตา ด้วยท่าทางมั่นใจ กรีดกรายก้าวเข้ามาในศูนย์ เสื้อผ้าหน้าผมเครื่องประดับหัวจรดเท้า มูลค่าเกินแสน
ขยับแว่นกันแดดบิ๊กไซด์มองดูพี่เจ แล้วหันไปหาคนในห้องเทควันโด้อีกครั้ง
ขณะที่ขาเรียวยาวของเมเรตรงเข้ามาหา พี่เจเหมือนปวดหนึบๆในหัวใจ
“ พี่เจ” น้ำเสียงเหยียดหยามถอดมาจากละครหลังข่าวเปี๊ยบ
“เมเร นี่รี” พี่เจแนะนำหนุ่มหล่ออีกคน...แบ่งกันไปโว้ย งานนี้...
เมเรปรายตามองคนตาสีเขียวที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์
พี่รีเกี่ยวอะไร ณ ที่นี่ เวลานี้ พี่เจต่างหากที่กำลังสร้างความขุ่นเคืองในใจของสาวสวย เพราะพี่เจคือคนสนิทคนใหม่ของชินของชั้น
ย้ำ....คนสนิทคนใหม่
คนสนิทแบบของแท้แน่นอนคือเมเรคนนี้คนเดียว
เริดเชิดต่อไปเมื่อปรายตาไปหากลุ่มผู้ปกครองทั้งหลาย
หลายคนยังคงมองชื่นชมอาจารย์สอนศิลปะป้องกันตัวทั้ง 2 คน แต่หลายคนก็หันมามองหนุ่มหล่อ  2 คนตรงนี้
โอ๊ะๆๆ ไม่ใช่ เขากำลังมองคนสวยมากกกก ที่กำลังคุยกับฝรั่งต่างหาก โปรดหยุดสายตาที่นี่ ชั้นคือเมเร
“พี่เจมารอใครคะ” น้ำเสียงเปลี่ยน สีหน้าเปลี่ยนทันที
“ชิน เรามีนัดไปกินข้าวด้วยกัน”
เมเรทำท่าเลิกคิ้วสูง บิดเอว “เหรอ พี่เจฟังอะไรผิดหรือเปล่าคะ ชินบอกว่านัดกับเมเรแล้วก็ยู เราจะไปกินข้าวกัน 3 คนต่างหาก”
หนุ่มตาสีเขียวที่ทำท่าเป็นคนนอกถึงกับหูผึ่ง พับหนังสือพิมพ์ในมือ
สองจิตสองใจว่าน่าจะเป็นฝีมือของคุณพี่ขี้หวง ดูแล้วยูเป็นคนตรงไปตรงมา ใช่หรือไม่ใช่ชัดเจนขนาดนี้  ไม่น่าเป็นคนที่ชอบเล่นเกมปั่นหัวคนอื่น
แวบหนึ่งนึกถึงที่น้องบอกว่า...มีเรื่องส่วนตัวมากเกินไป...
หยุดคิดวุ่นวายไปไกล รอถามเจ้าตัวที่เดินออกมาจากห้องสอนดีกว่า....

ยูทำความเคารพบรรดาผู้ปกครองแล้วเดินมาสวัสดีทักทาย พี่เจกับพี่รีอีกครั้ง
“สักครู่นะครับ ขอผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
ยูหันไปมองอาจารย์เทควันโด้ ที่ยังให้คำแนะนำนักเรียนแล้วหันไปมองพี่เจกับเมเรอีกที

...พี่ชินทำอย่างนี้ น่าสงสารพี่เจ....

ยูเดินตรงไปที่ห้องล็อคเกอร์ ที่ยังเป็นพักอาจารย์ของศูนย์การเรียนด้วย พี่รีก็ทำเนียนเดินตามมา
ด้านหนึ่งมีอาจารย์สอนว่ายน้ำที่หมดชั่วโมงสอนแล้วเข้ามาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน
ตามระเบียบแล้วพี่รีเข้ามาในห้องนี้ไม่ได้ แต่ที่เจ้าหน้าที่ทำเป็นมองไม่เห็นก็เพราะว่าคนที่เดินนำเข้ามาคือหนุ่มยู
ยูชี้ไปที่ม้านั่งยาวชิดฝาผนัง “พี่รอผมที่นี่ก็ได้”
ยูหยิบของใช้ส่วนตัวแล้วเดินไปที่ห้องอาบน้ำ ระหว่างนั้นชินก็เข้ามาพร้อมกับพี่เจหยิบเครื่องอาบน้ำ แล้วแยกไปอีกห้อง
พี่รีแกล้งแหย่ ด้วยการตบไหล่พลางส่ายหน้าแสดงความเห็นใจ
พี่เจเลยปัดมือออก ชี้หน้า “รักแท้ต้องมีทบทดสอบโว้ย”
พี่รีหัวเราะลั่น  

ยูเปิดประตูออกมาพร้อมกลิ่นสบู่หอมฟุ้ง ผ้าขนหนูสีขาวพันอยู่ที่เอว เจ้าตัววิ่งโหย่งๆ ไปที่ห้องแต่งตัวด้านในที่เป็นห้องเล็กๆ มีม่านพลาสติกกั้น แรงลมจากพัดลมในห้องกระพือให้ม่านพลาสติกปลิวไสว
ดึงดวงตาสีเขียวมองตามการเคลื่อนไหว ของคนที่อยู่ในห้องเล็ก
หนุ่มผอมบางหันหลังให้ เช็ดตัวจนแห้งแล้วสวมกางเกงชั้นใน ตามด้วยกางเกงยีน การเคลื่อนไหวรีบเร่งหยุดนิ่ง เมื่อภาพสะท้อนจากกระจกครึ่งตัว มองเห็นแววตาของคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง
...มองเหมือนจะกินไปทั้งตัว....
เมื่อสบตากันยูต้องหลบสายตา เหมือนกับที่พี่รีต้องหันไปมองทางอื่น

ชินเปิดประตูห้องอาบน้ำออกมา จ้องเขม็งที่คนตัวโตที่ยืนกอดอกอยู่หน้าห้องแต่งตัว
“ยู” เรียกยูแต่ตาน่ะจ้องแต่พี่รี
“ฮะ”
“เสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้วฮะ เสร็จแล้ว”
ยูโผล่หน้าออกมาขณะที่ยังสวมเข็มขัด
พี่รีเดินเข้าไปคุกเข่าลงแล้วช่วยสวมให้
“นี่!” ชินตวาดเสียงดัง พี่เจที่ยืนดูอยู่ รีบเข้ามาดันหลังคนหวงน้องให้ไปอีกห้อง
“เร็วเหอะ เดี๋ยวคนข้างนอกรอนาน ร้อยพี่ก็เอาไม่อยู่นะ”
ชินทำคอแข็งแล้วเดินเข้าไปที่ห้องด้านใน พี่เจทำไม่รู้ไม่ชี้จะเดินตามเข้ามาด้วยเลยโดนดุ
“ไปรอนอกห้องเลย”
“ก็อยู่นอกห้องแล้วนี่ไง” พี่เจแกล้งยืนอยู่นอกกรอบประตู แต่ยังไม่ลดม่านพลาสติกลง
ชินกัดปากแน่น
ที่คิดแผนไว้เสียดีเป็นขั้นเป็นตอน มันเริ่มผิดเพี้ยนไปตั้งแต่พี่รีโผล่เข้ามา
พี่รีพอช่วยแต่งตัวให้ยูเสร็จก็คว้าข้อมือเดินออกมาข้างนอก
“พี่ชิน เร็วเหอะ ผมหิวแล้ว”
ชินชะโงกหน้ามองตามเสียงแล้วรีบหันไปแต่งตัว มองสะท้อนไปที่คนข้างหลังก็ยังไม่ยอมขยับ ไม่ขยับทั้งขาทั้งมือน่ะแหละ
“นี่”
พี่เจลดมือลงพร้อมกับขาที่ก้าวเข้ามาในห้อง
ชินหันขวับมามอง แต่พี่เจยิ้มเจ้าเล่ห์
“เร็วสิ ยูบอกว่าหิวไง”

เมเรเห็นยูออกมาพร้อมกับพี่รีก่อนก็ถามต่อหน้าพี่รีกันเลยทีเดียว “มันยังไงกันเนี่ย ไหนชินของชั้นบอกว่าเราจะไปเที่ยวกันไง”
“ผมก็เพิ่งรู้นี่แหละว่าเขานัดพี่เจมาอ่ะ”
“หมายความว่าไง”
“ก็วันนี้ เรามีกินข้าวกัน ผมก็เลยนัดพี่รีมา แต่ทำไมเขาถึงนัดพี่เจมาด้วยก็ไม่รู้”
เมเรทำปากยื่น ถอนหายใจแรง พอยูนัดคนหนึ่ง ชินของชั้นก็แกล้งนัดซ้อนงั้นเหรอ ริจะเป็นนายสถานีหรือไง
“ชินของชั้นเนี่ย ทำไมเดี๋ยวนี้ชักจะทำตัวไม่น่ารักมากขึ้นทุกวัน”

พอชินมาถึง เมเรก็เดินเข้าไปเกี่ยวแขน ไม่สนท่าทางเบี่ยงตัวหนี หรือความพยายามดึงแขนออก
“เมเรไม่ได้เอารถมา ไปรถชินนะ”
“ยูไปด้วยกัน” ชินหันมาเรียกน้องแล้วหันไปหาพี่เจ “พี่เอารถมาหรือเปล่า”
พี่เจพยักหน้า นึกดีใจที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ลืมว่ามีกูอยู่ตรงนี้ หรือเขาไม่ลืมอยู่แล้วเพราะนัดบอดวันนี้จัดขึ้นเพื่อให้กูจัดการกับเมเรโดยเฉพาะ!

จู่ๆ พี่รีก็พูดขึ้น “เมเรมารถผมก็ได้ ให้พี่เจขับรถตามชินเอารถไปเก็บแล้วตามมาที่ร้านพร้อมกัน จะใช้รถหลายคันไปทำไม”
“ไม่อ่ะ เมเรไปรถชิน จะไปเก็บจะเปลี่ยนรถยังไง เมเรก็จะอยู่กับชิน” ...เอาสิ สับรางได้สับไป เมเรจะเกาะติดชินอยู่อย่างนี้แหละ...
พี่รีมองหน้าพี่เจ เหมือนจะบอกว่า ...กูช่วยได้แค่นี้แหละ...แล้วหันไปพยักหน้ากับยู เดินออกมา
“เดี๋ยวสิยู” ชินร้องเรียกไว้
“ฮะ”
“ยูไปกับพี่”
ชินตรงเข้ามาคว้าข้อมือยูไว้
ในฐานะผู้ชมเมเรเห็นชัดเจนว่า ท่าทีนี้ส่งผลกระเทือน 3 หนุ่มข้างหน้า
แต่เมเรไม่ชอบเป็นผู้ชม
“ยูไปด้วยกัน 3 คนเหอะ” เมเรตรงเข้าไปดึงมืออีกข้างของยูลากไปที่รถของชินด้วย
พี่เจหรี่ตามอง หันไปส่งกุญแจรถตัวเองให้พี่รี “เดี๋ยวชั้นจะบอกให้ที่บ้านมาเอารถ นายรอเอากุญแจรถให้เขาด้วย”
สั่งแล้วก็เดินตรงไปที่รถของชิน แย่งกุญแจรถจากมือ
“พี่ขับให้”
ยูดันเมเรนั่งเบาะหลัง แล้วเสือกตัวเองนั่งข้าง ปิดประตูเสร็จ
“ไอ้บ้ายู แกไปนั่งหน้าสิ”
“ไม่เอา อยากนั่งหลัง อยากหลับ”
ยูบอกแล้วหลับตาลงไม่รับรู้เรื่องรอบตัว ก่อนที่ชินจะเปิดประตูหน้าเข้ามาดูเสียอีก พอเห็นน้องเอียงตัวหลับตาก็เข้ามานั่งข้างคนขับ
“เมเร อยากไปทานที่ไหนหรือครับ”
“ไปร้านอาหารริมแม่น้ำน่ะ” ชินบอกที่หมาย พี่เจแค่พยักหน้าแล้วออกรถ
“แล้วรถพี่ล่ะคะ” เมเรเสียอีกที่เป็นคนถามไม่ใช่ชิน
“เดี๋ยวให้พี่บ้านมาเอารถน่ะ ฝากรีดูให้ก่อน”
 
เมื่อมาถึงร้าน เมเรเดินเกาะแขนชินไว้แน่น พี่เจเลยเดินมาอีกด้านของเมเร ขณะที่หนุ่มยูเดินตามมาข้างหลัง
แค่นี้ ทุกสายตาในร้านก็หยุดอยู่ที่เมเรอีกครั้ง
...อ่าฮะ วันนี้ชั้นควงหนุ่มหล่อ  3 คนอยากเม้าท์ อยากนินทา อยากคาดเดาอะไรก็เชิญตามสบาย...
พอนั่งโต๊ะ เมเรก็ยังเกาะแขนชินไม่เลิก พี่เจนั่งตรงข้ามชิน ทำให้ยูนั่งตรงข้ามเมเร
หญิงสาวส่งเสียงตลอดเวลา จนกระทั่งชินเริ่มชักสีหน้า
กระทั่งอาหารเริ่มเสิร์ฟ พี่รีถึงได้มาถึงแล้วก็เข้าประจำที่หัวโต๊ะติดกับยู
“ร้านนี้ใครเลือกน่ะ สวยดีนะ” พี่รีถามหนุ่มตัวเล็ก
แต่เมเรเป็นคนตอบ “ชินไง ใช่มะชิน”
ชินไม่ตอบ แต่ตักกุ้งใส่จานของยู
“ขอบคุณฮะ”
“ชอบกุ้งเหรอ” พี่รีถาม
แล้วเมเรก็เป็นคนตอบอีกครั้ง “ยูชอบแซลมอน กุ้งก็ชอบ แต่ไม่มากเท่าแซลมอน”
“แล้วชินชอบอะไร” พี่รีหันมาชงคำถาม
แน่นอนเมเรตอบ “แตงโม กินจนเป็นไข้น่ะแหละ”
ชินกระแอม เหลือบตามองพี่เจ บางสิ่งบางอย่างในแววตาทำให้พี่เจต้องอมยิ้ม

...ยิ่งนานยิ่งดูเหมือนว่า จะมีบางมุมของคนๆนี้ที่มีแต่พี่เจมองเห็นและรู้อยู่คนเดียว...

“แล้วเมเรล่ะคะ” พี่เจถามบ้าง
“ถามว่าไม่ชอบอะไรจะง่ายกว่าละมั๊ง” ยูพูดแล้วหันไปหัวเราะกับพี่รี
“ชอบที่สุดคือชิน” เมเรหันไปกอดแขนซบหน้ากับไหล่ของชินประกอบคำพูด

...ยิ่งนานยิ่งดูเหมือนว่าจะมีแต่ชินคนเดียวที่อารมณ์ไม่ดี

พอกินอิ่ม ยูก็ขอตัวลุกขึ้น
ชินขยับตัวลุกตามทันที แขนเรียวตวัดรอบไหล่ เดินไปห้องน้ำด้วยกัน
กลับออกมาแทนที่จะกลับมาที่โต๊ะ 2 คนกลับซื้ออาหารปลาเดินไปที่ท่าน้ำ
“พี่ฮะ ทำอย่างนี้มันจะดีเหรอ” ยูท้วงเมื่อพี่ชายโอบเอวบางเข้ามาหา
“ไม่ดียังไง”
“ก็เราทิ้งพวกเขาซะดื้อๆแบบนี้” มองข้ามไหล่กลับไปข้างหลัง เมเรไม่อยู่ที่โต๊ะแล้ว คาดว่าจะลุกไปห้องน้ำเหมือนกัน ส่วนคนตัวโตที่ยังนั่งอยู่ ก็กำลังจ้องมาทางนี้อย่างเอาเป็นเอาตาย
“ช่างเขาสิ”
“พี่อ่ะ” ยูบ่นแล้วหันกลับมา จมูกชินเฉี่ยวแก้มไปนิดเดียว
ชินหันกลับมามองที่โต๊ะอีกครั้ง ยิ้มที่มุมปาก แล้วหันมากดจมูกที่แก้มของยู
“ฮึ่ย” ยูทำเสียงในคอแล้วให้อาหารปลา
...แกล้งใครไม่รู้ วุ่นวายยุ่งเหยิง พี่ชายไปเอานิสัยนี้มาจากไหนนะ แต่ที่แน่ๆ ท่าทางพี่เจจะขี้หึงมิใช่น้อย ทำไปทำมาพี่ชายน่ะแหละจะซวยเอง แล้วถ้าบอกว่าให้เลิกเล่น เลิกแกล้ง พี่ชายจะฟังมั้ยล่ะ ปล่อยให้เจอของจริงสักทีดีมั้ยเนี่ย!.....

“โห เด็กพี่คนนี้อย่างร้ายว่ะ” พี่รีทำเสียงเหมือนทึ่งกึ่งประชด
พี่เจหรี่ตามองกอดอกแน่น
“ยากกว่าที่คิด”
“อย่าบอกนะว่าแค่นี้ก็ถอย”
“แล้วนายจะถอยหรือไง”
“ไม่มีทาง” พี่รีพูดอย่างมั่นใจ “มันขึ้นอยู่กับยู”
“ชั้นก็มั่นใจว่า ชินคนที่อยู่ด้วยกันกับชั้นคือตัวจริงแต่ถ้าแบบนี้มันก็...หึ”

=*=*จบตอนที่ 8 =*=*

ขอบคุณที่คุณชอบเรื่องนี้ แวะเวียนเข้ามาจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะึครับ เพราะผมยังไม่เก่ง
จะทำสำเนาไว้อ่าน จะบุ๊คมาร์คเพื่อหาได้ง่ายๆ ผมขอขอบคุณ แต่ถ้าเพื่อการค้าผมเสียใจ เพราะผมเขียนเรื่องเพื่อให้คุณอ่านอย่างมีความสุข
....ว่าแต่ตอนนี้มันสุขมั้ยเนี่ย ผมว่าน่าปวดหัวจริงอะไรจริง....
พบกันวันอาทิตย์นะครับ จะหล่นไปหน้า 3 อีกมั้ยเนี่ย 55555

ขอบคุณมากครับ

ไจฟ์

[hahn]

แสบพอกันทุกคนเลย

[indy❣zaka]

ยัยเมเรนี่ดูเหมือนพวกโรคจิตเลยค่ะ 
เป็นอะไรมากมั๊ยเธอออออออ   

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที  
“ชอบที่สุดคือชิน” เมเรหันไปกอดแขนซบหน้ากับไหล่ของชินประกอบคำพูด
ชอบประโยคนี้จัง นึกถึงตัวอิจฉาที่เสียงแจ๋นๆร้ายแบบจริงใจ
อยากจะบอกว่าเหมือนนั่งดูการ์ตูนเอเชียชาติหนึ่งอยู่
พี่เจกับพี่รีมุ่งมั่นกับการจีบเด็ก พี่เจดูน่าหนักใจกว่าพี่รี
ชินเหมือนเด็กที่ฝืนตัวเองให้เป็นผู้ใหญ่แบบคนแต่ง
ยูมีความเป็นเด็กน่ารักใสใสแบบเด็กน้อยติดเกมแถวนี้
ชอบ อ่านแล้วสนุกจ้ะ ไม่ต้องถ่อมตัวทุกตอนหรอกนะ
ถ้าวันหยุดเข้ามาได้จะมาดูแลไม่ให้ตกจากหน้าหนึ่งละกัน
ปล.อ่านแล้วอดคิดแบบนั้นไม่ได้ บอกตามความรู้สึกจะเคืองมั้ยนะ

[puppyluv]

เมเร ชีวิตมันส์ดิ เดินหน้า ลุยๆๆ:fire:

[a_tapha]

หนูเมเรไม่ต้องเกี่ยวขนาดน้านก็ได้มั้ง ให้ชินเค้าเป็นส่วนตัวมั่งอะไรมั่งก็ได้   

[Fanun]

เมเรนี่แรงตลอด   
เอาใจช่วยพี่เจ พี่รี

[หมวยลำเค็ญ]

วันอาทิตย์เลยเร๊อะ 
จะช่วยมาดันๆ นะคะ

[fuku]

อ่านแล้วลุ้นดีว่าชินจะทำอะไรต่อ
เจจะจีบยังไง

และเมเร เธอมาเพื่อให้ทุกคนรำคาญจริงๆ

[@StaR@]

อ่านตอนนี้แล้วคงได้แต่เอาใจช่วยพี่เจกับพี่รี
เมื่อไหร่จะมีคนมาเก็บเมเรไปสักทีเนี้ยไม่ไหว
รู้สึกจะทำตัวจุ้นจ้าน วุ่นวายมากเกิ้นนนนนน
 

[heefever]

อ่านไปอ่านมาทำไมถึงรู้สึกชอบเมเรไปได้หว่า

ชินเจ้าชายน้ำแข็ง พี่เจจะจัดการยังไงเนี่ยแต่ที่แน่ๆ ตัวตนจริงๆ ของชินพี่เจรู้แล้วว่าเป็นแบบไหน


ส่วนน้องยูกะพี่รี คู่นี้เหมือนๆ จะไม่มีอะไรมาเป็นอุปสรรคนะนอกจากชินคนเดียว


รอตอนต่อค่าาาา 

[MyTeaMeJive]

อ่านไปอ่านมาทำไมถึงรู้สึกชอบเมเรไปได้หว่า

ชินเจ้าชายน้ำแข็ง พี่เจจะจัดการยังไงเนี่ยแต่ที่แน่ๆ ตัวตนจริงๆ ของชินพี่เจรู้แล้วว่าเป็นแบบไหน


ส่วนน้องยูกะพี่รี คู่นี้เหมือนๆ จะไม่มีอะไรมาเป็นอุปสรรคนะนอกจากชินคนเดียว


รอตอนต่อค่าาาา 

ิ
อิิอิอิ ชอบเมเรเหรอ อิอิอิ ขอบคุณคร๊าบบบบ
tea

[iforgive]

ชอบสถานการณ์แบบนี้อ่ะ 55555 

[insunhwen]

เอาใจช่วยพี่เจ กับพี่รี

และอยากเห็นชินเจอของจริงอย่างที่ยูว่าจัง 

ปล.ยัยเมเรโผล่มาทีไรหงุดหงิดทุกที 

[from_mars]

อ่านตอนนี้ พี่งง???
คงเป็นเพราะตัวละครเยอะ
และพี่ก็ยังแยกความแตกต่างระหว่า พี่รี พี่เจไม่ค่อยออก ขอโทษทีครับ...

ไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับไปอ่านใหม่ดีกว่า อิอิ
ขอบคุณครับน้องชาย...

[samsoon@doll]

รำคาญชะนี เรไร เมเด เมเร 555555555 ชื่อนางแปลกดีค่ะ  ทำตัวน่ารำคาญมากๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ZuuZuu]

อ่านตอนนี้แล้วอิจฉาเมเรสุดๆเลยค่ะ
ผู้หญิงคนเดียวในหมู่ชายงาม
แค่คิดก็สุดจะบรรยายแล้วอ่าค่ะ 55555

แล้วเจอกันวันอาทิคย์ค่ะูู^^

[LoveBaBy]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากจะไปตะโกนใส่หูยัยเรเมว่า
เลิกยุ่งกะพี่ชินซะที อิอิ

แต่....พี่ชินของเรานี่ก้อวางมาดนิ่งมาก อิอิ
แถมมีแผนซะด้วย แต่ใครจะติดกับกันแน่นะ อิอิ

น้องยูของเค้าก้อน่าร๊ากกกกก แอบรู้ทันพี่ชายอีกแน่ะ อิอิ
แอบกรี๊ดเบาเบาตอนพี่รีช่วยใส่เข็มขัดให้ >//<

แต่ฮาสุดคือการดักคอกันของพี่รี กะ พี่เจ ฮ่าๆๆ
แต่สุดท้ายก้อช่วยกันอยุ่นะเนี้ย ^^

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^_^

ปล.น้องบอกแล้วว่าเขียนมาเพื่อให้ผู้อ่าน อ่านอย่างมีความสุข
ฉะนั้นอย่าหัวการค้ากะผลงานของน้องกันนะคะ