หัวข้อ: "I will make You smile"

[sukie_moo]

เอ็นดูพี่เจอ่ะ  มีหวั่นไหวด้วย 
เจ้าชายน้ำแข็งละลายแล้ว  บอกรักพี่เจซะด้วย

[hahn]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดพี่เจร้องไห้เป็นด้วย +1

[yadamon]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด "อย่าร้องไห้ ผมรักพี่" ไม่ไหวน้าาาาาาาาาาาาาา
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน พลาดไปก็หลายตอนนนน
พี่เจอ่ะ คิดไปได้ไงว่าเจ้าชายชินจะไปชอบโทระ งื้ออออออออออออออออ
แต่ก็คุ้มที่เครียดละนะ สุดท้ายเจ้าชายเค้าก็เผื่อไต๋ออกมาหมด เง้อออออ
ไม่อยากให้จบเลยทำไงดีคะ มีเป็นตอนพิเศษมาเรื่อยๆได้ม้ายยยยยย

[Fanun]

  ให้กำลังใจพี่เจ 

[love2y]

เออนะ ผู้ชายมั่นใจในตัวเอง บางช่วงเวลาก็ขาดความมั่นใจบ้างเหมือนกันนะ
เมเรน่ารักมาก แอบเสียใจเบาเบาที่เคยว่าน้องเอาไว้


+1 

[nn~~NN]

สรุปว่าโทระบูชายัญมะนาวนี่ติดเซ็นเซอร์ใช่ไม๊คะ   
โทระนี่มันก็ทั้งเพี้ยนทั้งชั่ว...นี่ยังไม่วายจะปล่อยระเบิดให้คนเค้านอยต่ออีกนะ
แต่ก็ดีเหมือนกัน  ทำให้ชินบอกรักพี่เจต่อหน้าชาวบ้านเลย...  วุ้ย เขินแทน 

[tuek]

ชินหายไวๆนะ

:กอด1:พี่เจกับชิน

[nongrak]

สงสารพี่เจ ทำเอาเมเรร้องไห้ไปด้วย
ให้ยูกับโตและเมเรวางแผนจัดการโทระสักที
ชอบสร้างความร้าวฉานให้คนอื่น
เดี๋ยวนี้เมเรน่ารักขึ้นทุกวันเอาใจชินดีกับพี่เจ

+1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ
 

[Whatever it is]

โทระมันจะทำรายว้า

[Gohan]

อ่านตอนนี้แล้วมัน.... เง้ออออออ
ไปไม่เป็นเลย 

[konnarak]

ทุกคนสู้ๆๆ    สู้ๆๆๆๆ

[MyTeaMeJive]

วันนี้วันเสาร์เนอะ >///<

ตอนที่ 40

เมเรรับอาสาดูแลชินให้ เมื่อพี่เจได้รับโทรศัพท์นัดคุยที่คอฟฟี่ช็อปของโรงพยาบาล นายตำรวจในเครื่องแบบ 2 คนมารออยู่
“สารวัตรซี  1 เป็นอย่างไร” พี่เจทักทายเพื่อน แล้วหันไปทักทายตำรวจอีกคนที่ถือแฟ้มรายงานมาด้วยกัน
สารวัตร ซี  1 ยกมือ “เหมือนจะสบายขึ้น เพราะไม่มีคนมาสวีทให้อิจฉาตาร้อน แต่กลับหางานมาให้ทำ”
“เอาน่า นิดๆหน่อยแค่นักศึกษา 2 คน” พี่เจบอก
“เป็นนักศึกษาที่ทำให้กูเป็นห่วงอนาคตของชาติเป็นอย่างมาก” สารวัตรซี 1 ทำท่าลูบคาง เป็นจริงเป็นจัง ตำรวจที่มาด้วยกันคุ้นเคยกับการทำงานอย่างจริงจัง ส่วนพี่เจรู้จักแต่ซี 1 ในร้านเหล้าเลยยิ้มกว้าง
“เข้าเรื่องเลยนะ เพราะเดี๋ยวกูต้องไปอีกที่”
พี่เจผายมือ เตรียมตัวรับฟัง
“เริ่มที่ผู้หญิงนะ วันก่อนเพิ่งถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลเพราะถูกทำร้ายร่างกาย จมูก กราม ซี่โครงหัก ไม่มีร่องรอยข่มขืน ส่วนประวัติดูท่าทางว่าไม่ต้องทำอะไรมาก เพราะเธอไม่ได้ขายบริการ ไปด้วยกันด้วยความสมัครใจ สาวเสรีของแท้ เรื่องเล่นยาปาร์ตี้แบบนั้นก็มีบ้าง”
พี่เจขมวดคิ้ว “เสี่ยงเอดส์มาก”
“ใช่” สารวัตรบอก “เรื่องที่โดนซ้อมมาเนี่ย ทางโรงพยาบาลแจ้งมาตามระเบียบ แต่เจ้าทุกข์ไม่กล้าเล่า ท่าทางหวาดกลัว ย้อนไปอีกเมื่อสัก 2 อาทิตย์ก่อนที่ชินมีเรื่อง มีคนปล่อยภาพเขาอยู่ในเน็ต ก็ภาพแบบนั้นแหละ เจ้าตัวไม่ได้แจ้งความเหมือนกัน ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเตือนคนเผยแพร่ เป็นผู้หญิงที่ใช้ร่างกายตัวเองเปลืองมาก สมัยนี้ต่อให้อยู่กลางป่ากลางเขาก็รู้จักโรคเอดส์ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับไม่สนใจ”

พี่เจกอดอก รู้สึกเป็นห่วงคนเจ็บที่ยังนอนอยู่ในห้องผู้ป่วย ไม่ใช่เรื่องโรค เพราะตรวจเลือดไปตั้งแต่ก่อนผ่าตัดแล้ว แต่ถ้าเกิดชินคิดว่าที่มะนาวเป็นแบบนี้เพราะตัวเองขึ้นมาอีกล่ะ
สารวัตร ซี 1 พูดต่อไป “ส่วนผู้ชายนี่ เส้นใหญ่ไม่ใช่เล่น แม่เป็นนักการเมืองท้องถิ่น พ่ออยู่ระดับผู้มีอิทธิพล เล่นยาไอซ์ ยาบ้าบ้างเป็นครั้งคราว แล้วก็ทะเลาะวิวาท”
“เล่นยานี่ เวลาตรวจโด๊ปก่อนแข่งกีฬาต้องเจอไม่ใช่หรือ”
“ใช่ แต่ก็แข่งได้ เพราะเขาไม่ชนะไง ส่วนใหญ่ตรวจเฉพาะคนได้เหรียญทอง”
พี่เจหัวเราะหึหึ “เห็นตัวหนา ไม่คิดว่าจะเล่นยา”
“ไม่คิดจริงอ่ะ” สารวัตรซี 1 ล้อเลียน
“ก็เออ บางคนมันเกิดมาด้วยบุคลิกไม่น่าสมาคม” พี่เจบอกแล้วยักไหล่
สารวัตรซี 1 ใช้นิ้วเคาะโต๊ะ “นักเรียนนักเลง”
“ไม่หรอก เพราะมันจ้างวานคนมาตีชินให้ตาย เพียงแต่ชินโชคดีที่รอดจากพวกนั้น ถึงจะที่มหาลัยก็เถอะ ถ้าไม่ได้สู้กันบนเวทีซ้อม เปลี่ยนเป็นหลังห้องน้ำชายที่ไหนซักที่ ชินตายแน่”
“ไม่มีหลักฐานเรื่องจ้างวานนะ” สารวัตรบอก “แต่เรื่องครอบครองยานี่ ตามสักสามสี่วันก็คงได้ แล้วพ่อมันก็จะตามมาประกัน ด่าตำรวจบนโรงพักว่ายัดยาใส่กระเป๋าลูกมัน สลับฉี่ม่วงมาจากคนอื่นเพื่อยัดข้อหา”
พอดวงตาสีฟ้าหันมามอง สารวัตรคนขยัน ก็รีบออกตัว “กูไม่ได้พูดว่าจะไม่จับมัน แต่เพราะมันไม่ได้เรียนรู้จากความผิดพลาดของมันไง”
คนรูปหล่อตัวโตถอนหายใจหนักๆ
“นี่แหละคือปัญหา คนบางคนตีให้ตายยังไม่รู้เลยว่า ตัวเองทำผิด”
“ถ้าเป็นเราๆ เมียโดนเพื่อน...เอ่อ..กรณีนี้มันคือโดนศัตรูสอยไปเนี่ย เราก็จะเฉดหัวเมีย แล้วก็สะสางบัญชีกับศัตรู ยกเดียวรู้กัน จบ แต่ไอ้นี่มันพาล ตามกวนไม่จบไม่สิ้น”
พี่เจนึกถึงเรื่องที่มะนาวเคยพูด  “ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าที่อ้างชินทั้งที่มันเป็นเรื่องเก่า ก็เพราะโดนทำร้าย”
“เป็นไปได้” สารวัตรซี 1 บอก “ทั้งเมายา ทั้งโดยนิสัยพาลมันทำได้ทั้งนั้นแหละ ไอ้หมอนี่มันอยู่ในข่ายพ่อแม่รังแกฉันน่ะ”
พี่เจพยักหน้าเห็นพ้อง ขณะที่สารวัตรพูดต่อไป
“จากประสบการณ์ของการทำงานสอบสวน กูว่า ไอ้โทระน่ะ ระแคะระคายว่า มะนาวไม่ได้มีแค่ชินคนเดียว แต่เมื่อมะนาวซัดทอดมาที่ชินคนเดียว แล้วชินก็ยอมรับโดยไม่มีคำบรรยายเพิ่มเติมว่าเมื่อไหร่ ยังไง ไม่ซัดทอดต่อไปที่คนอื่นอีก มันก็จะกลายเป็นชินคือผู้ต้องหาเพียง 1 เดียว โทระที่มันไม่พอใจชินเป็นทุนเดิม บวกด้วยนิสัยพาล ชอบใช้กำลัง มันก็เลยใส่แรงแค้นทั้งหมดลงไปที่ชิน การที่มันตีชินในโรงยิมต่อหน้าเพื่อนร่วมทีมของมันแบบนั้น กับคำพูดที่บังคับให้ชินพูดแบบนั้นน่ะ ในทางจิตวิทยาเขาว่า มันกำลังบอกกับทุกคนว่ามันรู้ แล้วมันก็จะตีให้ตาย”
พี่เจพูดพึมพัม “ทำไมฟังๆเหมือนมันเปลี่ยนจากเกลียดมาเป็นยกย่องเมียกูวะ ที่แมนมากผิดก็ยอมรับผิด”
“สัดฝรั่ง! คนพาลอย่างมันคิดอะไรซับซ้อนหลายชั้นอย่างนั้นไม่เป็นหรอก” สารวัตรสรุปปิดคดี

พี่เจเดินช้าๆ กลับมาที่ห้องผู้ป่วย ขณะที่เรียงลำดับเรื่องทั้งหมดอีกครั้ง
ต้องให้ชินจัดการทำให้โทระยอมแพ้อย่างราบคาบ
ไม่ใช่เหล่าลูกสมุนทั้งหลาย และไม่ใช่พี่เจด้วย

เมื่อเปิดประตูเข้าไปในห้อง ทุกคนอยู่พร้อมหน้า
เมเร โต ยู รี และบีม

พี่เจยิ้มกว้าง “มากันแล้ว เรื่องไปเที่ยว ไปถึงไหนแล้ว”
 
^^

เช้าวันเสาร์ พี่รีมารับยูแต่เช้า แม่ยิ้มแย้มออกมาส่ง
“ไปเที่ยวกันเหรอ”
“ครับ เสร็จแล้วจะเลยไปที่โรงพยาบาลหาชินกันน่ะครับ”
“จ้ะ”
แม่ยืนส่งแล้วกลับเข้าบ้าน
ขึ้นรถได้ยูก็มองหา “แพดอยู่ไหนอ่ะพี่”
“อยู่บ้านสิ เอามาทำไม จะเล่นเกมเหรอ”
“ฮะ”
“แป๊บเดียว เดี๋ยวก็ถึงแล้ว” อ่ะนะ จีบเด็กก็งี้แหละ “แล้วเที่ยงจะกินอะไร สั่งร้านหน้าคอนโดขึ้นมาส่งได้นะ แต่ห้องพี่มีครัว ถ้าจะทำกินเองก็พอไหว”
นำเสนอรายการสินค้าเต็มที่ เดี๋ยวจะเสียชื่อฝ่ายบริหารลูกค้า
“พี่ทำแซลมอนอะไรได้มั่ง”
“อ่าฮะ เดี๋ยวรอชมได้เลย”
“ห้ามซื้อฟรีซไปอุ่นเวฟนะ” ยูดักคอ
“ไม่มีทาง รับรองว่าจะติดใจ”
พอไปถึงฟู้ดแลนด์ พี่รีก็ซื้อของอย่างคล่องแคล่ว ขณะที่พนักงานขายส่งยิ้มทักทาย
“พี่ทำกินเองบ่อยเหรอ” ก็เห็นดูคุ้นเคยกับทุกคนที่นี่
“ทำกินเองทุกวัน เพราะพี่ขี้เกียจ”
“ห๊ะ ผมเคยได้ยินแต่ขี้เกียจทำ”
“แต่พี่ขี้เกียจคิดชื่ออาหาร ซื้อของไว้ในตู้ ตื่นมาเมื่อไหร่ก็แค่หยิบมันใส่กระทะ หรือใส่หม้อก็ได้กินแล้ว”
ยูทำเอียงคอ
“ใหม่ดิ๊ ผมว่ามันตกบางประโยคไปนะ”
“อะไรล่ะ”
“มันต้อง เมาแฮ้งค์ตื่นขึ้นมานึกชื่อรายการอาหารไม่ออก มีอะไรในตู้ก็เอามาผสมกันไม่ใช่เหรอ”
“เฮ่ย รู้ได้ไง อย่ารู้สิ”
พี่รีทำหน้าตาตลก ยูก็ยิ่งหัวเราะเสียงดัง

ห้องพักของพี่รีเป็นห้องแบบ 3 ห้องนอนที่เจ้าของยุบรวมเหลือเพียงห้องนอนใหญ่ห้องเดียว ทิ้งพื้นที่กว้างขวาง เป็นส่วนทำงาน รับแขก และครัวเล็กๆ
“ไอแพดที่โต๊ะทำงานแน่ะ” พี่รีชี้บอกเมื่อเข้ามาในห้อง
ยูหันมายิ้มกว้างแล้วพุ่งตรงไปหยิบมาเปิดเครื่องแล้วก็ก้มหน้าก้มตากดๆๆๆ

ก็อย่างที่ยูว่าน่ะถูกต้องแล้ว ไปดื่มกับเพื่อนตื่นเข้ามาด้วยเสียงนาฬิกาปลุก อาหารเช้าที่ส่งเข้าปากคืออะไร ก็แค่ซีเรียล กับกาแฟ ไม่มีอะไรที่เรียกว่ามื้อ เว้นแต่มื้อเย็นที่ไม่มีนัด ถึงจะกลับเข้าห้องมาทำอาหารกิน แต่มันเทียบไม่ได้เลยกับอาหารที่แม่ยูทำ
ดังนั้นเวลาเพียงไม่กี่วันก่อนที่ยูจะมาบ้านคือช่วงเวลาของการเตรียมพร้อมทั้งการทำความสะอาดบ้านและเตรียมเมนูง่ายๆ
เรียงผักหลากสี แฮม และแซลมอนของโปรดของยูลงบนขนมปังหนา ปิดท้ายด้วยชีส ส่งเข้าอบแค่ครึ่งอึดใจ ก็หยิบออกมา
ยูทำจมูกฟุดฟิดมาจากระยนะไกล “หอมอ่ะ พี่ทำอะไร”
“พิซซ่าสูตรของพี่เอง”
“รีนาโต้พิซซ่า...นั่น...เอง..” ยูทำเสียงสูงเสียงต่ำเหมือนในรายการโทรทัศน์ ขณะที่ลุกมาดู “ว๊าวววววว สวยจัง”
“พี่ทำได้แต่แบบนี้” พี่รีบอกเขินๆ “พูดเก่งไปงั้นแหละ อาหารไทยทำได้แต่ไข่เจียวถ้าไข่ดาวมันจะแตก”
“ผมทำได้ แต่ไข่ดาวแบบที่พี่กิน ทอดไม่เหมือนที่แม่ผมทำอยู่แล้ว ของพี่ใช้แทปลอนไม่ใส่น้ำมันใช่มะ”
“อือ บางทีใส่เนยในแก้ว แล้วก็ใส่ไข่ เอาเข้าเวฟ ออกมากินได้”
ยูเริ่มทำหน้าแปลกๆ พี่รีเลยบอก
“ก็บอกแล้วว่าทำเป็นแต่แบบ..กินได้คนเดียว”
“ไม่เป็นไร พี่กินได้ผมก็กินได้แหละ” ยูพูดแล้วนึกขึ้นได้ “เออใช่ พี่ชินเคยทำไข่ตุ๋นแบบใส่เวฟให้ผมกินนี่หว่า มันก็คล้ายๆกับที่พี่บอกนี่แหละแต่เขาใส่ถ้วยใบใหญ่หน่อย ไม่ใช่แก้ว เพราะว่าต้องใส่น้ำเยอะ”
“เหรอ หัดทำอันนี้ดีกว่า ง่ายหน่อย”
ยูหัวเราะร่วน “ไม่เป็นไรอีกเช่นกัน เพราะมันง่าย ผมจอง พี่ไปหัดทำอันยากๆดิ”
“เฮ่ย ไม่เอายากๆ จำไม่ได้”
ยูหยิบพิซซ่าสูตรรีนาโต้มาเป่าๆแล้วงับคำใหญ่
คนทำยืนยิ้มรอคำชม แต่ยูกินหมดก็เช็ดมือ กลับไปนั่งเล่นเกมต่อ
“เอาอะไรอีกมั้ย”
ยูส่ายหน้า แต่นิ้วมือยังคงไล่กดตามเตะเหล่าร้ายในเกมอย่างตั้งใจ
สักพักพี่รีก็เข้ามานั่งข้างๆ ชะโงกหน้าเข้ามามอง
“ไม่ให้เล่นหรอก จะเล่นคนเดียว”
“ก็ไม่ได้อยากเล่นซักหน่อย”
“เดี๋ยวสัก 11 โมงค่อยไปดูหนังกัน เสร็จแล้วไปโรงบาลหาชิน”
“เซอร์ เยส เซอร์” ยูบอกแล้วหันซ้ายหันขวา นอนคว่ำหน้าเล่นเกม
พี่รีที่กำลังจะเดินไปทำงานบ้านต่อ หันมามอง “นอนเล่นอย่างนั้น มันจะปวดหลังปวดไหล่นะยู”
“อือ...”
ขานรับแต่ก็นอนเล่นไปเรื่อยสักพักก็ทุบไหล่
“เง้อ ทำไมเวลาเล่นที่บ้านไม่เป็นไรล่ะ”
“มันเกี่ยวอะไรกับเล่นที่ไหน” พี่รีบอกแล้วเดินเข้ามาจับให้ลุกนั่งหันหลังให้แล้วนวดไหล่
“พอแล้ว มันแค่เมื่อยอ่ะ”
พี่รีโอบแขนรัดไว้ขณะที่หยิบรีโมทกดเปิดโทรทัศน์ ยูเอื้อมมือจะหยิบไอแพดกดมาเล่นเกมต่อ พี่รีกลับยิ่งกอดไว้แน่น
“พี่อ่ะ ผมจะเล่นเกม”
“แต่พี่จะดูซีรีย์”
“พี่ก็ดูดิ ผมจะเล่นเกม”
“ก็พี่อยากให้ยูดูกับพี่นี่”
“ไม่ดู ผมจะเล่นเกม”
ยูพยายามขืนตัวงัดแขนที่รัดตัวออก พี่รีดันคางสวยให้กลับมาหากดจูบ
ยูลืมตาโพลง ส่งเสียงในลำคอ
พี่รีละริมฝีปากออก “ติดเกม”
“ชอบบังคับ”
พี่รียิ้มหวาน ไล้นิ้วมือที่แก้มใส แล้วจูบซ้ำที่ริมฝีปาก ดูดย้ำ มือสวยสัมผัสต้นคอลูบผ่านลงหาอกบาง
ยูครางในลำคอ พี่รีเลื่อนจูบที่มุมปาก แก้ม คอ มือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อยืด แล้วเลื่อนลงกอบกุมผ่านกางเกงยีน
“อื้อ...”
ร่างกายอุ่นร้อนทุกที่ที่พี่สัมผัส
พี่รีขยับลุกดึงมือยูให้ลุกขึ้นตาม แขนแข็งแรงโอบรัด
ยูหลับตา แลกลิ้น รับรู้แรงโอบรัดที่รอบเอวให้ก้าวเดินตาม จนเมื่อพี่ละจูบดึงเสื้อยืดพ้นหัว ยูถึงได้ลืมตามอง หันไปมองเตียงกว้าง
เมื่อหันมา พี่กำลังถอดเสื้อของตัวเอง รั้งเอวบางกลับมาหาพรมจูบที่แก้ม ช้อนจูบปาก
ยูหลับตารับรู้การเคลื่อนไหวของริมฝีปาก และแรงดันไหล่ให้ลงนอนบนเตียง ฝ่ามือที่เลื่อนลงหายอดอกสีอ่อน ปลายนิ้วที่สะกิดปุ่มปม
ยูคว้าข้อมือไว้ “ดะ เดี๋ยวก่อน มันเสียวเกินไปแล้ว” เสียงบอกหอบๆ
พี่รีจูบไซ้ที่ต้นคอ “แบบนี้ดีกว่ามั้ย”
“มะ ไม่ มัน....แย่กว่าเดิม...”
ยูร้อนไปทั้งตัว บิดสะโพกหนี แต่พี่ขยับขาล็อกไว้ สัมผัสแก่นกายที่ขยายตัวตรงๆ ยูดันสะโพกพี่ แต่มันไม่ขยับ
“อย่า...โดนมัน..สิ ...อื้อ...”
พี่รีเปลี่ยนจากการใช้ขาเสียดสี เป็นฝ่ามือบีบนวด
ยูกัดฟัน ส่งเสียงคราง พี่รีหันมากดจูบ สอดลิ้นบดเบียด
2 แขนโอบรอบคอพี่ เอียงหน้ารับจูบ
มือใหญ่เลื่อนปลดกระดุมกางเกงยีน เลื่อนซิบแล้วรั้งออก
ยูลืมตาขึ้นมองพี่ ที่ถอดกางเกงของตัวเองตาม
“เฮ่ย มัน มัน ไม่ใช่แล้ว”
ยูพลิกตัวหนี แต่พี่รีรีบตามมาคว้ากดไว้จากทางด้านหลัง ขาเรียวยาวถีบหนี มือสวยจิกที่ข้อมือพี่ ที่เลื่อนขึ้นมากอบอกบางไว้
“พี่ ไม่ อื้อ ไม่”
เลื่อนมือจากอกบางลงมาหาแก่นกายที่อ่อนนิ่ม รูดรั้งเร็วแรง ขณะที่ริมฝีปากกดจูบไซ้ที่ต้นคอ 
“อย่า พี่ ปล่อยผม ปล่อย....”
ร่างผอมบางในแขนสั่นไหวแรงขึ้น กับเสียงสะอื้น “อย่า.....”
พี่รีคลายแขนออก จับยูลงนอนหงาย แต่แทรกตัวเข้าหว่างขาเรียว
“ทำไม”
“ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้”
พี่รีลูบน้ำตาจากแก้ม ก้มลงจูบ “ขอโทษ พี่คิดว่ายูพร้อม”
“ผมคิดว่าพี่จะทำเหมือนก่อนนี้”
พี่รีลูบหน้า ลูบแขนให้ยูหยุดสั่น “ไม่กลัวพี่นะครับ ไม่กลัวนะ”
“ใครกลัว” ยูทำหน้างอใส่
“อ้าว ก็ทั้งตัวสั่นทั้งร้องไห้”
“มัน....ตกใจเฉยๆ ไม่ได้กลัว”
พี่รีกดจูบซ้ำที่ริมฝีปากแดงแล้วเลื่อนไปที่แก้ม “โอเค แบบนี้ตกใจมั้ย”
“ไม่...” แต่เสียงเริ่มสั่น เพราะความแข็งแกร่งของพี่ที่ยังกดอยู่แถวหน้าท้องมันยังไม่ได้ลดขนาดและอุณหภูมิลงไปสักนิด
พี่รีวนเวียนจูบทั่วใบหน้า แม้อาการสั่นจะเบาบางลง แต่ท่าทางเกร็งตัวขัดขืนยังคงอยู่
มือใหญ่บีบอกบางเน้นปลายนิ้วเกลี่ยส่วนปลาย เลื่อนจูบคอ ลงมาหาอีกข้าง
ยูอ้าปากหอบหายใจ
มือใหญ่เลื่อนลงหาแก่นกายอีกครั้ง ยูรีบคว้าข้อมือไว้แต่แทบไม่มีแรงขัดขืน
“พี่.....อะ ...พี่....”
ปลายลิ้นรัว ทั้งดูดทั้งขบที่ยอดอก ยูสูดปาก เกร็งตัว
พี่รีเลื่อนลงมาที่แก่นกายลากลิ้นแล้วครอบปากลง
ยูก้มมอง กัดมุมปาก แล้วสะบัดหน้าหนีเมื่อพี่ดูดแรง เร่งลิ้น
ความร้อนเร่าพุ่งพล่านไปทั่วตัว ยิ่งเมื่อปลายนิ้วกรีดที่ปากทางอ่อนไหวด้านหลัง
“อา.......”
ยิ่งยูครางกระเส่า พี่ยิ่งเร่งริมฝีปาก ความต้องการไต่บันไดขึ้นสูงไปเรื่อยๆ พี่ก็ผละออก
พลิกร่างผอมบางคว่ำลงแล้วกดริมฝีปากจูบที่เอว ก้นงอน ไล่กลับมาถึงรอยแยก
“อย่า มันสกปรก” ยูร้องห้ามเสียงสั่น ทั้งพยายามคลานหนี พี่รีจับเอวบางไว้แน่น แล้วเลื่อนมือมาจับส่วนหน้าแล้วรูดมือเร็ว
“อ๊า....อย่าเร็ว มันจะเสร็จ....”
พี่รีเปลี่ยนเป็นใช้นิ้วมือที่ด้านหลังพร้อมไปกับการกระตุกมือเร็วที่ด้านหน้า
ยูเกร็งไปทั้งตัว น้ำตาท่วม
พี่รีจูบไซ้ข้างหู
“พี่....ผม...อะ...”
ยูพลิกตัวคว้ากอดพี่รีไว้ สูดปากยาว คายน้ำสีขาวท่วมหลังมือ
ยูพลิกตัวใช้หลังมือเช็ดน้ำตา แต่พี่รีดึงออกแล้วเปลี่ยนเป็นจูบทั่วใบหน้า
“ไม่เป็นไรเนอะ”
“อื่อฮึ”
พี่รีขยับตัว จับศีรษะเล็กๆนอนหนุนแขน แต่ร่างกายเปล่าเปลือยที่แนบชิด ทำให้ความร้อนของร่างกายไม่ได้ลดลงสักเท่าไหร่
มือใหญ่ยังคงลูบหลังลูบแขนไปเรื่อย
“พี่ยังไม่ลงเลย”
“อือ”
ยูก้มหน้าลงดูดที่ยอดอกของพี่ เลื่อนมือลงจับความแข็งแกร่งของพี่ไว้
“ผมว่าผมเคยเห็นมันแล้วนะ ทำไมวันนี้รู้สึกว่ามัน...ใหญ่กว่าเดิมก็ไม่รู้”
พี่รีกอบกุมมือของยูไว้อีกชั้น นำทางให้รูดรั้งช้าๆ ช้อนจูบปากให้เงยหน้าขึ้นมาหา มือที่ให้นอนหนุนดันให้ยูขยับขึ้นมาอยู่ด้านบน เลื่อนมือผ่านแนวกระดูกหลังลงหาช่องทางอ่อนไหว ยูยกตัวหนี
พี่รีคว้าข้อมือไว้ ขณะที่หันไปหยิบหลอดครีม
“พะ พี่ ผมบอกว่าไม่ไง” ยูพยายามบิดข้อมือออก
พี่รีหมุนมือ กดไหล่ยูลงนอนคว่ำ เฟ้นจูบข้างแก้ม เรื่อยลงมาที่ไหล่ หลัง
“Trust me Honey….”
จูบหนักๆที่แผ่นหลังอ้อมมือบีบอกบาง
“พี่...ไม่เอา ไม่เอา”
พี่รีเลื่อนมือลงมากระตุกให้
“Let me….”
จูบไล่ลงมาถึงรอยแยกแล้ว สอดนิ้วอาบครีม 
ยูดิ้นหนีแต่พี่กดไหล่ทาบทับไว้ ทั้งเบียดนิ้วลึกหมุนหาจุดอ่อนไหว
“อ๊า  เจ็บอ่ะ เจ็บ...”
ยูจิกมือที่ข้อมือพี่จนได้แผล แต่นิ้วมือในช่องทางคับแคบยังคงเคลื่อนไหว
น้ำตานองหน้า “ปล่อยผม ปล่อย...”
ปลายนิ้วสัมผัสจุดอ่อนไหว ยูผวาเฮือกเกร็งตัวรัดแน่น
“Please Let me…..”
พี่รีเลื่อนนิ้วออกแล้วกดเข้าไปใหม่ เน้นย้ำ ยูสะบัดหน้า ร้องคราง
เมื่อนิ้วมือของพี่เลื่อนออก ความรู้สึกเจ็บเข้ามาแทน
“อ๊า...” ยูร้องลั่น รู้สึกเหมือนเนื้อถูกฉีก ทั้งเจ็บทั้งแสบ จนแทบไม่กล้าขยับตัว “ไม่ ๆ มันเจ็บ พี่ ไม่เอา อย่า....”
ไม่ว่าจะร้องจะพยายามยังไง ร่างกายก็ยังคงถูกตรึงติดไว้กับที่นอนกว้าง มือใหญ่ล็อคเอวไว้แน่น
“ผมจะฆ่าพี่ ไอ้บ้า”
พี่รีขบที่ใบหู จูบไซ้ลำคอวนเวียน ขยับสะโพกเข้ามาจนสุดลำแล้วหยุดนิ่ง
“It’s OK. Honey.”
“ไม่นี่เน่อแล้ว มันเจ็บนะไอ้บ้า ที่ตัวเองไม่ยอมอยู่ล่างก็เพราะรู้ว่ามันเจ็บใช่มั้ยล่ะ คอยดูนะ ผมจะฆ่าพี่ให้ได้”
ยูด่าไปร้องไห้ไป 
พี่รีดันคางสวยให้หันมาหา ยูพยายามหันหนีแต่พี่รีขบริมฝีปาก อีกมือก็เลื่อนลงมาหาแก่นกายกระตุกมือรัว
ยูหลับตาแน่น ทั้งเจ็บทั้งเสียว จนต้องเปิดปากรับลิ้นร้อน
พี่รีขยับสะโพกอีกครั้ง
ยูพยายามแกะมือพี่ออกจากคาง แต่มือเหมือนคีมกดแน่นจนต้องหยิก พอพี่รีปล่อยออก เสียงร้องท้วงก็ดังขึ้นทันที
“เร็วไปแล้ว เร็วไป อะ อะ....”
“Honey…..”
มือที่ด้านหน้าเคลื่อนไหวช้าลง แต่สะโพกที่กดย้ำกลับเร่งขึ้น
ยูขยุ้มผ้าปูที่นอน ความต้องการวิ่งพล่านไปทั่วตัว เครื่องปรับอากาศไม่ได้ช่วยอะไร เพราะยังรู้สึกถึงหยาดเหงื่อจากไรผม
ยูสูดปาก แล้วเกร็งตัวอีกครั้ง
พี่รีลูบแผ่นหลังบางขยับสะโพกอีกเพียงไม่กี่ครั้งก็หลั่ง พอถอนออกยังไม่ทันจะถอดถุงยาง คนที่คิดว่าหมดแรงก็กลับมาส่งหมัดเข้าที่ปลายคาง แล้วนอนกดเอวตัวเองไว้
“เจ็บอะ เจ็บโว้ยยยยยยย”

...........จบตอนที่ 40………..
ตอน 40 แล้วววววววว ขอบคุณทุกการติดตามครับ
ไจฟ์กับที

[indy❣zaka]

อุกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด   
น้องยูของพี่~      

[LoveBaBy]

 

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก วันเสาร์แร้ว อะคึอะคึ ><
แหมใครช่างเลือกที่เที่ยว เป็นคอนโดพี่รีเว๊ อิอิ
เอาแพดมาล่อ เอาพิซซ่ามาล่อซะงั้น XD

พีรี (เสียงแหลมปรี๊ดดดดดดดดดดดด แบบเมเร)
น้องบอกไม่เอาๆ ไม่ฟังน้องเรย เบาๆน้องหน่อยจิ อิอิ
เด๋วส่งไปเข้าคอร์สกะพี่เจซะเรย ก๊ากกกกกกก

น้องยูจ๋า โอเคใช่มั้ย (แม่ยกเลือดหมดตัวแล้วอ่ะ >< ก๊ากกกกกกก)
จัดการพี่รีให้หนักๆเรยนะ น้องยู เอาคืนให้สาสม ก๊ากกกกกก

พรุ่งนี้ก้อวันเสาร์ มะรีนก้อวันเสาร์ วันต่อๆไป ก้อวันเสาร์ช่ายป่ะ คิคิ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^^

[puppyluv]

ให้เป็ด 2 ซี ฮาและสะใจมาก
แต่ทำโทระตรู อืออออออออ
ไหนว่าพระเอกสไตล์สบายไง
นี่มันพ่อมดปนมาเฟียแบบยืมมือคนอื่นด้วย ร้ายกาจชะมัด
อ๊าซซซซซซ ยูนักดาบโดนฟันดาบซะแล่วววว อิชชี่ฝรั่งมั่ก
ซดเหล้าข้าวโพดย้อมใจ เอิ๊ก~~~

[Fanun]

ในที่สุด พี่รีก็ทำสำเร็จ 
แต่น้องยูน่ารักอ่ะ ยังมีแรงมาต่อยพี่แกได้อีก

[tuek]

 

[iforgive]

โอ๊ยยย  เจ็บแทนพี่รี  ส่วนยูเจ็บจริงเจ็บจัง
สงกะสัยของพี่รีจะหย่ายยยยย   

[from_mars]

ตอนนี้เมเรโคตรจะน่ารักเลย เอ๊ย ไม่สุภาพหรือเปล่า 555
โต เมเร กรี๊ดดดดด >///<
รออ่านวันเสาร์...เอ๊ย...ไม่ช่ายย 555
+1 ครับ ซึ้ง...
================
ไม่ได้อ่านเมื่อวานนี้ ไม่รู้ตัวเลยว่าเสาร์มาถึงเร็วขนาดนี้ 555
ยู...ขอมามี๊ อั๊ง....กรี๊ดด มีฤทธิ์น่าดูนะลูก คิคิ น่ารัก...

[love2y]

เอ่อ....ตอนนี้แอบเคืองพี่รีอ่ะ  ทำไมต้องบังคับ? 

ทำไมไม่เค้นความสามารถของตัวเองออกมาทำให้น้องยอมด้วยความเต็มใจ


+1 

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
โอย...เหนื่อยจังเลย

[a_tapha]

น้องยูสมกับที่เป็นวัยรุ่น ยังมีแรงกลับมาสอยคางพี่รีอีก  คึคึ 

[คนริมคลอง]

น้องยู.........ลาก่อน

จาก พี่เวอร์จิ้น

[@StaR@]

อ้าว เฮ้ย พี่รีแม่งเล่นทีเผลออ่ะ
ดูดิน้องยูตามไม่ทันเลยเสร็จพี่รีเลย
แต่ก็ถือว่าคุ้มนะพี่รีแลกไปกับหนึ่งหมัด
นึกว่าจะไม่ได้อ่านฉากลั้นลาของสองคนนี้ซะแล้ว
 

[BeeRY]

กรี๊ดดดดดดดดด น้องยูววววววววววว
อิพี่รี มาทำให้เลือดพุ่งโดยไม่รู้ตัวมาก่อน หรือว่างานนี้ต้องโทษคนเขียนดี ซับเลือดแทบไม่ทัน
มันตื่นเต้นผิดปกติ เพราะที่ผ่านมามีแต่ชินกับพี่เจ 
แต่มาฮาตอนจบ พี่รีโดนต่อยซะงั้น น้องยู

[hahn]

พี่รีฉวยโอกาสอ่ะ

[rellachulla]

อั็งงง พี่รี พิชิตทำสำเร็จแล้ว
แต่โทระอ่ะ
ทำไมเป็นแบบนี้ ฮือออ

[jojobuffy]

^_____________________ ^

[iPuii]

กิ๊ดดดด  น้องยู

[river]

พี่รีหื่นไม่สงสารยูเลยนี่