หัวข้อ: "I will make You smile"

[MiSS-U]

เปิดมาแปลกใจว่าทำไมเรื่องนี้อัพช่วงนี้ได้แต่รีบclickอย่างว่อง55
อ่านตอนนี้จบแล้ว คิดว่าเรื่องโทระเป็นอันจบไป1ปม เข้าใจเมเร ชิน มากขึ้นด้วย
ปล.รออ่านต่อวันจันทร์ค่ะ
 

[@StaR@]

เออ โทระดีขึ้นมาหน่อยที่เริ่มรู้ตัว
ส่วนยูเข้าใจว่าได้ยินแล้วต้องคิดมาก
ดีแล้วที่คุยกับคุณพ่อแบบเปิดอก
เมเรมาคราวนี้น่ารักขึ้นมากจริงๆ

ปล.ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยค่ะ เนื้อเรื่องไม่เครียดมาก
อ่านได้เรื่อยๆ และให้ข้อคิดในหลายๆเรื่องเหมือนกัน
 

[คนริมคลอง]

เอ่อ ไม่อยากจะบอกว่า มีความรู้สึกว่า

เมเรเกลียดอย่างไหนมักจะได้อย่างนั้น

ไอ้โง่โทระของเมเรนี่แหล่ะ บรึ๊ยย ขนลุก

[Yukisae]

อะไรๆ อย่าบอกนะว่าโทระชอบน้องชินอีกคน
โอโต้ซังน้องยูน่ารักมากเลยค่ะ
จบตอน44ก็ใกล้แล้วอ่ะสิคะคุณไจฟฟ์
อยากรู้ตอนจบแต่ก็ยังไม่อยากให้จบ ฮ่าๆ

[konnarak]

เมเร ทำตัวน่ารักขึ้นเรือยๆ 


ทุกคนสู้ๆ   นะ

[Fanun]

เรื่องของโทระท่าทางจะจบด้วยดีซิเนี่ย
คุณพ่อคุณแม่น้องยูน่ารักเยอะ แต่ใกล้จะจบแล้วหรอ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆอ่ะ

[nongrak]

ยูนี่หวั่นไหวง่ายจัง แค่มีอะไรนิดหน่อยก็เก็บมาคิดแล้ว
ชอบพ่อยูขึ้นมาหน่อยจากที่ยูคุยกับพ่อเรื่องพี่รี
โทระมาเยี่ยมชินแสดงว่าคิดได้ แต่เหมือนโทระจะชอบเมเรนะ
พี่เ่จท่าจะรู้ พี่เจคอยอยู่ดูแลชินน่ารักมากกกกก
ชินเริ่มคุยกับพี่เจมากขึ้น จะจบแล้วเหรอเหลือไม่กี่ตอนเอง
ชอบเรื่องนี้นะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
    

[tuek]

ยังไม่อยากให้จบเลย
ถ้าจบไปคงคิดถึงเรื่องนี้แน่
+ 1 นะคะ

[love2y]

พลาด!! อัพตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งมาเห็นตอนเช้า >_<
ความรู้สึกของโทระเริ่มคลีคลายล่ะ ดีจัง!
ช่วงท้าย เมเรแทนตัวเองว่า "หนู" อ่ะ แปลกๆ แต่ก็น่ารักดี ^^

[puppyluv]

พ่ออีกแล้ว พ่อขโมยซีนอีกแล้ว
โทระ โทระ โทระ (ยกป้ายไฟสูงๆๆๆๆๆ)

[pochu52]

น้องยูอ่อนไหวกับคำพูดคนอื่นๆ จัง ถ้าเมื่อไรน้องมั่นใจเรื่องความรักของตัวเองกับพี่รีมากกว่านี้ พ่อก็คงวางใจนะน่ะ
พี่เจน่ารักมากๆ ดูแลชินไม่ห่างเลย 
คราวนี้เมเรมาอย่างน่ารัก ผิดจากทุกทีอ่ะ จะมีลุ้นๆ กับไอ้โง่โทระไหมน๊า

[BeeRY]

ชอบคุณพ่อยูอ๊าาา
พ่อลูกคุยกันเปิดอกมากเลย รู้ว่าใครคิดอะไร ยังไง ก็ทำให้เข้าใจกันดี
แต่พี่รีมาแต่ชื่อหลายตอนแล้วเนอะ

[from_mars]

ตอนแรกแปลกใจที่น้องมาวันสาร์ ที่แท้มีภาระกิจนี่เอง...
ตอนนี้เมเรน่ารัก....ชินก็น่ารักที่พูดออกมาซะบ้าง 555
ตอนหน้า จะเป็นยังไงน้อ???
ปล. +1 ครับ

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
คุณพ่อคุณแม่ยูน่ารักจัง ดูท่าคุณพ่อจะหวงลูกชายนะ
ยูยังเด็กก็มีหวั่นไหวบ้าง ขึ้นกับพี่รีว่าจะทำให้ยูมั่นใจได้แค่ไหน
พี่เจดูแลชินดีมาก ทำให้น้ำแข็งชินค่อยๆละลาย คงไม่ต้องพึ่งแตงโมละ
โทระเริ่มยอมรับความจริงแล้ว เป็นโสดไปก่อนนะ ยังไม่ค่อยน่ารัก
เจ้าหญิงเมเรของชั้นน่ารักมาก หวังว่าจะได้เจ้าชายที่คู่ควรนะไจฟ์ที

[LoveBaBy]

น้องยู น้องยู น้องยู (ของเค้า) หลบหมดพี่รีที่หายไปนาน อิอิ

น้องยูเค้าคิดมากอีกแร้ว เหมือนมี 2 บุคลิกเหมือนกันนะเนี้ย อิอิ

แต่น่ารักอ่ะ รักครอบครัวจัง เชื่อพ่อแม่แบบสุดๆ

แต่พ่อก้อน่ารักนะเนี้ย อิอิ

พี่รี ถ้าไม่รีบกลับมาคะแนนหายไม่รู้ด้วยนะ อิอิ

โทระ หึหึ เริ่มสำนึกได้ หึหึ

พี่ชิน ก้อน่ารัก เจ็บอยู่แท้ๆ ยังไม่ลืมชูครีมของโปรดของน้อง อิอิ

(ว่าแต่ร้านไหนอ่ะ จะได้ไปซื้อกินบ้าง ฮ่าๆๆๆ)

ไปๆมาๆ เหมือนเมเรจะเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ดีกว่าคนอื่นเรยอ่ะ อิอิ

อีก 7 ตอนเองหรอ ฮือๆ ไม่อยากให้จบอ่ะ

ขอบคุณไจฟ์ที มากค๊าบบ ไฟท์ติ้ง ^^

[hahn]

เมเรน่ารักอ่ะ...แต่แบบนี้โทระจะกล้าไหม

[Gohan]

ชอบพ่อกับแม่น้องยูจัง คุยเปิดใจแบบนี้ดีกว่าเยอะ
เมเรเองก็น่ารักขึ้นทุกวันๆ มองทุกอย่างด้วยเหตุผล เริ่ดดดค่ะ
รอดูบทเจ้าชายของเมเร คุณค่าที่เมเรจะคู่ควรด้วยรึเปล่า อิอิ
ขอบคุณนะครับ 

[jojobuffy]

มาแล้วๆๆๆๆ   

เริ่มเห็นความน่ารักของเมเร มาสักหน่อยแหละ

งั้นเรา +1 ให้ละกัน (เกี่ยวกันป่ะ)

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนที่ 38

ยูเดินออกมาจากคณะในตอนบ่าย มองหาคนที่บอกว่ากลับมาแล้ว อันที่จริงแทบไม่ต้องมองหาก็เห็น เพราะคนตัวโตตาสีเขียวส่งยิ้มกว้าง โบกมือทักทายมาแต่ไกล
“ไม่มีที่จอดรถ พี่ต้องเดินกลับมา”
ยูเดินเข้าไปหายกมือสวัสดี “ก็บอกว่าให้นั่งแท็กซี่มา แล้วไปรถผมอ่ะ”
“ก็ไม่คิดว่าจะที่จอดรถจะขัดสนขนาดนี้”
ยูร้องเหอ “ก็มันวันเรียนอ่ะ แล้ววันนี้พี่ไม่ทำงานเลยเหรอ”
“ไม่หรอก นอนตื่นนึงก็มารับยูนี่แหละ”
เดินเรื่อยๆ กลับมาที่จอดรถใกล้โรงอาหาร เจอกับโทระที่เดินมากับเพื่อนอีกคนผิดจากที่ผ่านมาที่มักจะติดอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ท่าทางไม่น่าคบหา
บางทีโทระคงได้เรียนรู้เรื่องการเลือกคบเพื่อน
คนผมเกรียนหันไปมองพี่รีเหมือนคุ้นๆ
“ผมเคยเจอพี่”
พี่รียิ้มโดยไม่เปิดปาก
โทระยังนึกไม่ออกว่าเคยเจอพี่รีที่ไหน แต่ก็หันไปหายู
“แฟนมึงเหรอ”
แค่นี้ยูก็หน้าแดงไปถึงหู
โทระทำเสียงแปลกๆ “ไอ้ตัวเปี๊ยกที่ชกกับกูทำหน้าอย่างนี้เป็นด้วยหรือวะเนี่ย”
“อะไรของพี่เนี่ย เลิกตามด่าพี่ชิน จะเปลี่ยนมาหาเรื่องผมแทนหรือไง พร้อมเสมอนะพี่ ผมไม่นิ่งให้พี่ด่าอยู่ฝ่ายเดียวแน่”
โทระหันมาหาพี่รี แล้วพูดสั้นๆ “พี่ทำผมอกหักว่ะ” พูดจบก็เดินผ่านไป

พี่รีหันกลับมามองหน้าคนที่ยืนอยู่ข้าง ดวงตาสีเขียวหรี่ลงทำให้ยูรีบยกมือทำหน้าตาเลิกลั่ก “ผมไม่รู้นะ ไอ้พี่โทระบ้ามันแกล้งอ่ะดิ”
พอยูทำหน้าตาเลิกลั่กพี่รีก็หัวเราะ
รู้ว่าโดนแกล้ง แต่ก็ไม่ชอบอยู่ดี ไม่อยู่ตั้งหลายเดือนพอกลับมาเจอกันด้วยประโยคนี้ มันเหมือนไปสะกิดความกังวลในใจ
ใครว่าผู้ชายหลงตัวเอง เลือกได้เสมอไม่ว่าจะอายุขนาดไหนก็ตาม ไม่รู้จักการปรับปรุงตัวเอง
ไม่จริงเลย
เด็กน้อยคนที่เดินมาข้างๆกันคนนี้รู้ตัวหรือเปล่าว่า ตั้งแต่รู้จักกันมาพี่รีคนนี้กลายเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองขนาดไหน
หัวเราะตามน้ำไปเรื่อย แล้วก็ขอถอนหายใจยาวๆสักทีเถอะนะ
ยูหันมามองจับมือพี่ไว้ แต่ยังก้มหน้า จนมาถึงรถ
จนเมื่อพี่สตาร์ทรถเหลือบตามองกระจกหลัง คนที่นั่งข้างก็พูดขึ้น
“คิดถึงผมมั้ย”
เพียงแค่ได้ยินคำถาม ความคิดชั่วร้ายก็แล่นผ่านจากสมองซีกซ้ายแล้ววิ่งวนอยู่ในซีกขวา พอหันมามองคนหน้าแดงยิ่ง.....
“คิดถึงมาก”
“เหมือนกัน” ยูยิ้มแป้น “ไปได้แล้ว ก่อนที่รถจะติด โรงบาลนั้นน่ะ ทั้งหรู แพง และรถติดโคตรๆ”

รถเลื่อนช้าๆออกจากเขตมหาวิทยาลัย ยูก็ชวนคุยไปเรื่อยๆ
“พี่ว่าถ้าผมขอพ่อไปเที่ยวผับ พ่อจะยอมมั้ย”
พี่รีส่ายหน้า ยูเลยทำปากยื่นหน้างอ “ผมก็ว่างั้นแหละ ตั้งแต่ผมจบมอปลายมาจนถึงตอนนี้ผมยังไม่ได้ไปเที่ยวฉลองที่ไหนเลย มีเลี้ยงเล็กๆที่บ้านตอนที่สอบได้ แต่ก็ปราศจากแอลกอฮอลล์”
“พ่อเขาเป็นห่วงน่ะ”
“แต่ผมเคยกินตอนที่ไปบ้านไอ้โต ไอ้บีม หรือไปเที่ยวกัน”
“กินได้แต่ไม่อยากให้พ่อรู้ใช่มั้ย”
“ถูก”
ยูบอกแล้วหัวเราะร่วน
พี่รีมองถนนข้างหน้า “เรื่องเที่ยวน่ะเมื่อไหร่ก็ได้”
“แต่พี่ก็เที่ยวเกือบทุกคืน”
“ก็ถึงได้บอกว่า เที่ยวเมื่อไหร่ก็ได้ไง”
ยูทำกอดอกหน้างอ “พี่ชักเหมือนพ่อผมผสมพี่ชินมากขึ้นทุกวันแล้วนะเนี่ย”
“ไม่ได้ห้ามไป แต่ถ้าไปแล้วรู้ว่าพ่อเป็นห่วงก็รออีกนิดก็ได้ หรือไม่ก็รอชินหายดี แล้วไปด้วยกัน”

.......

พนักงานบริษัทของพี่เจถือแฟ้มรายงานเข้ามาให้พี่เจเซ็นต์ชื่อ และคอนเฟิร์มเรื่องงานอีกเล็กน้อย ขณะที่เมเรพลิกเปิดหนังสือนิตยสารในห้อง ส่วนโทรทัศน์ก็เปิดเคเบิลรายการแฟชั่นไว้เป็นเพื่อน
ประตูห้องผู้ป่วยเปิดออก เมเรหันไปมองคนที่ก้าวเข้ามาแล้วหันกลับไปมองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงทันที
ท่าทางแบบนี้ทำให้พี่เจเริ่มค้นพบแนวทางของคำตอบที่สงสัย
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่แขนขายาวแบบนักบาสเดินเข้ามายกมือสวัสดีพี่เจ
“อ้าวโต ทำไมมาคนเดียว”
โตพยักหน้าหันไปทางคนที่ทำเป็นนั่งอ่านหนังสืออยู่ ขณะที่วางกระเป๋าหนังสือที่โซฟาในห้อง
“ไปด้วยกันหน่อยสิ”
พี่เจมองหนุ่มสาวในห้องแล้วยิ้มกว้าง “ไปสิ แล้วอย่าลืมซื้อชูครีมมาด้วย”
“อะไรคะ คุณพี่เจ เมเรยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะไปกับ....น่ะ”
“อ้าว ก็เมเรมีนัดกับโตไม่ใช่เหรอ”
“เปล่า” เมเรทำเบ้หน้ายักไหล่
“น่าเมเรไปกับผมแป๊บเดียวเอง” ไอ้โตทำเสียงอ้อนวอน
“ไม่”
“นะ ผมเลือกไม่ถูกจริงๆ เมเรไปซื้อของเป็นเพื่อนผมแป๊บเดียวเอง”
พี่เจต้องช่วยอีกแรง “นะเมเร ไปซื้อของเป็นเพื่อนโต แล้วช่วยซื้อขนมมาฝากชินด้วย เผื่อจะรู้สึกอยากกินขึ้นมาบ้าง”
เมเรกระฟัดกระเฟียด “ก็ได้ เพื่อชินของเมเรหรอกนะ ไม่ได้อยากไปไหนกับไอ้ลิงยักษ์นี่สักหน่อย”
พอหญิงสาวเดินไปเข้าห้องน้ำ  ไอ้โตก็วิ่งเข้ามากอดพี่เจ “ขอบคุณครับพี่ ผมชวนจนปากจะถึงหู ยังไงก็ไม่ยอม ผมเลยต้องเสี่ยงมาหาที่โรงบาลนี่แหละ”
“ตื๊อเข้าไว้น้อง”
“ผมตื๊อมาตั้งแต่เขาอยู่มอ 6 จนตอนนี้ปี 4 แล้วเนี่ย พี่อย่าบอกใครนะ เมเรสั่งห้ามบอก” ไอ้โตกำชับ
“ห้ามบอกว่าโตจีบเขาเนี่ยเหรอ”
“ใช่พี่”
ขนาดพนักงานบริษัทพี่เจที่จัดแจกันดอกไม้อยู่ใกล้ ๆ ยังทำเสียงทึ่งในความอดทนรอคอยของโต
พอเสียงเปิดประตูห้องน้ำดังกริ๊ก ไอ้โตทำเป็นเดินช้าๆกลับไปที่โซฟา
แต่เมเรหันมามองคนบนเตียงอีกครั้ง แล้วหันกลับไปที่ประตูห้อง
จนเมื่อลงมาถึงข้างล่างเมเรถึงได้หันมาถาม
“รถนายล่ะ”
โตเดินนำไปที่รถโตโยต้าคันเล็ก ดูท่าทางจะผ่านการใช้งานมานานเกิน 15 ปีแล้ว แล้วหันมาถาม
“นั่งได้มั้ย”
“มีเบาะก็นั่งได้”
รถของโตไม่มีกุญแจรีโมท ต้องไขกุญแจให้ฝั่งข้างคนขับก่อน แต่เมเรยังไม่ก้าวเข้ารถ จนกระทั่งโตเปิดแอร์ แล้วผลักประตูออกมาเรียก
“เปิดแอร์แล้ว”
เมเรเปิดประตูเข้ามานั่งเงียบๆไปจนถึงห้างสรรพสินค้า วนรถจนเหนื่อยใจกว่าจะได้ที่จอดลึกลับ  พอถอยรถเข้าซอง เมเรก็ถาม
“มาซื้อของให้ใคร”
“ผู้หญิง”
“รู้แล้วย่ะว่าผู้หญิงน่ะ นายบอกชั้นอย่างนี้มาตั้งแต่เมื่อวาน แล้วใครที่ไหนกันล่ะ แม่ ป้า น้า ใครล่ะ”
“ไม่ใช่คนในครอบครัวหรอก”
“นี่ จะเล่นเกมหรือไง”
“เปล่า ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกเขาว่ายังไงนี่”
“ตกลงเขาหรือเธอ”
“เธอ”
“งั้น...” เมเรทำท่าครุ่นคิด แต่ยังไม่ขยับลงจากรถ “เธอเป็นคนแบบไหน”
โตก้มมองมือตัวเอง “คนดี ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่เรียกว่าปัญหา แต่ว่า..พ่อเขารวยกว่าพ่อผมเยอะ อายุมากกว่าผมด้วย”
“สวย แสนดี จริงใจใช่มั้ย” เมเรหน้าตาจริงจัง
“ใช่”
“ก็แค่จะพูดว่าจะมาซื้อของให้ชั้นทำไมต้องลีลาด้วยเนี่ย” เมเรโวยวายจนเสียงลอดออกไปนอกรถ
“ก็ผมชวนตั้งหลายครั้งแล้วเมเรไม่ยอมไปไหนกับผมสองคนซักที ผมก็เลยลองอ้อมๆดูมั่งไง”
“จะต้องให้พูดตรงๆสักกี่ครั้งว่า ชั้นไม่อยากเป็นแฟนกับนาย นายมีอะไรดีกว่าชินของชั้นหรือไง”
“อย่างน้อยผมก็โสด อาจต้องใช้เวลาเก็บเงินหลายเดือนเพื่อซื้อกระเป๋าให้เมเรสักใบ แต่ผมก็อยากซื้อให้”

ที่จริงไอ้โตไม่ได้ยากจนข้นแค้นขนาดนั้นหรอก แต่การที่ต้องไปเปรียบเทียบกับชินแล้วมันให้ความรู้สึกแตกต่างกันแบบสุดขั้วจริงๆ

เมื่อเดินมาด้วยกันจนถึงประตูเลื่อนเข้าสู่ตัวห้าง เมเรหันมาหาโต ท่าทางจริงจังมาก
“ชั้นจะบอกอีกครั้ง อย่ารอ”
“ผมไม่ได้รอ ผมแค่รักคนอื่นไม่เป็น”
โตบอกเฉยๆ ไม่ได้ส่งคำนี้มาพร้อมกับยิ้มหวาน
ตรงข้าม
ดวงตาแน่วแน่ของโตมองตรงไปข้างหน้า จนเมเรคว้าข้อมือใหญ่ไว้
“นี่ ประโยคเมื่อกี้ของชั้นใช่มั้ย”
“มั้ง”
“มั้งอะไร ไอ้ลิงยักษ์ขี้งอน”

ตอนที่พี่รีกับหนุ่มยูเข้ามาที่ห้องผู้ป่วย พนักงานบริษัทของพี่เจกลับไปแล้ว และพี่เจกำลังช่วยพลิกตัวให้ชินนอนตะแคงข้าง ยูก็เลยรีบเข้าไปช่วยจับหมอน จัดขาให้
“พี่เจนอนพัก หรือไปเดินเล่นก่อนก็ได้นะฮะ อยู่อย่างนี้ทั้งวันทั้งคืนเดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกคน”
“ไม่เป็นไร พี่ก็นั่งๆนอนๆอยู่แถวนี้เหมือนกัน” พี่เจพลอยหันไปส่งยิ้มให้พี่รี “เมื่อกี้เมเรมา จากนั้นไอ้โตก็มาด้วย”
ยูเลิกคิ้วสูงทำตาโต
พี่เจลดเสียงลงถาม “ใช่มั้ย”
หนุ่มยูพยักหน้า “ด้วยความสัตย์จริงจากส่วนลึกของหัวใจ ผมนึกว่าไอ้โตมันถอดใจไปแล้วจริงๆนะ”
“แสดงว่าเราไม่รู้จักเพื่อนเราเลย เพราะพอพี่ย้อนคิดไป พี่ว่าไอ้บีมน่ะรู้มาตลอดเพราะมันเคยพูดเป็นนัยที่บ้านพ่อชิน”
“ผมคิดว่าคนอื่น” ยูบอกเสียงอ่อย “ใช่ว่าไอ้โตจะไม่เคยมองสาว”
“มองเพราะเราไม่ได้ตาบอด แต่รักเนี่ยมันคนละเรื่องกัน” พี่รีรีบเสนอความเห็น
ยูเลยทำหน้าเบี้ยว “เหอะ รีบชงเข้าตัวเองเลยนะ” ส่งค้อนให้อีกทีแล้วหันมาบอกกับพี่เจต่อ “มันชอบเขามานานแล้ว ทีเล่นทีจริงมาตลอด เมเรก็ด่าตลอดเหมือนกัน เพราะมันทั้งจนกว่า เด็กกว่า”
“เมเรรังเกียจที่โตจนเหรอ ไม่น่าเชื่อ”
“ไม่ได้รังเกียจที่จนในแง่นั้น หมายถึง....” ยูทำท่านึก “คืออยู่ในกลุ่มก็คุยได้ แต่คล้ายๆ เมเรน่ะเขาแบรนด์เนมหัวจรดเท้าไง แต่ไอ้โตมันอะไรก็ได้ ไม่ได้ติดเรื่องแบบนั้น พ่อแม่มันก็มีตังค์ แต่ส่วนตัวมันเองน่ะแตะคู่ 25 บาทมันก็ใส่ได้ ทีนี้ถ้าจะไปเดทกันให้ไอ้โตเลี้ยงหนังเมเรเหรอ เมเรก็ด่า เธอเอาเงินที่แม่ให้มาไปซื้อรองเท้าดีๆใส่ดีกว่าแบบนั้นอ่ะ”
ยูเลียนเสียงเมเรแล้วมองซ้ายมองขวา “พี่เข้าใจป่ะ”
หนุ่ม 2 คนในห้องพยักหน้า
“ต้องปรับตัวเข้าหากันเยอะ” พี่รีบอก “แต่ถ้าเขารักกันโดยที่ยอมรับในอีกคนเป็น ไม่คิดเปลี่ยนแปลงมันก็ดี”
“สำคัญคือเมเรน่ะ อะไรๆก็ชินของชั้นน่ะสิ แล้วไอ้โตมันจะรักข้างเดียวไปได้อีกนานแค่ไหน ผมถึงคิดว่ามันถอดใจไปแล้ว”
ชินที่หลับอยู่ลืมตาปรือขึ้นมามองคนพูดเจื้อยแจ้ว ทำให้ยูทำคอย่นแลบลิ้น “ขอโทษครับ” วิ่งปรู๊ดกลับไปหาพี่รีที่ยืนกอดอกพิงกรอบประตูกั้นระหว่างห้องนั่งเล่นกับส่วนเตียงคนเจ็บ
ชินงึมงำทั้งที่ยังหลับตา “ตัวเองยังเอาตัวไม่รอด”
“ว่าใคร ไอ้โตหรือผม” น้องชายถาม
“แกน่ะแหละ” ชินบอก เรียกเสียงหัวเราะจากคนตัวโตอีก 2 คน
“แสดงว่าหลับมาพักใหญ่แล้วสิเนี่ย” พี่รีถาม
“ชั่วโมงแล้วหล่ะ”
“งั้นก็ปล่อยให้นอนเถอะ” พี่รีบอกแล้วดึงมือยูออกมาที่โซฟาด้านนอก
พี่เจมองตามแล้วก้มลงเกลี่ยผมที่ระหน้าผากคนเจ็บ รอยฟกช้ำที่ใบหน้าจางลงไปแล้ว
ก้มลงหอมแก้มที่เจือกลิ่นยา “พี่อยู่ตรงนี้นะครับ”
ชินส่งเสียงขานรับแผ่วเบา รอยยิ้มจางๆ
พี่รีหันมามองยูที่กำลังเปิดกระเป๋าใบเล็กของพี่ หยิบไอแพดออกมาวางบนตักกดหาเกมเล่น คนตัวโตเลยดึงเอวเข้ามานั่งตัก ก้มลงหอมแก้ม
“ฮึ่ย พี่เจอยู่”
“ก็พี่เจยังหอมแก้มชินได้เลย”
“บ้าไปแอบดูเขา” ยูบอกทั้งที่หน้าเริ่มแดง 
“ไม่ได้แอบ หันไปก็เห็น” 
ยูนั่งหน้าตูมเล่นเกมต่อ แล้วค่อยๆแกะแขนที่รัดตัวออก
“ขอกอดอีกแป๊บเดียว คิดถึงจะตายอยู่แล้ว”
“อย่ามา คนเดินผ่านเขามองช่องกระจกเข้ามาก็เห็น”
พี่รีหันไปมองที่ประตู ยูพูดเหมือนกับว่ามีคนเดินผ่านหน้าห้องผู้ป่วยกันคึกคักเหมือนอยู่ในตลาดงั้นแหละ
“ปล่อยเหอะ” ยูกระซิบบอก “วันเสาร์นี้ ผมไม่มีเรียน ไม่มีสอน...”
ใจคงเต้นแรงจนพี่รีที่กอดอยู่ยังรู้สึกได้ มือใหญ่ลูบแขนแผ่วเบา “ครับ แล้วพี่จะไปรับแต่เช้านะ”

*-*-*

มะนาวไม่เคยกลับเข้าห้องพักที่คอนโดฯ เพียงลำพัง ทุกวันที่ผ่านมาจะมีชายหนุ่มผลัดเปลี่ยนกันมาส่งบ้างส่งเพียงหน้าคอนโดฯ บ้างก็ขึ้นมาถึงห้อง แต่ระยะเวลาในการกลับออกไปจากห้องนี้จะแตกต่างกัน
ก็แค่วันนี้เดินขึ้นมาที่ห้องพักเพียงลำพัง เลยทำให้รู้สึกแปลกๆไปบ้างก็เท่านั้น เสียบคีย์การ์ด เปิดประตูห้องเข้าไป ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่กลางห้อง ผมสั้นเกรียน ดวงตายาวเรียว รูปร่างหนา
มะนาวปั้นยิ้มหวาน ทั้งที่หัวใจกำลังเต้นแรงด้วยความกลัว
“โทระ มานานแล้วเหรอ”
“นานมาก และเห็นมากจนเกินพอ และถึงเวลาที่มึงจะได้เห็นว่า การโกหกกูจะได้รับผลอะไร!”

*-*-*จบตอนที่38 *-*-*

ตอนเขียนพล็อตผมให้เมเรคู่กับโทระ แต่คนเขียนเมเรไม่ยอม (คาดว่าแม่ยกเมเรก็คงไม่ยอมยกให้เหมือนกัน) ดังนั้นจึงต้องหาคู่ใหม่ จะเ่ิพิ่มตัวละครเข้ามาอีกก็ไม่เหมาะแล้ว เพราะเยอะเกินไป
การเขียนให้โตจีบเมเรเป็นช่วงที่ฮามาก เพราะเขียนไปเขียนมาเหมือนผู้ชาย 2 คนกำลังทะเลาะกันแทนที่จะเป็นผู้ชายกับผู้หญิงจีบกัน เขียนแล้วแก้ แล้วลบแล้วแก้ใหม่หลายรอบ แถมไปๆมาๆตอนท้ายๆ กลายเป็นเมเรออกแมนกว่าโตไปเสียอีก 5555
ผมไม่อยากให้โทระเป็นคนจัดการกับมะนาวสักเท่าไหร่ เพราะผู้ชายไม่ใช้กำลังกับผู้หญิง ก็เลยให้โทระมีนิสัยลงไม้ลงมือใช้กำลังกับมะนาวมาตั้งแต่แรก จนมาถึงตอนท้ายตอนนี้ พอจะบรรยายเหตุการณ์ก็เลยอึ้งๆ เขียนไม่ถูก ตัดกันดื้อๆแบบนี้แหละ 5555

คิดเห็นอย่างไรบอกกัน ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์กับที

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
+1แทนคำขอบคุณก่อนอ่านจ้ะ
ตอนนี้ถูกใจมากเจ้าหญิงเมเรของชั้น คิดไงพูดงั้น
เจ้าชายโตพยายามหน่อยนะ เอาใจช่วยเต็มร้อยเลย
ดีใจที่เจ้าชายของเจ้าหญิงเมเรไม่ใช่โทระ เขาเลวเกินกว่าจะเป็น
ไม่อยากให้จบเลยจ้ะ มีความสุขทุกครั้งที่อ่านนะไจฟ์ที

[a_tapha]

อยากอ่านตอนที่มะนาวได้รับผลที่ทำไว้ซะทีเหมือนกันค่ะ  คงมันส์พิลึกหล่ะ 

[@StaR@]

อ่านแล้วก็เหนื่อยแทนโตแล้วอ่ะคุณไจฟ์
แต่อย่างว่าแอบรักมากก็หลายปีแล้วด้วย
จะตามจีบอย่างเป็นจริงเป็นจังบ้างจะเป็นไร
แต่เมเรนิสัยแมนจริงๆ โตต้องพยายามต่อไป
แล้วอยากรู้ว่าโทระจะจัดการกับมะนาวยังไง
 

[love2y]

555+ เพิ่งรู้ว่าน้องทีเป็นคนเขียนบทของเมเร ^^

แอบอยากรู้ว่าโทระจะทำอะไรมะนาว >_<"



ปล. ...คนตัวโจเลยดึงเอวเข้ามานั่งตัก... // พี่เจหันไปมองที่ประตู ยูพูดเหมือนกับว่ามีคนเดินผ่านหน้าห้องผู้ป่วย....
((ถ้าเข้าใจผิดก็ขอโทษค่า~~))

[คนริมคลอง]

(ส่วนตัว)ผมว่าเมเรกับโทระก็น่าจะเข้ากันได้นะ เอาเมเรไปปราบโทระให้เป็นแมวเชื่องสักที

แต่ก็นะคู่น้องโตไปแล้ว อดทนรอมาได้ตั้งหลายปี เอาใจช่วยน้องโตก็แล้วกัน

ส่วนหนูมะนาวรอดูผลของกรรมที่ทำให้เพื่อนรักต้องแตกคอกัน

น้องยู.....วันเสาร์ระวังตัวให้ดีเถอะ.....พี่รีจะเขมือบน้องไม๊เนี่ย

+1 ครับ

[iforgive]

รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ  จัดหนักให้ยัยมะนาวเลยนะ
ส่วนพี่รี  หมั่นไส้ว่ะ  บอกไม่ถูก ทั้ง ๆ ที่รออ่านคู่นี้ตลอดนะ

[BeeRY]

ตอนแรกแอบคิดเหมือนกันว่าโทระคือพระเอกของเมเร แต่รับไม่ได้จริงๆถ้าเป็นอย่างนั้น
อยากให้โทระเป็นเมียใครซักคนมากกว่า
พี่รี พี่รี พี่รี ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ทำน้องยูเขินอีกต่างหาก แอร๊ยย

[hahn]

ลุ้นคู่โตกับเมเรท่าจะสนุก ส่วนโทระกับมะนาวก็ปล่อยไปตามยถากรรมเถอะ +1

[LoveBaBy]

 

อ๊ายยยยย น้องยู "คิดถึงผมมั้ย"
พูดอย่างงี้ แม่ยกก้อตายนะสิค่ะ อิอิ
ไหนจะชี้โพรงให้กระรอกอีก
หมุนวันไปวันเสาร์เรยดีมะ >< คริคริ

ฮ่าๆๆ คู่ของสาวน้อยคนเก่งก้อเป็น 1 ใน 3 ตัวแสบจริงๆ
น่ารักดี ชอบคำพูดของโตที่พูดถึงเมเรอ่ะ 

ว่าแต่.. โทระ ที่แซวพี่รีอ่ะ เค้าหวงแทนนะเฟ้ยยยย

ขอบคุณไจฟ์ทีคับ ^^

[sukie_moo]

คู่เมเรกะโตน่ารักดี  ต่างคนต่างมั่นคงในความรัก  ถึงจะเป็นเมเรมั่นรักกับชิน แล้วโตมั่นรักกับเมเรก็เถอะ
ถ้าคู่นี้ รักกัน คงจะเป็นรักที่สวยงามเนอะ   ถึงจะแอบเสียดาย เพราะแอบเชียร์โทระกะเมเร ก็เถอะ เพราะคิดว่าเมเรน่าจะช่วยเปลี่ยนโทระให้เป็นคนดีได้ เหอๆเพ้อๆ อย่าไปทำอะไรมะนาวเลย  ที่มะนาวเป็นอยู่ก็ใช่จะมีความสุข

[rellachulla]

โทระจะหายโง่
ถ้ามีเมียเป็น ผช ฮาๆๆๆ
จัดให้โทระด้วยนะคะ
อย่างน้อย โทระก้อคิดได้ อยากให้โทระมีความสุขแบบจริงๆกับเค้าบ้างไรบ้าง

สู้ๆค่ะ