หัวข้อ: "I will make You smile"

[ΩPRESTOΩ]

เยี่ยมมากน้องยู ต้องอย่างนี้แหละ
ผู้ชายสะดวกซื้ออย่างพี่รีจะได้รู้และจำใส่ใจ
.. ยูไม่ใช่ของตาย

แหมพี่เจ เต็มปากเต็มคำ "ชั้นเป็นแฟนเค้า"

เมเรโชคดี ได้ควงสี่หนุ่มหล่อตลอด

ขอบคุณไจฟ์และทีครับ

[Fanun]

  น้องยู เก่งมากเอาให้เด็ดขาดไปเลย พี่รีจะได้หลาบจำ
น้องชิน

[หมวยลำเค็ญ]

ยูชนะเลิศค่ะ
เด็จขาดงี้ แม่ยกรักตายอ่ะ

[iforgive]

สมน้ำหน้าพี่รี

[ZuuZuu]

น้องยู~~~~~~
ทำแบบนี้ถูกใจพี่สาวมากๆเลยค่ะ
เด็ดขาดแบบนี้พี่รีจะหนีไปไหนได้ 55555

ส่วนพี่ชิน นับวันเข้ายิ่งแย่นะคะนั่น
พี่เจรีบๆสังเกตน้องให้ออกไวไวซักทีซิคะ จะได้พาน้องไปรักษา

[อิสระ]

 
ให้ยูเลย
นี่แหละลูกผู้ชายตัวจริง

[love2y]

ยูเจ๋งมากอ่ะ ชอบค่ะ ชอบ เด็ดขาดดี ^^
แอบเชียร์น้าหมงของไอ้ลูกอ๊อด ให้จีบซินซิน อิอิ

ปล. ชอบนิยายคุณไจฟ์ก็ตรงนี้แหล่ะ ตัวละครอยู่ในโลกของความเป็นจริง
คือไม่ได้มีแค่ตัวละคร ชช อย่างเดียว มีตัวละคร ชญ ปะปนมาด้วย ^^

[rellachulla]

สมน้ำหน้าพี่รี
เชอะ หงุดหงิด

[hahn]

เด็ดขาดมากน้องยู ส่วนพี่ิชิน เมื่อไหร่จะชัดเจนซะที นู๋เมเรจะได้เลิกเกาะ  +1

[from_mars]

กด like ให้ยู 501 ครั้ง!!!! เจ๋งมากหนูน้อย ชัดเจนแบบนี้พี่ชอบ....
ส่วน...อีกคู่น่ะเหมือนจะไปได้ด้วยดีนะ....เมเรก็ยังเป็นเมเรเหมือนเดิม...แสบไม่แคร์สายตาใคร
รอตอนต่อไปครับผม

[@StaR@]

น้องยูเป็นคนที่เด็ดขาดดีมากๆเลย
มันต้องแบบนี้แหละไม่งั้นเดี๋ยวมันมีปัญหาทีหลัง
ส่วนพี่เจไม่ค่อยจะโมเมเลยน่ะพี่ดูดิเผลอนิดเดียว
เรียกตัวเองว่าแฟนชินเฉยเลยน่ะพี่ แต่เป็นห่วง
เรื่องเข่าชินเหมือนกัน แล้วลูกอ๊อดอย่าลืมเชียร์น้าหมงเยอะๆน่ะ
 

[MaeMoo]

ถูกใจวิธีนี้มาก ตรงประเด็นไปเลย

พี่ชินแนะนำได้ตรงใจจ้า

[MiSS-U]

สะใจมากๆน้องยูนี่เจ๋งอ่ะ ได้ทั้งขู่ทั้งปลอบพี่รีไปไหนไม่รอดแน่ๆ

[puppyluv]

สวยล่ะพี่รี
สะใจยิ่ง
แต่คนขโมยซีน เมเรของเรา 555
มีฟามสุข!!!
"โฮ่ง พ๊มพร้อมแล้ว order เลย จัดการใครก่อนดี"

[จาก ไซบีเรียนเพ็ทเลิฟดอทเนต]

[LoveBaBy]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

น้องยู สุดยอดมาก เด็ดขาดไปเรย อิอิ เจ๋งอ่ะ
จากที่รักอยู่แล้ว ยิ่งรักไปใหญ่เรย ก๊ากกกกก
นี่คือโทษของการเหยียบหน้าน้องยู คริคริ

พี่รี เป็นงัยค่ะ ริจะมีแฟนเป็นนักดาบ
ก้อระวังดาบจะแพ่นกบาลเอานะคะ
นี่น้องยู ออมมือให้แล้วนะ (ช่ายป่ะ) 555+

แต่สุดท้ายน้องยู เค้าก้อมีน้ำตา Y_Y
อยากจะไปซับให้จัง แถมด้วยการตีหัวพี่รีอีก 1 ที ฮ่าๆๆๆ

พี่ชินจ๋า ยอมใจอ่อนปล่อยน้องยูแล้วหรอ อิอิ
พี่เจเค้าทามยังงัยหนอ ><

แต้งกิ้วน้องชายจจ้า สนุกมากๆๆ รอตอนต่อไปจ้า ^_^

[samsoon@doll]

น้องลูกอ๊อตน่ารักอ่ะขอเอามาเลี้ยงได้มั้ย 55555555555 แก่แดดแก่ลมจริงๆ


ปล . ชอบประโยคนี้มาก  “แล้วมันคืออะไร ความเคยตัวหรือไง ถ้ายังรักการทำอะไรตามใจตัวเอง ก็อย่ามาตามผม”   อร๊ายโดนใจ +1 จ่ะ

[คนริมคลอง]

คู่พี่เจกับชิน ก็น่าลุ้น  คู่พี่รีกับน้องยู ก็น่ารัก

สมน้ำหน้าพี่รี น่าจะโดนไม้กระแทกไปตรงกลางตัวอีกสักทีนะ

ส่วนหนูปลิงเมเร ขอให้เจอคนที่ใช่ไวไวนะ

[kamikame]

เมเร ควบ 4 ตล๊อดดดดดด 
ยู สุดยอดดดดดดดด เรามันไม่ใช่ของตายเนอะ ๆ 

[kannooh]

เฮ้ย

เด็ดขาดดีมากยูน้อย

[nongrak]

ยูจัดการลงโทษพี่รีได้สะใจดีแท้
อย่างที่ชินบอก ถ้าจะเอาไว้ต้องลงโทษ 

[Whatever it is]

ยูทำถูกแล้ว 

กระโดดถีบอีพี่ัรี 

[Gohan]

อร๊ายยยยย เมเรมาแล้ว คิดถึงๆ 
ตอนที่ชินเดินผ่านพี่รีแล้วยิ้มแย้มอารมณ์ดีเนี่ย จริงๆ มันคือยิ้มสมน้ำหน้าใช่มั้ย ฮ่าๆๆ
แต่พี่ชินก็สอนดีนะ "ถ้าคิดว่ายังอยากมีเขาอยู่ แต่ไม่อยากให้ทำอีกก็ลงโทษให้หลาบจำ"
หึหึ รับไป 10 แต้ม และหวังว่าคนที่โดนลงโทษเค้าจะหลาบจำ(มั้ย)
ส่วนน้องยู ไม่ต้องพูดถึง เอาไป 100 คะแนนเต็ม คมและเฉียบขาดมาก ประทับใจตอนนี้ที่สุดเลย 

[konnarak]

เป็นไงละพีรี  อยากซ่าดีนัก โดนเลย    สมน้ำหน้า   

น้องยู 


ตลกเมเร อะ

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)
ตอนที่ 16

ตั้งแต่ไม้แรกที่หนุ่มยูฟาดเข้าที่ขาของพี่รีจนคคนโดนฟาดกระโดดตัวลอย พี่เจยอมรับว่าตกใจ จนต้องหันมามองชิน คนที่ยืนจับมือกันอยู่ตอนนี้
รอยยิ้มแห่งความพอใจระบายอยู่เต็มหน้า
“ทำไมถึงดีใจ” พี่เจถามตรงๆ
“ทำไมต้องเสียใจ”
เมเรพลอยหันมามอง ทำปากยื่น “ชินไม่อยากให้ยูมีแฟนน่ะสิ ขี้หวง”
“เมเร” ชินหันไปดุหญิงสาว คนที่เดี๋ยวกลัวเดี๋ยวไม่กลัวชิน
“ก็จริงมั้ยล่ะ ไอ้เรื่องกลัวว่าน้องจะไม่เจอคนดีๆ น่ะโอเคเมเรรับได้ แต่หวงไว้อยากให้เขาอยู่กับตัวเองตลอดไปน่ะ นิสัยไม่ดี”

....ขอโทษเถอะนะ ทำไมยิ่งนับวัน ยิ่งมีความรู้สึกเหมือนกับว่าชินจะแยกไม่ออก ว่าไอ้ความรู้สึกที่มีต่อยูน่ะ มันคือความห่วงแบบพ่อแม่หวงลูก แบบที่อยากปกป้องคุ้มครองไว้ในบ้านไม่อยากให้พบเจอกับคนไม่ดี และเรื่องเลวร้ายทุกประการในโลกนี้ ไม่ใช่ความรักแบบคนรัก.....

หันมาอีกทียูก็หยิบกระเป๋าและถุงผ้าใส่ดาบเดินออกมาจากห้อง ชินแกะมือที่เกาะแขน จับมือ ไปโอบกอดน้องชายทันที แถมด้วยการส่งยิ้มเยาะเย้ยให้กับพี่รีที่เดินตามออกมา
“ไม่น่ารักเลยชินของชั้น” เมเรนินทาระยะเผาขนกับพี่เจ
หันมาเห็นว่าพี่รียังคงเดินตามมาจนถึงลานจอดรถ เมเรก็หันมาชวน
“พี่รี ไปกินข้าวกัน”
“เอ่อคือ...” ดวงตาสีเขียวของพี่รีมองหนุ่มตัวเล็กที่พี่ชายกอดไหล่ไว้แน่นเหมือนกลัวหนี
“ขับรถตามมาแล้วกัน” พี่เจบอก แล้วหันไปที่รถของตัวเอง
“แต่ตอนนี้มันเป็นรถ 3 คันอีกแล้วนะคะ” เมเรท้วงก่อนที่จะเคลื่อนขบวน
ชินเป็นคนคลายปัญหานี้
“ผมไปกับยู”
....คิดหรือว่าคำตอบนี้มันถูกใจอีก 3 คนน่ะ
พี่เจยิ้มหวาน ขอแก้ไขคำตอบ “ยูกับเมเรมารถพี่ ส่วนชิน เอารถกลับไปที่คอนโดฯแล้วลงมารอที่หน้าคอนโดฯ”
“ไม่”
“ดี”
คนที่บอกว่าไม่มีอยู่คนเดียวคือชิน ส่วนที่บอกว่าดีมี 2 คนคือเมเรกับพี่รี
ถึงพี่รีจะรู้ตัวว่าตอนนี้ยังสมควรงดออกเสียง แต่ก็ต้องท้วงไว้เพื่อรักษาสิทธิ์ ทำผิดโดนลงโทษไปแล้วก็จริง แต่ชินเป็นพี่ชายที่แยกแยะไม่ออกว่ารักในเครือญาติ ต่างจากรักแบบคู่รักยังไงแบบนี้ ขืนทิ้งช่วงห่างมีหวังต้องเสียยูไปแน่

“ยู ไปกับพี่นะครับ” พี่รีทำเสียงออดอ้อน
รุ่นนี้แล้ว ไม่มีทางกลัวพี่ชาย หรืออดีตที่ไหนทั้งนั้น กลัวแต่ปัจจุบันนี่แหละ
ยูหันมามอง ดวงตากลมยังแดงเรื่อ
“ยูตีพี่แล้วก็บอกให้พี่คิดให้ดี พี่คิดดีแล้ว ยูไปกับพี่นะครับ”

ยูรู้สึกว่ามือที่จับไหล่ไว้เพิ่มน้ำหนัก จนต้องหันไปมองหน้าพี่ชาย
ดวงตาคม คอแข็ง ท่าทางที่เหมือนกับอยากหักคอพี่รีกับมือ
“พี่ชิน”
ชินหันมาหาน้องชาย ที่บอกพี่เสียงสั่นเครือ  “ผมขอโทษ”
ยูแกะมือพี่ชายออกจากไหล่ แล้วไปขึ้นรถกับพี่รี
เมเรก็รีบวิ่งมาเกาะแขนพี่เจเหมือนกัน
“ชินของชั้น ไปเอารถไปเก็บก่อนสิ ชักช้า 2 คนนั้นไปถึงร้านก่อน เขาก็ยิ่งอยู่ด้วยกันนานกว่าเดิมนะ”
คนหน้าเหมือนรูปปั้นหันกลับไปขึ้นรถของตัวเองทันที
“ไปกันค่ะพี่เจ” เมเรดึงพี่เจกลับมาที่รถคันใหญ่

ขึ้นรถได้ เมเรก็เม้าท์ 2 พี่น้องไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่จำเป็นต้องมีคำถาม “ไม่รู้ทำไมชินถึงชอบทำตัวไม่ให้ใครรักเค้า”
ฟังแปลกๆมั้ย แต่ดูท่าทางแล้ว คงไม่ต้องซัก เมเรก็เล่าต่อไป “เขาชอบทำเหมือนกับว่า โลกนี้มีเค้ากับยูแค่ 2 คน เมเรถึงแปลกใจที่เค้าพาพี่เจไปโน่นนี้ด้วยตลอด อ๊ะ....”
หญิงสาวเพิ่งนึกได้ว่า พี่เจเป็นใคร “เมเรไม่ควรญาติดีกับพี่เจนี่นา แต่ก็นั่นแหละ แกล้งให้ชินหึงบ้างดีกว่า”
พี่เจได้แต่หัวเราะ

หนุ่มตัวเล็กคนที่นั่งข้างคนขับ หันออกไปมองนอกรถ ตั้งแต่ออกมาจากศูนย์การเรียน ไปจนถึงสวนอาหารที่มีสนามเด็กเล่นเล็กๆอยู่ใกล้กับที่จอดรถ
“ไปนั่งรอพวกเค้าในสวนกันดีมั้ย”
พี่รีชวน ยูก็เดินตามมานั่งที่ชิงช้าตัวเล็ก พี่รีแกว่งให้เบาๆ
“มากินที่นี่บ่อยมั้ย”
ยูส่ายหน้า
พี่รีคุกเข่าลงข้างๆ หยุดชิงช้า
“ยูตีพี่แล้วทำไมยังโกรธอยู่อีก”
“แล้วพี่โกรธผมมั้ย”
“เรื่องอะไร”
“ไม่รู้”
“อ้าว.....” พี่รียิ้มกว้าง พลอยให้ยูยิ้มตามไปด้วย “ถ้าเรื่องชินน่ะพี่เข้าใจนะ แต่ทั้งหมดมันขึ้นอยู่กับยู พี่อยากคบกับยู ยูอยากคบกับพี่มั้ย”
ยูก้มหน้าแล้วพยักหน้าช้าๆ “ผมรู้ว่าไม่ควรรื้อฟื้น แต่พอนึกถึงรอยที่คอพี่แล้ว ผมทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน”
“ขอโทษนะครับ พี่จะไม่ทำอะไรแบบนี้อีก”
“อย่าสัญญา เพราะมันทำให้ผมคาดหวัง”
“แต่ว่า....”
“พี่รู้ดีว่าอะไรที่มันจะทำให้เราจบ ถ้าพี่อยากให้เราจบ พี่ก็ทำ ส่วนเรื่องพี่ชิน....”
“พี่ไม่เคยกังวลเรื่องชินเลย ตั้งแต่แรกมาจนถึงเมื่อกี้”
“เพราะเชื่อมือพี่เจ กับเมเรหรือฮะ”
“มั๊ง” พี่รียอมรับแล้วหัวเราะ
“ผมยกโทษให้พี่ง่ายไปหรือเปล่าเนี่ย”
“ก็จะโกรธอะไรนานๆ ไม่รับโทรศัพท์พี่ ไม่รอพี่ไปรับ ตั้งแต่เมื่อวันจันทร์มาจนถึงวันนี้ ถ้าไม่เพราะพี่เจกับเมเร พี่จะได้คุยกับยูมั้ย”
ยูเอียงคอ “แบบนี้หรือเปล่าฮะ ที่เขาว่า ถ้ามีปัญหาต้องคุยกัน อย่าเก็บสะสมไว้ในใจ”
“ขอบคุณที่ให้โอกาส”
“อันที่จริง พี่ชินเป็นคนแนะนำว่า ให้ผมคิดว่าอยากมีพี่อยู่มั้ย  ถ้าไม่ก็บอกไปตามตรง แต่ถ้าคิดว่ายังอยากอยู่ด้วยกัน  แต่ไม่อยากให้ทำอีกก็ลงโทษให้หลาบจำ ผมยังกลัวอยู่เหมือนกันว่าพี่จะหันหลังให้”

พี่รียังยิ้มค้าง พี่น้องคู่นี้เขาตรง และดุเหมือนกัน ผิดกันที่ยูดูจะซื่อสัตย์กับหัวใจของตัวเองมากกว่าชิน

“ไม่อ่อนหวานเลยใช่มะ” ยูก้มหน้ามองมือตัวเอง
“แค่นี้ก็หวานมากแล้ว”
คนฟังเริ่มหน้าแดงไปถึงหู
“เอางี้นะ” ยูอึกอัก “ถ้าพี่จะพาลูกค้าไปเที่ยว แล้วมีลูกติดพันก็....ก็...ไม่เป็นไร แต่อย่าให้ผมรู้”
พี่รีกลายเป็นฝ่ายไม่เข้าใจ
“คือก็อย่างที่ผมบอกพี่ตั้งแต่แรก ผมมีเรื่องเยอะ มีเรื่องที่ผมอยากแน่ใจ....” ยูพูดๆแล้วก็สงสัยตัวเอง “มันช้าไปหรือเปล่าเนี่ย”
“อือ ช้าไปนิดนึง”
“ก็นั่นแหละ เอาเป็นว่า ทำในสิ่งที่พี่คิดว่าดี ถ้าไม่อยากมีผมแล้วก็แค่ทำให้ผมเสียใจ”

พี่รีคุกเข่ากอดคนที่ยังนั่งชิงช้า กดใบหน้าอ่อนใสแนบไหล่

“เฮ่ย” เสียงดุที่คุ้นเคยดังขึ้นด้านหลัง
พี่รีกับยูลุกขึ้น
“เคลียร์กันแล้วเหรอ” เมเรยิ้มกว้างเริ่มส่งเสียงแหลมๆ “ไม่โกรธกันนานข้ามวัน เมเรยังไม่เคยโกรธชินข้ามวันสักที ถึงได้คบกันนานน๊านนานไง”
แม้แต่พี่เจยังพลอยขำเมเร
เพียงแต่ตอนนี้ ชินเริ่มโมโห รู้สึกอยากเหวี่ยงให้กระจาย อยากพาลอาละวาดเรียงตัว
ตั้งแต่เดินมาเห็นว่าพี่รีกอดยู แล้วยังพี่เจอะไรนี่อีก จะมาหัวเราะเห็นดีงามไปกับเมเรด้วยเรื่องอะไร
ไม่รู้หรือไง ว่าเมเรน่ะคู่แข่งตัวเอง รู้จักหึงบ้าง หวงบ้างไม่ได้หรือไง....
....อะ...คิดอะไรอยู่เนี่ย...
แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ทั้งที่ยูกับพี่รีนั่งอยู่ข้างๆ แถมพี่รียังดูเอาใจใส่ยูมากกว่าเดิม กลับไม่ได้รู้สึกอยากดึงพี่รีออกจากยูเหมือนที่ผ่านมา
ต้องเพราะเมเรกับพี่เจแน่ๆ พูดคุยอะไรกันตอนที่ 2 คนนี้นั่งรถมาด้วยกันจนมารับที่หน้าคอนโดฯ ทำไมอยู่ดีๆ ก็ทำท่าเหมือนคนรู้ใจ ตักอาหารให้กัน นั่งคุยกันถูกคอได้ขนาดนี้
ไม่ได้แคร์ที่เป็นส่วนเกิน
แต่ทำไมเวลาที่อยู่ด้วยกัน 5 คน จะต้องรู้สึกตัวว่าเป็นส่วนเกินทุกทีเลยนะ
จู่ๆ ชินก็เลื่อนเก้าอี้ ลุกขึ้นจากโต๊ะ
อีก 3 คนหันมามองตาม ยูจะขยับลุกตามด้วยความเคยชิน แต่พี่เจยกมือห้าม ตัวเองกลับลุกขึ้นเดินตามออกมา
ชินตรงไปที่ห้องน้ำ พอหันมาเห็นคนที่เดินตามเข้ามาก็กัดปาก เดินเข้าไปที่ห้องด้านใน
ห้องน้ำเล็กๆในร้านอาหารมีที่ปัสสาวะ 2 กับห้องน้ำอีก 2 ลูกค้าที่กำลังล้างมือเดินสวนออกไปแล้ว พี่เจก็หันไปทำธุระของตัวเอง จนล้างมือเสร็จ ชินก็ยังไม่ออกมา
เดินไปเปิดประตูห้องน้ำแล้วปิดเสียงดัง พุ่งตัวไปแนบหลบมุม
อย่างที่คิด ชินเปิดประตูห้องน้ำออกมา แล้วถอนหายใจแรง
พี่เจถึงได้ออกมาจากที่ซ่อน
“ว่าไง”
“เหอะ”
หน้างอครับท่านผู้อ่าน ชินคนไร้ความรู้สึกคนนั้นกำลังหน้างอ!

พี่เจดึงจมูกคนหน้างอ
“เจ็บนะ”
“ชินน่ะดื้อมาก”
“ก็ไม่ต้องมาสนใจ”
“ทำได้เหรอ”
“เออสิ ทำไปเลย”
พี่เจยกยิ้มมุมปาก
“พี่แค่คุยกับเมเร ยูคุยกับรี ชินยังงอนขนาดนี้ ถ้าไม่สนใจจริงๆจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ไม่อยากคิดเลย”
“ก็ไม่ต้องคิด” ชินผลักไหล่พี่เจเดินไปล้างมือ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เข้ามายืนข้างหลัง สีหน้าไม่รับรู้อะไร จนน่าเหนื่อยใจ
....ใครกันแน่ที่ดื้อ....
“ทำไมชินที่อยู่กับน้อง ถึงได้ต่างจากชินคนที่อยู่กับพี่นักนะ”
“ต่างตรงไหน มันก็คนเดียวกันน่ะแหละ”
“งั้นต้องทดสอบว่าคนเดียวกันจริงหรือเปล่า”
พี่เจดันคางสวยให้หันมาหา กดจูบที่ริมฝีปาก
ชินฟาดแขนเสียงดัง จนต้องผละจูบออก
“บ้าหรือเปล่านี่ร้านอาหารนะ”
“บ้าตรงไหนจูบ.....แฟนเนี่ย”
เจตนาเน้นย้ำ ให้แก้มใสแดงเรื่อ จนต้องหอมแรงๆ
“อื้อ..พอได้แล้ว”
“พอก็ได้ แต่ว่าชินควรเคารพการตัดสินใจของยูนะครับ ยูคิดเองได้ว่าเขาควรทำอะไร”
“ยูจะไปรู้ทันคนเชี่ยวอย่างพี่รีได้ยังไง”
“รู้ทันบ้าง รู้เกินไปบ้าง แต่มันก็เป็นการเรียนรู้กันและกัน ชินตัดสินใจแทนน้องตลอดเวลาแบบนี้ ถ้าวันหนึ่งชินไม่อยู่ ยูจะทำยังไง”

ชินหันไปมองทางอื่นยอมรับความจริงข้อนี้ แต่ไม่สะดวกใจที่เล่าให้ฟังว่า ทำไมถึงต้องเป็นห่วงยูมากนัก
ยิ่งทุกวินาทีที่ผ่าน ตำแหน่งของบุคคลต่างๆที่อยู่รอบตัวยิ่งชัดเจน
ตำแหน่งที่บอกว่า ใครคือใคร.....

“แล้วเรื่องเมเรน่ะ ชินบอกให้พี่ดีกับเขาเองนะ เขาจะได้ไม่หงุดหงิด ส่งเสียงแบบที่ชินไม่ชอบไง”
“อาทิตย์หน้าเมเรจะกลับแล้ว”
“อ้าวเหรอ ก็เลยพามาเลี้ยงวันนี้หรือไง”
“อือ”
“งั้นเราก็ออกไปชวนเมเรคุยกันดีกว่า”
“เหอะ พี่คุยเหอะ ผมปวดหัว”
“แล้วอย่ามาหึงแล้วกัน”
“ใครหึง” ชินหันมาผลักไหล่ สีหน้าท่าทางเอาเรื่อง
“ใครล่ะ พี่เหรอ” พี่เจส่งยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมา
แล้วชินก็แพ้ไปอีกครั้ง “เออ จะทำอะไรก็ทำเหอะ อย่าให้เขาส่งเสียงแหลมๆก็พอ”
ชินเบี่ยงตัวเดินนำออกมาจากห้องน้ำ รู้สึกเหมือนหน้าร้อนผ่าว จนต้องยกมือแตะแก้มตัวเอง
“หน้าแดงมาก” พี่เจกระซิบแล้วเดินแซงมาก่อน
คาดว่าหน้ายังแดงอยู่ในตอนที่กลับมาที่โต๊ะ เพราะว่ายูกำลังยิ้มกว้าง ขณะที่เมเรมอง แล้วพลอยทำหน้างอ
ไม่ใช่เด็กๆแล้วนี่ เดาได้...เชอะ ชั้นคือเมเรนะ มาสวีทวี้ดวิ้วข้ามหน้าข้ามตาชั้นได้ไง

เมเรทำปากยื่นหน้างอหงิก แต่ก็ยังคงฟอร์มเดิมกอดแขนชินไว้แน่น เสริมด้วยการซบไหล่
“ชินอ่ะ งอนเมเรเหรอ เมเรนั่งรถกับพี่เจแป๊บเดียวเองนะ”
งงเป็นไก่ตาแตกกันทั้งโต๊ะ ครับท่าน
อาจมีสักร้อยเหตุผลที่ชินไม่พอใจ
แต่ไม่ได้งอนเมเรแน่ๆ
“เมเรก็อย่างอนพี่เจนะครับ อ่ะนี่พี่เจตักปลาให้นะครับ” พี่เจคนนั่งหัวโต๊ะตักปลาชิ้นใหญ่ส่งให้หญิงสาวเพียงคนเดียว
“หน้างอเดี๋ยวก็แก่เร็วหรอก” ยูบอกแล้วชี้ไปที่หางตา
“อร๊าย จริงด้วย ไม่โกรธ ไม่งอน ไม่อยากแก่เร็ว ใจจ้ะน้องยูที่รัก” เมเรลอยหน้าลอยตากับยูที่นั่งตรงข้ามกัน
หัวข้อการสนทนาถึงได้เปลี่ยนไปเป็นเรื่องอาหารวันนี้
แต่เพราะพี่ชายยังคงนิ่งเงียบตลอดมื้ออาหาร กินเสร็จยูก็ลุกขึ้นเดินมาดึงมือพี่ชาย
“ไปเดินเล่นกัน”
ชินยิ้มกว้าง ลุกขึ้นยืนจับมือกับน้องชายเดินออกไปทันที

เมเรหันมามองอีก 2 คนที่ยังคงรั้งตำแหน่งที่โต๊ะเหมือนเคย
“อย่าคิดหึงพี่น้อง 2 คนนั้นนะ”
“ไม่หรอก” พี่เจบอกอย่างเข้าใจ
“อันที่จริงเมเรไม่อยากบอก เพราะรู้ว่าชินต้องโกรธมากแน่ๆ แต่ว่ายิ่งนานชินยิ่งทำตัวแปลกๆมากขึ้นทุกที พี่ 2 คนต้องสัญญาว่าต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องนี้ อย่าให้ชินรู้ว่าเมเรเป็นคนบอก”
ท่าทางลึกลับอย่างยิ่ง จนผู้ฟังพลอยตื่นเต้นตาม
“คนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้คือพี่ซินซิน พี่คนที่ถัดจากชินขึ้นไปน่ะแหละ”
“คนที่อยู่ที่ศูนย์น่ะเหรอ” พี่เจถาม
“ก็อยู่ที่ศูนย์กันทุกคนน่ะแหละ แต่พี่ซินซินจะเข้ามาบ่อยหน่อยเพราะว่าเรียนโทอยู่” เมเรจิบน้ำหวานแล้วเล่าต่อ “เพราะว่าเขาใกล้กัน ตอนที่ชินสอบตรงได้ ก็ไปเที่ยวทะเล ยูได้สัก 14 – 15 แต่ว่าไปกันทั้งบ้านนี่แหละ ทีนี้พอตกดึกชินกับยู ก็พากันหนีออกไปที่ชายหาด ปรากฎว่าไปเจอกับพวกมั่ว แต่ไอ้ยูมันเด็กไง เขาคุยมามันก็คุยไป ทีนี้ระหว่างนั้นพวกพี่ๆเค้าก็โทรตาม ชินก็เลยเดินห่างออกมาจากกลุ่มที่กำลังเสียงดัง ออกมารับโทรศัพท์บอกว่าอยู่ตรงไหนอะไรยังไง หันมาอีกทีไอ้ยูเมาเละ โดนลากขึ้นรถ ชินก็รีบตามไป แต่ก็คนเดียว ดีที่ยังมีคนที่ชายหาดช่วยกันเรียกตำรวจให้ ทั้งหมอทั้งตำรวจยืนยันว่า ไอ้ยูมันโดนกรอกเหล้าผสมยา ไม่ได้โดนอะไรอื่นอีก แต่ชินยังคงฝังใจตลอดว่า ยูโดนทำร้าย”
เมเรหยุดเล่าทำท่ากรีดนิ้ว
“ทีนี้ชินก็จะหวงน้องแบบเว่อร์ๆ แล้วเขาก็ชอบจริงจังเวลาที่คนเข้าใจว่าเป็นแฟนกันไม่ใช่พี่น้องกัน แต่ไอ้ยูน่ะมันก็อธิบายบ้าง ไม่อธิบายบ้างตามเรื่องของมัน ที่สุดแล้วน่ะนะเพราะเมเรเป็นคนดี เมเรถึงได้เข้าใจทั้ง 2 คน แล้วก็อยากให้พี่เข้าใจด้วยเหมือนกัน อย่าไปบ้าตามเกมของชิน ทำให้ชินของเมเรได้ใจ”
พี่เจพยักหน้าเห็นพ้อง “ก่อนหน้านี้ พี่ก็ไม่แน่ใจเรื่องชินกับยูเหมือนกัน แต่พอได้เจอกับเมเรก็เข้าใจมากขึ้น”

“ใช่มะ พี่เจได้รับกระแสความเข้าใจไปจากเมเรใช่มะ”
“ครับ”
“ที่นี้เมเรจะกลับไปอเมริกาอีกละ บอกตามตรงว่าเมเรห่วงชินมากนะ พี่รีรู้ตัวใช่มะ ว่าถ้าเผลอละก็โดนชินกระโดดเตะคอขาดแน่” คุยๆกับพี่เจอยู่ก็หันมาหาผู้ฟังอย่างพี่รี ที่ไม่เคยสนใจเรื่องชินกับยูมาตั้งแต่แรก
“อ่า...ครับ...” พี่รียอมรับ โห...โดนมาแล้วทั้งด้วยสายตาและคำพูด ไม่รู้ตัวได้ไง แต่ก็อย่างที่บอกมาตลอดน่ะแหละว่าเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับยู
เมื่อยูชัดเจน พี่ก็ชัดเจนเหมือนกัน
“ชินคงคิดว่า ถ้าพี่โดนยูตีไปแล้ว พี่จะอายแล้วก็หายไป แต่พี่กลับตามมา ชินของเมเรก็เลยหงุดหงิดที่มันไม่เป็นไปอย่างที่คิด”
“ก็...พี่ผิดจริงๆนี่ สวมควรโดนแล้วหล่ะ” พี่รียอมรับ
“เมเรบอกความลับนี้ไปแล้ว พี่ 2 คนต้องเข้าใจพวกเขาโดยเฉพาะชินเหมือนกับที่เมเรเข้าใจ ตกลงมั้ย”
“ครับ”
“ต้องดูแลเขาให้ดีอย่าให้มีใครที่ไหนมาข้องแวะด้วย”
“ครับเจ้าหญิง”
เมเรตาวาว “เรียกอีกทีสิคะ”
“ครับเจ้าหญิงเมเร”
“อร๊ายยยยยยย อยากกรี๊ดอ่ะ เจ้าหญิงเมเร”
เมเรกรี๊ดกร๊าดจนโต๊ะข้างเคียงหันมามอง

-*--*จบตอนที่ 16-*--*
ขอบคุณทุกความเ็็ห็นและการติดตามนะครับ
ไจฟ์ครับ

[indy❣zaka]

เอียนยัยเมเร   
ถ้ามีน้องมีนุ่งยังงี้นะ  แม่จะจับฟาดให้สมองไหลเลย 

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
ทุกคนชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองยกเว้นชิน
แต่ชินก็ค่อยๆเปลี่ยนไปเริ่มมีความรู้สึกเป็น
ขอบคุณไจฟ์ในเรื่องของยูที่ชายหาด
เจ้าหญิงเมเรสร้างสีสันให้กับเรื่อง
เรื่องของไจฟ์มีไรให้คิดตามนะ

[Fanun]

ฮาเมเรอ่ะ ไม่รู้ทำไมอ่านไปเรื่อยๆ ถึงได้รู้สึกว่าหล่อนก็ไม่่ได้เลวร้ายอะไรมากมาย

ตอนนี้ก็ได้รู้แหล่ะว่าทำไมชินถึงหวงยูเว่อร์ขนาดนี้
 

[@StaR@]

อ่านมาถึงตอนนี้เริ่มเข้าใจในตัวเมเรมากขึ้น
ถึงเธอจะน่ารำคาญไปบ้างก็เถอะแต่ก็คงชินจริงๆ
ไม่งั้นคงไม่กล้าบอกความลับกับสองหนุ่มแน่ๆ
ทุกอย่างเริ่มชัดเจนมากขึ้นแต่ชินยังคงสับสน
ว่าจะยังไงดีกับพี่เจคงต้องเอาใจช่วยพี่เจต่อไป
 

[love2y]

อ่านตอนนี้จบแล้ว รู้สึกโอเคกับเมเรขึ้นเยอะเลย
น้องมันไม่ได้เลวร้ายกว่าที่คิดไว้ ก็ถืว่าเป็นเด็กน่ารักคนนึงอ่ะ

[ZuuZuu]

เมเรจะกลับอเมริกาแล้วหรอเนี่ย กำลังจะตกหลุมรักน้องเลยนะคะนั่น
แต่ไม่เป็นไรค่ะ พี่สาวไปหลงชินกับยูก่อนก็ได้ 555