อารมณ์เหมือนเรื่องเก่าเล่าใหม่ ไม่รู้ว่าจะน่าเบื่อไหม
แต่ก็วางโครงเรื่องไว้ตามนี้อะนะครับ
Chapter 22 : Help Go, Help Green !
เป็นยามเย็นที่บรรยากาศน่าสบาย แต่ก็เหนื่อยอ่อนด้วยสำหรับผมกับทัศน์
หน้าตาของเรานั้นราวกับเพิ่งเดินทางข้ามทะเลทรายซาฮาร่ามาเจอกว๊านพะเยา
เส้นทางค้นหาปรัชญาของผมในวันนี้ มันไร้ลำดับ สับสน อย่างที่ไอ้ทัศน์บอกผมว่ามันขี่รถพาวนรอบเมือง
จริงๆแล้ว หากถือว่าปรัชญาคือความจริงสากล ผมก็เจอมันแล้วหลายอย่างในวันนี้โดยไม่ต้องค้น
แต่ปรัชญาที่ผมหามันมีอะไรมากกว่านั้น.. ผมจึงยังไม่เจอ เอ๊ะ หรือเจอแล้ว.. แต่ยังให้เหตุผลไม่ได้กันนะ
ผมซ้อนดรีมไอ้ทัศน์กลับมา ไม่รู้คิดไปเองไหม ว่าหน้ามันหงอยๆยังไงก็ไม่รู้สิ -*-
อะไรเข้ามันอีกล่ะ?? แต่คาดว่าคงไม่เกี่ยวกับผม เพราะมันก็คุยกับผมปกติดีนี่
เรากลับมาถึงห้องมัน และผมก็โดดขึ้นเตียงเลย ไม่รอเจ้าของ
“ฮ๊า เตียงเป็นของกูนะ มึนหัว อิ่มด้วย สบายกู งั่มๆ”
ผมบอกมัน แล้วนอนพาดเตียงเป็นจระเข้ขวางคลองอย่างดี ไม่มีพื้นที่ว่างให้ไอ้ทัศน์
“อย่าหลับตอนนี้นะ เดี๋ยวตอนกลางคืนก็ไม่ง่วงหรอก”
แน่ะ มันเตือน
แต่ว่าแหม..มันน่าสบายจริงๆนะ อยากนอนต่ออีก ไม่สนละ ผมจะนอนกลิ้งบนเตียงนี่แหละ
“เฮ้อ ไม่เคยฟังกูเล้ย”
ไอ้ทัศน์บ่น แล้วยกลำตัวผมขึ้นให้นอนดีๆบนเตียง
ส่วนมันก็ไม่ได้นอนครับ เข้าไปล้างหน้าล้างตา เสร็จแล้วก็มานั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะข้างเตียง
ผมไม่ได้นอนหลับหรอก แค่เมื่อย กับมึนหัวนิดหน่อย ผมเลยลืมตาขึ้นมองมันอ่านหนังสือวงจร เชื่อมต่อ อะไรของมันก็ไม่รู้ เป็นระยะๆ
เออ.. ใกล้สอบมิดเทอมแล้วนี่หว่า
อะไรว้า เปิดมาแป๊ปเดียว แม่งจะสอบอีกละ ถามกูก่อนมั๊ย กูได้เรียนอะไรรึยัง???? !!!!
เฮ้อ กรูโคตรขี้เกียจอ่านหนังสือเลยเว้ย << โปรดใช้วิจารณญานและวิจารณเกรียนขั้นสูงในการพิจารณา
..เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่แน่ใจ ไอ้ทัศน์ก็วางหนังสือ หาวหวอดๆ แล้วล้มตัวลงนอน
มันคงคิดว่าผมหลับไปแล้ว จึงสอดแขนเข้ามาดึงผมไปซบอกมัน
เออ ดีนะมึง ไหนบอกห้ามนอนตอนนี้ ได้ข่าวตัวเองนั่นแหละ กำลังจะนอนน้ำลายยืด
“ไหนบอกห้ามนอนตอนนี้ไง”
ผมกระซิบ
“อ้าว นึกว่าหลับแล้ว”
มันมองผม ผมก็มองมัน
“นอนตอนนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก กลางคืนจะได้ไม่ง่วง หึหึ..”
เฮ้ย ! มึงหมายความว่าไงวะ !
ผมเอามือตุ๊ยหน้าท้องแข็งๆของมันเล่นๆ ก่อนที่ตามันจะค่อยๆปิดลง
เมื่อกี้มึงอ่านหนังสือหรือกินยานอนหลับวะ หลับง่ายชิบหายเลย -*-
.
.
ฟ้ามืดสนิทแล้ว ตอนที่ผมได้ยินเสียงโทรศัพท์ไอ้ทัศน์ดังขึ้น
เจ้าตัวยังหลับอยู่ -*-
“ทัศน์ๆ”
ผมจิ้มๆอกมัน
“มึง โทรศัพท์ๆ”
“อือ..หืม”
มันตอบรับ มือป่ายเปะไปคว้าโทรศัพท์มา
“ว่าไง..”
เสียงมึงจะง่วงไปไหนทัศน์ ปลายสายหลับละมั้ง
ผมยังคงนอนหนุนแขนมันอยู่ พร้อมกระดิกเท้าเล่นไปมา
“เกรย์ขอขยับแขนหน่อยนะ ไอ้โกโทรมา”
มันบอกเบาๆ
ได้ไง ! ม่ายยย !
“โนววว มึงก็คุยโทรศัพท์ไปดิ อย่ายุ่งกับหมอนกู”
“หมอนที่มึงว่า ก็อย่างดียวกับแขนกูนั่นแหละ”
สุดท้ายผมเลยขยับหัวจากแขน ไปหนุนอกมันแทน ผมไม่ผิดนะ หมอนมันเล็กไปอะไม่ระคายหัวผมหรอก แฮ่..
“เออ ว่ามา..”
ผมได้ยินทัศน์มันว่า แต่อีกเดี๋ยวหนึ่งก็ทำเสียงเข้ม
“ทำไม..?”
แล้วอีกเดี๋ยวต่อมา มันก็วางสายไป
.
.
“ไอ้โกชวนไปกินเหล้า”
มันรายงาน
“อืม งั้นมึงก็ไป เดี๋ยวกูกลับหอ”
“มันชวนมึงด้วย อยากคุยกับมึง เห็นบอกนะ”
หือ? พี่โก? มีอะไรจะคุยกับผม??
. . . . . . . . . . . . . .
สุดท้ายผมกับไอ้ทัศน์เลยมานั่งหน้าแป้นแล๊นอยู่ที่โต๊ะมุมด้านใน ร้านโต่ง
“รับอะไรดีครับ”
“ไม่กะเมา เอาเบียร์มาสามขวดพอแล้วกัน”
“เป็นเบียร์ช้างนะครับ Classic หรือ Draught ครับ”
“Classic ครับ”
ไอ้ทัศน์ว่า
“Draught ครับ”
ผมว่า
แล้วเราก็มองหน้ากัน..
“คลาสสิคครับ”
ไอ้ทัศน์ย้ำ
“ดร๊าฟคร้าบบบ”
ผมย้ำเสียงดังกว่า
พี่บริกรมองเราสองคนด้วยความงง
ผมก็มองมัน
มึงจะกินคลาสสิค กูจะกินดร๊าฟท์ เอาดิ ! ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
เราสองคนยกมือขึ้นมา วาดไปเบื้องหน้าของอีกฝ่าย
“เป่า ยิ๊ง ฉุบ !”
เย้ !! อ่าว เฮ้ย !
ไอ้ทัศน์ยิ้มกวนตีนเมื่อตัวเองออกกรรไกร แต่ผมออกกระดาษ
แม่ม ผมแพ้ -*-
“เอ่อ งั้นสรุปก็เอาคลาสสิคนะครับ”
พี่บริกรมองเราอย่างขำๆ
“เอาช้างดร๊าฟนั่นแหละครับ”
ไอ้ทัศน์แก้
“อ้าว นึกว่าชนะ แล้วจะเอาคลาสสิค”
บริกรลุดถามงงๆ
“ผมตามใจเค้าได้ครับ”
ไอ้ทัศน์บอกเสียงทุ้ม นุ่ม กังวาน เหล่ตามาทางผม
นี่.. ใจดีที่สุดในโลก
แฟนผมครับแฟนผม
ก๊ากๆ
ผมกลั้นหัวเราะ แล้วก้มมองรองเท้าตัวเองแทนการมองสายตาหยาดเยิ้มของไอ้ทัศน์ ไม่ใช่อะไร เดี๋ยวจะพ่นอ้วกใส่มัน
ให้ตายเถอะ อะไรเข้ามึงเนี่ย!!
สักพักต่อมาพี่โกก็เดินทำหน้าซีเรียสมาหาเราสองคน
จริงๆถ้าพี่โกปวดขี้ ก็ไปขี้ก่อนได้นะ ไม่ต้องมานั่งทำหน้ากลั้นไว้เพื่อคุยกับพวกผมก็ได้
ไอ้ผมก็นั่งมองหน้าพี่โกด้วยความงง
“พวกมึง ได้สั่งอะไรรึยัง”
พี่โกถาม
“สั่งเบียร์ไปสามขวด”
ไอ้ทัศน์รายงาน
“เกรย์ ตอบคำถามพี่หน่อยได้มั๊ย”
อ่าว เวร
พี่โกโฟกัสมาหาผมทันที ไม่มีการเตือนล่วงหน้า ไอ้ผมก็ตอบอัตโนมัติ
“ให้เหตุผลมาก่อน จะถามไปทำไมครับ”
“คือ..พี่ชอบผู้ชายอยู่คนนึง”
โอ๊ะ โอ o_o แล้วเกี่ยวกับกรูตรงไหน??
“อืม..ครับ ก็แล้วแต่พี่จะถาม บอกได้ผมก็จะบอก ถ้าบอกไม่ได้ ผมก็จะไม่บอก”
ผมไม่ได้เกรียนนะ ใจจริงเลยครับ
“พี่แค่อยากถามดู ว่าจะมีอะไรทำให้จีบติดอะ ถ้าน้องพอมีคำแนะนำอะไร”
กำ ผมจะไปมีคำแนะนำได้ยังไงวะ!
“ผมบอกไม่ได้ครับ เพราะผมไม่รู้”
“งั้นทำไมเกรย์ชอบทัศน์?”
สำลักเบียร์เลยกู
เอาไงดี
“ประเด็นคือ ผมไม่เคยบอกว่าผมชอบ ไอ้..เอ่อ พี่ทัศน์น่ะครับ”
มันเป็นรุ่นพี่ผมครับ แล้วนี่ก็เพื่อนมัน ผมเรียกพี่ทัศน์น่ะดีกว่า
ผมเคารพมันมากกว่าที่มันรู้ก็แล้วกันน่า
บางทีที่ผมหยาบกับมัน เป็นเพราะแค่ไม่อยากให้มันคิดว่าผมเชื่อฟังมันก็เท่านั้นเอง - -
ไอ้ทัศน์เหล่ตามองผม พี่โกก็เหล่บ้าง
เอ้า ก็ผมไม่เคยบอกว่าชอบมันนิ ผิดตรงไหน โฮ่ โฮ่
“โอเค งั้น งั้น.. พบกันครั้งแรกยังไง ประทับใจอะไร”
เอ่อ.. พะ..พบ พบกันครั้งแรกน่ะเหรอ..
ผมชะงักกึก จะให้พูดยังไงละวะ
ไอ้ทัศน์เอามือมาโอบไหล่ผมไว้หลวมๆ
“ไม่เป็นไร ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด”
อ่า ผมอดยิ้มไม่ได้กับท่าทางเป็นห่วงความรู้สึกผม ของมัน..
“พูดได้ครับ ผมเมา พี่ทัศน์ก็เมา แล้วก็ ..อืม มีอะไรกันที่ซอกตึก ทำไป ก็ด่ากันไป แบบไม่รู้จักชื่อกันด้วยซ้ำ ส่วนความประทับใจ ไม่มีเลย”
ไอ้ทัศน์ไอแค่กๆสำลักเบียร์
“ไม่ประทับใจอะไรไอ้ทัศน์เลย ว่างั้น?”
พี่โกถาม ผมก็พยักหน้าแข็งขัน แต่สองนิ้วไขว้หลัง
ไม่มีเลย..ซะเมื่อไหร่ ฮ่า ฮ่า
แต่จะให้บอกต่างจากนี้ก็ไม่ได้แล้ว ประเด็น คือ ผมอายครับ ไม่ใช่เพราะอย่างอื่น
อายที่ต้องบอกว่ารักมัน หรือชอบมัน หรือประทับใจมัน
คงต้องให้ผมกลืนบอระเพ็ดมั้ง ผมถึงจะพูดได้
“กูหาดีไม่ได้เลยใช่มั๊ยเนี่ย”
น่าน อย่ามาทำน้ำเสียงน้อยใจ
มึงก็รู้ใจกูอยู่แล้ว อย่ามาตอแหล -*-
เอ๊ะ หรือมันไม่รู้วะ..
“งั้นทัศน์ มึงทำยังไงให้จีบติดวะ”
พี่โกเปลี่ยนไปถามเพื่อน ไอ้ทัศน์คิดนิดหนึ่ง แล้วตอบได้ดีมาก
“ไม่รู้ว่ะ กูก็มั่วๆมึนๆ ทำหลายอย่างอยู่ เกรย์มันให้อภัยตรงไหนก็ไม่รู้ มึงถามเองสิ”
อ่าวเวร แม่ง เสือกโยนมาให้กู
ได้…………………………………………………………………
“จริงๆตอนนี้เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อยนี่ครับ”
กูแรงกว่าเว้ย กร๊ากก !!
พี่โกมองเราสองคนสลับกันไปมา ราวกับอยากถามว่าพวกมึงจะไปกันรอดมั๊ย แต่กลัวเสียมารยาท เลยไม่ถาม
“เฮ้อ สรุปไม่มีใครช่วยกูได้เลย”
พี่โกถอนใจ ไอ้ทัศน์จึงมองเพื่อนมันอย่างจริงจัง
“คนที่มึงไปชอบนี่ผู้ชายจริงๆเหรอวะ ก็ไม่เคยเห็นว่า-”
“เถอะน่า”
พี่โกสายตาล่อกแล่กใส่ผมแปลกๆ มีอะไรกันนะ แล้วผมพอจะช่วยอะไรได้ไหม
เอ้อ ! นึกออกแล้ว กูลืมคิดถึงมึงไปได้ยังไง ! ไอ้ป๋อง เพื่อนซี้ เรื่องอย่างนี้มันถนัดนิหว่า !
“ผมมีเพื่อนเป็นเกย์ สาวแตกหน่อยนะ แต่ไอ้เรื่องพวกนี้มันเชี่ยว พี่จะคุยไหมละ”
เมื่อพี่โกพยักหน้ารับแบบดีใจสุดฤทธิ์ ผมจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดหาเบอร์ไอ้ป๋อง
“ป๋อง มึงว่างอยู่เปล่าวะ”
“ว่าไงยะเกรย์ ทอร์นาโดลูกไหนหอบแกมาโทรหาชั้น”
“มีรุ่นพี่คนนึง เขาอยากจีบผู้ชาย เขาสงสัยว่าทำแบบไหนน่าจะดี”
ผมเข้าประเด็น
“อ๋อ เหรอ ชั้นก็นึกว่าอะไร แล้วเขาจะไปรุกหรือจะไปรับละ”
ผมจึงหันไปหาพี่โก
“พี่โก เพื่อนผมถามว่า พี่จะรุกหรือรับ”
คราวนี้พี่โกสำลักเบียร์
“อย่างพี่ก็ต้องรุกสิเว้ย”
ผมหัวเราะหึหึ
หน้าหวานๆอย่างพี่โกเนี่ยนะ จะไปโดนเขาคนนั้น (คนไหนก็ไม่รู้) รุกเอามากกว่าน่ะสิ ผมว่า!!
ผมจึงยื่นโทรศัพท์ไปให้
“คุยกันเองละกันนะพี่”
พี่โกคุยกับไอ้ป๋องไม่นานนัก แล้วพี่ท่านจึงกล่าวขอบคุณผม เดินด้วยความมั่นใจ?จากโต๊ะเราไป
“ไอ้โกมันไปชอบผู้ชายที่ไหนวะ”
ไอ้ทัศน์หันมาบ่นกับผม ผมก็ยักไหล่ ขนาดมึงยังไม่รู้ กูจะไปรู้ได้ไง
เราจึงนั่งรินเบียร์ กระดกเข้าปาก ชิวๆกันไป << วิจารณญานอีกแล้วครับท่าน เรื่องนี้แม่งเสื่อมจริงๆ -*-
ผ่านไปไม่นานเท่านั้น ที่ผมกับไอ้ทัศน์ผิดสังเกตว่ามีอะไรโวยวายอยู่บริเวณหน้าเวที
อ้าว นั่น.. พี่โกนี่หว่า
“พี่เขาจะทำอะไรน่ะทัศน์”
ผมงง ไอ้ทัศน์ก็งง แต่ซักพักพี่โกก็จับไมค์ร้องเพลง
เฮ่อ.. โล่งไป ไอ้พวกผมก็นึกว่าจะยกพวกตีกับนักดนตรี
“เพลงนี้เพราะดีนะ”
ไอ้ทัศน์บอกผมผ่านเสียงเพลงที่พี่โกร้องอยู่
ต่อให้ตะวันลบเลือน ดาวและเดือนลับลา คำที่ว่าฉันรักเธอ..
“ก็เพราะดี”ผมพยักหน้า “แต่เว่อร์ไป”
ฟังเอาไพเราะก็ได้อยู่หรอกครับ ไม่ต้องเอาความหมายอะไรมากมาย
เพราะมันรักแบบ ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทรไป -*-
ผมไม่เชื่อว่าความรักแบบนั้นมี
ความรักแบบไหนก็ตาม มันอยู่กับเราแค่ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป..
นานที่สุดก็แค่..ทั้งชีวิตเราเท่านั้น
ไม่มีรักไหนอยู่จนจักรวาลนี้สูญสลายไปหรอกครับ
“ดอกไม้ พี่จะทิ้งถังขยะหน้าห้องกี่รอบก็ได้ แต่..อย่าทิ้งหัวใจผมนะ”
o_O’’
โฮก เสียงพี่โกครับ
เสี่ยวได้อีก ผมกับไอ้ทัศน์มองหน้ากัน
..แล้ว
แล้วเราก็ระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
“ถะ..ถ้ามึงพูดกะ..กะกูแบบ ฮ่าๆ แบบนั้นนะทัศน์ กูจะโดดลงจากเตียงตาย ก๊ากๆ”
ผมหัวเราะน้ำหูน้ำตาไหล ไอ้ทัศน์เองก็ทำหน้าเหมือนว่าคงต้องรอให้ผมตกเตียงตายจริงๆ มันถึงจะพูดได้
เราหัวเราะไม่หยุด แต่ก็ช็อคตาตั้งเมื่อเห็นคนที่เดินไปหน้าเวที..
“โก๋แก่ มึงลงมานี่มา เมาแล้วนะ”
.
.
“กรีน..”
ผมหลุดออกมา ไอ้ทัศน์เองก็มองตาค้าง
“เกรย์ นั่นพี่มึง”
เออ กูเห็นแล้ว
กรีนยื่นมือไปฉุดพี่โกลงจากเวที
แล้วผมก็แทบรอคอยงานศพพี่โกไม่ไหว เพราะพี่ท่านจูบกรีน
กรรม.. เวร..
พี่โกครับ ไปสู่สุขคตินะ
ผมหลับตาปี๋ นึกวาดภาพที่เลวร้ายต่างๆนาๆ กลัวกรีนกระทืบพี่โกติดร้าน
“มึง พี่โกจูบกรีน”
ผมดึงชายเสื้อไอ้ทัศน์
“มึง พี่โกจูบกรีนนะ”
“เออ เห็นแล้ว”
ไอ้ทัศน์ว่า
ผมเอามือปิดหน้าลุ้นๆ
“มึง กรีนฆ่าเพื่อนมึงรึยัง มึงสถานการณ์เป็นไง”
“ก็ไม่เห็น..ทำอะไรเลย”
ใช่ครับ กรีนยืนมองพี่โกตัวแข็ง พูดอะไรกันก็ไม่รู้ แล้วพี่โกก็วิดพื้น -*- เฮ้ย ! กรีน พี่เขาเมามั๊ยน่ะ??
ผมกับไอ้ทัศน์ขยับเดินไปใกล้ๆพลางนึกว่าจะทำยังไงกันดี ไปห้ามดีไหม พูดยังไง คนที่พี่โกชอบใช่กรีนได้ยังไงหนอ
แต่แล้วกรีนก็ช้อนร่างพี่โกขึ้นมาซะก่อน แล้วก็คุยกันเรื่องไปส่งพี่โกที่หอ
“เดี๋ยวเราตามไปห่างๆละกัน พี่กรีนคงไม่ทำอะไรโกแล้วล่ะ”
ไอ้ทัศน์บอกขรึมๆ ผมก็พยักหน้าเห็นด้วย
แล้วเราจึงตามกรีนไปกันตลอดทาง เมื่อเห็นถึงหอโดยปลอดภัยทั้งคู่ ไอ้ทัศน์จึงกลับไปส่งผมนอนที่หอสามชาย
“ที่จริง มึงนอนที่หอกูก็ได้นะ พรุ่งนี้ไม่ไปเรียนนิหว่า”
มันไม่วายโน้มน้าวจิตใจ
แต่ผมถลึงตาใส่
“แล้วให้มึงฟัดกูน่ะเหรอ”
ฝันไปเหอะไอ้บ้าทัศน์
ผมแยกเขี้ยวใส่มัน ได้ยินเสียงหัวเราะโรคจิตดังเบาๆตามหลังมา
ไอ้นี่นิ !
“งั้นเปลี่ยนเป็นบอกลาแบบหวานๆหน่อย”
มันวิ่งลงมาจากรถครับ คว้าไหล่ผมไว้แล้วชี้ที่แก้มของมัน
ได้ จัดให้..
ผมชกไปทีนึงด้วยความหมั่นไส้ ไม่แรงมากนัก แต่ก็พอให้มันโอดโอยละครับ
“โอ้ย เมียกู ทำไมทำกันแบบนี้เนี่ย”
ไอ้ทัศน์บ่น
เฮ้ย ได้ไง
“หุบปากไปได้แล้ว ใครเป็นเมียมึง กูไม่รู้ กูไม่เกี่ยว”
ผมตบ(เบาๆ)อีกทีที่ปากมัน
“โหดชิบหาย เจ็บจะตายอยู่แล้วนะ”
ไอ้ทัศน์หน้างอย
“เออ เจ็บจะตาย แล้วทำพินัยกรรมรึยัง อย่าลืมยกสมบัติให้กูด้วยล่ะ”
ผมบอกมันสบายๆ ไอ้ทัศน์จึงมองอย่างเหลือเชื่อ
“มึง มึง..”
ผมต่อยอกซ้ายมันเบาๆ อย่างหยอกเล่น
“เออ แล้วจะเผาหรือฝังล่ะ จะจัดการให้”
ทัศน์อ้าปากพะงาบๆ
อะไร จะด่าอะไรกู ว่ามาโลด !
“เกรย์ ไอ้ ไอ้ ไอ้.. ไอ้เกรียน!”
ใช้เวลาคิดคำด่านานไปรึเปล่าทัศน์ ในเมื่อ..
“มึงจะไอ้หลายรอบทำไมเนี่ย สุดท้ายก็ด่ากูเป็นอยู่คำเดียว”
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
ครึ่งแรกครับ Help Go ไปก่อน Help กรีน เดี๋ยวมาทีหลัง
มันเหมือนเรื่องเก่าเล่าใหม่เนอะ ตรงช่วงกรีน-โกอะ
ผมไม่รู้ว่าเขียนออกมาได้ดีไหม น่าเบื่อไปไหม เรื่องมันเกิดไปแล้ว แค่เล่าคนละมุม
อ่า ไม่รู้ แต่อัพไปละ คู่อื่นๆ รอก่อนนะครับ ยังไงแม่งก็อยู่อีกยาวอะ ได้ทุกคู่อ่ะแหละ
ขอสรรเสริญคุณ Loin_diciz ไว้ตรงนี้ด้วย เป็นเกรียนที่คงเส้นคงวามาก ทวงโจ-หนุ่มตลอด ฮ่าๆ เดี๋ยวจัดให้น้ำตาตกเลยฮะ
ใจเย็นๆนะ แฮ่ ไปละ บ๊ะบาย
ขอบคุณสำหรับการติดตาม และทุกรีพลายครับ อ่านแล้วแม่งฮาแตก คนอ่านอย่าเกรียนมาก เดี๋ยวคนเขียนมันเกรียนตาม ..
หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289 (อ่าน 2424210 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก