หัวข้อ: "I will make You smile"

[jum1201]

ฮึฮึ ยังหวานกันได้อีกนะ จะรอ โต-เมเร มาวไวนะ

[DexTunG]

 

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
พี่เจคิดมากเดี๋ยวก็หัวล้านหรอก
ชินก็ทำใจนะมีแฟนแก่กว่าก็งี้
ปล.ทำไมอ่านแล้วคิดถึงไจฟ์ที
อาทิตย์หน้าโตเมเรเหรอ ดีจัง
ต่อไปพี่รียู ต่อไปพี่หมงพี่ซิน ต่อไปเพื่อนยูญาติชิน(ขอโทษนะแก่แล้วลืมชื่ออ่ะ)
อีก1อาทิตย์ นานจัง

[jojobuffy]

คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องแฮะ เจ้าชายชินกะคนขับรถพี่เจ

[Yukisae]

น้องชิน มีแฟนแก่+คิดมากก็ต้องทำใจนะคะ ฮ่าๆ
แต่แบบขึ้หึง แต่ก็ยังอยากให้ชินเป็นที่รักของคนอื่นๆ มึนใช้ได้เลยพี่เจ
+1 ขอบคุณคุณไจฟฟ์กับทีค่ะ ^ ^

[puppyluv]

ฝรั่งขี้หึงไม่พอ ขี้หวงกระทั่งรอยยิ้มเจ้าชายชินซะอีก
นั่นสายรหัส สมภารไม่กินไก่วัดหรอก ยิ่งมียักษ์คุมเช้า-ส่งเย็น
ถึงหน้าคณะแบบนี้ด้วย กระดิกยากชะมัด
ขอบคุณไจฟ์ มีฟามสุขมากกกกกกก
ปล. อ้อ หอบฟิคเกียร์ขึ้นเครื่องไปรอเลยได้มั้ย 555

[MiSS-U]

อ่านตอนนี้แล้วยิ้มตลอดเลย รู้สึกว่าเค้าเข้าใจกันมากขึ้น

ความรักแข็งแรงขึ้นหลังผ่านเรื่องต่างๆมา

ชินน่ารักอ่ะแม้ยังมีลุ๊คเจ้าชายน้ำแข็ง

ส่วนพี่เจก็เจ้าเล่ห์มากๆ

ปล.รอตอนหน้าโต-เมเร

ปล.2เรื่องใหม่เมื่อไหร่มาคะอยากอ่านค่ะ

[nn~~NN]

คนนึงขี้นอย  คนนึงก็พูดน้อย..  ต้องเคลียร์บ่อยๆจะได้เข้าใจกันโนะ   
คิดถึงชินกับพี่เจจัง  ยังรักกันดี  เราก็แฮปปี้  วู้ววว

ขอบคุณมากนะคะ  จะรอตอนพิเศษต่อไปค่ะ 

[from_mars]

ชอบเหตุการณ์ในห้องตอนที่โกรธกัน
ชอบที่ชินบอกออกมาตรงๆ ว่า อย่าไปนะ
ชีวิตจริงไม่กล้าพูดคำนี้หรอก มีแตาบอกว่า เชอะ อยากไปก็ไปเลย แล้วก็มานั่งเสียใจ 5555
เอ...จะเหมือนกะชีวิตใครแถวนี้หรือเปล่าหนอ??? คิคิ

คิดถึงนะจ๊ะ

[OnLyOnE]

ฮื่อ.. อ่านแล้วจนจบ แถมตอนพิเศษ เป็นเรื่องที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นครับ
ขอบคุณนะครับ สำหรับเรื่องดีๆ

[rellachulla]

ทำไมทรายต้องทำของเลียนแบบ
หรือชอบชิน หง่ะ

[คนริมคลอง]

โห ดีนะ จิ้มมาห้องนี้

รอเมเรกับโต ด้วยคนครับ

[@BUA@]

ชินน่ารักขึ้นเรื่อย ๆ 

[himecrazy]

อ่านแล้ว นั่งกรี้ดเบาๆคนเดียว ชินน่ารักอะ น่ารักมากกกกกกกกกก 

[BeeRY]

ฮาพี่เจอ่ะ สรุปแยกออกใช่ป่ะระหว่างการเป็นแฟนคลับกับเป็นแฟนตัวจริงอ่ะ
การที่ทำอะไรไม่เหมือนคนอื่น ก็โดนคนอื่นมองว่าแปลกแล้วแหละ แต่อีกมุมหนึ่งเค้าว่ามันก็ไม่เหมือนใครดีออก
อีกอย่างคนไม่เล่นเฟส ไม่มีบล็อค ไม่ยุ่งกะเทคโนโลยีมันก็มีอยู่ตั้งเยอะ แต่พอดีว่าคนนั้นเป็นเจ้าชายชินไง มันเลยมีเรื่องราวตามมามากมาย ให้พี่เจนอยด์เล็กน้อย 
+1 ขอบคุณไจฟ์จ้า รู้สึกตงิดๆเลยเข้ามาดูในนี้นะเนี่ย เลยได้อ่านตอนพิเศษเลย อุอุ

[myd3ar]

ยิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งรู้ทันกันเรื่อยๆ

รู้สึกชินจะน่ารักอีกแล้วอ่ะ 

[tuek]

ชินเริ่มพูดเยอะขึ้แถมยังน่ารักมากขึ้นอีกด้วย
+ 1 นะคะ

[tomodaging]

มาตอบไว้ก่อนว่ากำลังจะตามอ่านนะครับ  เดี๋ยวกลับไปอ่านที่ห้อง

[Whatever it is]

ชอบตอนนี้อะ น่ารักดี 

[hahn]

พี่เจขี้หึงร้ายกาจ

[♥Täsinä→l3€LL♥]

สนุกมากเลยค่ะ ^^

อยากให้บีมมีคู่มั้งจัง...

[love2y]

ชอบตอนชินพูดว่า “อย่าไปนะ” “ไม่ให้ไป”

ชอบอ่ะ อิอิ ^^

[MyTeaMeJive]

พิเศษ To the Club

พี่เจกับพี่รี เที่ยวคลับสีม่วงเป็นสถานที่ประจำเหมือนกัน แต่ก็นับครั้งได้ที่จะพบเจอกัน เพราะต่างก็มีมุมโปรด และกลุ่มเพื่อนของตัวเอง ทั้งไม่ได้หมายความว่าจะไม่เคยเดินเข้าคลับอื่น พี่เจเองยังเคยพาชินมาคลับสีม่วงตอนที่มาวัดผลคะแนนของพี่รีด้วยซ้ำไป
แต่พอคราวนี้ ยูจะมาเที่ยวด้วย ซึ่งนั่นก็หมายความว่าต้องมีโตกับบีมเป็นไฟท์บังคับ แล้วก็อย่างที่รู้กัน ว่า 2 คนนี้คนหนึ่งคือเจ้าชายของเมเร อีกคนคือหนุ่มโสดที่ภูมิใจอย่างยิ่งกับความเป็นโสดของตัวเอง

...เอิ่ม ผมบีมนะครับ ขอชี้แจงนิดนะ ผู้ชายเนี่ย ยิ่งอายุเยอะ ยิ่งรวย ยิ่งเนื้อหอมไม่ใช่หรือครับ งั้นก็ได้โปรดปล่อยให้ผมเป็นหนุ่มเนื้อหอมไปเรื่อยๆเถอะนะครับ...

หลังจากการหารือกันว่าจะไปที่ไหนกันดี คำตอบสุดท้ายก็กลับมาที่คนที่ที่อยากไปเที่ยวที่สุดในกลุ่มคือ ยู หนุ่มยูหันไปมองเพื่อนแล้วบอกชื่อผับดัง
ขั้นตอนต่อไปก็คือส่งชินไปขออนุญาตพ่อของยู
“ดึกยังไง ชินก็พาน้องกลับมาส่งบ้านนะ”
ชินยิ้มรับ รู้ว่าความหมายที่ซ่อนอยู่ ว่าพ่อไม่ต้องการให้ยูไปค้างที่ห้องของพี่รี
“ครับ”
“โตกับบีมไปด้วยหรือเปล่า”
“ไปครับ”
พ่อนั่งหลังตรงพยักหน้า

พี่เจกับชินไปรับยูที่บ้าน พอยูเปิดประตูบ้านออกมารับพี่ 2 คนเข้าบ้านไปสวัสดีพ่อกับแม่ก่อน พี่เจก็ทำเสียงแปลกในคอ
“มีอะไร” ชินหันมาถาม
“ถ้าคืนนี้หนูรีนายอมปล่อยตัวยูกลับบ้านพร้อมเรา ตัดหัวนายเจเรมี่ไปเสียบไว้ที่ริมรั้วบ้านได้เลย” พี่เจบอกอย่างมั่นใจ
“อะไรกัน” ชินไม่ค่อยเข้าใจ

จนกระทั่งเมื่อเดินเข้าคลับ พี่รีที่เดินตรงดิ่งมาหายู แล้วโอบไหล่เดินเหมือนกำลังคุ้มกันนักร้องชื่อดังฝ่ากลุ่มแฟนคลับและช่างภาพเข้าไปในมุมโต๊ะด้านหลัง ยิ่งทำให้ชินไม่เข้าใจ
โต๊ะสูงมีเก้าอี้เพียง 3 ตัว โตกับบีมรู้งาน สละเก้าอี้ให้ชินทันที พอชี้ถามว่าพี่เจจะนิ่งเก้าอี้อีกตัวหรือเปล่า พี่เจยกมือปฏิเสธ บอกว่าขอยืนเบียดชินดีกว่า
ตรงไปตรงมาจนชินมองหน้าท่าถนัด แต่วินาทีนี้ขอไม่สบตาละกัน จะได้ดูเหมือนกล้า
บีมนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
แต่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะยูนั่งแทนพี่รี 
“ทำไมใส่กางเกงแบบนี้” พี่รีสีหน้าท่าทางจริงจังมาก
“ทำไม ก็ยีนส์ขายาว ผมไม่ได้ใส่ฮอตแพ้นท์สักหน่อย”
พี่รีหันซ้ายขวา กระจายรังสีอำมหิตไปทั่ว แล้วหันมาดุยูอีกที
“สกินนี่แบบนี้มันยิ่งกว่าฮอตเพ้นท์ซะอีก ทำไมพี่เจยอมให้ใส่มาเนี่ย”
...คือที่จริงควรหันไปหาเรื่องชินใช่มั้ยครับ แต่ใครจะไปกล้า เล่นพี่เจเนี่ยแหละ แก่สุดแล้วเป็นคนไปรับมาจากบ้านแล้วไม่ยอมทักนี่นา...
พี่เจรู้ทันว่าพี่รีกลัวชิน โยนต่อทันที
“ถามพี่ชายเขาสิ”
พี่รีหันไปมองชินแล้วเปลี่ยนใจ เออ ถ้าเป็นคนนี้ขอยอมแพ้
“ยูครับ ไปเปลี่ยนกางเกงมั้ย”
“ไม่”
2 หนุ่มผู้ชมปล่อยหัวเราะกันกลิ้ง
“ผมว่าคนเดือดร้อนคือพี่รีแล้วคืนนี้” ไอ้บีมรู้ทัน โดยมีไอ้โตพยักหน้าสนับสนุน
ยูมองเพื่อนแล้วก้มลงมองตัวเอง หันมามองพี่ชาย กับพี่เจ แล้วหันไปชกท้องหนาๆของพี่รี
“หื่นไม่เลือกที่”
“เลือกที่ แต่ไม่อยากให้ใครมอง”
“พี่นี่เพี้ยนใหญ่แล้ว” ยูส่ายหน้าแล้วหันไปหาพี่ชาย “ผมเอาเบียร์”
“เปลี่ยนเป็นไวน์เหอะ” พี่รีขอร้อง
“พี่ฮะ!” ยูขึงตาใส่ “นั่นไม่ได้นี่ไม่ได้งั้นกลับบ้านดีกว่า”
“เออ กลับกันเหอะ” พี่รีคว้ามือทันที ทำเอาผู้ชม 2 หน่อถึงกับกุมท้องหัวเราะ โต๊ะข้างๆพากันสงสัยโต๊ะนี้มีตลกคาเฟ่ต์ร่วมโต๊ะด้วยหรือไง
“พี่รี! ประชดนะ ประชดรู้จักมั้ย”
“ไม่รู้หรอก ไปกลับบ้านเหอะ”
ยูง้างมือบิดเนื้อที่เอวหนาของพี่รี จนหน้าตาบิดเบี้ยวร้องไม่ออก
“อย่าเยอะ ถ้าหวงก็ยืนบังไว้สิ จะได้ไม่มีใครเห็น พี่ชินก็ใส่สกินเหมือนกันไม่เห็นพี่เจจะว่าอะไรเลย”

พี่เจเดินกลับมาพร้อมกับพนักงานร้านที่ถือถาดเบียร์มาด้วยหลายขวด แจกจ่ายทุกคน ดีเจเปิดแผ่นเพลงร้องตะโกนแซวไปเรื่อย แต่คนที่สนุกสุดๆ คือโตกับบีมที่โยกตัว ชูมือร้องตามอย่างเมามัน

“เหล้าฟรีขวดแรกของคืนนี้....สำหรับคนที่เต้นมันสุด”
หญิงสาวหลายคนลุกขึ้นยืนบนโต๊ะ โยกตัวตามเพลง ยูหันไปหาพี่ชาย “พี่ชิน ผมไปห้องน้ำ”
ชินพยักหน้า หยิบไม้เท้าเดินไปห้องน้ำด้วยกันกับน้องชาย
พี่เจพลอยลุกตามไปห้องน้ำด้วย แน่นอน ดันหลังทั้งพี่ทั้งน้องเข้าไปห้องน้ำด้านในน่ะแหละเรื่องอะไรจะให้มายืนที่โถฉี่ข้างนอก

สาวเปรี้ยวเสื้อเกาะอกสีหวานกางเกงสั้นกุดเต้นอย่างยั่วยวน ปรายตาหาพี่รี ท่ามกลางเสียงกรี๊ดกร๊าดของเพื่อนรอบโต๊ะ แสดงว่าเพื่อนรู้ดีว่าสาวบนโต๊ะเล็งใครอยู่
ไอ้บีมหันมาหา ทำตาเหลือกปาดคอ
“รู้แล้วโว้ย ไม่ต้องขู่”
แต่พอลงจากโต๊ะได้ หญิงสาวรายนั้นก็ตรงเข้ามาหาพี่รีทันที แขนเรียวโอบรอบเอวหนา
“ไฮ”
พี่รีหันไปมองคู่หูที่ยืนอยู่ใกล้ๆ หญิงสาวเลยถาม
“ทำไมต้องมองเช็คกันด้วยล่ะ”
มือสวยแตะคางพี่รีให้กลับหันมาหา
“ไปต่อกับหนูนะ”
พี่รีส่งยิ้มกว้าง ที่มันออกไปทางยิ้มแหยซะมาก “ไปไม่ได้หรอกครับ”

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง มือข้างหนึ่งยังถือไม้เท้า ก้าวเข้ามายืนข้าง พี่รีใจหายวาบ
“ยูล่ะ”
“ทายสิ”

ยูเดินดุ่มออกมานอกร้านเหล้า บอกกับตัวเองว่าภาพที่เห็นมันไม่มีอะไร ก็เห็นอยู่ว่าพี่รีนิ่งเฉย
แต่ทำไมนิ่งเฉยให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามานัวเนีย
ใจอยากกระโดดถีบทั้งคู่น่ะแหละ ให้มันรู้กันไปต่อหน้าต่อตากันขนาดนี้
ดีว่าพี่ชินบอกให้พี่เจพาออกมาข้างนอก แล้วพอออกมาได้ก็เดินดุ่มๆ ไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าพี่เจเดินตามมาหรือเปล่า
...อยากเตะคนว้อยยยยยย....
เดินไม่สนใจใครจนจะชนกับคนส่งขนมที่ถือลังเปล่าสูงท่วมหัวออกมาจากหลังร้าน
“โอ๊ะ ขอโทษครับพี่” ยูบอกคนส่งขนม ขณะที่ 2 มือช่วยดันลังขนมไม่ให้หล่น
“ไม่เป็นไรครับ ไม่หล่น” คนถือลังขนมยิ้มกว้าง
“มันมัวแต่มองหญิงน่ะสิ ถึงจะชนน้องเค้า” เสียงแหบๆ ดังมาจากรถปิคอัพ 
ยูหันไปมอง ชายหนุ่มตาเรียว คิ้วแหว่ง ผมสกินเฮด ไม่ค่อยเข้ากันกับผ้ากันเปื้อนสีขาวที่ผูกอยู่สักเท่าไหร่
“สัด กูตั้งใจทำงาน ชอบด่ากูจริง”
“ไอ้ห่า ตั้งใจทำงานเป็นด้วยหรือมึงน่ะ”
ยูช่วยประคองลังขนมมาจนถึงรถปิ๊คอัพ ให้คนคิ้วแหว่งรับเข้าไปวางเรียงชิดใน
“สัด กูเนี่ยแหละตั้งใจทำงานสุด มึงแหละที่มัวแต่สนใจเหี้ยไรไม่รู้”
คาดว่ายูจะทำหน้าตาเหรอหรา เด๋อด๋า เพราะไอ้คนหน้าตาบ้านๆ ที่ทำท่าเหมือนหล่อเต็มทีหันมาหา
“มึงทำน้องตกใจแล้ว”
“น้องเขาตกใจมึงแหละสัด”
“มึงแหละเหี้ย”
“พี่ครับ ผมชื่อยู”
คนที่ยูแนะนำตัวยังไม่ทันพูด คนที่ยืนอยู่ท้ายรถปิคอัพก็ชิงบอกขณะที่กระโดดลงมาจากรถ
“พี่ชื่อแมน ไอ้ห่านี่ชื่อเอก”
“ผมรู้จักพี่เอก” ยูบอกขณะที่ยิ้มกว้าง
เอกทำคิ้วขมวดแล้วชี้นิ้ว “เด็กวิศวะปี 1 ที่ชกกับไอ้โทระตั้งกะมาเรียนอาทิตย์แรกนี่หว่า”
“ผมเอง” ยูทำท่ายืด
“รู้จักกันด้วย” แมนทำท่าทึ่ง “น้องรู้จักมึงเพราะมึงแรดมากแหงๆ”
“สัด กูเป็นคนดีเหอะ”
“พี่มาส่งของหรือครับ”
“ร้านเจ้านายไอ้ห่านี่” เอกหันไปบุ้ยปากใส่คนที่ยืนอยู่ข้างๆ “ทำขนมส่งร้านนมสดนี่ไง”
ยูพยักหน้ายิ้มกว้างยังไม่จางหาย
เอกพูดต่อไปเหมือนเป็นร้านตัวเอง
“ตะก่อนทำร้านเกม แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเบเกอรี่ละ”
“ได้ข่าวว่ากูเรียนจบไม่ได้ทำร้านนั้นแล้ว แต่กูโดนใครบางคนจิกหัวมาใช้นะ”
“แต่มึงก็เคยทำร้านนี้นะ สัดได้ดีแล้วลืมบุญคุณ เหรอ มิน่าถึงได้ไม่เจริญ”
“งั้นถ้าร้านนี้เป็นเจ้านายกู แล้วค่าแรงกูที่มึงเก็บเงียบล่ะ”
“ไม่ให้ว้อย เงินเดือนมึงด้วยกูเก็บหมด แม่สั่งไว้”
“สัดอ้างแม่ตลอด”
“อย่าหือนะมึง กูน่ะลูกรักรู้ไว้”
ยูฟังเพลิน “พี่ขยันจังเนอะ ผมจำพี่ได้ เพราะตอนงานวิชาการพี่ไปช่วยสาวคณะบริหารขายของ”
“โอ้ย.....พี่ก็ช่วยทุกคณะแหละ บริหาร ศิลปศาสตร์ การสื่อสารเพราะพี่คือพระเอก” ไอ้พระเอกพูดแล้วโบกไม้โบกมือภูมิใจมากขอบอก
“แล้วยูไปช่วยคณะบริหารด้วยหรือไง ถึงได้เจอกัน” แมนถาม
“เปล่าพี่ ตอนนั้นผมเอาบัตรการแสดงของชมรมกีฬาไปแจกน่ะพี่ ก็เลยเห็นพี่เอก สาวเพียบ”
ไอ้เอกหัวเราะร่วน แล้วหัวเราะค้าง เมื่อหันมาหาไอ้คิ้วแหว่ง

“ภูมิใจมากเลยนะมึง อยู่นิติไปช่วยบริหาร ศิลปศาสตร์ การสื่อสาร สาวเพียบ”

ยูมองคนที่อยู่ทางซ้ายทีมองขวาอีกทีแล้วยกมือปิดปาก “โอ๊ะ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ พี่เอกเป็นคนมีน้ำใจ”
“ไม่ทันแร้ววววววน้องยู วันนี้ไอ้พระเอกอาจตายอนาถ”
“สัด!”
แมนตะคอกใส่หน้าพระเอกแล้วหันกลับไปขึ้นรถ
“ห่าแมนรอกูด้วยดิ” แต่เพราะเขาคือพระเอก ดังนั้นเขาต้องหันมาลาตัวประกอบสักเล็กน้อย “แล้วไว้ไปกินข้าวที่ร้านเฮียซาโต้ใกล้มหาลัยนะ ข้างๆเป็นร้านเบเกอรี่ สาวตรึม”

ยืนมองรถปิคอัพเลื่อนออกไป พี่เจก้าวมายืนข้างๆ “ไม่รู้เหรอว่าเขาเป็นแฟนกัน”
“ฮึ” ยูส่ายหน้า “ไม่รู้หรอก ผมทำครอบครัวเขาร้าวฉานซะแล้ว”
พี่เจยืนกอดอก “ความรักมันไม่ร้าวฉานด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำหรอก ถ้าไม่มีชนวนเหตุชี้นำ”
ยูหันมามองหน้าพี่เจ แล้วหันกลับไปมองข้างหลัง ร้านที่เดินออกมาอยู่ห่างไปไกล
“ผมก็รู้ว่าไม่มีอะไร แต่ก็อยากอาละวาดอยู่ดี”
“ชินก็รู้เขาถึงเข้าไปหารีเอง แล้วให้พี่ออกมากับยูไง”
ยูถอนหายใจแรงๆ “กลับกันเถอะฮะ โดนหมัดพี่ชินน่ะหนักกว่าเท้าผมแน่นอน”
“นั่นสิ ตอนเดินตามยูมา พี่ยังสองจิตสองใจอยู่เลยว่า น่าจะให้ชินมากับยูมากกว่า แต่ก็กลัวเหมือนกันว่าชินจะพายูขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้านกันทั้งพี่ทั้งน้อง”
“โห นี่ยิ่งกว่ารู้ใจพี่ชายผมซะอีกนะเนี่ย” ยูหันมาแซว เดินไปเรื่อยๆ กลับไปที่คลับ
“ยังสู้ยูไม่ได้หรอกน่า หลายครั้งพี่ก็คิดเยอะไปจนกลายเป็นคิดนำเขาก็มี”
 “คิดนำ?”
“ก็เขาไม่ได้คิด แต่พอพี่คิดแล้วพี่พูด มันก็กลายเป็นการบอกให้เขาทำ”
“เขาเรียกชี้นำไม่ใช่หรือฮะ”
“เหรอ อ่าว...งั้นถือซะว่าพี่คิดคำใหม่แล้วกัน”
แต่ยูยังเอียงคอคิดตาม “หรือมันมีคำนี้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผมก็เป็นนะ ยิ่งห้ามกลายเป็นยุให้ทำน่ะ”
“ไม่ห้ามสิ กับชินพี่ไม่เคยห้ามนะ เพียงแต่เค้าอยู่เฉยๆ แล้วพี่คิดไปเอง แล้วก็เพี้ยนไปเอง พูดจนเขาสงสัยว่าเขาคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ”
“ไรอ่ะ มีงี้ด้วย”
“เออ นั่นแหละ บางทีพี่ยังสงสัยตัวเองเลย เป็นเอามาก”
“ใช่ เป็นเอามาก”
“แต่ชินบอกว่า ยูเป็นคนที่เก็บความเศร้าไว้ในใจแค่เสี้ยวนาทีก็สามารถสลายมันไปได้ ทำให้เขาชอบเวลาที่อยู่กับยู”

ยูหันมายิ้มกับพี่เจ “ผมก็ชอบเวลาที่อยู่กับพี่ชินเหมือนกัน ยิ่งเวลาที่ผมเริ่มคิดไปเรื่อยเปื่อย มีแต่เขาที่สามารถสรุปได้ว่า ผมคิดอะไรกันแน่”

เดินกลับมาได้ครึ่งทาง ก็เห็นพี่รีเดินเหมือนวิ่งตรงมาหา “Honey”

ยูหันมาทำท่านินทากับพี่เจ “ดูดิ ช้าขนาดนี้น่าปล่อยให้พี่ชินชกซักหมัดมั้ยเนี่ย”
แต่พอเดินเข้ามาใกล้ถึงได้เห็นรอยช้ำที่มุมปาก
ยูถึงกับพี่เจถึงกับหันมาหัวเราะร่วน
“หัวเราะอะไรกัน ชินหมัดหนักชะมัด” พี่รียกมือแตะที่มุมปากทำเป็นอ้อนยู “Honey”
“ปะ กลับไปกินเหล้าต่อกันเหอะ” ยูคว้าข้อมือหนาจูงกลับมาที่ร้าน

เมื่อกลับเข้ามาอีกครั้ง ดูเหมือนร้านยิ่งแน่นขนัดกว่าเดิม เสียงเพลงเร่งเร้า
สาวเปรี้ยวกลุ่มเดิมยังอยู่ ทุกคนหันกลับมามองพี่รี ที่เดินกลับเข้ามาประจำจุดเดิม แต่คราวนี้เปลี่ยนจากยืนข้างคนตัวเล็ก กลายเป็นยืนซ้อนหลังโอบยูเข้ามากอดไว้ ยูที่หันหน้าไปทางดีเจ มองแสงสีรอบตัว รับเบียร์ขวดใหม่ที่บีมส่งมาให้
“เป็นไงมั่ง”
“พี่ชินแค่เข้ามายืนมองนิ่งๆ ไม่ต้องเอ่ยปากไล่ หญิงมั่นก็ดีดหนีกลับไปอยู่กลุ่ม พี่ชินก็เลยหันมาพยักหน้าเรียกพี่รีออกไปข้างนอก แป๊บนึงกลับเข้ามา แล้วก็กลายเป็นมึงกับพี่ๆกลับเข้ามานี่แหละ” 
โตยื่นหน้ามาตั้งคำถาม “พี่รีโดนพี่ชินชก หรือมึงชก”
“พี่ชินดิ กูเดินกลับมาเจอเขาก็ช่วงครึ่งทางละ”
2 หนุ่มทำไฮไฟฟ์ แล้วหันมาทำหน้าล้อเลียนพี่รี
“พี่อยู่เฉยๆ จริงๆนะ” พี่รีพยายามอธิบาย
“อื่อฮึ เห็นแล้วหล่ะ ว่าเฉยน่ะ เขาอยากกอดอยากลูบก็ตามใจน่ะ”
พี่รีก้มหน้าลงมองคนในแขน อาศัยความมืดก้มลงหอมแก้มใส
“ฮึ่ย”
“งอนแล้วน่าฟัด” พี่รีบอกทั้งตาหวานเชื่อม
“เปล่างอน แต่เมื่อกี้กำลังเกือบขาดสติกระทืบคนต่างหาก”
“อ่ะจริงดิ”
“ลองรีเพลย์ดูมั้ย”
“ไม่ละ มันผ่านไปแล้ว กอดแฟนใจร้อนดีกว่า”
ยูได้แต่ส่ายหน้า เกือบพูดอะไรบางอย่างออกไป ถ้าไม่ใช่เพราะพี่เจเตือนก่อนหน้านี้ว่า บางอย่างที่เขาไม่ได้คิด แต่มาคิดได้เพราะเราพูดเราคิดไปเองก็มี
อย่างเรื่องของพี่รีเมื่อกี้ ถ้าไม่ใช่พี่รีส่งสายตาตอบกลับไป ผู้หญิงที่ไหนจะเดินเข้ามาทัก

“ตามไปไกลมั้ย” ชินหันมาถามพี่เจ
“ไม่หรอก พอดียูไปเจอรุ่นพี่ที่มหาลัยน่ะ ประเด็นเรื่องเลยเปลี่ยนกลายเป็นอารมณ์ดีขึ้น”
ชินเลิกคิ้วสูงแล้วคลี่ยิ้มกว้าง พี่เจใช้นิ้วเกลี่ยริมฝีปากสวย
“แล้วทางนี้ล่ะ ชกไปกี่หมัด”
“หมัดเดียว ฐานที่ไม่รู้จักพัฒนาความสามารถในการปฏิเสธ”
ชินบอกพลางยิ้มหวาน
“พี่คิดว่าชินจะจัดการให้หมอบซะอีก”
ใจเต้นแปลกๆ อยากจูบชมัด...
ชินแตะที่คางสากเบาๆ
“อยากทำอยู่เหมือนกัน แต่ก็เคยเห็นว่าเวลาไม่มียูเค้าปฏิเสธคนเป็น คิดว่าครั้งนี้อาจเพราะประมาท”
พี่หัวเราะร่วน จนโตกับบีมหันมายักคิ้วใส่กัน แล้วหันมาหาพี่เจ
“พี่ จะไม่ไปรายงานตัวร้านประจำของพี่เหรอ”
“ไม่ละ ป่านนี้คงเมากันหมดร้านแล้วมั้ง”
“ไม่ใช่กลัวไปเจอ เหมือนที่พี่รีเจอเหรอพี่” โตถาม พลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่พี่รี ที่ยังคงยืนกอดยูไว้
“ไม่กลัว เพราะไม่มี”
“แต่ผมเคยเจอนะ ชื่ออะไรนะ ลืมไปแล้ว” ชินบอก “อ้อ ชื่อบอย”
“อะ นั่นแน่ มีเหมือนกันว้อยยยย” บีมทำเสียงยานคาง
“เฮ่ย ไม่ใช่หรอก เวลาพี่ไปก็ไปกินเหล้าแล้วก็กลับน่ะ ขี้เกียจมีปัญหาตามมา”
“พูดถึงเรื่องมีปัญหานะพี่ ผมละกลัวนัก ถึงได้ขออยู่เป็นโสดไปดีกว่า” บีมทำท่าเคร่งขรึมจริงจัง

พี่เจเอื้อมมือไปแตะไหล่กว้างของบีม “ไว้บีมเจอเมื่อไหร่ บีมจะรู้เองว่ามันเป็นยังไง”
“แต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่ๆ” บีมยืนยันแล้วกระดกขวดเบียร์
ยิ่งเวลาผ่านไปคนสนุกสุดๆยังคงเป็น ยู โต และ บีมที่ส่งเสียงสนุกสุดมันส์ ส่วนชินหันมามองน้องชายเป็นระยะ ไม่ได้โยกตัว หรือยกเบียร์ดื่มมากนัก ทำให้นึกถึงตอนที่ชินเคยเล่าว่า 3 หนุ่มไม่ค่อยอยากชวนชินไปไหนด้วยกันเพราะชินไม่ค่อยแสดงอารมณ์สักเท่าไหร่
พี่เจพลิกมองนาฬิกาข้อมือ เที่ยงคืนกว่าแล้ว
“กลับเลยมั้ย”
ชินหันไปพยักหน้าถามน้องชาย
ยูส่งยิ้มหวาน แกะมือพี่รีออกจากเอว “ไปห้องน้ำก่อน”
พี่น้องเดินไปห้องน้ำ มีบีมตามไปด้วย ส่วนพี่รีได้แต่มองตาม “ตลอด”
“อะไร เพิ่งรู้ตัวเหรอพี่” โตหันมาแซว
“รู้มาตั้งแต่แรกแล้ว”
พี่เจหันมาบ้าง “ตอนที่เดินตามเขาเป็นชั่วโมง  ก็เพราะเขาเป็นพี่น้องที่รักกันมากแบบนี้ไม่ใช่หรือไง”
“ใช่ แต่บางทีมันก็อดคิดไม่ได้ว่า มันมากไปหรือเปล่า”
“โห ถ้าพี่มากไปหรือเปล่า แล้วของผมล่ะ ชินของชั้นทุกคำ” ไอ้โตยื่นหน้าเข้ามาหา
“อ้าว คิดเหมือนกันเหรอ เห็นยิ้มๆทุกที” พี่รีแปลกใจ
“ยิ้มเพราะเวลาเมเรพูดแบบนี้แล้วมันตลกดี แล้วมันก็เป็นตัวเค้าที่สุด แต่ถ้าไปได้ยินใครพูดทักแล้วไม่ชอบ ไอ้บีมพูดผมยังกึ๊ดๆในใจเลย” โตเฉลย
พี่รีหัวเราะหึหึ “พี่แปลกแล้ว แกแปลกกว่าพี่ว่ะ”
“เหรอ เมเรก็ว่าผมแปลกเหมือนกัน” โตพูดแบบไม่ถือสา ยิ้มกว้างเห็นฟัน 32 ซี่เหมือนเคย

พอเดินออกมาหน้าร้าน ยูก็กระตุกมือพี่ชาย
“พี่ชิน....”
ชินหันมาหาน้องอย่างรู้ใจ พยักหน้ายิ้มหวาน แต่เปลี่ยนเป็นยิ้มขู่เมื่อหันมาหาพี่รี
“รู้ใช่มั้ย ว่าควรทำยังไงถึงจะได้ออกมาเที่ยวกลางคืนด้วยกันอีก”
พี่รียืนตัวตรงพยักหน้า
“รู้ใช่มั้ย” ชินลงน้ำหนักเสียงทุกคำ
“ครับรู้ครับ” พี่รีรีบรับคำ
ยูกอดพี่ชายหลวมๆ “ผมรักพี่นะฮะ”
“อือ” ชินตบหลังน้องชายเบาๆ มองน้องที่เดินแยกไปกับพี่รี จากนั้น 4 คนทางนี้ก็เดินต่อมาที่รถเพราะจะไปกินข้าวต้มกันต่อ
“มาแบบนี้ขออนุญาตเมเรมั่งป่ะมึงน่ะ” บีมเดินตัวเอียง กอดคอเพื่อน
“ไม่ได้เรียกว่าขอ เขาเรียกบอกกันว้อย” พอออกมาข้างนอกเสียงของโตก็ฟังยากเหมือนเพื่อน
“แล้วเขาว่าไง”
“บอกว่า...” โตหันมาหาชิน ที่เดินใช้ไม้เท้าค้ำอยู่ข้างๆ “ดูชินของชั้นอย่าให้เมาเละนะยะ” หนุ่มตัวโตทำเสียงแหลมเล็กเลียนแบบเมเร
“พี่ชินน่ะนะ เมาเละ อยากเห็นจริงๆ” ฤทธิ์แอลกอฮอลล์ ทำให้บีมมีความกล้ามากกว่าปกติ “พี่ดื่มถึง 2  ขวดมั้ยอ่ะตะกี้อ่ะ”
ชินตอบสั้นๆ “เกิน”
“พี่ต้องไปซ้อมกินเบียร์มาแน่ๆเลยถึงได้ปกติขนาดนี้”

“ปกติพี่เลิกเที่ยวเที่ยงคืนเหรอ พวกผมนะอยู่กันจนร้านปิดแหละ” บีมบอกพี่เจ
“เมื่อก่อนก็เป็นเหมือนกัน แต่รำคาญเวลาออกมาพร้อมกัน เยอะทั้งคนทั้งรถ”
“อันนี้เห็นด้วย” โตบอก “ผมเคยนั่งรอรถแท็กซี่ข้างถนน แถวซอย 8 อยู่เป็นชั่วโมง”
“เพราะว่านั่งอยู่ข้างถนน ไม่ได้เดินออกไปโบกรถไง” บีมเฉลย
เดินคุยกันจนมาถึงลานจอดรถ เสียงพูดคุยของชายหญิงจากรถคันใกล้ๆทำให้หันไปมอง

“มึงพูดไม่กี่คำเสี่ยมันก็จ่ายให้มึงแล้ว”
“แต่ชั้นเพิ่งขอเสี่ยมาให้พี่หมื่นนึงเมื่อ 2 วันก่อนนี่เองนะ พี่เอาไปทำอะไรทำไมมันหมดเร็วนัก”
“อีมะนาว! กูบอกให้มึงไปเอามาก็ไปเอามา จะถามหาเหี้ยอะไรวะ!” เสียงของผู้ชายดังขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ชายฉกรรจ์หลายคนเดินล้อมเข้าไปใกล้ชายหญิงคู่นั้น
พี่เจก้าวเข้ามายืนบังชินไว้  ส่วนโตกับบีมเข้ามายืนขวางไว้เหมือนกัน

“นายบัญชา ไปด้วยกันหน่อย”
ชินได้ยินเสียงกับมองเห็นแผ่นหลังกว้างของกลุ่มคนที่เข้าไปล้อมชายหญิงคู่นั้น
“คุณถูกจับกุมด้วยข้อหาฆ่าคนตาย”
“ฆ่าคนตาย!” เสียงของหญิงสาวดังจนเหมือนกรีดร้อง “นี่แกฆ่าคนแล้วมาไถเงินชั้น เพื่อที่จะหลบหนีงั้นเหรอ”
“กูไม่ได้ทำ” ชายหนุ่มยังคงเถียง
“ไปโรงพักทั้งคู่นั่นแหละ”
“ทำไมชั้นต้องไปด้วยหล่ะ”
“ไปคุยกันที่โรงพักดีกว่าครับ เพราะถ้าคุยกันตรงนี้คนที่ยิ่งเสียหายหนักกว่าเดิมคือคุณไม่ใช่ตำรวจ”
“แต่ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิดนี่” ฝ่ายหญิงยังคงเอะอะโวยวาย เมื่อมีนักเที่ยวขยับเข้ามามุงล้อมมากขึ้น หญิงสาวก็เดินไปขึ้นรถตำรวจอย่างไม่เต็มใจ
“ทำไมชั้นถึงเจอแต่ผู้ชายเฮงซวยนะ!”
“ไงฝรั่ง” นายตำรวจเดินเลี้ยวขวาเข้ามาทักทายคนที่ยืนอยู่ห่างๆอีกด้านหนึ่งของลานจอดรถ
“มีความสุขดี กิจการก้าวหน้า”
“ไว้พาชินไปเที่ยวอีกสิ”
ชินถึงกับทำตาโตด้วยความประหลาดใจ “พี่ซี 1”
พี่เจตบหลังเพื่อนจนแทบหน้าคะมำ “สัด ทำแฟนกูตกใจ ไม่มีใครแถวทำเขาตกใจได้เลยนะเนี่ย”
ชินพยักหน้ายอมรับง่ายๆ “มะนาวโดนจับเรื่องอะไรหรือครับ”
“ไม่ใช่มะนาวหรอก แฟนเค้าฆ่าคนตายแล้วหนีมาน่ะ แต่ก็ต้องพามะนาวไปด้วย เพราะดูท่าทางที่คุยกันอาจมีส่วนร่วม” สารวัตรซี 1 บอกคร่าวๆ
“แต่ไปอย่างนี้ ถ้าเป็นข่าวขึ้นมา เสี่ยอะไรนั่นก็จะรู้ว่าโดนหลอก” ชินโยงเรื่องแล้วหันมาหาพี่เจที่ยักคิ้วทำปากยื่น
“ก็คงงั้น”
โตกับบีมหันไปมองตามรถตำรวจที่แล่นออกไป
“ไม่น่าเชื่อเลย เขาจะเป็นไปได้ขนาดนี้”
สารวัตรหันมาทำหน้าที่ผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ “พระท่านถึงสอนว่าอย่าดำเนินชีวิตโดนประมาท พ่อแม่สอนให้คิดก่อนทำไง” แล้วหันมาหาชินอีกครั้ง “แล้วไปเที่ยวด้วยกันอีกนะ”
“เฮ่ยๆ เดี๋ยวก่อน ชินไปกับมึงตั้งแต่เมื่อไหร่”
“มันเป็นคำชวน”
“แต่มึงบอกว่าด้วยกัน”
“ฝรั่งบ้าอีกละ กูไปทำงานดีกว่า” สารวัตรซี 1 โบกมือลาทุกคนแล้วกลับไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดรออยู่
“ไรวะ บทจะไปก็ไปดื้อๆ”
“เราก็ไปกินข้าวต้มกันเหอะ” โตหันมาชวน
“เปลี่ยนเป็นต้มเลือดหมูได้ป่ะพี่” บีมทำอ้อน
“ชินว่าไง” พี่เจหันมาถาม
“มีร้านที่มีข้าวต้มแล้วก็ต้มเลือดหมูในร้านเดียวกันมั้ย”
“มี”
“งั้นไปกัน”

พี่รีจอดรถที่ลานจอดรถ ยูก็เปิดประตูก้าวลงจากรถมาเอง
“ที่จอดรถหลังเที่ยงคืนนี่มันเหมือนหนังสยองขวัญเลยพี่ว่ามะ”
คนตากลมทำเป็นมองซ้ายมองขวา ทำเจ้าถิ่นเกิดอาการหวาดระแวงตาม
“หลอกอย่างอื่นเหอะยู”
พี่รีคว้าข้อมือน้องตรงไปที่ลิฟท์ ยูหัวเราะร่วนจนเสียงก้อง

พอปิดประตูห้องพักลง ใบหน้าอ่อนใสก็โดนรั้งเข้ามาหาริมฝีปากสวยกดจูบ กดมือไปทั่วแผ่นหลังและอก ขยับสะโพกเสียดสี
“You’re so sweet Honey…”
ยูหลับตา รู้สึกเหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรงได้แต่ปล่อยให้พี่รีนำทาง  จนกระทั่งเสื้อยืดพ้นตัว กางเกงยีนส์ถูกถอดออก
“ช้าๆ นะฮะ”
“Believe me Honey”
พี่รีขยับจูบแรงบดลิ้นหวานจน ยูต้องจิกมือกับแขนแน่น มือแข็งแรงทิ้งน้ำหนักทั่วตัวปลุกทุกเส้นประสาทให้อ่อนไหวจนกลั้นเสียงครางไม่อยู่
ร่างกายผอมบางยิ่งได้ชิมยิ่งไม่รู้จักอิ่ม ไม่รู้จักพอ เตือนตัวเองให้ช้าลงอีกจนยูรู้ตัว ดวงตาหวานเชื่อมมองพี่ที่กดจูบที่หน้าท้อง แทรกนิ้วอาบครีมที่จุดอ่อนไหวด้านหลัง
ความเคลื่อนไหวเร่งเร้าสลับเนิบช้า จนใกล้ถึงจุดสูงสุด
“พี่ ผมจะเสร็จ”
พี่รีพยักหน้าแล้วยิ่งดูดแรง เร่งนิ้ว
ยูเกร็งตัว พ่นน้ำสีขาวให้พี่รับไว้ แล้วหอบหายใจ พอจะขยับลุกขึ้น พี่ก็กดไหล่ไว้ ยกขาเรียวยาวขึ้นสูง ความแข็งแกร่งจรดจ่อ
“Honey…..”
คนใบหน้าอ่อนใส ยิ้มหวาน ยกมือโน้มคอพี่ลงมาจูบ

====================จบพิเศษ เจชิน รียู =================
1 โฆษณาไว้ว่าจะเป็นโต เมเร แต่เปลี่ยนเพราะช่วงเวลาของตอนพิเศษโตเมเร อาจทำให้คุณกิดความสับสนได้
2 ตอนนี้โดนตัดออกเพราะมันคือวูบแรกที่ผมบอกว่า พี่รีกับยูจะเลิกกัน แต่อยู่ดีๆ ผมก็ได้รับไฟล์จากเด็กเขียนดราม่า พร้อมกัีบตัวสีแดงตัวโตว่า "เบื่อน้ำตา ที่เหลือป๋าเขียนเอง" ปรากฎว่ามันมีตอนที่โดนตัดออกช่วงของมะนาว กลับเข้ามาด้วย ก็คุยกันว่า เรื่องของมะนาวนี่แหละที่มันน้ำเน่าสุด
แต่ว่ามันคือคอนเซ็ปของเรื่องนี้ "การไม่รู้จักคิดก่อนทำ"
เรียบเรียงใหม่ได้เช่นนี้
3 เกสต์ตอนนี้ทำให้ต้องกินพาราหรือเปล่า ไม่ต้องหรอกเนอะ
รู้แล้วใช่มั้ย ว่าใครทำคุณปวดหัว 555 
4 เหลืออีก 3 ตอน ส่วนเืรื่องใหม่ยังขยับอย่างยากเย็น ไม่อยากให้ดราม่าเลย อยากให้มันเบาๆ เหมือน ทอมชุนมากกว่า
พบกันอาทิตย์๋หน้าครับ
ไจฟ์กับที

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์ที
เดี๋ยวมาคอมเมนท์
ขอบคุณน้องทีที่ทำให้เรื่องไม่ดราม่าอย่างที่ป๋าใจร้ายคิดไว้
ตอนนี้มีเอกกับแมนมาแจมด้วย ดีจัง น่าจะมีตอนรวมญาติตัวละครไจฟ์ทีด้วยเนอะ
ชินยังคงเป็นเจ้าชายน้ำแข็ง เมเรยังคงน่ารัก เหมาะกับโตที่แสนจะเข้าใจเมเร
พี่เจผู้อยู่เบื้องหลังและควบคุมสถานการณ์ได้ดี สมเป็นพี่ใหญ่ของเรื่องจริงๆ
พี่รีรีบทำเวลาแล้วพายูไปส่งบ้านด่วน หลังกิจกรรมพี่รีคงไม่ถูกยูชกนะ 
รออาทิตย์หน้าเหรอ คิดเรื่องใหม่เร็วๆนะ คิดถึงอาหารเช้าที่แสนอร่อยก่อนทำงาน

[himecrazy]

  มีพระเอกกับแมนเป็นแขกรับเชิญด้วยอะ  อยากอ่านตอนพิเศษของเรื่องที่เป็นแขกรับเชิญเพิ่มด้วยจัง เพราะพอเห็นมาเป็นแขกรับเชิญแล้วก็คิดถึงนะ ยังแวบเข้าไปอ่านเรื่อยๆเสมอ

ปล.จำได้ว่าพ่อน้องยูให้พี่ชินส่งน้องกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ><"

[MiSS-U]

ตอนพิเศษนี้มาครบทุกรสชาดเลย หวาน หึง โหด ฮา 

แถมมีพระเอกกับแมนมาด้วยยังทะเลาะกันเหมือนเดิม

จบแบบร้อนแรงของยูกับพี่รี น่าอ่ะ

ปล.รอพิเศษอาทิตย์หน้าค่ะ

 

[LoveBaBy]

น้องยู ของเค้า (วิ่งหนีพี่รี) ฮ่าๆๆๆๆๆ

น่ารักดี เวลาอยู่กะพี่รี นี่ทั้งกวน ทั้งน่ารัก ทั้งโหด ทั้งหวาน
พออยู่กะพี่ชิน ก้อกลายเป็นเด็กน้อย อ้อนพี่ ฮ่าๆๆๆๆ

พี่ชินก้อนะ พี่ชายที่แสนดีเจงๆ รู้ใจน้องตลอด
จัดการพี่รีซะฮาเรย (ฮาที่ยักษ์ตาเขียวกลัวพี่ชิน) อ่ะ รีบครับๆๆ เรย อิอิ

ส่วนพี่เจ นี่เป็นป๋าดูแลทุกคน ก๊ากกกกกกกกก

ไหนใครทำปวดหัวต้องเรียกหาพาราไม่มี๊
ฮาดีออก มีเดอะแก๊งของคีย์น้อยมาแจมด้วย อิอิ
พระเอกจะเป็นงัยบ้างหนอ อิอิ เจอน้องยูโยนระเบิดให้แบบไม่ตั้งใจ
น้องยังเด็ก อย่าโกดน้องน๊า ฮ่าๆๆๆ

>//< หวานเกิ๊นนนนนนนนนน เขิลลลลลลลล

ขอบคุณน้องชายทั้งสองค๊าบบบบบ

แฮปปี้สุดๆ อิอิ

[love2y]

อ้าวๆๆๆ ยูไม่กลับบ้านรึ พี่รีไม่พาน้องไปส่งบ้าน เดี๋ยวเป็นเรื่องหรอก

แอบคิดถึงหนุ่มๆเรื่อง Never Let You Go ((อยากอ่านตอนพิเศษอีก)) >_<

[DEMON3132]

อ่านแล้วมีความสุขมากมายเช่นเคย มีความสุขไปกับทุกคู่เลย
ตอนพิเศษจะเป็นแบบไหนก็ได้ ขอให้ได้อ่านงานของคุณไจฟ์ก็แล้วกัน
+1 แทนคำขอบคุณ 

[jojobuffy]

รอถึงอาทิตย์หน้าเลยเหรอออ.... ก็ได้เค้าจะรอนะ