หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[matame]

งอนเขา แล้วเขาจะรู้ไหมเนี้ย

[punchnaja]

แง้ ทัศน์เข้าใจผิดอีกแล้วT^T พี่ชายเกร์คงเป็นพวกเพอร์เฟคชั่นนิสต์ แต่ที่แย่ก็คือมองโลกด้านเดียวเกินไป ตามใจตัวเองเกินไป อยู่ในกรอบมากไป เรื่องเลยยิ่งเลวร้าย

ถ้าพี่คนนี้กลายเป็นเกย์คงรับตัวเองไม่ได้ ฆ่าตัวตายแหงมๆ

[J_Dargon]

ทัศน์เข้าใจผิดอ่ะ

[vk_iupk]

อยากจะกดไลค์วันหนึ่ง 10 ครั้งให้ผู้เขียน
อ่านแล้วคิดถึง มช มาก เดือนหน้าก็ได้กลับไปเยือนแล้ว
ไปรับน้องขึ้นดอย ไปแอบดูละอ่อนน้อย อิอิ
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ บรรยายเรื่องดีมาก
อ่านได้หน้าที่ 10 เอง เลยแอบมาเม้นก่อน ชอบมากจริงๆ ^   ^

[nevergoodbye]

เขินและกรี๊ดมากๆในหลายๆๆตอนที่ผ่านมา 
รู้สึกว่าทัศน์แสดงออกเกินไปแล้ว อร๊ายยยยยยยย
เกรย์ก็เขินๆๆๆ หวานกันแบบน่ารักๆ
แต่ตอนล่าสุดนี่ทัศน์ใจร้ายเกินไปแล้วววว
อย่าคิดไปเองคนเดียวสิ T_T! อย่าคิดแทนคนอื่นด้วย
เมินกันแบบนี้เค้าก็เสียใจนะยะ 
ตอนต่อไปจะเป็นยังไงเนี่ยยยยยย ค้างงงงงงงงง
เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมค่าาา
แล้วก็ยังชอบนิยายเรื่องนี้ม๊ากกกกกกกมากกก เหมือนเดิม
หลายตอนมานี้ไม่ได้คอมเม้นเลยเนื่องจากมีปัญหากับคอมนิดหน่อย = =
แต่ก็ยังติดตาม และเชียร์ให้อัพบ่อยๆๆๆๆ
รักนะ >O<!

[hardened-boy]

โฮะ!!!
"กรีนกับกร เกลียดเกรย์ เกรย์ก็เกรียน"
"ทัศน์เห็นแล้ว โกรธเจียน เกือบจะบ้า"
"ปากแข็งนัก รักเขา แล้วสิท่า"
"พี่กับน้อง นะจ๊ะ อย่าหึงเลย"
ฮ่าๆๆๆ ทัศน์งอนแน่ๆๆๆๆ

[insunhwen]

ไม่นะ เข้าใจผิดกันอีกแล้ว 

  จริงๆ

[mickeynut]

 

[liptudzii_chi]

 :กอด1:thx

[m_pop91]

พี่ทัศน์เข้าใจผิดอีกแล้วซินะครับ
อ่าตอนนี้แล้วชอบมุมมองของเกรย์(คนเขียน)ในเรื่องของเกย์
รอตอนต่อไปครับ

[drasil]

ทัศเข้าใจผิดแล้ววววววววววว
หนูเกรย์ออกจะใสซื่อ

[miniz]

อ่าวววววว 

[thaithai00]

กำลังมันส์  มาต่อด่วนเลย

[Overdose]

อ่า ถูกเข้าใจผิดแล้ว แงแงแง

[maple4120]

ทัศน์ต้องคิดว่าเกรย์แอบไปกิ๊กกับกรีนลับหลังตัวเองชัวร์ป้าบ! 
อ๊ากกกก กำลัีงหวานๆกันได้ที่เลยแท้ๆ เสียดายชะมัด 
แต่อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกได้เลยนะเนี่ย ว่ากรีนเองก็ยังรักน้องอยู่ เพียงแต่สับสนในตัวเองนิดหน่อยเท่านั้นเอง

รอตอนต่อไปนะคะ

[Ak@tsuKII]

แอบมาส่อง วันนี้จิมาไหม อิอิ

[porpeppe]

คิด ถึง เธอ แล้ว เกรียน..
ถ้า เกรียน ไม่ ต่อ คง เกรียน ต่อ ไม่ ได้
รอ เกรียน อยู่ นะ ค๊าบบ ^^V

[fuku]

เครียดแทนเกรย์
พี่ชายก็ตรรกะเป็นอัมพาต ถ้าคิดแบบโลจิกไม่ได้ก็เชิญอยู่ในโลกของตัวเองไปเหอะ
เหตุผลของใครก็ของใครสิ อย่าเอามายัดเยียดให้คนอื่น

คนแบบกรีนอยู่ด้วยแล้วอึดอัดอ่ะ

ส่วนทัศน์ หมดแรงจะอธิบายให้รู้เรื่องจริง
เอาไว้อยากรู้แล้วค่อยคุยกันทีหลัง

[THiiCHA]

Knock Knock Knock : )

[m_pop91]

วันนี้ไม่มาเหรอครับ รอ รอ รอ

[INDY-POET]

Chapter 17 : End..
Part I Beginning :  TaT’s POV

สายน้ำเย็นๆไหลลงจากฝักบัวมากระทบร่างกายผม
แต่คนมันได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก็เลยไม่สนใจจะปรับให้มันอุ่น
ผมยิ้มกับผนังห้องน้ำอย่างเพ้อๆ เริ่มบ้าแล้วกู
ในใจพลางคิดว่า เดี๋ยวจะพาไอ้ตัวแสบไปไหนดี
ไปห้างไหม? สาวๆชอบกัน
แต่แล้วผมก็ย่นจมูก ..เกรย์มันไม่สาว แถมเกรียนด้วย มันต้องไปที่ไหนที่ชาวบ้านไม่ชอบไปกันแหงๆ

“ก็เพราะมันไม่ใช่บ้านพ่อกูไง!”

ผมหัวเราะกับเสียงตะโกนลั่นที่ยังจำได้ ในคืนที่ผมคาดคั้นถามว่า ..ทำไมไม่ออกจากห้องไปซะ
มันบอก ‘เชียงใหม่ไม่ใช่บ้านพ่อมัน’ อืม งั้นมาทำให้เชียงใหม่เป็นบ้านพ่อมันดีกว่า
ผมจะพาชมเมือง ฮ่า! คิดออกซักทีเว้ยกู


แปลกนะ ผ่านไปหลายวัน เกือบสองเดือนได้แล้วมั้งเนี่ย ผมยังจำวันแรกๆที่เจอกับมันได้อยู่เลย
ตอนนั้นได้แต่ก่นด่ามันสลับกับไล่ แต่ตอนนี้ ..ไม่รู้สิ อธิบายไม่ถูกเว้ย

“มึง..”
เหมือนผมได้ยินเสียงเคาะประตู

“ทัศน์..”
เสียงแผ่วเบาดังผ่านเสียงน้ำมา ผมรีบหมนุนฝักเบาหยุด และตะโกนออกไป
“แป๊ปนะ จะเสร็จแล้วล่ะ”

“คือ..”
ไอ้เกรียนเหมือนพยายามจะบอกอะไร “คือกูมีธุระน่ะ มึงไม่ต้องรีบหรอก กูจะไปแล้ว ฝากกุญแจรถคืนไอ้แอร์แล้วกันนะ”

เงียบครับ ผมได้แต่เงียบ
แพลนที่วางไว้ในใจเมื่อกี้หายเกลี้ยงสมอง
 “แล้วไปยังไง”
ในที่สุดก็ตัดสินใจถามไป

“เออ.. คือ.. เพื่อนมารับ”
ได้ยินมันบอก แล้วก็เสียงเดินแบบรีบๆ ตามด้วยเสียงเปิดและปิดประตู

อะไรวะ!!
มามีธุระอะไรตอนนี้
ผมอุตส่าห์ใจกล้าหน้าด้านอีท่าไหนไม่รู้ ดึงดันให้มันมาที่หอกับผมจนได้ ทั้งที่ไม่คิดว่าจะเจอกันในวันนี้
แล้วพอทุกอย่างกำลังจะดี ดันมามีธุระซะได้

เฮ้อ โลกแม่งไม่ยุติธรรมกับกู -*-
ผมพันผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ แล้วเอาเสื้อคลุมมาสวมเพื่อออกจากห้อง
ยังไงก็ให้มันเอารถไอ้แอร์ไปดีกว่า ไป-กลับจะได้สะดวก

ผมเปิดประตูคาดว่ามันอาจยังยืนคอยลิฟต์อยู่ แต่ก็เปล่า เลขลิฟต์ทั้งสองตัวไม่ได้วิ่งเลยด้วย
ผมออกมาแทบจะทันที มันไม่น่าถึงชั้นล่างเร็วขนาดนี้นะ

ผมได้ยินเสียงฝีเท้าเดินช้าๆ จึงเดินไปดูที่บันได
ร่างในเสื้อคลุมตัวใหญ่เดินลงบันไดถึงขั้นสุดท้าย
อ่อ ไอ้เกรียนเดินลงนี่เอง

แต่.. ไม่ได้ลงต่อไปยังชั้นสาม มันเดินเข้าไปในชั้นสี่..
งงสิครับ ไม่มีทางลงอีกทางนะ
ผมเดินลงบันไดตามไป กะว่าจะเรียก
แต่แล้วมันก็หยุดหน้าห้องหนึ่ง
หลังเสียงเคาะประตู คนเปิดออกมาเป็นผู้ชาย
แน่เสียยิ่งกว่าแน่..  พี่กรีน  ในเวอร์ชั่นโชว์แผ่นอกคาดผ้าขนหนูผืนเดียว..

ผมขบกรามแน่น
ไม่น่ะ  บางทีอาจเป็นเรื่องเข้าใจผิด เดี๋ยวมันก็ลงไปหาเพื่อนข้างล่าง บางทีมันอาจจะแค่..

..มันเดินเข้าห้องกับพี่กรีนไปแล้ว
.
.

ผมยืนพิงกรอบประตูทางเข้าชั้นสี่อยู่อย่างนั้น รู้สึกเหมือนโดนชกหน้า

ภาพหน้าแดงๆที่ผมจูบเมื่อกี้แว่บเข้ามาในความคิด
มึงมีเหล้ามั๊ย.. เบียร์ก็ได้..

มึงจะเอาไปทำไม ทั้งที่ไม่เมามึงก็โกหกเก่ง สลับไปสลับมาได้แนบเนียนอยู่แล้ว

แต่ผมก็ยังคงยืนรออยู่ คาดว่าเดี๋ยวมันเดินออกมาจากห้อง ผมจะถามซะเลย
ไหนว่าจะไปกับเพื่อน
ผมยืนรอ..และรอ
พยายามไม่จินตนาการว่าใครทำอะไรข้างในห้อง

ซัก 20 นาทีผ่านไป ประตูห้องก็เปิดออก
เขาออกมาด้วยกันสองคน เดินเคียงคู่กันมา
ผมจะถามได้ยังไง..
เพราะ.. กูเป็นอะไรกับมัน มีสิทธิ์อะไรไปถาม


ผมหลบฉากไปที่บันไดและรีบเดินขึ้นเร็วๆเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า

“เกรย์ มาเร็ว”
ผมได้ยินเสียงพี่กรีน และเสียงลิฟต์ปิด

ผมค่อยๆลงบันไดกลับมาที่ชั้นสี่
กำกุญแจรถไอ้แอร์แน่น
มีธุระ.. เพื่อนมารับ..


เหอะ.. แล้วผมก็ขึ้นบันไดไปโดยไม่เหลียวหลังเลย

จะไปแคร์ทำไมวะ..ผมคิดอย่างดุดัน กล่อมตัวเองให้เชื่ออย่างนั้น
คนแบบนี้นอนด้วยกันหนเดียวจบแล้วเว้ย ไม่มีอะไรมากกว่านั้น !

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ดูเหมือนวันนี้เป็นวันที่ยาวนาน
ผมนั่งหมุนกุญแจรถไอ้แอร์สลับไปสลับมา
พยายามลืมท่าชูแขน เขย่งเท้าของไอ้เตี้ยที่พยายามจะแย่งกุญแจนี้ไป
ผมมองนิ่งไปที่ระเบียง ไม่รู้ว่าหวังให้ตัวเองเห็นอะไรตรงนั้น
แต่ชีวิตนี้หวังว่าผมคงจะไม่เจอคนเกรียนๆแบบนี้บ่อยนักนะ หัวใจจะวายครับ

เฮ้ย อะไรวะ นั่งไปนั่งมาความคิดเสือกไปหยุดที่มันอีก ไม่ไหวนะแบบนี้
ผมสะบัดหัวไล่ภาพทุกช๊อตที่มีไอ้เกรย์ออกไปจากหัว
วิธีที่ดีที่สุดคือเอาอย่างอื่นมายัดไว้แทน ดูหนังโป๊ มีสาวสวยๆดีกว่าครับ !

..ผ่านไปซักแป๊ปผมก็เบื่อ ไร้ความรู้สึกหื่นกามใดๆ ไม่ใช่ว่าผมอยากจะดูโป๊เกย์ขึ้นมานะครับ ไม่ใช่
เพียงแต่..ผมก็ยังคิดถึง เอ้ย แค่นึกถึงไอ้เกรียนอยู่

ปัดโธ่เว้ย ยากเหมือนกันนะเนี่ย !
สาวสวย สาวสวย สาวสวย สาวสวย สวยสาว
ผมพยายามท่องสลับไปสลับมา
แต่ผมก็ยังคิดถึงไอ้เกรียนอยู่ดี..
ตายห่าละกู

อย่างนี้ต้องออกไปเจอของจริงๆ ลืมไอ้เด็กเวรนั่นไป !
ในเมื่อคืนนั้นมันผิดแผน เพราะงั้นคืนนี้ผมจะไม่ยอมให้ผิดอีก
ผมจัดการนัดพรรคพวกไปเจอกันหน้าผับ คืนนี้ไม่เมา ไม่เสียน้ำ กูไม่ยอมเว้ย
.
.

“มึงเป็นอะไรรึเปล่าวะไอ้ทัศน์”
ไอ้โกเหล่ตา ตะโกนถามท่ามกลางเสียงอึกทึกของดนตรี
ผมยักไหล่ ยกแก้วขึ้นกระดก และตอบสั้นๆ “อยากเอาหญิง”

ไอ้โกพ่นลมหายใจ และไอ้หนุ่มมองผมอย่างเคลือบแคลง
ผมละจากโต๊ะ เดินไปห้องน้ำ และหยิบโทรศัพท์ออกมากด รอสายเรียก

“ครับพี่ทัศน์”

“มาที่ผับหน่อยแอร์ พวกพี่อยากเลี้ยงเหล้า และอย่าปฏิเสธ”

“ใครจะไปปฏิเสธพี่ ฮ่าๆ ได้ยินว่าเลี้ยงเหล้าผมก็หอบตัวและหัวใจไปแล้ว”

ผมหัวเราะ
“ชวนเมทมึงมาด้วย บอกว่าพี่เลี้ยงเหล้า”
“เอ่อ นนมันไม่ชอบผับ แล้วเกรย์มันงานเยอะนะพี่”
ไอ้แอร์เตือน และผมย้ำชัดๆ
“ลากมันมาด้วย บอกว่าพี่อยากเจอ”

หลังจากบอกมันเสร็จสรรพว่าอยู่ผับไหน โต๊ะไหน ผมก็กลับไปนั่งดื่มที่โต๊ะ
สาวชุดแดงโต๊ะข้างๆขยิบตาทักทาย ผมยิ้มหวานให้เธอ แต่ก็ยังไม่ลุกไปหา
เป็นชายต้องไว้เชิงครับ

ผมไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าไอ้เกรย์มาแล้วผมจะทำหน้ายังไง
แต่ก็ไม่เห็นจะยาก ก็ทำเหมือนเดิม แบบที่ผมเป็นผม
มันมามันก็เมาแล้วไปเต้นยั่วหนุ่ม ผมก็จะเอาสาว

..เป็นตัวจริงอย่างที่เราสองคนเป็น จะได้ไม่ต้องงงกันอีกต่อไป

“เบื่อว่ะ กูว่ากูเต้นกับสาวดีกว่า”
ไอ้โกว่า ผมพยักหน้าให้มัน ทำนองว่ามึงไปเถอะ
แล้วไอ้โจกับไอ้หนุ่มก็ลุกออกไปด้วย เหลือผมนั่งอยู่คนเดียว  แต่ก็คนเดียวอยู่ได้ไม่นาน

“ไง ไม่ไปเต้นกับเพื่อนเหรอ”
สาวกระโปรงแดงคนนั้นนั่นเองครับ

“ยังก่อนครับ นั่งสิ”
ผมชวนเธอ สาวเจ้านั่งลงอย่างว่าง่าย

“อกหักรึเปล่าคะ”
เธอยิ้ม ถือวิสาสะเอามือมาไล้หน้าผม
นั่นทำให้ผมแค่นหัวเราะ ผมเนี่ยนะอกหัก เคยแต่หักอกชาวบ้านครับ
คืนนี้ผมแค่รู้สึกแปลกๆ
แค่รู้สึก.. “ต้าน” ความรู้สึกบางอย่างของตัวเองเท่านั้นแหละ

ผมกับแม่เสือสาวนั่งไล้กันไปไล้กันมาได้ซักพัก กลุ่มไอ้แอร์ก็มาพอดี


“แหมๆ พี่ทัศน์ จะให้พวกผมมาขัดจังหวะจริงน่ะ”

ไอ้แอร์มาแล้ว..

ผมละจากแก้มสาวคนนั้น หันไปมอง
ไอ้แอร์    ..ด้วยท่าทีสบายๆ
นน   ..ด้วยท่าทีที่บอกได้ว่ากรูไม่อยากมาที่นี่
และ..ไอ้เกรย์ ที่ทำหน้าบอกไม่ถูก แววตาคู่นั้นมันสื่อว่าไงนะ ..ผมอ่านไม่ออกว่ะ

“เอ้า นั่งสิ แดกตามสบาย จะสั่งอะไรเพิ่ม ก็เอาเลยเต็มที่”
ผมบอก
และไอ้แอร์ทำท่าอย่างกับวันปิดเทอมมาก่อนกำหนดสองเดือน
“จัดเต็มเลยเว้ยพวกเรา”
มันหันไปบอกพรรคพวกที่ดูท่าไม่ค่อยดีใจด้วยกับมันเท่าไหร่เลย

นนดูกลัวๆ ส่วนไอ้เกรียนก็ได้แต่ทำหน้าเฉยๆ และหันสายตาหนีไปจากผม
ผมก็หันมาเหมือนกัน หันกลับมาหาแม่สาวชุดแดงน่ารักน่าฟัดของผมไง

“อ้าว ไปไงมาไงแอร์”
ไอ้โกเดินเหงื่อซกกลับมาที่โต๊ะ
“ส้มหล่นครับพี่โก วันนี้พี่ทัศน์บอกเลี้ยงเอง”

ไอ้หนุ่มที่กลับมาพอดีก็เหล่ตามองกลุ่มไอ้แอร์ที มองผมที มันมองไอ้เกรียนนานเป็นพิเศษ
คงจำได้ว่าเป็นคนที่มันเอาแต่ถามว่าเป็นใครอยู่เมื่อวันก่อนนี่เอง

ส่วนไอ้โจกลับมาเอาแก้วที่โต๊ะกระดกเขาปากอีกคน

“เฮ้ยเกรย์ นน นี่พี่โก พี่หนุ่ม พี่โจ รุ่นพี่คณะกูนะ พี่ครับ นี่เมทผม เกรย์กับนน”
ไอ้แอร์แนะนำ น้องนนยกมือไหว้เพื่อนๆผม แต่ไอ้เกรียนแค่พยักหน้า ไม่ยิ้มด้วยซ้ำ
ไอ้นี่ มารยาทน่ะมึง  มารยาท!

“อ้าวๆ คั่วสาวก่อน ไม่ชวนพวกกูนะมึง”
ไอ้โจด่าเมื่อวางแก้วเหล้า ผมจึงยักคิ้วให้มันแบบเท่ๆ
พยายามทำใจให้โฟกัสอยู่แค่แม่สาวที่นั่งชิดกันจนจะขึ้นมาอยู่บนตักผม

“เอ้า แดกเลยเต็มที่”
ผมจัดขวดจัดแก้วให้พวกมันพร้อมสรรพ จงใจวางเคร้งลงตรงหน้าไอ้เกรียน
ปากอิ่มนั้นเม้มจนใกล้เป็นเส้นบางเฉียบ
“ไอ้..มึง..แม่ง”
มันส่งเสียงลอดริมฝีปาก

“อะไร”
ผมส่งคำถามท้าทาย เมื่อร่างนั้นกัดฟันกรอด
“มึงพยายามจะพูดอะไร เอาสิ พูดเลย !”
ผมลุกขึ้นยืน ลืมไปแล้วว่าตรงนั้น ไม่ได้มีแค่ผมกับมัน

“เหี้ย ทำไมมึงทำแบบนี้!”
เสียงแข็งๆนั่นตะโกนลั่นไม่แพ้ผม

"ทำแบบไหน!"

"มึง ..เห็นกูป็นอะไร"
มึงอย่ามาเสียงสั่น อย่าตอแหลใส่กู ไอ้เด็กเวร

"กูก็เห็นอย่างที่มึงเป็นนั่นแหละ แน่ใจว่าเห็นชัดเลยด้วย"
แม่ง ไอ้นี่ ...มึง ไอ้ขี้ปดตัวร้าย..

“เราไป..เต้นกันมั๊ยคะ”
สาวน้อยแตะไหล่  และดึงมือผมเบาๆอย่างเชิญชวน “อย่าทะเลาะกันในนี้เลย”

ผมหันมาหาสาวเซ็กซี่ของผม
“งานเข้าแล้วว่ะ..หึหึ”
ผมหัวเราะหึหึ ยักคิ้วนิดๆให้ไอ้เกรียน แล้วตามเธอไป
ปากนั้นอ้าพะงาบๆ เหมือนพยายามอย่างยิ่งไม่ให้พ่นพรรคพวกของมันออกมาลั่นผับ

ผมยักย้ายร่าง ส่ายไปมาแนบชิดกับหุ่นดีๆของเธอช้าๆ
ผมเคยทำอะไรแบบนี้มาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว แต่ทำไมคืนนี้มันสั่นๆวะ
อาจเป็นเพราะสาวคนนี้สวยมากก็ได้นะ คิดว่าคงงั้น..

ผมดิ้นเบาๆจนสายตาหันไปทางโต๊ะ
ผมคาดว่าจะเห็นไอ้เกรียนกระดกแก้วพรวดๆ ไม่ก็ลุกขึ้นเต้นยั่วสวาทตามสันดานมัน

แต่ก็เปล่า.. มันนั่งนิ่งเป็นหินอยู่ที่โต๊ะ น้ำสีเหลืองอำพันในแก้วไม่พร่องลงไปเลย
มึงเป็นอะไร แดกสิวะ ของชอบมึงไม่ใช่เหรอ!

“เหม่ออะไรอยู่..หืม”
เสียงหวานๆกระซิบริมหูผมเบาๆ
ผมไม่หันไปหาเธอในทันที เพราะไอ้เกรียนมองมาที่ผมพอดี
ผมมองตอบมัน..

“เหม่อว่าจะจูบคุณยังไงดีให้รู้สึกวิเศษ”
ผมพูดโดยที่สายตายังไม่ได้ละจากร่างที่นั่งนิ่งที่โต๊ะ และผมก็หันไปหาสาวคนนั้น
และ..จูบเธอ
จูบอยู่นาน มือลูบไล้ไปตามลำตัว เรียกเสียงครางเบาๆในลำคอ
ผมได้ยินเสียงเพื่อนๆที่โต๊ะส่งเสียงวี๊ดวิ้วมาให้ จึงกะจะหันไปยักคิ้วให้เสียหน่อย
ผมละปากออกมา และนิ่งสนิทเมื่อจำนวนคนที่โต๊ะหายไปคนนึง..



เออ.. ไปซะได้ก็ดี
ผมก็ไล่มันไปตั้งแต่วันแรกแล้ว เสือกเพิ่งไปเอาวันนี้
ไอ้เด็กเวรนี่โรคจิต ..ชอบรึไง ให้โดนไล่หลายๆครั้ง ถึงจะย้ายก้นออกไปจากชีวิตกูได้..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

[INDY-POET]

Chapter 17 : End..
Part II End : Gray’s POV

..เพิ่งจะเมื่อไม่ถึงชั่วโมงก่อนนี่เอง ที่ผมนั่งลุ้นมาตลอดทาง  ..จากหอถึงผับ
ผมไม่ได้อยากมาหรอกนะ แต่ทนการขอร้องของไอ้แอร์ไม่ได้

หรือจริงๆแล้ว.. อาจจะเข้าข้างตัวเอง  ว่ามีใครคิดถึง..
อาจจะเข้าข้างตัวเอง ..ว่าสายตามองผ่านของบางคนเป็นแค่การเข้าใจผิดของผมเท่านั้น

แล้วก็ได้รู้ว่า -กูคิดไปคนเดียว..

ผมถอนหายใจในอากาศเย็นเยียบของค่ำคืน
ผมลุกออกจากโต๊ะมาแล้วโดยบอกไอ้แอร์ว่าเดี๋ยวกลับเอง
ผมก็ไม่รู้หรอก จะกลับยังไง แต่เดินเอาก็ได้ รถโดยสารก็ได้ ..ยังไงก็ได้
รู้แค่ไม่อยากอยู่ในนั้น ไม่อยากอยู่ที่โต๊ะ..

ผมไม่อยากมองภาพนั้นเลย..

ผมสะกดอารมณ์ด้วยการพยายามไม่ถามตัวเอง..ทำไมมันต้องชวนผมมาด้วย..
มันไม่ต้องบังคับให้ผมดู ผมก็รู้อยู่แล้วว่ามันชอบแบบไหน..
เพื่ออะไรของมัน..

แล้วกูจะรู้สึกแย่ทำไมวะ ..?

ผมกระชับเสื้อคลุม
เดินลอยๆไปตามถนน มึนเหมือนโดนอะไรซักอย่างทุบเอาตรงหลังหัว
มันไม่ได้เจ็บปวดทรมานขนาดนั้น แต่ก็เล่นเอาชาวาบ..

ทัศน์ มึงทำยังไงเหรอ.. ถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ในวันเดียว

หรือจริงๆทัศน์ไม่ได้เปลี่ยนครับ.. มันก็เป็นมันอย่างนั้นมาตลอดอยู่แล้ว
คนที่เปลี่ยนน่ะ ..ผมเอง

“เหี้ยเอ้ย แม่ง แม่ง แม่ง”
ผมไม่รู้จะทำยังไง จึงกัดปากสลับด่าอย่างนั้น
ไม่รู้ว่าโกรธใครมากกว่ากัน
ระหว่างไอ้ทัศน์
กับ..
ตัวเอง

แล้วก็ชัดเจนว่าเกลียดตัวเองมากกว่า
เพราะเรื่องทั้งหมดระหว่างผมกับมันก็เป็นความผิดพลาดของผมเองทั้งนั้น..

ผมเดินเรื่อยๆ ถ้ารถโดยสารแล่นมาซักคันก็จะโบกกลับหอซะ
.
.
“เกรย์ เกรย์เว้ย”
เสียงกระหืดกระหอบไล่หลังผมออกมาจากผับ ผมหันงงๆไปตามเสียงเรียก
ไอ้แอร์..

“เฮ้ยมึง ไป เดี๋ยวกลับด้วยกัน”
แอร์ว่า
“ไม่เป็นไรเว้ย มึงอยู่สนุกต่อเหอะ นานๆทีรุ่นพี่จะเลี้ยงนะ”
ผมฝืนยิ้มให้มัน
“มันก็ใช่ แต่กูไม่น่าลากมึงสองคนมาด้วย ไอ้คุณนนก็ทำท่าจะกราบตีนให้กูพากลับแล้วเหมือนกัน”

“มึงพาไอ้นนกลับไปก่อนเหอะ ..กูอยากกลับคนเดียวว่ะ”

ไอ้แอร์มองผมแล้วถอนใจ
“เกรย์.. มึงไม่ได้..” มันหยุดเหมือนไม่รู้ว่าจะพูดต่อดีไหม แต่แล้วก็พูดออกมา “มึงไม่ได้ชอบพี่ทัศน์หรอกใช่มั๊ย?”


“ไม่”
ผมตอบชัดถ้อยชัดคำโดยอัตโนมัติ ..ไม่ยอมหยุดคิด

ผมกลัวฮะ..ผมไม่อยากคิด



“งั้นก็ดีแล้ว เพราะ เออ.. เฮ้อ” ไอ้แอร์เอามือมาโอบไหล่ผมไว้
“พี่ทัศน์น่ะ หล่อ เก่ง แล้วก็รวย บ้านเค้าก็ผู้ดี พี่แกไม่ใช่คนที่จะคบผู้ชาย แม้แต่ผู้หญิงก็คบๆเลิกๆไปเรื่อย”


ผมหัวเราะ.. พยายามให้เสียงฟังดูขำมากมาย

ก็ผมรู้ข้อนั้นตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ตื่นมาในห้องของมัน
ตั้งแต่เห็นแม่ของมัน
ผมรู้..ว่ามันมีชีวิตที่ดีและพร้อมขนาดไหน
มันต่างกับผมมาก.. แต่เรื่องพวกนั้นจะมาส่งผลอะไรกับผมได้ยังไง
ในเมื่อผมไม่ได้..รู้สึกอะไรกับมันเลย

.
.

“บอกทีสิ ทำไมเกือบทุกครั้งที่ฉันเห็นนาย จะต้องแนบข้างด้วยมือไม้ผู้ชายตลอดเลยวะ”
เสียงวางอำนาจที่คุ้นเคยดังขึ้นเบื้องหน้า

จากที่ก้มมองพื้น ผมจึงเงยมอง..
แล้วก็ได้รู้ว่า เรื่องไอ้ทัศน์ไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดในคืนนี้

“กรีน เร็วๆนะเว้ย เจอกันข้างใน”
คนกลุ่มหนึ่งตะโกนมาทางพวกผมขณะจะเดินเข้าผับ

ผมพบว่าพี่ชายยืนมองอย่างแค้นๆ
รอบที่สองแล้วนะวันนี้ ที่เจอกรีนหลังจากที่ผมเจอไอ้ทัศน์มา

ไอ้แอร์มองกรีนงงๆ และเอาแขนออกจากไหล่ผม

“นี่ครั้งแรกที่ฉันมาผับตั้งแต่มาเชียงใหม่อีกครั้ง แล้วดูซิ วันแรกก็เจอน้องตัวเองเดินกอดผู้ชายหน้าผับแล้ว”

“เฮ้ย พี่ครับ ไม่ใช่ ผมเป็นเพื่อนกัน”
ไอ้แอร์ตาเหลือกรีบปฏิเสธ

แต่ผมไม่เถียงอะไร ผมเลิกแคร์นานแล้ว
พี่กรีนก็คิดว่าผู้ชายที่อยู่กะผมทุกคนเป็นผัวเป็นเมียผมหมดแหละ
ถึงผมจะโกรธ แต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสามารถวิ่งเข้าใส่ตีนเหมือนตอนเจอมันที่คณะวิศวะ

“จริงๆครับพี่ เกรย์มันเป็นเมทผม ผมชวนมันมาเพราะรุ่นพี่ผมจะเลี้ยงเหล้า แค่นั้น”
ไอ้แอร์บอกแล้วบอกอีก
กรีนมองผมที่ยังเงียบอยู่ เอามือสองข้างมาจับไหล่
“นายว่าไง”

ผมหลับตา ส่ายหน้า
อยากย้อนเวลาไปในวันที่เรายังเด็กๆ

ตอนที่เขายังเชื่อใจ..โดยที่ผมไม่ต้องร้องขอ


แล้วผมก็ทำสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
..ผมกอดพี่ชายไว้
ยังไงเขาก็พี่ผม เขาเป็นครอบครัวคนเดียวที่ผมมีในรัศมีหลายกิโลเมตรนี้..

Years go by
and time just seems to fly
But the memories remain..
In the middle of September ..we still play out in the rain


กรีนชะงักกึก
มันคงสงสัยว่าผมบ้าไปแล้วเหรอ..

แต่ผมไม่ปล่อยกอด ภาพไอ้ทัศน์พันลิ้นนัวเนียกับแม่สาวนั่นรีเพลย์ซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัว
แล้ว..ผมก็เสือกร้องไห้ออกมา

ผมไม่เห็นสีหน้าของกรีน ไม่รู้ว่ามันทำหน้ายังไง แต่คิดว่าผมคงโดนลูกตีนพิฆาตในไม่ช้านี้
ผ่านไปหลายอึดใจ มันก็ยังไม่ถีบ แล้วมือใหญ่ของกรีนจึงพาดผ่านไหล่ผมและโอบกอดไว้
“เกรย์ เป็นอะไร..”

แทบเป็นครั้งแรกในรอบหลายหลายศตวรรษเลยมั้งเนี่ย ที่ได้ยินเสียงถามอ่อนโยนขนาดนี้จากไอ้พี่ตัวดี
แต่ผมก็ยังไม่รู้จะพูดอะไรออกมา จนกระทั่งได้ยินเสียงไอ้นน
“แอร์ ผมอยู่ข้างในไม่ไหวแล้ว พี่ของแอร์มาส่งข้างหน้า เรากลับเลยได้ไหมครับ”

ผมละตัวออกมาจากอกกรีน

แล้วก็พบว่าตัวเองหันหน้ามาเผชิญกับไอ้ทัศน์
ในอ้อมแขนมันมีผู้หญิงคนสวยคนนั้นยิ้มหวานอยู่

มันเพียงมองเหยียดๆ..
เหมือนกับว่าผมเป็นสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนมากมาย


“แอร์ มึงพานนกลับเถอะ สงสารมันว่ะ ส่วนเรา..ไปกันเถอะครับ”
ประโยคหลังมันหันไปพูดกับสาวคนนั้น และพากันไปที่รถซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล
มันแค่นหัวเราะ มองผมเยาะๆ และปิดประตูโครม คงกะให้ได้ยินไปถึงสวรรค์

ผมเม้มปาก เสียงปิดประตูโครมเสือกไขก๊อกน้ำตากูอีกไอ้ห่า กูขอให้ประตูข้างคนขับมึงหลุดออกมาเป็นชิ้นๆเลย แม่ง


..ผมยกมือขึ้นปิดเสียงสะอื้นและเอาหลังมือเช็ดน้ำตา

นนมองผมอย่างงงๆ
แอร์มองผมอย่างห่วงๆ
ส่วนกรีนมองผมสลับกับรถไอ้ทัศน์ที่แล่นฉิวไปอย่างไม่รู้จะปลอบใจหรือกระทืบซ้ำดี


ผมปิดหน้า.. ทรุดนั่งลงบนฟุตบาท
ไม่เคยรู้มาก่อนว่าทำไมวันนั้นผมถึงดูแลมัน ทำไมผมถึงมักจะงอนมัน ทำไมผมถึงกวนตีนมันอยู่ตลอดเวลา
และ..ทำไมผมปล่อยให้ตัวเองร้องไห้วันนี้

เสือกมารู้เหตุผลเอาตอนนี้ ตอนที่พบว่าความรู้สึกนั้น..ไม่มีประโยชน์อะไรเลย



อาจยังไม่เห็นว่ารัก..มากมาย
อาจยังสงสัยผู้ชายคนนี้
..อาจยังไม่เห็นสายตาแห่งความหวังดี
แต่เธอก็คงเข้าใจมันสักวัน..


“เปิดหาพ่องเหรอวะ”
ผมสูดน้ำมูก พาลไปที่ร้านอาหารบุพเฟ่ข้างๆ
แม่ง เลดี้กาก้า เลดี้ปลาร้าอะไรมึงก็เปิดห่าให้เข้ากับบรรยากาศไปเซ่!
มึงเปิดทำไม เพื่อเธอตลอดไป เนี่ย..

“เฮ้ยเกรย์ ใจเย็นๆ”
ไอ้แอร์ฉุดผมลุกขึ้น

และกรีนก็พ่นลมหายใจ
“มันสินะ”

ดูเหมือนกรีนจะจำได้แล้วว่าใครลากตัวผมออกมาจากสมรภูมิที่คณะมันวันก่อน

“สมน้ำหน้าเว้ย ก็ฉันเคยบอกนายเป็นล้านๆครั้งแล้วใช่มั๊ย ให้ทำตัวแบบผู้ชายปกติเค้าทำกัน!”
จู่ๆกรีนก็โกรธขึ้นมาอีก
อาจจะเป็นเพราะเมื่อกี้รู้สึกสงสารผมขึ้นมา และนั่นเป็นความรู้สึกที่พี่ท่านยอมให้เกิดขึ้นกับน้องชายเกย์ไม่ได้
เลยต้องรีบโกรธกลบซะก่อนที่จะดึงผมไปกอดเหมือนตอนเด็กๆอีกครั้ง



“มีบางคนรู้ด้วยว่าผู้ชายปกติเค้าทำตัวกันยังไง ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ค่อยจะปกติ”


อะไรวะ?? ผมงง


เมื่อหันไปตามเสียง ก็เจอกลุ่มเพื่อนไอ้ทัศน์ และหน้าตายียวนของพี่คนนึงที่แอร์แนะนำในผับ
ชื่ออะไรนะ อ้อ ..โก
จากสายตากวนตีนของเขา คนนี้แหละเป็นคนพูดประโยคนั้น

กรีนหันไปมองบ้างแล้วก็ปรี๊ดแตก
“มึงว่าใคร”

“เปล๊า ผมพูดไปเรื่อย เพิ่งเห็นว่าพี่อยู่ตรงนี้”
พี่โกปั้นหน้าแปลกใจที่ไม่แนบเนียนและเดินเข้ามาใกล้ๆกรีน
“โอ้ ว้าว ท่านพี่กรีนนั่นเอง ปลื๊มปิติมากพี่ สุดแสนประเสริฐยิ่งนักที่ได้พบกันครับ”

พี่โกยิ้มร่าถือวิสาสะจับมือกรีนไปเขย่า แต่กรีนทำหน้าเหมือนกับว่าเงินเดือนลดลงเหลือแค่สองพันห้า
ถึงแม้ผมจะอยู่ในอารมณ์เศร้าก็ยังต้องหลุดหัวเราะพรืดออกมา

มันฮาจริงๆครับ ที่กรีนจะทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนั้น เห็นไม่บ่อยนักหรอก

พี่ชายผมสะบัดมือออก
“ระวังตัวไว้ไอ้โก๋แก่ ไม่ใช่ว่าพี่เรียนจบไปแล้ว จะใช้นายปั่นจิ้งหรีดไม่ได้อีกนะ”
กรีนเดินย่ำโครมเข้าผับไป

“ผมชื่อโกศลเว้ย เมื่อไหร่จะเลิกเรียกโก๋แก๋ซักที!”

“เมื่อพี่เป็นใบ้นั่นแหละ”

“งั้นก็เป็นมันซะวันนี้เลยนะพี่กรีน!”
พี่โกตะโกนกลับ แล้วหันมายักคิ้วให้ผม
“พี่ชายนายเหรอ?”

ผมพยักหน้าน้อยๆ
พี่โกพ่นลมหายใจ
“มีพี่ชายเป็นเทพจุติลงมาก็ทำใจหน่อยนะ มันจะวางอำนาจอย่างพระเจ้าเลยละ”

“มึงก็ไปกวนตีนพี่เค้า เดี๋ยวก็เจอดีหรอก”
พี่หนุ่มบอกกับเพื่อน
“กูรับผิดชอบเองได้เว้ย มันกวนตีนกูยิ่งกว่านี้อีก ไม่เห็นเคยมีใครว่ามันเลย!”

ผมหัวเราะกับใบหน้าคลั่งแค้นของพี่โก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตอนเรียน กรีนคงแกล้งพี่โกไว้มาก

“พี่ชายนายดูไม่ค่อยชอบนายเอาซะเลยนะ”
พี่โกตั้งข้อสังเกต พี่โจยักไหล่ และพี่หนุ่มก็หัวเราะในลำคอ “ดูเป็นสองพี่น้องที่เข้ากันได้ดี หึหึ”
ผมถอนหายใจ ไม่ใช่กรีนไม่ค่อยชอบผมนะ ผมว่าเกลียดเลยมั้ง
“จริงๆเรามีน้องชายอีกคนครับ กรีนเป็นคนโต และมันก็ไม่ใช่ความผิดเขาหรอก พี่ผมแค่เหมือนผู้ชายหลายๆคนที่เกลียดพวกเกย์เอามากๆ โชคร้ายที่ผมดูเป็นอย่างนั้นในสายตาเขาซะด้วย”

พี่โกขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด แล้วก็ทำหน้าชั่วร้าย
“เกลียดเกย์ ต้องเอาเกย์ยัดปากแม่ง”

“ว่าอะไรนะพี่” ผมไม่แน่ใจว่าได้ยินถูกรึเปล่า แต่หน้าตาพี่โกดูเหมือนวางแผนอะไรชอบกล

“อ้อ เปล่าๆ พวกพี่ไปละ เออว่ะ แอร์ แล้วเห็นไอ้ทัศน์มั๊ย”
พี่โกตัดบทและหันไปถามไอ้แอร์
“เพิ่งออกรถไปกับผู้หญิงตะกี้เองพี่ แต่เหมือนหงุดหงิดอะไรมาไม่รู้ ปิดประตูรถโครม ผมละตกใจหมด”
“เออ มันประสาทแดกมาตั้งแต่พวกพี่เจอแล้ว พวกมึงไปทำอะไรมันรึเปล่าละ”
พี่หนุ่มทั้งบอกและถาม

“เปล่าครับพี่ ผมอยู่เฉยๆเลย ไอ้นนก็พี่ทัศน์พาออกมาเอง ไอ้เกรย์ก็ไม่ได้ทำอะไร มึงไม่ได้กวนตีนพี่ทัศน์ซักคำ ใช่มั๊ยเกรย์”
ประโยคหลังแอร์หันมาถามผม


ผมยืนนิ่ง..
ความรู้สึกบางอย่างบิดกระเพาะลำไส้จนรู้สึกทรมาน
..เมื่อนึกถึงว่ามันกำลังทำอะไรต่อมิอะไรกับสาวกระโปรงแดงคนนั้นอยู่ ณ ตอนนี้

ผมตะโกนลั่นกลบเสียงสะอื้น ไม่สนใจว่าจะหยาบคาย
“มันจะเป็นเหี้ย’ไร ก็ช่างแม่งเถอะ!”


ผมหันหลังเดินจากมา
และเมื่อความเงียบมาเยือน..
เสียงปิดประตูรถดังโครมนั่นก็ตามมาหลอนผมอีก

ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปเร็วเหลือเกิน..
เพิ่งจะเมื่อเช้า..ที่ผมรู้สึกว่าโลกนี้มันก็สวยดี

"เกรย์! กูบอกว่าอย่าไง"
แขนที่กระชับแน่น ไม่ปล่อยให้ผมไปโดนทำร้าย
ฮะ..ผมยังจำได้

"ไม่ต้องคืน กูเลี้ยง..มึง จะให้..มึง ขึ้นห้องไปได้แล้ว ลมแรง"
มอเชียงใหม่สวยที่สุดสำหรับผม ..ก็วันที่มันพูดประโยคนี้แหละครับ

“เออ.. ไม่เร้าใจ แต่ไม่ได้บอกว่าไม่อยากกอด”
เสียงเข้มๆนั้นยังคงดังนุ่มนวลในหัว
อ้อมกอดสดๆร้อนๆที่ผมยังจำได้


แล้วมันทำได้ยังไง.. ทำเหมือนผมไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ..แบบนี้



มันยากเกินไปที่จะทำใจให้เหมือนทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น
แต่คงง่ายกว่าที่จะตัดบางรายละเอียดออกไป
   
..ทำเหมือนเรื่องมันจบอยู่แค่ตอนที่ผมวิ่งออกมาจากหอไอ้ทัศน์วันแรก
ให้มันจบแค่นั้น.. มีอะไรกันคืนเดียว แล้วก็จบ.. ไม่เคยเจอกันอีกเลย

ให้เหมือนผมไม่เคยไปปีนระเบียงตอนมันบังเอิญป่วย
ให้เหมือนมันไม่เคยมาที่หอผม
ให้เหมือนผมไม่เคยเดินหลังมอกับมัน

เหมือนวันนี้..เราไม่ได้จูบกัน

ในเมื่อเรื่องมันเริ่มขึ้นแบบนั้น มันก็ต้องจบแบบนี้แหละ เซอร์ไพรส์ตรงไหน..
ผมน่าจะรู้ตั้งแต่แรกแล้ว.. แต่ก็ยังรับมันได้ยากเหลือเกิน


ผมเอามือปิดตาไว้ ไม่ต้องการให้หยาดน้ำบ้าบอไหลลงมาเปื้อนแก้มป่องๆของผมอีก
เสียงสั่นๆร้องถามอากาศอย่างหมดหนทาง
“แล้วผมจะทำยังไงให้เหมือนทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น..”


ผมรู้แล้วและยอมรับได้..
คุณทัศน์แสดงออกชัดเจนว่า..มันจบลงแล้ว

ผมเห็นอยู่นี่ครับ ..เข้าใจได้
แต่..ผมจะผ่านความรู้สึกพวกนี้ไปได้ยังไง

ผมเอามือทาบไว้ที่อก.. ทำไมมันเจ็บแบบนี้ ผมไม่รู้จักมันแล้ว มันไม่ใช่ทัศน์ของผมนะ..
ผมกดมือลงไปที่อกแรงๆ.. ช่วยหยุดคิดถึงแม่งทีเถอะ.. ขอร้อง..เกรย์ หยุดทีได้มั๊ย..

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  . . . . . .  .

[m_pop91]

เป็นคนอ่านคนหนึ่งที่ชอบเรื่องนี้มาก
เข้ามาดูวันละหลายๆครั้ง จะว่าติดก็ได้
ล่าสุดเพิ่งเปลี่ยนรูปเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ
ไม่คิดว่าจะจบแบบนี้เรื่องนี้น่าจะสร้างรอยยิ้มให้พวกเราได้อีก
แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันก็เกิดขึ้นแล้ว
เราต้องเคารพการตัดสินใจของคนเขียนครับ
อย่างไรซะก็ขอให้คนเขียนผ่านปัญหา
ที่ค้างคาในใจให้ได้นะครับ
ส่วนคนอ่านก็คงต้องขอเวลาทำใจสักวันสองวัน
แล้วต่อไปจะอ่านแต่เรื่องที่จบแล้วอ่านตอนจบก่อนด้วย
กลัวจบแบบนี้ มึนอธิบายยาก แอบช็อคนิดๆ
แต่อย่างที่บอกว่าเราต้องเคารพการตัดสินใจของคนเขียน
สู้ๆนะครับ เราจะผ่านปัญหาทุกอย่างไปได้

[porpeppe]

ม่ายยยยยยยยยย...
เกรียน จะ จบ แค่ นี้ จริงๆ เหรอ
เข้า ใจ ว่า เกรียน ครับ
แต่ แบบ นี้ มัน แซดดดด เกิน ไป ครับ
คน อ่าน เกรียนๆ ...เกรียน ตาม ไม่ ทัน ขอ รับ กระ ผ๊มมม

[Pa'veaw]

อ่าวๆ

อย่าเกรียนสิ

จบแบบนี้ได้ไง

คนแต่งนี้นะ

 

[gogo_jk]

เฮ้ย....ทำไมทัศน์คิดเองเออเองอีกแล้วเนี่ย  
สงการน้องเกรียนเราจริงๆเลยอ่ะ...เศร้าแต่ยังมีอารมณ์เกรียน...
จะฟังเลดี้กาก้าเหรอเกรียน 555++ แล้วมันจะเศร้าออกไหมนะ...
เอิ่ม...ชักสงสัยกรีนแกมีอดีตอะไรมั๊ย..ทำไมถึงมีอคติกับพวกเกย์จังเลยอ่า

[M23]

ปวดจิตขั้นรุนแรง  
อร๊าย...อยากกรี๊ดดังๆ
มันเป็นแค่ชื่อตอนใช่ไหม

[iranen]

จบจริงเหรอ ทำไมมันงงๆ ไม่เคลียร์อะไรเลยละ
หรือเราอ่านไม่เข้าใจเอง

[pita]

อย่าเกรียน

[littleFiNgeR]

อย่าจบแบบนี้มันเกรียนเกินปายยยยย T^T อิพี่ทัศน์อะ...เกรียนแตกที่สุด!!! อย่าลืมกลับมาเกรียนต่อให้จบนะคะ รอๆๆๆๆ^^