ไม่เกี่ยวอะไรกับเกรียนเกรย์และเกรียนทัศน์เลยครับ [ปล่อยมันสองคนไปก่อน]
ไม่กะจะอัพอะไรคืนนี้ด้วย เพราะอัพไปเมื่อค่ำเอง แต่เมื่อกี้ ผมดูจันทรุปราคา ก็เลย..
ฮ่าๆ ยืมตัวเมทเกรย์มาหน่อยละกัน อ่านขำๆนะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ไม่ต้องรีพลายอะไรก็ได้ครับ สั้นๆเกรียนๆตามสถานการณ์+ว่าง
Air & Non : The Lost Moon
“คืนนี้ไปอ่างแก้วกันมั๊ยครับแอร์”
ไอ้คุณนนนั่นเองครับ
อะไร ทำไมมึงมาชวนกูไปอ่างแก้ว แน่ะ แอบคิดอะไรกับกูรึเปล่า -*-
ผมละสายตาจากจอคอมพิวเตอร์มามองตาใสๆผ่านกรอบแว่นสีดำของไอ้เด็กเนิร์ด แต่ไม่พบความผิดปกติใดๆ
“ไม่ไป จะเล่นเกมส์ ไปอ่างแก้วน่ะ ชวนเกรย์ดิ บ้านหลังที่สองของมันแล้วน่ะ”
ผมบุ้ยใบ้ไปที่เตียงเมทปรัชญา
“เกรย์อยู่ซะที่ไหนละครับ ออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เนี่ย”
ไอ้นนทำหน้ายู่
. . . . . . . . . .
“แอร์…………….”
เสียงไอ้นน รังควานอีกแล้วครับ
อะไร หรือมึงยังไม่จบเรื่องข้าวของกูที่ชอบไปอยู่บนเตียงมึงอีก กูว่ากูเก็บกลับมาหมดแล้วนะ!?
“อืม..”
ผมครางรับ แต่ไม่ใส่ใจนัก
ไม่ได้ๆ เล่นฟีฟ่าออนไลน์อยู่ กำลังจะชนะครับ
“แอร์ ออกไปข้างนอกเป็นเพื่อนหน่อยดิครับ”
อะไรมึงเนี่ย “ดึกแล้วนะ”
ผมบอกโดยที่มือยังรัวคีบอร์ด
“ก็ผมอยากดูจันทรุปราคานี่..”
“อะไรคาคานะ”
ไม่ทันได้ยินครับ
“จันทรุปราคา!!!”
เย้ย !!!!
ผมแทบหงายหลังตกเก้าอี้
มึงจะตะโกนทำไมเนี่ย?
“นน กูเล่นเกมส์อยู่เห็นมั๊ย เสียสมาธิหมด”
“ดูนั่นนนน” แล้วไอ้นนก็ชี้ไปที่นาฬิกาบนโต๊ะ ที่บอกเวลา 00.59
“เร็วเข้าแอร์!”
เฮ้ยยย!
ไอ้ชายนนมันลากแขนผมออกจากห้อง วิ่งไปตรงลานโล่งที่เอาไว้ตากผ้า ที่ที่เราสามารถเห็นท้องฟ้าได้ถนัดถนี่
สิ่งที่ผมเห็นคือ..พระจันทร์ดวงกลมโตใสสว่างที่ลอยค้างกลางฟ้า
“ธรรมดา ไม่เห็นมีอะไรเลย”
ผมว่า
“แอร์ ดูนั่นดิ”
ไอ้นนชี้มือไปยังท้องฟ้า ผมจึงสังเกตเห็นกลุ่มเมฆดำที่เคลื่อนเข้าใกล้พระจันทร์อย่างช้าๆ
เราต่างเงียบกันไป ผมเองก็ลืมฟีฟ่าออนไลน์ไปชั่วคราว
เงามืดนั้นเข้าไปใกล้จนดูราวกับกลืนกินดวงจันทร์อย่างช้าๆ จนในที่สุด ดวงจันทร์ก็หายไปภายหลังกลุ่มเมฆดำนั้น
“น่ากลัวจัง..”
ไอ้นนทำท่าขนลุก
ผมหันไปมอง แล้วขำนิดๆกับท่าทางของมัน
“มึงดี๊ด๊าจะออกมาดูเองนะ”
“อื้อก็ใช่..”
ไอ้นนพยักหน้าหงึกหงัก แต่แล้วก็ทำตาโตตกใจ คว้ามือผมไปบีบไว้
!?อะไรมึงเนี่ย
“แย่แล้วแอร์!”
“อะไรวะครับ!?”
“เราลืมอธิษฐานอะ..”
อ่อ นึกว่าเรื่องอะไร
“ก็อธิษฐานตอนนี้สิ”
“ยังได้อยู่เหรอ ดวงจันทร์หายไปหมดแล้วอะ”
ไอ้นนมองผมตาแป๋ว
“ไม่ได้หายไปไหนซักหน่อย อยู่หลังม่านดำๆนั่นไง”
ผมชี้ไปบนท้องฟ้าที่เหมือนยังเห็นจุดเล็กๆสว่างๆเลือนรางในเงามืด
“อธิษฐานเลย..”
ผมบอกมัน
ทั้งๆที่คิดว่าอธิษฐานกับจันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าแบบนี้มันไร้สาระ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมบอกให้มันทำ
“งั้น..ผมขอให้..”
“เฮ้ยๆ เดี๋ยว ไม่ใช่ต้องอธิษฐานในใจเหรอ?”
“จะบ้าเหรอครับแอร์ ดวงจันทร์อยู่ไกลโลกขนาดนั้น อธิษฐานออกเสียงก็จะไม่ได้ยินกันอยู่ละ อธิษฐานในใจก็ชวดพอดี”
หือ เหรอ.. กูไม่เคยได้ยินทฤษฎีนี้ว่ะนน
มึงเกรียนรึเปล่า บอกกูที -*-
“ผมขอให้..”
มันจะขออะไรนะ เด็กเนิร์ดอย่างมัน ขอเกรด A ทุกวิชารึเปล่า? ขอให้มีแรงอ่านหนังสือไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย?
“ขอให้ได้ไปเที่ยวทะเลซักทีเถอะ..เพี้ยง”
เย้ย !~
ผมฮาแตกเลยครับ
ขอให้ได้ไปเที่ยวทะเลเนี่ยนะ
“แอร์ หัวเราะอะไรครับ”
มันหันมาทำหน้าตาแบบที่มันคงคิดว่าเป็น‘หน้าโหด’ใส่ผม น่ากลัวตายละมึง ฮ่าๆ
“ขอให้ได้ไปเที่ยวทะเลเนี่ยนะ?”
“ก็ผมไม่เคยไปนี่ครับ”
ไอ้นนกลับไปทำหน้าบู้บี้
อ้อ บ้านไอ้นนอยู่แม่ฮ่องสอนครับ มันไม่เคยไปทะเล
ที่ผมหัวเราะไม่ใช่อะไรหรอก ผมเป็นคนใต้ อยู่กับทะเลมาจนเอียนแล้วน่ะ
เออ คิดแล้วก็แปลกดี.. ผมอยากมาภูเขา คนตรงหน้านี้อยากไปทะเล..
“อะ แล้วถ้าอธิษฐานออกเสียงไปแล้วพระจันทร์ยังไม่ได้ยินล่ะ?”
ผมเงยมองบนท้องฟ้าอีกครั้ง ไอ้นนมองตาม
“ก็ยังดีกว่าอธิษฐานในใจอะ ไม่มีใครได้ยินเลย แต่นี่ ยังไงก็มีแอร์ได้ยินอยู่คนนึงนี่ครับ แฮ่”
..อะไรของมึงเนี่ย ฮ่ะๆ
“งั้นปิดเทอมกูกลับบ้าน จะหิ้วไปโยนลงทะเลซะเลยแล้วกัน”
ผมบอกมัน
..ริมฝีปากคนตรงหน้าฉีกยิ้ม
“นั่นไง ต้องอธิษฐานออกเสียง ดวงจันทร์ได้ยินแล้วแหงๆ ผมจะได้ไปทะเล ดีจายยยยยย!”
แล้วมันก็เงยมองพระจันทร์หลังม่านเมฆนั่นอย่างเพ้อๆ
ปัญญาอ่อนได้อีกเมทเนิร์ดกู
อ่า.. แต่ผมก็อมยิ้มตาม..
. . . . . . . .
Indy-Poet
หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289 (อ่าน 2422348 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก