หัวข้อ: "I will make You smile"

[jojobuffy]

พี่เจเรมี่ ไอเลิฟยู

[LoveBaBy]

อ๊ายยยยยย วันนี้มาทำคะแนนกะน้องยูสายอ่ะ ฮ่าๆๆ

*********************************
เป็นงัยล่ะโทระ เจอฝ่าเท้าอรหันต์ของน้องยูเข้าไป อิอิ
สะใจ จิงๆ ไม่มีดาบเอาเท้าล่ะกันเนอะน้องยู
ชอบคำนี้มาก "ตีพี่กูหรอ" น้องยูเอาไปเรย 3500 แต้ม ฮ่าๆๆ

อ่อ วันนี้มันวันอะไร ใครก้อโทรหาน้องยู (ว่าแต่เบอร์รัยอ่ะ จะได้โทรด้วย อิอิ)
ขนาดพี่เจเรมี่ ยังต้องโทรหาน้องยู กะเซอร์ไพร์พี่ชินหรอจ๊ะ อิอิ

พ่อแม่พี่ชิน นี่ใจง่ายจัง ฮ่าๆๆ ลูกรักใครก้อรักด้วย แฮปปี้
แต่เลิฟคุณแม่ทั้งสองบ้านมาก ฮ่าๆๆๆ

สนุกๆๆๆ รออ่านฤทธิ์ของน้องยูที่กั๊กไว้อยู่ด้วย

แต้งกิ้วน้องชายคับ ^^

[sukie_moo]

ยูซ่าจริงๆ
เข้าใจโทระ เห็นใจชินจริงๆ

[nn~~NN]

พ่อแม่ชินน่ารักจังเลยค่ะ
ส่วนมะนาว...ออกมาแว๊บเดียวถึงกับเพลียจิต   

ปล. น้าหมงนี่สูงกี่เซนต์กันเหรอ  ให้เด็กปีหนึ่งแซงได้  ฮ่าๆๆ

[MiSS-U]

เฮ้อเมื่อไหร่ชินจะเลิกรู้สึกผิด และไอ้งี่เง่านั่นเมื่อไหร่จะตาสว่าง
แล้วตอนนี้พี่เจมาไงไหนบอกไปนานไง เป็นห่วงน้องล่ะเซ่
พ่อแม่ชินน่ารัก

[nongrak]

โทระไม่ยอมเข้าใจแล้วจะทำยังไง
พี่รีต้องบอกพี่เจแน่เลย ไม่งั้นพี่เจไม่มาเร็วหรอก
ก็คนเป็นห่วงแฟนเนอะ

จะรอวันอาทิตย์นะ 
ให้กำลังใจคุณไจฟ์และทีค่ะ
  

[from_mars]

ยูแมน...เล็กๆ กะลังน่ารักเลย...
 
เมื่อไหร่โทระ จะยอมรับความจริง...
หลอกตัวเองทำม้าย....ไม่ได้เรื่องเล้ย...
รอดู ยู และชิน แก้ปัญหาครับผม
ส่วนตัวประกอบเจ และรี 555 รอดูการเอาอกเอาใจน้องนะคร้าบ กร้ากกก....

[Whatever it is]

ยูแอบห้าว กระโดดถีบเลย หุๆ

พี่เจเปิดตัว 

[love2y]

อ้าววว แอบงงอ่ะ? พี่เจไปเมืองนอกไม่ใช่เหรอ?
อยู่ๆก็โผล่มาบ้านชินเลย? เอ๊ะ!! หรือเราอ่านตกหล่นไปหว่า??

ปล.เชียร์น้าหมงของไอ้ลูกอ๊อด อิอิ

[indy❣zaka]

พี่เจมีแต่ตัวนะคะคุณแม่   
เพราะหัวใจ เขาให้ชินจังไปแล้วอ่ะค่ะ 

[Gohan]

อ้าวๆๆ ที่แท้เป็นเพราะแม่มะนาวเน่าในนี่เอง ร้ายอ่ะ
แต่อย่างว่า ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก ชินไปพร้อมใจตบกับเค้าเอง ยังไงก็ผิดเต็มประตู
โทระเองก็เป็นลูกผู้ชายใจนักเลงซะเปล่า แต่กลับไม่กล้ายอมรับความจริง น่าสงสาร...

ส่วนครอบครัวตัวอย่าง น่ารักเนอะ ลูกรักใคร พ่อแม่ก็รักด้วย
แต่มีฟอร์มนิดนึงก็ดีนะ มันต้องผ่านบททดสอบกันบ้าง เดี๋ยวยักษ์มึนๆ บางคนจะได้ใจ ฮ่าๆๆ

ขอบคุณนะครับน้องชาย 
 

[tuek]

พี่เจกลับมาแล้ว
มาปกป้องชินด้วยนะ
+ 1 นะคะ

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนที่ 29

แม่คุยกับพี่เจไปเรื่อยๆ สายตาก็คอยหันไปมองคนที่นั่งอยู่มุมห้องเป็นระยะ จนสุดท้ายต้องหันไปสะกิดพ่อให้เป็นคนออกนอกหน้าอีกครั้ง
“ชิน”
“ครับพ่อ” ถึงเสียงขานรับจะดูไม่ค่อยกระตือรือร้น แต่ก็แสดงว่าเจ้าตัวไม่ได้ขังตัวเองอยู่ในโลกส่วนตัวซะทีเดียว
“พาเจไปดูห้องแกสิ”
“ไม่เห็นมีอะไรน่าดู” ชินทำเป็นบ่น แต่ก็ลุกขึ้นยืน เดินนำออกไปจากห้อง โดยที่ไม่ได้หันไปมองว่าพี่เจจะเดินตามมาหรือเปล่า
ที่เหลือกันอยู่ตรงนี้พ่อก็เลยหันมาหาพี่รี
“เจอพ่อยูหรือยัง”
“เจอแล้วครับ”
“งานหนักหน่อยนะ พ่อเป็นคนโตแล้วมันเป็นคนเล็กของพี่น้อง 5 คนก็จริง แต่มันก็หัวโบราณที่สุดแล้ว ไม่งั้นไอ้ยูจะออกมาอย่างนี้เหรอ”
“อ้าว ลุงจะนินทาพ่อผม แล้วทำไมผมโดนด้วยล่ะ” ยูโวยวาย
“เหรอ ชั้นกำลังว่าแกอยู่เหรอ ไม่รู้ตัวนะเนี่ย”
แม่ชินได้แต่นั่งฟังแล้วส่ายหน้า

ห้องนอนของชินเป็นห้องเล็กๆ ขนาดไม่กี่ตารางเมตร ไม่มีเตียงนอน มีแต่ตู้ติดผนังที่เก็บเครื่องนอน กับประกาศนียบัตร และรูปถ่ายเต็มฝาผนัง เหรียญกับถ้วยรางวัลเต็มตู้
มองยังไงก็ไม่เหมือนห้องนอน
ชินเดินเข้าตรงเข้าไปเปิดหน้าต่างห้องนอน แล้วหันมามองคนที่ยืนหมุนตัวไปรอบห้อง หยุดมองถ้วยและเหรียญรางวัลจากการแข่งขัน
“โห เก่งนี่หว่า”
ชินพ่นลมจากจมูกแล้วหันไปยืนกอดอกมองออกไปข้างนอกเหมือนเดิม
“ชิน”
“มาเมื่อไหร่”
“เครื่องลงเมื่อบ่าย” พี่เจบอกแล้วเดินเข้าไปกอดเอวไว้หลวมๆ กดจมูกที่ผมนุ่ม “มีคนสั่งไว้ว่าให้รีบกลับมาก่อนวันแข่ง”
ชินทำเสียงเหอะ หันไปมองทางอื่น
“ก็มันไม่มีไฟล์ท พยายามแล้ว เนี่ยรีบเอาของกลับไปเก็บที่ห้องแล้วโดนตามเข้าไปเซ็นชื่อในออฟฟิศ เลยโทรหารีเพราะก่อนนี้นัดกันว่าจะไปเจอกันที่สนามกีฬา แต่รีบอกว่ามารับยูที่นี่ พี่ก็เลยตามมา”
ชินพยักหน้ารับรู้ แต่ดวงตายังมองออกไปข้างนอก
ก็เขาไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยว แต่น้ำหนักที่ถ่วงอยู่ในใจไม่ใช่เรื่องนี้
“ชิน”
“ทำไมมันถึงไม่ฟัง” ชินพูดตัดขึ้นมาโดยไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ถ้าไม่ใช่เพราะว่ารีเล่าเรื่องเบื้องต้นให้ฟัง พี่เจก็คงจะงง
ชินเอนศีรษะพิงไหล่กว้าง “มันไม่เคยเป็นคนไม่ฟังอะไรขนาดนี้เลยนะ แต่ทำไมมันถึงไม่ฟัง แล้วผมจะรู้ได้ยังไงว่า ต้องทำยังไงมันถึงจะยกโทษให้”
“พี่คิดว่า โทระฟังที่ชินพูด แต่มันคือความจริงที่เขายอมรับไม่ได้ ก็เลยเลือกที่จะฟังเพียงแค่ส่วนเดียวทั้น”
ชินหันมาหาพี่เจยิ้มอ่อนๆที่มุมปาก “พระเอกคราวนี้จะอยู่บ้านกี่วันเนี่ย”
“หลายวัน เพราะยังไม่มีกำหนดไป”
“หื้อ”
เสียงเหมือนขัดใจ ทั้งยังสะบัดหน้าไปอีกทาง พี่เจเลยดันคางให้หันมาหา
“เสียงแบบนี้มันอะไรเนี่ย”
“เก่งไม่ใช่เหรอ แปลเองดิ”
พี่เจพยักหน้าแล้วคลายมือออก หันหลังเดินกลับออกมา ก่อนที่จะถึงประตูห้องชินดึงมือไว้
“อะไร”
“เปล่า”
“เปล่าอะไร”
พี่เจมองมือขาวซีดที่จับข้อมือพี่อยู่ แล้วแกะออก ชินกอดเอวไว้
“ดีที่พี่กลับมา”
รอยยิ้มกว้างที่ชินมองไม่เห็น ที่รู้ก็คือมือใหญ่ยังคงตกอยู่ข้างลำตัว ไม่ได้โอบกอดไว้เหมือนก่อน
ชินคลายแขนที่กอดพี่ไว้ ขมวดคิ้วมองหน้าคนที่หันไปมองทางอื่น แล้วเดินนำออกมาจากห้อง
....ไงล่ะ ฟอร์มนิ่งแบบนี้เจเรมี่ก็ทำเป็น ใช่ว่าแต่เจ้าชายชินจะทำได้คนเดียวซะเมื่อไหร่...
โต๊ะอาหารจัดเสร็จแล้ว
“มากันแล้ว กำลังจะให้ยูไปเรียกพอดี” แม่หันมายิ้มกว้างให้ชินที่เดินเข้าไปเลื่อนเก้าอี้ให้แม่

มื้ออาหารผ่านไปโดยที่ชินยังคงเงียบ ทำหน้าที่ผู้ฟัง แต่ที่ดีขึ้นมาก็คือดวงตาที่มองคนโน้นทีคนนี้ที
กินข้าวเสร็จก็ทยอยกันออกมาอยู่หน้าบ้าน
พี่รีไปส่งหมงเพียงคนเดียว เพราะมาถึงตอนนี้ไอ้โตได้รับช่วงโตโยต้าคันเก่าของพี่ชายก็เลยจะไปกับไอ้บีม
“ตุ๊กตาหน้ารถไอ้โตมันไง” หนุ่มยูแซวเพื่อน
ไอ้บีมกลับหัวเราะแปลกๆหันไปมองหน้าเพื่อนโต “เดี๋ยวมันเปิดตัวเมื่อไหร่ ทุกคนจะหนาว”
เท่านั้นเองทุกคนก็ตาวาว หันมารุมถาม
“ผมยังทำได้แค่แอบมองเขาอยู่เลย ยังห่างไกลจากคำว่าเปิดตัว จริงมั้ยพี่หมง” ไอ้โตโยนกลับมาหาคนรูปร่างหนา อารมณ์ดี ที่คอยชะเง้อมองไปข้างหลังพ่อเพราะว่าพี่ซินซินไม่ได้เดินตามออกมา

“เดินทางกันดีๆ” พ่อมีอาการหน้าบานยืนส่งลูกหลานทั้งหลายขึ้นรถ
แม่อดไม่ได้ที่จะหันมาเหน็บ “ส่งเสริมนัก น้องเล็กพ่อมาอาละวาดเมื่อไหร่จะรู้สึก”
“ถ้ามันจะมีอะไรผิดพลาดก็คือการที่ยูกับชิน มันอุ้มท้องไม่ได้เท่านั้น แต่ถามสิว่ามันมีความสุขหรือเปล่า”  
“พ่อรู้ได้ไงว่ามีความสุข”
“มันมั่นใจพอที่จะพาเข้าบ้าน แสดงว่าคือความสุข แม่ไม่เห็นเหรอ ไอ้ชินน่ะตาแป๋วมองคนโน้นทีคนนี้ที ซินซินมันก็เขินเป็นกะเขาเหมือนกัน”
“พ่อนี่พูดซะลูกเหมือนตัวประหลาด”
“มันเจอคนที่รักมันและพร้อมที่จะทำความรู้จักกับเราด้วย เรียกว่าความสุขมั้ย”
แต่แม่ถอนหายใจหนักๆเป็นคำตอบ “แม่รู้สึกเหมือนเลี้ยงลูกไม่ดี”
“ชินกับยูมันมีอะไรไม่ดี”
“ก็แทนที่มันจะมีแฟนเป็นผู้หญิง แต่งงานมีหลานให้เลี้ยง”
“แล้วมันไม่เคยเอาผู้หญิงเหรอ ถึงมันจะไม่เคยพามาให้เห็น แต่เราก็รู้ว่ามันเอาผู้หญิงเป็น แล้วยิ่งหนูเมเรเนี่ย มันเคยแสดงท่าทีว่ามันชอบหรือไง” พ่อพูดแล้วส่ายหน้า “อย่าพูดเรื่องนี้เลย ยิ่งพูดผู้หญิงก็ยิ่งเสียหาย”

ชินเปิดประตูเข้ามาในห้อง กระเป๋าเดินทางของพี่เจยังวางอยู่ข้างตู้รองเท้า กับข้าวของหลายอย่าง คิดว่าขับรถตามกันมา ไม่น่าจะใช้เวลานานมากนักแต่ครึ่งชั่วโมงผ่านไป พี่เจก็ยังไม่กลับมา
ไม่ได้รอ ก็แค่ทำอะไรไปเรื่อยเปื่อยเหมือนทุกวัน
ไม่เคยรู้สึกว่าในช่วงเวลาเดือนกว่าๆ ที่เขาไม่อยู่ห้องนี้มันช่างเงียบเหงา
ก็แค่กลับไปอยู่กับช่วงเวลาของการกักขังตัวเองไว้กับเรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้

พี่เจเดินออกมาจากห้องโทรทัศน์วงจรปิดของคอนโดฯในสภาพที่ต้องปรับอารมณ์อย่างยากลำบาก ความหงุดหงิดตอนนี้ ต่อให้ใครเอาซีรีย์ตลกมาเปิดให้ดูก็ยังอาจจะทุบโทรทัศน์ให้พังคามือได้ง่ายๆ
ทั้งที่บอกว่าอย่าไปไหนตามลำพัง อย่าออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตตอนดึก แต่ชินก็ยังทำ แล้วก็ไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย เจ้าตัวจะรู้ไหมว่า ยามรักษาความปลอดภัยที่นี่สุ่มเสี่ยงที่จะต้องตกงานขนาดไหน
แล้วยิ่งเรื่องที่ยูเล่าให้ฟังทางโทรศัพท์ระหว่างที่ขับรถกลับมา
ชินยืนนิ่งให้ไอ้โทระมันตีเนี่ยนะ!
เขาอยู่ในโหมดพระเอกหนังกำลังภายในหรือไงกัน!

ยืนสูบบุหรี่ ระงับความโกรธอยู่ที่ลานจอดรถร่วมชั่วโมง ถึงได้กดลิฟท์ขึ้นไปที่ห้อง เสียบการ์ดแล้วเดินก้าวเข้าไปในห้อง
คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เขานั่งนิ่งๆ มองออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนไม่ได้ยิน ไม่รู้ตัวว่ามีใครเข้ามาในห้อง
โว้ย! เฮ้ย! เกิดเป็นไอ้พวกนักเลงนั่นเข้ามาในห้องจะทำไง มันจะไม่สนใจอะไรมากเกินไปแล้วนะ
แล้วคนนี้ที่กำลังโกรธเป็นบ้าจนแทบกลายร่างเป็นยักษ์ ด้วยความเป็นห่วงเขามากมายขนาดนี้มันก็เกินไปเหมือนกันน่ะแหละ
พูดกันตอนนี้คงไม่แคล้วได้ตะโกนใส่หน้ากัน
แล้วเขาเคยสนใจหรือไง
ลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปในห้อง เก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ อาบน้ำ จนเดินกลับออกมาชินก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
พี่เจหยิบรีโมทโทรทัศน์ ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา  เปิดโทรทัศน์ดูข่าว

ทำไมถึงได้รู้สึกอึดอัดคับข้องใจได้ขนาดนี้นะ
คับข้องใจเรื่องอะไร
เรื่องของเขาล้วนๆ

พี่เจหยิบรีโมทโทรทัศน์กดปิด ผุดลุกขึ้นมาดึงแขนชินให้ลุกตามมาที่ห้อง ผลักลงบนเตียง กดข้อมือไว้เหนือศีรษะ ริมฝีปากบดขยี้
ชินเพียงแต่หลับตา เปิดริมฝีปาก คลายกล้ามเนื้อ รับรู้เพียงริมฝีปากที่เคลื่อนไหวไปทั่วใบหน้า ฟันสวยที่ขบใบหู
นิ่งเฉยเหมือนการกอดจูบกันในครั้งแรก
เออ เฉยได้ให้รู้ไป
ขยำหน้าอกบางเต็มแรง
เจ็บจนน้ำตาซึมต้องคว้าข้อมือพี่ไว้ เหมือนจะให้หยุดแต่ก็คลายแรงออกปล่อยให้มือใหญ่สำรวจร่างกายต่อไปจนไปหยุดที่แก่นกาย
นอนสงบนิ่งจนผิดวิสัย ลูบไล้กดมือนวดยังไงก็ยังไม่ยอมตื่น
พี่เจละริมฝีปาก เลื่อนไปกระซิบที่ข้างแก้ม มือแข็งแรงยังคงนวด รูด รั้งเนิบช้า
“อย่ายอมให้ใครมาทำร้ายได้ง่ายๆ”
“แต่ผมเป็นคนไม่ดี”
“ใครตัดสินว่าชินไม่ดี ถ้าข้องใจเรื่องโทระ เราหาโอกาสไปคุยกับมันตรงๆ ว่าจะเอายังไง”
“ทำแบบนั้นเรื่องมันจะบานปลายมั้ย”
“ก็ให้มันรู้กันไปเลยไง ว่าจะเอายังไง แลกกันซึ่งหน้าไปเลย”
....ลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าเจเรมี่คนนี้เป็นอิตาเลี่ยนน่ะ....
ชินขมวดคิ้ว “มันเคยทำร้ายผม คดียอมความชั้นพนักงานสอบสวนเพราะผมไม่เอาเรื่อง แต่มันกลับว่าผมขี้ขลาด กลัวมันขุดคุ้ย”
“ชินมีอะไรให้ขุดคุ้ย”
หนุ่มหน้าหวานเม้มริมฝีปากคิดทบทวน แล้วส่ายหน้า “ไม่มีอะไร”

.....ถ้าเรื่องถูกขุดคุ้ยออกมาคนที่เสียหายคือมะนาว เรื่องแบบนี้ยังไงผู้หญิงก็เสียหาย ต่อให้มะนาวคนที่เจอกันเมื่อหลายวันก่อน จะย้ำความชำนาญโลก  ไม่แคร์คำคนและทุกสายตา ขณะที่ชินกับโทระเป็นเป็นไอ้โง่ 2 คนที่ถูกมะนาวปั่นหัว จากเพื่อนกลายเป็นศัตรู ผู้ชาย 2 คนนี้เสียหายมั้ยกับการเป็นไอ้โง่....
 
“ไม่มีก็อย่าทำตัวเป็นเป้านิ่ง ชินมีชีวิตของชิน เจ้าชายชินยืนอยู่เฉยๆให้นักเลงเงื้อไม้เบสบอลเข้าหาได้ยังไง”
“โทระมันไม่ใช่นักเลงหรอก มันกับผมก็แค่คนโง่ที่ถูกผู้หญิงหลอก”
แก่นกายในกำมือพี่เริ่มขยายตัว ชินหลุบตาลงมอง แล้วตีมือ
“พอเหอะ”
“กินแตงโมมั้ย”   
“ในตู้เย็นไม่มีแล้ว”
“รอพี่แป๊บเดียว”
พี่เจรีบลุกออกจากเตียง คว้ากระเป๋าสตางค์แล้วรีบเร่งออกไปจากห้อง
....เออ เมื่อกี้พี่เจจะเป็นพระเอกตบจูบใช่มั้ย ไม่สำเร็จสินะเนี่ย...ไว้โอกาสหน้า โน่น โน้นละกัน....
ส่วนเรื่องจัดการไอ้โทระน่ะ รอดูอีกนิดละกัน  

ชินถอนหายใจยาว ลุกมาหยิบโทรศัพท์แล้วกดโทรหาน้องชาย
“เล่าอะไรให้พี่เจฟัง”

ตามหลักการเขาว่า ถ้าเครียดมากๆ ความต้องการทางเพศมันก็หลบเข้ามุมเรียกออกมาใช้งานช่างยากเย็น ดีไม่ดีพาลทะเลาะกันเปล่าๆ ว่าผมเครียด เหนื่อย ง่วง อยากนอนว้อยยยยย พี่จะมาหื่นอะไรกันตอนนี้!...
แล้วมาที่คนนี้ล่ะ
พอแตงโมเย็นฉ่ำกับอาหารอีกหลายอย่างมาถึงในเวลาอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงถัดมา ชินที่กำลังนั่งดูซีรีย์อยู่ก็หันมาทำหน้าตาประหลาดใจ
“ซุปเปอร์ไม่มีคนหรือไง”
“มี แต่พี่ใช้ความเชี่ยวชาญหยิบมา”
ชินนึกภาพนี้ออกทันที คนตัวโตพุ่งตรงเข้าไปหยิบทุกอย่างที่เป็นเป้าหมาย ไม่ต้องเลือกหรือดูฉลากว่าผลิตเมื่อไหร่ หมดอายุเมื่อไหร่
หนุ่มผอมบางเดินตามมาที่โต๊ะกินข้าว รื้อหยิบมาเฉพาะแพ็คแตงโม แกะแร็บแล้วนั่งกิน พลางมองคนที่เรียงของเข้าตู้
“ป๊ะพี่ไม่ว่าอะไรเหรอ พี่ไม่กลับบ้านเลยเนี่ย”
“พรุ่งนี้ชินจะไปกับพี่มั้ยล่ะ”
พี่เจถามขณะที่เก็บแฮมเข้าตู้เย็น แล้วรวบถุงพลาสติกลงถังขยะ
ยังไม่มีเสียงตอบรับหรือปฏิเสธ ก็เลยหันกลับไปมอง
ชินนั่งกัดส้อมมองมานิ่งๆ
“ว่าไงครับ”
“อือ”
พี่เจลากเก้าอี้ตัวใกล้เข้ามานั่งเบียด “อยากให้พี่แนะนำชินยังไงดี”
“.........” ยังคงกินแตงโมต่อไป
“บอกว่า...แฟนพี่ได้มั้ย”
ชินลุกขึ้นเก็บกล่องเปล่าไปทิ้ง แล้วก็ล้างส้อม เดินกลับมาที่โซฟานั่งดูซีรีย์เหมือนเดิม
พี่เจลุกตามมานั่งเบียดบนโซฟา จับขาเรียวมาวางพาดตัก มือใหญ่ลูบไล้ข้อเท้า แทรกมือเข้าใต้ขากางเกง ขาเรียวเล็กแบบคนผอมก็จริง แต่ใช่ว่าจะไม่มีกล้ามเนื้อ
“ถ้ายังไม่พร้อมก็ไว้ก่อนก็ได้ เพราะเรายังมีเรื่องอื่นที่ควรทำก่อน”
ชินหันมามอง
“ทำอะไร”
พี่เจยิ้มหวาน ดวงตาสีฟ้าเป็นประกาย ขณะที่เลื่อนมือนวดขยำจากข้อเข้าขึ้นสูงไปหาปลีน่อง ขาอ่อน เรื่อยขึ้นไป....
ชินจ้องมองกลับมา ท่าทางเหมือนนิ่งเฉย แต่หัวใจกลับเต้นแรง
สีหน้าขัดใจวูบเมื่อพี่เลิกขากางเกงอีกข้างขึ้นแล้วพลิกมือไปลูบไล้ต้นขา
“พี่อ่ะเชี่ยวโคตร”
“เหรอ”
“พี่ชอบทำอย่างนี้”
“ทำยังไง”
เลื่อนมือรั้งขอบกางเกงลง ปัดมือผ่านส่วนโป่งนูน ทิ้งน้ำหนักที่หน้าท้อง
“พี่ชอบ....ลวนลาม....ทำเป็น..เป็น....ไม่เอาแล้ว ผมจะไปนอนแล้ว” ชินปัดมือพี่ออก แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน
พี่เจตามเข้ามานอนซ้อนกอดหลัง
ชินส่งเสียงขัดใจแล้วก็นอนเฉย
สักพักมือพี่ก็เริ่มเลื้อย
“ลวนลามเหรอ” เจตนากระซิบกันข้างหูจนคนในอ้อมแขนทำคอย่น
“อือ”
ขยับตัวแนบชิด บีบอกบางเต็มมือ กดจมูกที่ลำคอขาวสูดดมแล้วจูบไซ้
ถอดเสื้อนอนให้แล้วดันคางให้หันมาหารับจูบ มือใหญ่ซุกลงใต้กางเกงนอนกอบกุมรูดมือจนขยายตัว
พี่เจจับชินนอนคว่ำจูบทั่วแผ่นหลัง ใช้หมอนรองหน้าท้องดันสะโพกยกสูง ชินหันมามองพี่ด้วยความหวาดระแวงที่พี่เลี่ยงการใช้เข่า
มีเพียงยิ้มหวานตอบกลับมาขณะที่บีบนวดก้นกลม ก้มลงแตะลิ้นที่รอยแยก ชินถึงกับเกร็งไปทั้งตัว ช่องทางด้านหลังยิ่งรัดแน่น ขยุ้มมือกับผ้าปูที่นอน
มือใหญ่ที่ก้นกลมเลื่อนขึ้นไปนวดที่แผ่นหลัง อ้อมหาอกบาง เลื่อนมือลงมาขยับรูดให้ด้วยความเร็ว จนชินร้องครางแล้วเกร็งตัวพ่นใส่ที่นอน
“ไม่ได้เอาออกเลยสิเนี่ย”
“ลืม” ชินบอกสั้นๆ ขณะที่พลิกหงายหอบหายใจ ทั้งสอบ ทั้งเคลียร์งาน แถมมีเรื่องไอ้โทระ ไม่ได้สนใจหรอกว่าตื่นเช้ามามันอยู่ในสภาพไหน
“ไม่เป็นไร ยกให้เป็นหน้าที่พี่เอง” พี่เจบอกแล้วก้มลงกดริมฝีปากที่อกสีอ่อน มือใหญ่บีบนวดแก่นกาย ปลุกให้ตื่นขึ้นมาใหม่
ชินสบตาสีฟ้าหวานเชื่อม ดึงพี่ขึ้นมาหาดูดปากแลกลิ้น สะโพกแกร่งกดบดเบียดจนต้องส่งเสียงครางต่ำๆ ลอดริมฝีปาก
มือใหญ่ฟอนเฟ้นไปทั่วร่าง สอดอ้อมเอวบางเลื่อนลงหาช่องทางด้านหลังแล้วเบียดนิ้วแทรก
“อ๊ะ....” ชินผวายกสะโพกซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง แต่พี่เจช้อนจูบให้เงยหน้าขึ้นมาหา ปลายนิ้วสอดลึกเตรียมความพร้อม กดนวดรอจนอ่อนนุ่ม ถึงได้ยกขาเรียวข้างหนึ่งขึ้นพาดไหล่ บีบเจลลงที่ช่องทางนวดย้ำ สวมถุงยาง แล้วกดเข้าหา
ความรัดแน่นของชินทำให้ต้องหยุดนิ่งสูดปากด้วยความเสียว ทั้งที่ใจอยากใส่เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีให้สมกับความคิดถึงและความต้องการ
มือเรียวยาวแตะที่อกกว้างแล้วหยิกที่ส่วนแข็งเป็นไต
น้ำใสคลอตากลมของคนที่กำลังหยิกอกคนอื่นให้หยุด
“เจ็บเหรอ” พี่เจถามแล้วก้มจูบที่หางตา
“อื้อ” ชินขานรับพ่นลมจากปาก พยายามเหลือเกินที่จะไม่เคร่งเครียดจนเกินไป
มือใหญ่ลูบไล้ทั่วตัว แล้วกดสะโพกแกร่งย้ำ การเคลื่อนไหวเนิบช้า ทั้งสะโพกและมือที่รูดให้ กระทั่งความเสียวแล่นพล่านไปทั่วตัว ชินขยับสะโพกรับ ดวงตาหวานฉ่ำ พี่เจถึงเร่งเร้า เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงลมหายใจ ร่างกายรุ่มร้อนจนถึงขีดสุด แล้วทิ้งตัวลงนอนข้างกัน

=========จบตอนที่ 29==========

เขียนตอนแรกโตไม่มีคู่ แต่เขียนไปถึงตอนที่ 35 แล้วกลับมาอ่านก็พบว่าคู่ชายหญิงอีกคู่ที่วางไว้ดูผิดที่ผิดทาง ก็เลยต้องกลับมาแก้ไข
ตอนที่ 29 แล้ว ยอดวิวไปอย่างรวดเร็วเหนือความคาดหมาย แต่บอกผมบ้างว่าคุณคิดเห็นอย่างไร
ขอบคุณครับ
ไจฟ์ครับ

[nongrak]

ตื่นมาก็เข้ามาเล้ามาอ่านก่อน
ดีใจจัง เจอเรื่องนี้ของคุณไจฟ์มาลงแต่เช้าเลย

ชินทำแบบนี้พี่เจก็เครียดนะ ชอบทำให้ห่วง
แต่ทำอย่างที่พี่เจบอกก็ดีนะ คุยกับโทระให้รู้เรื่องดีกว่า
แค่ผู้หญิงไม่ดีคนเดียวทำให้เพื่อนโกรธกัน
แล้วชินก็จำไว้นะว่า อย่าไปยุ่งกับผู้หญิงของเพื่อน
คนเราทำผิดแล้วก็อย่าตามมาซ้ำเค้าเนอะ
ดีใจที่ีพ่อของชินยอมรับพี่เจได้ง่ายกว่าพ่อของยู
พี่รีสงสัยงานนี้หนักหน่อย กว่าจะไ้ด้การยอมรับ

อ่านเรื่องนี้ชอบพี่เจที่สุดเลย 
เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีนะค่ะ 
  

[indy❣zaka]

คิดว่า อิพี่เจหื่นโคดๆ้เลยค่ะ   

[tuek]

ไปคุยกับโทระให้มันรู้เรื่องกันไปเลย
ก็อย่างที่พี่เจบอกนั้นแหละไม่ต้องไปกลัว
ว่าอีนางมะนาวมันจะเสียหาย

[MyTeaMeJive]

แก้ไขแล้ว
+1 แล้ว
ป๋าหลับ 555555555555555

ขอบคุณมากครับ
tea ครับ

[indy❣zaka]

แว่บมาอีกรอบ +1 ให้น้องtea แล้วกอดแน่นๆ1ที 

[konnarak]

ไปคุยให้มันรู้เรือง ก้ดีเหมือนกันนะ

พ่อเเม่ชิน น่ารักเนอะ

[BeeRY]

คู่พี่เจนี่นำหน้าหลายยกแล้ว ทำไมพี่รีกับน้องยูยังตามอยู่น้อ
แถมอุปสรรคพ่อตาก็ดูเยอะ สู้ๆนะพี่รี
ส่วนโทระ เฮ้อ คุยแล้วมันจะกลับมาเป้นเหมือนเดิมได้ไหมนะ ใจมันไม่อยากจะให้อภัยแล้วนี่นา สงสารชิน

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
ชอบคำพูดที่พ่อแม่ชินคุยถึงลูก ช่างเป็นพ่อแม่ที่รักและเข้าใจลูกจริงๆ
เจ้าชายน้ำแข็งชินเริ่มละลายบ้างแล้ว
+1ให้กับพ่อแม่ชิน

[MiSS-U]

ชินก็ยังเป็นชินยังแบกความผิดไว้กับตัว ให้พี่เจช่วยชินด้วย55

[from_mars]

พูดกันตอนนี้ควง(คง)ไม่แคล้วได้ตะโกนใส่หน้ากัน

ที่แท้ พี่เจก็รีบมานี่เอง เลยโผล่มาทันเวลาเข้าหน้าครอบครัว...
ครอบครัวน่ารัก เข้าอกเข้าใจ เอาใจลูกเป็นที่ตั้ง ดีจัง...

แล้วแบบนี้จะแก้กันยังไงต่อไปหนอ?? อยากรู้จังครับ..

[iforgive]

พี่เจปอกเปลือกชินกินรอบแล้วรอบเล่า  พี่รียังไม่ได้แอ้มซักครั้งเลย  จะสงสารดีมั๊ยเนี่ยะ

[nn~~NN]

พี่เจกลับมาแล้ว...พร้อมออกกำลังกายในร่ม.... 
เชียร์ให้ไปคุยกับโทระตรงๆเลยนะ  เอาไงว่ามา  ดีกว่าลอบดักตีกันไปเรื่อยๆง่ะ

[คนริมคลอง]

มันต้องมีสักทางสิน่า ที่ทำให้โทระเข้าใจชินสักที

ว่าแต่แผนแตงโมนี่ใช้ได้ทุกทีเลยนะพี่เจ

[a_tapha]

ไปเคลียร์กับโทระก็ดีเหมือนกันจะได้จบๆ ไปซะที

ส่วนชะนีอย่างมะนาว ก็อยากให้หล่อนเจอดีซะบ้าง 

[love2y]

อยากให้ลากมะนาว เอ้ย!! พามะนาวไปคุยด้วยจัง เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น(รึเปล่า?)

[hahn]

พ่อชินน่ารักเข้าใจความเป็นไปของลูก ๆ

[Gohan]

งานนี้สนับสนุนให้ชินไปเคลียร์กับโทระ หาตัวช่วยเจ๋งๆ สักคน ทุกอย่างน่าจะดีขึ้น
ไม่อยากให้ชินเจ็บปวดกับความคิดแบบนี้ไปตลอดชีวิต