หัวข้อ: "I will make You smile"

[sukie_moo]

ยาวๆแบบนี้ชอบค่า  ไม่รบกวนเวลาเลยซักนิด สนุกๆแบบนี้อ่านแป๊บๆก็จบแล้ว เพลินมากๆ

[a_tapha]

อยากให้เคลียร์เรื่องมะนาวให้จบๆ ไปซะที  เกลียดจริงๆ นังคนนี้นิ 

[jojobuffy]

เอามายาวๆแหละดีแล้วจุณไจฟ์ ไม่รบกวนเวลาเลยคะ ชอบซะอีก เนอะๆ



จะว่าเค้าก็ปวดหัวเข่าเหมือนชินอยู่นะเนี่ย

[rellachulla]

ชอบแบบยาวค่า ??? ฮาาาา
เพราะฉะนั้นไม่รบกวนอะไรเลย

ปล เราก้อรักคุณสองคนเหมือนกัน ฮี่ๆ

[ZuuZuu]

อยากจะบอกว่า แต่งมาเถอะค่ะ สั้นยาวแค่ไหนเค้าก็ชอบอ่าน
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าพี่เจหื่นมากขึ้น มากขึ้น มากขี้น จะเข้าสู่ระยะอินฟินิตี้แล้วมั้งคะเนี่ย
แอบใจหายเล็กๆพอรู้ว่าใกล้จะจบแล้ว ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

ปล.ยกมือบอกว่าเค้าก็ผมเปียค่ะ ช่วงนี้บ้าถักเปียมากกกกก แต่ไม่ใช่เปียแบบพจมานนะ แบบนั้นไม่กล้า เพราะมันแบ๊วเกิน 5555

[iforgive]

ช่าย ๆ ๆ เราเป็น FC รียู  ยังไม่ถึงไหนเลยอ่ะคู่นี้น่ะ

[MiSS-U]

อีกกี่ตอนจะจบคะ เริ่มใจหายถ้าบอกว่ามีประมาณ40ตอน
ก็เหลืออีก2อาทิตย์ก็จบป่ะ
แต่ก็นะเรื่องกำลังเข้มข้น เจชิน
แต่แบบขอน้องยูกะพี่รีมีncบ้างไรบ้างนะคะ

[nn~~NN]

ไรอ่ะ ผู้หญิงไม่ได้ร้ายกาจไปหมดซะหน่อย  ไจฟ์เรียนที่ไหนกันเนี่ย   น่ากลัว  
ปมเริ่มคลายเนาะ ทุกอย่างมีเหตุผลที่มีที่ไปของมัน  เยี่ยมมากค่ะ  

ปล. เคยไว้ผมเปียสมัยประถมโน่น...น้องทีเกิดรึยังไม่รู้  ฮ่าๆๆ  ยังสนไม๊คะ  

[nongrak]

แค่เนี้ยไม่ยาวหรอกค่ะ เขียนมาเถอะอ่านได้ยิ่งเยอะยิ่งดี  
พี่เจสงสัยจะจนใจหาเหตุให้ชินไปหาหมอ
คงต้องรอให้ชินพร้อมเองมากกว่า
พี่รีกับยูก็น่ารัก มีหวานมาให้อีกหน่อยก็ได้นะค่ะ

  เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์และทีค่ะ

ขออภัยค่ะ ที่เม้นท์ก่อนหน้าของเรากินพื้นที่มาก คือก่อนหน้าคอมเราพิมพ์ไทยไม่ได้ เราต้องไปพิมพ์ที่กูลเกิ้ลแปลภาษาแล้วก๊อปมา
เราก็ว่าทำไมมันเลื่อนลงมาเยอะแต่ไม่เอะใจ พอมาว้นนี้เราถึงเห็น ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ

[Gohan]

รอเมเรกลับมา
รอความสวีทของคู่รียู
รอชินเลิกลงโทษตัวเอง...สักวัน

ขอบคุณครับ 

[LoveBaBy]

แม่ยกหาป้ายไฟไม่ทัน

เอาอันนี้ไปก่อนนะน้องยู~~~~~~

[indy❣zaka]

น้องยูยังเด็กน้อยอยู่ ยังไม่ต้องรีบมีncก็ได้ค่ะ
รอมีตอนใกล้จบทีเดียวเลยก็ได้นะ

[konnarak]

จะยาวให้ใหน พวกเราก็บ่ยั้น 

พีเจฉีดยาชินเยอะๆ  จะได้เป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย

ส่วนน้องยูยังเด็กอยู่อย่าเพิ่งก็ได้  แต่ก็ยังหวังอยู่นะ   อิอิอิ

[puppyluv]

พี่เจชักเข้าสมาคมพ่อบ้านเกียมัวเข้าไปทุกที จะรู้ตัวมั้ยนั่น
ว่าแต่ท่าแมวย่องเข้าบ้านพร้อมแตงโมแดงแจ๋ 555
หน้าตาฝรั่งคงหลุกหลิกน่าดู หยั่งฮา
ชอบ ยาวววววว

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)
แม่ยกน้องยูเ้ตรียมป้ายไฟให้พร้อม

ตอนที่ 32

พี่รีไปอเมริกาได้หลายวันแล้ว เหงาๆเหมือนกัน ถึงจะคุยกันออนไลน์อยู่ทุกวันแต่ก็ยังรู้สึกห่างไกลอยู่ดี
วันนี้หนุ่มยูเก็บหนังสือเรียนไว้ที่รถของตัวเองแล้วเดินไปที่อาคารยิมเนเซี่ยม ศูนย์รวมของชมรมกีฬาทั้งหลาย ตั้งแต่ ฟุตบอล รักบี้  กรีฑา ว่ายน้ำ ไปจนถึงเทนนิส แบดมินตัน ยูโด เทควันโด้ และฟันดาบสากล ดาบโบราณ

“เฮ่ย ไอ้ตัวเปี๊ยกมาทำอะไร”
เสียงแข็งๆ ห้วนๆ ที่ไม่อยากได้ยิน เพราะพี่ชายสั่งไว้ว่าอย่าไปยุ่งกับคนๆนี้อีก
“มาชมรมดาบ”
โทระชี้ไปที่ห้องชมรมด้านใน ที่ยังปิดประตูเงียบ
ยูหลุดฟอร์มนิ่ง มองซ้ายมองขวา แล้วตัดสินใจว่าเลิกเรียนค่อยมาดูอีกรอบ
คนเคยกระโดดถีบกันมาแล้ว ยังไงก็ต้องระวังตัว
แต่เดินกลับออกมายังไม่ทันจะพ้นอาคารยิมเนเซี่ยม ก็เจอกับพี่ที่เป็นประธานชมรมดาบ
“นั่นไง” โทระบอกกับยู
“ห๊ะ”
“เก่งประธานชมรมดาบไง ไอ้ตัวเปี๊ยก”
“อ้อ...” ยูหันไปสวัสดีพี่เก่ง “ผมชื่อยูครับ”
“น้องยู ดีใจมากที่มา ไปเข้าไปคุยกันที่ห้องชมรม ขอบใจมากโทระ”
พี่เก่งหันไปขอบคุณโทระ แล้วเดินนำกลับเข้าไปที่ห้องชมรมอีกครั้ง
ห้องโล่งกว้างขนาดใหญ่กว่าห้องสอนดาบที่ศูนย์การเรียนไม่มากนัก สมาชิกชมรมมีเพียง 5 คน กิจกรรมที่ทำก็เลยหนักไปทางการโชว์ศิลปะการต่อสู้มากกว่า
คุยเรื่องเรียน เรื่องงานที่ศูนย์การเรียนที่ยูทำงานตอนวันอาทิตย์ จนใกล้หมดช่วงพัก ยูถึงได้กลับออกมา เห็นแก๊งค์เทควันโด้รวมกลุ่มอยู่ที่หน้าห้อง ทั้งหมดหันมามองหนุ่มตัวเล็ก ที่เดินหลังตรงท่าทางไม่สนใจความเป็นไปของโลก
จนเมื่อกลับมาถึงรถหยิบหนังสือที่จะเรียนช่วงบ่าย ถึงได้เห็นว่าโทระเดินตามมา
....อะไรของมันวะ...
เหมือนมันมีอะไรอยากถาม อยากพูด แต่แมร่งฟอร์มเยอะ
เออ..กูเป็นเด็ก กูถามเองก็ได้วะ..

“มีอะไร”
ดวงตายาวเรียวของโทระมองกลับมาตรงๆ “ทำไมชินถึงไม่ได้แข่ง”
“แล้วตอนที่เจอกันหลังโรงยิมทำไมไม่ถาม” ว่าจะไม่แล้วเชียวนะ แต่เห็นหน้ามันทีไรไม่มีความรู้สึกอยากพูดดีๆกับมันซักที
“กูถามมึง มันเป็นห่าอะไร”
“สนใจทำไม ในเมื่อพี่เองก็ตามไล่ตีเค้าไปทุกที่แบบนี้”
โทระเม้มริมฝีปากหนา “มันเป็นอะไร”
“ถามย้ำซ้ำซากเหมือนห่วงนะเนี่ย” ยูเอียงหน้าพร้อมมีเรื่องเต็มที่ “ทั้งที่อยากเห็นเค้าตายไปต่อหน้าพี่”
โทระพยักหน้าช้าๆ “ใช่ถ้ามันจะตาย มันต้องตายเพราะกู ต่อหน้ากู อย่าเอาแต่หนี”
“เค้าไม่ได้หนี” ยูเริ่มเสียงแข็ง ดวงตากร้าว “คนเรียนปี 4 แล้วมันถึงเวลาต้องหยุด เค้าเรียนหนักกลับบ้านเช้าก็ต้องไปทำงานต่อ ไม่ได้สักแต่ว่าขอเงินพ่อแม่ไปเล่นยา”
“ไอ้ตัวเปี๊ยก มึงว่าใคร” โทระถกแขนเสื้อเข้าใส่ ขีดความอดทนหมดลงเหมือนกัน
“ว่าคนที่มันพูดไม่รู้เรื่อง แค้นห่าบ้าบออะไรไม่รู้ เรื่องตั้งชาติหนึ่งมาแล้ว ไม่รู้จักโตเป็นผู้ใหญ่สักที!”
“ไอ้ยู!” หมัดของโทระมาพร้อมเสียงเรียกชื่อ
ยูใช้แขนบล็อกไว้ ถีบกลับเข้ากลางลำตัว จนโทระถอยไปหลายก้าวแต่ก็กลับเข้ามาใหม่ วาดเท้าเข้ามากลางตัว ยูสวนเข้าชกหน้า
โดนเท้าโทระเหมือนกัน แต่หมัดขวาก็ตรงเข้าที่จมูกจนหงาย
ไม่รู้ว่ามันคือศาสตร์การต่อสู้อะไร รู้แต่จะอัดอีกฝ่ายให้ล้ม
“เฮ่ย แยกๆ” รุ่นพี่ในคณะที่ยูเรียนรีบเข้ามาแยกน้องใหม่เลือดร้อนออกจากรุ่นพี่ปี 4 นักเทควันโด้ทีมมหาวิทยาลัย
“อะไรวะ เพิ่งมาเรียนได้ไม่กี่วันมีเรื่องกับปี 4 ซะแล้ว”

แล้วยูก็ต้องย้ายมานั่งอยู่หน้าเพื่อนโต เพื่อนบีมในคอฟฟี่ช็อปของมหาวิทยาลัยเอกชนที่เพื่อนซี้ 2 คนเรียนอยู่
“กูโดนพี่ชินตื้บ โดนพ่อกักบริเวณแน่ๆ” หนุ่มยูโอดครวญ
“สมน้ำหน้ามึง พี่ชินเตือนแล้วมึงไม่ฟัง ทีนี้มึงจะเรียนอย่างมีความสุขได้ยังไง” เพื่อนโตใส่ความเห็นเชิงลบสุดขั้ว
“ก็แมร่งตามกูอย่างกับดิ เอ็กโซซิสต์ กูนะหงุดหงิดโคตร อยากตื้บมันตั้งแต่เห็นมันที่หน้าห้องชมรมละ พูดๆได้ไม่กี่คำ เห็นแต่ตอนที่มันฟาดไม้ใส่พี่ชิน ใส่พวกมึงกูก็สติขาดละ”
เพื่อนบีมลูบคางสงสัย “กูกลับคิดอีกอย่างนะ”
“เชิญแสดงความคิดเห็นครับ” ไอ้โตประชดท่าทางหลักการจัดของเพื่อน
“กูว่าถ้าพี่โทระจะไปดักเจอพี่ชินคุยกันให้รู้เรื่องเนี่ยมันไม่ยากหรอก”
ยูส่ายหน้า “ที่ยากเพราะไอ้โทระมันไม่อยากเข้าใจไง”
“ก็ใช่” ไอ้บีมลากเสียง “เหมือนกับเรื่องที่มันถามซ้ำซากกับมึงน่ะแหละว่า ทำไมพี่ชินถึงเลิกแข่ง ทั้งที่เหตุผลเราก็รู้ๆกันอยู่ ขึ้นปี 4 แล้วคนเล่นกีฬาส่วนใหญ่ก็เลิกกันแล้วทั้งนั้น”
“บางคนเลิกตั้งแต่ปี 2 ด้วยซ้ำ” ไอ้โตช่วยเสริม แล้วนึกขึ้นได้ “จำตอนที่พี่รีไปรับไอ้ยูที่โรงเรียนแล้วเจอพวกพี่โทระได้มั้ย มันเซ้าซี้ถามเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วนะ”
ไอ้บีมกอดอก ท่างครุ่นคิด “หรือว่าพี่ชินไม่ได้เลิกเล่นเพราะขึ้นปี 4 แล้วที่มันถามก็เพราะมันแค่อยากคอนเฟิร์มความเชื่อของมัน”
“เชื่อว่า พี่ชินเจ็บหนักจนต้องเลิกเล่นไม่ใช่ เพราะขึ้นปี 4” ไอ้โตทายแล้วหันมาหายู
“พี่ชินเจ็บเหรอ ทำไมกูไม่รู้”
ยูคิดทบทวน เพราะไม่เคยเห็นว่าชินเจ็บ
เคยได้ยินที่พี่รีเล่าว่าโทระจ้องทำร้ายพี่ชิน
หรืออย่างพี่หมงที่เคยเล่าเรื่องเจอชินครั้งแรกก็คือตอนที่ชินมาหาพี่ซินซินที่สระว่ายน้ำ
แต่ไม่เห็นมีใครเล่าเรื่องพี่ชินเจ็บ
ยิ่งพี่ซินซินยิ่งไม่เห็นเคยพูดอะไร
ไม่เคยเห็นว่าพี่ชินจะไปหาหมอ หรือใช้ยาอะไรสักอย่าง
ไอ้สเปรย์ฉีดกล้ามเนื้อน่ะ นักกีฬาก็ใช้กันทั้งนั้นแปลกตรงไหน
เป็นไปไม่ได้! พี่ชินไม่ได้เป็นอะไร!
แต่คำถามยังคงไม่คลายไป จนถึงเวลาที่เข้าสไกป์คุยกับพี่รี ยูก็ถามอีกครั้ง
“พี่รีเคยรู้เรื่องพี่ชินเจ็บหรือเปล่า”
“เหรอ ไม่รู้สิ”
อันที่จริงพี่รีน่ะจับแพะชนแกะจนพอจะรู้บ้างเหมือนกัน คุยกับพี่เจแล้วด้วย แต่บางอย่างในใจบอกว่า ชินไม่อยากให้ยูรู้เรื่องนี้ ก็เลยตอบเลี่ยงๆไป
“ถ้าอยากแน่ใจไม่ถามพี่เจดูล่ะ หรือไม่ก็ซินซิน”
ใช่มะ ถ้ามีปัญหาก็เพราะ 2 คนนั่นบอกไม่ใช่รีนาโต้คนนี้บอกสักหน่อย
“ก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ผมไม่เจอพี่เจเลยอ่ะ เห็นแวบๆตอนที่เขามารอรับพี่ชินที่ศูนย์ แต่ก็ไม่เห็นว่าพี่ชินจะเป็นอะไรเลยนะ”
“อ้าว ยังไงกัน” พี่รีพลอยขำกับอาการไม่มั่นใจของยู
“หัวเราะอะไร ผมมีคำถามขึ้นมาเพราะโทระหรอก”
พี่รีมีสีหน้าเครียดขึ้นมาทันที “โทระมีอะไร เจอกันที่มหาลัยเหรอ”
“ใช่” ยูยอมรับ “ชกกันที่ลานจอดรถด้วย”
พี่รีถอนหายใจหนักๆข้ามทวีป “คิดแล้วเชียว แต่ว่ามันเร็วไปหน่อย คิดว่าซักเทอม 2”
“เทอม 2 เขาก็ไปฝึกงานแล้ว” ยูบ่นแก้มพอง แล้วเปลี่ยนเรื่อง “ตกลงพี่จะกลับอาทิตย์หน้า แล้วเราไปเที่ยวกันเลยนะ ผมจะหาบ้านพักละ”
“คร๊าบบบบ กลับแล้วคร๊าบบบ”
 
“ชินของชั้นเป็นไงบ้าง” ใบหน้าสวยเฉี่ยว น้ำเสียงแหลมเล็ก ทะลุหูฟังเมื่อเมเรติดต่อผ่านสไกป์เข้ามาทักทาย ด้วยประโยคเดิมเหมือนการเจอะเจอกันในโลกไซเบอร์ครั้งก่อนๆ
“ถูกขังอยู่ในห้องแล็บไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยอ่ะดิ ผมนัดทุกคนไปเที่ยว เหลือแต่เค้านี่แหละที่ยังไม่รู้ว่าจะไปได้มั้ย” ยูบ่น
“มันเพิ่งเปิดเทอมไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ เราเพิ่งเปิดเทอม แต่เมเรกำลังจะปิดเทอม”
“แล้วแกจะไปไหนกัน ถ้าชินของชั้นไป ชั้นก็ไปด้วย”
“ไปทะเล” ยูบอกสั้นๆ ขณะที่เมเรส่ายหน้าไม่เห็นด้วยทันที
“บ้าหรือเปล่า ไปทะเล เดี๋ยวชินของชั้นก็ทำอะไรแปลกๆขึ้นมาอีกหรอก”
“ไม่หรอก” ยูนั่งเท้าคางบอกเมเร “หลังๆมานี่เขาหวงผมน้อยลงแล้ว คงดีขึ้นแล้วแหละ”
“แกชอบล่ะสิ ไอ้เด็กใจแตก ได้ไปลั๊ลลากับพี่รีโดยที่ไม่มีใครขัดคอ”
“ลั๊ลลาอะไร เขาอยู่เมกาเหมือนเมเรแหละ”
“กรี๊ดดดด” เมเรส่งเสียงดังแล้วหัวเราะร่วน “พระเจ้าลงโทษน้องบ้าอย่างแกแล้ว”
“เอาไงเนี่ย ตกลงจะเอาไงกันแน่”
“ยังไงก็ได้ที่ได้ด่าแกแหละ” เมเรตอบตรง “ถ้าชินไปก็จองที่พักเผื่อชั้นด้วย”
“ทำไมซื้อหวยไม่ถูกว้า” ยูทำเป็นบ่นให้ได้ยิน
“ก็รู้อยู่แล้ว แล้วมาหาเรื่องถามให้โดนด่าทำไมเนี่ย”
ยูก้มลงมองหนังสือที่กางอ่านอยู่หน้าคอมพ์ “เมเร....พี่ชินน่ะเค้าไม่ได้....”
“เค้าคือชินของชั้น อย่ามาพูดอะไรให้นอยด์รับประทานนะยะ”
ยูถอนหายใจแรงๆ มองพี่สาวคนตรง ผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์
“มีใครมาจีบบ้างมั้ยเนี่ย”
“โอ้ย เยอะแยะ” เมเรกรีดนิ้วสะบัดผม จนยูหัวเราะ
“อย่าเล่นตัวนักสิ มีโอกาสได้ทำความรู้จักคนเยอะแยะแล้ว ก็ให้โอกาสตัวเองบ้าง”
“แล้วแกล่ะ”
“ผมก็ให้โอกาสตัวเองอยู่นี่ไง พี่ชินบอกว่า ถ้าใช่ก็คือใช่ไล่ยังไงก็ไม่ไป ถ้าไม่ใช่เอาโซ่ล่ามไว้ก็ยังหลุด”
เมเรยักไหล่ “แกคบคนอื่นนอกจากพี่รีหรือไง ชั้นจะได้เตรียมด่าเป็นชุด เกลียดนักพวกจับปลาหลายมือ”
“เย๋ย เอามาจากไหนล่ะ ถ้ามีเรื่องกับคนอื่นสิไม่แน่ วันก่อนเพิ่งชกกับโทระมา”
“อีกละ ไอ้น้องบ้า แล้วโดนพักการเรียนมั้ยน่ะ”
“ไม่ มีรุ่นพี่เข้ามาแยก ยังไม่ได้บอกพี่ชินเลย โดนด่าแน่ เค้าบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับโทระ”
“เดี๋ยวกลับไป แกเจอชั้นอีกแน่ แกนี่มันบ้า”

จนอีกหลายวันถัดมา ชินกำลังเดินออกจากลิฟท์กลับเข้าห้องน้องชายก็โทรมาแล้วเล่าเรื่องแบบอ้อมโลกกว่าที่จะมาถึงสิ่งที่อยากรู้และที่จะต้องเล่าให้พี่ชายฟัง
ถึงตอนนี้ ชินก็เดินไปเปิดประตูระเบียงแล้ว ถอยกลับมานั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวแล้ว
“หลายวันก่อนผมไปที่ชมรม เจอกับพี่โทระ เค้าเดินตามแล้วก็ถามว่าทำไมพี่ถึงเลิกแข่ง”
“อือ”
“ผมก็บอกไปว่า เพราะพี่เรียนหนักขึ้นก็ต้องเลิกอยู่แล้ว”
“อือ”
“พี่เลิกเพราะเรียนหนักใช่มั้ย” น้องชายถามย้ำ
และชินก็ตอบไปด้วยคำพูดที่เตรียมไว้มาเป็นเวลานานแล้วเหมือนกัน “ใช่”

เรื่องบาดเจ็บต้องไม่มีใครรู้ ถึงตอนนี้พี่ซินซินจะรู้ พี่เจจะรู้ แต่ยูคือคนที่รู้เรื่องนี้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด
“มันถามเซ้าซี้ผมเลยชกกับมัน” ชินฟังเงียบๆ ขณะที่เสียงของยูจากปลายสายพูดต่อไป
“เมเรกับพี่รีกลับมา เราไปเที่ยวกันนะ ไปกันหลายๆคนพี่ชวนพี่เจไปด้วยนะ”
“ชั้นว่านายคอนเฟิร์มกับชั้นไปแล้วนะ”
“แต่มันตั้งหลายวันแล้วนี่ แล้วพี่ก็ทำงานตลอด เผื่อว่าพี่ติดงานไปไม่ได้”
“เออ บอกว่าไปก็ไป”
“แล้วการทดลองอะไรของพี่ล่ะ”
“ไม่เป็นไร ไปเที่ยวไปหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์ชายทะเลบ้างก็ดี”
“เย๊” ยูส่งเสียงดัง “ผมนะกลัวแต่พี่จะไม่ไปอยู่คนเดียวเนี่ยแหละ”
ชินหัวเราะเบาๆ หันไปมองคนที่เดินเข้ามาในห้อง ส่งยิ้มทักทาย
“ยูเหรอ”
“ครับ”
“สวัสดียู ตั้งแต่ชินสอนครึ่งวันเนี่ยแทบไม่ได้เจอกันเลย” พี่เจเดินเข้ามาหาพูดแทรกเข้าไปในโทรศัพท์ แต่ไม่ยอมรับโทรศัพท์มาถือไว้ กลับกดจมูกที่แก้มใสแทน
“อื้อ ผมเพิ่งมาถึงยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตาเลย”
“ไม่ต้องล้างก็หอม”
พี่เจบอกแล้วกดจูบที่ฝีปาก ชินต้องตีที่คางเบาๆเตือนว่ายูยังอยู่ในสาย
ได้ยินเสียงยูหัวเราะคิก แล้วกดวางสายไปเอง
พี่เจดึงชินให้ขึ้นไปนั่งอยู่บนโต๊ะ แกะกระดุมเสื้อนักศึกษาให้
“วันนี้ไม่มีนัดเหรอ ถึงมาได้”
“ที่จริงอยากมาทุกวันแหละ แต่กลัวชินจะเบื่อ ไม่อยากโดนไล่” มือใหญ่รั้งปกเสื้อสีขาวลงก้มลงจูบไหล่
“แล้ววันนี้ไม่กลัวโดนเหรอ”
“กลัวดิ แต่ไม่เจอหลายวันแล้วคิดถึงจนอกจะระเบิด ”พูดไปจูบไป มือก็ลูบ ก็ล้วงไปเรื่อย ชินโอบเอวพี่ไว้หลวม ๆ
“หลายวันอะไร ได้ข่าวว่า 2 คืนเอง”
“2 คืนเหมือน 2 ปี”
“ยูชวนไปเที่ยวทะเลไปด้วยกันนะ”
“อื้อ” พี่เจบอกแล้วกดจูบปิดปาก

.....ต้องขอบคุณพี่เจมั้ยเนี่ย ที่กลับมาคอนโดฯพี่ชินคืนนี้ ยูเลยรอดตัว......

*---*จบตอนที่ 32*---*

พี่อุ๊ครับ ==!

ขอบคุณความเห็นและทุกการติดตามครับ
ไจฟ์กับทีครับ

[love2y]

กรี๊ดๆๆ เมเรมานิดเดียว แต่ทำเราหลอนไปเลย  
ชินของชั้น ชินของชั้น ชินของชั้น ชินของชั้น ชินของชั้น


+ และ คุณไจฟ์♥น้องที

[คนริมคลอง]

พี่ชินจะปิดยูได้นานแค่ไหนเนี่ย

งานนี้ทะเลจะหวานหรือจะเดือดก็ไม่รู้เนอะ (น้าหมงกับพี่ซินซินไม่ไปด้วยเหรอ)

[BeeRY]

จริงๆชอบเมเรเพราะคำว่า "ชินของชั้น" นี่แหละ ดูเป็นพวกคลั่งดี
น้องยูจ๋า อย่าทำให้ตัวเองเจ็บตัวนะคะ เดี๋ยวพี่รีจับตีก้นเพี้ยะๆ ทำไงล่ะ
สำหรับโทระจอมหาเรื่อง งี่เง่า บ้าบอ ขอมอบ ให้แล้วกัน

[sukie_moo]

ยูใจร้อนอีกแล้ว  แต่ชอบอ่ะ เท่ดี

[MiSS-U]

น้องยูแมนมากๆ รอดตัวได้เพราะพี่เจจริงๆ

[iforgive]

โทระมันก็น่าจริง ๆ น่นแหละ  เซ้าซี้ไม่เข้าเรื่อง

[jojobuffy]

"พี่เก่งหันไปชอบคุณโทระ แล้วเดินนำกลับเข้าไปที่ห้องชมรมอีกครั้ง"

อันนี้ต้องเป็น "ขอบคุณ" รึป่าว คะ

คนอ่านก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร 


หมั่นไส้ โทระอยู่นะ

[hahn]

ไปทะเลคงจะสนุกน่าดูเนอะ

[LoveBaBy]

หุหุ ป้ายเราบอก fighting น้องยูก้อ Fight จิงๆ ฮ่าๆๆ

ชอบๆๆ น้องยูจัดการมันเรย ก๊ากกกก
รุ่นพี่จะรีบมาห้ามทามไม น้องยูกะลังถล่มคนปาก....
(เค้ามะได้หัวรุนแรงนะ ก๊ากกกกกกก)

น้องยูเริ่มระแคะระคายแล้ว พี่ชินรีบๆบอกน้องเถอะ
เด๋วน้องจะเสียใจ ที่ปิดบังน้องอ่ะ

พี่รี รีบๆกลับมาได้แล้ว เอาให้ทะเลหายเค็มไปเรยนะ
แต่จะมีโอกาศมั้ย เล่นจะยกโขยงไป ฮ่าๆๆๆ

ว้าวๆๆๆ เมเร โผล่มาซะน่ารัก
คุยกะน้องยู น่ารักดี เหมือนจะกัดกัน
แต่จิงๆรักกันช่ายม๊า อิอิ

อ่อพี่เจค่ะ มาตัดหน้ากันอีกแย้วววววว ><

ขอบคุณน้องชายทั้งสองนะจ๊ะ ^^

[rellachulla]

เมเร!!!!
คิดถึงเธอจัง

[ZuuZuu]

เมเรกลับมามีบทบาทอีกแล้ว
ดีใจจัง แต่ขอแบบเบาๆนะคะ ไม่อยากจะหมั่นไส้มาก
เอาแค่น่ารักกรุบๆกริบๆก็พอ

ส่วนน้องยูนู๋จะห้าวไปถึงไหนคะนั่น แค่คิดก๋หวาดเสียวแทนแล้วอ่ะ อยู่กลางดงศัตรู(รึป่าว)แบบนั้น

[indy❣zaka]

เอามั่ง
ยูของชั้น

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
ยูแมนจัง หนาวแทนพี่รี
พี่เจตรวจชินทุกครั้งที่เจอเลยเนอะ แถมฉีดยาอีกต่างหาก
แต่ขาชินก็ไม่หายซักที โชคดีไม่เป็นมากกว่าเดิม
ปล.ลืมกรี๊ด...เมเรของชั้น

[nn~~NN]

 จริงๆเมเรก็เข้าใจโลกแล้วแหละ
แต่ก็นะ..แบบว่า...ชินของชั้นนน  ชินของชั้นนนนน~~ ใครจะทำไม 
ฮ่าๆๆๆ   

[nongrak]

เดี๋ยวเมเรมาก็ชินของชั้นอยู่นั่นแหละ
รอพี่รีกลับมาไปทะเลกับยูดีกว่า รอลุ้น