Chapter 22 : Help Go, Help Green !
ครึ่งหลัง Tat’s POV
เสียงเคาะประตูดังปลุกผมในเช้าวันต่อมา
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาจาก ความฝันที่ว่าไอ้เกรียนบอกรักกลางขั้วโลกเหนือซึ่งเต็มไปด้วยน้องหมี!
“เอ้า โก ฮ่ะๆ ว่าไง?”
ไอ้เพื่อนซี้นี่เอง เมื่อคืนนะมึ๊ง..
“จูบกันกลางร้านอย่านึกว่ากูไม่เห็นนะ กับพี่กรีนเชียว มึงแน่มาก ตอนแรกกูนึกว่าต้องไปเยี่ยมที่โรง’บาลแล้ว” ผมล้อมัน แต่ไอ้เพื่อนตัวดีเงียบผิดปกติ ผมจึงเลิกฮา
“เข้ามาก่อนมึง”
“น้องเกรย์ไม่อยู่เหรอ”
มามองหาเมียกูทำไมวะ? เกรย์ไม่นอนหรอกที่เนี่ย มันกลัวโดนฟัด
“ทำไมถามหาเกรย์บ่อยจังวะ มันไม่ได้อยู่กับกู หอมันก็มี ไม่ได้เกาะติดกูนี่นา”
ไอ้โกหยุดคิดนิดหนึ่งแล้วถาม “พวกมึงก็คบกันแบบเกรียนๆอินดี้ๆอย่างนี้เหรอวะ”
จะเรียกว่า ‘คบ’ ได้ไหม กูยังไม่รู้เลยเถอะครับเพื่อน!
“หึ” ผมหัวเราะแห้งๆ “ช่วยไม่ได้ว่ะ แฟนกูเกรียน”
“งั้น..โทรหาน้องเขาหน่อยได้ไหมวะ กูมีเรื่องจะบอก”
อ่า.. มึงไปมีเรื่องกับพี่เมียกูมาแน่นอนเลยแบบนี้
“มึงไม่เป็นไรนะ” ผมตบไหล่มันแล้วหยิบโทรศัพท์มากดโทรหาเกรย์
ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงง่วงๆมึนๆ ที่คุ้นเคย..
“อือ..ทัศน์”
รับซะน่ารัก แม่ง เกรย์ อย่ายั่วกู!
“ถ้ามึงไม่มีธุระสำคัญจริงๆ ละก็นะ.. กูจะโดดถีบมึงเลย”
โอเค โหดแบบนี้ ค่อยกลับมาเป็นเกรย์เกรียนๆหน่อย
“แล้วถ้าโทรมาบอกว่าคิดถึง นี่สำคัญพอไหม” ผมหยอดเข้าบ้าง
มันหัวเราะก๊ากมาตามสาย ไม่ขงไม่เขินอะไรให้มันดูดีหน่อยหรอกนะมึงอะ แม่ง หัวเราะเฉย!
“คือไอ้โกอยากคุยด้วย พอจะตื่นมาหน่อยได้ไหม เดี๋ยวไปรับ” ผมอธิบาย
“มึงอย่าบอกนะ ว่ากรีนฆ่าพี่โกไปแล้ว” น่าน.. แช่งเพื่อนกูซะงั้น
“ยังเว้ย ก็บอกอยู่นี่ไงว่าไอ้โกอยากคุยด้วย”
“อือๆ ไม่อาบน้ำนะ หนาวอ่ะมึง”
“ฮ่ะๆ ตามใจมึงเถอะ แต่ล้างหน้าแปรงฟันมาด้วย โอเค๊”
“รู้แล้วเว้ยยย!”
ผมยิ้มน้อยๆ และวางสาย ก่อนหันไปหาไอ้โก
“เรื่องพี่กรีนรึไง มึงเสร็จเขาแทนที่เขาจะเสร็จมึงใช่ไหมละ?”
ผมเดา ก็ลักษณะมันน่าจะเป็นแบบนั้นแหละ
“เปล่า.. ไม่มีใครเสร็จใครเลย”
ผมชักงงๆ แต่ก็ยิ้มให้กำลังใจมัน “โอเค ใจเย็นๆนะมึง เดี๋ยวกูไปรับเกรย์ก่อน”
ผม--พร้อมด้วยฮอนด้าดรีมคันเก่าที่เราไปตะลุยรอบเมืองกันมาเมื่อวานควบไปถึงหอสามชาย
เกรย์นั่งหาวหวอดรออยู่เรียบร้อยแล้วและแต่งตัวตามปกติของมัน
คือคว้าเสื้อคลุมตัวหลวมมาใส่ แล้วก็จบ ไม่เปลี่ยนบ็อกเซอร์ด้วย
มึงกะกลับมานอนต่อใช่ไหม ยอมรับมาซะดีๆ
“พี่โกเป็น‘ไร” มันยิงคำถาม พร้อมเอาขาพาด กระโดดขึ้นรถ
“ไม่แน่ใจ แต่หน้าเครียดๆ คงมีเรื่องกับพี่มึงนั่นแหละ”
เกรย์หัวเราะหึหึ “ไม่มีเรื่อง ก็แปลกแล้ว”
ไม่นานนัก ผมก็ขี่รถกลับมาถึงหอ
เราเดินเคียงข้างกันขึ้นห้องเพื่อไปดูว่าไอ้โกยังทำหน้าหมดอาลัยตายอยากเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า..
“มี‘ไรครับพี่ เรื่องกรีนใช่ไหม?” เกรย์ถามทันที เมื่อไอ้โกยังทำหน้าแบบเดิมไม่
เปลี่ยนแปลง เพื่อนผมพยักหน้า แต่ไม่ยอมพูดอะไรออกมา
ผมจึงคิดว่าควรจะปล่อยให้เขาคุยกันไปตามประสาน้องผัว-ว่าที่เมีย
ผมนั้นดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกับพี่กรีน ได้ข่าวเป็นน้องเขย แต่ก็เอาเถอะ เอาไว้ก่อน
“งั้นกูออกไปรอข้างนอกนะ”
ทั้งคู่จะได้คุยกันสบายๆครับ ผมบีบไหล่ไอ้โก ตบบ่าเกรย์
แล้วเดินออกไปหยุดยืนที่ริมหน้าต่างทางเดิน อย่างน้อยก็ขอมองเห็นหน่อย
ผมมองผ่านระเบียงห้องตัวเอง ประตูกระจกเปิดอยู่
ยังไงผมก็ยังได้ยินบทสนทนา เออ.. แล้วกูจะออกมาทำไมวะเนี่ย?
“เกรย์ น้องรู้ไหมว่าทำไมพี่กรีนถึงเกลียดเกย์”
ผมไม่เห็นหน้าไอ้โก ได้ยินเพียงแต่เสียง แล้วไอ้เกรียน(ของผม)ก็หยุดคิดนิดหนึ่ง
“ไม่รู้แน่หรอกครับ”
“พี่กรีนเขาเคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อนนะ”
หา! ผมสำลักอะไรสักอย่างในลำคอ พี่กรีนเนี่ยนะ!?
แต่หน้าเกรย์ไม่แปลกใจสักนิด “แล้วก็เลิกกันไปหรือพูดอีกทีคือเขาทิ้งกรีนไป?”
อ้าว มันรู้อยู่แล้วเหรอ?
“อ้าว เรารู้อยู่แล้วเหรอ” นั่น.. ไอ้โกถามแทนผมพอดี
“เปล่าครับ ผมเดาเอา”
เกรย์ทำหน้าเหมือนจู่ๆก็ตรัสรู้และทุกอย่างก็เข้าล็อคพอดี
แน่ละ มันคงไม่เคยรู้ว่าทำไมพี่กรีนถึงเกลียดเกย์และเกลียดมัน แล้วเหตุผลทุกอย่างก็กระจ่างในตอนนี้
“เราเดาถูก ตอนนี้พี่รู้สึกผิดมาก ถ้ารู้ก่อนว่าเขามีเหตุผลของเขา พี่คง..”
น้ำเสียงไอ้โกขาดหายไป ผมสงสารมันจับใจ
ผมรู้ดี.. ไม่ว่าจะโดยความตั้งใจหรือไม่ก็ตามที
แต่การทำให้คนที่เราแคร์เสียใจนั้นมันรู้สึกเจ็บปวดเกินบรรยาย แต่เกรย์ก็ช่วยไอ้โกได้ดีเยี่ยม..
“ไม่เป็นไรพี่ กรีนก็เหมือนผมนั่นแหละ หน้าฉากแข็งแกร่ง แต่ข้างในอ่อนแอ พี่ชาย
ผมเป็นคนมีเหตุผล แต่นี่ไม่ใช่เรื่องของเหตุผล มันเป็นเรื่องของความรู้สึก..”
ฟังดูแล้ว เป็นพี่น้องที่เข้าใจกันดีจัง ไม่น่ามาเกลียดกันเลย
ผมว่าไอ้โกคงคิดแบบเดียวกันกับผมละครับ
ต่อจากนั้น เกรย์จึงหันหลังเดินไปทางประตู โดยบอกว่า..
“ผมจะลงไปหาพี่ผมนะครับ”
ผมจึงเดินมาสมทบและเราสามคนก็ลงไปชั้นล่าง หน้าห้องพี่กรีน
“ทัศน์..” เกรย์หันมาหาผม สายตาอ้อนๆ
แน่ะ.. มันทำหน้าแบบนี้เวลากลัวหรือประหม่าเท่านั้นแหละครับ ทีเวลาอื่นล่ะแทบจะฆ่าผมด้วยสายตา แต่จิตใจเกรย์ในตอนนี้ที่กำลังจะไปคุยกับพี่กรีนคงหวั่นไหวอยู่พอสมควร เราต่างเดาไม่ถูกว่าผลจะเป็นอย่างไร
“ไม่เป็นไรหรอก ไปคุยกับพี่มึงเถอะ ถ้ามีอะไร กูอยู่ข้างนอกตลอดเวลา”
ผมลูบหัวยุ่งนั้นอย่างปลอบโยน เกรย์พยักหน้า แล้วก็เคาะประตู
“อย่าปิดสนิทนะ พี่จะอยู่ตรงนี้” ไอ้โกบอกกับเกรย์
จากนั้นพี่กรีนก็ค่อยๆเปิดประตูออกมา ไอ้โกแอบอยู่หลังประตู ผมเองก็ยืนข้างไอ้โกอีกที
“ให้ฉันเข้าไปได้ไหม” ผมได้ยินเกรย์ถาม
“ถ้าฉันบอกไม่ล่ะ”
ใจเย็นๆนะพี่กรีน อย่าให้ผมต้องเปิดตัวเป็นน้องเขยในวันนี้เลย พูดกับเมียกูดีๆ!
“ฉันก็จะเข้าไปอยู่ดี” เกรย์ว่า
นี่ละ ไอ้เกรียน พี่กรีนเอ๊ย มันไม่ปีนเข้าห้องพี่ทางระเบียงก็ดีเท่าไหร่แล้ว พี่ยังเจอน้อยกว่าผมมากนัก!
“ฉันอยากถามนายว่า..เกลียดฉันไหม?”
โอ..คำถามแรกก็ตรงประเด็นเผงเลยเมียกู!
“ฉันขยะแขยงพวกประเภทนายทุกคน” เสียงพี่กรีนตอกกลับเรียบๆ
ผมก็ชะงักนิดหนึ่งเหมือนกัน รู้สึกอยากต่อยหน้าพี่เมียขึ้นมาตะหงิดๆ
แต่ก็คิดว่า เขาอาจพูดไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกบางอย่างเท่านั้น
“เพราะนายเกลียด.. ขยะแขยง หรือเพราะ..นายกลัว กรีน”
นั่นไง ยอมรับมาซะพี่เขย เอ๊ย พี่กรีน
ผมมองไม่เห็นเหตุการณ์ในห้อง เพราะแค่ตาไอ้โกคู่เดียวก็เต็มช่องประตูที่เปิดแง้มไว้นิดหน่อยนั่นแล้ว
“นี่.. การที่ใครสักคนทิ้งนายไป มันไม่ได้หมายความว่านายจะเหลืออยู่คนเดียวในโลกนะ”
อ่าม.. เกรย์ พูดกับพี่ชายดีๆนะ
“แล้วการที่ใครสักคนหมดรักนาย ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีใครรักนายเลย”
ยังมีน้องพี่กรีน ไอ้เกรย์เนี่ยแหละรักพี่อยู่อีกคน อันนี้ผมยืนยันได้!
“นายไม่เข้าใจอะไรหรอก หยุดพูดเถอะ”
น้ำเสียงรำคาญตอบกลับ เกรย์เงียบไป แล้วผมก็ได้ยิน..
“ใช่ ฉันไม่เข้าใจ เพราะนายไม่เคยบอกอะไรฉันเลย ฉันเดาเอาว่าผู้ชายคนนั้นที่ชื่อคีย์
คนที่นายเคยเทียวรับเทียวส่ง คนที่ต่อมาฉันเห็นอยู่กับผู้ชายคนอื่น
เขาเป็นแฟนนายใช่ไหม เขาทิ้งนายใช่รึเปล่า? แล้วมันก็เกินกว่าที่นายจะรับได้..”
อ้อ.. แบบนี้นี่เอง
“นายไม่ได้ขยะแขยงฉันหรือใครคนอื่นเลยใช่ไหม
แต่นายกลัว นายกลัวผู้ชาย กลัวมันจะเกิดขึ้นอีก นายไม่อยากเสียใจ”
“หุบปากซะทีเกรย์!”
ผมเข้าใจพี่กรีนครับ หนุ่มมั่นอย่างเขาคงไม่อยากยอมรับว่าตัวเองกลัวอะไร
ตรงกันข้าม.. กลับเลือกเก็บซ่อนเอาไว้ที่ก้นบึ้งหัวใจแทนเพื่อให้ดูเหมือนเข้มแข็ง
บางครั้งผมก็เป็น..
“นายไม่ได้เกลียดฉันหรอกใช่ไหมที่ฉันเป็นเกย์ ตามที่นายคิดว่าเป็นน่ะนะ
แต่นาย กลัวแทนฉันต่างหาก นายกลัวใครจะหักอกฉัน นายกลัวว่าจะมีใครทำร้ายฉัน
ใช่ไหม?”
ผมอึ้ง.. พี่กรีนเขารักน้องมากกว่าที่ผมเคยรู้จริงๆด้วย
นี่คงเป็นสิ่งที่เกรย์รู้ดีเช่นกัน จึงทำให้เกรย์ไม่เคยมองพี่ชายมันในแง่ร้ายเลย
แม้แต่ตอนที่สองคนนั้นใกล้ต่อยกันที่คณะวิศวฯเมื่อเดือนที่แล้ว
ผมก็ไม่เคยได้ยินเกรย์ว่าอะไรพี่กรีนสักคำเดียว ไม่ว่าพี่กรีนจะถูกหรือผิด
“เฮ้กรีน.. ฉันจะไม่บอกว่าให้ ว่าสู้ๆนะ ดูแลตัวเองนะหรืออะไรทำนองนั้นหรอก มันเชยไปแล้ว”
แน่ละ เกรียนๆ อย่างมึงพูดแบบนั้นไม่เป็นหรอก!
“แต่ฉันจะบอกนายว่า นายไม่จำเป็นต้องหนีเพราะนายไม่ผิด
นายไม่จำเป็นต้องเกลียดเกย์ทุกคน มันก็เหมือนผู้ชายผู้หญิงนั่นแหละ มีดีมีชั่ว
ตรรกะนายไม่มีเหรอ แล้วนายจะเหมารวมเกลียดทั้งหมดทำไม”
นั่น..พระอาจารย์เกรียนของผมออกโรง
“แม่ง ว่างๆ นายก็ไปแอบเข้าห้องเรียนปรัชญาบ้างนะ โลจิกต์อะ
วิชาตรรกศาสตร์ ตัวฟรีของคณะมนุษยฯ นายจะมาใช้อุปนัยในการให้เหตุผลเรื่องพวกนี้ไม่ได้”
ห๊ะ? อะไรนัยๆ นะ
“ฉันเรียนวิศวฯนะ ช่วยใช้ภาษาปกติด้วย”
ขอบคุณครับพี่กรีน กรูก็คิดแบบนั้นอยู่พอดี
“เออๆ ก็หมายความว่า นายจะเอาคีย์คนเดียวมาตัดสินคนทั้งโลกไม่ได้
มีเกย์ตั้งเยอะแยะที่เขารักกันจริงๆ แต่รักตลอดไปเนี่ย มันไม่มีนะ.. รักกันได้ ก็เลิกกันได้
ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลอะไรก็ตาม ชนะมันให้ได้สิ มันเป็นแค่เรื่องธรรมดา..นะ”
ไม่ต้องตามหาแล้วปรัชญา ก็ไอ้สิ่งที่มึงพูดเมื่อกี๊นั่นแหละปรัชญา..
เกรย์.. ไม่ต้องหาแล้วเว้ย มันอยู่ในตัวมึง ในใจมึงนั่นแหละ!
“รู้ไหม.. ฉันชักสงสัยแล้วว่าใครเป็นพี่ใครเป็นน้องกันแน่”
พี่กรีนพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายลง
ใครเป็นพี่ ใครเป็นน้องก็ช่างเถอะครับ รีบๆดีกันเสียดีกว่า
รักกันขนาดนี้ ห่วงกันก็ขนาดนั้น จะมาทำเป็นเกลียดกันทำไม ปวดใจทั้งสองฝ่าย โลหิตสายเดียวกันอีกต่างหากนะ
“กรีน...” น้ำเสียงเกรย์จริงจัง
“ฉันทำอะไรที่นายเห็นนั่นแหละ แต่ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิด”
มันหมายความว่ายังไง?
“ฉันไม่เคยทำอะไรกับคนอื่นเลย ที่กลับบ้านดึกๆ ก็แค่เพราะกินเหล้ากับเล่นดนตรี
ฉันไม่ได้มั่ว.. คน..คนที่ฉันเคยมีอะไรด้วย มีแค่ทัศน์ ทัศน์คนเดียว..”
ผมยืนนิ่ง แข็งเป็นหิน.. ‘คนที่ฉันเคยมีอะไรด้วย ..มีแค่ทัศน์ ทัศน์คนเดียว..’
“ฉัน..ไม่รู้” พี่กรีนพูดตะกุกตะกัก
ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน..
ผมแทบไม่ได้ฟังอะไรหลังจากนั้น เพราะยังช็อคอยู่กับความจริงที่ได้ยิน
หน้าผมชาด้วยความหวาดกลัวและใจหาย..
“งั้นก็รู้ซะและเชื่อใจฉันได้ไหม..กรีน”
ผมได้ยินเสียงเกรย์ร้องไห้ จึงดันหน้าไอ้โกออกเพื่อมองดู สองพี่น้อง..กอดกัน
“พอละ ถ้ากอดต่อเราอาจถึงขั้นจูบก้นกันเลย” เกรย์กวนตีน ผละออกจากพี่กรีน
“ฝากเอาไอ้คนที่อยู่หน้าห้องไปยัดลงถังขยะด้วยนะ”
เอ่อ.. ช่วยระบุชื่อว่าหมายถึงไอ้โกด้วยเฮ้ย เพราะหน้าห้องมีสองคนครับพี่!
“ไม่เอาน่ากรีน นายก็แกล้งพี่โกไว้เยอะสมัยเรียนนี่ ฉันได้ยินมา ถือว่าเจ๊ากันไปไง นะ”
เกรย์ค่อยๆ เดินออกมา แล้วดึงแขนไอ้โกเข้าไป
“กรีน ฉันกลับก่อนนะ หง่าวๆ” เกรย์ทำท่าหาวประกอบด้วย
แต่อย่าหวังว่าจะได้กลับไปนอน กูมีเรื่องที่ต้องคุยกับมึงหน่อย!
เสียงพี่กรีนดักคอ “อย่าไปกับไอ้ทัศน์อะไรนั่นอีกล่ะ”
“โห ฉันไม่เคยไปเล๊ย” เกรย์ตอบหน้าตาเฉย
ผมจึงอดไม่ไหวเอื้อมมือไปมะเหงกมันทีหนึ่งและพยักหน้าให้พี่กรีนแทนการบอกว่า ‘สวัสดี’
ผมไม่รู้ว่าตัวเองทำหน้ายังไงในตอนนี้ แต่จิตใจพลุ่งพล่านไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ขัดแย้งกัน
..โกรธและห่วงใย เต็มตื้นและใจหาย..
“ทัศน์ มึงเป็นอะไรรึเปล่า?”
ท่าว่ามันจะลืมแล้วครับว่าคุยอะไรกับพี่กรีนไป..
ผมไม่ตอบแต่จูงมันมาถึงห้องและรุนหลังเข้าไปเบาๆ
ผมบีบมือเกรย์แน่น.. ทำไมนะ ทำไมผมถึงไม่เฉลียวใจ?
ผมน่าจะรู้สิว่ามันไม่เคย น่าจะรู้ว่าต้องถนอมมันมากกว่านี้.. ผมมันไอ้งี่เง่า!
“ตอนมีอะไรกันคืนนั้น มึงไม่ได้เช็คเลยว่ากูใส่ถุงยางรึเปล่า” ผมเริ่ม
เกรย์ตาโต แต่อีกเดี๋ยวก็ขมวดคิ้ว “แล้วมันทำไมวะ?”
“ฝืดชิบด้วย มึงไม่มีอะไรช่วยให้มันง่ายขึ้นเลย กูเองก็ไม่รู้ว่ามึงยังไม่เคย ไม่เป็นแผลเลือดออกก็ดีเท่าไหร่แล้ว”
ผมพูดสั่นๆ เกรย์อึ้งไป..
เมื่อก่อนมันบอกผมว่าผ่านเรื่องแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว มันโกหกผม..
ผมจับไหล่มันทั้งสองข้างมาเขย่า แม่ง.. อยากทุบๆ แล้วปั้นใหม่!
“มึงไม่รู้เรื่อง ไม่มีประสบการณ์ ไม่มีอะไรป้องกันตัวเองสักอย่าง เกรย์ แล้วถ้า..”
น้ำเสียงผมขาดหายไป “ถ้าคนที่ลากมึงมา.. ไม่ใช่กูล่ะ?”
ผมบีบไหล่มันแน่นขึ้น..
“ถ้ามึงเจอพวกซาดิสม์จะทำยังไง? หรือถ้ามันที่พามึงออก มาชอบเซ็กส์หมู่ มึงจะทำยังไง?
ถ้ามันเสือกเป็นโรค แล้วไม่ใช้ถุงยาง มึงจะทำอะไรได้?” ผมสั่นไปทั้งตัวแล้วมั้งตอนนี้..
เกรย์มองผมค้าง ราวกับว่ามันไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย แต่ผมคิดสิครับ
ผมเที่ยวบ่อย ย่อมต้องป้องกันตัวเองเป็น แล้วก็เป็นฝ่ายรุกด้วย ผมไม่ใช่คนที่เจ็บ!
“อะไรตั้งหลายอย่างอาจจะเกิดขึ้นในคืนนั้น.. รู้ไหมว่ากูใจหายแค่ไหนพอได้ยินว่ามึงไม่เคย!”
มันใจหายวาบ.. จริงๆครับ ผมพูดรัวแทบจะเป็นตวาดใส่เกรย์
“ทัศน์ เฮ้..” เกรย์ยกมือทั้งคู่มาตบแก้มผมเบาๆ “ใจเย็นๆนะ..”
มันเรียกสติ ผมจึงปล่อยมือจากไหล่มัน แล้วกุมมือเอาไว้แทน
เกรย์คลี่ยิ้มออกมาในที่สุด..
“ทัศน์ ใจเย็นๆนะ คืนนั้นกูทะเลาะกับครอบครัว แต่ตอนนี้ กูก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว
นี่ไง อยู่กับมึง ครบ 32 ไม่มีส่วนไหนขาดหายไปเลย”
ผมรวบตัวมันเข้ามาโอบกอดแน่นในวงแขน
“กูจะไม่ให้มึงทำตัวแบบนั้นอีก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น..”
เกรย์กอดเอวผมตอบ
“อื้อ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก ขอโทษที่ไม่ได้บอกนะ กูแค่ไม่อยากให้คิดมากอะ”
นั่น.. ท้ายเสียงอ้อนกูอีก
เออ.. กูให้อภัย ไอ้เด็กบ้า มาทำให้รักขนาดนี้ แล้วอย่าทิ้งกูไปไหนนะ
“ทีหลังมีอะไรต้องบอกกูนะ รู้ไหม..” ผมสั่ง ขอเผด็จการเถอะครับ เรื่องแบบเนี้ย
“อื้อ..” เกรย์ตอบรับ แล้วซุกหน้าไว้ในวงแขนผม
เรากอดกันอยู่อีกพักใหญ่... จนเกรย์ขยับตัวออกมาก่อน
“ไม่รู้กรีนกับพี่โกเป็นยังไงกันบ้าง กูกลัวกรีนแกล้งพี่โก สงสารแก ลงไปดูกันหน่อย นะทัศน์นะ”
‘นะทัศน์นะ’ ขนาดนั้น กูก็ยอมมึงหมดทุกอย่างแหละ จะพากูไปขึ้นนรกตกสวรรค์ที่ไหน มึงก็พาไปเถอะ!
ผมโอบไหล่เกรย์ลงบันไดมาชั้นล่าง
อาจเป็นเพราะความห่วงใยจนลืมมารยาทของไอ้เกรียนเอง
ลงมาถึงจึงจับลูกบิดประตูหมุน แล้วเปิดโพล่งเข้าไปเลย
……อึ้งสิครับ
งานนี้--อึ้ง--อย่างเดียว……
ผมกับเกรย์หน้าเหวอสุดชีวิตไม่ต่างกัน
ภาพที่เห็นเบื้องหน้าคือพี่กรีนกับไอ้เพื่อนซี๊ของผมกอดจูบลูบไล้กันอยู่และชะงักไปแล้วเมื่อเรามาขัดจังหวะ
“ฉ..ฉัน คือ ฉันแค่ จะมาดูให้แน่ใจว่านายไม่ได้ เอ่อ.. แกล้งพี่โก”
เกรย์ตั้งสติได้ก่อน แล้วพูดออกไป ไอ้ผมก็พยักหน้ายืนยันว่าเราหาได้ตั้งใจขัดท่านทั้งสองไม่
ผมดึงแขนเกรย์มา แต่แล้วเจ้าตัวก็กลับไปเปิดประตูใหม่
“พี่โก? คือพี่เต็มใจรึเปล่าครับ หรือกรีนแกล้งพี่ ผมหมายถึง ที่ เอ่อ ..พี่จูบกัน”
เออๆ ถามแบบนั้นก็ดีนะ แต่กูว่าจากภาพเนี่ย มันก็ชัดแล้วไม่ใช่เรอะ!
“อืม..เออ พี่ยอม ไปได้แล้ว ..อาย” ไอ้โกพูดทั้งที่หน้าแดงแปร๊ด
ผมกับไอ้เกรียนหัวเราะร่วน มือขาวจึงกดล็อคประตูห้องพี่ชาย แล้วเดินต่อมากับผม
เรายังคงหัวเราะกันไปตลอดทาง..
“เราช่วยไอ้โกแล้ว ช่วยพี่กรีนแล้ว เรามาช่วยกันเองมั่งได้ไหม?”
ผมมองคิ้ว คาง ปากและคอของเกรย์ แล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ไอ้หื่น” เกรย์ด่า แต่ผมหัวเราะและร้องเพลงไปด้วย
“ปากเธอแข็งรู้ไหม..”
“เก็บเข้ากรุไปเลยเพลงนี้ อีกนานแหละกว่ามึงจะได้ยินอะ!”
น่าน.. มาตัดความหวังตัดกำลังใจของกูซึ่งๆหน้าเลย
มันต้องจูบแล้วอย่างเงี้ย!
อัพแล้ว.. อ่านเสร็จก็พักสายตา แล้วก็หลับฝันดีนะครับคนอ่าน << วันนี้กูมาแนวไหนเนี่ย
หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289 (อ่าน 2422185 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก