หัวข้อ: "I will make You smile"

[Fanun]

555 เมเรยังเเรงดีไม่มีตกเหมือนเดิม
ส่วนพี่เจ ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเลยนะ
 
 

[from_mars]

ไปเที่ยววววว อิอิ

[tuek]

พี่เจนี่ยังหื่นเหมือนเดิม

[Gohan]

อิอิ เมเรคัมแบ็ก เวลาคุยกับยู ดูเป็นผู้ใหญ่เชียว
น้องยูก็ห้าวมากกกก ซ่าสุดๆ ไปทะเลคราวนี้ พี่รีต้องคุมล่ะ
แหม พี่เจ ล้ำหน้าเกินไปแล้วค่ะ กรรมการเป่าปรี๊ด

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนที่ 33

ชินวนหาที่จอดรถใกล้กับอาคารพลศึกษาของมหาวิทยาลัย บางสิ่งบางอย่างในใจทำให้พิมพ์ข้อความบอกพี่เจ แต่ส่งข้อความไปแล้วยังไม่ทันที่จะเปิดประตูรถพี่เจก็โทรกลับมา
“ทำไมถึงไปที่นั่นคนเดียว”
“เพราะผมคิดว่าผมควรจะต้องมา แล้วผมบอกพี่เพราะ...”
“ชิน ไปที่ยิมเนเซี่ยม ชมรมกีฬาใช่มั้ย”
“ครับ ผมแค่อยากบอกกับพี่ว่า ผมมาคุยกับโทระ เพราะผมไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับยูอีก”
ชินบอกแล้วกดวางสาย ปิดเสียงโทรเข้า โยนไว้ที่เบาะนั่งข้างในรถ แล้วเดินไปที่ส่วนที่เป็นห้องฝึกเทควันโด้ เรียกว่าห้องฝึก แต่แท้จริงมันคือส่วนที่อยู่ใต้อัฒจรรย์ของสนามฟุตบอล ซึ่งนอกจากจะมีส่วนที่ฝึกเทควันโด้แล้ว ยังแบ่งส่วนให้กับยูโด และมวยสากลที่ในบริเวณเดียวกันด้วย
รู้ตัวว่าถูกจับตามองตั้งแต่ก้าวลงจากรถ อาจเพราะหน้าตาไม่คุ้นเคย หรือเพราะท่าทางที่ดูหยิ่งก็ตามที แต่ชินก็ยังคงเดินหลังตรง ดวงตามอไปข้างหน้า
คนที่มาหายืนรออยู่
“กล้ามานะมึง” เสียงห้วนทักทาย สีหน้าแววตาไม่เหมือนกับการพบเจอในครั้งก่อนที่โทระแสดงท่าทีชัดเจนว่าไม่พร้อมที่จะคุย
แต่ในตอนนี้คนผมสั้นเกรียนดวงตายาวเรียว ยืนล้วงกระเป๋าก้าวเข้ามาหาช้าๆ แล้วหยุดยืนข้างหน้าเมื่อเหลือระยะห่างเพียง 2 ก้าว กลิ่นบุหรี่ฉุนเหมือนซึมออกมาจากผิวหนังมากกว่าจากลมหายใจ

“กูเพิ่งรู้เรื่องที่ยูชกกับมึงเมื่อวันก่อน” ชินพูดเรียบๆ เหมือนคนไม่เคยมีเรื่องขัดใจกัน
โทระยักไหล่ “มันลืมไปว่าที่นี่ไม่ใช่โรงเรียนมัธยม”
ชินยังคงมองโทระเพื่อนเก่าตรงๆ อาจเพราะตอนนี้อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ไม่ใช่ข้างถนนในย่านสถานบันเทิง หรือหลังโรงยิม ทำให้การพูดคุยเป็นไปอย่างต่อเนื่องมากกว่าที่ผ่านมา
ส่วนหนึ่งอาจเพราะตัวของชินเอง ที่ไม่ได้ใช้ฟอร์มเงียบเหมือนทุกครั้งที่เจอกัน
โทระยกมุมปากดูถูกพยักหน้าไปที่ห้องฝึกที่ไม่มีใครใช้ ส่วนสนามที่ยกพื้นขึ้นมาสูงว่างเปล่า
ชินมองตามสายตาแล้วหันกลับมาบอก “กูไม่ได้เล่นแล้ว”
“เพราะอะไร”
ชินนิ่งเงียบ แล้วความนิ่งเงียบของชินก็กำลังทำให้โทระโมโห
“มึงต้องสู้กับกู ไอ้คนทรยศ!”
“กูมาพูดเรื่องยู ไม่ได้มาพูดเรื่องเก่า หรือมาสู้กับมึง”
โทระพ่นลมหายใจแรงๆ ทำน้ำเสียงบเยาะเย้ย “มึงแสนดีขนาดนั้น มาคุยกับคนที่อยากเห็นมึงตายไปต่อหน้า เพื่อน้องชาย ถุย!”
“มึงไม่พอใจกูก็เล่นงานกู อย่ายุ่งกับยู มันยังเด็ก”
“เด็กห่าอะไร มันเรียนมหาลัยแล้ว ตอนมึงเท่ามัน มึงก็รู้จักเล่นชู้แล้ว”
“กูไม่ได้เล่นชู้ มันก็แค่...”
“สัด! ไม่ได้แอบคบแต่มึงไปมีอะไรกัน มึงเห็นกูเป็นควายหรือไง!”
“กูไม่ได้แอบคบหรือคิดจะแย่งมะนาวจากมึง”
โทระโกรธจนตัวสั่น กำหมัดแน่น
“แล้วเพราะอะไร!”

ชินมองโทระแล้วกวาดตามองรุ่นพี่รุ่นน้องและเพื่อนของโทระที่เข้ามายืนอยู่รอบๆแล้วต้องเลือกที่จะเงียบ
เรื่องแบบนี้มันใช่เรื่องที่ต้องนำมาพูดในที่สาธารณะ ต่อหน้าคนมากมายหรือไง

“มาสู้กับกู! ถ้าอยากให้ไอ้ยูเรียนที่นี่อย่างมีความสุข ถ้ามึงไม่แม้แต่จะเคยคิดแย่งมะนาวไปจากกู มึงต้องสู้กับกู!”

ความใจร้อนทำให้ยูวิ่งมาจากโรงอาหารของคณะข้ามฟากมาที่ยิมเนเซี่ยมแทนที่จะกลับไปเอารถที่ลานจอดรถ
เร่งรีบชนิดที่แทบไม่รอให้พี่เจวางสาย ก็หันไปตะโกนฝากหนังสือเรียนกับเพื่อนที่ยังกินข้าวอยู่ แต่ก็ยังมีเพื่อนร่วมห้องวิ่งตามมาด้วยอีก 3 คนเพราะต่างก็เคยเห็นตอนที่ยูชกกับพี่ปี 4 มาแล้ว
ถึงยิมเนเซี่ยมเห็นรถบีเอ็มสีขาวของพี่ชายจอดอยู่ ได้ยินเสียงฮือดังแว่วมาจากที่ใต้ถุน ทั้ง 4 คนก็วิ่งมาตามเสียง
ที่เห็นในตอนที่มาถึงคือพี่ชายที่กำลังทรุดตัวคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้น ใบหน้ามีรอยแดงช้ำ หน้าผากมีเลือดไหลซึม ชายเสื้อนักศึกษาหลุดรุ่ย มือข้างหนึ่งกุมท้อง ส่วนอีกข้างยันพื้นไว้  
ชินพยายามลุกขึ้นยืน ทั้งที่ขาขวาบิดเบี้ยวผิดรูป
ในมือโทระคือเก้าอี้เล็กเชอร์ที่เงื้อขึ้นสุดแขน
“ทำไมมึงไม่พูด ไอ้ชิน!”
ท่ามกลางเสียงร้องห้าม
เก้าอี้ฟาดโครมลงมาที่ศีรษะ ไหล่ หลัง ชิ้นไม้แตกหักกระจายพร้อมกับเสียงร้องตะโกน
ชินทรุดตัวคว่ำหน้านอนนิ่ง ยูวิ่งสุดตัวเข้าไปหา
“พี่ชิน!”
ท่ามกลางความสับสนรอบตัวยูแบกพี่ชายออกมาจากยิมเนเซี่ยม ตรงไปที่รถพี่ชิน
“กุญแจรถพี่ชินในกระเป๋า”
ยูร้องบอกเพื่อน ที่ช่วยกันหากุญแจ เร่งรีบพาพี่ชายไปโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัย

พี่เจก้าวตรงมาที่แผนกฉุกเฉิน เห็นยูยืนรออยู่ เสื้อนักศึกษายังเปื้อนเลือดที่ไหล่
“เป็นยังไงบ้าง”
ยูได้แต่ส่ายหน้า
“นี่มันในมหาลัยเลยไม่ใช่หรือไง”
“ครับ บนเวทีซ้อมเวทีแข่งเลยแหละ คนเพียบ แต่มันกลับ....”
“กลับอะไร”
“มันใช้เก้าอี้ฮะ คนที่ดูอยู่ร้องห้ามแล้ว แต่ไม่ทัน ไอ้โทระมันบ้าไปแล้ว”
ยังไม่ทันได้คุยกันพี่ซินซินก็ตามมาถึง
“เป็นไรมากมั้ย พี่ให้พ่อกลับไปอยู่กับแม่แล้ว”
“ไม่รู้เหมือนกันฮะ”

พี่เจนั่งอยู่ข้างเตียงคนเจ็บ ดวงตาสีฟ้าจ้องมองคนที่ยังไม่ได้สติ
คำบอกเล่าของยูที่ต้องเล่าซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบกว่าที่จะกลับบ้านไป ยังคงวนเวียนอยู่ในใจ
....พี่โทระร้องตะโกนว่า ทำไมพี่ชินถึงไม่พูด เรารู้ว่าเวลาที่พี่ชินคิดจะปิดปากเงียบขึ้นมา มันก็ทำให้เราหงุดหงิดได้ แต่ถ้าถึงขนาดที่บอกว่าอยากให้ตาย เอาเก้าอี้ฟาดต่อหน้าคนเยอะแยะ แบบนี้มันเกินไปแล้วนะพี่....
“ชิน มันคือเรื่องของชินกับเมียโทระใช่มั้ย ชินบอกกับพี่ไม่ได้รักเค้า แล้วมันก็ครั้งเดียว เรื่องมันตั้งนานมาแล้ว ทำไมเขาถึงได้แค้นขนาดนี้ ชินเคยบอกพี่ว่าถ้าเรื่องมันหนักหนาเกินกว่าที่ชินจะจัดการได้ ชินจะบอกกับพี่ จนถึงขั้นนี้แล้ว ชินบอกกับพี่ได้หรือยัง มันเรื่องอะไรกันแน่”

“อือ....” เสียงครางแผ่วเบา กับอาการนิ่วหน้า ทำให้พี่เจผุดลุกขึ้นทันที
“ชินครับ ชิน พี่อยู่นี่”
ชินลืมตาอย่างยากลำบาก “พี่เจ”
“ครับ พี่เจเอง”
“พ่อกับแม่ล่ะ”
“เห็นว่าชินไม่เป็นไรก็กลับไปแล้ว”
ชินพยักหน้า “อือ ผมปวดหัว กับ...ขามาก”
พี่เจกดออดเรียกพยาบาลเข้ามาดูอาการ สักพักชินก็หลับต่อ

รุ่งเช้านีกับเพื่อนในคณะวิทย์ของชิน พร้อมกับยู ไอ้โต ไอ้บีม ที่แวะมาหาก่อนไปเรียน
“ชินได้สติแล้ว เดี๋ยวสายๆพี่จะย้ายโรงพยาบาลของชินนะครับ” พี่เจประกาศให้ทุกคนทราบ
พอมาพร้อมหน้า การไต่ถามและเรียบเรียงเรื่องทั้งหมดก็เกิดขึ้น
นียกมือพูดก่อน “เราเคยเจอกับผู้หญิงคนนี้ที่หลังมหาลัย เม้าท์กันว่า ชีมาดักเจอชิน เห็นว่าชื่อมะนาว ใช่คนนี้หรือเปล่าน้องยู”
“น่าจะใช่” ยูก็เดาเหมือนกัน “เพราะผมเคยได้ยินที่พี่โทระด่าพี่ชิน”
นีหันไปหากลุ่มเพื่อน “ทำไมชั้นถึงรู้สึกว่า คนที่ต้องเคลียร์กันคือโทระกับมะนาว แต่ชินน่ะเป็นแค่แพะ”
ยูหันมาหาพี่เจ “ถ้าเราจัดฉากให้เขา 3 คนมาเจอกัน”
นียกมืออีกครั้ง “ชั้นจัดการเรื่องแม่มะนาวคนนี้เอง”
“งั้นเรื่องพี่โทระผมจัดการเอง” ยูอาสา

===========จบตอนที่ 33===========

คนเขียนใจร้ายเนอะตอนนี้ ต้นฉบับแค่ 3 หน้าแล้วยังจะหายไป 2 วัีนอีก ใจร้ายจริง

55555555555555555555555555555555555555555555

ไจฟ์ครัีบ
ps. +1 ขอบคุณย้อนหลังครับ
แก้ไขแล้วครับ ขอบคุณครับ

[love2y]

โอยยยยยยยย ปมเรื่องมันมากกว่านั้นชิมิ ปิดปากเงียบทำไม? ชิน!!!!!!!!

[a_tapha]

สาเหตุมาจากมะนาวคนเดียวเลย เอาหล่อนออกไปจากสารระบบซะ   

[คนริมคลอง]

เฮ้อ อ่านตอนนี้แล้วพูดไม่ออก จะสงสารชินก็นะ....เหมือนทำตัวเอง

ก็หวังว่าแผนการของผองเพื่อนทั้งหลาย จะสำเร็จลงด้วยดี

[sukie_moo]

ชินจะต้องปกป้องคนที่ไร้ยางอายอย่างมะนาวขนาดนี้เชียวหรือ

[jojobuffy]

โอ๋ๆนะพี่ชิน เป่าเพี้ยงๆหายไวๆนะคะ

[hahn]

ชินจะเป็นคนดีไปถึงไหน ร้ายบ้างก็ได้นะ +1

[iforgive]

ชินทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ  เซ็งนะเนี่ยะ

[puppyluv]

     ม่าย-หวาย-ว่ะ ทำใจไม่ได้ น้ำตาตกในเป็นสายเลือด
เห็นเจ้าชายนอนกอง มันเจ็บยิ่งกว่าเจ็บเอง  T^T
ตอนต่อยิ่งจะต้องเจอน้องยูกับพวกพี่เจรุมสกรัมอิ๊ก ไม่อยากจะคิดเล๊ย ให้ตาย!!!
มันช๊ามมมมม!!!
อ๊าซซซซ โทระๆๆๆ 
กรีดเลือดลงแก้วเหล้าแล้วยกซด เอิ๊ก
(หัวโขกผนังบ้าคลั่งเพราะต้องรออีก  2 วัน---แต่เอ๊ะ เราก็หนีเที่ยวนี่หว่า เอิ่ม(+^+))

[rellachulla]

บางที เราก้อหงุดหงิดกับการไม่พูดของชินเหมือนกันนะ
เฮ้ออ ถึงแม้มันจะมีอะไรมากกว่าที่เห็นก้อเหอะ
ไอ้คนที่ไม่รู้อ่ะ มันก้อหงุดหงิดอยู่ดี

[kamikame]

บวก 1 นะฮ๊าฟฟฟฟ
  ชิน
  โทระ
  เป็นกำลังใจให้นะฮ๊าฟฟฟฟ

[BeeRY]

ไอ้โทระมันเป็นฆาตกรแล้วอย่างเนี้ย

[@BUA@]

ไม่ไหวแล้วนะคะน้องชิน   

[MiSS-U]

เฮ้อไม่อยากสงสารชินเลย
แต่สงสารพี่เจอ่ะ

[from_mars]

ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ เพราะเป็นคนรักตัวเอง....
ชินคิดอะไรยากจัง คนดีเค้าคิดแบบไหนกันนะ...???
รออ่านตอนหน้าครับ

[ZuuZuu]

แค่พูดออกมามันจะหนักหนาอะไรเนี่ยชินเอ๊ยยยย
เห็นแล้วหนักใจแทนพี่เจกับยูมากถึงมากที่สุด

อีก2วันเองค่ะไจฟ์ เค้ารอได้ คิคิคิ

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
โทระทำรุนแรงไป ส่วนชินก็นะ พูดไม่ออก
ยูเป็นพระเอกของเรื่อง แมนมาก สงสัยพี่รีต้องเปลี่ยนบทบาทมั้ง

[nn~~NN]

เจ็บปวดรวดร้าวววว  ใจจะขาดรอนๆ   
คุณไจฟ์ได้โปรดกลับมาเคลียร์ไวๆนะคะ
หื้อออออออออออออออออออออออออออออออ~~~~

[nongrak]

เกลียดโทระมากอยากฆ่ามัีนให้ตาย
ทำร้ายชินของชั้นขนาดนี้ สงสารชินจังเลย
พี่เจจัดการมันหน่อย ไม่งั้นไม่หายโมโห 

[Fanun]

  ทำเกินไปแล้วนะโทระ ชินเป็นคนที่เข้าใจยากมาก 

รอตอนต่อไป ลุ้นๆ

[tuek]

มันทำเกินไปแล้วนะ
+1 นะคะ

[LoveBaBy]

 

อ๊ากกกกกกกกกกกก โทระมันวอนซะแล้ว ฮึ๋ย
พี่ชิน นะพี่ชิน ยังจะยอมให้มันตีอยู่ได้

น้องยูอุตส่าวิ่งมาแทบตาย ไม่ทันซะน่า
จิงๆน่าจะโดดฟรีคลิกโทระไปสักที

พี่เจ น้องยู นี จัดฉากให้เจ๋งๆๆ เรยนะ

ขอบคุณน้องชายจ้า ^^

[konnarak]

อาไรมันแค้นอาไรนักหนาาา    :z6:โทระ

ชินสู้ๆๆๆๆ   

 

[MadamLilac]

รู้สึกคั่งแค้นมากมาย
แล้วคนเขียนจะไปเฉลยตอนที่ 100 จริงๆหรือเปล่าเนี่ย 

[@StaR@]

ไม่อยู่หลายวันกลับมาได้อ่านจุใจไปเลย
อยากให้โทระตาสว่างสักทีน้องนีจัดไปเลย
ถึงชินจะเปิดใจมากขึ้นแต่บางครั้งก็อยากจะ
ให้ชินพูดมากกว่านี้อีกหน่อย
 

[Whatever it is]

สงสัยเราจะโรคจิตเพราะไม่ค่อยสงสารชินเลยแฮะ หุๆ ดันไปสงสารยูกับพี่เจที่ต้องมาตามห่วงชินแทน

ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าเรื่องแค่นี้ทำไมไม่คุยๆให้จบไป แล้วคนบ้าๆแบบนั้น ยังต้องนับเป็นเพื่อนอีกเหรอ - -" พอดีไม่ใช่แม่พระ ไม่ได้ดีขนาดนั้น