หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[tamako]

อ๊ะหุมีความสุข
มีกำลังใจอ่านหนังสือต่อแล้วคร๊า  อิอิ

[pattybluet]

สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ
เพราะงั้นก็อย่าทิ้งกันไปง่ายๆนะเกรียนนะ

[monoo]

 

[VINQ]

จ่ะเกรียนนน~ ><
ไม่เอาๆ อย่าอารมเสียนะตัวเอง~
ใครไม่อยากเกรียนก็ปล่อยเค้าไปเน่อ
เรายังคงเกรียนข้างๆกันไป อยู่ด้วยกันไปอย่างงี้เนี่ยแหละ
เลิฟๆนะ เป้นกำลังใจให้จ่ะ จ๊วบบบบ >3<

[lovetn]

เราเข้าใจนะ อยากให้รู้ว่าคนรอเรื่องนี้เยอะแยะ
เีสียงนกเสียงกาเมินบ้างอะไรบ้างชีวิตเราอาจจะมีความสุขขึ้นเยอะ ^^

[FoN LiGhT~]

รักเกรียนคนเขียนที่สุดๆๆ
อย่าไปสนสิ่งที่มันไม่ดี
คนที่ชอบมีถมเถไป สู้ๆๆๆๆๆๆ

[poypoy]

โอ้~! ขอรายงานตัวเป็นเกรียนน้อยมือใหม่จ้ะ!

นั่งอ่านเรื่องนี้มาตั้งสองวันแล้ว สนุกม๊ากกกก!!

เกรย์เกรียนได้ใจมาก ทัศน์ก็ไม่แพ้กันหรอกนะเธอ

ส่วนตัวชอบคู่กรีนโกจริงๆ อ่า มันออกแนวไงล่ะ

แต่เขาชอบแอร์นนอ่า!! ชอบจริงๆ น่า~

ปล.สุดท้ายนี้ก็ท่านเกรียนมาต่อ >.<

[tingtongred]

เดี๋ยวนี้เกรย์น่ารักขึ้นเยอะเลยนะ เกรย์เป็นคนที่ลักษณะนิสัยบ่งบอกเลยว่าเรียนปรัชญา
แต่ละคำพูดแกนี่บางทีต้องแปล อีกหน่อยจะมีทำพจนากรมฉบับเกรียนขายตามท้องตลาด
เอาไว้แปลคำพูดเกรียนๆของเกรย์ เออ เข้าท่าโว๊ะ - -
ทัศน์ทำซึ้งมาก เป็นห่วงเกรย์มากเลยนะน่ะ อยากได้ทัศน์เป็นแฟน น่ารักดี
คู่กรีนโกนี่ออกแนวโรแมนติก สองคนนี้หวานฉ่ำกว่าทัศน์เกรย์อีกนะ เขิน...
ชอบมากๆค่ะ รักเรื่องนี้มาก 

[INDY-POET]

Chapter 23 : My only one


..อืม อือ..
จูบกันอยู่ครับ..
ก็ไอ้ทัศน์น่ะสิ เป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ คุยกันอยู่ดีๆ แม่งคว้าตัวกูไปจูบเฉย
“ทะ..ทัศน์”
ผมพยายามผละปากออกมา ก็ยังอยู่ถัดจากห้องกรีนมาไม่เท่าไหร่เอง

“ทัศน์..อื้อ..เดี๋ยวก่อน” ผมดันอกมันออก  แต่..โอ๊ย มันไม่ยอมออกอะ!
“ท๊าดดดดด!” ผมตะโกนเรียกลั่นเลยทีนี้
ไอ้ทัศน์ผละจูบออกมาแล้วขมวดคิ้ว “อยากจูบ มานี่ซะดีๆ”
แม่ง เผด็จการตลอด มึงอะ ถามความเห็นกูรึยัง?
“ไม่เอาเว้ย” ผมงุบงิบ เบาเสียงลงท้ายประโยค “..เข้าห้องก่อน”
แล้วเดินขึ้นบันไดมาอย่างเขินๆ สลับเอามือเกาหัว 
ไอ้ทัศน์หัวเราะหึหึตามหลังมา ทัศน์ มึง โรคจิตว่ะ!
   
ไอ้ทัศน์ไขกุญแจห้อง ผมจึงก้าวฉับๆ เข้ามาก่อน
“ทัศน์ ถาม‘ไรตรงๆ หน่อยนะ” เสียงอย่าสั่นดิกู
“หือ?” มันเลิกคิ้ว
“ประเดี๋ยวกูจะได้นอนต่อไหม?”
มันหัวเราะพรืดออกมา แล้วส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“แม่ง” ผมทำปากขมุบขมิบบ่นด่ามันเป็นภาษาวูดู
ร่างสูงเคลื่อนกาย ก้าวเข้ามายืนตรงหน้า “ทำนะ..”
ถ้าผมย้อนถามว่า ทำอะไร จะโดนมันเตะไหม?
“มึงคิดว่ากูง่ายมาตลอดเลยรึเปล่า..?”
ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงถามอะไรดราม่าแบบนี้
แต่จู่ๆแววตาดูถูกเหยียดหยามของคนคนเดียวกันนี้ก็แว๊บเข้ามาในความคิด   
ไอ้ทัศน์เคยใช้แววตาแบบนั้นมองผมตอนแรกๆ..
“ใช่ คิดมาตลอด” มันยอมรับ

ผมรู้สึกดีใจครับ เพราะอย่างน้อย มันก็ไม่ได้โกหกผม
ความจริงบางอย่างมันอาจจะเจ็บปวด  แต่ตราบใดที่ได้รู้ความจริง เราก็จะรู้จุดยืนของตัวเอง 
และจากประสบการณ์ของผม  การโกหกไม่เคยให้ผลตอบแทนที่ดีเลย ไม่ว่าโกหกเพื่ออะไรก็ตาม..

“อื้อ.. กูก็คิดว่างั้นแหละ มึงชอบมองกูเหยียดๆ” ทำไมกูน้ำตาปริ่มวะ..
“ใช่..เกรย์ ใช่..กูทำแบบนั้น กูมองมึงแบบนั้นแหละ”
ทัศน์ปาดน้ำที่ปริ่มขอบตาผมด้วยปลายนิ้ว
 “แล้วมึงก็ไม่ได้ช่วยให้ตัวเองดูดีขึ้นเลย เมาเหมือนหมา พูดจาหยาบคาย มองเผินๆ แม่ง โคตรไม่น่ารัก..”
ผมหน้างอ หลอกด่ากูนี่หว่า

“แต่เพราะกูแคร์มึง  กูถึงพยายามเข้าถึงมึงให้ได้   รู้ไหม.. ว่ากูต้องผ่านความรู้สึกอะไรบ้างกว่าจะมาถึงร..”
อ่า.. อย่า อย่าพูดเซ่.. อย่าเพิ่งบอกกูนะ
ไม่เอา กูยังไม่ทันเตรียมตัว.. น้ำยังไม่อาบ ผมยังไม่หวี ทัศน์อย่า ไม่ใช่ตอนนี้! 
“กูรักมึงนะเกรย์..”
..จนได้.. 

ผมเผลอมองตาตอนที่มันพูด และไม่พบการเสแสร้งใดๆในดวงตาที่จริงใจคู่นั้น
บทจะบอกจริงจังก็เสือกไม่อารัมภบทเลยนะมึง
ดอกไม้สักช่อก็ไม่มี เครื่องเซ่นเป็น ช็อคโกแลตซักชิ้นก็ไม่มี  บอกรักกูดื้อๆเลยเว้ย!

“กะ..กู เอ่อ แล้วกูจะทำอะไรต่ออะ” ผมถามซื่อๆ พลางหันหน้าหันหลัง เขินชะมัด!
“ก็ไม่ต้องทำอะไร อยู่เฉยๆนั่นแหละ เดี๋ยวทำเอง”
เย้ย! ไปเปิดโอกาสให้มันซะงั้น
“กูไม่ได้หมายความแบบนั้นเว้ย!” ผมโวยวาย
ไอ้ทัศน์ยิ้มขำๆ แล้วตวัดแขนโอบเอวผมไปแนบอก “เกรย์..”
มันเรียกแล้วก็เงียบไป จนผมต้องเงยหน้ามองแล้วถาม  “ว่าไง?”
“เมื่อไหร่จะบอกรักกูสักที..” 
กรรม-- “อย่ามาเร่งกู ไอ้บ้านิ อยู่ในขั้นตอนการประมวลผลเว้ย”
จริงๆ ประมวลเสร็จนานแล้วละครับ แต่กูไม่อยากบอกอะ มี‘ไรอ๊ะปล่าว?  ฮ่า!
ไอ้ใจ มันรู้ครับว่าคิดยังไง แต่จะให้พูดไปเนี่ย ลำบากปากผมว่ะ..
อยากย้อนถามแม่งกลับ ไม่รักมึง แล้วกูจะมายืนทำด๋อยอะไรตรงนี้ล่ะ?

“ว่าไงเกรย์..?”  นั่น.. คาดคั้นกูอีก 
“มึงไม่รู้จริงๆ เลยรึไงวะ!” ผมโมโหนิดๆ แต่ไอ้ทัศน์ตอบหน้าตาเฉย..  “รู้”
อ้าว เวร! “รู้แล้วจะถามหานรกกระทองแดงอะไรมิทราบ ห๊ะ!?”
มันมองตาผม กระตุกยิ้มน้อยๆ “ไอ้รู้น่ะมันรู้ ..แต่กูอยากได้ยิน”
เล่นเอาผมอยากเป็นขอมดำดิน จะมุดลงพื้นเดี๋ยวนี้แหละ!
“แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ”  ไอ้ทัศน์เปลี่ยนเป็นยิ้มกว้าง
“กูรอมึงได้  กูจะรอวันที่มึงพร้อมที่สุดและสบายใจที่สุดที่จะบอก  กูรู้ว่ามึงไม่ชอบถูกบังคับ”
ให้กูละลายไปเลยเหอะ!  “ช่วงนี้มึงไปเข้าคอร์สอบรมอะไรมารึเปล่าวะ?” 
เอ้า ก็มันน่าสงสัยนี่ครับ.. เมื่อก่อนด่ากูเอา ด่ากูเอา กว่าจะบอกรักกูได้ก็ลีลา อินดี้จัดเหลือเกิน
ตอนนี้กลับพูดราวกับเป็นเรื่องง่ายๆที่จะยอมรับความรู้สึกของตัวเอง
“คอร์สบ้าอะไรเล่า มึงนั่นแหละ ทุกอย่างก็เพราะมึงเลยไอ้เกรียน”

ผมยืนนิ่ง แม้จะไม่เข้าใจคำว่า ‘เพราะมึง’ นัก 
แต่เมื่ออ้อมกอดกระชับแน่นขึ้นและทัศน์โน้มหน้าลงมา ผมก็เงย.. 
เราจูบกันอีก  เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้..  รู้แต่ว่าครั้งนี้.. เป็นครั้งที่ผมเต็มใจรับที่สุดเลยครับ 

ทัศน์เอนตัวผมลงจนหลังสัมผัสกับเตียงก่อนจะทาบทับตามมา   
แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นอย่างช้าๆ..    ผมปิดเปลือกตาลงอย่างยอมพ่ายแพ้ต่อทุกสัมผัสของผู้ชายตรงหน้า..

..................................................


“กรกฎ กรกฎ..”
งั่มๆ เสียงอะไรดังมาจากที่ไกลแสนไกล..
“กรกฎ.. นายเกรย์!”
เย้ย! ผมสะดุ้งเฮือก
แล้วก็พบว่าตัวเองหลับสนิท จนอาจารย์ส่ายหน้าในคาบปรัชญา
“อะ..เอ่อ ผมฝันถึงเพลโตอยู่ครับ” ผมไปน้ำขุ่นๆ นึกด่าไอ้ทัศน์ในใจ มึงทำกูง่วง!
“อ๋อเหรอ!?” อาจารย์ตวัดสายตาแสนดุมาให้ผม “งั้นเพลโตคงบอกให้เอาการบ้านมาส่งอาจารย์ได้แล้วใช่ไหม?”
“เย้ย อาจารย์บอกไม่มีกำหนดส่งนะครับ!”
“ก็เคยคิดอย่างนั้น จนกระทั่งเจอเธอหลับในคาบฉันนี่แหละกรกฎ ก็เลยคิดว่าชีวิตหนูเกรย์คงว่างจัด ทำให้อยากยลโฉมปรัชญาของเธอขึ้นมาทันที”
กรรม..  “ผม เอ่อ..”
ผมพยายามนึก.. เอาปรัชญาไหนก็ได้มาแก้ขัดไปก่อนได้ไหม  แต่แหม ถ้าผมพอมีเวลาหามากกว่านี้..
“ไปหามาส่งซะนะ จะรอรับอยู่ที่ห้องสาขาวิชา แค่นี้แหละ นักศึกษาเลิกคลาสค่ะ”
“อะ..อาจารย์ ดะ..เดี๋ยวครับ”
เฮ้ย เอาจริงเหรอเนี่ย! แล้วกูจะไปหามาจากไหนวะ?
ผมเดินเกาหัวออกมาจากห้องเรียน พร้อมเสียงหัวเราะฮาของเพื่อนๆ
“ไงล่ะ กูบอกแล้วอย่าหลับ”
“ก็กูง่วงนี่หว่า เมื่อคืนนอนดึก” ฮึ่ย คิดแล้วก็แสนหวาน เอ๊ย คิดแล้วก็โมโหสิ!
“ทำไมมึงหน้าแดงวะเกรย์?” อ๊ากกก ไอ้แว่นอย่ามาสังเกตหน้ากู!
“มะ..ไม่มี‘ไร” ผมปฏิเสธและออกเดิน
“แล้วจะไปไหนวะน่ะ” เพื่อนตะโกน
“ถามมาได้ ไปหาปรัชญาส่งอาจารย์ไง!”

ผมเดินหน้ายู่ยี่เหมือนทิชชู่เช็ดก้น..
ปรัชญาในหัวก็มี  แต่ว่าจะทำยังไง จะเอาอันไหน เขียนส่ง? หรือทำอะไร  อาจารย์นะอาจารย์ ทำไมถึงเกรียนใส่เด็กเรียบร้อยอย่างผม(?)ได้ลงคอ

“ปรัชญา.. ปรัชญา.. ฟิลลอสโซฟี่.. ฟิลลอสโซฟี่”
ผมเดินท่องมาตลอดทางอย่างไม่รู้จะเอายังไงดี 
เดินมาจนถึงอ.มช. ก็เห็นกลุ่มคนสี่ห้าคนที่คุ้นตา  ..หนึ่งในนั้นยิ้มกว้างให้ผม..
ขณะที่ปากผมก็ขมุบขมิบ “..ฟิลลอสโซฟี่”
มันคนนั้นเดินมาหา ผมยังท่องอยู่ “ฟิลลอสโซฟี่ ..เฮ้ย จริงสิ ฟิลลอส!”
“ฟิลลอสไหน? กูชื่อทิวทัศน์”  มันคนนั้นยิ้มขำๆ  แต่ผมตาโต เหมือนจู่ๆ ทุกอย่างก็กระจ่างชัด
“ฟิลลอส!” ผมโพล่งออกมาดังๆ อีกครั้ง
“เฮ้ยๆ ฟิลลอสนี่มันใคร เป็นเด็กเป็นเล็กหัดมีกิ๊กเหรอวะ?”
“ไอ้บ้านิ ไม่ใช่สักหน่อย กูเจอแล้ว ฟิลลอส ฟิลลอส!”
“เฮ้ เกรย์..” ไอ้ทัศน์เอามือมาอังหน้าผากผม “กินอะไรผิดสำแดงเข้าไปอีกล่ะ”
“เปล่าเว้ย” ผมปัดมือมันออก “มากับกูหน่อย” ผมคว้าแขนมันมา
“ยืมตัวแป๊ปนะครับ” ผมหันไปตะโกนบอกพี่โก พี่โจและพี่หนุ่ม
พี่โกโบกไม้โบกมือ ประมาณ จะเอามันไปไหนก็เอาไปเถอะ
“นี่.. ไปไหน” ไอ้ทัศน์ถามเมื่อผมถูลู่ถูกังลากมันมา
“ไปส่งการบ้าน” ผมงุบงิบตอบ
“แล้วทำไมกูต้อง-”
“หุบปากน่า แล้วเดินตามมาเงียบๆ” ผมสั่ง
ไอ้ทัศน์เงียบทันที หน้าหงอยไปอย่างเห็นได้ชัด
เอ่อ.. ผมพูดแรงไปอีกแล้วเรอะ  อยากตะครุบปากตัวเอง  รักก็ไม่ยอมบอกมัน  ยังด่ามันอีก ขอโทษครับพี่ทัศน์!

เราเดินมาจนถึงตึก HB5 คณะมนุษยฯ ด้วยความมุ่งมั่นของผม(?)   
จากนั้นก็ขึ้นบันไดไปหนึ่งชั้นและมุ่งหน้าสู่ห้องสาขาวิชาปรัชญา
อาจารย์นั่งอยู่นั่นไง กำลังกินข้าวด้วย กินมื้อเช้าสายไปรึเปล่าครับอาจารย์

“อาจารย์ครับ”
ช้อนอาจารย์ชะงักกลางอากาศ “ว่าไง กรกฎ?”
“ผมจะส่งการบ้านครับ”
“ขอเอาข้าวคำนี้เข้าปากก่อนได้ไหม” อาจารย์พยักพเยิดไปที่ช้อน ซึ่งมีข้าวพอดีคำเตรียมพร้อมเคี้ยวกลืนแล้ว
“อะ..เอ่อ ได้ครับ”
งั่มๆ แล้วอาจารย์ก็งับช้อน เอ๊ย กินข้าวนั่นแหละครับ
ผมหันมามองไอ้ทัศน์ที่ทำหน้ามึนงงสุดชีวิต มือผมยังไม่ปล่อยมือมัน
“เอาละ ว่าไป” อาจารย์บอกเมื่อเคี้ยวเสร็จ
“นี่ เกรย์ ให้อาจารย์กินข้าวให้เสร็จก่อนก็ได้มั้ง” ไอ้ทัศน์กระซิบ
ก็อาจารย์อยากเร่งเองนี่นา กูก็รีบให้แล้วนี่ไง..
อาจารย์จึงเป็นคนบอกแทนผม  “ไม่เป็นไร  ว่าไปเลย  ตรวจการบ้านไปด้วย กินไปด้วย เพลินดี”
เย้ย อาจารย์ครับ ถ้าอาจารย์ไม่เกรียน อาจารย์คงไม่สอนวิชานี้ใช่ไหมครับ?
ในทันใด ไอ้ทัศน์ก็ถามผมอย่างหวั่นๆ
“เกรย์ มึงจะช่วยบอกสักทีได้ไหมว่ากูมาทำอะไรอยู่ที่นี่..”
“เอาละ กรกฎ ปรัชญาของเธอคือ?” อาจารย์ยิงคำถาม
ผมจึงปล่อยมือทัศน์ เปลี่ยนเป็นชี้ไปที่ตัวมันแทน
อาจารย์งง ไอ้ทัศน์งง เหลือผมคนเดียวไม่งง (เพราะเกรียนสุดแล้วในนี้)

“ปรัชญาของผมคือ..” ผมสูดลมหายใจ 
“ยามเกรียนผมรบ ยามสงบผมรักครับ!” ผมหลับตาปี๋ รัวรวดเดียวจบ
อาจารย์สำลักเมื่อได้ฟัง..
ส่วนไอ้ทัศน์ยังคงดูงงงวยหากแต่แฝงแววตื่นเต้นเมื่อได้ยินคำสุดท้าย

“เอ่อ.. โอเค ไหนอธิบายซิ  มันเป็นยังไง”   
อาจารย์บอกหลังดื่มน้ำไปอึกใหญ่และมองปรัชญาอันพิลึกพิลั่นของผม..

“คนนี้..” ผมชี้ไปที่มัน “เป็น..แฟนผมครับ”
ผมตั้งปณิธานไว้ว่าตลอดการส่งงานครั้งนี้จะไม่มองหน้าไอ้ทัศน์อีกเลย
“แล้วชื่ออะไรล่ะเธอ?” อาจารย์หันไปถามไอ้ทัศน์และมันก็ตอบมา
“ทัศน์ครับ ทิวทัศน์ ทัศนศุภกฤษณ์”
ถ้าชื่อมึงจะสั้น แล้วนามสกุลยาวขนาดนี้ละก็นะ เออ ไอ้คุณชาย!
“เป็นแฟนนายกรกฎ สิริรัตน์คนนี้เหรอ”
จากหางตา ไอ้ทัศน์ยิ้มกว้าง ไม่รู้จะขำหรือจะฮาหรือจะอะไร
“ครับ ผมก็เพิ่งได้ยินตอนนี้แหละ ว่าสรุปแล้ว.. เราเป็นแฟนกัน”
ฮึ่ย! ไม่จวนตัวกูไม่บอกมึงหรอก
“แล้วมันเป็นปรัชญายังไงกรกฎ?”
“ก็ตอนพบกันแรกๆ แม่งโคตรเกรียนกันอ่ะครับ เกรียนใส่กันไปเกรียนใส่กันมา
ทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอ” ผมบอกเร็วๆ
“แต่พอเจอกันหลายครั้ง ภายในอารมณ์ที่สงบลงและพิจารณาถ้วนถี่ดีแล้ว ก็เลยรู้อ่ะครับ ..ว่าผมรักมัน”

ผมจะไม่มองหน้าไอ้ทัศน์
ผมจะไม่มองหน้าไอ้ทัศน์
ผมจะไม่มอง!

“อ่า..” ดูอาจารย์งงครับว่าจะให้ผม A หรือ F ดี
“ถ้าการบ้านครั้งนี้จะไม่ถูกทั้งร้อยเปอร์เซ็น แต่มันคงไม่ใช่ผิดหมดหรอกนะครับ
ยังไงผมก็ถูกแน่ๆ ครึ่งหนึ่ง” ผมบอกสั่นๆ ชักเสียความมั่นใจ
“ทำไมละ?” อาจารย์เลิกคิ้ว
“อาจารย์บอกว่า Philosophy มาจากภาษากรีกโบราณ  Philos กับ Sophia
ที่แปลว่าความรักในความรู้” 
ผมรู้ว่าไอ้ทัศน์มองผมอยู่..
“เพราะฉะนั้น อย่างน้อยวันนี้.. ผมก็เอาฟิลลอสมาส่งแล้วครับ”
อาจารย์อ้าปากค้าง หยุดคิดนิดหนึ่ง แล้วก็หัวเราะก๊ากออกมา
หัวเราะทำไมอ่ะอาจารย์  เสียเซลฟ์เลยเนี่ย!?
“โอเค ผ่าน เธอส่งแล้ว ไปได้”

ห๊ะ หา!? โย่ววววว! ฮ่าๆ!!
ผมเผลอหันไปยิ้มกับไอ้ทัศน์ด้วยความดีใจ แต่แล้วก็ต้องหลบสายตาอย่างรวดเร็วเมื่อมันทำท่าดีใจกว่าแบบเจ้าเล่ห์นิดๆ
ผมรีบไหว้ขอบคุณอาจารย์ ไอ้ทัศน์ทำแบบเดียวกัน แล้วเดินตามหลังผมออกมา
มันไม่พูดอะไรสักคำ ได้แต่เดินฮัมเพลงเบาๆ แบบสบายใจ 
แม่ง.. น่าหมั่นไส้โคตรๆ  ผมเห็นจากหางตานะ ว่ามันอมยิ้มมองผมตลอดเวลา!

“มองอะไรมึงนักหนา กะมองจนท้องเลยรึไง!” ผมแว๊ดใส่
แต่ไอ้ทัศน์บอกอย่างกวนๆ “เปล๊า ก็แค่วันนี้.. กูอารมณ์ดี”
แม่ง แม่งเอ๊ย!
“ถ้ามึงอ้าปากพูดเรื่องเมื่อกี๊แม้แต่คำเดียวนะ กูจะฆ่ามึง” ผมบอกดื้อๆ
“เรื่องอะไรเหรอ?  ฮ่ะๆ”
มึงทำหน้าใสซื่อไม่เนียนเลยนะทัศน์นะ ฮึ่ย! ผมจิ๊ปากอย่างขัดใจ
มันจึงกวนตีนอีกรอบ “อ๋อ เรื่องที่มึงบอกอาจารย์น่ะเหรอ? หึหึ”
อ๊ากกกกกก ไอ้ทัศน์!
“กูบอกว่าอย่าพูด!”
แล้วผมก็วิ่งไล่เตะมันไปตามทาง.. ไอ้ทัศน์ ไอ้ขายาว รอด้วยสิเว้ย!
“กูรับรองว่าจะไม่พูดเลย ว่ามึงบอกรักกูต่อหน้าอาจารย์ รับรองไม่พูดแน่”
แม่ง.. กวนตีน
“เชี่ย ก็มึงเพิ่งพูดไปไง!”

.................................................................


ให้เสียงภาษาเกรียนโดย อินดี้-โพเอ็ท
เกรียนทุกรีพลาย ทุกบวก ทุกเป็ด ทุกการติดตามครับ อัพให้ก่อนนอน ฝันดีนะ'เกรียนคนอ่าน'
ขอได้รับคำขอบคุณจาก 'เกรียนคนเขียน'

[PoP~Pu]

อยากจะกรี๊ดดดดด !!~
เป็นการบอกรักที่เกรียนและน่ารักในเวลาเดียวกัน ฮ่าๆ

[fuku]

เกรย์น่ารักจริงจังมากตอนนี้
ถ้าเป็นทัศน์กลับห้องไปจะจัดหนักซักรอบ ฟิลลอสของเกรย์

[badcow]

ปลาบปลื้มมมม...

[iforgive]

เหอ เหอ  ขนาดบอกรักยังเกรียนได้อีก  ฮู้ว

[Bejae]

โหหหหหหหหหหหหหหหหห 
เป็นปรัญชาที่สุดๆ สุดยอดของความเกรียน +1 ให้ตอนนี้คร้าบบบบ
ชอบมาก!!

[A_ay]

พลิกเกรียนตัวพ่อให้เป็นปรัชญาจริงๆ

[WhatLoveIs]

ลึกซึ้งงงงงงงงง และน่ารัก

ขอบคุณมากเลยนะคะ ได้มีความสุขก่อนเข้านอน

[Pa'veaw]

 


เกรียนด้วยหวานด้วย

[THiiCHA]

เพราะฉะนั้น อย่างน้อยวันนี้.. ผมก็เอาฟิลลอสมาส่งแล้วครับ

ส่งการบ้าน ได้เด็ดมากอ่ะเกรย์

เอา A + ไปเลย

[นนพี]

ปรัชญาอย่างแนวอ่ะ  
เท่โพดดดดดดดด
 

[bedle]

ไม่เคยคิดจะเม้นใครแต่ไม่ไหวแล้ว เกรียนคือที่สุดอ่ะ 

[strokekun]

โอ้ยยยยยยยย 
ไม่ไหวแล้วคร้าฟฟฟฟฟฟฟ
รักเลยอะ แบบนี้...................

[ao16]

 

[Cacao]

อยากกรีดร้องดังๆไปถึงในฝันเกรียนคนแต่งเลย T____T
สาบานว่ายิ้มตั้งแต่ประโยคแรกยันตัวอักษรสุดท้ายของตอน
อยากได้ยินเกรย์บอกรักทัศน์มาหลายตอน !
แถมเกรียนเกรย์ก็ไม่เคยจะแสดงออกตรงๆว่าเป็นแฟนกันสักเท่าไหร่นัก
ยามเกรียนผมรบ ยามสงบผมรักครับ!” นึกถึงภาพฉุดมือแล้วชี้นิ้วไปที่ทัศน์
เกรียนคนอ่านถึงกับกรีดร้องพร้อมรอยยิ้มอันแหกกว้างถึงใบหู  ^_______^
ดึใจ ปลาบปลื้มแทนเสมือนตัวเองเป็นทัศน์ ฮ่าาาาาาา บูชาเกรียนจริงๆ
 “ประเดี๋ยวกูจะได้นอนต่อมั๊ย?”  อ่านแล้วขำ ก๊าก จริงๆ ไอน้องเกรียน น่ารัก !!

อยากจะตะโกนบอกเกรียนคนแต่งว่า * เ ขี ย น ทั ศ น์ กั บ เ ก ร ย์ ไ ด้ น่ า รั ก ม า ก *

อินท์สุดเกรียนนนนน !!!!!!

[ladymoon_yy]

กรี๊สสสส บอกรักแล้ว 

[Nuclear]

น่ารักมากกก ....ค่อดๆๆ .

อย่างน้อยก่อนนอนวันนี้ก็มีคำว่ารักของเกรย์มาพูดให้ได้ยินเบาๆ

ฮิ้วว!!!! ได้ฟังซักทีนะทัศน์ 

[beery25]

เกรียน เข้าถึงยาก แต่ทุกคำสารภาพ โครตจริงใจ

[DraCo_SLa13]

เค้าก็ Philos เกรียนคนเขียนนะ

[maxiez2p]

55555 เอา Philos มาส่ง

 

[l3lackkiss]

 
สุดยอดจริงๆ
ขอบคุณนะ

[@BUA@]

ลึกซึ้งขนาดนี้ ไม่ได้ A ให้มันรู้ไป