หัวข้อ: "I will make You smile"

[puppyluv]

อูยยยย พ่อหยั่งเด็ด
นี่แสดงว่ารู้เรื่องเจ้าชายชินมาตลอดแต่แต๊บเนียนเทพมั่ก
น่าหาเวลาไปดวลเหล้ากะพ่อมั่งเน๊อ
 
ฉลองรีวิวเล้าใหม่ เย๊!!!

[MyTeaMeJive]

^
^
^
โวววววว ฉลองด้วย

+1
(ถึงพี่ Miss_Uแล้ว...>>>โปรดอย่างงกับศัพท์ของผม วันนี้เป็นวันวุ่นวายของผมน่ะ อาจหลงลืมไปว่ายังไม่ได้ขอบคุณ คุณๆๆๆๆ น่ะัครับ)

[tuek]

พี่โรสมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยไป
คุณพ่อนี่สุดยอด
ชอบเมเรมากสะใจจริงๆ
+ 1 นะคะ

[nn~~NN]

รีบมาอานแต่เช้า... สรุปโทระจะเป็นเรื่องเล็กไปละ ถ้าเจอแก๊งพี่สาวมหาภัยของชิน   
ส่วนเมเร  เค้ายอมแพ้แล้ว...  เค้าให้เมเรเป็นนางเอกได้มะ

อิอิ...อรุณสวัสดิ์วันเล้าอั๊พเกรดนะคะ...อย่างงามโนะ 

[Fanun]

  เมเร เจ๋งที่สุด 
แต่พอเจอพี่สาวชินเข้าไป พูดไม่ออก จะใจแคบไปไหนค่ะ 

[คนริมคลอง]

น้องยูน่ารักประสานรอยร้าวให้โทระกับชินสำเร็จไวไวนะครับ

หมดเรื่องโทระมาเจอแก๊ง evil sister อีก ให้ใครปราบแก๊งนี้ดีเนี่ย

[Gohan]

  ฉลองเล้าใหม่ ไฉไลขึ้น ^^
............................................
สงสัยหน้าร้อนนี้ พี่โรสแกจะไม่โดนฉีดยากันพิษสุนัขบ้ามาแน่ ถึงได้กัดไม่เลือกขนาดนี้
มาทีหลัง แต่เยอะกว่าใครนะเนี่ย ร้ายจริงแรงจริง
เมเรเองก็กดปุ่มคลั่งได้ใจซ๊า จาก 1 กระโดดไป 100 อย่างไว
สงสารชินอ่ะ ปวดหัวตายชัก
ไปรอลุ้นเรื่องโทระกับชินตอนต่อไปดีก่า

ขอบคุณนะครับสองหนุ่ม
ปล.1. ป๋า อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขมากกกก เหมือนอยู่ในสนามมวย 555
     2. ตัวเล็กครับ รับไป 95 คะแนน เจ๊เค้าแร๊งงงงงงงง

[love2y]

เข้ามาก็เจอเรื่องนี้ก่อนเลยที่อัพ อิอิ
พี่โรสดูเกลียดชินจังเลยนะ แอบเสียใจเบาเบา รับไม่ได้กับพี่สาวแบบนี้ 


+ และ 


ปล. แอบงงๆงวยๆกับรูปแบบใหม่ กดตอบไปแล้ว แอบใจหาย คิดว่าทำผิดซะอีก 555+

[BeeRY]

ว่าแล้วว่าโทระมันต้องไม่ยอมหายโกรธง่ายๆหรอก
ตอนนี้เหมือนเมเรเป็นนางเอกเลยอ่า
พี่โรสรับจ้างเป็นนางร้ายในละครเหรอคะ ดูพูดจาแต่ละคำ 

[@StaR@]

โหยยยย เมเรได้ทำในสิ่งที่เราคิดไว้เลย
โทระน่าจะโดนหนักกว่านี้อีกสักหน่อยนะ
คุณพ่อใจเย็นและมีเหตุผลมาก ส่วนโรส
ไม่คิดว่าจะเป็นคนที่คิดอะไรแบบนี้เลย
เพราะอย่างนั้นช่วยกลับไปคิดใหม่ในสิ่งที่พูดด้วย
 

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
เมเรของชั้นน่ารักมาก
โทระยังไม่ยอมรับความจริง
โรสเธอจะมาอิจฉาไรตอนนี้
ยูแมนอีกแล้ว

[hahn]

สงสารชินอ่ะ

[iforgive]

พี่สาวแต่ละคน  เป็นนางร้ายกลับชาติมาเกิดหรือเปล่าเนี่ยะ

[rellachulla]

โอ้ย ปวดกบาลแทนชิน
ประหนึ่งว่า จะอะไรกันนักหนาฟร่ะ ตรุเจ็บจะตายอยู่แล้วเนี้ยะ
แอร๊ พี่โรสก้อนะ โตแต่ตัว แต่หัวใจแล้วก้อสมอง ไม่ได้นำพา
 

[LoveBaBy]

ว้าววววววววววววววววววววว เมเรและน้องยูน่ารักสุดๆ
เมเรเห็นอย่างนี้นะ แต่ความคิดชนะเลิศศศศศศศศศศศ

น้องยู (ของเค้า) ฟริ้ววววววววววว วิ่งหนีพี่รี (ว่าแต่หายไปไหนเนี้ย ยังไม่กลับมาอีกหรอ) อิอิ
น่ารักจริงๆ ไม่สนใจใคร เดินไปหาพี่ชายสุดที่เลิฟซะงั้น
แต่เป็นเด็กที่น่ารักมาก เคยโดดถีบกันมาแล้ว
แต่สามารถพูดคุยดีดีด้วยได้ เจ๋งอ่ะ ร๊ากกกกน๊าน้องยู 555+

เอ่อคุณพี่โรสค่ะ ให้มันน้อยๆหน่อยนะค่ะ
พุดจากะพ่อ แม่ กะน้อง แบบนี้ เด๋วให้เมเรสั่งสอนซะเรย อิอิ

พี่เจสู้ๆ มีแบคเป็นพ่อ กะ แม่ซะอย่างเนอะ
ไหนจะน้องยู เมเร (^ ^)/ อีก ที่สำคัญชื่อ ชิน ><

สนุกมากกกสมการรอคอย ก๊ากกกกก

ขอบคุณ JT ค๊าบบบบบบบบ

[a_tapha]

พี่สาวแต่ละนางของพี่ชิน สุดๆ จริงๆ เล้ย 

[sukie_moo]

ว่าแล้วเมเรต้องน่ารักแน่ๆ เราชอบเมเรมาตั้งแต่แรกๆแล้วดูฮาๆตลกๆดี

พี่โรสนี่กินยาลืมเขย่าขวดป่ะเนี่ย น้องเจ็บหนัก กลับมาด่า บ้าแท้ๆ

[river]

ถูกใจเมเรจัง
แรกๆก็มีหมั่นไส้สาวเจ้าบ้างแต่มาตอนนี้ ชอบจัง

[Yukisae]

น้องชินนน TT__TT คิดถึงมากมายอ่ะ เป็นหนักนะเนี่ย
โทระจะเลิกโกรธได้รึยัง รู้ความจริงไปแล้วนิ
นึกว่าเรื่องจะคลี่คลายแล้วซะอีก ยังมีคุณพี่สาวมาป่วน
พี่เจสู้ๆนะคะ 
ขอบคุณคุณไจฟฟ์กับน้องทีค่ะ

[yadamon]

ก่อนอื่นทักทายก่อนนะคะ โค้งงงงงง
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ รวดเดียวจบ มีจอดตอนเค้าปิดเล้า ไม่อยากบอกว่าจะคลั่งตายให้ได้
อยากอ่านพี่เจจจจจจจจ เมื่อเช้าเปิดมา เฮ้ยยยเข้าได้แร้ววววมาทำงานสายยยยยยเลย555555
เจ้าชายชินเป็นอะไรที่ตรงใจมาก ชอบแบบนี้นิ่งเงียบเข้มแข็ง แต่จริงๆก็แอบอ่อนแอ
เอิ้กกกกกกกก พี่เจก็นะคนบ้าอะไรรู้ไปซะหมดดดดดด ได้แบบนี้รักตายยยย
ชอบข้อความของคนเขียนที่ว่า
I love you not because of who you are, but because of who I am when I am with you.
โฮกกกกกกกกกกก  :-[นี่มันความรู้สึกพี่เจชัดๆ
สู้ๆคะคนเขียนนน หลงรักเรื่องนี้หัวปักหัวปำ พอๆกะลมเหนือ อยากเห็นเป็นรูปเป็นร่างจังค่ะ รวมเล่มเห๊อะ อิอิ

[Whatever it is]

- -" เรื่องนี้ไมมันมีแต่คนมีปัญหาหว่า

[KURATA]

อ่านตอนแรกก็ติดใจแล้ว
จะรออ่านไปเรื่อยๆจ้าาาาา

[MiSS-U]

ตอนนี้ความเก่ายังไม่หายความใหม่มาแทรก
ไม่คิดว่าพี่สาวของชินจะเข้าขั้นเกลียดน้องนะเนี่ย
 

[ZuuZuu]

โอ๊ยยยยยยยย
ทำไมเรื่องราวของชินซับซ้อนแบบนี้คะเนี่ย
ตอนแรกคิดว่าเรื่องจะคลี่คลายละนะ
ไหงถึงมีเรื่องพวกพี่สาวเพิ่มขึ้นมาได้ละเนี่ย
พี่เจสู้ๆนะคะ เอาให้พวกพี่สาวไม่กล้าหือเลย

[nongrak]

ชอบเมเรขึ้นมาเยอะเลย ที่จัดการตีโทระ
ีเอาโรส แมรี่ ไปเก็บดีกว่ามั้ย ออกมาทำให้รมณ์เสีย
มาว่าพี่เจ กับ ชินของฉันได้ไง 

+1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[from_mars]

 
สงสารชินที่ต้องเจ็บ (อยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยเสียงโวยวาย...)
เอาใจช่วยทุกเรื่องกันต่อไป เห้อ...

[konnarak]

ใยพีโรสหลอนกลับไปรูเดิม ที่หลอนมาเถอะ มาโพล่มาอีกเลยจะดีมากกก

ชินสู้ๆๆ    ทุกคนสู้ๆๆ

เมเรน่ารัก  อะ

[indy❣zaka]

ป้ากุหลาบ แกเป็นอะไรมากมั๊ยนั่นน่ะ? 
หรือแกถึงวัยหมดประจำเดือนแล้วคะ? 

[iPeteb]

 

[MyTeaMeJive]

ตอนที่36
 
พี่สาวทั้ง 5 คนของชินกลับไปแล้ว ห้องผู้ป่วยเงียบกริบ ไอ้โตกับไอ้บีม และยูช่วยกันเก็บห้องที่เมเรอาละวาดรื้อกระจาย ส่วนตัวคนที่รื้อห้องตอนนี้กลับไปบีบนวดแขนให้แม่อยู่ที่โซฟาตัวยาว เหมือนลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นคนทำเละ
“คุณแม่ไม่เอาแอมโมเนียหรือคะ”
แม่ส่ายหน้า หันไปหาพี่เจ
“แม่อายพี่เจจริงๆ ไม่คิดเลยว่าโรสจะพูดจาอย่างนี้ต่อหน้าพี่เจ”
พี่เจเพียงยิ้มเฉย คนที่ไม่ยอมรับรักร่วมเพศมีอยู่ทุกที่ ก็อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ ว่าทุกอย่างที่พี่สาวของชินพูดมา ไม่มีอะไรใหม่
“ผมเสียใจ ที่ทำให้พ่อแม่ลำบากใจในเวลาอย่างนี้”
พ่อโบกมือ “พวกมันพูดเรื่องพ่อแม่ลำเอียงรักแต่ไอ้ชินมาตั้งแต่ไอ้ชินเกิดแล้ว วันนี้มันคงเครียดงานไปหน่อยเลยไม่ได้แยกแยะ ว่าวันนี้มันควรคุยกับคนที่ทำร้ายชินไม่ใช่มาเล่นงานเจ”
เมเรมองซ้ายมองขวาแล้วพูดบ้าง...บอกแล้วว่าเมเรไม่ชอบเป็นผู้ชม
“เมเรรักชินนะคะ ถึงจะมึนๆไปบ้างบางเวลา แต่ก็รัก”
“จ้ะ” แม่หันมาหาเมเร แต่ก็ไม่วายหันไปหาพี่เจที่ส่งยิ้มมาจากข้างเตียงคนเจ็บ เพราะไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของเมเร ชินและพี่เจสักเท่าไหร่
“คุณแม่สับสนหรือคะ ง่ายๆ ค่ะ สำหรับเมเรแล้ว ชินรักใครก็รักด้วย แล้วจะว่าไปพี่เจก็เป็นคนดี”
“แล้วผมล่ะ” ไอ้โตยื่นหน้ามาหา
“เหอะ เก็บห้องไปเหอะ แล้วลงไปซื้ออะไรมากินด้วย จะทุ่มละ”
“สั่งขึ้นมาก็ได้ครับ” พี่เจบอก ที่จริงก่อนนี้พี่เจก็ตั้งใจว่าพอชินหลับแล้วจะลงไปกินข้าวที่คอฟฟี่ช็อป แต่เมเรก็มาซะก่อน แล้วตามมาด้วยเรื่องราวอีกมากมายจนลืมไปแล้วว่าจะทำอะไร

“หวายยยยย เชยอ่ะ” ยูทำหน้าล้อเลียนเมเร
“เดี๋ยวจะโดนไอ้ยู”
“โห พี่เมเรครับ อย่าอาละวาดอีกเลยครับ สงสารคนเก็บกวาดอย่างผมมั่งเหอะ” ไอ้บีมทำท่าโอดครวญ
พ่อกับแม่พลอยหันมาหัวเราะขำ เรื่องขัดใจเมื่อครู่ค่อยๆจางไป
ไอ้โตหันไปหยิบรายการอาหารจากโต๊ะข้างโทรศัพท์มาให้พ่อกับแม่ก่อน แล้วค่อยไปหาเมเร กับพี่เจ
“มีขนมที่ผมซื้อมาเมื่อกี้ ลุงกับป้ากินก่อนมั้ยฮะ” ยูหยิบกล่องขนมออกมาวางเรียง
“เออดีเหมือนกัน” พ่อขยับมองโดนัทในกล่อง แม่เลยต้องเตือน
“พ่อระวังน้ำตาล”
พ่อยิ้มๆ หยิบโดนัทใส่ปาก
“อันที่จริงไอ้ชิน ที่ปกติดูเหมือนมันไม่สนใจใครแต่พอเวลามันโกรธขึ้นมามันก็ขาเหวี่ยงเหมือนกัน”
“ผมโดนประจำ” ยูบอกแล้วหันมาหาพี่เจ “พี่เจเคยโดนมั้ย”
พี่เจพยักหน้ายิ้มๆ อดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนที่หลับด้วยฤทธิ์ยาอยู่ข้างๆ ก่อนหน้านี้อาจส่งเสียงรำคาญเสียงดังรอบตัว แต่ตอนนี้ดูท่าทางจะหลับสบายของจริง เพราะว่าทุกคนในห้องตอนนี้ ต่างก็คุยกันเบาๆ แม้แต่เมเรก็ยังใช้ระดับเสียงธรรมดาไม่ได้ทำเสียงแหลมๆ แล้ว
คาดว่าจะส่งสายตาแสดงความรู้สึกพิเศษมากไปหน่อยเพราะเมเรถึงกับส่งเสียงท้วง
“โอ้ยยยยย ถ้าชินทำสายตาแบบนี้กับเมเรนะ เมเรจะปิดคลับฉลอง 3 วัน 3 คืนซะเลย”

“ชินมันเคยเหวี่ยงใส่พี่เจจริงๆเหรอ” แม่ทวนเหมือนไม่เชื่อ “ตายจริงลูกคนนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมชอบไปวุ่นวายจนเขาอารมณ์ไม่ดีน่ะครับ”
“ถึงอย่างนั้น ก็ไม่ควร ยังไงพี่เจก็เป็นพี่” แม่บ่นแล้วหันมาหาเมเรอีกครั้ง เมเรก็รีบบอก
“คุณแม่อย่ามีคำถามค่ะ เพราะมันอธิบายได้ยาก”
“จ้ะ”

เมื่ออาหารขึ้นมาเสิร์ฟ ชินขยับตัวลืมตาตื่น พี่เจปรับเตียงให้นั่ง ชินยกมือไหว้พ่อกับแม่ ท่าทางยังงงอยู่เล็กๆ แต่พยายามบ่นงึมงัมเหมือนคนเมา
“บอกว่าให้เลิกเล่นละครว่าผมเจ็บหนัก ไม่มีใครฟังสักคน”
“ผมเปล่านะ” ไอ้โตกับไอ้บีมรีบประสานเสียงแต่พี่เจแอบหันไปยักคิ้วกับยู ส่วนเมเรปรี่เข้ามาช่วยจับชินให้ลุกนั่ง แล้วขยับไปห้องน้ำ
“พี่ทำเองนะครับ” พี่เจหันไปส่งยิ้มหวานให้เมเร
“ค่ะ”
ชินเลยหันมาหาเมเร “ช่วยคนเจ็บเป็นด้วยเหรอ”
“ไม่เป็นหรอก แต่เมเรฉลาด” ชินได้แต่ส่ายหน้า ตอนที่เท้าแตะพื้นขายังอ่อนแรงต้องให้พี่เจพยุง มียูคอยเดินตามหลังมา

เมื่ออยู่ในห้องน้ำตามลำพังชินก็บอกกับพี่เจเหมือนกลัวเสียงลอดออกไปด้านนอก
“ผมขอโทษเรื่องพี่โรส”
“ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรใหม่”
ชินถอนหายใจหนักๆ พี่เจก็บอกต่อ
“100 คนก็ 100 ความคิด เจ้าชายชินเคยสนใจด้วยหรือไง”
ชินส่ายหน้า ยอมรับว่าไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้
“ดีแล้ว ปล่อยให้เสียงของโรสเป็นอีกความเห็น ได้ยินแล้วก็ปล่อยไป เจ็บ จำแต่อย่าปล่อยให้มันติดอยู่ในหูของเรา”
คนผอมบางหันไปส่งยิ้มกว้าง “แสดงว่าเจอมาเยอะจริงๆ”
“ฮื่อ” พี่เจยอมรับ “ถึงได้ไม่ได้อะไรเท่าไหร่ เพียงแต่ผิดหวังที่เขาไม่แยกแยะเวลา สถานที่ เขาไม่ควรพูดอย่างนี้ต่อหน้าพ่อกับแม่ แล้วก็โทระ”
“แล้วเรา....”
“เราจะอยู่กับเสียงเหล่านี้ ไปตลอดชีวิต ชิน...ไหวมั้ย”
ชินหันมามอง ยิ้มหวาน “มาถึงขั้นนี้แล้ว ผมต่างหากที่ต้องถามพี่ว่า ไหวมั้ย”
พี่เจยักคิ้ว “สบายมาก”

ชินดูผ่อนคลายลง อาการเมายาน้อยลง เมื่อพี่พยุงกลับมานั่งที่เตียงเหมือนเดิม
“เล่นละครอะไรกันเหรอ” แม่ถามชิน
“ผมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่โดนเตะกับเก้าอี้ฟาด อย่างที่ยูบอก”
“นั่นเรียกว่าไม่เป็นไรเหรอ” เมเรทำเสียงสูงจนชินทำหน้าเบี้ยวๆ ปวดหัวจี๊ดขึ้นมาทันที “ชินเห็นสภาพตัวเองตอนนี้หรือเปล่า ทั้งหัว ทั้งแขน ทั้งขา ถ้าพันที่แขนด้วยก็มัมมี่นี่เอง จะเดินยังต้องให้พี่เจคอยพยุงเลย”
ชินเลิกคุยกับเมเรหันไปหาพ่อกับแม่ “ผมไม่เป็นไรมากหรอกน่า”

แม่ได้แต่ยิ้มพยักหน้า ส่วนพ่อทำเสียงหัวเราะจมอยู่ในคอ ลูกชายคนนี้ไม่มีวันบอกว่าเจ็บหนัก

“แค่มีคนฉวยโอกาสให้หมอจัดการกับเข่าผม ก็เลยต้องล็อคต้องดามไว้จนดูเจ็บเว่อร์เนี่ยแหละ”
ภาษาหมอของนักวิทยาสตร์ที่ชื่อชิน ช่างเหลือเกิน
“จ้ะ ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร แต่ชินต้องยอมให้หมอรักษานะ”
ชินพยักหน้ารับคำแม่ แล้วถามต่อ “แล้วมากัน 2 คนเหรอ”
“มาแท็กซี่กัน เดี๋ยวซินซินเลิกเรียนจะมารับ”
“แท็กซี่!” เมเรทำเสียงตกใจเหมือนเป็นปัญหาระดับชาติ
ชินยกมือกุมขมับทันที พี่เจหัวเราะเบาๆ ช่วยนวดให้
“คุณพ่อคุณแม่มาแท็กซี่เนี่ยนะคะ โอ้ย ลูกหลานเต็มบ้าน”
“ก็ขี้เกียจหาที่จอดรถด้วย เลิกงานเอารถกลับไปเก็บ 2 คนก็เดินออกมาปากยังไม่ทันถึงปากซอยหรอก เจอรถว่างก็เรียกให้เขามาส่งเลย สบายดี” พ่อยังคงความเป็นคนง่ายๆ สบายๆ ได้อย่างสม่ำเสมอ
ยูหันมามาเม้าท์กับพี่เจ “ถ้าเป็นพ่อผมนะ ไม่มีทาง”
แม่กินข้าวเสร็จลุกมาหาชิน แต่ถามพี่เจ “หมดนัดผ่าเข่าเมื่อไหร่”
“อีก 2 วันครับ”
“ที่จริงน่าจะผ่าได้แล้ว ถ้าไม่เพราะรอผลเอ็กซเรย์สมอง” ชินบ่น
“ต้องรอสิ โดนฟาดจนเก้าอี้หักขนาดนั้น” เมเรยังคงตามติดทุกประเด็นเหมือนเคย
ชินใช้แค่เศษ 1 ส่วน 5 ของสายตามองเมเร “ผมยังไม่รู้เลยว่าโดนอะไร”
“แต่เมเรรู้ เพราะยูมันเล่าหมดแหละ” เมเรชี้ไปที่ยูที่รีบยกมือ
“ถามผมสักนิดเหอะ ว่าผมต้องเล่าย้อนเหตุการณ์อยู่กี่รอบ เล่าจนไม่แน่ใจว่าผมเห็นจริง แบกพี่มาขึ้นรถจริงๆไอ้แดงๆที่เสื้อผมมันเลือดจริงหรือเลือดปลอมอ่ะ”
“ไอ้ยูประสาทหลอนไปเลย” ไอ้โตหันมาบอกกับพ่อ ขณะที่เก็บจานชามที่พ่อกับแม่กินเสร็จแล้วใส่ถาดไปวางไว้ในรถเข็น รอพนักงานร้านอาหารมาเก็บไป

คุยเล่นกันอีกพักใหญ่ๆ พี่ซินซินก็มา
“โห ออกจากมหาลัยรถติดมากเลยพ่อ แต่พอคลานมาถึงที่นี่หาที่จอดรถได้มองกลับออกไป ที่ตามหลังมากลับเริ่มเบาละ” พี่ซินซินบ่นก่อนยกมือไหว้พ่อกับแม่เสียอีก
“พี่ซินซินมาคนเดียวหรือครับ” ไอ้โตทำหน้าตาสู่รู้เต็มพิกัด
“เออ ทำไม”
ยู ไอ้โต ไอ้บีมหันไปทำท่าหัวเราะคิกคักใส่กัน เมเรไม่ยอมตกข่าวเลยถามซ้ำ
“3 คนนี้มีอะไรที่ไม่บอกเมเรเนี่ย”
“โห เรื่องพี่ซินซินต้องรายงานด้วยเหรอ ผมมีหน้าที่รายงานความเคลื่อนไหวของเจ้าชายชินคนเดียวไม่ใช่หรือไง”
“ก่อนนี้ไม่ต้อง แต่ตอนนี้ต้องแล้ว เพราะจากที่เห็นมาในวันนี้ เมเรไม่สามารถปล่อยให้มีใครหรืออะไรเล็ดลอดสายตาได้อีกต่อไป” เมเรทำท่าทางขึงขัง จนพ่อหัวเราะ
“มีหนุ่มส่งของ ส่งดอกไม้ให้ซินซินแน่ะ”
“อร๊ายยยยยยยย สุดยอดค่ะคุณพี่ซินซิน”
เมเรส่งเสียงแหลมเล็กจนชินแทบคลั่ง หันไปหาพี่เจที่เอาแต่ยืนหัวเราะ
“ทำหน้าที่หน่อยสิ”
“น้องเมเรครับ” พี่เจทำเสียงหวาน “คืนนี้มีนัดหรือเปล่าครับ”
“ไม่มีหรอกค่ะก็เมเรเพิ่งลงเครื่องมา ก็มาที่นี่เลย ยังไม่ได้โทรหาใครทั้งนั้นแหละ”
ถึงตอนนี้ชินมองเมเรด้วยสายตาที่ต่างออกไป แต่ริมฝีปากยังปิดสนิท

“งั้นเราก็กลับบ้านไปพักผ่อนกันได้แล้วสินะจะ 2 ทุ่มแล้ว” พ่อบอกขณะที่ลุกขึ้นยืน
“ผมอยากไปส่ง” ชินบอกกับพี่เจ
“งั้นพี่ไปเอารถเข็น รอพี่แป๊บ”
“ช้าๆก็ได้พี่ ขอเข้าห้องน้ำกันก่อน” ไอ้โตรีบบอกขณะที่จับมือแม่พาเข้าห้องน้ำ แต่โดนเมเรตี
“หน้าที่ชั้นย่ะ”
“โห ขี้หวงอ่ะ” ไอ้โตตามไปทำหน้าตาล้อเลียน จนไอ้บีมหันมาหากระซิบกับยู
“รอบนี้เพื่อนโตทำแต้มน่าดู ไปเจอไปเห็นอะไรมาวะ”
“เอาจริงดิ”
“ไว้มึงคุยกับมันเองเหอะ เรื่องเล่นแมร่งพูดจัง เรื่องจริงมันเงียบเหมือนพี่ชินเป๊ะๆ”

พี่เจเข็นรถพาชินลงมาส่งพ่อกับแม่ และทุกคนถึงที่ลานจอดรถ
“พ่อกับแม่ไม่ต้องมากันทุกวันก็ได้ ทำงานมาทั้งวันแล้วยังต้องฝ่ารถติดมาหาผมอีก”
แม่ลูบผมนุ่มของชินเบาๆ “แม่อยากมาเห็นเอง ดีกว่าถามยูทุกวันว่าชินเป็นยังไงบ้าง”
“มันเว่อร์น่ะสิ”
“แหมมมม มันจำเป็น” ยูทำหน้าตาสลดไม่จริง
“ทำพ่อแม่กังวลไปด้วยเลย”
“เออน่า ยังไงพ่อกับแม่ก็ต้องมาอยู่แล้ว” พ่อปรามขณะที่หันไปมองรถของพี่ซินซินที่วนเข้ามารับ “แล้ววันผ่าตัดพ่อกับแม่จะมาอีกที พรุ่งนี้ขอไปรบกับพวกนางฟ้าก่อน”
ชินก้มหน้า พ่อหันมาคุยกับพี่เจ “มีลูกคนเดียว ก็มีปัญหาอย่างหนึ่งอย่างที่พ่อไอ้ยูมันเป็น มีลูกหลายคนก็มีปัญหาอีกแบบอย่าง พ่อฝากชินด้วย” พ่อตบไหล่พี่เจ “วิธีคิดง่ายๆแบบคนอย่างพ่อก็คือ สมมุติว่าเราเป็นคนอื่นมองตัวเราจากมุมของคนอื่นบ้าง”
“แต่ถ้าคนอื่นเขาไม่คิดใจเขาใจเราด้วย ยังไงก็ทะเลาะกันอยู่ดีน่ะแหละ” เมเรส่งค้อนใส่คนที่นั่งรถเข็น ในสภาพที่เหมือนโดนล็อคอยู่ติดกับเก้าอี้
“อ้าว” ชินร้องเบาๆ ขณะที่พ่อพูดต่อ
“อย่างน้อยมันก็ทำให้เราเข้าใจวิธีการคิดของเขาไง แล้วเราเองก็แบกรับน้ำหนักของความไม่เข้าใจน้อยลง”

รถพี่ซินซินเข้ามาเทียบหน้าตึก ทุกคนสวัสดีพ่อกับแม่จน รถเลี้ยวออกไป เมเรจะก้าวขึ้นรถของตัวเองที่เข้ามาเทียบ แต่พอเห็นยูยังอยู่ก็เลยหันมาถาม
“ไม่ได้เอารถมาเหรอ ไปด้วยกันมั้ย”
“เอามา”
“’งั้นอะไรล่ะ เรื่องเยอะนะแก”
“ผมชวนพี่โทระไปเที่ยวด้วย”
“เที่ยวไหน”
“ทะเล ช่วงพี่ชินพักฟื้นนี่ไง ไปกันหมดเลย”
“ไอ้ยู อยากตายหรือไง” เมเรส่งเสียงสูงขึ้นตามลำดับ พี่เจเลยรีบปราม
“เมเร ไม่เป็นไรหรอก มาถึงตอนนี้พี่คิดว่าเมเรกับยูจัดการโทระได้ใช่มั้ย”
เมเรหันมาทำหน้ามั่นใจ “แน่นอนใครที่ไหนกลัวไอ้โง่โทระ”
พี่เจหันมามองชินยักคิ้ว
......เห็นมั้ย พี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พี่เป็นพระเอกที่สบายที่สุดในโลก 555555555555555………

==========36===========
หลังจากที่พระเอกในเรื่องที่ผมเขียนหลายคนก่อนหน้านี้เป็นนักจัดการ ตั้งแต่รุ่นพี่ลีโอ คุณอลัน ป๋าทอม จนถึงเฮียซาโต้ คราวนี้พี่เจเรมี่ี~~~เลยกลายมาเป็นผู้บงการ 55555
เห็นพระเอกของเมเรกันหรือยัง ถ้ายังวันอาทิตย์ก็รู้
ขอบคุณทุกความเห็นและการจัดการครับ
ไจฟ์ครับ

(แก้ไขแล้ว , + 1 ขอบคุณครับ)