หัวข้อ: "I will make You smile"

[konnarak]

ทุกอย่างจะผ่าน ไปด้วยดี

[Fanun]

คุณพ่อพูดถูกที่สุด ชินยอมเปิดใจ ทุกอย่างกำลังจะเป็นไปด้วยดี
แต่พี่รี ดูเหมือนงานจะเข้า ฮาๆ

[puppyluv]

          ตกลงไอ้พี่รีท่าจะเจอศึกหนัก รึจริงๆ คอขาดตายไปแล้วตั้งแต่คนไข้จะลุกมาโบก ชิมิ
ร้ายนะ พ่อรู้พ่อตีตาย อ้อแม่น้องยูผู้กำบังเหียนอีกคน ฝรั่งตายแหง๋555
แต่พ่อชิน สุ๊ดยอด

[river]

อะไรต่ออะไรกำลังดีขึ้นๆ

[jojobuffy]

คุณไจฟ์ค่ะ ไข่ตุ๋นในไมโครเวฟอร่อยดี
ไม่เปลืองแก็ส ไม่ต้องล้างภาชนะเยอะ ณ จุดนี้ชอบมาก
กินมา 3 วันติดแล้ว อร่อยจิงๆ (สนใจจะลองชิมไหมจ๊ะ)
ปล. เจอกันวันอาทิตย์คะ

[DexTunG]

  :z2:รอครับ   +1 

[Gohan]

ฟังเรื่องราวแต่หนหลังของชิน ทำเอาอึ้งกิมกี่...
แต่ก็เอาเถอะ ลงโทษตัวเองมาพอแล้ว ไม่ว่าชินจะเป็นยังไง พี่เจก็รักอยู่ดี
เป็นห่วงก็แต่คู่น้องนี่ล่ะ ยิ่งใกล้จบ ก็ยิ่งต้องลุ้น
น้องยู...ถ้าพี่รีไปมีคนอื่น อย่าไปลำบากพี่ชินเค้าเลย
ส่งมาทางนี้ก็ได้ แม่ยกจะแยกชิ้นส่วนให้  หึหึ

รออ่านตอนต่อไป ขอบคุณครับ
ปล. เมเรน่ารักขึ้นทุกวั๊นทุกวัน อิอิ

[LoveBaBy]

มารอน้องยู พี่รี พี่ชิน พี่เจ เมเร โต บีม พี่ซินซิน และน้าหมง ค๊าบบบบบบ

[MyTeaMeJive]

อีก 2 ตอนจบแล้วหล่ะ

ตอนที่ 42

รถตู้สีเข้มเข้ามาจอดเทียบบันไดหน้าบ้านพักรีสอร์ทชายทะล กลุ่มหนุ่มสาวหลายคนที่กระจัดกระจายกันอยู่แถวเก้าอี้ชายหาด หันกลับมามอง หญิงสาวสดใสรีบถลามาที่รถทันที รวดเร็วชนิดที่ไอ้ลิงยักษ์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆคว้าไว้ไม่ทัน
“ชินของเมเรมาแล้ว”
เสียงแหลมเล็กนำมาก่อนที่ประตูรถจะเปิดออกจนสุด พี่เจก้าวลงมาก่อนแล้วอุ้มชินมานั่งในรถเข็นที่คนขับรถยกลงมาจากท้ายรถ มีพนักงานของรีสอร์ทเข้ามาช่วยกันยกกระเป๋าเข้าไปในบ้านพัก
คืออันที่จริงพอจะเดินลงมาได้เองน่ะแหละ แต่พี่เจเห็นว่าอุ้มลงมาเองไวกว่า
แล้วตอนนี้ชินก็กำลังชะงักมองเมเร
หมวกสานใบใหญ่ แว่นดำยักษ์ เสื้อสีขาวหวาน กับกระโปรงพริ้วยาว
...สวยละสิ...เมเรรู้ว่าชินของเมเรกำลังชื่นชม...อร๊ายยยยยย...
“หลังไหน” พี่เจถามยู เพราะมีบ้าน 2 หลังในบริเวณเดียวกัน
“พี่ชินอยู่หลังริมสระว่ายน้ำกับผมกับเมเร ที่เหลืออยู่หลังใหญ่ฝั่งตรงข้ามครับ ให้พวกพี่ๆแม่บ้านอยู่กับพวกพี่ขี้เมานะ”
ยูบอกอย่างภูมิใจ ทำพี่เจร้อง
“เฮ้ย!  ได้ยังไงกัน”
เมเรชูสองนิ้ว เข้ามาเบียดแทรกพี่เจออกจากรถเข็นของชินทันที “ได้สิคะ ก็ในเมื่อการพักผ่อนแบบเร่งด่วนนี้มีขึ้นเพื่อเมเร เมเรก็ขอใช้สิทธิ์เด็ดขาด ที่เราจะอยู่ด้วยกัน 3 คน อ้อไม่ใช่ 4 คนเพราะเดี๋ยวพี่ซินซินจะมาด้วย”
เมเรทำหน้าตาลั๊ลลา แล้วนึกขึ้นได้หันมาหาชิน
ปกติถ้าเมเรลั๊ลลาเกินเหตุชินจะทำหน้าตาไร้อารมณ์เข้าสู้เพราะปวดหัวอย่างแรง ที่จริงตอนนี้ก็ปวดหัวนะ แต่ชินกลับพยักหน้า
เมเรยิ่งกรี๊ดกร๊าดหนักกว่าเดิม
“อร๊ายยยยยยยยยยยยยย รักชินที่สุดในโลก ปะ ไปเข้าบ้านกัน พวกพนักงานรีสอร์ทเขาเก็บกระเป๋าเข้าบ้านแล้ว”
“เมเร” ชินบอกพลางนวดขมับ
“คะ” เสียงร่าเริง รื่นเริง สดชื่น แบบ...เริ่มนึกคำที่มีความหมายร่าเริงสุดชีวิตจิตใจไม่ออกแล้วน่ะ ถ้ามีขอใช้คำนั้นนะ
“อย่าเสียงแหลม ขอร้อง ผมปวดหัว”
เมเรทำแก้มพอง หน้างอ “ก็ด้ะ เพื่อชินของเมเร”
พอเมเรกับยูพาชินกลับเข้าไปในที่พัก พี่เจก็หันไปบอกให้คนขับรถกับคนรับใช้ที่จันทร์จัดมาให้ แยกย้ายเอาของไปเก็บก่อน เพราะรีสอร์ทนี้จัดพนักงาน 3 มาดูแลลูกค้ากลุ่มนี้
“มันอะไรกันเนี่ย” พี่เจบ่น
“ฝีมือยู” พี่รีบอก “เห็นว่ารีสอร์ทนี้ของญาติเขาเอง ได้บ้านในบริเวณเดียวกัน 2 หลัง คนงาน 3 เราก็คิดว่าสบายแล้ว ที่ไหนได้ พวกแยกไปอยู่กัน 4 คนซะนี่”
“ผม 2 คนยังโดนแยกมาอยู่ทางนี้ด้วยเลย คิดว่าจะได้อยู่หลังเดียวกับยูซะอีก” ไอ้โตบ่น
“เพราะมึงมีพฤติกรรมแอบแฝงหรอก” ไอ้บีมรู้ทันว่าไอ้โตจะหาโอกาสใกล้ชิดเมเร
“ก็แหม เดี๋ยวเขาก็กลับไปอีกละ ผมน่ะมีเวลาน้อยนิด” ไอ้โตบ่น ขณะที่ช่วยรับไม้ค้ำของชินมาถือไว้ เมื่อทั้งหมดเดินตามกันไปที่ ศาลาหลังใหญ่ใกล้ชายหาด

รถเก๋งคันเล็กของพี่ซินซินเข้ามาจอด ตามมาด้วยรถปิคอัพอีกคันมีคนงานนั่งกระบะท้ายมาอีก 2 คน 
คนที่ลงมาจากที่นั่งคนขับของรถซินซินกลายเป็นน้าหมง ที่ยกมือสวัสดีพี่เจเสร็จก็หันไปเปิดประตูด้านหลัง
“ลูกอ๊อดถึงแล้วครับ มาน้าอุ้ม”
ลูกอ๊อดลืมตางัวเงียพอเห็นทะเลก็ตาสว่าง

“โว๊วววว ลูกอ๊อด นี่คือพี่โตกับพี่บีมนะคร๊าบบบบบ” ไอ้โตเข้าไปแย่งน้าหมงอุ้มหลานตัวเล็ก
“โว๊ววววว ลูกอ๊อด รักทุกคนร๊าบบบบบบ” ไอ้ลูกอ๊อดตอบทันทีแล้วกอดคอพี่ชายตัวยักษ์
แต่ไอ้บีมกลับมองเลยไปที่รถปิคอัพที่พี่ซินซินเข้าไปคุยด้วย หญิงสาวท่าทางทะมัดทะแมงมัดผมหางม้าเหมือนพี่ซินซินเปี๊ยบ กำลังบอกให้คนงานยกกล่องโฟมลงมาจากรถ

พี่ซินซินหันมาส่งยิ้ม “พี่เจ พี่รี โต บีม นี่ปาล์มน้องสาวของชิน”
ปาล์มยิ้มกว้างยกมือสวัสดีทุกคน
“น้องสาวเหรอ” พี่เจสงสัย ก็ชินเป็นคนสุดท้องแล้วไม่ใช่หรือไง
“พ่อปาล์มเป็นคุณอา 4 ของเราน่ะคุมโรงงานผลไม้ทางนี้ กลุ่มนี้เขาเลยไม่ได้อยู่กรุงเทพ”
“หนูอายุเท่ายูแหละ”
“ไอ้ยูไม่เห็นเคยเล่า” ไอ้บีมบอก ไอ้โตเถียงทันที
“มันเคยเล่า แต่มึงไม่ได้ฟังน่ะสิ บอกว่ามีน้องสาวหน้าตาขี้เหร่อยู่ระยอง”
ปาล์มทำตาโตทันที “ไอ้พี่ยู! อยู่ไหนน่ะพี่ ตื้บมันเลยเหอะ มันชอบว่าหนูขี้เหร่มั่ง เป็นทอมมั่ง”
ซินซินหัวเราะหันมาหาพี่เจ “อยู่ไหนคะ”
“พาชินเข้าไปในบ้าน” พี่เจบอก แล้วหันไปถาม “ปาล์มเอาอะไรมา”
“อาหารทะเลกับผลไม้ค่ะ ยูโทรมาสั่งไว้ บอกว่ามากันหลายคน จะตั้งโต๊ะกันเลยหรือเปล่าคะ”
“เดี๋ยวก็ได้ ตอนนี้แดดยังแรงอยู่ เดี๋ยวจะพากันเป็นไข้” พี่รีบอก
พวกคนงานช่วยกันขนของทั้งหมดเข้าไปในครัวบ้านใหญ่ ทั้งหมดก็เลยพากันเดินกลับมาที่ศาลาหลังใหญ่อีกครั้ง
โอ้โตจัดการแจกเครื่องดื่ม
“ตกลงรีสอร์ทนี้ ของบ้านปาล์มหรือ” พี่รีถาม
“ค่ะ พี่ชายคนโตหนูเขาทำเล่นๆ แก้เบื่อน่ะ” ปาล์มหันมาตอบ
“อ่า....มิน่าล่ะ ทุกอย่างมันถึงได้พิเศษขนาดนี้”
“พี่อยากได้อะไรก็บอกได้เลยนะคะ” ปาล์มบอกแล้วชะโงกกลับไปมองกลุ่มคน 3 คนที่ออกมาจากบ้าน
หญิงสาววิ่งกลับไปหาทันที
“พี่ชิน”
พอไปถึงตัว ปาล์มก็คุกเข่าลงข้างรถเข็นพี่ชาย กอดแขนซุกหน้าร้องไห้
“อ้าว......อะไรกันพูดๆไม่หยุด แล้วก็ร้องไห้ซะดื้อๆ” ไอ้ลูกอ๊อดที่ไอ้โตอุ้มอยู่ยังแปลกใจ น้าหมงเลยหันมาเขกหัว
“เหมือนแกน่ะแหละ”

ชินลูบหลังน้องสาวปล่อยให้เงียบไปเอง
พอหยุดร้องไห้ ปาล์มก็หันมาหายู “ฝากไว้ก่อนไอ้พี่ยู”
ยูชี้จมูกตัวเองทำหน้าตาเหรอหรา ไอ้โตเลยบอก “กูเอง กูพูดว่า มึงเคยบอกว่ามีน้องสาวหน้าตาขี้เหร่อยู่ระยอง”
“อ้าว..สัดโต”
ยูตั้งท่าจะด่าเพื่อน พี่ซินซินเลยต้องปราม
“เดี๋ยวค่อยคิดบัญชี กัน ปาล์มจะต้องรีบกลับหรือเปล่า อยู่คุยกันก่อน”
ปาล์มส่ายหน้าจับมือพี่ชายไว้ เช็ดน้ำตาป้อย

พี่เจได้แต่ยืนส่งยิ้ม กับน้องคนนี้ไม่ต้องใช้คำพูดชินก็อ่อนโยนลงได้ ไม่ต่างจากเวลาที่อยู่กับยู แต่คงเพราะปาล์มเอง พอมาเจอชินก็ไม่ได้ช่างพูดช่างเจรจาเหมือนตอนแรกแล้ว
 
โตทำเนียนเข้าไปกระแซะข้างเมเร
“เล่นน้ำกัน”
“รอเย็นกว่านี้เหอะ” ยูยื่นหน้าเข้ามาตอบ เลยโดนปาล์มเงยหน้าขึ้นมาค่อนขอด
“ชื่อเมเรเหรอ”
“ไอ้ปาล์ม เดี๋ยวโดนจนได้” ยูโวยวาย แล้วเข็นรถให้พี่ชายออกมาจนถึงศาลา พี่เจก็เข้ามาประคองไปที่เก้าอี้ ยกขาที่ยังไม่หายดีวางพาดที่เก้าอี้อีกตัว
ชินพูดขอบคุณเบาๆ
ตลอดเวลาปาล์มได้แต่ยืนมองแล้วหันมาหาพี่ซินซิน ที่ยิ้มหวานเหมือนเคยแล้วชวนกันเดินกลับเข้าไปในบ้าน ยูตะโกนบอกตามหลังมา
“พี่ซินซินนอนหลังเล็กกับผมนะ”
“เออ” พี่ซินซินหัวเราะ
“พี่เจคนนี้หรือพี่” ปาล์มถาม
พี่ซินซินพยักหน้ายิ้มๆ ปาล์มเลยทำหน้าตาสงสัย “แล้วคุณลุงคุณป้าไม่ว่าอะไรหรือพี่”
“ไม่นี่ ออกไปทางเกรงใจพี่เจด้วยซ้ำ”
“เหรอ พ่อหนูก็พูดอยู่เหมือนกัน แต่แม่หนูไม่เชื่อ พ่อบอกว่า คุณลุงกับคุณป้าน่ะ เป็นคนแฟร์มาก แต่ก็ดีแล้วหล่ะ พี่ชินจะได้มีความสุข” คุยๆกันหันมามีลิงยักษ์อีกตัวมายืนอยู่ข้างหลังกับชายหนุ่มร่างท้วมที่ทิ้งหลานไว้กับไอ้โต
“มีอะไรหรือคะ” พี่ซินซินถาม
น้าหมงคนขี้อาย ลูบท้ายทอย “คือเรา 2 คนโดนขับออกมาจากกลุ่ม ให้มาช่วยงานซินซินกับปาล์มน่ะ”
“ช่วยอะไร ไม่เห็นต้องทำอะไรนี่คะ” ปาล์มแกล้งไม่รับมุก ก็พอจะรู้เรื่องที่ว่ามีหนุ่มมาติดพันพี่สาวใจดีอยู่เหมือนกัน คงคนนี้แหละ...

โตปล่อยไอ้ลูกอ๊อดลงเดินบนพื้นทราย แล้วหันมาหาเมเร “ไปเดินเล่นเหอะ”
“ไม่ละ จะอยู่กับชินของเมเร”
“ไปเหอะ อีกไม่กี่วันก็จะกลับไปแล้วนี่”
“เพราะอย่างนั้นถึงอยากอยู่กับชินเยอะๆไง”
ไอ้โตหุบปากสนิท หันไปจูงมือไอ้ลูกอ๊อด เดินไปที่ทะเล
ชินหันมาบอกเมเร “ไปเดินเล่นสิ”
“ลิงยักษ์ขี้งอน”
“รู้ว่าขี้งอนแล้วแกล้งมันทำไม”
“เหอะ ก็เมเรอยากอยู่กับชิน”
“ไม่ตามไปจริงดิ” ยูถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แบบไม่มีปิดบัง
“ฮึ ”
“เกิดมันงอน พาไอ้ลูกอ๊อดไปไหนไม่รู้ทำไง”
เมเรหันมามองหน้าคนชง “แกก็ไปเองสิ”
“แล้วถ้าเกิดผมไปแล้วมันไม่ยิ่งงอนหนักกว่าเหรอ”
“เหอะ” เมเรลุกขึ้นยืน กระโปรงลายดอกไม้ดอกเล็กๆ พัดพริ้ว “นี่เห็นแก่ไอ้ลูกอ๊อดว่าเด็กน่ารักหรอกนะ”
หญิงสาวหันไปส่งเสียงแหลมปรี๊ด “ไอ้ลิงยักษ์ จะไปตามสัตว์เลี้ยงที่ไหนเนี่ย”

....อะ เดี๋ยวนะ อย่าเพิ่งตัดไปทางอื่น ที่เมเรลุกมาเนี่ย เพราะเมเรเป็นคนดีเห็นแก่ไอ้ลูกอ๊อดที่โดนไอ้ลิงยักษ์จูงลิ่วๆไปโน่นนะคะ...ไม่ได้สนใจเรื่องลิงยักษ์งอนอยู่แล้ว

เสียงล้อรถเบียดพื้นกรวดดังมาจากทางฝั่งถนน พี่รีก็ลุกขึ้นหันมาชวนยู
“ไปเดินเล่นกัน”
ยูหันมาส่งยิ้มหวานให้พี่ชาย แล้วลุกเดินตรงไปที่ชายหาด ยังอยู่ในรัศมีที่หันมาเห็นพี่ชินกับพี่เจที่ศาลา

พี่เจหันกลับไปมองด้านหลัง แล้วหันมาหาชิน “อย่าเอาแต่นิ่งเงียบ ตกลงมั้ย”
“ฮื่อ” ชินขานรับ “ไม่ไว้ใจก็อยู่แถวๆนี้ละกัน”
“แน่นอน” พี่เจบอกแล้วเดินไปที่เก้าอี้ยาว ห่างจากตัวที่นั่งเมื่อครู่ไม่ถึง 10 ก้าว

โทระเดินเข้ามานั่งแทนที่พี่เจ “ทำไมการจะคุยกับมึงนี่ ถึงต้องเรื่องมากขนาดนี้วะ”
“ไม่นี่” ชินบอกเรื่อยๆ หันไปชี้บอกคนที่มากับโทระอีก 2 คนว่า มีเครื่องดื่มอยู่ในกระติกใบใหญ่
มาถึงตอนนี้โทระก็พลอยนิ่งเงียบมองทะเลเหมือนชินไปด้วยอีกคน ขณะที่คนที่มากับโทระเปิดกระป๋องเบียร์แล้วแยกไปยืนอยู่นอกศาลา
“อึดอัดชิบหาย”
“เพราะกูเงียบหรือเพราะพ่อมึงจัดคนมาคุม”
“คนคุมสิ มึงน่ะ...กระจอก เจ้าชายเป๋”
ได้ยินเสียงกระแอมเหมือนขู่มาจากระยะไกล ทำให้ชินต้องหัวเราะเบาๆ
“เซ็งชิบหาย” โทระสบถยืดยาว ไม่ได้สำนึกถึงความผิดซ้ำซ้อนที่ตัวเองทำ ตั้งแต่อดีตมาจนถึงตีชินในมหาวิทยาลัย ตามไปทำร้ายมะนาว หรือโดนจับฐานครอบครองยาเสพติดเมื่อวันก่อน
“อยู่ดีๆ กูก็โดนตรวจยาโดนจับติดๆกัน ห่าเอ๊ย กูว่าจะไม่มาแล้วนะเนี่ย แต่ขยับไปไหนไม่ได้เลย พอน้องมึงชวนกูเลยมา”
และมาโดยปราศจากเพื่อนที่เคยล้อมหน้าล้อมหลัง กินเที่ยวดื่มด้วยกัน กลายเป็นมีคนติดตามร่างใหญ่ 2 คน
“ไปๆมาๆพวกห่านั่น แมร่งคบไม่ได้สัด! กินอยู่กับกู แต่แมร่งโกหกกูหน้าตาย มึง คนที่กูเกลียดชิบหายเสือกเป็นคนเดียวที่พูดความจริงกับกู”
ชินฟังโทระพูดไปเรื่อยๆ  จนโทระหยุดพูดแล้วหันมามอง
“มึงรู้มั้ยว่า ไอ้นิสัยแบบนี้ของมึงทำให้กูของขึ้น”
ชินพยักหน้า “แล้วจะให้กูพูดอะไร”
“ก็ส่งเสียงอือสักคำพยักหน้าสักทีก็ยังดีนี่แมร่ง กูคุยกับมึง แต่มึงไม่แม้แต่มองหน้ากู สัด เห็นแล้วโมโห”
“กูก็ไม่ชอบที่มึงกร่างเหมือนกัน”
โทระหันมามอง ยกยิ้มมุมปาก
“มึงคิดจะท้าสู้กับกูหรือไงไอ้เจ้าชายเป๋”
“ดีมั้ย”
โทระมองขาที่ยังถูกดามไว้จนต้องเหยียดตึง แล้วส่งเสียงดูถูก “ไม่เจียมจริงๆ”
“ถ้าสู้กันแล้วมันจะจบมั้ย”
“ไม่แน่”
“กูก็ว่างั้น”
“สัด มึงเป็นคนท้ากูนะ ตกลงมึงจะเอาไงกันแน่เนี่ย”
“คนที่เก็บความแค้นไว้คือมึง ไม่ใช่กู ถ้ามึงอยากสู้ก็สู้”
โทระนิ่งคิด แล้วกระตุกเสียง “กูใส่ไปที่อีเลวนั่นหมดแล้ว”
“นักเลงแบบไหนวะ ตีผู้หญิง”
โทระหันมาหาด้วยดวงตาแข็งกร้าว “กูไม่จับมันโยนลงมาจากคอนโดฯก็ดีเท่าไหร่ หรือมึงเสียดายมัน”
“ทำไมต้องเสียดาย แต่เพราะเขาเป็นผู้หญิง ยังไงเราก็ไม่ควรทำร้ายผู้หญิง”
“เหอะ” โทระทำเสียงดูถูก “มันไม่ใช่ผู้หญิงหรือผู้ชาย มันไม่ใช่คน ไม่ได้เป็นตัวอะไรทั้งนั้น เลวสัดมั่วไม่เลือก โยนไปให้ขอทานข้างถนน มันจะเอาเอดส์ไปให้เขาอีก”
ชินนิ่งฟัง ดวงตามองทะเลข้างหน้า เห็นยูกับพี่รีเดินกลับเข้ามาหา
“ขอร้องเลยนะ มึงอย่าเงียบ เพราะกูจะโมโห” โทระยังคงออกนิสัยพาล
“แล้วกูควรพูดอะไร”
“ไม่รู้ แต่อย่าเงียบ”
“มึงไร้สาระมาก”
“สัด ห่าชิน ไอ้เหี้ยเอ๊ย ไอ้เป๋ มึงนี่มัน”
โทระลุกขึ้นยืนกำหมัดโวยวาย ถ้าเป็นก่อนนี้คงได้ทุ่มโต๊ะใส่ แต่พอมาถึงตอนนี้ ที่รู้ความจริงหลายอย่าง ทั้งยังโดนคนล้อมหน้าล้อมหลังดูเชิงกันขนาดนี้
ก็นั่นแหละ ตอนที่เดินมา เห็นแต่ชินนั่งคุยอยู่กับพี่เจ แล้วพี่เจก็ลุกไปนั่งที่อื่นให้คุยกัน
แต่พอหันมาอีกที ถึงได้เห็นว่าพรรคพวกของชินไม่น้อยเลย ตั้งแต่พี่รี กับยู ไปจนถึง บีมกับโต แล้วยังมีผู้ชายล่ำๆหน้าตาบ้านๆ กับพวกคนงาน
พอดูการ์ด 2 คนที่พ่อส่งมาคุมนี่ก็เหอะ ถ้าเกิดเรื่องจริงๆ คงหิ้วปีกพาหนีมากกว่าจะช่วยลุยกับคนพวกนี้แน่ๆ
ชินหันมามอง “นั่งลงเถอะ”
“ไอ้ห่าชิน บทมึงจะไม่พูด มึงก็เงียบจนไม่รู้ปากมึงอมอะไรอยู่ แต่พอจะพูดขึ้นมาแต่ละคำ กวนตีนหนักกว่าไม่พูดซะอีก”
โทระฮึดฮัดนั่งลง “มึงรู้มั้ยว่า ที่กูมานี่ ที่จริงกูกะมายิงมึง”
“เหรอ” ชินทำเสียงเรื่อยๆ “ไหนว่าลงไปที่มะนาวหมดแล้ว”
“ใช่ แต่ก็อย่างที่บอก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ดีๆ พ่อกูก็ขึ้นมาจากใต้ เพื่อมาด่ากูแล้วก็ขู่ว่าจะไม่ช่วยกูอีกถ้ากูไม่หยุดก่อเรื่อง”
ชินหันมามองผ่านโทระไปที่คนตัวโตที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างหลัง
เรื่องมันไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ พ่อของโทระจะทิ้งงานทิ้งการมาด่าลูกหรอก แต่เพราะพื้นฐานนิสัยของโทระที่ไม่เคยโทษตัวเอง ทำเรื่องไว้มากมาย แต่กลับไม่เคยยอมรับว่าทำผิด อย่างที่เมเรเคยบอกว่า ถ้าแข่งกีฬาแพ้ โทระจะโทษทุกคนเว้นตัวเองที่ไม่ได้ฝึกซ้อมให้มากพอ
โทระยังคงบ่นต่อไป
“กูแมร่ง! นั่งรถมากูก็กะเลย ต้องเพราะมึงแน่ๆ เพราะเรื่องมันเริ่มมาจากมึงโง่ กูก็จะฆ่ามึงซะ ระบายแค้น”
“แล้วทำไมเปลี่ยนใจ”
“กูไม่ได้เปลี่ยนใจ” โทระหันไปพยักหน้าใส่การ์ด 2 คนที่ตามมา “มันยึดปืนกูไปหรอก”
ช่วงหันกลับไปมองด้านหลัง ทำให้เห็นเมเรที่ยืนอยู่กับไอ้โต
โทระเลยกลับมาถามชิน
“มึงกับกูน่าจะเป็นเพื่อนกันซะนานแล้ว”
“ไม่”
โทระเลิกคิ้วสูง ขณะที่ชินหันมาช้าๆ
“เพราะกูเกลียดมึงมาตลอด ที่กูยอมให้มึงตี ก็เพราะกูรู้สึกว่ากูเลวที่นอนกับผู้หญิงของคนอื่น ถ้ากูไปนอนกับผู้หญิงของใครเพราะอารมณ์ชั่ววูบ กูก็จะรู้สึกแบบเดียวกัน กูไม่บอกใครว่ากูเจ็บเพราะกูไม่อยากให้น้องรู้ว่ากูอ่อนแอ และเพราะช่วงหนึ่งกูคิดว่ากูไม่ได้ดีไปกว่ามึง แต่หลายวันมานี้กูรู้แล้วว่าไม่ใช่” ชินพูดช้าๆ เน้นย้ำทุกคำพูด “กูเหนือกว่ามึง”
โทระลุกขึ้นยืนพยักหน้าช้าๆ ถีบเก้าตัวที่นั่งอยู่จนหงาย
ชินลุกขึ้นยืนหันหน้าเข้ามามองโทระตรงๆ
โทระเตะสูงเข้าที่ก้านคอ ชินโยกตัวไปทางด้านหลังทำให้ลูกเตะวืดผ่านหน้าไป โทระเงื้อหมัดเข้ามาใหม่อีกครั้ง ชินเบี่ยงตัวคว้าข้อมือบิดไขว้หลังกดคนตัวหนาลงกับโต๊ะ
ทั้งหมดใช้เวลาไม่ถึงนาที
“สัดชิน”
ชินปล่อยโทระ พอโทระหันมาก็เงื้อหมัดแต่ชินสวนหมัดตรงเข้าเต็มจมูก จนโทระเซแซด มือหนากุมจมูก เลือดโชก
โทระเงื้อหมัดจะเข้ามาหาอีก แต่กลับเปลี่ยนใจทิ้งหมัดนั่งลงกับพื้นซะดื้อๆ
“สัด ซักวันกูจะชนะมึงให้ได้”
“เมื่อไหร่ก็ได้” ชินบอกแล้วหันไปหาพี่ซินซิน “ขอผ้าเย็นให้โทระด้วยพี่”
เสียงโห่ แสดงความผิดหวังรอบตัว ทำให้ชินส่ายหน้าหันมาหาโทระ
“ลุกขึ้นมาเถอะ ให้พี่ซินซินทำแผลให้”
“ไม่ล่ะ ขอเบียร์ดีกว่า”
ชินยักหน้า ขณะที่การ์ดของโทระเดินเข้ามาเปิดกระติกน้ำ หยิบกระป๋องเบียร์ส่งให้โทระ
โทระยังหันมาตะคอกใส่ชิน “สัดแมร่ง กูเกลียดมึงจริงๆ ไอ้ชิน”
“เหมือนกัน”

“อร๊ายยยยยยยยยย เห็นมะ บอกแล้วว่าชินของเมเรน่ะไม่เคยแพ้โทระ”
โทระกวาดตามองผ่านเมเร แต่เจตนาพูดให้ได้ยิน “ผู้หญิงบ้า”
“เดี๋ยวจะเจอผู้หญิงบ้าตบคว่ำอีกสักหน” เมเรสวนทันที บอกแล้วว่าไม่เคยกลัวไอ้โง่โทระอยู่แล้ว
 
*-*จบตอนที่ 42*-*
โพสต์เรื่องนี้มาเดือนหนึ่งแล้วหรือนี่ เร็วจังเนอะ อีก 2 ตอนจะจบแล้ว
มีข้อสงสัย หรือข้อเสนอแนะอย่างไรโปรดบอกกัน

ขอบคุณทุกความเ็ห็นและการติดตามครับ

ไจฟ์ครับ

[คนริมคลอง]

ตลกเมเร เขินหล่ะสิ มีของตัวเองเป็นตัวเป็นตน

ชินกับโทระเข้าใจกันแล้วชัวร์ๆใช่มะ ต้องให้ถึงเลือดถึงเนื้อถึงจะรู้สึกเนอะ

พี่เจ พี่รี งานนี้แห้วไม๊ ยูวางแผนป้องกันมาอย่างดี

+1 ครับ

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
โทระมีความดีบ้างมั้ย
เมเรของชั้นอย่าตบให้เสียมือเลย
ปล.ไม่อยากให้จบยืดอีกหน่อย

[MiSS-U]

สะใจจริงๆชินต่อยโทระซะที

คนๆนี้เลวจริงๆ

 

[hahn]

+1 ชินเก่งที่สุด

[river]

โทระอ่อนจริงๆ สู้ชินที่ยังเจ็บไม่หายดีไม่ได้
เอ๊ะ ... หรือสำนึกดีเลยไม่เอาจริง

[Yukisae]

ไรอ่ะจะจบแล้วเหรอ 
น้องชิน ขนาดบาดเจ็บอยู่นะเนี่ย เหอะๆ สามารถมากๆ
ตอนแรกไม่เข้าใจอารมณ์โทระ แต่ตอนนี้คิดว่าคงเป็นพวกพาลไปเรื่อยแค่นั้นเอง

[yadamon]

ไอ้อ่อนโทระ พาลแบบไร้สาระเจงๆ ชินของเราเก่งที่สุดดดด
แต่อีกสองตอนจะจบแล้วววว ยังไม่จบได้มั้ยค่ะ มีตอนพิเศษอยู่เรื่อยยยๆๆ

[@StaR@]

ดีใจที่หลายๆอย่างดีขึ้นจริงๆ
ดีที่โทระเองเริ่มรู้ตัวว่าผิดบ้าง
ดีใจที่ชินพูดความรู้สึกของตัวเองกับโทระ
มันจะได้ไม่ต้องมามีอะไรคาใจกันอีก
อยากให้คุณไจฟ์เขียนต่อยังไม่อยากให้จบเลย
 

[DexTunG]

 

[nn~~NN]

ยังไม่หายดี  ชินก็บู๊อีกแระ... 
วันนี้พูดจาเคลียร์ดีมากๆเลยค่ะ  คงไม่มีใครมาค้างคาใจอีกเนาะ
ปล....อีกฉองตอนเองเหรอ..... 

[BeeRY]

อ๊า! จะจบแล้วอ่า
ชินเก่งจริงๆด้วย โทระยังต้องตามอีกหลายขุม แต่ทุกอย่างก็ค่อยๆเป็นไปในทางที่ดีแล้วเนอะ
เห็นแววความสุขลอยมาจางๆแล้วแหละ

[Gohan]

หนอย..ไอ้โทระ แกว่าเมเรของชั้นเหรอ
วอนตายไร้ที่กลบฝังซะแล้วแก
เมเรอย่าแค่ตบให้คว่ำ ตืบมันเลย 

[Whatever it is]

โทระนี่ไว้ใจไม่ได้ พร้อมจะแว้งกัดตลอดเล้ย

[konnarak]

ทุกอย่าง เริ่มดีขึ้น เรื่อยๆๆ

มีความสุข 

เเต่เสียดายต้องเเยกกันนอน

[pochu52]

ต่อยกับชินรอบนี้หวังว่าโคลนตมจะกระเด็นออกไปบ้างนะโทระ

[jojobuffy]

จะจบแล้วเหรออออ

เอิ่มมมม ไม่อยากให้จบอ่ะ
ขอบคุณ คุณไจฟ์คะ ที่สร้างสรรค์เรื่องดีๆให้อ่าน

[LoveBaBy]

เฮ้อออออ เหนื่อยใจกะผู้ชายชื่อโทระ =="
พี่ชินนี่สิของจริง เท่ๆสุดๆ สามารถมาก เจ๋วจิงอ่ะ

แต่ที่น่ารัก...ต้องยกให้น้องยูกะเมเร อิอิ
คิดแผนแสบมากนะน้องยู ทามยักษ์ 2 คน หงอยไปเรย (มั้ง) อิอิ
ยังไม่เห็นน้องยูเล่นน้ำเรย ฮ่าๆๆๆๆๆ

ถ้าจะบอกว่าไม่อยากให้จบ จะต่อมั้ย อิอิ

ขอบคุณน้องชายทั้งสองจ้า ^^

[puppyluv]

555 โทระจะเป็นเด็กดีแล้วว๊อย
ฝรั่งอย่าหึงล่ะ

[love2y]

โทระเด็กโง่ที่ไม่อยากฉลาด!!!!


+1 

[tuek]

อีก 2 ตอนก็จะจบแล้ว
แล้วไจฟ์จะมีเรื่องใหม่มาให้พวกเรานักอ่านอ่านกันไหม
อยากอ่านเรื่องที่ไจฟ์แต่งทุกเรื่องเลยสนุกมากๆ
+ 1 นะคะ

[Fanun]

จะจบแล้วหรอ 
โทระนี่พาลไม่เลิกจริงๆ แต่ชินเก่งที่สุด