หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[donghwa]

เกรียนแอบเปลี่ยนเนื้อเรื่องนิดนึงนี่นา 55555แอบเสียดายแทนคนมาไม่ทันอ่ะ

[KURATA]

หึหึ เกาะสมุยมานมีดี อะไร ใครเอามันเข้ามา 
อยากไปมั่ง ไปนับเซเว่น กับแฟมิลี่ กร๊ากกกก

[sirikanda28]

รอได้ค่ะ

[StillLoveThem]

...ฮา มากจริงๆๆตอนนี้นั่งอ่านไปห้วเราะไปกลัวคนอื่นว่าบ้าอยู่นะ 555
...ไม่เคยไปสมุย จริงๆๆมันเป็นแบบนี้หรือเปล่าที่ร้านสะดวกซื้อเยอะไปหมด
...ถ้าเป็นแบบนี้มันก็บดบังธรรมชาติไปเยอะเนอะ สนุกจริงๆๆตอนนี้ ขอบคุณมากๆๆ[/color

[greensnake]

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เกรย์ก็ยังคงน่ารักและเกรียนได้ตลอด
แล้วยังมาบอกว่าโดนทัศน์ข่มขืนอีกนะคนเรา
ทั้งที่ตัวเองเป็นคนจัดหาอุปกรณ์มาให้เค้าเองเลยด้วย
แล้วอย่างนี้ทัศน์จะแก้ต่างว่าอย่างไรกันล่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[care_me]

คู่นี้ไปฮันนีมูนที่ไร ไม่เคยจะทำอะไรนอกจากอ้วก 

ทำอย่างอื่นบ้างเหอะ 

[pp4]

ป๊าดดดดด
คู่นี้น่ารักเสมอเลยน้า~♥
ดูแลกันดีจริงจริ๊ง~
มาคราวนี้แอบมีเซอวิสเบาๆ หุๆ
ฮาเป็นช่วงๆ แต่เกรียนกันตลอดทางจริง!!
ีรอตอนต่อไปเน่อ~

[kyoya11]

มาเสม็ด เสร็จทุกคน

[Tiamo_jamsai]

 

[NaOYaII]

ปี เก่า ก่อ รัก เกรียน

ปี ใหม่ ก่อ รัก เกรียน

ปี ต่อ ไป ก่อ รัก เกรียน.... รัก

[TontS]

โจ- หนุ่ม สุดๆอ่ะะะะ  แต่ซึ้งมากกก สนุกมาจ้า

[aquazblue]

ได้ข่าวไปยั่วเค้าไว้ก่อนนะเกรียนน้อย 


... แต่มีเรา


ชอบอะ มีกันไปตลอดเลยนะ 

[sukie_moo]

อ่านตอนนี้มันใช่เลย 

ตอนเราไปสมุย เราโคตรไม่ประทับใจเลย

ไม่มีอะไรบ่งบอกว่าฉันมาถึงทะเลแล้ว มีแต่รีสอร์ท โรงแรม เซเว่น

[domekikung]

ข่มขืน 555
พูดมาได้อ่ะ 

[loverken]

 
เกรียนนนนนนน

[MZter]

อยากจะชวนคนเขียนไปเปิดสถาบันเกรียนศึกษา เพื่อสร้างนักวิชาเกรียนด้วยกันจริงๆ 

รออ่านศึกท้าวกระหมังกุหนิงอยู่นะครับ  (แล้วจะมีระเด่นจรกามาด้วยรึเปล่า ... หรือจะมีแค่ระเด่นทัศน์ กับระเด่นเกรย์ )
.
.
.
.
.
(เกรียนเข้าไว้...เกรียนได้โล่...เกรียนสาดดดจงเจริญ ... )

[AdLy]

ป๊าด

สมุยมีเกรียน มีเสียว

[tagloveX-Mark]

จะบอกว่า ผมชอบเรื่องราวของโจกับหนุ่มมาก ๆ มากกกกกกกกกกกกกกกกกกถึงมากกกกกกกกกกกกที่สุด ><
อ่านแต่ละตอน น้ำตาจะคลอตลอด สงสารหนุ่มจับใจ เวลาโจร้ายก็ร้ายเหลือเกิน เจ็บอ่ะ เจ็บแทนหนุ่ม มันจี๊ดในใจจิง ๆ ถ้าต้องเจออะไรแบบหนุ่มขนาดนั้น คงทรมานจะตายให้ได้จริง ๆ แต่ก็ดีใจที่ทุกอย่างคลี่คลายในภายหลัง
ชอบ อันนี้อ่ะคับ
อะตีตัง นานวาคะเมยยะนัปปะฏิกังเข อะนาคะตัง,
          บุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้ว..ด้วยอาลัย
          และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง..
ดีมาก ๆ
แล้วก็ชอบคำว่า  กาโมทีซ่านา ^^
ชอบเรื่องนี้จริง ๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ คับผม ขอบคุณมาก

[freesia]

เกรย์ เกรียนได้คงเส้นคงวาจริงๆ ={}=!!!! นั่งรอตอนต่อไปค่ะ>w< อ๊าย................

[ZomZaa^^]

สมุยยย   

[loverken]

 

[knightofbabylon]

เกรียนด้วยหวานด้วยเบาๆ นะ

 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

เกรียนได้ตลอดเวลาทัชชี่เกรย์น้อย

[Rhythm]

น่ารักอ่ะ ข่มขืนกันๆ?
ไม่ว่า ปีใหม่ ปีเก่า ก็ยังเกรียนอยู่เหมือนเดิม...ไม่ดิ..เกรียน..มากกว่าเดิม 55

[sapphire_yaoi]

คิดถึงเกรียน

[PoEm2011]

อ่านกี่รอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม

มีครบทุกรส เหมือนได้ไปกินบุฟเฟต์หมูกะทะ ที่ไม่ได้มีแต่หมู(คือมีไก่ กุ้ง หอย หมึก และอื่นๆ ฮ่าๆ) แถมสลัด ไอติม ขนม ผลไม้ เครื่องดื่มอีกมากมาย เรียกว่าคุ้มสุดคุ้ม(เกี่ยวกันมั้ยนิ...สงสัยเกรียนคนอ่านคงหิวมากไปหน่อย)

เป็นกำลังใจให้เกรียนคนเขียน และจะรอตอนต่อๆไป...

[nice13]

มารอจ้า!~ 

[Mileson]

รอคร้าบ

[yui11]

คืนนี้ไม่มา เราไม่นอน อิอิ

[INDY-POET]

เฮ้่อ..กลับมาเชียงใหม่ทีไรได้อัพนิยายเรื่องนี้ทุกทีสิน่า
เขียนไม่ออกขนาดไหน พอมาเจอบรรยากาศที่เขียนเรื่องนี้ครั้งแรก.. มันก็หลั่งไหลเข้ามาราวขี้หมู (เย้ย!)
เอาละ.. อินดี้ เกิดมาเกรียน ไปเกรียนกันต่อเลย! ขอบคุณที่รอครับ (หรือว่าไม่ได้รอ  )


Chapter 37 :: ศึกกะหมังกุหนิง

Part I


“อ้า..องค์พระพุทธา..ตัวข้า….บุษเกรย์ขออธิษฐานนนนน”

.

.
ผมแหกปากขณะช่วยแม่เช็ดกระจกร้านกาแฟ ‘เฮ๊ย ไอ้เห่ย’


“ข้าสวดมนต์ขอฟุตบอล
..เอ๊ย พระพร วิงวอนให้หทัยสมปรารถนา
ดลจิตอิทัศน์..ให้เขามารักข้า”

.

.

“เกรย์.. แม่ขออะไรอย่างสิ”
พระมารดาส่งเสียงมาจากเคาเตอร์

“หุบปากทีเถอะลูก”

.

.

เอี๊ยดดดด….


..ฝันผมสลาย
..บุษบาเกรียนแตกทันที

“โธ่แม่! ผมก็อยากจะเป็นนางเอกกะเขาบ้าง ผิดเรอะไง!”


ท่านแม่หัวเราะก้าก
“อ้าว แม่นึกว่าจบเรื่องกันไปแล้วซะอีก คุณกะหมังหนูกุหนิงอะไรนั่น”

ผมตรึกตรอง
“จริงๆก็ไม่น่าจะมีอะไรแล้วนะแม่ แม่ทัศน์ก็ไม่หือไม่อืออะไร ก็ธรรมดา เขาไม่เกรียนเหมือนเรา คงต้องใช้เวลาปรับใจ”

แม่พยักหน้า
“งั้นก็..แฮปปี้เอ็นดิ้งอ่ะดิ”

ผมพยักหน้าหงึกหงัก หัวเราะคิกคัก
“ผมไปหาทัศน์นะแม่นะ”

ท่านแม่ทำจมูกบาน
“เออๆ แล้วพากันมาช่วยในร้านด้วยล่ะ”

ผมเช็ดกระจกเสร็จแล้ว ก็ขโมยมอเตอร์ไซค์แม่ที่จอดหน้าร้านเพื่อไปหาพระเอกในดวงใจ

.
.
“อ้าองค์พระพุทรา.. เอิ่ม พุทธา ตัวบ้า เอ้ย ตัวข้า ฮ่วย ไม่ร้องละ”
ผมพึมพำพลางขับรถพลาง จนมาถึงหอพักของระเด่นทิวทัศน์


ผมเดินต๊องแหน่งต๊องแหน่งขึ้นบันได จินตนาการภาพทัศน์กำลังนอนนัวเนียกับกุหนิง
แล้วผมจะกลายร่างเป็นนางเอกมิวสิคเพลงปาน ร้อง.. ฉันหวง ฉันมาทวงพระขรรค์คืน.. อะไรอย่างเนี้ย

เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงไม่เคาะประตู แต่ไขกุญแจแม่งเข้าไปเลย
ประตูเปิดออก..


แต่น..แต๊น….


ทัศน์กำลังมีความสุข..
และกรนคร่อก….อยู่บนเตียง..คนเดียว


“อ่ะโด่เอ๊ย”
ผมเบ้ปาก นึกว่าจะได้วางมวย

สองขาผมก้าวเข้าไปประชิดเตียงและก้มลงจุ๊บหน้าผากมันเบาๆ..

..ดวงตามันปรือขึ้น
“หือ..”

ผมเกือบอินกับบทจนใกล้ถวายบังคมใส่มัน แต่ยั้งตัวเองไว้ทัน จึงเปลี่ยนเป็นแหกปาก
“งั่ง ตะวันโด่งแล้วทัชชี่ ลุก ลุก ลุก!”

ไอ้ทัศน์หน้างอทันที
“ปลุกแบบหวานๆไม่เป็นรึไงวะ?”

ว่าแล้วมันก็พลิกตัวนอนต่อ
สงสัยจะรอปลุกหวานๆ?

ได้เลย.. เกรียนจัดให้ !

โครม!!

“เย้ย!”
ไอ้ทัศน์แหกปาก เมื่อผมถีบตูดมันลงไปแอ้งแม๊งอยู่บนพื้น
มันขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ยันตัวลุกขึ้นมาแล้วคว้าเอวผมลงเตียง
ต้องหาชิปละทีนี้!
(ชิบหาย)

“ฮ่าๆ อย่านะเว้ย”
ผมปัดป้องแบบไม่จริงจังนัก ไอ้ทัศน์ก็ทำหน้าหื่นกามสุดๆ และ..

ก๊อก ก๊อก..

หือ?
ใครแม่งมาตอนนี้วะ?

ไอ้ทัศน์ทำหน้างงๆ
“พี่มึงลงมาเคาะรึเปล่า ไอ้โกหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปไหน จนต้องแจ้นมาพึ่งกูแหงๆ”
ไอ้ทัศน์เดาสุ่ม
ผมยักไหล่ มันจึงลุกขึ้นไปเปิดประตู

..ผมเดินตามหลังไปด้วย
จึงทราบว่า หาใช่ระเด่นกรีฑาไม่ แต่เป็น..คุณกุหนิง!

เอาละเว้ย มาทำไมวะ!

“หนิง?”
ไอ้ทัศน์เลิกคิ้ว
“มีธุระอะไรมาถึงนี่ แล้วรู้ได้ยังไงว่า..”

“หนิงถามคุณป้าว่าทัศน์พักที่ไหน เพราะหนิงมีอะไรจะคุยกับทัศน์หน่อย”
เธอเชิดหน้าอธิบาย

“อ้อ.. งั้นหนิงรอที่ห้องอ่านหนังสือตรงนั้นก็ได้ เดี๋ยวเราแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วจะออกไป”

คุณกุหนิงมองทัศน์
สวยครับ..คุณกุหนิงหน้าตาน่ารัก และดูมีความมั่นใจในตัวเองอย่างยิ่งยวด
สายตาเธอมองมาเห็นผมที่อยู่เบื้องหลังทัศน์ แล้วก้าวฉับๆเข้ามา

“เอิ่ม..”
ไอ้ทัศน์ทำหน้าพิลึกกึกกือ

“หนิงต้องการคุยในนี้ และเดี๋ยวนี้ ขอเป็นส่วนตัวนะคะ เรื่องสำคัญ”
เธอเน้นย้ำ ปรายตามองผม ประมาณว่า.. มึงอ่ะ ส่วนเกิน ช่วยย้ายตูดป่องๆออกไปที

ได้ไง!

“หนิงพูดต่อหน้าเกรย์ได้เลย”
ไอ้ทัศน์บอก
“เราไม่มีความลับต่อกัน”

ผมทำหน้านิ่งๆ ที่ซ่อนอาการดี๊ด๊าไว้อย่างมิดชิด

“ให้เกียรติหนิงหน่อยได้ไหมทัศน์ หนิงต้องการคุยส่วนตัวจริงๆ”
คุณกุหนิงเงยมองด้วยสายตานางเอก ซึ่งควรเป็นสายตาของผมมากกว่า แต่เท่าที่ผมทำได้คือมองตาขวาง

“เราสองคนคบกันก่อนหนิงไปอังกฤษไม่ใช่เหรอ แล้วก็ไม่เคยเลิกกัน หรือทัศน์ความจำเสื่อม?”

….
……..
…………
ตาผมถลนออกมา
ไอ้ทัศน์ไม่เคยบอกผมเลย..

คุณกุหนิงทำหน้าอย่างผู้กำชัยชนะ เมื่อหน้าตาผมทำให้เธอรู้แน่ว่าผมไม่รู้เรื่องนี้เลย
.
.
“ทีนี้..เราจะคุยกันเป็นส่วนตัวได้รึยังล่ะ?”


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ไอ้ทัศน์ดูช็อคไปชั่วขณะ..
ผมหันมองหน้ามันเพื่อดูว่ามันจะว่าอย่างไร แต่ดูเหมือนตอนนี้มันยังไม่หายตกใจ งงๆพิกล


เอาละ.. สรุปว่ามึงไม่ปฏิเสธสินะ


“เกรย์..”
ไอ้ทัศน์หันมาทำหน้าแบบพระเอกเวลาเคลียร์กับนางอิจฉาไม่ลงตัว
ผมพยักหน้าง่ายๆแบบนางเอกเรื่องเมียหลวง (ได้ไงวะ)
“ก็คุยกันสิ ตามสบาย”

คุณกุหนิงยิ้มๆที่ผมพยักหน้าให้คุยกันและรอว่าเมื่อไหร่ผมจะเดินออกไป..

ผมมองหน้าคุณกุหนิง
“ไปคุยกันข้างนอกสิ!”

เธอทำท่าจะกินหัวผม ผมจึงยิ้มบางๆ
“ผมเพียงเกรงว่าจะไม่เหมาะสม ถ้าเข้ามาคุยลับหูลับตาสองต่อสอง เดี๋ยวจะไม่งามสมวงศ์ตระกูลนะครับ”

คุณกุหนิงหายใจแรง และสะบัดหน้าออกไปทันที
ไอ้ทัศน์หันมามองผม
“เกรย์ คืออย่างนี้..”

ผมยกมือห้าม
“ไปคุยกับเขาก่อน ..อย่าให้สุภาพสตรีรอนาน”


ระเด่นทิวทัศน์ค้างประตูให้เปิดไว้ ก่อนเดินตามคุณกุหนิงไปที่ห้องอ่านหนังสือ..

ผมยืนกอดอก ความสับสนแล่นเข้ามาเป็นริ้วๆ
ผมเกือบจะลืมไปว่า ไอ้ทัศน์เป็นคนเจ้าชู้ขนาดไหน
..ผมจะรู้ได้ยังไงว่ามันทิ้งลายแล้ว?

ผมหันออกไปมอง.. ทัศน์กับคุณกุหนิงพูดสลับกันไปมา
บางครั้งคุณกุหนิงก็เสียงแข็งตะโกนใส่และออกอาการไม่รับฟังทัศน์
ผมไม่ได้ยินอะไร และไม่ได้ตั้งใจแอบฟังตั้งแต่แรก..
ผมดึงประตูปิด
..วัดใจ


“พี่ทัศน์น่ะ หล่อ เก่ง แล้วก็รวย บ้านเค้าก็ผู้ดี พี่แกไม่ใช่คนที่จะคบผู้ชาย แม้แต่ผู้หญิงก็คบๆเลิกๆไปเรื่อย”

คำพูดของไอ้แอร์เมื่อครั้งกระโน้นลอยเข้ามาในห้วงความคิด
ผมไล่มันออกไป..

เราอยู่กันมาขนาดนี้แล้วนะครับ
..ถ้าคุณคิดว่าผมไม่มีความไว้เนื้อเชื่อใจอะไรในตัวทัศน์เลย คุณก็คิดผิดแล้ว..
ชีวิตผมผ่านความรักมาหลายครั้ง และเจ็บปวดมากครั้งเท่ากัน
ผมจะไม่ทนกับความรักที่ผมไม่มีความเชื่อใจอีกต่อไป..
แต่ผู้ชายนอกประตูนั่น..ผมเชื่อเขา..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“เกรย์.. เฮ้”
ไอ้ทัศน์เปิดประตูเข้ามา

มึงคุยเสร็จแล้ว?

“อืม”
ผมกอดอกหันมาเหล่ตามองมัน

“กูรู้..มึงรอฟังคำอธิบาย”
ไอ้ทัศน์กอดอกบ้างและยืนพิงประตู

ผมรอ..
ไอ้ทัศน์ตรึกตรอง
..ก่อนจะพูด

“ไม่มี”

..
..ยังไงนะ?

ผมมองมันเขม็ง ..มึงหมายความว่ายังไง?

“กูกับหนิงคบกันก่อนที่เขาจะไปอังกฤษจริง แล้วก็ไม่เคยเลิกกัน..”
ไอ้ทัศน์เดินเข้ามาใกล้ๆ

ผมก้าวถอยหลัง
“แล้วทำไม..”

มันเอาสองมือจับไหล่ผมไว้
“กูไม่รู้จะพูดยังไงเลย กูไม่เคยบอกเลิกหนิง แต่ เราไม่เคยติดต่ออะไรกันมากนักหลังจากหนิงเขาไป เขาเองก็ไม่ได้ติดต่อมา เจอกันในเอ็ม ในเฟซก็เม้นท์คุยกันบ้าง แต่นั่นมันนานมาแล้ว จน..”

ผมเงียบ

“มันเหมือนห่างๆกันไปจนลืม กูจะพูดยังไงดี แล้วกูก้ไม่ได้นึกถึงอีก”

“ใช่สินะ”
ผมพยักหน้า
“กูเกือบจะลืมไปว่า มึงหล่อเลือกได้..”

“กู..”
ไอ้ทัศน์ดูเหมือนไม่รู้จะพูดยังไง

“พอเหอะ กูเบื่อท่าพระเอกของมึง”
ผมโบกไม้โบกมือ หยิบเป้ใบน้อยเตรียมสะพายออกไป
“กูจะไปที่ร้าน แม่ไม่มีคนช่วย เสาร์นี้กูว่าง”

“เฮ้ เกรย์ กูอยากไปช่วย แต่วันนี้มีประชุมสโมฯคณะ”
มันยึดไหล่ผมไว้

ให้ตายสิ กูแทบจะพ่นควันออกมาทางจมูก
อะไรมันจะเหมาะเหม็งขนาดนี้
นางอิจฉามา-นางเอกงอน-พระเอกไม่ว่างง้อ !!
เฮ้ยยยยยยยยยยยยย!!


ผมสงบสติ อารมณ์ อากาศ และธาตุทั้งสี่
สูดลมหายใจพรืด

“ทัศน์ ถ้ามึงไม่ไป เขาก็คงประชุมกันได้ใช่ไหม?”
ผมตะคอกอย่างหงุดหงิด แล้วก้าวฉับๆออกมาข้างนอก ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น

ใช่ครับ..ผมมันขี้โวยวาย
แต่ช่างแม่ง..


Yet, they’ll never have someone like you to guide them and help along the way
So tell me when..’s time to say ..I love you

นั่น..มีโทรศัพท์มาตามจิก
ผมหยิบขึ้นมา.. ไอ้ทัศน์จริงๆ


“เกรย์.. ฟังนะ กูรู้ว่ามึงมีเหตุผลที่จะโกรธ”
เสียงมันเอ่ยมาตามสาย

“แต่นั่นมันเป็นอดีต.. กูแก้ไขอะไรไม่ได้ แล้วนึกไม่ถึงว่าวันนี้จะมีปัญหาขึ้นมา”

“แต่ปัญหามันมีขึ้นมาแล้วเว้ย!”
ผมว๊ากใส่โทรศัพท์

“แม่ง หูจะแตก”

ผมกดวางสายแล้ว แต่ยังได้ยินเสียงบ่น จึงหันหลังกลับไป ไอ้ทัศน์กระหืดกระหอบตามมา
“เกรียน ถ้ามึงจะเดินหนีไปก็ตามใจนะ กูก็อยากตามไปคุย แต่อีกเดี๋ยวต้องไปประชุม กูต้องกล่าวรายงาน”

ผมจิ๊ปาก ทำเสียงชิชะ

“มึงจะงอนก็ตามใจ แต่ประชุมเสร็จกูจะตามไปที่ร้าน ไปง้อ โอเคไหม”


โห..แม่ง
ต้องตกลงกันว่าจะงอนจะง้อเมื่อไหร่ด้วยเว้ยเฮ้ย คู่กู!!


. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .


ผมหน้าหงิกหน้างอตึงตังเข้ามาในร้าน จนแม่เขม่นมอง

“นี่ แม่ระเด่นบุษบา ช่วยทรงพระเดินเบาๆหน่อยได้ไหม”

ผมสะบัดบ๊อบ เบ้ปาก แล้วไปเจี๋ยมเจี๊ยมช่วยเช็ดโต๊ะ

“เฮ้..คาปูชิโน่ให้แก้วนึงนะคะ”
สาวใหญ่คนหนึ่งบอกผม ผมหันไปเตรียมพยักหน้า แต่ก็ชะงัก..คุ้นหน้า จนจำได้
“คุณทิวไผ่?”

“อ้าว เจ้าเกรย์ แฟนตาทัศน์ ทำงานที่นี่เหรอ?”
เธอว่า
ผมยิ้มดีใจ
“นี่ร้านแม่ผมเองครับ คุณทิวไผ่มาธุระแถวนี้เหรอครับ”

“หาของกินน่ะ ใกล้เวลาทำงานแล้ว”
เธอว่า
“เค้กคัสตาร์ดสักชิ้นด้วยนะ”

ผมจัดแจงนำมาให้ แต่เมื่อเธอกำลังอ่านอะไรสักอย่างอย่างคร่ำเคร่งผมจึงไม่กล้าเอ่ยปากถึงเรื่องหนักอก
ได้แต่ย้ายก้นลีบๆไปนั่งเม้มปาก

.

.

“เฮ้…….เกรียนเทพๆ”

เสียงตะโกนมาหาตั้งแต่หน้าร้าน ผมไม่ต้องหันมองก็รู้ว่าเป็นไอ้แอร์

“สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับเกรย์”

.

.
เสียงนี้…. ไอ้นน

พกเมียมาด้วยเหรอ พกเมียมาด้วยเหรอเนี่ย ไอ้แอร์ แหมมึงมาแค่เนี้ย มึงพกเมียมาด้วย ??


“เป็นอะไรครับเกรย์”

สองตัวนั่นมานั่งตรงข้ามผม ไอ้นนชวนคุยทันที ผัวมันเหล่ตา

“เจอศึกแย่งอิเหนามาซะละมั้งเนี่ย”


“หุบปาก ไอ้แอร์”
ผมว๊าก
ก็คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่นี่ครับ

ไอ้แอร์หัวเราะกวนตีนตามประสามัน ไอ้นนตีแขนแฟนเบาๆ
“แอร์ก็.. ไปล้อเกรย์เขา โอ๊ะ ผู้หญิงคนนั้นน่ารักจัง”

ไอ้นนหันไปมองหน้าร้าน ผมหันมองตาม

ดีเลย.. ไอ้ทัศน์ไม่สนใจ ผมจีบหญิงดีกว่า!!

.
.

..หะ

บอกทีว่าบังเอิญ..?


ผู้หญิงผิวขาว ผมยักศกยาวประบ่า มีหน้าม้าพองาม..


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!

คุณกุหนิง!






“..สวัสดีค่ะ”

เธอยกมือไหว้ และส่งยิ้มสวยๆให้แม่ผม
“คงจะเป็นคุณแม่ของเกรย์ หนูจะขอพบเกรย์หน่อยน่ะค่ะ”

เธอปรายตามาทางผม


..ไปสืบมาตอนไหนวะ ถึงหลักแหล่งกูเนี่ย!


“ใครเหรอครับเกรย์?”
ไอ้นนทำหน้าฉงน แต่ไอ้แอร์กระซิบใส่หูเบาๆ
“คู่กรณีไง”


ผมนั่งนิ่ง มองอย่างไม่เป็นมิตร
อย่า..อย่า อย่าให้กูต้องถึงกับใช้กลศึกม้าไม้เลยนะ


“ขอโทษนะคะหนุ่มๆ คงจะไม่ว่าอะไร ถ้าขอคุยกับน้องเกรย์เป็นการส่วนตัวสักครู่หนึ่ง”
เธอชม้ายชายตาให้สองรูมเมทของผม

ไอ้แอร์ ไอ้นนซึ่งเป็นเพื่อนแท้ของผมจึงทำการสละบัลลังก์ให้คุณกุหนิง
เฮ่ย !

เธอเลื่อนเก้าอี้นั่ง

.
.
“อ้าว..คราวนี้ไม่ต้องรอใครเลื่อนเก้าอี้หรอกหรือครับ?”
ผมฮุกซ้ายโดยอีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว

เอ..แต่จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ถูกนะ เขาเตรียมตัวมาตั้งแต่ในมุ้งแล้วนี่..


“อ้อ..คือ ไม่แน่ใจน่ะ ว่าที่อยู่ตรงหน้าเป็น..เอิ่ม สุภาพบุรุษ”


"ปากห.."
ไม่ใช่ผมพึมพำนะครับ
สาบานได้ ผมได้ยินว่ามันเป็นเสียงคุณทิวไผ่ อาของไอ้ทัศน์!


“ผมไม่ใช่สุภาพบุรุษหรอกครับ เพราะฉะนั้นเนี่ย ถ้าคุณกุหนิงมีอะไรก็ รีบพูดมาเลยดีกว่า”
ผมเปิดฉาก

เธอยิ้มเชือดเฉือน
“ตอนแรกเนี่ย..หนิงนึกว่าทัศน์จะมาอยู่กับน้องเกรย์ซะอีก?”

ผมเชิดขึ้น
“ทัศน์มีประชุม”

“อ้อ..”
เธอไม่หยุดยิ้ม
“ประชุมคงสำคัญกว่า….”

ผมลุกขึ้นยืน
“คุณจะพูดอะไรกันแน่”

“ใจเย็นๆสิคะน้อง”
เธอไม่ลุกขึ้นกับผม

“หนิงแค่..อยากให้น้องเกรย์เข้าใจหัวอกของผู้หญิง”
เธอก้มหน้าลง ทำหน้าเศร้าที่ไม่แนบเนียน

“เอ..แต่คงยากหน่อย”
เธอเงยขึ้นมา
“เพราะเกรย์ไม่ใช่ผู้หญิง”

ผม..
ผม

“แต่ถึงยังไง”
คุณกุหนิงลุกขึ้นบ้าง นวยนาดหันหลังไปพลางเอ่ย
“ก็อยากให้เกรย์เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ คุณป้าทัศนีย์ ว่าจะรู้สึกยังไง ที่..ลูกคบกับผู้ชาย”

เธอหันกลับมา
“แต่ก็คงยากอีกนั่นแหละ..”

.
.
“เพราะเกรย์คงไม่ได้เป็นแม่คน”
.
.

แม่ผมหันขวับมาหาคุณกุหนิง
ไอ้แอร์กับไอ้นนลุกขึ้น

“คุณกุหนิง.. คุณรู้ไหมว่าเกรียนไม่ชอบอะไร?”
ผมมองเธอ
“ไม่ชอบเล่นสงครามประสาท”
ผมประกาศ

“คุณยั่วผมไม่ขึ้นหรอก”
ผมพินิจมองเธอ

“ผมเข้าใจว่าคุณเป็นแฟนของทัศน์ก่อนไปอังกฤษและไม่เคยเลิกกัน ส่วนคุณทัศนีย์เป็นแม่ที่อยากให้ลูกคบผู้หญิงอย่างที่ควรจะเป็น”

ผมไม่เอนเอียง..

“แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทุกอย่างคือการตัดสินใจของทัศน์
ถ้า.. ถ้าหากว่าทัศน์อยากจะรักกับคุณ ผมก็ยินดีที่จะถีบตูดมันไปหาคุณ แม้ว่าผมจะรักทัศน์ก็ตาม
แต่.. หากว่าทัศน์รักกับผม ก็ขอให้คุณยืนให้ห่างจากพื้นที่ส่วนตัวของเรา”


ปีนี้ปีมังกร..
ถ้าคุณกุหนิงพ่นไฟได้ ผมว่าเธอทำแล้วครับ!


เธอหายใจแรง และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดจึ๊กๆ
“คุณแม่ขา มาหาหนิงที่ร้านกาแฟเห่ยๆนี่ทีสิคะ หนิงคุยกับเขาไม่รู้เรื่อง!”

.

.

ผมยืนกอดอกเผชิญหน้า รอใครก็ตามที่จะมา

ตาผมหันไปเห็นแม่
ท่านแม่ยิ้มบางๆ ประหนึ่งบอกว่าต้องการให้ผมสู้ด้วยเหตุผลของผมเอง

ไอ้แอร์กับไอ้นนนั่งลงตามเดิม ส่วนคุณทิวไผ่มองเหตุการณ์อยู่สักพัก แล้วกดโทรศัพท์บ้าง
หาใคร?
ธุระของเธอ?
ไอ้ทัศน์?
คุณหญิงทัศนีย์?
พลอย เฌอมาลย์?



..ครู่ต่อมา
คุณนายกะหมังนั่นก็มาเร็วเสมือนหนึ่งรอเวลาอยู่แล้ว

เธอเข้ามาในร้าน..
เปลี่ยนร้านกาแฟให้กลายเป็นสมรภูมิเต็มรูปแบบ


“เธอ ชื่ออะไรนะ.. อ้อ เกรย์"

เธอปรายตามอง

"ฉันไม่ได้อยากเอาพิมเสนมาแลกกับเกลือ แต่เมื่อลูกฉันอธิบายกับเธอดีๆ เธอไม่รู้เรื่อง ฉันคงต้องชี้ให้เธอเห็น ว่าเธอกำลังทำผิดศีลธรรม!”


นั่น..
ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าธรรมะธัมโม


“ผมทำผิดศีลธรรมยังไงล่ะครับ?”
ผมย้อน


“หึ ยังไม่รู้ตัวเอง”
เธอทำหน้าดูถูก
“ตาทัศน์น่ะเป็นคู่หมั้นของลูกสาวฉัน แถมเขากับเธอยังเป็นผู้ชาย แค่คิดก็..”
เธอหันสายตาไปทั่วร้าน

“ไม่รู้พ่อแม่เธอทนได้ยังไง”

แม่ผมส่งสายตานารีพิฆาตมาจากเคาท์เตอร์ แต่ปรมาจารย์เกรียนยังคงไม่พูดอะไร

คุณกะหมังเหมือนหงุดหงิดที่แม่ผมยังคงชงกาแฟ ไม่ตอบโต้ใดๆ จึงพูดเสียงดังขึ้นอีก

“ฉันอยากจะรู้ ว่าเขาทนกันได้ยังไงในเรื่องแบบนี้!”


ให้ตายสิ..
แม่ผมยังคงไม่พูด
คุณนายกะหมังคงโมโหสุดขีด เธอเดินไปหาแม่ผม
มีเคาท์เตอร์คั่นกลางระหว่างคนทั้งคู่..

“คุณเป็นแม่ของเด็กคนนั้นไม่ใช่หรือ?”


แม่ผมประสานสายตา ยักคิ้วเป็นทำนอง ‘รู้แล้วจะถามทำไมวะ?’


“เราเป็นแม่เหมือนกัน เธอน่าจะเข้าใจ ฉันรักลูกมาก”
คุณกะหมังเดินมาโอบกอดคุณกุหนิงไว้ แสดงความรักอย่างล้นเหลือ

..แม่ผมมองอย่างเฉยเมย

“ฉันก็รักลูกของฉันมากเหมือนกัน..”
แม่หันมามองตาผมให้รู้ว่าหมายความตามนั้น แล้วฉายรัศมีสายตากลับไปที่คุณกะหมัง

“แต่ฉันคงไม่รักมากถึงขนาดมาตามยื้อแย่งผู้ชายให้ลูก”



..
....
แม่!
 

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .



อ๊ากก คิดถึงๆๆๆ มาดร๊วปหมุกทีเด๊!!
 

ขอได้รับความขอบคุณจาก..เกรียนคนเขียน